Αριθμός 235/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Φωτεινή Μάμαλη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Ε.Τ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………………….. για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
Α. ΕΚΚΑΛΟΥΣΩΝ: 1) …….. και 2) ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας …….., οι οποίες εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιό τους δικηγόρο Χρήστο Άσπρο (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) ………, 2) …….., οι οποίες εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιό τους δικηγόρο Κυριάκο Μονογιό (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ) και 3) ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας …………. εκπροσωπήθηκε δε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Ηλία Σύριο (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Β. ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: ………..…., ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά του δικηγόρο Δήμητρα Βισκαδουράκη (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) ……… και 2) ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας ………… οι οποίες εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσια τους δικηγόρο Στέλλα Μπατσούρη (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς άσκησαν α) η ……. την από 30.3.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./201) αγωγή, β) οι …….. την από 7.5.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./2018) αγωγή και γ) ο ……… την από 6.2.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2018) αγωγή. Επί των αγωγών αυτών εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 51/2019 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε τα σε αυτήν αναφερόμενα.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου οι υπό στοιχ Α και Β ήδη εκκαλούντες με τις από 20.5.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2019) και από 9.10.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2019) εφέσεις τους αντίστοιχα. Δικάσιμος των ως άνω εφέσεων ορίσθηκε αρχικά (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς ……/2019 και …../2019 αντίστοιχα) η 19η.3.2020, οπότε η συζήτησή τους ματαιώθηκε κατά τη διάρκεια της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των Δικαστηρίων λόγω της πανδημίας κορωναϊού Covid-19 (από 13.3.2020 έως 31.5.2020). Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 74 παρ 2 του ν. 4690/2020 (ΦΕΚ Α 104/30-5-2020) περί αυτεπαγγέλτου ορισμού δικασίμου προς συζήτηση αυτών των υποθέσεων, τις διατάξεις των άρθρων 1, 2 και 3 του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του Εφετείου Πειραιώς και τις υπ΄ αριθμ. 37/2020 και 60/2020 Πράξεις του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, η προκειμένη υπόθεση επανεισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Οι υπό κρίσεις εφέσεις, ήτοι: α)η από 20.5.2019 (αριθ.καταθ. ………../2019) έφεση και η από 9.10.2019 (αριθ.καταθ. ………../2019) έφεση, κατά της υπ’ αριθ. 51/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών για ζημίες από αυτοκίνητο (άρθ. 614 παρ. 6 και 591 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ ως ισχύουν μετά την ισχύ του Ν. 4335/2015), αρμόδια φέρονται προς συζήτηση στο Δικαστήριο τούτο (άρθ. 19 Κ.Πολ.Δ), έχουν δε ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, καθόσον από τα έγγραφα της δικογραφίας δεν προκύπτει επίδοση της ως άνω απόφασης στους εκκαλούντες ενώ δεν παρήλθε διετία από τη δημοσίευσή της (10.1.2019) έως την άσκηση αυτών (ως άνω εφέσεων), α)21.5.2019, β)9.10.2019, άρθρα 495, 498, 511, 513, 516, 517, 517, 591 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ, ως ισχύουν μετά την αντικατάσταση και τροποποίησή τους με το Ν. 4335/2015 ως εκ του χρόνου άσκησης αυτών (εφέσεων). Όμως, η από 20.5.2019 (αριθ.καταθ. …./2019) έφεση απαραδέκτως ασκείται από την δεύτερη εκκαλούσα, ανώνυμη ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «………..», διότι όπως προκύπτει από τα διαδικαστικά έγγραφα της δίκης που προσκομίζουν οι διάδικοι : Ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά ασκήθηκε: α) η από 30.3.2018 (αριθ.καταθ. ………/2018) αγωγή αποζημίωσης από αυτοκινητικό ατύχημα της ενάγουσας ………. κατά: 1)………., 2)………, 3)Ανώνυμης Ασφαλιστικής Εταιρείας με την επωνυμία «……..», β)Η από 7.5.2018 (αριθ.καταθ. ……../2018) αντίθετη αγωγή αποζημίωσης από αυτοκινητικό ατύχημα των: 1)………., 2)………. κατά των: 1)……….., 2)Ανώνυμης Ασφαλιστικής Εταιρείας με την επωνυμία «……….», γ)Η από 6.2.2018 (αριθ.καταθ. ………/2018) αγωγή αποζημίωσης του …….. κατά των: 1)…….., 2)Ανώνυμης Ασφαλιστικής Εταιρείας με την επωνυμία «…….», 3)………, 4)……., 5)Ανώνυμης Ασφαλιστικής Εταιρείας με την επωνυμία «……….». Οι ως άνω αγωγές, χάριν οικονομίας της δίκης και προς αποφυγή έκδοσης αντιφατικών αποφάσεων (Κ.Πολ.Δ 31, 346), αφού συνεδικάστηκαν, εκδόθηκε, η εκκαλούμενη απόφαση. Η συνένωση όμως, (Κ.Πολ.Δ 218), όπως στην προκειμένη περίπτωση, περισσότερων δικών σε κοινή διαδικασία δεν ανατρέπει την αυτοτέλειά τους ούτε μεταβάλλονται οι ενάγοντες ή εναγόμενοι των συνεκδικαζομένων υποθέσεων σε ομοδίκους. Έτσι το δικαίωμα άσκησης ενδίκου μέσου κατά της αποφάσεως που εκδόθηκε επί των συνεκδικαζομένων δικών έχει κάθε διάδικος κάθε μιας από τις συνεκδικαζόμενες δίκες, ο οποίος οφείλει (Κ.Πολ.Δ 516 παρ. 1) να απευθύνει αυτό κατά του αντιδίκου στην ιδία αυτοτελή δίκη και όχι κατά των διαδίκων των άλλων συνεκδικαζομένων αγωγών (Ολ ΑΠ 11/1992, ΑΠ 684/2010, ΑΠ 1355/2004 Εφ.Θεσσαλ. 423/2018, Εφ.Αθ. 5281/2018 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Από τα ανωτέρω σαφώς προκύπτει ότι, η ανώνυμη ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «……….», δεν ήταν διάδικος στην αυτοτελή πρωτοβάθμια δίκη που ανοίχθηκε με την άσκηση τη από 30.3.2018 αγωγής και επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση. Κατά συνέπεια δεν νομιμοποιείται να ασκήσει την υπό κρίση έφεση υπό την ιδιότητα της εκκαλούσας, αφού δεν είχε την ιδιότητα της διαδίκου-ενάγουσας στην εν λόγω δίκη, η οποία διατηρεί την αυτοτέλειά της σε σχέση με τις λοιπές ως άνω δίκες με τις οποίες συνενώθηκε και συνεκδικάστηκε, σύμφωνα και με τα άνω αναφερόμενα. Συνεπώς, η υπό κρίση από 20.5.2019 έφεση, πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, κατά την διάταξη του άρθρου 516 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ, κατ’ αυτεπάγγελτη έρευνα (άρθ. 12, 532, 106, 111 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ), για την ως άνω ανώνυμη ασφαλιστική εταιρεία-δεύτερη εκκαλούσα και να συμψηφιστεί εν όλω η δικαστική δαπάνη μεταξύ των διαδίκων, λόγω τη δυσερμήνευτου των κανόνων δικαίου που εφαρμόστηκαν από το Δικαστήριο, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας (άρθρα 179, 183 Κ.Πολ.Δ). Πρέπει, επομένως, κατά τα λοιπά, οι εφέσεις, αφού διαταχθεί η συνεκδίκασή τους λόγω της προφανούς μεταξύ τους συνάφειας (άρθ. 246, 524 παρ. 1, 591 Κ.Πολ.Δ), να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν κατά την ίδια διαδικασία ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους (άρθρο 533 Κ.Πολ.Δ), δεδομένου ότι για το παραδεκτό αυτών έχει κατατεθεί από τους εκκαλούντες, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ, το νόμιμο παράβολο, όπως προκύπτει από τις ενσωματωμένες σε αυτές (εφέσεις) πράξεις κατάθεσης παραβόλων αντιστοίχως του αρμόδιου Γραμματέα του Πρωτοδικείου Πειραιά.
Α) Με την από 30.3.2018 (αριθ.καταθ. ……../2018) αγωγή, που άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η ενάγουσα, κατά των 1)…….., 2)……., και 3) «…….» ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας, ισχυρίσθηκε ότι η πρώτη των εναγομένων οδηγώντας το υπ’ αριθμ.κυκλοφροίας ………. ΙΧΕ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της δεύτερης εναγομένης, που ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην τρίτη εναγομένη, προκάλεσε από υπαιτιότητά της και κάτω από τις ιστορούμενες συνθήκες, υλικές ζημίες στο υπ’ αριθ.κυκλοφορίας …….. Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο ιδιοκτησίας της και τον τραυματισμό της κατά τη σύγκρουση των δύο οχημάτων. Ζήτησε δε να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι σε ολόκληρο ο καθένας να της καταβάλουν, το συνολικό ποσό των 24.382 ευρώ, ως αποζημίωση για τη θετική ζημία που υπέστη και ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης εξ αιτίας του τραυματισμού της, νομιμότοκα από την επίδοση της αγωγής και έως εξοφλήσεως.
Β) Με την από 6.2.2018 (αριθ.καταθ. ……./2018) αγωγή, που άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ο ενάγων, ……… κατά των 1)……….., 2)Ασφαλιστικής Εταιρείας με την επωνυμία «…………», 3)………., 4)………, 5)Ασφαλιστικής Εταιρείας με την επωνυμία «……….», ισχυρίσθηκε ότι οι πρώτη και τρίτη των εναγομένων, οδηγώντας τα υπ’ αριθ.κυκλοφορίας ……. ΙΧΕ και ……. ΙΧΕ αυτοκίνητα ιδιοκτησίας της πρώτης και τέταρτης των εναγομένων, που ήταν ασφαλισμένα για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην δεύτερη και πέμπτη των εναγομένων ασφαλιστικές εταιρείες, προκάλεσαν από συγκλίνουσα υπαιτιότητα και κάτω από τις ιστορούμενες συνθήκες, υλικές ζημίες στο υπ’ αριθμ.κυκλοφορίας ………. ΙΧΕ αυτοκίνητο ιδιοκτησίας του. Ζήτησε δε μετά από παραδεκτό εν μέρει περιορισμό του αιτήματος της αγωγής σε εν μέρει καταψηφιστικό και εν μέρει αναγνωριστικό, να αναγνωριστεί η υποχρέωση των εναγομένων να του καταβάλουν σε ολόκληρο το ποσό των 7.000 ευρώ και να υποχρεωθούν να του καταβάλουν σε ολόκληρο το ποσό των 16.524,80 ευρώ, ως αποζημίωση για τη θετική ζημία που υπέστη και ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της αναφερόμενης ηθικής βλάβης, νομιμότοκα από την επίδοση της αγωγής και έως εξοφλήσεως. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την υπ’ αριθ. 51/2019 οριστική απόφασή του, αφού συνεκδίκασε τις ως άνω αγωγές, απέρριψε, ως κατ’ ουσία αβάσιμη την από 30.3.2018 (αριθ.καταθ. …../2018) αγωγή (της ενάγουσας …….), δέχθηκε εν μέρει την από 7.5.2018 (αριθ.καταθ. ……./2018) αγωγή και υποχρέωσε τις εναγόμενες να καταβάλουν σε ολόκληρο στην πρώτη ενάγουσα (………) το ποσό των 800 ευρώ και στη δεύτερη εναγομένη (………) το ποσό των 4.424,70 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής και έως εξοφλήσεως, και δέχθηκε εν μέρει την από 6.2.2018 (αριθ.καταθ. ……/2018) αγωγή του ενάγοντα …… και υποχρέωσε την πρώτη και δεύτερη των εναγομένων (…….., ………), να του καταβάλουν σε ολόκληρο το ποσό των 3.490,80 ευρώ, νομιμότοκα από την επίδοση της αγωγής έως και την εξόφληση. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται με τις υπό κρίση εφέσεις τους, η ενάγουσα της από 30.3.2018 (αριθ.καταθ. ……./2018) αγωγής και ο ενάγων της από 6.2.2018 (αριθ.καταθ. ……/2018) αγωγής, για εσφαλμένη ερμηνεία του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητώντας την εξαφάνιση άλλως μεταρρύθμιση της εκκαλουμένης με σκοπό κατά μεν την ενάγουσα της από 30.3.2018 αγωγής να γίνει δεκτή αυτή καθ’ ολοκληρία και να απορριφθεί η από 7.5.2018 (αριθ.καταθ. ………/2018) αγωγή της αντιδίκου της, και κατά τον ενάγοντα της από 6.2.2018 αγωγής να γίνει δεκτή αυτή καθ’ ολοκληρία.
Από την επανεκτίμηση και αξιολόγηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης, που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, οι οποίες περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά, από όλα τα από τους διαδίκους νομίμως προσκομιζόμενα στην παρούσα συζήτηση μετ’ επικλήσεως έγγραφα (Ολ ΑΠ 9/2000, ΑΠ 1511/2005, ΑΠ 30/2012, Εφ.Αθ. 21/2008 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), μεταξύ των οποίων τα έγγραφα της ποινικής δικογραφίας (πρόχειρο σχεδιάγραμμα του τόπου του ατυχήματος, έκθεση αυτοψίας, προανακριτικές καταθέσεις κλπ), τις φωτογραφίες (τόπου ατυχήματος/ οχημάτων που ενεπλάκησαν), η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται (άρθ. 444 εδ.γ΄, 457 παρ. 4 και 591 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ), από τα διδάγματα της κοινής πείρας, τα οποία λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως (άρθρ. 336 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ), και τις ομολογίες των διαδίκων ως προς τον τόπο και χρόνο του ατυχήματος, την κυριότητα των ζημιογόνων οχημάτων, την ταυτότητα των εμπλεκομένων προσώπων και την ύπαρξη ασφαλιστικής συμβάσεως με τις εναγόμενες ασφαλιστικές εταιρείες, αποδείχθηκαν κατά την κρίση του Δικαστηρίου, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Την 8.10.2016 και περί ώρα 2:40 (πρωϊνή) η ενάγουσα, ………., οδηγούσε το υπ’ αριθ.κυκλοφορίας ……. Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο ιδιοκτησίας της, που ήταν ασφαλισμένο για τις προς τρίτους ζημίες στην ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «………», κινούμενη επί της οδού Νικηταρά στον Κορυδαλλό Αττικής με κατεύθυνση από την Πλατεία Ελευθερίας προς Φυλακές Κορυδαλλού. Η οδός Νικηταρά είναι μονόδρομος, ευθεία με πλάτος οδοστρώματος 7,5 μ. και κατά τον ανωτέρω χρόνο οι συνθήκες φωτισμού (νύκτα) ήταν επαρκείς, η ορατότητα δεν περιοριζόταν, ο καιρός ήταν αίθριος, η κατάσταση της οδού υγρή από προηγηθείσα βροχόπτωση και η κυκλοφορία οχημάτων και πεζών κανονική. Το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας ανέρχεται σε 50χλμ/ώρα (άρθ. 20 παρ. 1 ΚΟΚ). Στον ίδιο ως άνω τόπο και χρόνο η ………, οδηγούσε το υπ’ αριθμ.κυκλοφ. ……. Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της …….., και εκινείτο επί της δεξιάς λωρίδας της οδού Γρηγορίου Λαμπράκη με κατεύθυνση από Κερατσίνι προς Αθήνα. Η ως άνω οδός (Γρ.Λαμπράκη) είναι ευθεία και οριζόντια με πλάτος οδοστρώματος 11 μ.και κατά τον ανωτέρω χρόνο οι συνθήκες φωτισμού ήταν επαρκείς, η ορατότητα δεν περιοριζόταν, επικρατούσα αίθριες καιρικές συνθήκες, η κυκλοφορία (οχημάτων και πεζών) κανονική και η κατάσταση της οδού υγρή, λόγω προηγηθείσας βροχόπτωσης. Το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας ανέρχεται σε 50χλμ/ώρα (αρθ. 20 παρ. 1 ΚΟΚ). Η οδός Γρ.Λαμπράκη είναι διπλής κατεύθυνσης με δύο λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, που διαχωρίζεται με νησίδα ασφαλείας, η οποία διαπόπτεται στη συμβολή των οδών Γρ.Λαμπράκη και Νικηταρά. Η κυκλοφορία επί του κόμβου Γρ.Λαμπράκη-Σολωμού-Νικηταρά ρυθμίζεται από φωτεινούς σηματοδότες, που κατά το παραπάνω χρόνο βρίσκονταν σε κανονική λειτουργία σύμφωνα με τον προγραμματισμό τους. Κατά τη χρονική στιγμή που η ………… κινούμενη με την επιβαλλόμενη κατά νόμο (άρθ. 20 παρ. 1 Κ.Ο.Κ) ταχύτητα στη δεξιά λωρίδα του ρεύματος κυκλοφορίας της από Κερατσίνι προς Αθήνα, βρισκόταν στη συμβολή με την οδό Νικηταρά, ο σηματοδότης που υπάρχει στην πορεία της έδειχνε πράσινη ένδειξη, επιτρέποντας έτσι στα οχήματα, μεταξύ των οποίων και το ως άνω όχημα, να κινηθούν επιτρεπτά και με ασφάλεια στη διασταύρωση. Την αυτή ως άνω χρονική στιγμή, ο φωτεινός σηματοδότης, που ρυθμίζει την κυκλοφορία στη διασταύρωση της οδού Νικηταρά με την οδό Γρ.Λάμπράκη έδειχνε κόκκινη ένδειξη, που υποχρέωσε τα οχήματα που ήθελαν να κατευθυνθούν είτε αριστερά επί της οδού Γρ.Λαμπράκη (προς Πέραμα), είτε δεξιά (προς Αθήνα), είτε ευθεία επί της οδού Σολωμού με κατεύθυνση προς φυλακές Κορυδαλλού, όπως στην προκειμένη περίπτωση η ενάγουσα – εκκαλούσα, να παραμείνουν σε στάση μέχρι να ανάψει το πράσινο φως. Η τελευταία όμως (ενάγουσα – εκκαλούσα, ………..), μολονότι ο σηματοδότης ως προς την πορεία της (από Πλατεία Ελευθερίας προς φυλακές Κορυδαλλού) έδειχνε ερυθρό φως που δεν επέτρεπε ακόμη στο όχημά της να κινηθεί ευθεία, με βιαστική και επιπόλαια απόφαση κινήθηκε από την οδό Νικηταρά εισήλθε επί της οδού Γρ.Λαμπράκη στο ρεύμα κυκλοφορίας προς Αθήνα και βρισκόμενη σε απόσταση δύο μέτρων από την κίνησή της από το φωτεινό σηματοδότη περίπου στο όριο μεταξύ της δεξιάς λωρίδας του ρεύματος κυκλοφορίας προς Αθήνα και της αριστερής αντίστοιχα ανέκοψε την πορεία του κανονικά κινούμενου οχήματος που οδηγούσε η ……….. και ειδικότερα προσέκρουσε με το εμπρόσθιο δεξί τμήμα του στο οπίσθιο δεξί τμήμα του με αρ.κυκλοφορίας …… Ι.Χ.Ε αυτοκινήτου με οδηγό την ………… Συνεπεία δε της πρόσκρουσης επί του άνω οχήματος που κινούνταν κανονικά στην πορεία του με την επιβαλλόμενη κατά νόμο ταχύτητα (Κ.Ο.Κ 20 παρ. 10 η ως άνω οδηγός αυτού απώλεσε τον έλεγχο αυτού (οχήματος), που περιστράφηκε προς τα δεξιά («σβούρα») και εν συνεχεία, περιστρεφόμενο κυκλικά, αφού διήνυσε πορεία μήκους 30 μ.περίπου επί της οδού Γρ.Λαμπράκη στο ρεύμα κυκλοφορίας προς Αθήνα, χτύπησε πάνω σε σταθμευμένα, στο δεξιό άκρο της εν λόγω οδού, δύο οχήματα, ένα από τα οποία είναι του ενάγουσα – εκκαλούντα ………., τα οποία ήταν σταθμευμένα διαγώνια με την οδό Γρ.Λαμπράκη. Τα άνω περιστατικά επέλευσης της ένδικης σύγκρουσης, αποδεικνύονται πλήρως, α)από το υπ’ αριθ.πρωτοκ. ……… Δελτίου Οδικού Τροχαίου Ατυχήματος Υλικών Ζημιών, την από 8/10/2016 Έκθεσης Αυτοψίας Τροχαίου Ατυχήματος και το σχετικό σχεδιάγραμμα της αρμόδιας τροχαίας Κορυδαλλού που επιλήφθηκε του ατυχήματος, β)Από τις ένορκες καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων, στα πλαίσια της σχηματισθείσας ποινικής προανακριτικής δικογραφίας. Ειδικότερα η, α)……….. (15.12.2016 ένορκη προανακριτική εξέταση ενώπιον Α/Τ Κορυδαλλού), κατέθεσε: «Την 8.10.2016 και περί ώρα 02:40 ήμουν συνοδηγός στο αυτοκίνητο που οδηγούσε…..η ………. Βρισκόμουν επί της οδού Νικηταρά….με κατεύθυνση από Πλ.Ελευθερίας προς Φυλακές Κορυδαλλού στο ύψος της διασταύρωσης με την Γρ.Λαμπράκη σε προσωρινή διακοπή πορείας λόγω ερυθρού σηματοδότη. Μπροστά μας…..σε προσωρινή διακοπή πορείας βρισκόταν…..έτερο αυτοκίνητο. Εντελώς ξαφνικά και χωρίς η ένδειξη του σηματοδότη να έχει αλλάξει σε πράσινο το αυτοκίνητο μπροστά μας ξεκίνησε….με ερυθρό σηματοδότη και εισερχόμενο στη διασταύρωση συγκρούστηκε με ένα έτερο αυτοκίνητο το οποίο κινούταν επί της Γρ.Λαμπράκη με κατεύθυνση προς Αθήνα και το οποίο είχε πράσινο σηματοδότη στη πορεία του….Αμέσως σταματήσαμε…..δώσαμε τα στοιχεία μας στην οδηγό του αυτοκινήτου που κινούνταν στη Γρ.Λαμπράκη και αποχωρήσαμε…..». Η οδηγός του ως άνω οχήματος, ………, με την μαρτυρία της, τόσο στην από 15.12.2016 προανακριτική κατάθεσή της ενώπιον του Τ.Τ Κορυδαλλού, όσο και κατά την κατάθεση της στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά, επιβεβαιώνει τα άνω κατατεθέντα πραγματικά περιστατικά από τη συνοδηγό του οχήματος που οδηγούσε, ως προς τις συνθήκες που πραγματοποιήθηκε η ένδικη σύγκρουση «…..είμαι το πίσω αυτοκίνητο……αυτό το αυτοκίνητο πέρασε με κόκκινο……..Είμαι 100% σίγουρη, γιατί περνώντας το κόκκινο λέμε αμάν πέρασε με κόκκινο……..έφυγε με πρώτη……έφυγε κανονικά για τη πορεία της….έγινε το ατύχημα, βοηθήσαμε τα κορίτσια…….κατεβήκαμε……..περίμενα να ανοίξει πράσινο και έστριψα κανονικά. Γιατί σκεφτόμασταν μήπως έρχονται και άλλα αυτοκίνητα από κάτω, από Γρηγορίου Λαμπράκη……..». Η ………., που εξετάστηκε προανακριτικά ενώπιον του Τ.Τ Κορυδαλλού, κατέθεσε: «…..ήμουν συνοδηγός στο……….ΙΧΕ που οδηγούσε η ……………Εκινούμασταν στην οδό Γρ.Λαμπράκη με πορεία προς Αθήνα, στη δεξιά λωρίδα. Φθάνοντας στο ύψος της διασταύρωσης με την οδό Νικηταρά είχαμε πράσινη σηματοδότηση στην πορεία μας και η οδηγός μου συνέχισε κανονικά. Ξαφνικά ένα έτερο αυτοκίνητο εξήλθε από δεξιά μας από την οδό Νικηταρά με ερυθρό σηματοδότη………το έτερο αυτοκίνητο μας χτύπησε στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Αποτέλεσμα……ήταν να χάσει η οδηγός……..τον έλεγχο του οχήματος να κάνουμε «σβούρα» και να καταλήξουμε πάνω στο πεζοδρόμιο προσκρούοντας και σε σταθμευμένα. Το αυτοκίνητο που παραβίασε τον ερυθρό σηματοδότη ακινητοποιήθηκε εντός της διασταύρωσης». Η κατάθεση της ανωτέρω μάρτυρος επιβεβαιώνεται πλήρως και από την προανακριτική κατάθεση της ……….. (βλ. 12.11.2016 προανακριτική κατάθεση ενώπιον Τ.Τ Κορυδαλλού). Οι καταθέσεις των εν λόγω μαρτύρων, που ήταν πίσω από το όχημα που οδηγούσε η …… (ενάγουσα-εκκαλούσα) επί της οδού Νικηταρά, στο όχημα που οδηγούσε η ……… και έχουν άμεση και πλήρη αντίληψη σχετικά με τις συνθήκες και τον τρόπο επέλευσης της επίδικης σύγκρουσης, είναι κατά την κρίση και του παρόντος Δικαστηρίου, πειστικές, χωρίς οι καταθέσεις των λοιπών μαρτύρων σε συνδυασμό με όλα τα λοιπά αποδεικτικά μέσα, καθώς και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, να οδηγούν σε διαμόρφωση αντίθετης κρίσης ως προς τις συνθήκες και τον τρόπο επέλευσης αυτής (επίδικης σύγκρουσης). Ειδικότερα, από την κατάθεση του μάρτυρα ………. ενώπιον του Τ.Τ Κορυδαλλού, «……την 8.10.2016 και περί ώρα 2:40 οδηγούσα το αυτοκίνητό μου στη Λ.Λαμπράκη προς Αθήνα. Έμπροσθεν μου περίπου στα δέκα (10) μέτρα κινείτο ένα αυτοκίνητο ασημί χρώματος με την ίδια ακριβώς πορεία. Φθάνοντας στο ύψος της διασταύρωσης με την οδό Νικηταρά, άναψε πορτοκαλή σηματοδότης και ελάττωσα ταχύτητα. Το αυτοκίνητο όμως που εκινείτο έμπροσθεν μου επιτάχυνε και πέρασε με κόκκινο…….» προκύπτει ότι αυτός είδε το φωτεινό σηματοδότη που έδειχνε πορτοκαλί φως τη χρονική στιγμή που βρισκόταν δέκα μέτρα περίπου πίσω από το όχημα που οδηγούσε η ………. και συνεπώς δέκα περίπου μέτρα μπροστά που βρισκόταν το όχημα που οδηγούσε η ως άνω οδηγός ο σηματοδότης επί της πορείας της θα έδειχνε είτε πράσινο φως είτε και πορτοκαλί φως στην αρχή του (που επιτρέπει στον οδηγό να προχωρήσει άρθ. 6 Κ.Ο.Κ), οπότε ο σηματοδότης επι της οδού Νικηταρά που εκινείτο η ενάγουσα – εκκαλούσα στη διασταύρωσή του με την οδό Γρ.Λαμπράκη έδειχνε ακόμη ερυθρό φως, που υποχρέωνε αυτή (ενάγουσα – εκκαλούσα) να σταματήσει το όχημά της μέχρις ότου ανάψει το πράσινο φως και αντιστοίχως επέτρεπε στην ……. να συνεχίσει να κινείται με ασφάλεια στη διασταύρωση. Επίσης, από την προανακριτική κατάθεση ενώπιον του Τ.Τ Κορυδαλλού του μάρτυρα ……, κατά την οποία: «Την 8.10.2016 και περί ώρα 02:40 οδηγούσα το αυτοκίνητό μου και εκινούμην στην οδό Γρ.Λαμπράκη με πορεία προς Κερατσίνι. Φθάνοντας στο ύψος της διασταύρωσης με την οδό Σολωμού άναψε ο ερυθρός σηματοδότης που είχα στην πορεία μου και σταμάτησα. Πέρασαν τρία δευτερόλεπτα και ένα ΙΧ αυτοκίνητο που εκινείτο στην Γρ.Λαμπράκη προς Αθήνα συγκρούστηκε με ένα αυτοκίνητο το οποίο εκινείτο στην οδό Νικηταρά προς Φυλακές Κορυδαλλού. Δεν γνωρίζει ποια από τις δύο οδηγούς παραβίασε τον ερυθρό σηματοδότη. Θυμάμαι ότι πίσω από το αυτοκίνητο που ήταν στην οδό Νικηταρά υπήρχε άλλο ένα ή δύο αυτοκίνητα……..είμαι αυτόπτης μάρτυρας……..έδωσα τα στοιχεία μου και απεχώρησα…….», συνάγεται με πλήρη σαφήνεια ότι όπισθεν του οχήματος που οδηγούσε η ………. κινούνταν άλλο όχημα και στην προκειμένη περίπτωση το όχημα με οδηγό την …….. και συνοδηγό την ……. (ως άνω αυτόπτες μάρτυρες), που αβασίμως η ενάγουσα ήδη εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι δεν υπήρχαν όπισθεν του οχήματος που οδηγούσε η ίδια άλλα αυτοκίνητα. Επίσης, τα κατατεθέντα από τη μάρτυρα ……. (συνοδηγού του οχήματος που οδηγούσε η ………), τόσο στην προανακριτική κατάθεσή της ενώπιον του Τ.Τ Κορυδαλλού, όσο και στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, ότι «……..Με το που άναψε το πράσινο ξεκινήσαμε, δεν προλάβαμε να κάνουμε 2-3 μέτρα πέρασε το αμάξι το άλλο συγκρουστήκαμε……….θεωρώ ότι έτρεχε γιατί με το που έγινε η σύγκρουση το όχημά της περιστράφηκε…..Μετά τη σβούρα συνέχισε……να προχωράει. Εκείνη την ώρα η οδηγός……η …. προσπάθησε να στρίψει το αυτοκίνητο έτσι ώστε να τη δούμε, να δούμε τις πινακίδες……..Πίσω σας υπάρχαν άλλα αυτοκίνητα; Κανένα. Δεν υπάρχει αυτοκίνητο από πίσω σας; Τίποτα. Ήταν αργά, δεν υπήρχε κίνηση……», δεν κρίνονται πειστικά και αληθή, ούτε επαρκούν να διαμορφώσουν στο Δικαστήριο τη δικανική πεποίθηση, ότι επί της πορείας της ενάγουσας ήδη εκκαλούσας (…….) ο φωτεινός σηματοδότης είχε πράσινη ένδειξη και μόλις εισήλθε επιτρεπτά και κανονικά στη εν λόγω διασταύρωση ανέκοψε την πορεία της το όχημα που οδηγούσε η πρώτη εναγομένη ήδη πρώτη εφεσίβλητη (………..), η οποία παραβίασε τον επί της πορείας της ερυθρό σηματοδότη, με συνέπεια αυτή (ενάγουσα ήδη εκκαλούσα), να επιπέσει με το εμπρόσθιο-εμπρόσθιο δεξιό τμήμα του αυτοκινήτου επί της οπίσθιας δεξιάς πλευράς του ως άνω οχήματος με αρ.κυκλοφορίας …….. ΙΧΕ, και ότι η ως άνω οδηγός (πρώτη εναγομένη ήδη πρώτη εφεσίβλητη) εγκατέλειψε το τόπο της σύγκρουσης, εξήλθε με την όπισθεν από την οδό Αγίου Γεωργίου, εισήλθε επί της οδού Γρ.Λαμπράκη και συνεχίζοντας να κινείται με την όπισθεν επιχείρησε να σταθμεύσει μεταξύ άλλων σταθμευμένων οχημάτων επί του δεξιά ευρισκομένου πεζοδρομίου της οδού Γρ.Λαμπράκη με συνέπεια να προσκρούσει σε αυτά (σταθμευμένα αυτοκίνητα), για το λόγο ότι αναιρούνται πλήρως από όλα τα προαναφερόμενα αποδεικτικά μέσα, ενώ δεν επιβεβαιώνει τα ανωτέρω κατατεθέντα από την συνοδηγό μάρτυρα αυτής, περιστατικά του τρόπου επέλευσης της επίδικης σύγκρουσης και η ιδία η ενάγουσα, ήδη εκκαλούσα στην από 20-12-2016 προανακριτική κατάθεσή της ενώπιον του Τ.Τ Κορυδαλλού. Με βάση τα παραπάνω που αποδείχθηκαν, αποκλειστικά υπαίτια για την πρόκληση του ένδικου ατυχήματος κρίνεται η οδηγός του με αρ.κυκλοφορίας ………. Ι.Χ.Ε αυτοκινήτου (ενάγουσα ήδη εκκαλούσα), γιατί από αμέλειά της, ήτοι από έλλειψη της προσοχής της, την οποία όφειλε από τις περιστάσεις και μπορούσε να καταβάλει ως μέσος συνετός οδηγός (νύκτα ευρισκόμενη σε διασταύρωση προ ερυθρού σηματοδότη), δεν οδηγούσε με σύνεση και συνεχώς τεταμένη την προσοχή της, ώστε να μπορεί ανά πάσα στιγμή να εκτελεί τους απαιτούμενους χειρισμούς (άρθ. 12 παρ. 1, 19 παρ. 1, 3 Κ.Ο.Κ, 297, 298, 330, 914 ΑΚ) και κυρίως δεν συμμορφώθηκε με την ένδειξη του φωτεινού σηματοδότη ρύθμισης κυκλοφορίας που υπήρχε στην πορεία της, αλλά αντίθετα εισήλθε στη διασταύρωση παρά το ότι ο σηματοδότης ,ως προς την πορεία της, έδειχνε ερυθρό φως (άρθρο 6 παρ. 1β Κ.Ο.Κ), με αποτέλεσμα το αυτοκίνητό της να επιπέσει με το εμπρόσθιο-εμπρόσθιο δεξιό τμήμα του στο οπίσθιο δεξιό τμήμα του κανονικά βαίνοντας με αριθμό κυκλοφορίας …….. Ι.Χ.Ε αυτοκινήτου, που οδηγούσε η πρώτη εναγομένη ήδη πρώτη εφεσίβλητη, να συγκρουστεί με αυτό και να προκληθούν υλικές ζημίες στο τελευταίο. Αυτό δε (όχημα με αριθμ.κυκλοφορίας …….. Ι.Χ.Ε), όπως περιστράφηκε, με φορά από τα δεξιά προς αριστερά, και χωρίς να μπορεί να ελεγχθεί επέπεσε στα σταθμευμένα επί της οδού Γρ.Λαμπράκη οχήματα, μεταξύ των οποίων και αυτό του ενάγοντα ήδη εκκαλούντα ……., το οποίο υπέστη υλικές ζημίες. Στοιχεία που να θεμελιώνουν αποκλειστική υπαιτιότητα της οδού του με αριθ.κυκλοφορίας …… Ι.Χ.Ε που οδηγούσε η πρώτη εναγομένη ήδη πρώτη εφεσίβλητη, ιδιοκτησίας της δεύτερης εναγομένης ήδη δεύτερης εφεσίβλητης, δεν αποδείχθηκε από τα ως άνω προσκομιζόμενα αποδεικτικά μέσα και μάλιστα δεν αποδείχθηκε ο ισχυρισμός της εκκαλούσας-ενάγουσας, ότι η πρώτη εφεσίβλητη-εναγομένη ήταν αυτή που παραβίασε τον ερυθρό σηματοδότη και ανέκοψε την πορεία του αυτοκινήτου της (εκκαλούσας-ενάγουσας), με το οποίο έβαινε κανονικά στη διασταύρωση προκαλώντας την επίδικη σύγκρουση. Αντίθετα όπως αποδείχθηκε η πρώτη εφεσίβλητη-εναγομένη οδηγούσε το όχημά της κανονικά, καταβάλλοντας την επιμέλεια του μέσου συνετού οδηγού, την οποία όφειλε και από τις περιστάσεις μπορούσε να καταβάλει και ειδικότερα προχώρησε κατευθείαν μπροστά με την επιβαλλόμενη ταχύτητα (άρθ. 20 παρ. 1 Κ.Ο.Κ) στη δεξιά λωρίδα του ρεύματος πορείας της, λόγω της ύπαρξης πράσινης ένδειξης στο φωτεινό σηματοδότη που υπήρχε στην πορεία της. Κατά συνέπεια των παραπάνω αποδειχθέντων, το παρόν Δικαστήριο κρίνει ότι η εκκαλουμένη απόφαση, η οποία, αφού καταλόγισε την αποκλειστική υπαιτιότητα για την επέλευση του επίδικου ατυχήματος στην εκκαλούσα-ενάγουσα …….., ακολούθως απέρριψε την από 30.3.2018 (αριθ.καταθ. ……../12.4.2018) ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη και έκανε εν μέρει δεκτή τη συνεκδικαζόμενη από 7.5.2018 (αριθ.καταθ. ……./2018) αγωγή της πρώτης και δεύτερης εφεσιβλήτων, ερμήνευσε και εφάρμοσε ορθά τις σχετικές νομικές διατάξεις και εκτίμησε προσηκόντως το υφιστάμενο αποδεικτικό υλικό, τα αντίθετα δε παράπονα που προβάλλονται με την από 20.5.2019 έφεση, είναι απορριπτέα ως αβάσιμα. Σύμφωνα με τα προαναφερόμενα και αφού δεν υπάρχει άλλος λόγος έφεσης, παρελκομένης της έρευνας των λόγων που θεμελιώνονται επί της προϋποθέσεως αποκλειστικής υπαιτιότητας της οδηγού . …., πρέπει να απορριφθεί αυτή (υπό κρίση έφεση) ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη στο σύνολό της. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι εξαιτίας της ένδικης σύγκρουσης, το όχημα με αριθμό κυκλοφορίας …….. μάρκα SUZUKI SX4, έτους πρώτης κυκλοφορίας 5.5.2019, ιδιοκτησίας του ενάγοντα ήδη εκκαλούντα υπέστη φθορές και βλάβες στη δεξιά επιφάνεια και στη πίσω αριστερή γωνία (φτερό οπίσθιο αριστερό, προφυλακτήρας οπίσθιος, θόλος πλαστικός, μασπιέ κολώνα, μασπιέ πλαστικό ΔΕ, φανάρι οπίσθιο αρ., βάση πλάι, φάτσα εμπρόσθιας δεξιάς πόρτας, φάτσα οπίσθιας δεξιάς πόρτας, φάτσα οπίσθιου προφυλακτήρα, αυτοκόλλητο οπίσθιας πόρτας, αυτόματο οπίσθιας, κλάπς προφυλακτήρα, πόρτα εμπρός, πόρτα οπίσθια, πλαστικό οπίσθιου αριστερού φτερού, πλαστικό φρύδι πίσω δεξιά φτερού, πλαστικό φρύδι οπίσθιου αριστερού προφυλακτήρα, πλαστικό φρύδι οπίσθιου δεξιά προφυλακτήρα). Για την αποκατάσταση των ζημιών αυτών, ο ενάγων δαπάνησε: 1)για αγορά ανταλλακτικών, α)το ποσό των 1464 ευρώ συνυπολογιζομένου ΦΠΑ (24%), για αγορά φτερό οπίσθιο ΑΡ, φτερό οπίσθιο ΔΕ, προφυλακτήρας οπίσθιος, θόλος πλαστικός, μασπιέ κολώνα, μασπιέ πλαστικό ΔΕ, φανάρι οπίσθιο ΑΡ, βάση πλάι, φάτσα εμπρόσθιας δεξιάς πόρτας, φάτσα οπίσθιας δεξιάς πόρτας, φάτσα οπίσθιου προφυλακτήρα, αυτοκόλλητο οπίσθιας πόρτας, αυτόματο οπίσθιας, κλίπς προφυλακτήρα (10), κλιπς (20) (βλ. την από 29.12.2016 δελτίο περιγραφής είδους της επιχείρησης εμπορίας ανταλλακτικών αυτοκινήτων της ………), β)το ποσό των 982 ευρώ συνυπολογιζομένου ΦΠΑ (24%), για αγορά πόρτας εμπρός, πόρτας οπίσθιας, φρύδι πλαστικό οπίσθιου αριστερού προφυλακτήρα, φρύδι πλαστικό οπίσθιου δεξιού προφυλακτήρα (βλ. την από 7.3.2017 απόδειξη ταμειακής μηχανής και το με αρ. ………./7.3.2017 δελτίο περιγραφής είδους της επιχείρησης εμπορίας ανταλλακτικών αυτοκινήτων της ……..), γ)το ποσό των 434 ευρώ, συνυπολογιζομένου ΦΠΑ (24%), για άξονα οχήματος (βλ. το με αρ. ……../8.8.2017 δελτίο αποστολής-τιμολόγιο του συνεργείου αυτοκινήτων …………..), 2) για εργασίες επισκευής, α)το ποσό των 210,80 ευρώ, συνυπολογιζομένου ΦΠΑ (24%), για αλλαγή πίσω άξονα-εξαέρωση υγρά φρένων-ευθυγράμμιση (βλ. την από 8.8.2017 απόδειξη και το από 8.8.2017 δελτίο περιγραφής εργασίας της «…….» ………, Ευθυγραμμίσεις-Ζυγοσταθμίσεις-Αλλαγή Αμορτισέρ-Επισκευές εμπρόσθιου και οπίσθιου συστήματος), β)το ποσό των 1984 ευρώ, για εργασίες φανοποιΐας, μηχανικά, βαφή, συνυπολογιζομένου ΦΠΑ (24%), αντικατάσταση Π/Άξονα, αντικατάσταση Π/Α φτερό, αντικατάσταση Π/Δ φτερό, αντικατάσταση Π προφυλακτήρα, αντικατάστασης Π/Δ Πλαστικού θόλου, αντικατάστασης Δ/μασπιέ μεταλλικού, αντικατάστασης Δ/πλαστικού μασπιέ, αντικατάστασης Ε/Δ πόρτας, αντικατάστασης Π/Δ πόρτας, αντικατάστασης Π/Α φανάρι, αντικατάστασης 2 βάσεις Π/προφυλακτήρα πλαϊνό, αντικατάστασης φρύδι Π/Α φτερού, αντικατάστασης αρ/φρύδι Π/Προφυλακτήρα, αντικατάστασης φρύδι Π/Δ φτερού, αντικατάστασης Δ φρύδι Π/προφυλακτήρα-σπόϊλέρ Π/προφυλακτήρα, εξαγωγής Π/Δ φανάρι, Π/Α πλαστικού θόλου-επενδύσεις/καθίσματα-Κρύσταλλο Π/Α φτερού, κρύσταλλο Π/Δ φτερού, καλίμπρα, ευθυγράμμισης Π/Δ θόλου μεταλλικού – Δ/μαρσπιέ εσωτ.-Δ/μεσαίας κολώνας, BEAR (βλ. την από 8.8.2017 ταμειακή απόδειξη και την από 8.8.2017 προσφορά του ………..). Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε το εν λόγω κονδύλιο αβάσιμο ως μη ανταποκρινόμενο στο πραγματικό ύψος της ζημίας του ενάγοντα, εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις, κατά παραδοχή και ως ουσιαστικά βάσιμου κατά ένα μέρος, ως προς το ως άνω κονδύλιο, του σχετικού λόγου της υπ’ αριθ. ……../2019 έφεσης του ενάγοντα-εκκαλούντα ……….. Περαιτέρω, το κονδύλιο ύψους 2.500 ευρώ για δαπάνες ταξί του χρονικού διαστήματος από 13.10.2016 έως 10.8.2017 (10 μήνες) κατά το οποίο το ως άνω όχημα ιδιοκτησίας του βρισκόταν στο ως άνω συνεργείο (…………) για την αποκατάσταση των βλαβέντων μερών, είναι απορριπτέο, καθόσον δεν αποδεικνύονται ούτε οι καλούμενες από τον ενάγοντα μετακινήσεις προς εξυπηρέτηση της επαγγελματικής δραστηριότητας, ούτε ότι η μίσθωση ταξί αντί 10 ευρώ ημερησίως, ήταν κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας ικανή και μπορούσε αντικειμενικά να εξυπηρετεί την καθημερινή επαγγελματική δραστηριότητά του για την δεκάμηνη στέρηση της χρήσης του αυτοκινήτου του, η οποία (στέρηση χρήσης αυτοκινήτου), κρίνεται ότι υπερβαίνει αναιτιολόγητα το χρονικό διάστημα αποκατάστασης των συγκεκριμένων βλαβών αυτού (αυτοκινήτου). Επιπλέον, η κατάθεση του μάρτυρα αυτού (ενάγοντα-εκκαλούντα) στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου “……Έπαιρνε ταξί καθημερινώς να πάει στις δουλειές του….10,15 ευρώ την ημέρα χάλαγε…….”, είναι αόριστη, ασαφής και μη πειστική χωρίς να επιβεβαιώνεται από σχετικές αποδείξεις από τις οποίες να προκύπτει η ανωτέρω αιτουμένη δαπάνη, η αναγκαιότητα αυτής για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένης επαγγελματικής δραστηριότητας ως συνέπεια της στέρησης της χρήσης του αυτοκινήτου του. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε ομοίως, και απέρριψε το ως άνω κονδύλιο δαπανών για χρήση ταξί ως αβάσιμο, έστω και με ελλιπή αιτιολογία που συμπληρώνεται από την παρούσα (Κ.Πολ.Δ 535), ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και τα περί αντιθέτου υποστηριζόμενα από τον ενάγοντα-εκκαλούντα της υπ’ αριθ. ………./2019 έφεσης είναι απορριπτέα ως αβάσιμα. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι, η αξία του παραπάνω αυτοκινήτου του ενάγοντος-εκκαλούντος, που είχε αγορασθεί από αυτόν καινούργιο, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά την 5.5.2009, κατά το χρόνο του ατυχήματος ανερχόταν στο ποσό των 5.000 ευρώ. Από τη σύγκρουση υπέστη σημαντικές ζημίες, που μείωσαν την αξία του κατά ποσοστό 10%, καθώς παρά την επισκευή του, δημιουργούνται στο αγοραστικό κοινό υποψίες ότι μπορεί να υποκρύπτονται ελαττώματα, που το καθιστούν αναξιόπιστο για κυκλοφορία. Συνεπώς, ενόψει της κατάστασης του αυτοκινήτου του παραπάνω ενάγοντος πριν το ατύχημα, δεδομένου του χρόνου κυκλοφορίας του, του είδους και της έκτασης των ζημιών, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, μείωση της αγοραίας αξίας του, που συνιστά θετική ζημία του ενάγοντος ιδιοκτήτη του, ανέρχεται στο ποσό των 500 ευρώ, ήτοι ποσοστό 10%, δοθέντος ότι και τα ανταλλακτικά, που τοποθετήθηκαν, ήταν καινούργια. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε το εν λόγω κονδύλιο αβάσιμο, εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις, κατά παραδοχή και ως ουσιαστικά βασίμου, του σχετικού λόγου της υπό κρίση υπ’ αρ. 676/2019 έφεσης του ενάγοντα-εκκαλούντα. Κατά συνέπεια, οι αξιώσεις του ενάγοντα από το ένδικο ατύχημα ανέρχονται στο συνολικό ποσό των (1.464 + 982 + 434 + 210,80 + 1984 + 500) 5.574,8 ευρώ, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων-εκκαλών, συνεπεία των φθορών και βλαβών στο όχημά του, υπέστη ηθική βλάβη λόγω της στεναχώριας, που δοκίμασε και της ταλαιπωρίας στην οποία υποβλήθηκε για την αποκατάσταση των βλαβών του αυτοκινήτου του στα ως άνω συνεργεία, καθώς και της ταλαιπωρίας που υπέστη από την εύλογη στέρηση της χρήσης του. Βάσει των συνθηκών, που έγινε το ατύχημα, αναφορικά με την επέλευση του ατυχήματος, του είδους και της έκτασης των ζημιών, της περιουσιακής και κοινωνικής κατάστασης των μερών, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η περιουσιακή κατάσταση της δεύτερης εναγομένης – δεύτερης εφεσίβλητης ασφαλιστικής εταιρείας, της οποίας η ευθύνη είναι εγγυητική, πρέπει να επιδικαστεί ως χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης του ενάγοντος-εκκαλούντος, το ποσό των 400 ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο. Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την εκκαλουμένη απόφασή του, αποφάνθηκε ομοίως για την ανωτέρω αιτία και επιδίκασε το ίδιο ποσό, δεν έσφαλε και ο σχετικός αντίθετος λόγος της εφέσεως πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος. Τέλος ο ενάγων-εκκαλών παραπονείται ότι η εκκαλουμένη απόφαση εσφαλμένα κατά νόμο και ουσία υποχρέωσε τους εναγόμενους-εφεσιβλήτους να καταβάλουν σε αυτόν τα αναγραφόμενα στο διατακτικό της χρηματικά ποσά με το νόμιμο τόκο υπερημερίας και όχι με το νόμιμο αυξημένο τόκο επιδικίας (ΑΚ 346 όπως αντικαταστάθηκε και ισχύει από 2.4.2012 με το άρθ. 2 ν. 4055/2012), για το λόγο ότι δεν υπήρχαν εύλογες αμφιβολίες για την αποζημίωσή του ως ιδιοκτήτη σταθμευμένου αυτοκινήτου που δεν βαρύνεται με υπαιτιότητα για την επέλευση του ένδικου ατυχήματος. Ο λόγος όμως αυτός είναι αβάσιμος, καθόσον, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, υπήρξε εύλογη αντιδικία για την διεξαγωγή του δικαστικού αγώνα, ως προς τον τρόπο επέλευσης του ένδικου ατυχήματος και την υπαιτιότητα των εμπλακέντων σε αυτό (ατύχημα) οδηγών, και συνεπώς ορθά το νόμο εφάρμοσε και τις αποδείξεις εκτίμησε η εκκαλουμένη και ο σχετικός λόγος της υπό κρίση εφέσεως είναι αβάσιμος και απορριπτέος (ΑΠ 1207/2017 δημ.ΝΟΜΟΣ). Κατά συνέπεια, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που απέρριψε τα παραπάνω κονδύλια θετικής ζημίας (για εργασίες επισκευής ποσού 1984 και μείωση της αγοραίας αξίας του) ως αβάσιμα, εσφαλμένα εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις, και πρέπει οι σχετικοί λόγοι που προβάλλονται με την υπό κρίση έφεση να γίνουν δεκτοί ως βάσιμοι κατ’ ουσίαν, να γίνει κατ’ ακολουθία δεκτή εν μέρει η έφεση και ως κατ’ ουσίαν βάσιμη, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση, κατά τα κονδύλια της αυτά, που αναφέρονται στη θετική ζημία του ενάγοντος-εκκαλούντος και αφού κρατηθεί η υπόθεση από το Δικαστήριο αυτό (Κ.Πολ.Δ 535 παρ. 1), πρέπει να γίνει δεκτή η αγωγή εν μέρει και ως προς τα εν λόγω κονδύλια. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω και δεδομένου ότι δεν υπάρχει άλλος λόγος εφέσεως προς έρευνα, πρέπει: α)να απορριφθεί η από 20.5.2019 (αρ.καταθ. ……../2019) έφεση ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη, καταδικασθεί η εκκαλούσα, λόγω της ήττας της στα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας και να διαταχθεί, κατ’ άρθρο 495 παρ. 3 η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παραβόλου που κατατέθηκε και β)να γίνει δεκτή η από 9.10.2019 (αρ.καταθ. ……/2019) έφεση ως κατ’ ουσία βάσιμη και να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση ως προς όλες τις οριστικές της διατάξεις για το ενιαίο της εκτέλεσης (Εφ.Δωδ. 217/2018, Εφ.Πατρών 105/2016, Εφ.Πειρ. 356/2015 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Ακολούθως, πρέπει, αφού κρατηθεί η υπόθεση από το Δικαστήριο αυτό (άρθ. 535 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ) και δικαστεί η από 6.2.2018 (αρ.καταθ. ……../2018) αγωγή, να γίνει αυτή εν μέρει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και συγκεκριμένα να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι σε ολόκληρο ο καθένας να καταβάλουν στον ενάγοντα το ποσό των (1.464 + 982 + 434 + 210,80 + 1984 + 500 ως θετική ζημία + 400 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης) 5.974,8 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής και έως την εξόφληση, με το νόμιμο ποσοστό του τόκου επιδικίας και όχι με το αυξημένο κατά 2 εκατοστιαίες μονάδες, καθόσον συντρέχουν οι απαιτούμενες από το νόμο ειδικές περιστάσεις (εύλογη αντιδικία). Επίσης, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος των εναγομένων, λόγω της μερικής ήττας τους, μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας (άρθ. 178, 183, 191 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ) κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό, και σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 58 παρ. 1 και 3, 61, 58 αρ. 4 περ.γ΄, 63, 68 Ν. 4194/2013 “Κώδικας Δικηγόρων” που ισχύει κατ’ άρθρο 166 παρ. 3 αυτού από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (Φ.Ε.Κ Α΄ 208/27.9.2013) και έχει εν προκειμένω εφαρμογή ως εκ του χρόνου συζητήσεως της κρινόμενης υπόθεσης και τέλος, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου της έφεσης στον εκκαλούντα-ενάγοντα (άρθ. 495 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 20.5.2019 (αρ.καταθ. ……../2019) έφεση, ως προς την δεύτερη εκκαλούσα ανώνυμη ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία “………….”, ως απαράδεκτη.
Συμψηφίζει ολικά μεταξύ των διαδίκων την δικαστική δαπάνη για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας.
Συνεκδικάζει αντιμωλία των διαδίκων, τις Α)από 20.5.2019 (αριθ.καταθ. ……./2019) και Β)από 9.10.2019 (αρ.καταθ. ……./2019) εφέσεις, κατά της υπ’ αριθ. 51/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών.
Α) Δέχεται τυπικά την από 20.5.2019 (αρ.κατ. ……../2019) έφεση.
Απορρίπτει αυτή κατ’ ουσία.
Καταδικάζει την εκκαλούσα στα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων του παρόντα βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει σε εξακόσια (600) ευρώ.
Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου που κατατέθηκε στο Δημόσιο Ταμείο.
Β) Δέχεται τυπικά και εν μέρει κατ’ ουσία την από 9.10.2019 (αρ.κατ. ……./2019) έφεση.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη υπ’ αρ. 51/2019 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Κρατεί και δικάζει την υπόθεση κατ’ ουσία.
Δικάζοντας επί της από 6.2.2018 (αρ.καταθ. ……./2018) αγωγής.
Δέχεται εν μέρει την αγωγή.
Υποχρεώνει την πρώτη και δεύτερη των εναγομένων να καταβάλουν στον ενάγοντα το ποσό των πέντε χιλιάδων εννιακοσίων εβδομήντα τεσσάρων ευρώ και οκτώ λεπτών (5.974,8) νομιμότοκα από την επίδοση της αγωγής και έως την εξόφληση.
Καταδικάζει την πρώτη και δεύτερη των εναγομένων σε μέρος της δικαστικής δαπάνης του ενάγοντος και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει σε επτακόσια είκοσι έξι (726) ευρώ.
Διατάσσει την επιστροφή του παραβόλου της έφεσης στον εκκαλούντα.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 19 Απριλίου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ