ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός: 223/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τον Δικαστή Νικόλαο Κουτρούμπα, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………………….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: ………..η οποία παραστάθηκε μετά του πληρεξούσιου δικηγόρου της, Αθανασίου Κόντη,
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: ………., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του, Παναγιώτη Κωνσταντόπουλο.
Ο νυν εφεσίβλητος άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 8.1.2019, με Γ.Α.Κ./Ε.Α.Κ. ./../2019 αγωγή του κατά της νυν εκκαλούσας περί λύσης του γάμου τους και επ’ αυτής εκδόθηκε από το παραπάνω Δικαστήριο, ερήμην της εναγόμενης, με την ειδική διαδικασία των οικογενειακών διαφορών, η 27/2020 οριστική απόφασή του, που δέχθηκε την αγωγή και απήγγειλε τη λύση του γάμου των διαδίκων.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, η τότε εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα με την από 11.3.2020, με Γ.Α.Κ. …/2020 και με Ε.Α.Κ. …/2020 κατατεθείσα στις 11.3.2020 στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά έφεση. Επικυρωμένο αντίγραφο της εφέσεως για προσδιορισμό δικασίμου κατατέθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του εφεσίβλητου στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου στις 10.7.2020 με Γ.Α.Κ. …./2020 και Ε.Α.Κ. …/2020, οπότε δικάσιμος ορίστηκε για τη συζήτηση της έφεσης ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο στην αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο και συζητήθηκε.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, αφού έλαβαν τον λόγο, ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους που περιέχονται τις προτάσεις που κατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Το άρθρο 528 του ΚΠολΔ όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 44 παρ. 2 του Ν. 3994/2011, ορίζει ότι «αν ασκηθεί έφεση από διάδικο που δικάσθηκε ερήμην, η εκκαλούμενη απόφαση εξαφανίζεται μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους, ανεξάρτητα από την διαδικασία που τηρήθηκε. Ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς που μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως». Σύμφωνα με την ανωτέρω διάταξη, με την οποία ρυθμίζονται τα αποτελέσματα της εφέσεως κατά της αποφάσεως, που εκδόθηκε ερήμην του εκκαλούντος, η έκταση της εξαφάνισης της εκκαλούμενης απόφασης και η αναδίκαση της υπόθεσης οριοθετείται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους, χωρίς έρευνα της βασιμότητάς τους. Εξαφανίζεται, δηλαδή, η εκκαλούμενη σε τόση έκταση, όσο απαιτείται για να θεωρηθούν παραδεκτοί οι ισχυρισμοί του εκκαλούντος, που ερημοδικάσθηκε στον πρώτο βαθμό. Έτσι, αν ο εναγόμενος, που δικάστηκε πρωτοδίκως σαν να ήταν παρών, προβάλλει ως λόγο έφεσης άρνηση των αγωγικών ισχυρισμών ή εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων ως προς τη βάση της αγωγής, η εκκαλούμενη απόφαση εξαφανίζεται αναγκαίως σε όλη της την έκταση, ανεξαρτήτως αν αυτή εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία ή κατά τις ειδικές διαδικασίες ή τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας. Μετά την εξαφάνιση της απόφασης χωρεί ενώπιον του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου νέα συζήτηση της υποθέσεως, κατά την οποία αναδικάζεται η υπόθεση και ο εκκαλών μπορεί να προτείνει όλους τους πραγματικούς ισχυρισμούς, τους οποίους και πρωτοδίκως είχε δικαίωμα να προτείνει, χωρίς να υπόκειται στους περιορισμούς του άρθρου 527 ΚΠολΔικ (ΑΠ 93/13, ΑΠ 280/12, ΑΠ 1906/08, ΑΠ 1015/05 στην ΤΝΠ Νόμος, ΕΑ 5224/03 ΕλΔνη 45, σελ. 555). Το εφετείο κρατώντας την υπόθεση και δικάζοντας την ουσία καθίσταται αρμόδιο να ερευνήσει προς οριστική διάγνωση της διαφοράς όλα τα ζητήματα που υποβλήθηκαν πρωτοδίκως (ΑΠ 394/11, ΑΠ 1433/2010, ΜονΕφΑθ 378/2017 στην ΤΝΠ Νόμος).
Στην προκειμένη περίπτωση, νόμιμα εισάγεται για συζήτηση ενώπιον του παρόντος δευτεροβάθμιου δικαστηρίου η από 11/3/2020 (κατατεθείσα στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …/2020 και Ε.Α.Κ. …./2020 και στη γραμματεία του Εφετείου Πειραιά για προσδιορισμό δικασίμου με Γ.Α.Κ. …./2020 και Ε.Α.Κ. …./3030) έφεση της εναγόμενης, κατά της υπ’ αριθμ 27/2020 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε ερήμην αυτής κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, τον γάμο και την ελεύθερη συμβίωση (άρθρα 592 επ ΚΠολΔ) και με την οποία έγινε δεκτή η από 8.1.2019 (με Γ.Α.Κ. …/2019 και Ε.Α.Κ. …./2019) αγωγή του εφεσίβλητου για λύση του μεταξύ τους γάμου, λόγω υπερδιετούς διάστασης, από την οποία τεκμαίρεται αμάχητα ο ισχυρός κλονισμός της έγγαμης σχέσης τους. Η ανωτέρω έφεση έχει ασκηθεί νόμιμα με κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 495 παρ.1 ΚΠολΔ κι εμπρόθεσμα εντός της προθεσμίας των τριάντα ημερών του άρθρου 518 παρ.1 ΚΠολΔ, καθώς η εκκαλούμενη απόφαση επιδόθηκε στην εναγόμενη στις 11.2.2020 σύμφωνα με τη σχετική επισημείωση της δικαστικής επιμελήτριας στο Εφετείο Αθηνών, ………….. σε αντίγραφο της προσβαλλόμενης απόφασης που προσκομίζει η εκκαλούσα, η τελευταία δε άσκησε την έφεσή της στις 11.3.2020 σύμφωνα με την με ίδια ημερομηνία έκθεση κατάθεσης ένδικου μέσου της γραμματέως του Πρωτοδικείου Πειραιά, …………, χωρίς για το παραδεκτό του εν λόγω ένδικου μέσου να απαιτείται η κατάθεση παραβόλου κατ’ άρθρο 495 παρ.4 ΚΠολΔ, καθώς εισάγεται διαφορά του άρθρου 592 αρ.1 του ίδιου Κώδικα. Επομένως η έφεση, για τη συζήτηση της οποίας οι διάδικοι απέστειλαν e-mail στη γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου ενημερώνοντας ότι δεν θα εξετάσουν μάρτυρα, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή. Στη συνέχεια, δεδομένου ότι η εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα υποστηρίζει ότι η εκκαλούμενη απόφαση κατ’ εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων έκρινε ότι κατά τον χρόνο συζήτησης της αγωγής διαζυγίου στον πρώτο βαθμό είχε συμπληρωθεί υπερδιετής διάσταση των συζύγων, ακόμη δε ότι η αγωγή ασκείται καταχρηστικά και ζητεί γι’ αυτό την εξαφάνιση της εκκαλουμένης και την απόρριψη της εναντίον της αγωγής, πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη στο σύνολό της, δικαιούμενης της εκκαλούσας να προβάλει ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου όλους τους ισχυρισμούς τους οποίους μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως. Ακολούθως πρέπει να κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν αρμόδιο κατ’ άρθρο 19 ΚΠολΔ Δικαστήριο και να ερευνηθεί περαιτέρω η αγωγή κατ’ ουσίαν κατ’ άρθρο 535 παρ.1 ΚΠολΔ κατά την ίδια ως άνω ειδική διαδικασία των οικογενειακών διαφορών που εφαρμόστηκε πρωτοδίκως σύμφωνα με το άρθρο 591 παρ.7 του ίδιου Κώδικα.
Περαιτέρω, στο άρθρο 1439 παρ. 3 Α.Κ ορίζεται ότι: «Εφόσον οι σύζυγοι βρίσκονται σε διάσταση συνεχώς από δύο τουλάχιστον χρόνια, ο κλονισμός τεκμαίρεται αμάχητα και το διαζύγιο μπορεί να ζητηθεί, έστω και αν ο λόγος του κλονισμού αφορά το πρόσωπο του ενάγοντος. Η συμπλήρωση του χρόνου της διάστασης υπολογίζεται κατά το χρόνο συζήτησης της αγωγής και δεν εμποδίζεται από μικρές διακοπές που έγιναν ως προσπάθεια αποκατάστασης των σχέσεων μεταξύ των συζύγων». Από τις διατάξεις αυτές, που καθιερώνουν ως λόγο διαζυγίου τον αντικειμενικό κλονισμό της έγγαμης σχέσης των συζύγων, προκύπτει ότι, εφόσον αποδειχθεί η διετής διάσταση, η οποία υπολογίζεται αναδρομικά όχι από το χρόνο που είχε προσδιορισθεί αρχικά να συζητηθεί η αγωγή στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, αλλά από το χρόνο της μετ’ αναβολή πρώτης στο ακροατήριο κατ’ ουσίαν συζήτησης της αγωγής, κατά τον οποίο σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 68, 69, 224, 281 και 591 παρ.1 στοιχ. γ’, δ’ ε’ και στ’ ΚΠολΔ, κρίνεται το κεκτημένο του καταγόμενου στη δίκη δικαιώματος, τεκμαίρεται αμάχητα ο κλονισμός των σχέσεων των συζύγων και το δικαστήριο χωρεί, μετά και τη διαπίστωση της πρόθεσης για διάσταση, στη λύση του γάμου. Ως διάσταση, κατά την έννοια της διάταξης αυτής, νοείται εκείνη κατά την οποίαν οι σύζυγοι απομακρύνονται φυσικώς και ψυχικώς μεταξύ τους, με τη θέληση να μην έχουν πλέον κοινωνία βίου, ανεξάρτητα από το εάν η απομάκρυνση αυτή, ως πραγματικό γεγονός, είναι αποτέλεσμα της πρωτοβουλίας του ενός από τους συζύγους ή και των δύο και ανεξάρτητα από το εάν διαμένουν στην ίδια κατοικία, αλλά υπό καθεστώς χωρισμού από τραπέζης και κοίτης. Η υποκειμενική πρόθεση διακοπής της έγγαμης συμβίωσης (ψυχικό στοιχείο), που δεν αφορά υποχρεωτικά τον ενάγοντα ή μπορεί να αφορά και τους δύο, δεν αρκεί να αποτελεί ενδόμυχη διάθεση ή επιθυμία, αλλά πρέπει να εκδηλώνεται και εξωτερικά. Με το ανωτέρω περιεχόμενο της διάστασης, ο νόμος, για να διευκολύνει την προσπάθεια αποκατάστασης των συζυγικών σχέσεων, δεν θεωρεί ότι παρεμποδίζουν τη συμπλήρωση του χρόνου οι μικρές διακοπές της διάστασης που γίνονται προς επίτευξη της αποκατάστασης, παρά το ότι, στην περίπτωση αυτή, ελλείπει η πρόθεση διακοπής της συμβίωσης, ενώ κατά μείζονα λόγο δεν ελλείπει η διάσταση, όταν παρεμβάλλονται μικρές διακοπές εξ` άλλων λόγων, που δεν αναιρούν την σταθερή εξακολουθητικά υπάρχουσα πρόθεση διάσπασης του συζυγικού δεσμού. Η επίκληση της διετούς διάστασης είναι στοιχείο της ιστορικής βάσης της αγωγής διαζυγίου, η οποία στηρίζεται στον ανωτέρω λόγο, ο δε ισχυρισμός του εναγομένου ότι δεν έχει συμπληρωθεί η διετής διάσταση, διότι αυτή άρχισε σε χρόνο μεταγενέστερο του επικαλούμενου με την αγωγή, συνιστά αιτιολογημένη άρνηση της ιστορικής βάσης της αγωγής και όχι ένσταση. Κατά συνέπεια, τα όποια διακοπτικά της ψυχικής και σωματικής απομάκρυνσης περιστατικά, που τυχόν επικαλείται ο εναγόμενος, στον εκ του άρθρου 1439 § 3 ΑΚ λόγο διαζυγίου, τείνουν σε αποδυνάμωση της έννοιας της διάστασης, που αποτελεί στοιχείο της βάσης της αγωγής και συνιστούν άρνηση, εφόσον δε, κατά το στάδιο της αποδεικτικής διαδικασίας, προκύψουν τέτοια διακοπτικά περιστατικά, εκτιμώνται ανελέγκτως από το δικαστήριο της ουσίας, αν αναιρούν ή όχι το στοιχείο της διάστασης. (ΑΠ 200/2020, 1350/2017, 242/2015, 1068/2014 στην ΤΝΠ Νόμος).
Ακόμη, η διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ, που απαγορεύει την καταχρηστική άσκηση δικαιώματος, αποσκοπεί στην καταπολέμηση της κακοπιστίας και ανηθικότητας κατά την ενάσκηση κάθε δικαιώματος, ώστε έχει εφαρμογή και επί δικαιωμάτων που στηρίζονται σε διάταξη δημόσιας τάξεως. Επομένως, έχει εφαρμογή και επί ασκήσεως αγωγής διαζυγίου εκ του άρθρου 1439 παρ.3 ΑΚ, λόγω τεκμαιρόμενου κλονισμού της έγγαμης σχέσης από την τετραετή (παλαιότερα) ή διετή(σήμερα) διάσταση των συζύγων. Για τη θεμελίωση, όμως τέτοιας ενστάσεως κατά αγωγής διαζυγίου δεν αρκούν οι οποιεσδήποτε δυσμενείς επιπτώσεις του διαζυγίου σε βάρος των συζύγων ή των τέκνων τους που άλλωστε επέρχονται από τη φύση του διαζυγίου αυτή καθαυτή, αλλά απαιτείται oι επιπτώσεις αυτές να εκφεύγουν των συνήθων και αυτονόητων και να οδηγούν, από τον εξαιρετικό χαρακτήρα και την σοβαρότητα τους, στην δημιουργία καταστάσεως προφανώς υπέρμετρα σκληρής για τον εναγόμενο σύζυγο ή τα τέκνα των διαδίκων, ώστε να επιβάλλεται για την αποτροπή τους η διατήρηση του γάμου (ΑΠ 294/2019, 868/2008, 686/2004, ΜονΕφΑθ 378/2017 στην ΤΝΠ Νόμος).
Με την υπό κρίση από 8.1.2019 αγωγή του ο ενάγων, Έλληνας υπήκοος ζητεί να λυθεί ο γάμος του με την εναγόμενη, Γερμανίδα υπήκοο για το λόγο ότι βρίσκονται σε συνεχή διάσταση δύο και πλέον χρόνια χωρίς πρόθεση επανασύνδεσης, οπότε τεκμαίρεται αμάχητα ο ισχυρός κλονισμός της έγγαμης σχέσης τους και να καταδικασθεί αυτή στα δικαστικά του έξοδα. Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα η αγωγή φέρεται παραδεκτά ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (μετά την εξαφάνιση της εκκαλουμένης κατά τα ανωτέρω), το οποίο έχει διεθνή δικαιοδοσία κατ’ άρθρο 3 παρ. 1α του Κανονισμού (ΕΚ) 2201/2003 του Συμβουλίου της 27-11-2003 «για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας» να τη δικάσει, καθώς η συνήθης διαμονή των διαδίκων βρίσκεται στον ……. Τροιζηνίας, ενώ εφαρμοστέο ουσιαστικό δίκαιο τυγχάνει το ελληνικό με βάση τις διατάξεις των άρθρων 1, 3, 4, 8α και 21 του Κανονισμού (ΕΚ) 1259/2010 του Συμβουλίου της 20ης Δεκεμβρίου 2010 «για τη θέσπιση ενισχυμένης συνεργασίας στον τομέα του δικαίου που είναι εφαρμοστέο στο διαζύγιο και τον δικαστικό χωρισμό» (Ρώμη III), η έναρξη ισχύος του οποίου στην Ελλάδα ορίστηκε, δυνάμει του άρθρου 4 της Απόφασης της Επιτροπής της 27ης Ιανουαρίου 2014 «που επιβεβαιώνει τη συμμετοχή της Ελλάδας σε ενισχυμένη συνεργασία στον τομέα του δικαίου που είναι εφαρμοστέο στο διαζύγιο και τον δικαστικό χωρισμό» (2014/39/ΕΕ), από 29.07.2015 και λόγω του χρόνου άσκησης της υπό κρίση αγωγής και ελλείψει επιλογής από τους συζύγους άλλου δικαίου (άρθρο 5 του Κανονισμού), ως το δίκαιο του κράτους της συνήθους διαμονής των συζύγων κατά τον χρόνο υποβολής της αγωγής στο αρμόδιο Δικαστήριο. Η αγωγή είναι ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1438, 1439 παρ.1 και 3 ΑΚ και 176 του ΚΠολΔ και πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική βασιμότητά της.
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα αποδείξεως και φίλου του ενάγοντος, ………, που εξετάσθηκε πρωτοδίκως, όπως η κατάθεσή του περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, από τα έγγραφα που νόμιμα μετ’ επικλήσεως προσκομίζουν οι διάδικοι, είτε για να ληφθούν υπόψη προς άμεση απόδειξη, είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μεταξύ των οποίων και η ενώπιον της Ειρηνοδίκη Αχαρνών υπ’ αριθ. ……./19.2.2020 ένορκη βεβαίωση της κόρης των διαδίκων ………., που λαμβάνεται υπόψη ως δικαστικό τεκμήριο, έχουσα ληφθεί στα πλαίσια άλλης δίκης και δη επί της από 23.10.2019 (με Γ.Α.Κ. …../2019 και Ε.Α.Κ. …../2019) αγωγής του νυν ενάγοντος κατά της νυν εναγόμενης κι επομένως δεν εμπίπτει στην αποδεικτική απαγόρευση του άρθρου 597 παρ.2 στοιχ. 2 του ΚΠολΔ (βλ. Αν. Πλεύρη σε Χαρούλα Απαλαγάκη, ΚΠολΔ Ερμηνεία κατ’ άρθρο, Άρθρα 591-1054, 4η έκδοση, σελ. 1607 που παραπέμπει στις ΑΠ 2134/2007, ΧρΙΔ 2008, σελ. 833, ΑΠ 648/1989, Δ 1990, σελ. 492-493), όπως ομοίως ως δικαστικά τεκμήρια εκτιμώνται οι ανωμοτί καταθέσεις των διαδίκων που ήταν και πάλι αντίδικοι στα πλαίσια ασφαλιστικών μέτρων νομής ενώπιον του Ειρηνοδικείου Καλαυρίας (βλ. τα υπ’ αρ. 56/2018 πρακτικά συνεδρίασης του εν λόγω δικαστηρίου), όπως και οι καταθέσεις και η απολογία που περιέχονται στα υπ’ αριθ. 253/2018 πρακτικά και απόφαση του Πταισματοδικείου Πόρου, μη λαμβανομένης υπόψη της προσκομιζόμενης με επίκληση στην προσθήκη-αντίκρουση των προτάσεων του εφεσίβλητου από 20.11.2017 (ΓΑΚ: ……../2017, ΕΑΚ: ……../2017) αίτηση ασφαλιστικών μέτρων της εκκαλούσας προς απόδειξη του αγωγικού ισχυρισμού του ότι η διάσταση των παραπάνω συζύγων επήλθε τον Μάιο του 2016, καθώς δεν προσκομίζεται προς αντίκρουση ισχυρισμού της εκκαλούσας που προτάθηκε το πρώτον με τις προτάσεις της, χωρίς να παραλείπεται ως προς την αξιολόγηση κάποιο από τα άλλα προσκομιζόμενα έγγραφα, τέλος δε από τα αυτεπαγγέλτως λαμβανόμενα υπόψη διδάγματα της κοινής πείρας (άρθρο 336 παρ.4 ΚΠολΔ) αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο ενάγων, ο οποίος είναι Έλληνας υπήκοος και η εναγόμενη, η οποία είναι Γερμανίδα υπήκοος, τέλεσαν νόμιμο θρησκευτικό γάμο, κατά τους κανόνες της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, στις 19.8.1978, στον Ιερό Ναό ……….. και απέκτησαν τέσσερα, ήδη ενήλικα τέκνα. Συμβίωσαν δε στην κοινή κατοικία τους στον …….. Τροιζηνίας, πλην όμως μετά τα πρώτα χρόνια του έγγαμου βίου, η συμβίωσή τους δεν ήταν αρμονική. Η εκκαλούσα-εναγόμενη υποστηρίζει με τον πρώτο λόγο έφεσής της ότι όταν συζητήθηκε η ένδικη αγωγή διαζυγίου ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά στις 11.10.2019 δεν είχε συμπληρωθεί διετία από τη διάσταση μεταξύ αυτής και του εφεσίβλητου, καθώς τοποθετεί το χρονικό σημείο επέλευσης της διάστασης μεταξύ των συζύγων στις 6.11.2017 όταν επέδωσε στον εφεσίβλητο-ενάγοντα την από 30.10.2017 εξώδικη δήλωση- πρόσκληση- διαμαρτυρία της, με την οποία του ζήτησε να φύγει από την οικία στο κτήμα «………..» που ανήκε και στους δύο, να μην την ενοχλεί και να της παραδώσει τα πράγματα που της ανήκαν. Ο εφεσίβλητος-ενάγων τόσο με την αγωγή του, όσο και με τις προτάσεις του ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου τοποθετεί τον κρίσιμο χρόνο επέλευσης της μεταξύ τους διάστασης τον Μάιο του 2016, όταν κατά τους ισχυρισμούς του η εναγόμενη αρνήθηκε να εγκατασταθεί μαζί του, για τους θερινούς μήνες και έως τον μήνα Σεπτέμβριο του ίδιου έτους στην οικία που διατηρούσαν στο ως άνω κτήμα «………..», απ’ όπου θα μπορούσαν να εποπτεύουν την εκεί επιχειρηματική τους δραστηριότητα και ότι έκτοτε επήλθε ψυχρότητα στις σχέσεις τους. Αμφότεροι οι διάδικοι επικαλούνται εξώδικες ομολογίες της άλλης πλευράς, όταν ο μεν εφεσίβλητος-ενάγων στην από 23.3.2019 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων νομής κινητών κατά της εκκαλούσας-εναγόμενης ενώπιον του Ειρηνοδικείου Καλαυρίας ανέφερε ότι ήδη τελούσαν σε διάσταση με τη σύζυγό του από τον Νοέμβριο του 2017, κάτι που επανέλαβε κατά την ανωμοτί εξέτασή του ως διάδικος ενώπιον του παραπάνω Δικαστηρίου, η δε εκκαλούσα-εφεσίβλητη όταν στην από 30.10.2017 εξώδικη δήλωσή της προς τον σύζυγό της που του επιδόθηκε στις 6.11.2017, διελάμβανε ότι τον Μάιο του έτους 2016 επήλθε η οριστική διακοπή των όποιων επαφών μεταξύ τους, οπότε ο τελευταίος αποφάσισε να διαμένει στο κτήμα «……….», ουσιαστικώς εγκαταλείποντας τη συζυγική τους στέγη. Κατά το Δικαστήριο αυτό το πότε ακριβώς επήλθε η κρίσιμη για τη συμπλήρωση διετίας κατ’ άρθρο 1439 παρ.3 ΑΚ διάσταση των συζύγων συνάγεται από τα πραγματικά περιστατικά που έλαβαν χώρα μεταξύ τους και τα οποία κατά τους ίδιους τους διαδίκους, αλλά και κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας (άρθρο 336 παρ.4 ΚΠολΔ) οδήγησαν αυτούς σε ψυχική και σωματική απομάκρυνση, ώστε να κλονισθούν ισχυρά οι μεταξύ τους σχέσεις και να καταστεί αφόρητη τουλάχιστον για τον ενάγοντα η συνέχιση της έγγαμης συμβίωσης. Στην ως άνω από 30.10.2017 εξώδικη δήλωση- πρόσκληση- διαμαρτυρία της η εναγόμενη προς τον ενάγοντα, την οποία (δήλωση) ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου δεν ανασκεύασε ως ανακριβή, διαλαμβάνει τα εξής κρίσιμα για τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης πραγματικά περιστατικά: «…Μάλιστα μου συμπεριφερόσασταν, από τις αρχές του έτους 2016 και ιδίως από τον Μάιο 2016 και εντεύθεν, όπως ήδη ανέφερα σαν να μην υπήρχα στη ζωή σας, σαν να ήμουν περισσότερο ένα είδος υπηρετικού προσωπικού, παρά η σύζυγός σας. Χαρακτηριστικά δε να σημειώσω, ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα, απευθυνόσασταν σε εμένα σαν να μην ήμουν άνθρωπος, αλλά ζώο, αφού το μόνο που άκουγα ήταν διαταγές και ύβρεις… Για το λόγο αυτό το Μάιο του έτους 2016, επήλθε η οριστική διακοπή των όποιων επαφών μεταξύ μας και εσείς αποφασίσατε να διαμένετε, ουσιαστικώς εγκαταλείποντας τη συζυγική στέγη, εκ περιτροπής, πότε στην οικία μας στο …….. και πότε στην ισόγεια κατοικία με υπόγειο επιφάνειας 55 τ.μ. στο κτήμα …….. (δηλ. στη “Villa ……….”), το οποίο λειτουργεί κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Εγώ αναγκαζόμουν να διαμένω στο σπίτι μας στον ………, αφού δεν είχα οικονομική δυνατότητα να μισθώσω άλλη οικία. Το χειμώνα του 2016-2017 υπήρξε στοιχειωδώς μια επαφή μεταξύ μας, σε επίπεδο λεκτικό και μόνο, κυρίως για να μη στεναχωριούνται τα παιδιά και τα εγγόνια μας, όμως από το Μάιο 2017 η κατάσταση οξύνθηκε εκ νέου και εκτραχύνθηκε όσο ποτέ άλλοτε. ΙΙΙ. Τον Μάιο 2017 εγκαταλείψατε τελείως το σπίτι στον ……. και διαμένετε έκτοτε στην οικία μας στο κτήμα …. (“Villa …………”). Ωστόσο, κάποιες φορές εξακολουθήσατε να επισκέπτεστε αιφνιδιαστικά, σε ανύποπτο χρόνο, το σπίτι στον ……….. και εγώ αναγκαζόμουν να φύγω κακήν κακώς για να μη σας συναντήσω και αντιμετωπίσω, ακόμα μια φορά, τις ύβρεις σας και τις απειλές σας. Δεν χρειάζεται να σας υπενθυμίσω ότι οι ύβρεις προς τα Θεία, είναι η πιο προσφιλής σας συνήθεια… Το αποκορύφωμα δε ήταν, ότι φέτος το καλοκαίρι με τη στάση σας και την εν γένει συμπεριφορά σας, με απομακρύνατε τελείως από τη λειτουργία της επιχείρησης στο κτήμα, επηρεαζόμενος από τις συμβουλές και τις προτροπές τρίτου προσώπου, τον οποίο επιβάλατε μάλιστα ως δήθεν εργαζόμενο- «σύμβουλο» και «οιονεί αφεντικό», χωρίς βεβαίως να έχετε κανένα δικαίωμα προς τούτο, αφού η επιχείρηση δεν ανήκει σε εσάς, αλλά στον υιό μας ………. Δεν σας ανήκει καν ούτε η τακτική διοίκηση και εκμετάλλευση του κοινού κτήματος, αφού αυτή ανήκει σε εμένα ως έχουσα την πλειοψηφία σε ποσοστό 80% εξ αδιαιρέτου (άρθρο 789 ΑΚ). Παρόλα αυτά όμως, εσείς συνεχίσατε όλο το καλοκαίρι να συμπεριφέρεστε σαν να είστε ο μοναδικός ιδιοκτήτης, ως άλλος «αγάς», όλων των περιουσιακών μας στοιχείων και να μην υπολογίζετε τίποτα, παρόλο τις προτροπές και των παιδιών μας ότι η συμπεριφορά σας αυτή και οι συμβουλές των νέων σας «φίλων» θα κάνουν κακό στην επιχείρηση. Εις μάτην όμως. Το φετινό καλοκαίρι ήταν το χειρότερο για την επιχείρησή μας, καθώς ήταν ελάχιστες οι εισπράξεις και δεν έγιναν καθόλου εκδηλώσεις. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια συνεννόησης, όπως καλά ενθυμείστε, συναντηθήκαμε τον Αύγουστο 2017 και ενώ αμοιβαίως συμφωνήσαμε ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί πια αυτή η κατάσταση, με αφήσατε να επιλέξω εάν θα συνεχίσω να μένω στην οικία στον ……. ή εάν θέλω να μείνω στην οικεία στο κτήμα ……… (“Villa …..”) και να ασχοληθώ πλέον αποκλειστικά εγώ με την επιχείρηση, συμφωνώντας μάλιστα να μου μεταβιβάσετε και το 20% που σας ανήκει. Μετά από ενάμιση μήνα περίπου, και αφού στο μεταξύ υπέστην ένα σοβαρό τραυματισμό από τροχαίο ατύχημα, για το οποίο ουδέν ενδιαφέρον δείξατε, συναντηθήκαμε εκ νέου και σας ανακοίνωσα την απόφασή μου να μετακομίσω στο σπίτι στο κτήμα, καθώς αυτό μου ανήκει κατά συντριπτικό ποσοστό ιδιοκτησίας και να ασχοληθώ με την επιχείρηση, η οποία ανήκει στον υιό μας και έχω τη σύμφωνη, προφανώς, γνώμη του προς τούτο. Εσείς όμως, αντί να σεβαστείτε την απόφασή μου, μου είπατε ότι «όλα είναι δικά σας», ότι «θα κάνετε ό,τι θέλετε», ότι «δεν πρόκειται να πάρω τίποτα», με υβρίσατε, με αποκαλέσατε τρελή και μάλιστα χρησιμοποιήσατε, το «ρατσιστικής χροιάς» σχόλιο, ότι είμαι γερμανίδα και γι’ αυτό τα λέω και τα κάνω όλα αυτά. Συνεπεία όλων των ανωτέρω, είναι ότι εγώ αυτή τη στιγμή δεν έχω κατοικία για να διαμείνω, διότι χρησιμοποιείτε χωρίς κανένα δικαίωμα και τις δύο κατοικίες μας, ήτοι την οικία μας στο ……. και την οικία στο Κτήμα (“Villa ………..”), και αναγκάζομαι να φιλοξενούμαι στην κόρη μας ……. στον ……, ευρισκόμενη μάλιστα και σε μεγάλη ανάγκη, καθώς λόγω του τραυματισμού μου δεν μπορώ προσωρινώς να αυτοεξυπηρετηθώ πλήρως. Φοβάμαι δε, πως η οποιαδήποτε εκ νέου συνάντησή μου μαζί σας θα οδηγήσει σε νέο επεισόδιο, καθώς τα αναίτια ξεσπάσματα θυμού σας, δημιουργούν περαιτέρω κίνδυνο εκτράχυνσης των ήδη τεταμένων μεταξύ μας σχέσεων, πέραν των συνεχών ύβρεων που εκστομίζετε όταν με συναντάτε…». Εντέλει με την ανωτέρω εξώδικη δήλωσή της, η εναγόμενη, αφού διαμαρτυρόταν για την παραπάνω συμπεριφορά του ενάγοντος που είχε ως αποτέλεσμα να διακοπεί η έγγαμη συμβίωσή τους από αποκλειστική υπαιτιότητά του, τον καλούσε εντός προθεσμίας επτά ημερών να αναλάβει τα προσωπικά του αντικείμενα και να μετοικήσει από τη «Villa …………», προκειμένου να εγκατασταθεί η ίδια και να τη χρησιμοποιήσει ως κατοικία, του δήλωνε ότι εντός της ίδιας προθεσμίας θα αναλάμβανε όλα τα προσωπικά της αντικείμενα, καθώς και τα αναφερόμενα στη δήλωση έπιπλα και ότι θα εγκαθίστατο στην παραπάνω βίλλα, τον καλούσε να απέχει από οποιαδήποτε ενέργεια που θα την εμπόδιζε να αναλάβει τα παραπάνω αντικείμενα και να εγκατασταθεί στη βίλλα, τον καλούσε να απέχει από οποιαδήποτε προσέγγιση ή απόπειρα προσέγγισης της νέας της κατοικίας και να επικοινωνεί μαζί της, να απέχει από τη λειτουργία της επιχείρησης του κτήματος …….. και να της μεταβιβάσει το ανήκον σε εκείνον ποσοστό συγκυριότητας 20% στο κτήμα ………, όπως είχαν συμφωνήσει. Τις ως άνω αιτιάσεις της σε βάρος του ενάγοντος, η εναγόμενη δεν ανακάλεσε με νεότερη δήλωσή της, ούτε ο ενάγων απάντησε στην παραπάνω εξώδικη δήλωση αμφισβητώντας τα περιγραφόμενα στη δήλωση γεγονότα. Ο τελευταίος, ενώ στην υπό κρίση αγωγή προσδιορίζει τον χρόνο επέλευσης της μεταξύ αυτού και της συζύγου του διάστασης τον Μάιο του 2016 σύμφωνα με την ως άνω εξώδικη δήλωση της εναγόμενης, στη συζήτηση ασφαλιστικών μέτρων νομής του ίδιου ενώπιον του Ειρηνοδικείου Καλαυρίας στις 15.5.2018, εξετασθείς ως διάδικος, υποστήριξε ότι βρισκόταν σε διάσταση με τη σύζυγό του από τις 6.11.2017, όταν δηλαδή του επιδόθηκε η αμέσως πιο πάνω εξώδικη δήλωση. Ανεξαρτήτως της έλλειψης σταθερής θέσης εκ μέρους του ίδιου σχετικά με το πότε επήλθε η οριστική διάσταση των διαδίκων, το Δικαστήριο προβαίνει στη σχετική κρίση με υπαγωγή των αποδειχθέντων γεγονότων στις αντίστοιχες νομικές έννοιες. Η θυγατέρα των διαδίκων, ……… στην υπ’ αριθ. ……/2020 ένορκη βεβαίωσή της που δόθηκε στα πλαίσια άλλης δίκης υποστηρίζει τη θέση της μητέρας της ότι ουσιαστικά η έγγαμη συμβίωση των γονέων της διακόπηκε στις αρχές Νοεμβρίου 2017, πλην όμως τα γεγονότα που περιγράφει προηγουμένως για τις σχέσεις των γονέων της συνηγορούν υπέρ του ότι τουλάχιστον από το έτος 2016 το ζευγάρι βρισκόταν σε διάσταση. Αναφέρει ότι ο πατέρας της το 2016 εγκατέλειψε για πρώτη φορά για μεγάλο χρονικό διάστημα την οικογενειακή του στέγη στο ……… και τη μητέρα της και πήγε να μείνει στο κτήμα ……. Ότι ωστόσο τον χειμώνα του 2016-2017 ο πατέρας της επανέκτησε μια επαφή με τη μητέρα της, προσθέτει όμως ότι τον Μάιο του 2017, αυτός πήγε να μείνει και πάλι στο κτήμα ………. Ότι το καλοκαίρι του 2017 παραμέρισε όλη την οικογένεια και αποφάσισε μονομερώς και παρανόμως, χωρίς να ρωτήσει τον αδερφό της ….. και τη μητέρα της, να αναλάβει μόνος του, με τη συνδρομή ενός φίλου του, τη λειτουργία της επιχείρησης στο κτήμα ……, με αποτέλεσμα η επιχείρηση να καταστραφεί οικονομικά. Καταθέτει δε ότι η μητέρα της που είχε τότε πάθει και ένα τροχαίο ατύχημα, ζήτησε από τον πατέρα της επανειλημμένως, τόσο τον Αύγουστο 2017, όσο και τον Οκτώβριο 2017, να μείνει αυτή στο κτήμα και να ασχοληθεί μαζί με τον γιο των διαδίκων, ………. με την επιχείρηση και ο πατέρας της (ο ενάγων) να κρατήσει όλη την περιουσία στο …….. Από τη βεβαίωση αυτή προκύπτει ότι ήδη από το έτος 2016 οι διάδικοι βρίσκονταν σε διάσταση, ο δε ενάγων τον Μάιο του 2017, εγκατέλειψε, μετά από ένα μικρό διάλειμμα τον χειμώνα του 2016-2017, κατά το οποίο δεν υπήρξε πραγματική επανασύνδεση, εκ νέου τη συζυγική στέγη στον ………, πήγε να μείνει μόνος του στο κτήμα ………, εκμεταλλεύτηκε μόνος του την οικογενειακή επιχείρηση σαν να ήταν δική του και παρά τη θέληση της εναγόμενης και του υιού τους …., ενώ τέλος, οι συζητήσεις μεταξύ των διαδίκων αφορούσαν στο πώς θα διένειμαν μεταξύ τους την κοινή περιουσία, χωρίς πουθενά να αναφέρεται ότι αυτοί συζήτησαν και το ενδεχόμενο να επανασυνδεθούν. Οι συμπεριφορές αυτές είναι χαρακτηριστικές για συζύγους που έχουν απομακρυνθεί τόσο σωματικά, όσο και ψυχικά, ώστε κρίνεται αποδεδειγμένο ότι η διάσταση μεταξύ των διαδίκων έχει επέλθει ήδη από το έτος 2016. Επισημαίνεται δε ότι μετά τη δεύτερη εγκατάλειψη της συζυγικής στέγης τον Μάιο του 2017 από τον ενάγοντα, σύμφωνα με την πιο πάνω εξώδικη δήλωση της εναγόμενης, κάθε φορά που εκείνος αιφνιδιαστικά επισκεπτόταν την οικία στον …….., η πρώτη έσπευδε να φύγει για να μην υποστεί τις ύβρεις και τις απειλές του, αντίδραση ενδεικτική της πλήρους διάρρηξης της συζυγικής σχέσης. Σημειωτέον ότι η ένορκη κατάθεση του μάρτυρα του ενάγοντος ………., φίλου του, στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο είναι συνοπτική και δεν αναφέρεται σε συγκεκριμένα περιστατικά, έτσι ώστε δεν κρίνεται ότι αυτός έχει δική του, άμεση γνώση των γεγονότων για τα οποία κατέθεσε. Ενώ εξάλλου, η κατάθεση του ενάγοντος ενώπιον του Πταισματοδικείου Πόρου στις 13.12.2018 ως μάρτυρα κατηγορίας σε βάρος του υιού του, ……… για παράβαση του άρθρου 331 ΠΚ, οπότε κατέθεσε μεταξύ άλλων ότι «Η σχέση μου με τον γιο μου ήταν καλή. Η ……… τον 8ο ή 9ο είχε πέσει με το μηχανάκι και από τότε άρχισαν τα προβλήματα» δεν συνιστά κατά την κρίση του Δικαστηρίου παραδοχή ότι μέχρι τον 8ο ή 9ο μήνα του 2017 δεν είχε επέλθει διάσταση με τη σύζυγό του και ότι τούτο έγινε μετά το τροχαίο ατύχημα που είχε η σύζυγός του, αλλά αυτός αναφέρεται καθαρά στο πότε ξεκίνησαν τα προβλήματα στη σχέση του με τον γιο του. Τέλος σημειώνεται ότι με τις αποφάσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά 3639/2019 (ειδική διαδικασία διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση), 129/2018 (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) και 56/2018 του Ειρηνοδικείου Καλαυρίας (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων), χωρίς οι ανωτέρω αποφάσεις να δεσμεύουν το παρόν Δικαστήριο, αλλά εκτιμώμενες ως δικαστικά τεκμήρια, έγινε δεκτό ότι η έγγαμη σχέση των διαδίκων διακόπηκε οριστικά τον Μάιο του 2016. Εξ όλων των ανωτέρω αποδεικτικών μέσων προκύπτει ότι η διάσταση μεταξύ των διαδίκων συζύγων δεν επήλθε με την επίδοση στον ενάγοντα στις 6.11.2017 της από 30.10.2017 εξώδικης δήλωσης- πρόσκλησης- διαμαρτυρίας της εναγόμενης, όπως η τελευταία με τον πρώτο λόγο της έφεσής της υποστηρίζει αλλά προϋπήρχε του εξωδίκου και προκλήθηκε τον Μάιο του 2016, όταν ο ενάγων εγκατέλειψε τη συζυγική στέγη στον ………. Τροιζηνίας και εγκαταστάθηκε μόνος του στην ισόγεια κατοικία με υπόγειο στη θέση ……… στον …….. (“Villa ………”) και παρότι αυτός επανήλθε τον χειμώνα του 2016-2017 στην οικογενειακή οικία στον …….., αποκαθιστώντας μια λεκτική επαφή με την εναγόμενη για χάρη των παιδιών και των εγγονιών των διαδίκων, ωστόσο δεν υπήρξε ψυχική προσέγγιση των συζύγων, η δε παραπάνω επανεγκατάσταση στη συζυγική οικία δεν οδήγησε στην αποκατάσταση της σχέσης τους κι ο ενάγων εγκατέλειψε και πάλι οριστικά τη συζυγική οικία και εγκαταστάθηκε και πάλι στη Villa …….. τον Μάιο του 2017. Τα ανωτέρω γεγονότα περιέγραψε αναλυτικά η εναγόμενη στην από 30.10.2017 εξώδικη δήλωση-διαμαρτυρία που επέδωσε στον ενάγοντα στις 6.11.2017. Επομένως στις 11.10.2019 που συζητήθηκε η ένδικη αγωγή διαζυγίου του εφεσίβλητου ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου είχε συμπληρωθεί υπερδιετής διάσταση των συζύγων, από την οποία τεκμαίρεται αμάχητα ο ισχυρός κλονισμός της συζυγικής σχέσης, που καθιστά αφόρητη την εξακολούθησή της για τον ενάγοντα, χωρίς η διακοπή της χωριστής εγκατάστασης των διαδίκων κατά τους χειμερινούς μήνες της περιόδου 2016-2017 μέχρι τον Μάιο του 2017, διάστημα κατά το οποίο ο ενάγων επανήλθε στη συζυγική στέγη στον ………, να μπορεί να θεωρηθεί ότι εμποδίζει τη συμπλήρωση του χρόνου διάστασης από τον Μάιο του 2016 κατ’ άρθρο 1439 παρ.3 τελ. εδ. ΑΚ, καθώς δεν υπήρξε την περίοδο αυτή ψυχική επανασύνδεση του ζεύγους. Σε κάθε πάντως περίπτωση και από τον Μάιο του 2017 που ο ενάγων εγκατέλειψε για δεύτερη φορά και οριστικά πια, τη συζυγική στέγη μέχρι τις 11.10.2019 που συζητήθηκε η αγωγή του ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου για λύση του γάμου του με την εναγόμενη είχε συμπληρωθεί χρόνος διάστασης άνω της διετίας.
Παρακάτω με τον δεύτερο λόγο της έφεσής της η εκκαλούσα-εναγόμενη υποστηρίζει ότι η άσκηση της ένδικης αγωγής είναι καταχρηστική σε βάρος της, διότι αν τελικώς καταστεί αμετάκλητη η εκκαλούμενη απόφαση και λυθεί ο γάμος της με τον ενάγοντα, θα υπάρξουν υπέρμετρα δυσμενείς εις βάρος της επιπτώσεις, που δεν θα μπορούν να ανατραπούν, καθώς είναι άνεργη, δεν έχει κανένα απολύτως εισόδημα, δεν έχει κοινωνική ασφάλιση, δεν έχει εργασιακή εμπειρία και γραμματικές γνώσεις, είναι δε μεγάλη (64 ετών) και δεν θεμελιώνει ούτε συνταξιοδοτικό δικαίωμα, ούτε βεβαίως θα μπορέσει κάποιος να την προσλάβει να εργαστεί. Ότι αδυνατεί πλήρως να διαθρέψει τον εαυτό της, δεδομένου ότι επί σαράντα ολόκληρα χρόνια δεν διέθετε ίδιους πόρους για να βιοποριστεί, αλλά εργαζόταν στην οικογενειακή επιχείρηση και είχε αφοσιωθεί στον ρόλο της μητέρας, ενώ το μοναδικό της εισόδημα μέχρι και σήμερα, είναι το ποσό των 250 ευρώ που της επιδικάστηκε ως μηνιαία διατροφή, υπό την ιδιότητα της εν διαστάσει συζύγου. Ότι μόλις απαγγελθεί η αμετάκλητη λύση του γάμου της με τον ενάγοντα, θα απωλέσει και την έμμεση ασφάλιση υγείας της, καθώς μέχρι σήμερα για τα φάρμακά της και τις ιατρικές επεμβάσεις της χρησιμοποιούσε το βιβλιάριο υγείας του αντιδίκου της, ως εμμέσως ασφαλισμένη, επιπλέον δε ότι η ακίνητη περιουσία που διαθέτει είναι μη αξιοποιήσιμη, διότι καταρχάς έχει παραχωρηθεί στον υιό τους, ………., ενώ ο ενάγων επιθυμεί διακαώς να την επανακτήσει, καθώς διατηρεί ένα ποσοστό συνιδιοκτησίας. Ότι εξάλλου, η επιχείρηση μετά το έτος 2017 παραπαίει, δεν έχει κέρδη και προσπαθούν τα παιδιά της, εκ των ενόντων, να τη συντηρούν, όπως και να συντηρούν και την ίδια, κυρίως με υλική βοήθεια (λ.χ. να της μαγειρεύουν ή να της αγοράζουν ρούχα), ότι η ίδια έχει σοβαρά προβλήματα υγείας, κυρίως με τα μάτια της, έχει κάνει δύο επεμβάσεις τον τελευταίο χρόνο, η δεύτερη δε για μεγάλου βαθμού καταρράκτη. Ότι ο ενάγων δεν επιθυμεί σοβαρά να πάρει διαζύγιο, αλλά άσκησε την αγωγή του προσχηματικά, στα πλαίσια της δικομανίας του και της «καταδιωκτικής» συμπεριφοράς του εναντίον της εκκαλούσας-εναγόμενης και των παιδιών τους (ιδίως του μικρότερου υιού τους, …….), η οποία εκδηλώνεται μέσω συνεχών δικαστηρίων εναντίον τους, ποινικών και αστικών, τα οποία κάθε φορά της προκαλούν σύγχυση και ταραχή, επιτείνοντας το πρόβλημα υγείας της. Ότι κατόπιν αυτών, η αγωγή του εφεσίβλητου εναντίον της ασκήθηκε καταχρηστικά κατ’ άρθρο 281 ΑΚ, διότι δημιουργεί μια εις βάρος της κατάσταση υπέρμετρα σκληρή και επιβάλλεται η διατήρηση του γάμου της με τον αντίδικο, για την αποτροπή αυτών των συνεπειών κι ως εκ τούτου πρέπει να απορριφθεί η υπό κρίση αγωγή. Ωστόσο, τα πιο πάνω περιστατικά, σύμφωνα και με τα αναφερόμενα στο σχετικό χωρίο της μείζονος σκέψης, και εάν είναι αληθινά δεν καθιστούν καταχρηστική την εκ μέρους του εφεσίβλητου άσκηση της αγωγής διαζυγίου, καθόσον αυτά αναγόμενα στα μεταγενέστερο του διαζυγίου χρόνο δεν αποτελούν συνέπειες αυτού (διαζυγίου) ασυνήθως σκληρές και εντόνως αποδοκιμαζόμενες, λόγω της σοβαρότητάς τους, από το δίκαιο, αλλά απλώς συνέπειες συνήθεις και αναμενόμενες από το διαζύγιο σε βάρος των συζύγων, οπότε ο σχετικός ισχυρισμός που προβάλλεται με τον δεύτερο λόγο έφεσης τυγχάνει απορριπτέος ως μη νόμιμος, οι δε τυχόν περιουσιακές ή διατροφικές αξιώσεις της εκκαλούσας κατά του εφεσίβλητου αποτελούν αντικείμενο άλλης δίκης και δεν εμποδίζουν τη λύση του γάμου τους. Επομένως πλήρως αποδεικνύεται ότι οι διάδικοι βρίσκονται σε συνεχή διάσταση περισσότερο από δύο χρόνια και ως τούτου η έγγαμη σχέση τους τεκμαίρεται αμάχητα ότι έχει κλονισθεί σοβαρά χωρίς να ενδιαφέρει ποια περιστατικά οδήγησαν στην φυσική και ψυχική αποξένωση τους, αρκούντος του γεγονότος ότι αυτή, στη συγκεκριμένη περίπτωση, πράγματι επήλθε (βλ. ΑΠ 1117/1999 ΕλΔνη 2000.373). Κατόπιν των ανωτέρω πρέπει η αγωγή να γίνει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και να απαγγελθεί η λύση του γάμου των διαδίκων. Τα δικαστικά έξοδα και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων, λόγω της συζυγικής τους σχέσης (άρθρα 179, 183 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και κατ’ ουσίαν την έφεση.
Εξαφανίζει την υπ’ αριθ. 27/2020 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία διαφορών από την οικογένεια, τον γάμο και την ελεύθερη συμβίωση).
Κρατεί και δικάζει την από 8.1.2019 (με Γ.Α.Κ. ……../2019 και Ε.Α.Κ. ………/2019) αγωγή.
Δέχεται αυτή.
Απαγγέλλει την λύση του θρησκευτικού γάμου των διαδίκων που τελέστηκε κατά τους κανόνες της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στον Ιερό Ναό …………. Τροιζηνίας, στις 19.8.1978.
Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων για αμφοτέρους τους βαθμούς δικαιοδοσίας, μεταξύ τους.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, στις 13.4.2021.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ