Αριθμός απόφασης 699 /2018
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Τακτική Διαδικασία
Αποτελούμενο από τις Δικαστές Αμαλία Μήλιου, Πρόεδρο Εφετών, ………, Εφέτη, Θεοκτή Νικολαΐδου, Εφέτη-Εισηγήτρια και τη γραμματέα Γ. Λ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση έφεση του ηττηθέντος ανακόπτοντος Ελληνικού Δημοσίου κατά της υπ΄ αριθμ. 2039/2015 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία), με την οποία απορρίφθηκε ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας ανακοπή κατά αρνητικής δήλωσης τρίτου (άρθρ. 986 ΚΠολΔ, 34 ΚΕΔΕ), έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρ. 495§1, 511, 513, 516, 517, 518§2 ΚΠολΔ). Toύτο διότι από τη δικογραφία δεν αποδεικνύεται, ούτε άλλωστε οι διάδικοι επικαλούνται, επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης, ενώ η τελευταία δημοσιεύθηκε στις 20-5-2015 και η κατάθεση της έφεσης στη γραμματεία του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου έλαβε χώρα στις 16-10-2015 (βλ. την υπ΄αριθμ. ………. έκθεση κατάθεσης ενδίκου μέσου της γραμματείας του Πρωτοδικείου Πειραιά). Κατά συνέπεια, η υπό κρίση έφεση πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της κατά την τακτική διαδικασία (άρθρ. 533§1 ΚΠολΔ), δεδομένου ότι για το παραδεκτό της έφεσης δεν απαιτείται η καταβολή παραβόλου.
Εξάλλου, η οφειλέτιδα του ηττηθέντος ανακόπτοντος και ήδη εκκαλούντος Ελληνικού Δημοσίου ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία “………….”, με το υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως ……. αυτοτελές δικόγραφο, άσκησε πρόσθετη παρέμβαση υπέρ του εκκαλούντος επικαλούμενη έννομο συμφέρον και ζητεί να γίνει δεκτή η υπό κρίση έφεση, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση και να γίνει δεκτή στο σύνολό της η ασκηθείσα ανακοπή. Η πρόσθετη αυτή παρέμβαση παραδεκτώς ασκήθηκε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, είναι νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 80, 81, 82 ΚΠολΔ και πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω, προκειμένου να κριθεί, αν είναι και κατ΄ ουσία βάσιμη, συνεκδικαζόμενη με την υπό κρίση έφεση λόγω της προφανούς μεταξύ τους συνάφειας αλλά και διότι με τον τρόπο αυτό διευκολύνεται και επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης και επέρχεται μείωση των εξόδων αυτής (άρθρ. 246 και 524§1 ιδίου Κώδικα).
Από τις διατάξεις των άρθρων 982, 983, 985 και 986 ΚΠολΔ προκύπτει ότι, στην περίπτωση της κατάσχεσης εις χείρας τρίτου, εντός τριάντα ημερών από τη δήλωση του τρίτου, κατ΄ άρθρο 985 ιδίου Κώδικα, όποιος επέβαλε την κατάσχεση έχει δικαίωμα να την ανακόψει ενώπιον του κατά τα άρθρα 12 επ. και 23 επ. δικαστηρίου. Επομένως, στον επιβάλλοντα κατάσχεση εις χείρας τρίτου παρέχεται ειδικό ένδικο βοήθημα, με το οποίο μπορεί αυτός να αμφισβητήσει την τυχόν αρνητική δήλωση του τρίτου, δηλαδή τα πραγματικά περιστατικά, που την συνιστούν, όταν αυτά εκτίθενται στη δήλωση, και να επιδιώξει την καταδίκη του τρίτου στην καταβολή του κατασχεμένου ποσού ή την παράδοση του κατασχεμένου πράγματος, θεωρώντας αυτόν ως οφειλέτη του κατασχεμένου (άρθρο 990 ΚΠολΔ). Έτσι με την ανακοπή του άρθρου 986 ΚΠολΔ, το οποίο εφαρμόζεται και στην κατάσχεση εις χείρας τρίτου απαίτησης οφειλόμενης από οφειλέτη του Δημοσίου (άρθρ. 30, 32, 34 ΚΕΔΕ), μεταξύ του επιβάλλοντος κατάσχεση εις χείρας τρίτου και του τρίτου δημιουργείται δίκη, στην οποία κατ’ ουσίαν εισάγεται προς εκδίκαση η έναντι του τρίτου απαίτηση του καθ’ ου η κατάσχεση, που αποτελεί και το κύριο αντικείμενο της δίκης. Γι’ αυτό, πρέπει στο δικόγραφο της ανακοπής, η οποία αποτελεί μία μορφή της ανακοπής του άρθρου 583 επ. ΚΠολΔ, να περιγράφεται, εκτός των άλλων, η κατασχεθείσα απαίτηση κατά τα ουσιώδη στοιχεία της (άρθρο 216 ΚΠολΔ), να αναφέρεται, δηλαδή, η αιτία της οφειλής του τρίτου προς τον καθ’ ου η κατάσχεση, όταν μάλιστα πρόκειται για ενοχική απαίτηση, αφού ο ανακόπτων φέρει το βάρος απόδειξης της ύπαρξης του κατασχεμένου δικαιώματος. Διαφορετικά η ανακοπή είναι αόριστη και απορριπτέα ως απαράδεκτη. Ειδικότερα, αφού με την ανακοπή ασκεί ο ανακόπτων πλαγιαστικώς (72 ΚΠολΔ) τα δικαιώματα του καθού η κατάσχεση, ο ανακόπτων υποχρεούται να προσδιορίσει με την ανακοπή του υπό τους όρους των άρθρων 215, 216 ΚΠολΔ τη δικαιογόνο αιτία (δικαιοπαραγωγικό λόγο) και τα παραγωγικά γεγονότα της κατασχεμένης απαίτησης, δηλαδή την αιτία της οφειλής του τρίτου προς τον καθού η κατάσχεση (ΑΠ 1065/2009 ΝοΒ 2009 2392, ΑΠ 73/1995 ΕλλΔνη 1998 811, ΑΠ 10/1995 ΕλλΔνη 1997 105, ΑΠ 185/1990 ΝοΒ 1991 911).
Στην προκειμένη περίπτωση με την υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως ………. ανακοπή, που ασκήθηκε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία), το ανακόπτον Ελληνικό Δημόσιο ισχυρίστηκε ότι σε βάρος της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία “…………” έχει ήδη βεβαιωθεί ληξιπρόθεσμο χρέος προς το ίδιο κατά την έννοια του άρθρου 5 ΚΕΔΕ ποσού 437.246,47 ευρώ προερχόμενο από οριστική βεβαίωση ΦΠΑ, εισφορές και τέλος επιτηδεύματος κλπ. Ότι για την εξασφάλιση της εν λόγω απαίτησης, δυνάμει του υπ΄αριθμ. ειδικού βιβλίου ……. κατασχετηρίου εγγράφου του προϊσταμένου της ΔΟΥ ΦΑΕ Αθηνών, το ίδιο προέβη στην αναγκαστική κατάσχεση στα χέρια του καθού η ανακοπή και ήδη εφεσιβλήτου εμπόρου ως τρίτου όσων ο τελευταίος οφείλει ή μέλλει να οφείλει ή όσων βρίσκονται στα χέρια του λόγω ιδιότητας ή όσων έχει στα χέρια του από συναλλαγές με την ως άνω οφειλέτιδα ανώνυμη εταιρία μέχρι του ποσού των 437.246,47 ευρώ. Ότι μετά την επίδοση, στις 17-9-2012, του εν λόγω κατασχετηρίου εγγράφου, ο καθού η ανακοπή προέβη στην από 14-9-2012 αρνητική δήλωση τρίτου ενώπιον παντός αρμοδίου Δικαστηρίου και αρχής προς τον προϊστάμενο της ΔΟΥ Μεγάλων Επιχειρήσεων, η οποία περιήλθε στην εν λόγω ΔΟΥ στις 17-9-2012. Ότι, στα πλαίσια της ανωτέρω δήλωσης, ο καθού η ανακοπή και ήδη εφεσίβλητος ισχυρίστηκε μεταξύ άλλων ότι δεν υπάρχει καμία οφειλή του προς την ως άνω οφειλέτιδα του ανακόπτοντος κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στο δικόγραφο. Ότι η δήλωση αυτή του καθού η ανακοπή τυγχάνει ανακριβής διότι: α) από την από 7-9-2012 επιστολή –γνωστοποίηση της ως άνω οφειλέτιδάς του προς τη ΔΟΥ Μεγάλων Επιχειρήσεων εμφαίνεται ο καθού ως οφειλέτης της οφειλέτιδας του ανακόπτοντος με σημειωμένα προς είσπραξη τα ποσά των 125.547,48 και 31.292,17 ευρώ, β) από την από 11-9-2012 βεβαίωση του ορκωτού ελεγκτή της ως άνω οφειλέτιδας προς το ΔΣ της ως άνω οφειλέτιδας, εμφαίνεται ο καθού ως οφειλέτης της οφειλέτιδας του ανακόπτοντος με σημειωμένα προς είσπραξη ποσά των 125.547,48 και 31.292,17 ευρώ, γ) από την από 21-10-2011 εξώδικη πρόσκληση-καταγγελία της οφειλέτιδας του ανακόπτοντος προς τον καθού, εμφαίνεται ο τελευταίος ως οφειλέτης της οφειλέτιδας του ανακόπτοντος με σημειωμένα προς είσπραξη ποσά αυτά των 121.032,39, 31.292,17, 35.000, 129.150, 31.000 και 70.000 ευρώ και δ) από τις από 30-3-2012 δύο συμβάσεις εκχώρησης απαίτησης της οφειλέτιδας του ανακόπτοντος προς την ομόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία “……” και τη μονοπρόσωπη εταιρία περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία ‘’…………..’’, με τις οποίες εκχωρούνται από την ως άνω οφειλέτιδα του ανακόπτοντος προς τις προαναφερθείσες εταιρίες εμφαίνεται ο καθού η ανακοπή ως οφειλέτης της οφειλέτιδας του ανακόπτοντος με σημειωμένα προς είσπραξη ποσά αυτά των 9.331,29 και 21.654,05 ευρώ αντίστοιχα και συνεπώς, η αρνητική δήλωση πρέπει να ακυρωθεί άλλως να τροποποιηθεί ως ανακριβής, ανειλικρινής και αόριστη για τους διαλαμβανόμενους στην ανακοπή λόγους, να αναγνωριστεί ότι ο καθού οφείλει προς την οφειλέτιδά του ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία ‘’…………..’’ ό,τι οφείλει ή μέλλει να οφείλει μέχρι να συμπληρωθεί το ποσό της ως άνω κατάσχεσης, να υποχρεωθεί ο καθού να της αποδώσει την κατασχεθείσα εις χείρας του απαίτηση με το νόμιμο τόκο από την επιβολή της κατάσχεσης, άλλως από την επίδοση της κρινόμενης ανακοπής, να αναγνωριστεί ότι με την ανωτέρω κατάσχεση και από το χρόνο της επιβολής της επήλθε αναγκαστική εκχώρηση προς το ανακόπτον κάθε απαίτησης της οφειλέτριάς του κατά του καθού βάσει της έννομης σχέσης, που τους συνδέει, άλλως να αναγνωριστεί ότι ο καθού κατέστη κατ΄ αμάχητο τεκμήριο οφειλέτης του για ολόκληρη την απαίτηση, που κατασχέθηκε άλλως να υποχρεωθεί σε αποζημίωση και να καταδικαστεί ο καθού η ανακοπή στην καταβολή των δικαστικών του εξόδων. Με τα δεδομένα αυτά καθίσταται σαφές ότι το δικόγραφο της ανακοπής δεν περιέχει σαφή έκθεση των γεγονότων, που τη θεμελιώνουν στο νόμο και δικαιολογούν την άσκησή της από το ανακόπτον κατά του καθού. Τούτο διότι δε διαλαμβάνεται σε αυτό σαφής περιγραφή της κατασχεθείσας απαίτησης κατά τα ουσιώδη στοιχεία της, δεν αναφέρεται, δηλαδή, κατά τρόπο ορισμένο η αιτία της οφειλής του τρίτου προς τον καθ` ου η κατάσχεση. Ειδικότερα, το ανακόπτον δεν προσδιορίζει με την ανακοπή του υπό τους όρους των άρθρων 215, 216 ΚΠολΔ τη δικαιογόνο αιτία (δικαιοπαραγωγικό λόγο) και τα παραγωγικά γεγονότα της κατασχεμένης απαίτησης, δηλαδή την αιτία της οφειλής του τρίτου προς τον καθού η κατάσχεση αλλά αρκείται σε μία γενική περιγραφή της και δε μνημονεύονται τα επιμέρους γεγονότα, που τη θεμελιώνουν ήτοι ακριβείς χρονολογίες, αιτίες επιμέρους χρεώσεων κλπ., λαμβανομένου υπόψη ότι το αντικείμενο της ανακοπής είναι το αν οφείλει και ποιο ποσό ο τρίτος στην οφειλέτιδα του κατασχόντος δανειστή ανακόπτοντος και το ζήτημα αυτό δεν μπορεί να διακριβωθεί, αν δεν διευκρινίζονται επαρκώς οι επικαλούμενες απαιτήσεις της οφειλέτιδας κατά του καθού η ανακοπή τρίτου.
Κατά συνέπεια, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφασή του απέρριψε την ανακοπή, η οποία έχει το διαλαμβανόμενο ανωτέρω περιεχόμενο, ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας του δικογράφου της, δεν έσφαλε περί την ερμηνεία και εφαρμογή των ανωτέρω διατάξεων, όσα δε περί του αντιθέτου ισχυρίζεται το εκκαλούν με την υπό κρίση έφεσή του και η προσθέτως υπέρ του παρεμβαίνουσα ανώνυμη εταιρία κρίνονται απορριπτέα ως αβάσιμα. Επομένως, για τους λόγους αυτούς πρέπει να απορριφθούν τόσο η υπό κρίση έφεση όσο και η ασκηθείσα υπέρ του εκκαλούντος πρόσθετη παρέμβαση ως κατ΄ ουσία αβάσιμες και να καταδικαστεί το εκκαλούν λόγω της ήττας του (άρθρ. 176, 183 ΚΠολΔ) στην καταβολή των δικαστικών εξόδων του εφεσιβλήτου για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας υπολογιζομένων κατ΄ άρθρο 22§§1 και 3 ν. 3693/1957, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό. Τέλος, δεν θα περιληφθεί διάταξη περί επιβολής δικαστικών εξόδων σε βάρος της προσθέτως παρεμβαίνουσας καθώς ο καθού η πρόσθετη παρέμβαση δεν υποβλήθηκε σε ιδιαίτερα έξοδα λόγω της άσκησής της.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει αντιμωλία των διαδίκων την υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως ……….. έφεση και την υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως ………. πρόσθετη παρέμβαση.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ΄ ουσία την υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως ………. έφεση.
Απορρίπτει την υπ΄αριθμ. εκθέσεως καταθέσεως ……… πρόσθετη παρέμβαση.
Καταδικάζει το εκκαλούν στην καταβολή των δικαστικών εξόδων του εφεσιβλήτου για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, το ύψος των οποίων καθορίζει στο ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στον Πειραιά στις 20 Σεπτεμβρίου 2018.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δημοσιεύθηκε δε στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση αυτού, στις 13 Νοεμβρίου 2018, με άλλη σύνθεση, ……………., χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ