ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός απόφασης 206/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από την Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, την οποίον όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοικήσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από την Γραμματέα Ε.Τ..
Συνεδρίασε δημοσίως στο ακροατήριό του την …………., διά να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου υπό την επωνυμία «ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΑΠΟ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ», ………………. και εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο Αικατερίνη Γρετσίστα (ΔΣΑ) βάσει δηλώσεως.
ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1)…………, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο Βασίλειο Χαϊλάζη (ΔΣΑ) βάσει δηλώσεως και 2) …………, ο οποίος δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο.
Η ενάγουσα (πρώτη εφεσίβλητη) άσκησε κατά του πρώτου εναγόμενου (δευτέρου εφεσιβλήτου) και κατά του δευτέρου εναγομένου (εκκαλούντος) την υπ’ αριθ. καταθ. …….. /26-11-2013 (κυρία) αγωγή ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Το δεύτερο εναγόμενο – παρεμπιπτόντως ενάγον (εκκαλούν) άσκησε κατά του πρώτου εναγομένου της κυρίας αγωγής – παρεμπιπτόντως εναγομένου (δευτέρου εφεσιβλήτου) την υπ’ αριθ. καταθ. ……. /11-2-2014 (παρεμπίπτουσα) αγωγή ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Επί των προαναφερομένων αγωγών εκδόθηκε αρχικά η υπ’ αριθ. 1766 /2014 μη οριστική απόφαση ειδικής διαδικασίας αυτοκινητικών διαφορών του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς και εν συνεχεία η υπ’ αριθ. 4978 /2017 απόφαση ειδικής διαδικασίας αυτοκινητικών διαφορών του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Κατά της αποφάσεως αυτής το δεύτερο εναγόμενο της κυρίας αγωγής (Επικουρικό Κεφάλαιο) άσκησε κατά της ενάγουσας και κατά του πρώτου εναγομένου της κυρίας αγωγής την από 3-2-2014 έφεση, η οποία κατατέθηκε στην Γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την 22α Φεβρουάριου 2018 με γενικό αριθμό κατάθεσης ……. και ειδικό αριθμό κατάθεσης ……. Την 9η Μαρτίου 2018 επικυρωμένο αντίγραφο της εφέσεως κατατέθηκε στην Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με γενικό αριθμό κατάθεσης …… και ειδικό αριθμό κατάθεσης …….. Δικάσιμος ορίσθηκε η αναφερομένη στην αρχή της απόφασης και η υπόθεση εγγράφηκε στο πινάκιο της ως άνω δικασίμου με αύξοντα αριθμό 21.
Η έφεση εκφωνήθηκε από την σειρά του πινακίου και συζητήθηκε. Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι του εκκαλούντος και της πρώτης εφεσιβλήτου παραστάθηκαν με δήλωση, ενώ ο δεύτερος εφεσίβλητος δεν εμφανίσθηκε και δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗΝ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
Α) Με την υπ’ αριθ. καταθ. ….. /2013 (κυρία) αγωγή η ενάγουσα (……….) ισχυρίσθηκε: α) ότι από τροχαίο ατύχημα, το οποίο έγινε στους αναφερόμενους στο ανωτέρω δικόγραφο τόπο και χρόνο μεταξύ της από αυτήν οδηγούμενης υπ’ αριθ. κυκλοφορίας …….. δίκυκλης μηχανής και του υπ’ αριθ. κυκλοφορίας ……. ανασφάλιστου αυτοκινήτου, το οποίο ο οδηγούσε ο πρώτος εναγόμενος, από αμέλεια του τελευταίου (αδικοπραξία) προκλήθηκε τροχαίο ατύχημα μεταξύ των δύο τροχοφόρων, κατά το οποίο η ίδια υπέστη την περιγραφόμενη στο ως άνω δικόγραφο σωματική βλάβη, β) ότι έχει ήδη υποστεί την αναφερόμενη στην αγωγή υλική ζημία (νοσήλεια και εν γένει ιατρικά έξοδα αντιμετώπισης του τραυματισμού της, βελτιωμένη διατροφή και αντικατάσταση καταστραφείσας ένδυσης) και επίκειται κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων να προβεί στα αναφερόμενα στην αγωγή έξοδα για αναγκαία μελλοντική ιατρική δαπάνη και φαρμακευτική αγωγή, γ) ότι έχει υποστεί την αναφερόμενη στο αγωγικό δικόγραφο σωματική και ψυχολογική αναπηρία, για την οποία δικαιούται ειδικής αποζημιώσεως του άρθρου 931 ΑΚ και δ) ότι έχει υποστεί ισχυρότατη στενοχώρια και ψυχολογικό κλονισμό, για την οποία δικαιούται χρηματική ικανοποίηση ηθικής βλάβης. Εζήτησε για την ως άνω αιτία [κατόπιν επιτρεπτού μερικού περιορισμού του αγωγικού αιτήματος από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό αναφορικά με τα υπ’ αριθ. 1, 2, 6, 7, 8, και 9 αγωγικά κονδύλια (χρηματική ικανοποίηση ηθικής βλάβης, ειδική αποζημίωση του άρθρου 931 ΑΚ, μελλοντική ιατρική δαπάνη, δαπάνη γενομένης φαρμακευτικής αγωγής, μελλοντική δαπάνη φαρμακευτικής αγωγής και λήψη βελτιωμένης διατροφής) και παραιτούμενος ποσού 40 Ε από το κονδύλιον χρηματικής ικανοποίησης ηθικής βλάβης προς τον σκοπόν επιδιώξεως αυτού με πολιτική αγωγή στο ποινικό δικαστήριο (άρθρα 223, 294 και 591 §1 ΚΠολΔ)]: ι) να αναγνωρισθεί ότι ο πρώτος εναγόμενος (…………..), ως υπαίτιος οδηγός, και το δεύτερο εναγόμενο (Επικουρικό Κεφάλαιο), ως εκ του νόμου υπέχον ευθύνη για την ζημία από το ως άνω ανασφάλιστο όχημα, υποχρεούνται να καταβάλουν εις ολόκληρο στην ενάγουσα χρηματικό ποσό 157.875 (= 99.960 + 30.000 +16.200 + 1.995 + 6.840 + 2.880) Ε με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, ιι. να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να καταβάλουν εις ολόκληρον σε αυτήν για τα υπ’ αριθ. 3, 4, 5, και 10 αγωγικά κονδύλια (νοσήλεια σε ιδιωτικό θεραπευτήριο, ιατρικές εξετάσεις ιατρικές αμοιβές και αξία καταστραφείσας ένδυσης) χρηματικό ποσόν 10.051,61 (= 8.596,41 + 506,20 + 699 + 250) Ε με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και ιιι. να διαταχθεί εις βάρος του πρώτου εναγομένου λόγω της αδικοπραξίας προσωπική κράτηση 10 μηνών.
Β) Με την υπ’ αριθ. καταθ. …… /2014 (παρεμπίπτουσα) αγωγή το παρεμπιπτόντως ενάγον (δεύτερο εναγόμενο της κυρίας αγωγής) Επικουρικό Κεφάλαιο ισχυρίζεται ότι το οδηγούμενο από τον παρεμπιπτόντως εναγόμενο (πρώτο εναγόμενο της κυρίας αγωγής) ………. αυτοκίνητο ήταν ανασφάλιστο και εζήτησε, κατόπιν επιτρεπτού περιορισμού του αγωγικού αιτήματος από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό (άρθρο 223, 294 και 591 §1 ΚΠολΔ), να αναγνωρισθεί στην περίπτωση, κατά την οποία η κυρία αγωγή γίνει δεκτή, ότι ο παρεμπιπτόντως εναγόμενος οφείλει να καταβάλει προς αυτό οποιοδήποτε ποσό τούτο (Επικουρικό Κεφάλαιο) τυχόν υποχρεωθεί να καταβάλει στην ενάγουσα της κυρίας αγωγής (μέχρι και του ύφους του αιτουμένου με την κυρία αγωγή ποσού) πλέον τόκων και εξόδων με τον νόμιμο τόκο από του χρόνου της καταβολής του ποσού.
Γ) Με την υπ’ αριθ. 1766 /2014 (μη οριστική) απόφαση ειδικής διαδικασίας αυτοκινητικών διαφορών του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, αφού οι ως άνω αγωγές συνεκδικάσθηκαν (η κυρία αγωγή συζητήθηκε κατ’ αντιμωλίαν όλων των διαδίκων και η παρεμπίπτουσα αγωγή συζητήθηκε ερήμην του παρεμπιπτόντως εναγομένου) και κρίθηκαν νόμιμες, αναβλήθηκε η έκδοση της οριστικής απόφασης και διατάχθηκε διεξαγωγή πραγματογνωμοσύνης από τρεις πραγματογνώμονες (νευρολόγο – ψυχίατρο, νευροχειρουργό και παθολόγο ιατρούς), προκειμένου να γνωμοδοτήσουν για τα με αυτήν τεθέντα θέματα αναφορικά με την κατάσταση της υγείας της ενάγουσας της κυρίας αγωγής. Μετά την διεξαγωγή πραγματογνωμοσύνης από τους πρώτο και δεύτερο από τους ορισθέντες πραγματογνώμονες εκδόθηκε κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων της κυρίας και της παρεμπίπτουσας αγωγής η υπ’ αριθ. 4978 /2017 απόφαση της αυτής διαδικασίας του ιδίου ως άνω Δικαστηρίου, με την οποία, αφού ανακλήθηκε η προαναφερόμενη μη οριστική απόφαση ως προς την διάταξη περί ορισμού τρίτου πραγματογνώμονα, εν συνεχεία: α) η κυρία αγωγή: ι. έγινε εν μέρει δεκτή ως προς το καταψηφιστικό αίτημα και υποχρεώθηκαν οι εναγόμενοι να καταβάλλουν εις ολόκληρο στην ενάγουσα ποσό 9.623,96 Ε με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και ιι. ως προς το αναγνωριστικό αίτημα αναγνωρίσθηκε ότι οι εναγόμενοι οφείλουν να καταβάλουν εις ολόκληρο στην ενάγουσα ποσό 419.839 Ε με τον νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και β) έγινε δεκτή η παρεμπίπτουσα αγωγή και αναγνωρίσθηκε ότι ο παρεμπιπτόντως εναγόμενος υποχρεούται να καταβάλει κάθε ποσό που το παρεμπιπτόντως ενάγον (δεύτερο εναγόμενο της κυρίας αγωγής) υποχρεωθεί να καταβάλει προς την ενάγουσα της κυρίας αγωγής με τον νόμιμο τόκο από την καταβολή έως την εξόφληση.
Δ) Κατά του κεφαλαίου της τελευταίας ως άνω αποφάσεως, με το οποίο κρίθηκε η κυρία αγωγή (όχι και κατά του αντιστοίχου κεφαλαίου της εκκαλουμένης, με το οποίο κρίθηκε η παρεμπίπτουσα αγωγή) το δεύτερο εναγόμενο άσκησε την κρινόμενη (υπ’ αριθ. καταθ. ……. /22-2-2018) έφεση, με την οποία για λόγους αναγόμενους σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων ζητεί την εξαφάνιση της εκκαλουμένης κατά το κεφάλαιο εκφοράς κρίσεως επί της κύριας αγωγής και την απόρριψη της τελευταίας. Η έφεση έχει ασκηθεί, κατά τα άρθρα 144§1, 495§1, 511, 513§1περ.β και 518§1 ΚΠολΔ, νομότυπα και εμπρόθεσμα εντός μηνός από την επίδοση της εκκαλουμένης, η οποία συντελέσθηκε από την ενάγουσα προς τους εναγομένους της κυρίας αγωγής στις 29-1-2018 25-1-2018 αντίστοιχα (βλ. υπ’ αριθ. ….. /29-1-2018 και …. /25-1-2018 εκθέσεις επίδοσης των δικαστικών επιμελητών περιφερείας Εφετείου Αθηνών …… και ……. . αντίστοιχα). Έχει δέ προκαταβληθεί το εκ του άρθρου 495§3Αβ’ ΚΠολΔ προβλεπόμενο παράβολο των εκατόν (100) Ε (βλ. υπ’ αριθ. …….. ηλεκτρονικό κωδικό παράβολου και από 22-2-2018 γραμμάτιο είσπραξης Άλφα Τράπεζας Α.Ε.). Κατά το μέρος, που ασκείται εναντίον της πρώτης εφεσιβλήτου (ενάγουσας της κυρίας αγωγής) κρίνεται τυπικώς δεκτή (άρθρον 532§1 ΚΠολΔ) και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατά την ίδια διαδικασία ως προς το παραδεκτό και το νόμω και ουσία βάσιμο των λόγων αυτής (άρθρα 533§1 ΚΠολΔ). Κατά το μέρος, όμως, που ασκείται εναντίον του δευτέρου εφεσιβλήτου (πρώτου εναγομένου της κυρίας αγωγής), ο οποίος κλητεύθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα (βλ. υπ’ αριθ. …… /5-12-2018 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή Πρωτοδικείου Αθηνών . ……..) αλλά δεν εμφανίσθηκε και πρέπει να δικασθεί ερήμην, η έφεση τυγχάνει απορριπτέα ελλείψει εννόμου συμφέροντος, διότι, κατά το άρθρο 517 ΚΠολΔ, ως διάδικοι στην πρωτόδικη δίκη, κατά των οποίων πρέπει να απευθύνεται η έφεση, νοούνται οι αντίδικοι του εκκαλούντος και όχι οι ομόδικοι αυτού, όπως ετύγχανε στον πρώτο βαθμό αναφορικώς με την κύρια αγωγή ο πρώτος εναγόμενος – δεύτερος εφεσίβλητος (……….) σε σχέση με το δεύτερο εναγόμενο – εκκαλούν (Επικουρικό Κεφάλαιο), τους οποίους μάλιστα συνέδεε απλή και όχι αναγκαστική ομοδικία, κατά την οποίαν (αναγκαστική ομοδικία) και μόνον τυγχάνει υποχρεωτική η απεύθυνση της έφεσης του Επικουρικού Κεφαλαίου εναντίον και του συνεναχθέντος ………. (βλ. ΑΠ 177 /2017, ΝΟΜΟΣ και ΜονΕφΠατρ 143 /2018, ΝΟΜΟΣ).
Ε) Από τις διατάξεις των άρθρων 914, 297 και 298 ΑΚ συνάγεται ότι προϋπόθεση της ευθύνης προς αποζημίωση για τη ζημία που προήλθε από παράνομη και υπαίτια πράξη ή παράλειψη του υπόχρεου προς αποζημίωση, είναι η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ του ζημιογόνου γεγονότος και του επιζήμιου αποτελέσματος, καθώς και ότι η ύπαρξη της υπαιτιότητας δεν αποκλείεται καταρχήν από το γεγονός, ότι στο αποτέλεσμα του ατυχήματος, συνετέλεσε και συνυπαιτιότητα του ζημιωθέντος, εφόσον δεν διακόπτεται ο αιτιώδης σύνδεσμος, καθώς και ότι η ύπαρξη της υπαιτιότητας ή της συνυπαιτιότητας, όπως και ο βαθμός του πταίσματος του υπαιτίου οδηγού, δεν αναιρείται από μόνο το γεγονός ότι ο ένας από τους εμπλακέντες στο ατύχημα ή και αμφότεροι παραβίασαν τις διατάξεις του Κώδικος Οδικής Κυκλοφορίας, αφού μόνη η παραβίαση των διατάξεων τούτων, δεν θεμελιώνει αυτή καθ’ εαυτή υπαιτιότητα στην επέλευση, αυτοκινητικού ατυχήματος. Αποτελεί απλώς στοιχείο, η στάθμιση του οποίου από το δικαστήριο της ουσίας θα κριθεί σε σχέση με την ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της συγκεκριμένης παραβάσεως και του επελθόντος αποτελέσματος. Εξάλλου από το άρθρα 26 παρ. 4 και 5 Ν. 2696 /1999 (ΚΟΚ) ορίζεται ότι στους κόμβους , που, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 2 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα, αποτελούν: οι ισόπεδες συμβολές, διακλαδώσεις ή διασταυρώσεις οδών, περιλαμβανομένων και των ελεύθερων χώρων που σχηματίζονται από αυτές, όταν δεν υπάρχει σήμανση, η προτεραιότητα ανήκει σε εκείνον που έρχεται από δεξιά. Εξαίρεση από αυτόν τον κανόνα αναγνωρίζεται μόνο στις περιοριστικώς αναφερόμενες στην εν λόγω διάταξη περιπτώσεις: α) όσων κινούνται σε αυτοκινητοδρόμους, εθνικές οδούς ή οδούς ταχείας κυκλοφορίας και β) στα σιδηροδρομικά και τροχιοδρομικά οχήματα, τα οποία έχουν, σε κάθε περίπτωση, προτεραιότητα, γ) όσων εισέρχονται σε οδό από χωματόδρομο, μονοπάτια, παρόδια ιδιοκτησία, χώρους στάθμευσης και σταθμούς ανεφοδιασμού και δ) όσων εκκινούν ή κινούνται προς τα πίσω, όπου αυτό επιτρέπεται, οι οποίοι οφείλουν σε κάθε περίπτωση να παραχωρούν προτεραιότητα στους εξ αριστερών τους κινούμενους οδηγούς. Στην πιο πάνω εξαίρεση δεν περιλαμβάνεται η περίπτωση κατά την οποία σε ισόπεδο κόμβο μια οδός τέμνει καθέτως άλλη σε τμήμα «Τ», ήτοι καταλήγει σ’ αυτήν χωρίς να συνεχίζεται, διότι ούτε ρητά στο νόμο αναφέρεται αυτή η περίπτωση, ούτε και κατ’ αναλογίαν μπορεί να ενταχθεί στην εξαίρεση, είναι δέ διαφορετικό το γεγονός ότι ο κινούμενος στην τέμνουσα οδό οδηγός είναι υποχρεωμένος στα πλαίσια των διατάξεων των άρθρων 19 παρ. 1,2 και 3 και 21 παρ. 1 και 2 ΚΟΚ, να έχει τον έλεγχο του οχήματος του, να ρυθμίζει την ταχύτητά του ανάλογα με τις κρατούσες συνθήκες, να την μειώνει πλησίον των ισόπεδων οδικών κόμβων, να βεβαιώνεται, αν πρόκειται να εισέλθει αριστερά ή δεξιά σε άλλη οδό, ότι μπορεί να το πράξει χωρίς κίνδυνο ή παρακώλυση των λοιπών χρηστών της οδού και να χρησιμοποιήσει τους δείκτες κατεύθυνσης για να καταστήσει έγκαιρα γνωστή την πρόθεσή του να αλλάξει διεύθυνση προς τα αριστερά ή δεξιά κατά περίπτωση. Επομένως επί ισόπεδου κόμβου σε σχήμα «Τ», η προτεραιότητα ανήκει στον κινούμενο επί της τέμνουσας (συμβάλλουσας) οδού έναντι των εξ αριστερών του κινουμένων έστω και σε κύρια οδό οχημάτων (βλ. ΑΠ 514 /2013, ΑΠ 744 /2010, ΤΝΠΔΣΑ και ΑΠ 1044 /2005, ΕλλΔνη 48: 139 ή ΤΝΠΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, ο τρόπος και η έκταση της αποζημίωσης, η οποία οφείλεται από αδικοπραξία, προσδιορίζεται στις διατάξεις των άρθρων 297 και 298 ΑΚ, καθώς και στη διάταξη του άρθρου 929 ΑΚ, σύμφωνα με την οποία, σε περίπτωση βλάβης του σώματος ή της υγείας προσώπου, η αποζημίωση, περιλαμβάνει εκτός των άλλων, και τα νοσήλια. Στην έννοια των νοσηλίων περιλαμβάνεται η δαπάνη για την καταβολή των νοσηλίων σε θεραπευτικό ίδρυμα (νοσοκομείο ή κλινική), η αμοιβή ιατρών, φάρμακα κ.λπ., αρκεί η δαπάνη να μην οφείλεται σε υπερβάλλουσα πρόνοια του παθόντος, οπότε και μόνον θα θεωρηθεί ως καταχρηστική (άρθρο 281 ΑΚ) και θα υπόκειται σε περικοπή (άρθρο 300 ΑΚ – μείωση, λόγω συντρέχοντος πταίσματος). Ειδικότερα, η ελεύθερη επιλογή θεραπευτικού ιδρύματος (νοσοκομείου δημόσιου ή ιδιωτικού), θεράποντος ιατρού και θεραπευτικής μεθόδου, ανήκει στον ίδιο τον ζημιωθέντα. Δηλαδή, ο παθών από αδικοπραξία δεν είναι υποχρεωμένος, για να μην επιβαρύνει τον υπόχρεο, να αρκεσθεί να δεχθεί τις υπηρεσίες, τις οποίες του προσφέρει το ασφαλιστικό του ταμείο, από πλευράς θεραπευτικού ιδρύματος και διαθεσίμων σ’ αυτό θεραπευτικών μεθόδων και ιατρών, διότι η υποχρέωση του τραυματισθέντος να περιορίσει τη ζημία του, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως υπέρτερη του αγαθού και του δικαιώματος προστασίας της υγείας του. Επομένως, δικαιούται να ζητήσει τα νοσήλια για την εισαγωγή του σε πλέον δαπανηρό ιδιωτικό θεραπευτήριο αντί του δημόσιου νοσοκομείου υπό την προϋπόθεση ότι επικαλείται ότι αυτό είναι αναγκαίο για την καλύτερη ή ταχύτερη αντιμετώπιση της κατάστασης της υγείας του ή για την αποτροπή επιδείνωσης της υγείας του και ότι δεν γίνεται από υπερβάλλουσα πρόνοια του παθόντος (βλ. ΑΠ 415′ /2019, ΝΟΜΟΣ). Επιπλέον, η μελλοντική περιουσιακή ζημία, την οποία υφίσταται ο παθών δεν είναι μόνον αποθετική ή διαφυγόν κέρδος. Μπορεί να είναι και μελλοντική θετική ζημία. Αυτό εμφανίζεται στις διάφορες εγχειρήσεις στις οποίες ο παθών πρέπει να υποβάλλεται διαδοχικά μέχρις ότου ολοκληρωθεί η όλη διαδικασία της αποθεραπείας του, ιδιαίτερα στα κατάγματα, πλαστικές εγχειρήσεις. Δεν απαιτείται γι’ αυτό βεβαιότητα, αλλά αρκεί πιθανότητα κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων, πράγμα που πρέπει να προκύπτει από τις ιδιαίτερες περιστάσεις, ιδίως δε από τα μέτρα που λήφθηκαν προς τούτο (βλ. ΑΠ 1572 /2018, ΝΟΜΟΣ). Προκειμένης αξίωσης εκείνου, που έπαθε βλάβη στο σώμα ή την υγεία του για την μελλοντική αποθετική ζημία (διαφυγόν κέρδος) κατά τα άρθρα 929 και 298 ΑΚ ο ζημιωθείς πρέπει να εκθέσει στην αγωγή του συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά, τα οποία πιθανολογούν την μελλοντική ζημία του και θα καταστήσουν δυνατή στο δικαστή της ουσίας την εκτίμηση της πιθανότητας επέλευσης της ζημίας. Εφόσον αυτό συμβαίνει, τότε η αγωγή είναι ορισμένη και νόμιμη. Αν όμως από την έκθεση των περιστατικών η μελλοντική ζημία παρίσταται ως ενδεχόμενη απλά, τότε η αγωγή δεν είναι νόμιμη και δεν θεμελιώνει αξίωση αποζημίωσης. Είναι διαφορετικό το ζήτημα, ότι στην αγωγή η ζημία του ενάγοντος εμφανίζεται ως πιθανή κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, όμως, από τις αποδείξεις προκύπτει ότι αυτή είναι απλά ενδεχόμενη. Στην τελευταία αυτή περίπτωση η αγωγή είναι απορριπτέα ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη. Για να επιδικασθεί αποζημίωση για τη μελλοντική ζημία θα πρέπει να είναι δυνατός ο προσδιορισμός αυτής κατά το χρόνο της απόφασης, είτε εφάπαξ, είτε κατά χρονικές περιόδους. Όταν, όμως, αυτή δεν είναι απλώς μέλλουσα, αλλά η πραγμάτωσή της εξαρτάται και από άλλους αστάθμητους παράγοντες, οι οποίοι είναι ενδεχόμενο να επέλθουν στο μέλλον και των οποίων η τυχόν μέλλουσα πραγματοποίηση είναι αδύνατο να προβλεφθεί κατά τους κανόνες της κοινής πείρας, τότε δεν επιδικάζεται, ως πρόωρη και επιδικάζεται μόνο όταν γεννηθούν, όλοι οι όροι της αποζημίωσης για τη μέλλουσα αυτή ζημία. Πάντως, η τελεσίδικη απόφαση, με την οποία απορρίπτεται η αγωγή ως προώρως ασκηθείσα δεν δημιουργεί, ως προς τούτο δεδικασμένο, γιατί δεν πρόκειται για τομή της διαφοράς (βλ. ΑΠ 1205 /2018, ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, κατά το άρθρο 931 ΑΚ η αναπηρία ή η παραμόρφωση, που προξενήθηκε στον παθόντα, λαμβάνεται υπόψη κατά την επιδίκαση της αποζημίωσης, αν επιδρά στο μέλλον του”. Ως αναπηρία θεωρείται κάποια έλλειψή της σωματικής, νοητικής ή ψυχικής ακεραιότητας του προσώπου, ενώ ως παραμόρφωση, νοείται κάθε ουσιώδης αλλοίωση της εξωτερικής εμφανίσεως του προσώπου, η οποία καθορίζεται όχι αναγκαίως κατά τις απόψεις της ιατρικής, αλλά κατά τις αντιλήψεις της ζωής. Ως μέλλον νοείται η επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική εξέλιξη του προσώπου. Δεν απαιτείται βεβαιότητα δυσμενούς επιρροής της αναπηρίας ή της παραμορφώσεως στο μέλλον του προσώπου. Αρκεί και απλή δυνατότητα κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων. Στον επαγγελματικό -οικονομικό τομέα η αναπηρία ή παραμόρφωση του ανθρώπου, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, αποτελεί αρνητικό στοιχείο στα πλαίσια του ανταγωνισμού και της οικονομικής εξελίξεως και προαγωγής του. Οι δυσμενείς συνέπειες είναι περισσότερο έντονες σε περιόδους οικονομικών δυσχερειών και στενότητας στην αγορά εργασίας. (\βαρυνόμενοι με αναπηρία ή παραμόρφωση μειονεκτούν και κινδυνεύουν να βρεθούν εκτός εργασίας έναντι των υγιών συναδέλφων τους. Η ανωτέρω διάταξη προβλέπει επιδίκαση από το δικαστήριο χρηματικής παροχής στον παθόντα αναπηρία ή παραμόρφωση, εφόσον συνεπεία αυτών επηρεάζεται το μέλλον του. Η χρηματική αυτή παροχή δεν αποτελεί αποζημίωση, εφόσον η τελευταία εννοιολογικώς συνδέεται με την επίκληση και απόδειξη ζημίας περιουσιακής, δηλαδή διαφοράς μεταξύ της περιουσιακής καταστάσεως μετά το ζημιογόνο γεγονός και εκείνης που θα υπήρχε χωρίς αυτό. Η αξίωση από την προαναφερθείσα διάταξη επιδιώκεται όταν πλέον έχει παγιωθεί – αποσαφηνιστεί η, συνεπεία του ατυχήματος, μονιμότητα της αναπηρίας ή παραμορφώσεως, η επιδικαζόμενη δε για την αιτία αυτή χρηματική παροχή αποτελεί αποκατάσταση παρούσας ζημίας (βλ. ΑΠ 12 /2020, ΝΟΜΟΣ). Η αναπηρία ή παραμόρφωση ως τοιαύτη δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη πρόκληση στον παθόντα περιουσιακής ζημίας. Έτσι, ορθότερη κρίνεται η ερμηνεία της 931 ΑΚ, που την καθιστά εφαρμόσιμη, σύμφωνα με την οποίαν προβλέπεται από την διάταξη η επιδίκαση στον παθόντα αναπηρία ή παραμόρφωση ενός ευλόγου χρηματικού ποσού ακριβώς λόγω της αναπηρίας ή της παραμορφώσεως χωρίς σύνδεση με συγκεκριμένη περιουσιακή ζημία, η οποία άλλωστε και δεν δύναται να προσδιοριστεί. Το ποσόν του επιδικαζόμενου κατά την 931 ΑΚ ευλόγου χρηματικού ποσού εξευρίσκεται βάσει του είδους και των συνεπειών της αναπηρίας ή της παραμορφώσεως αλλά και της ηλικίας του παθόντος. Είναι πρόδηλον ότι η κατά την 931 ΑΚ αξίωση είναι διαφορετική τόσον από την 929 ΑΚ αξίωση για διαφυγόντα εισοδήματα του παθόντος, όσον και από την κατ’ άρθρο 932 χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Είναι αυτονόητο ότι όλες οι παραπάνω αξιώσεις δύνανται να ασκηθούν είτε σωρευτικώς, είτε μεμονωμένως, αφού πρόκειται για αυτοτελείς αξιώσεις και η θεμελίωση εκάστης εξ αυτών δεν προϋποθέτει αναγκαίως την ύπαρξη μίας των υπολοίπων (βλ. ΑΠ 929 /2020, ΝΟΜΟΣ). Εν τέλει, από το άρθρο 932 ΑΚ προκύπτει ότι σκοπός της διάταξης είναι να επιτυγχάνεται μία υπό ευρεία έννοια αποκατάσταση του παθόντος για την ηθική του βλάβη, λόγω της αδικοπραξίας, ώστε αυτός να απολαύει μία δίκαιη και επαρκή ανακούφιση και παρηγοριά, χωρίς, από το άλλο μέρος, να εμπορευματοποιείται η προσβληθείσα ηθική αξία και να επεκτείνεται υπέρμετρα το ύφος της αποζημιώσεως για ηθική βλάβη, που δεν μπορεί να αποτιμηθεί επακριβώς σε χρήμα. Με βάση τον σκοπό αυτόν αντλούνται, στη συνέχεια, ως ουσιώδη χαρακτηριστικά της έννοιας του “ευλόγου” εκείνα τα στοιχεία που αποτελούν τα πλέον πρόσφορα μέσα για την εκπλήρωση του εν λόγω σκοπού της διάταξης. Τέτοια στοιχεία είναι κυρίως: το είδος και η βαρύτητα της ηθικής προσβολής, η περιουσιακή, κοινωνική και προσωπική κατάσταση των μερών και κυρίως του παθόντος, η βαρύτητα του πταίσματος του δράστη (στον βαθμό που επηρεάζει την ένταση της ηθικής βλάβης), η βαρύτητα του τυχόν συντρέχοντος πταίσματος του θύματος, οι όλες ειδικότερες συνθήκες πρόκλησης της ηθικής βλάβης. Τα στοιχεία αυτά πρέπει να οδηγούν τον δικαστή να σχηματίσει την κατά το άρθρο 932 ΑΚ εύλογη κρίση του (όχι κατά τις υποκειμενικές του ανέλεγκτες αντιλήψεις, αλλά) κατ’ εφαρμογή του αντικειμενικού μέτρου που θα εφάρμοζε και ο νομοθέτης, αν έθετε ο ίδιος τον κανόνα αποκατάστασης της ηθικής βλάβης στην ατομική περίπτωση. Συνάγεται δε το αντικειμενικό αυτό μέτρο από τον ανωτέρω σκοπό του άρθρου 932 ΑΚ και, μέσω αυτού, από την όλη κλίμακα των υπερκειμένων σκοπών του συστήματος αποζημίωσης λόγω αδικοπραξίας του ΑΚ. Η κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας, όσον αφορά το ύφος της επιδικαστέας χρηματικής ικανοποίησης αποφασίζεται (κατ’ αρχήν αναιρετικώς ανέλεγκτα), με βάση τους ισχυρισμούς και τα αποδεικτικά στοιχεία που θέτουν στη διάθεσή του οι διάδικοι (βλ. ΑΠ 264 /2019, ΝΟΜΟΣ). Όμως, η κρίση του ουσιαστικού δικαστηρίου αναφορικώς με την χρηματική ικανοποίηση ηθικής βλάβης πρέπει να μην παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, ούτε να υπερβαίνει τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας, που αποτελεί, γενική αρχή του δικαίου και μέσο ελέγχου της κρίσης του δικαστηρίου, χωρίς να υπάγεται στην έννοια της αναλογικότητας (βλ. ΑΠ 929 /2020, ο.π.). Πολλώ μάλλον εξυπακούεται ότι, κατά το άρθρο 106 ΚΠολΔ, δεν δύναται να επιδικασθεί ως χρηματική ικανοποίηση ηθικής βλάβης μείζον ποσόν από το αιτηθέν.
ΣΤ) Από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρος και συζύγου της ενάγουσας της κυρίας αγωγής, η οποία εμπεριέχεται στα υπ’ αριθ. 1766 /2014 πρακτικά ειδικής διαδικασίας αυτοκινητικών διαφορών του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, από τα εκατέρωθεν νόμιμα επικαλούμενα και προσκομιζόμενα έγγραφα, από την υπ’ αριθ. … /23- 1-2014 ένορκη βεβαίωση του αυτόπτη (συνοδηγού του αυτοκινήτου) …….. ενώπιον της Ειρηνοδίκη Βερροίας κατόπιν νόμιμης κλήτευσης των εναγομένων της κυρίας αγωγής από την ενάγουσα της κυρίας αγωγής (βάσει των υπ’ αριθ. …. /7-1-2014 και …. /7-1- 2014 εκθέσεις επίδοσης των δικαστικών επιμελητών Πρωτοδικείου Αθηνών ……. και …….), από τις υπ’ αριθ. καταθ. …….. /17-7-2015 και …… /19-5-2016 εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης των νευρολόγου ψυχιάτρου …….. και νευροχειρουργού ………, οι οποίοι διορίσθηκαν με την υπ’ αριθ. 1766 /2014 μη οριστική απόφαση ειδικής διαδικασίας του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς και έδωσαν τον νόμιμο όρκο του πραγματογνώμονος, και από την ανωμοτί εξέταση του πρώτου εναγομένου της κυρίας αγωγής ως διαδίκου, η οποία εμπεριέχεται στα προαναφερθέντα πρακτικά δημοσίας συνεδρίασης, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: την 9η Νοεμβρίου 2010 και περί ώρα 11:00 π.μ. η ενάγουσα της κυρίας αγωγής οδηγούσε την υπ’ αριθ. κυκλοφορίας …… δίκυκλη μηχανή και εκινείτο επί της οδού Μαραθώνος της νήσου Σαλαμίνας, η οποία έχει οδόστρωμα συνολικού πλάτους 4,50 μέτρων καλυμμένο με άσφαλτο, τυγχάνει διπλής κατεύθυνσης (το ένα ρεύμα οδηγεί από Αιάντειο και περιοχή Βροντού προς Αμπελάκια και το αντίθετο ρεύμα οδηγεί από Αμπελάκια προς περιοχή Βροντού και Αιάντειο) και είχε ξηρό το οδόστρωμα. Η συγκεκριμένη οδός Μαραθώνος (περιοχής Ντοροτό Δήμου Σαλαμίνας) έχει χαρακτηρισθεί αρτηρία του οδικού δημοτικού δικτύου σύμφωνα με το εγκεκριμένο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο Σαλαμίνας (Απόφαση Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Γ58048 /85 /ΦΕΚ 572 Δ /31-110-1985), όπως προκύπτει από το υπ’ αριθ. πρωτ. 9741 /3-4-2012 έγγραφο του Δήμου Σαλαμίνας. Η ενάγουσα εκινείτο επί της προαναφερομένης οδού με κατεύθυνση από περιοχή Βροντού προς Αμπελάκια και με ταχύτητα περίπου 20 χιλιομέτρων ανά ώρα (επί ανωτάτου επιτρεπομένου ορίου 50 χιλιομέτρων ανά ώρα). Εκ δεξιών του οδοστρώματος της οδού Μαραθώνος (για τον κινούμενο κατά την κατεύθυνση της ενάγουσας επί του ρεύματος από Βροντού προς Αμπελάκια) υφίσταται χωμάτινο έρεισμα (εν είδει πεζοδρομίου) πλάτους 0,80 μέτρου πριν την αμέσως κατωτέρω περιγραφόμενη οδική συμβολή και 1 μέτρου μετά την οδική συμβολή. Εκ δεξιών της ως άνω οδού (για τον κινούμενο κατά την κατεύθυνση της ενάγουσας) καταλήγει και συμβάλλεται προς την οδό Μαραθώνος εν είδει σχήματος «Τ» η οδός Νάξου, η οποία τυγχάνει επίσης οδός διπλής κατευθύνσεως και έχει πλάτος οδοστρώματος 4,1 μέτρων. Η οδός Νάξου, η οποία είναι καλυμμένη με σκυρόδεμα, εκκινεί από το Βουνό (όπως προκύπτει από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρος αποδείξεως αλλά και διά συναγωγής δικαστικού τεκμηρίου από την από 9-11-2010 ένορκη εξέταση του ειδικού φρουρού της ΕΛ.ΑΣ. ………. ενώπιον των προανακριτικών υπαλλήλων του Τμήματος Τροχαίας Σαλαμίνας) και καταλήγει στην οδό Μαραθώνος. Επί της οδού Νάξου εκινείτο ο πρώτος εναγόμενος της κυρίας αγωγής, ο οποίος οδηγούσε το υπ’ αριθ. κυκλοφορίας ………. Ι.Χ.Ε. ανασφάλιστο όχημα και εκινείτο με κατεύθυνση προς την συμβολή της οδού Νάξου με την οδό Μαραθώνος. Συνεπιβάτης (συνοδηγός) του αυτοκινήτου ήταν ο ………, όπως προκύπτει από την από 9-1-2010 έκθεση αυτοψίας τροχαίου ατυχήματος των προανακριτικών υπαλλήλων Τμήματος Τροχαίας Σαλαμίνας. Όταν το προαναφερόμενο αυτοκίνητο έφθασε στο ύψος της συμβολής της οδού Νάξου με την οδό Μαραθώνος, ο πρώτος εναγόμενος επεχείρησε να εισέλθει στην τελευταία οδό, δίχως προηγουμένως να έχει τεταμένη την προσοχή του και χωρίς να μειώσει την ταχύτητα σε μέγεθος, το οποίο θα επέτρεπε ανά πάσα στιγμή να έχει επαρκή εποπτεία του χώρου και ασφαλή δυνατότητα ελέγχου της εξ αριστερών αυτού κινήσεως των οχημάτων επί της οδού Μαραθώνος, στην οποίαν ήθελε να εισέλθει, παρά το γεγονός ότι, όπως και ο ίδιος πρωτοβαθμίως κατέθεσε ανωμοτί ως διάδικος και όπως προκύπτει διά συναγωγής δικαστικού τεκμηρίου από την από 9-11-2010 έκθεση εξέτασης αυτού ως κατηγορουμένου ενώπιον των προανακριτικών υπαλλήλων Τμήματος Τροχαίας Σαλαμίνας, δεν είχε ικανό πεδίο ορατότητας κατά την άφιξή του στην οδική συμβολή, διότι στην εξ αριστερών (ως προς την κίνησή του) γωνία της συμβολής των δύο οδών υπήρχαν αναρριχώμενα φυτά επί του συρματοπλέγματος και πυκνές φυλλωσιές από τα δένδρα του ακαλύπτου αυλείου χώρου του παρακειμένου γωνιακού οικοπέδου, οι οποίες εμπόδιζαν σημαντικά την προς τα αριστερά (ως προς την κίνησή του) ορατότητα, όπως άλλωστε εμφαίνεται και από τις προσκομισθείσες φωτογραφίες του τόπου του ατυχήματος κατά τον χρόνο του συμβάντος. Αντιθέτως, ενώ επιπροσθέτως στο αίμα του ανιχνεύθηκαν κατασταλτικά στοιχεία της φαρμακευτικής ουσίας «Carbamazepine», επεχείρησε να εισέλθει στην οδό Μαραθώνος, ενώ ταυτοχρόνως στο ένα χέρι κρατούσε το κινητό τηλέφωνο, μέσω του οποίου εκείνη την στιγμή μιλούσε, και δεν είχε την προσοχή του στην οδήγηση, όπως προκύπτει και από την προαναφερόμενη ένορκη βεβαίωση του συνεπιβάτη του και αυτόπτη μάρτυρα ενώπιον της Ειρηνοδίκη Βερροίας αλλά και διά συναγωγής δικαστικού τεκμηρίου από την ένορκη εξέταση αυτού ως μάρτυρα κατά την αντίστοιχη ποινική δίκη, κατά την οποία ο πρώτος εναγόμενος καταδικάσθηκε για σωματική βλάβη εξ αμελείας παρά υποχρέου σε ποινή φυλάκισης δέκα μηνών βάσει της υπ’ αριθ. 532 /2014 απόφασης του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς (μεταβατικής έδρας Σαλαμίνας). Έτσι εισήλθε στην οδική συμβολή κατά δύο περίπου μέτρα και με το εμπρόσθιο μέρος του αυτοκινήτου έπληξε την εμπρόσθια αριστερή επιφάνεια της δίκυκλης μηχανής, της οποίας η οδηγός απώλεσε την ισορροπία της. Ακολούθως η δίκυκλη μηχανή έπεσε με την δεξιά πλευρά της στο οδόστρωμα και η ενάγουσα έπεσε και βρέθηκε σε απόσταση έξι έως επτά περίπου μέτρων μετά το σημείο συγκρούσεως προς το άκρο του οδοστρώματος του αντιθέτου προς την κίνησή της ρεύματος κυκλοφορίας. Εκ της ως άνω αποστάσεως της τελικής θέσεως της ενάγουσας από το σημείο συγκρούσεως καταδεικνύεται με συναγωγή δικαστικού τεκμηρίου η κατά τα προαναφερθέντα ταχύτητα της δίκυκλης μηχανής σε μέγεθος περίπου 20 χιλιομέτρων ανά ώρα. Βάσει των προαναφερομένων πραγματικών περιστατικών συνυπαίτιος του επίδικου τροχαίου ατυχήματος (κατά ποσοστό 50%) τυγχάνει ο πρώτος εναγόμενος οδηγός του επιβατικού αυτοκινήτου, διότι, κατά παράβασιν των άρθρων 12παρ.1, 13παρ. 2, 19παρ.3 και 26παρ.1 Ν. 2696 /1999, ενώ πλησίαζε σε οδική συμβολή σχήματος «Τ» και ανεξαρτήτως του ότι είχε προτεραιότητα κινούμενος επί της οδού Νάξου έναντι της ενάγουσας, η οποία εκινείτο εξ αριστερών αυτού επί του ρεύματος κινήσεως της οδού Μαραθώνος από Αιάντειο προς Αμπελάκια, ενώ η προς τα αριστερά ορατότητα αυτού περιοριζόταν σημαντικά από τα αναρριχώμενα φυτά του συρματοπλέγματος και από τις φυλλωσιές των δένδρων του αυλείου χώρου του εξ αριστερών του κειμένου γωνιακού οικοπέδου, εν τούτοις πρό της εισόδου του εις την οδική συμβολή δεν εμείωσε την ταχύτητα σε βαθμό, ώστε να διασφαλίσει τον πλήρη έλεγχο και την ασφαλή εποπτεία της κυκλοφοριακής κινήσεως επί του προαναφερομένου ρεύματος (προς Αμπελάκια) της οδού Μαραθώνος, αλλά αντιθέτως δεν είχε τεταμένη την προσοχή αλλά είχε αποσπασθεί η προσοχή του από την συνομιλία μέσω του κινητού τηλεφώνου του, το οποίο κρατούσε με το ένα χέρι του. Έτσι κατά την είσοδό του στην οδική συμβολή δεν αντιλήφθηκε την ενάγουσα, η οποία είχε ήδη φθάσει στο μέσον αυτής και έπληξε την δίκυκλη μηχανή με το εμπρόσθιο τμήμα του αυτοκινήτου και προκάλεσε τον επίδικο τραυματισμό της οδηγού της δίκυκλης μηχανής. Συνυπαίτια, όμως, στην επέλευση του τροχαίου ατυχήματος κατά ποσοστό 50% υπήρξε και η ίδια η ενάγουσα, διότι, κατά παράβαση των άρθρων 12παρ.1,19 παρ. 1,2&3, 21 παρ. 1&2 26παρ.1&5 Ν. 2696 /1999, ενώ εκινείτο επί της οδού Μαραθώνος με κατεύθυνση προς Αμπελάκια και προσέγγιζε την ως άνω οδική συμβολή, όπου ο εισερχόμενος από την οδό Νάξου στην συμβολή βρισκόταν εκ δεξιών της ενάγουσας και είχε προτεραιότητα έναντι αυτής, και ενώ η προς τα δεξιά ορατότητα αυτής ήταν σημαντικώς μειωμένη λόγω των αναρριχωμένων φυτών του οριοθετικού συρματοπλέγματος και των φυλλωσιών των δένδρων του ακάλυπτου χώρου του προαναφερθέντος οικοπέδου, εν τούτοις δεν εμείωσε ακόμη περισσότερο την ταχύτητά της, ώστε να δύναται να ακινητοποιήσει την δίκυκλη μηχανή εγκαίρως και να μην επιχειρήσει να εισέλθει στην οδική συμβολή αλλά να παραχωρήσει προτεραιότητα στο εκ δεξιών της στην ίδια συμβολή εισερχόμενο αυτοκίνητο αλλά εισήλθε σε αυτήν, δίχως να αντιληφθεί τούτο και έτσι συνέβαλε και αυτή κατά το προαναφερόμενο ποσοστό στην επέλευση του επιδίκου τροχαίου ατυχήματος, σύμφωνα με την πρωτοδίκως υποβληθείσα ένσταση συνυπαιτιότητας, την οποία πρόβαλε το εκκαλούν Επικουρικό Κεφάλαιο και η οποία προβάλλεται επίσης με τον αντίστοιχο λόγο έφεσης. Το ποσοστό συνυπαιτιότητάς της δεν μεταβάλλεται προς το μείζον ένεκα της οδηγήσεως της δίκυκλης μηχανής από την ενάγουσα χωρίς την αντίστοιχη άδεια ικανότητας, διότι η ενάγουσα πρακτικά ήξερε να οδηγεί δίκυκλη μηχανή, ενώ η εκ μέρους της κατοχή αδείας ικανότητος οδηγήσεως αυτοκινήτου εξασφάλιζε την γνώση των κανόνων του Κ.Ο.Κ., οπότε η έλλειψη αδείας οδηγήσεως δίκυκλης μηχανής δεν βρίσκεται σε αιτιώδη συνάφεια με την συντέλεση του ατυχήματος. Από την απώλεια του ελέγχου της δίκυκλης μηχανής και από την πτώση της στο έδαφος, η ενάγουσα (ηλικίας τότε 44 ετών), η οποία δεν φορούσε προστατευτικό κράνος, υπέστη σωματική βλάβη στο κεφάλι. Ειδικώτερα, αμέσως μετά το τροχαίο η ενάγουσα διακομίσθηκε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Τζανείου Νοσοκομείου, όπου μετά από απεικονιστικό έλεγχο διαπιστώθηκε τραυματική βλάβη εγκεφάλου. Την 10η Νοεμβρίου 2010 (μετά ημερήσια νοσηλεία στην Νευροχειρουργική Κλινική και ελλείψει αντίστοιχης διαθεσιμότητας κλινών στην Εντατική Κλινική του Τζανείου) μεταφέρθηκε στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Ιδιωτικού Θεραπευτηρίου «ΥΓΕΙΑ» με κλίμακα κώματος Γλασκώβης 10/15 (Μ: 3, Λ: 2, Κ: 5). Εν συνεχεία την 12° Νοεμβρίου 2010 μεταφέρθηκε στο Νευροχειρουργικό Τμήμα του Γ.Ν.Α. «Γεώργιος Γεννηματάς», όπου νοσηλεύθηκε μέχρι την 22α Νοεμβρίου 2010. Η αξονική τομογραφία εγκεφάλου κατέδειξε υποσκληρίδιο αιμάτωμα αριστερά, υπαραχνοειδή αιμορραγία και θλάσεις εγκεφάλου αριστερά κροταφικά, ενώ προκλήθηκε μετατόπιση της μέσης γραμμής προς τα δεξιά κατά 4 mm. Επίσης παρατηρήθηκαν κατάγματα στο δεξιό κροταφικό οστό, την σύστοιχη μείζονα πτέρυγα του σφηνοειδούς, στο έξω τοίχωμα του δεξιού οφθαλμικού κόγχου και στο δεξιό ζυγωματικό οστό. Κατά την αξονική τομογραφία θώρακος δόθηκε η εντύπωση κατάγματος στο κάτω χείλος της δεξιάς ωμοπλάτης. Κατά την κλινική εικόνα η ενάγουσα δεν επικοινωνούσε, ήταν διεγερτική, διατηρούσε τους οφθαλμούς αυτόματα ανοικτούς, εξέφερε απλές λέξεις, εντόπιζε στα επώδυνα και ήταν ισοκορική με φωτοκινητικό αντανακλαστικό άμφω. Υποβλήθηκε σε συντηρητική αντιμετώπιση και παρουσίασε σταδιακή βελτίωση του επιπέδου συνείδησης. Η πορεία εξελίχθηκε ομαλή. Την 14η Νοεμβρίου 2010 μπορούσε να εκφέρει μεμονωμένες λέξεις. Την 15η Νοεμβρίου 2010 άρχισε να σιτίζεται. Εξήλθε σε καλό επίπεδο συνείδησης, άνοιγε τα μάτια της αυτόματα, έλεγε προτάσεις και εκτελούσε εντολές. Εδόθη φαρμακευτική αγωγή για τον πόνο, εντολή για επανέλεγχο με αξονική τομογραφία εγκεφάλου σε δέκα πέντε ημέρες ή και νωρίτερα επί αλλαγής της εικόνας, συνεστήθη δίαιτα πλούσια σε αλάτι, φυσικοθεραπεία και κινησιοθεραπεία, τακτική παρακολούθηση από παθολόγο και νευρολόγο, αποφυγή οδήγησης κατά το διάστημα λήψης αντιεπιληπτικής αγωγής, και σε είκοσι ημέρες γενική εξέταση αίματος, ηπατικός έλεγχος και εν συνεχεία μηνιαίος εργαστηριακός έλεγχος μέχρι διακοπής της αντιεπιληπτικής αγωγής. Βάσει των προαναφερομένων συνυπαίτια ως προς την πρόκληση και κυρίως στην τέτοιου βαθμού έκταση του τραυματισμού της στο κεφάλι κατά ποσοστό 20% ήταν η ίδια η ενάγουσα, επειδή δεν φορούσε προστατευτικό κράνος, το οποίο θα την προστάτευε από τέτοιας έκτασης τραυματισμό, σύμφωνα με την πρωτοδίκως προβληθείσα αντίστοιχη ένσταση του εκκαλούντος, η οποία προβάλλεται σε δεύτερο βαθμό με τον αντίστοιχο λόγο έφεσης. Έσφαλε, επομένως, και κατά τα ως άνω κεφάλαια (περί υπαιτιότητος – συνυπαιτιότητος ως προς την πρόκληση του επιδίκου τροχαίου ατυχήματος και περί οικείου πταίσματος της ενάγουσας στην έκταση της ζημίας της) η εκκαλουμένη, που δέχθηκε αποκλειστική υπαιτιότητα του πρώτου εναγομένου ως προς την πρόκληση του επιδίκου τροχαίου και μικρότερο ποσοστό οικείου πταίσματος της ενάγουσας στην έκταση της ζημίας της λόγω ελλείψεως προστατευτικού κράνους, και πρέπει κατά παραδοχή των αντιστοίχων λόγων εφέσεως να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση κατά το κεφάλαιο εκφοράς κρίσεως επί της κυρίας αγωγής έναντι μόνον του Επικουρικού Κεφαλαίου, να διαταχθεί η επιστροφή του παράβολου εφέσεως στο εκκαλούν Επικουρικό Κεφάλαιο (άρθρο 495παρ.3εδ.δ’ ΚΠολΔ) και να κρατηθεί και δικασθεί κατ’ ουσίαν η κρινόμενη διαφορά ως προς το ανωτέρω κεφάλαιο της κυρίας αγωγής (άρθρο 535παρ.1 ΚΠολΔ).
Ζ) Η μετακομιδή της ενάγουσας από το Τζάνειο Νοσοκομείο στο ιδιωτικό θεραπευτήριο «ΥΓΕΙΑ Α.Ε.» έγινε, όπως προελέχθη, επειδή δεν υπήρχε ελεύθερη κλίνη στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Τζανείου Νοσοκομείου, οπότε είναι δικαιολογημένη. Κατά την νοσηλεία της στο ως άνω ιδιωτικό θεραπευτήριο εδαπάνησε για φάρμακα, αμοιβές ιατρών, υγειονομικά υλικά νοσηλείας ηλεκτρογραφήματα εγκεφάλου και καρδίας, νοσηλεία στην μονάδα εντατικής θεραπείας, εργαστηριακές εξετάσεις αίματος, ακτινολογικές εξετάσεις (θώρακος και μεσοθωρακίου), αξονικές τομογραφίες μεσοθωρακίου και κοιλίας, λοιπές εξετάσεις (CPK, SGOT, ALT), συνοδεία ιατρού με ασθενοφόρο και χρήση ασθενοφόρου για μεταφορά στο ως άνω θεραπευτήριο πλέον ΦΠΑ ποσό 8.596,41 Ε (βλ. υπ’ αριθ. ΑΠΥ ……. /12-11- 2010 απόδειξη παροχής υπηρεσιών και υπ’ αριθ. …… /10-11- 2012 και 837970 /12-11-2012 σειράς «Κ» αποδείξεις εισπράξεως της ανωνύμου εταιρείας ιδιωτικού θεραπευτηρίου «ΥΓΕΙΑ Α.Ε.»). Βάσει του ποσοστού συνυπαιτιότητάς της στην πρόκληση του επιδίκου ατυχήματος και του ποσοστού οικείου πταίσματος ως προς την έκταση της ζημίας δικαιούται ποσό 3.424,56 Ε. Μετά την έξοδό της από το Γ.Ν.Α. «Γεώργιος Γεννηματάς» υπεβλήθη: α) την 22-2-2011 σε μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου στο «Πολυϊατρείο Ιατρική Εταιρεία Ε.Π.Ε.» στην Σαλαμίνα και β) σε ηλεκτροεγκεφαλογραφήματα στην 16- 5-2011, 30-6-2011, 20-9-2011, 21-12-2011 και 30-11-2012 στην «Βιοϊατρική Α.Ε.» Περιστεριού νομού Αττικής και εδαπάνησε για τις ως άνω αιτίες ποσό 587,80 [= 190 + (81,60 + 81,60 + 81,60 + 76,50 + 76,50 = 397,80)] Ε (κατ’ ορθόν αθροιστικό υπολογισμό των ως άνω επί μέρους κονδυλίων, όπως αυτά προκύπτουν από τις αποδείξεις και έγιναν δεκτά διά της εκκαλουμένης απόφασης). Βάσει του ποσοστού συνυπαιτιότητάς της στην πρόκληση του επιδίκου ατυχήματος και του ποσοστού οικείου πταίσματος ως προς την έκταση της ζημίας δικαιούται ποσό 235,12 Ε. Για ιατρικές αμοιβές λόγω επιβαλλομένων ιατρικών επισκέψεων: α) πέντε στον ψυχίατρο ……. προς 50 Ε ανά επίσκεψη (3-10-2012, 15-10-2012, 19-2-2013, 24-4-2013 και 24-10-2013), β) έξι στον νευρολόγο ……… προς 40 Ε ανά επίσκεψη (25-2-2011, 27-5-2011, 7-7-2011, 5-10-2011,1-4-2012 και 23-5-2012), γ) μία στην νευρολόγο …… (13-12-2012) προς 50 Ε, δ) μία για εξετάσεις στην μικροβιολόγο …….. προς 149 Ε και ε) μία στην ειδική παθολόγο …….. προς 10 εδαπάνησε το ποσόν των 699 (= 250 + 240 + 50 + 149 + 10) Ε. Βάσει του ποσοστού συνυπαιτιότητάς της στην πρόκληση του επιδίκου ατυχήματος και του ποσοστού οικείου πταίσματος ως προς την έκταση της ζημίας δικαιούται ποσό 279,60 Ε. Για αγορά φαρμάκων προς αποφυγή εκδήλωσης επιληπτικών κρίσεων και προς αντιμετώπιση της μετατραυματικής ψυχολογικής πιέσεως και της καταθλίψεως εδαπάνησε 57 Ε μηνιαίως και συνολικά για το χρονικό διάστημα 35 μηνών από την επέλευση του τραυματισμού της ποσόν 1.995 Ε. Βάσει του ποσοστού συνυπαιτιότητάς της στην πρόκληση του επιδίκου ατυχήματος και του ποσοστού οικείου πταίσματος ως προς την έκταση της ζημίας δικαιούται ποσό 798 Ε. Δεν αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα εδαπάνησε οιοδήποτε επιπρόσθετο ποσό για βελτιωμένη διατροφή πέραν της συνήθους, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι κατά την έξοδό της από το Γ.Ν.Α. «Γεώργιος Γεννηματάς» συστήθηκε απλώς διατροφή πλούσια σε αλάτι. Επομένως, παρά τα αντιθέτως υποστηριζόμενα από τους διορισθέντες πραγματογνώμονες, το κονδύλιο ποσού 2.880 Ε για λήψη βελτιωμένης διατροφής επί οκτώ μήνες μετά το εξιτήριο από το ως άνω Νοσοκομείο τυγχάνει απορριπτέο ως κατ’ ουσίαν αβάσιμο. Εξάλλου από τον επίδικο τραυματισμό της καταστράφηκε η ένδυσή της, την οποία ήταν περιβεβλημένη, της οποίας η αξία ήταν ποσού 120 Ε. Βάσει του ποσοστού συνυπαιτιότητάς της στην πρόκληση του επιδίκου ατυχήματος και του ποσοστού οικείου πταίσματος ως προς την έκταση της ζημίας δικαιούται ποσό 48 Ε. Ο διορισθείς πραγματογνώμων …….. (νευροχειρουργός) εξέτασε την ενάγουσα στο ιατρείο του την 13η Μαΐου 2016. Διαπιστώθηκε ότι αυτή ήταν περιπατητική με αστάθεια βάδισης, δεν παρουσίαζε κινητικά προβλήματα, διαπιστώθηκε οργανικό ψυχοσύνδρομο, οι επιπτώσεις του οποίου βρίσκονται κυρίως στις ανώτερες συνειρμικές λειτουργίες [εμφανίζει μειωμένη συγκέντρωση, υπολείπεται στην (κυρίως πρόσφατη) μνήμη και στην αφαιρετική ικανότητα, έχει μείωση της κριτικής ικανότητας και μειωμένο απόθεμα γνώσης]. Συνέχιζε να λαμβάνει αντικαταθλιπτική αγωγή, ενώ παρουσίασε μετατραυματική επιληψία και ελάμβανε σχετική αγωγή. Ήτοι παρουσίασε μετατραυματική επιληψία και οργανικό μετατραυματικό ψυχοσύνδρομο με κύρια έκφραση το καταθλιπτικό συναίσθημα. Επί εξαετία λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή και παρακολουθείται από τρεις ιατρούς. Εκτιμά ότι επί μία ακόμη τριετία από την εξέτασή του επιβάλλεται να παρακολουθείται από ψυχίατρο και νευρολόγο σε τακτική βάση. Επί τριετία μετά το ατύχημα έπρεπε να λαμβάνει αντιεπιληπτική αγωγή, ενώ συνεχίζει την αντικαταθλιπτική αγωγή, την οποία πρέπει να λαμβάνει επί μία ακόμη τριετία. Επί μία ακόμη τριετία έπρεπε να συνεχίσει θεραπευτική αγωγή (συνολικά εννέα χρόνια από τον τραυματισμό). Η κάκωση στον εγκέφαλο έχει προκαλέσει οργανικό ψυχοσύνδρομο, το οποίο προκάλεσε ψυχικές διαταραχές και επέδρασε δυσμενώς στην κοινωνική και ιδιαίτερα στην οικονομική εξέλιξη. Ο διορισθείς πραγματογνώμων ………. (νευρολόγος – ψυχίατρος) εγνωμοδότησε ότι η ενάγουσα λόγω της κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης παρουσιάζει διαταραχές των ανωτέρων εγκεφαλικών λειτουργιών μνήμης, συγκέντρωσης, προσοχής και έκφρασης λόγου. Επίσης παρουσίασε μετατραυματική επιληψία, για την οποία λαμβάνει αντίστοιχη φαρμακευτική αγωγή. Ο τραυματισμός επέφερε οργανικό ψυχοσύνδρομο, το οποίο είχε επίπτωση στις ψυχικές λειτουργίες της. Το είδος και η βαρύτητα των επελθουσών σωματικών, νοητικών και ψυχικών συμπτωμάτων δεν μπορούσαν να προβλεφθούν στον αρχικό χρόνο διάγνωσης. Εγνωμοδότησε δέ ότι λόγω της μετατραυματικής διαταραχής και κατάθλιψης είναι σκόπιμο η ενάγουσα να παρακολουθείται από ψυχίατρο τα επόμενα έτη και σε τακτά χρονικά διαστήματα και από νευρολόγο για όσο χρονικό διάστημα αναφέρονται συμπτώματα επιληψίας και λαμβάνει αντικαταθλιπτική αγωγή. Ήταν απαραίτητο να λαμβάνει αντιεπιληπτική και αντικαταθλιπτική αγωγή από 1-1 -2011 έως 30-11 – 2013. Πρέπει να συνεχίσει να λαμβάνει την ως άνω φαρμακευτική αγωγή επί δέκα έτη από 1-12-2013. Η κρανιοεγκεφαλική κάκωση έχει προκαλέσει σωματικά προβλήματα και μετατραυματική ψυχολογική διαταραχή και χρόνια κατάθλιψη. Κατά την επόμενη εξαετία μετά την κατάθεση της κυρίας αγωγής (1-12-2013 έως 30-11 -2019) η ενάγουσα είναι επιβεβλημένο να επισκέπτεται ψυχίατρο – νευρολόγο και νευροχειρουργό ανά δίμηνο, δηλαδή έξι φορές ετησίως, προς 45 Ε ανά επίσκεψη. Συνακολούθως η εφ’ άπαξ δαπάνη για την συγκεκριμένη αιτία προσδιορίζεται σε 3.240 Ε για την ως άνω αιτία. Βάσει του ποσοστού συνυπαιτιότητάς της στην πρόκληση του επιδίκου ατυχήματος και του ποσοστού οικείου πταίσματος ως προς την έκταση της ζημίας δικαιούται ποσό 1.296 Ε. Περαιτέρω, τυγχάνει αναγκαία η λήψη αντικαταθλιπτικής και αντιεπιληπτικής αγωγής επί εξαετία μετά τον χρόνο κατάθεσης της αγωγής (1-12-2013 έως 30-11-2019), η οποία δαπάνη προσδιορίζεται σε 57 Ε μηνιαίως και συνολικώς σε 4.104 Ε. Βάσει του ποσοστού συνυπαιτιότητάς της στην πρόκληση του επιδίκου ατυχήματος και του ποσοστού οικείου πταίσματος ως προς την έκταση της ζημίας δικαιούται ποσό 1.641,60 Ε. Εξ άλλου, από τον σοβαρότατο τραυματισμό της ενάγουσας (κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις με υποσκληρίδιο αιμάτωμα, υπαραχνοειδή αιμορραγία, θλάσεις εγκεφάλου αριστερά κροταφικά και μετατόπιση της μέσης γραμμής προς τα δεξιά προκλήθηκε στην ενάγουσα μόνιμη μερική αναπηρία εκδηλουμένη με αστάθεια στην βάδιση και κατάθλιψη. Λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι τότε ήταν 44 ετών, είναι μητέρα και έχει δύο τέκνα (το πρώτο με νοητική στέρηση από τον πρώτο γάμο της) και αναμένεται να μην δύναται να διάγει την φυσιολογική ζωή, στο επίπεδο που διήγε αυτήν μέχρι της επελεύσεως του επιδίκου τροχαίου ατυχήματος, και να απολαμβάνει τις χαρές και απολαύσεις της ζωής, τις οποίες προσφέρει η αυτοδυναμία απροσκόπτου βαδίσεως και ακωλύτου κινήσεως, ενώ η μόνιμη κατάθλιψη ως απόρροια οργανικού συνδρόμου μετά τον τραυματισμό οδηγεί αυτή σε κοινωνική απομόνωση, δικαιούται, κατ’ άρθρον 931 ΑΚ, να αξιώσει ειδική αποζημίωσιη, το εύλογον ύφος της οποίας, βάσει του είδους και των συνεπειών αναπηρίας και της προαναφερομένης ηλικίας του παθόντος, καθορίζεται εις ύψος 20.000 Ε. Εν τέλει, βάσει των συνθηκών συντελέσεως του επιδίκου τροχαίου, του ποσοστού συνυπαιτιότητος της ενάγουσας στην πρόκληση αυτού και του ποσοστού οικείου πταίσματος στην έκταση της ζημίας της, καθώς και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασής της (έγγαμης οικοκυράς μητέρας δύο τέκνων, εκ των οποίων το πρώτο πάσχει από νοητική στέρηση και έχει τεθεί σε δικαστική συμπαράσταση), κρίνεται εύλογο το ποσό των 20.000 Ε για χρηματική ικανοποίηση ηθικής βλάβης. (βλ. ως προς την αντισυνταγματικότητα των νομοθετικών περιορισμών του ύδους της χρηματικής ικανοποίησης της ηθικής βλάβης, για το Επικουρικό Κεφάλαιο : ΑΠ 1204/2017). Επομένως, βάσει των προαναφερομένων, η κύρια αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως βάσιμη κατ’ ουσίαν και πρέπει: α) το δεύτερο εναγόμενο Επικουρικό Κεφάλαιο να υποχρεωθεί να καταβάλει στην ενάγουσα (για τα εν μέρει δεκτά γενόμενα υπ’ αριθ. 3, 4, 5 και 10 επί μέρους αγωγικά κονδύλια) χρηματικό ποσό 3.987,28 Ε με τον νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής, β) να αναγνωρισθεί ότι το ως άνω εναγόμενο υποχρεούται να καταβάλει προς την ενάγουσα (για τα εν μέρει δεκτά γενόμενα υπ’ ^αριθ. 1, 2, 6, 7, και 8 επί μέρους αγωγικά κονδύλια) χρηματικό ποσό 43.735 Ε με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της κυρίας αγωγής. Εξαφανιζομένης της πρωτοδίκου διάταξης περί δικαστικής δαπάνης επί της κυρίας αγωγής (εκ ποσού 1.000 Ε) για το μερικώτερο ποσό των 500 Ε, που αναλογεί εις βάρος του δευτέρου εναγομένου της κυρίας αγωγής Επικουρικού Κεφαλαίου, πρέπει η δικαστική δαπάνη αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας μεταξύ της ενάγουσας και του \ δευτέρου εναγομένου της κυρίας αγωγής (Επικουρικού Κεφαλαίου) να κατανεμηθεί αναλόγως της νίκης και ήττας (άρθρα 191παρ.2, 183 και 178 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικώτερα αναφερόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει ερήμην του δευτέρου εφεσιβλήτου και κατ’ αντιμωλίαν των λοιπών διαδίκων.
Απορρίπτει την έφεση έναντι του δευτέρου εφεσιβλήτου.
Δέχεται τυπικώς και εν μέρει κατ’ ουσίαν την έφεση έναντι της πρώτης εφεσιβλήτου.
Διατάσσει την επιστροφή του παράβολου έφεσης εκ ποσού εκατόν (100) ευρώ.
Εξαφανίζει εν μέρει την υπ’ αριθ. 4978 /2017 απόφαση ειδικής διαδικασίας του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (κατά το κεφάλαιο εκφοράς κρίσης επί της κυρίας αγωγής, καθ’ ό αυτή απευθύνθηκε εναντίον του δευτέρου εναγομένου).
Κρατεί και δικάζει κατά το εξαφανισθέν μέρος την κρινομένη διαφορά.
Δέχεται εν μέρει την υπ’ αριθ. καταθ. ….. /2013 αγωγή.
Υποχρεώνει το δεύτερο εναγόμενο Επικουρικό Κεφάλαιο να καταβάλει στην ενάγουσα χρηματικό ποσό τριών χιλιάδων εννιακοσίων ογδόντα επτά ευρώ και είκοσι οκτώ λεπτών (3.987,28 Ε) με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της προαναφερόμενης αγωγής.
Αναγνωρίζει ότι το δεύτερο εναγόμενο Επικουρικό Κεφάλαιο υποχρεούται να καταβάλει στην ενάγουσα χρηματικό ποσό σαράντα τριών χιλιάδων επτακοσίων τριάντα πέντε (43.735) ευρώ με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της προαναφερόμενης αγωγής.
Κατανέμει την δικαστική δαπάνη αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας μεταξύ της ενάγουσας και του δευτέρου εναγομένου αναφορικά με την εκδίκαση της ως άνω κυρίας αγωγής και υποχρεώνει το δεύτερο εναγόμενο να καταβάλει στην ενάγουσα ποσό οκτακόσιων (800) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, δίχως να παρίστανται οι διάδικοι ή οι πληρεξούσιοι δικηγόροι αυτών, στις 1 Απριλίου 2021.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ