Αριθμός 266/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
( Τμήμα 3ο )
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ζωή Καραχάλιου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Ε.Τ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: ………….. η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Γεώργιο Μανιάτη (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: ………….., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Γεώργιο Κωνσταντόπουλο (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Η εφεσίβλητη άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 20.5.2015 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2015) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 4246/2017 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου η εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα με την από 27.12.2017 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2017) έφεσή της, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς ………./2018) αρχικά η 7η.11.2019 και μετά από αναβολή η 19η.3.2020, οπότε η συζήτησή της ματαιώθηκε κατά τη διάρκεια της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των Δικαστηρίων λόγω της πανδημίας κορωναϊού Covid-19 (από 13.3.2020 έως 31.5.2020). Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 74 παρ 2 του ν. 4690/2020 (ΦΕΚ Α 104/30-5-2020) περί αυτεπαγγέλτου ορισμού δικασίμου προς συζήτηση αυτών των υποθέσεων, τις διατάξεις των άρθρων 1, 2 και 3 του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του Εφετείου Πειραιώς και τις υπ΄ αριθμ. 37/2020 και 60/2020 Πράξεις του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, η προκειμένη υπόθεση επανεισήχθη προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου στη δικάσιμο της 9ης.7.2020 και μετά από αναβολή στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι Δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η υπό κρίση από 27-12-2017 (αριθμ. κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/………../2018) έφεση της ηττηθείσας εναγομένης κατά της ενάγουσας, ήδη εφεσίβλητης, και κατά της υπ΄ αριθμ. 4246/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των μισθωτικών διαφορών (άρθρ. 614 παρ. 1 ΚΠολΔ), αντιμωλία των διαδίκων, επί της από 20-5-2015 (αρ.εκθ.κατ. ………../21-5-2015) αγωγής, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα, σύμφωνα με τα άρθρα 495,511, 516 παρ.1, 517 εδ.α΄, 518 παρ.1, 520 παρ.1 ΚΠολΔ, εντός της τασσόμενης από το νόμο 30ήμερης προθεσμίας, αφού η εκκαλούμενη απόφαση επιδόθηκε με επιμέλεια της ενάγουσας στην εκκαλούσα στις 12-12-2017 (βλ. την υπ΄ αριθμ. ………..΄/2017 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Καλαμάτας Γεωργίου Ποταμιάνου), ενώ το εφετήριο κατατέθηκε από την τελευταία στις 27-12-2017, αρμοδίως δε φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 ΚΠολΔ). Πρέπει, συνεπώς, η έφεση αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ), εφόσον για το παραδεκτό αυτής έχει κατατεθεί το προβλεπόμενο από το άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ παράβολο (βλ. το υπ΄ αριθμ. ………………. ηλεκτρονικό παράβολο του δημοσίου σε συνδυασμό με την απόδειξη είσπραξης της Τράπεζας ALPHA BANK).
ΙΙ. Με την προαναφερόμενη αγωγή της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη, ισχυρίσθηκε ότι τυγχάνει κυρία, νομέας και κάτοχος μιας αυτοτελούς οριζόντιας ιδιοκτησίας, ήτοι ενός διαμερίσματος του α΄ υπέρ το ισόγειο ορόφου πολυκατοικίας, ευρισκόμενης στην περιφέρεια του Δήμου Αγίου Ιωάννη Ρέντη, επί της οδού ……….., επιφανείας 54 τ.μ.. ΄Οτι κατά το μήνα Μάρτιο του 2015, διαπιστώθηκε από την Πολεοδομία, που διενήργησε αυτοψία, έντονη υγρασία στο πατάρι του διαμερίσματος ακριβώς πάνω από το λουτρό, τόσο στην οροφή όσο και στην κάθετη τοιχοποιία του παταριού, με αποκόλληση σοφάδων, προερχόμενη από τη διάβρωση της υδραυλικής εγκατάστασης της τουαλέτας του διαμερίσματος της εναγομένης, που βρίσκεται στον β΄ όροφο της ως άνω οικοδομής, ύπερθεν του διαμερίσματος της ενάγουσας, οφειλόμενη αποκλειστικά στις αναφερόμενες στην αγωγή υπαίτιες πράξεις και παραλείψεις της εναγομένης. Ότι ειδοποίησε σχετικά την εναγομένη, πλην όμως η τελευταία αδιαφόρησε παντελώς οποιαδήποτε συνεργασία, υπόδειξη ή θετική ενέργεια, με αποτέλεσμα η ίδια να υποστεί από την παράνομη και αμελή συμπεριφορά της την εκτιθέμενη στο δικόγραφο περιουσιακή ζημία. Ότι από τη διαρροή και την εξ αυτής υγρασία καταστράφηκαν ολοσχερώς τα αναφερόμενα στην αγωγή κινητά πράγματα της ενάγουσας. Με βάση το ιστορικό αυτό, η ενάγουσα ζήτησε να υποχρεωθεί η εναγόμενη να της καταβάλει ως αποζημίωση το ποσό των 4.400 ευρώ για την αποκατάσταση των ζημιών που προκλήθηκαν στην οικία της και για χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη το ποσό των 5.000 ευρώ, ήτοι συνολικά το ποσό των 9.400 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής μέχρι την εξόφληση και να καταδικασθεί στην καταβολή της δικαστικής της δαπάνης.
Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, δικάζοντας την αγωγή, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των μισθωτικών διαφορών, με την εκκαλούμενη απόφασή του, αφού έκρινε ότι είναι ορισμένη και νόμιμη, δέχθηκε εν μέρει αυτήν ως ουσιαστικά βάσιμη και υποχρέωσε την εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 2.120 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Ήδη κατά της παραπάνω απόφασης, παραπονείται η εναγόμενη με την υπό κρίση έφεσή της για τους διαλαμβανόμενους σ΄ αυτήν λόγους, που ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την εξαφάνισή της, ώστε να απορριφθεί στο σύνολό της η αγωγή.
ΙΙΙ. Από τις διατάξεις των άρθρων 3 παρ. 1, 5, 6 παρ. 1 και 9 παρ. 2, 3 ν. 3741/1929, ο οποίος διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του ΑΚ με το άρθρο 54 του Εισαγωγικού Νόμου, σε συνδυασμό προς το άρθρο 1006 ΑΚ, συνάγεται αφενός ότι ο κύριος ορόφου ή διαμερίσματος οικοδομής, διεπομένης από τις διατάξεις του ως άνω νόμου και των άρθρων 1002 και 1117 ΑΚ, έχει υποχρέωση να διατηρεί τη διαιρετή ιδιοκτησία του σε τέτοια κατάσταση, ώστε να μην δύναται από αυτή να προκύψει καταστροφή ή βλάβη στη χρήση των λοιπών διαιρετών ιδιοκτησιών και αφετέρου, ότι σε περίπτωση παραβάσεως της εν λόγω υποχρέωσης του κυρίου αυτού, δημιουργείται αξίωση εκ του νόμου των λοιπών ιδιοκτητών της οροφοκτησίας ή του βλαπτόμενου προς αποζημίωση (ΕφΑΘ 2757/2004 ΕΔΠ 2004.315, ΕφΑΘ 7735/2003 ΕλλΔνη 46.905, ΕφΑΘ 4158/2001 ΕλλΔνη 42.1414). Παρόλο δε που η διάταξη του άρθρου 6 παρ. 1 ν. 3749/1929 δεν ομιλεί ρητώς περί υποχρέωσης, όμως αυτό προκύπτει από το όλο πνεύμα και το σκοπό της και της εισηγητικής έκθεσης του νόμου. Συνεπώς, ο κύριος ορόφου ή διαμερίσματος ευθύνεται κατά την παρ. 1 του άρθρου 6 ν. 3741/1919 έναντι των λοιπών κυρίων της οροφοκτησίας από τη μη διατήρηση ή πλημμελή συντήρηση της διαιρετής του ιδιοκτησίας και της δυναμένης να επέλθει εξ αυτής βλάβης και μπορεί να υποχρεωθεί για τη λήψη των προς αποτροπή της βλάβης επιβαλλομένων μέτρων ή καταβολή αποζημίωσης (ΕφΠατρ 695/2008 ΑχΝομ 2009.698, ΕφΑΘ 4158/2001 ό.π. ΕφΑΘ 9397/1995 Ελλ.Δνη 37.1665). Εξάλλου, αν η πιο πάνω παράλειψη του συνιδιοκτήτη είναι και υπαίτια, δικαιούται ο συνιδιοκτήτης που ζημιώνεται και προσβάλλεται κατά τούτο στο εμπράγματο δικαίωμα της κυριότητάς του, να στραφεί κατ` εκείνου και να ζητήσει αποζημίωση κατά τις διατάξεις των άρθρων 914, 297 και 298 ΑΚ (ΑΠ 914/2005 ΕλλΔνη 49. 493, ΑΠ 1110/1996 Δνη 1997 σελ. 1045, ΕφΠατρ 695/2008 ό.π.).IV. Από την εκτίμηση της ανωμοτί κατάθεσης της εναγομένης και της ένορκης κατάθεσης της μάρτυρα της ενάγουσας ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, οι οποίες περιλαμβάνονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του, καθώς και από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που προσκομίζουν και επικαλούνται νόμιμα οι διάδικοι, τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε προς άμεση απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρα 336 παρ. 3, 339 και 395 ΚΠολΔ), μερικά από τα οποία μνημονεύονται ειδικά παρακάτω, χωρίς, πάντως, να παραλείπεται κανένα κατά την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης (ΑΠ 386/2015, Τ.Ν.Π. Νόμος, ΑΠ 1804/2012, ΧρΙΔ 2013.372), πλην της από 31-9-2016 υπεύθυνης δήλωσης του ν. 1599/1986 της ………….., που προσκομίζει και επικαλείται η ενάγουσα, η οποία δεν λαμβάνεται υπόψη, διότι κρίνεται ότι έγινε σκοπίμως, προκειμένου να χρησιμεύσει προς απόδειξη στην παρούσα δίκη και ως εκ τούτου αποτελεί ανεπίτρεπτο αποδεικτικό μέσο και δεν δύναται να χρησιμεύσει ούτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (ΑΠ 143/2020, 1092/2013 Τρ.Ν.Πλ. ΝΟΜΟΣ), από τις προσκομιζόμενες με επίκληση φωτογραφίες, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητήθηκε (άρθρα 444 αριθ. 3, 448 § 2 και 457 § 4 ΚΠολΔ) και από τις τεχνικές εκθέσεις, που προσκομίζονται με επίκληση από τους διαδίκους, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η ενάγουσα, ήδη εφεσίβλητη, είναι κυρία, νομέας και κάτοχος ενός διαμερίσματος (με αριθμό 8) του πρώτου (Α΄) υπέρ το ισόγειο ορόφου της κείμενης στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη και επί της οδού ………… πολυκατοικίας, επιφανείας 54 τ. μ., το οποίο αποτελείται από δύο κύρια δωμάτια, χώλ, κουζίνα, λουτρό και οφφίς. Στην κυριότητά της ενάγουσας περιήλθε το προαναφερόμενο διαμέρισμα δυνάμει της υπ΄ αριθμ. ………/1973 περίληψης έκθεσης κατακύρωσης ακινήτου του συμβολαιογράφου Πειραιά …………., νομίμως μεταγεγραμμένης στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Πειραιά. Η εναγόμενη, ήδη εκκαλούσα, είναι κυρία ενός διαμερίσματος (υπό στοιχείο Β1), που βρίσκεται στην ίδια πολυκατοικία, στον δεύτερο όροφο αυτής, πάνω ακριβώς από το διαμέρισμα της ενάγουσας, επιφανείας 54,60 τ.μ.. Η ως άνω πολυκατοικία, έχει υπαχθεί στις διατάξεις του Ν. 3741/1929 και των άρθρων 1002 και 1117 ΑΚ, η δε λειτουργία της διέπεται από κανονισμό που περιέχεται στην υπ’ αριθμ. ……/1969 πράξη του συμβολαιογράφου Νίκαιας …………., νομίμως μεταγεγραμμένης στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Πειραιά, γεγονός το οποίο δεν αρνείται η εναγόμενη, με αποτέλεσμα να συνάγεται ομολογία της ως προς αυτό (άρθρο 261 ΚΠολΔ). Κατά το μήνα Μάρτιο του έτους 2015, κατόπιν αυτοψίας που διενήργησε η Υπηρεσία Δόμησης του Τμήματος Ελέγχου Κατασκευών του Δήμου Νίκαιας- Αγίου Ιωάννη Ρέντη στο ακίνητο της ενάγουσας, διαπιστώθηκε ότι στην οροφή και στην κάθετη τοιχοποιία του παταριού του διαμερίσματός της, υπήρχαν έντονα ίχνη υγρασίας με αποκόλληση σοβάδων, η οποία πιθανολογήθηκε ότι προερχόταν από τη διάβρωση της υδραυλικής εγκατάστασης της τουαλέτας του Β΄ ορόφου (διαμερίσματος της εναγομένης), που γειτνιάζει καθ΄ ύψος με το διαμέρισμα της ενάγουσας (βλ. την προσκομιζόμενη υπ΄ αριθμ. πρωτ. ………../2-3-2015 έκθεση αυτοψίας). Ακολούθως, κατά την αυτοψία που διενήργησε η μηχανικός Τ.Ε. Δομικών Έργων ………. στις 21-3-2015 στο διαμέρισμα της ενάγουσας, διαπίστωσε ότι στο πατάρι πάνω από το λουτρό υπήρχαν έντονα ίχνη υγρασίας, εσωτερικά, τόσο στην οροφή όσο και στην κάθετη τοιχοποιία που συνορεύει με το κλιμακοστάσιο και τον φωταγωγό, καθώς και αποκόλληση σοβάδων. Στον τοίχο δε που είχε υγρασία υπάρχει η ηλεκτρική εγκατάσταση του θερμοσίφωνα του διαμερίσματος και εφάπτεται με αυτόν, με αποτέλεσμα να δημιουργείται κίνδυνος ηλεκτρικού βραχυκυκλώματος. Περαιτέρω, έγινε έλεγχος στον τοίχο του λουτρού του διαμερίσματος του Α΄ ορόφου, καθώς και του Β΄ ορόφου που γειτνιάζει με τον φωταγωγό από τη μεριά του φωταγωγού και του κλιμακοστασίου, όπου εκεί δεν υπήρξαν ευρήματα και ίχνη υγρασίας σε κανέναν όροφο, που σημαίνει ότι η υγρασία προερχόταν από εσωτερική διάβρωση της υδραυλικής εγκατάστασης του λουτρού του διαμερίσματος του Β΄ ορόφου (εναγομένης). Συνεστήθη, λοιπόν, από την ως άνω μηχανικό, να γίνει άμεσα έλεγχος και αποκατάσταση της διαρροής από το λουτρό του Β΄ ορόφου, καθότι η υγρασία διαπερνούσε έντονα την ενδιάμεση πλάκα από beton-arme της πολυκατοικίας, με αποτέλεσμα να δημιουργείται επικινδυνότητα στη στατική επάρκεια της πολυκατοικίας. Επίσης, συνέστησε, αφού αποκατασταθεί η βλάβη στο λουτρό του Β΄ ορόφου (εναγομένης), να αποξηλωθούν οι σοβάδες τόσο στην οροφή όσο και στους τοίχους του παταριού, λόγω της ύπαρξης μυκήτων, να απομακρυνθεί ο θερμοσίφωνας, να περαστεί η πλάκα και οι τοίχοι με ειδικό βελτιωτικό διάλυμα, να σοβατιστούν εκ νέου οι τοίχοι και αφού παραμείνουν για αρκετό χρόνο για να στεγνώσουν, να επανατοποθετηθεί ο θερμοσίφωνας και να βαφτεί εκ νέου το πατάρι, με συνολικό κόστος εργασιών που ανέρχεται στο συνολικό ποσό των 2.500 ευρώ (βλ. την προσκομιζόμενη από 26-3-2015 τεχνική έκθεση της εν λόγω μηχανικού Τ.Ε Δομικών Έργων). Σημειώνεται ότι, όπως κατέθεσε στο ακροατήριο ως μάρτυρας η ως άνω ………….., προσπάθησε να επισκεφθεί το διαμέρισμα της εναγομένης, πλην όμως τούτο δεν κατέστη εφικτό, καθώς οι διαμένοντες σ΄ αυτό αλλοδαποί υπήκοοι, δεν της επέτρεψαν να εισέλθει. Όσα αναφέρονται στην από 26-3-2015 τεχνική έκθεση της μηχανικού ΤΕ Δομικών Έργων …………, τα οποία επιβεβαιώθηκαν από την ίδια κατά την κατάθεσή της ως μάρτυρα στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, και τα οποία ενισχύουν την υπ΄ αριθμ. πρωτ. ………/2-3-2015 έκθεση αυτοψίας της Υπηρεσίας Δόμησης του Τμήματος Ελέγχου Κατασκευών του Δήμου Νίκαιας-Αγίου Ιωάννη Ρέντη, δεν αναιρούνται από τα αποδεικτικά μέσα που προσκόμισε η εναγόμενη και ειδικότερα από την από 15-9-2016 τεχνική έκθεση της ……………, πολιτικού μηχανικού, η οποία κατ΄ εντολή της εναγομένης πραγματοποίησε δύο αυτοψίες στο διαμέρισμά της τελευταίας, στις 5-4-2016 και στις 13 και 14-9-2016, όπως προκύπτει από τις ημερομηνίες που αναγράφονται στις φωτογραφίες που επισυνάπτονται σ΄ αυτήν (και όχι στις 5-4-2015 και 13 Σεπτεμβρίου που αναγράφεται στην τεχνική έκθεση) και δεν διαπίστωσε καμία ένδειξη παρουσίας διαρροών που να πηγάζει από το διαμέρισμα της εναγομένης, δεν κρίνεται πειστική, αφού συντάχθηκε ένα και πλέον έτος μετά τη διαπίστωση της υγρασίας στο διαμέρισμα της ενάγουσας. Στην ως άνω έκθεση αναφέρεται ότι το διαμέρισμα ήταν κλειστό και δεν κατοικείτο, δεν υπήρχε δηλαδή κίνηση υδάτων μέσω των σωληνώσεων και των παροχών και δεν υπήρχαν και ευρήματα υγρασίας και διαφορά θερμοκρασιών στα δομικά υλικά του, ωστόσο ανατρέχει στο χρόνο αυτοψίας, που όπως προαναφέρθηκε πραγματοποιήθηκε ένα και πλέον έτος μετά τον επίδικο χρόνο, ενώ η εξετασθείσα στο ακροατήριο μάρτυρας αντιθέτως διαπίστωσε ότι κατά το χρόνο αυτοψίας και σύνταξης της τεχνικής έκθεσής της (Μάρτιο 2015) το διαμέρισμα κατοικείτο και δεν ήταν κενό. Για το λόγο αυτό και τα προσκομιζόμενα από την εναγομένη έγγραφα, ήτοι το απλό φωτοτυπικό αντίγραφο δήλωσης για το φορολογικό έτος 2015 (από το οποίο σημειωτέον δεν προκύπτει η αρμόδια Δ.Ο.Υ. προς την οποία υποβάλλεται), στο οποίο φέρεται ότι το διαμέρισμά της δεν είναι μισθωμένο αλλά κενό, καθώς και τα αντίγραφα των ειδοποιήσεων για την πληρωμή κοινοχρήστων της εταιρείας εξυπηρέτησης πολυκατοικιών καθαρισμού κτιρίων «………..», στις οποίες αναφέρεται ότι το διαμέρισμά της είναι «κλειστό», δεν μπορούν να οδηγήσουν σε διαφορετική κρίση το Δικαστήριο. Συνεπώς, η προαναφερόμενη διαρροή, η οποία οφειλόταν σε υπαιτιότητα της εναγομένης, εξαιτίας της πλημμελούς συντήρησης της υδραυλικής εγκατάστασης του λουτρού του διαμερίσματός της, προξένησε ζημίες στην οριζόντια ιδιοκτησία της ενάγουσας, με αποτέλεσμα να ευθύνεται προς αποζημίωσή της. Ειδικότερα, από τις διατάξεις των άρθρων 3 § 1, 5, 6 § 1 και 9 §§ 2, 3 του ν. 3741/1929, ο οποίος διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του ΑΚ με το άρθρο 54 του Εισαγωγικού Νόμου, σε συνδυασμό προς το άρθρο 1006 ΑΚ, συνάγεται αφενός ότι ο κύριος ορόφου ή διαμερίσματος οικοδομής που διέπεται από τις διατάξεις του ως άνω νόμου και των άρθρων 1002 και 1117 ΑΚ, έχει υποχρέωση να διατηρεί τη διαιρετή ιδιοκτησία του σε τέτοια κατάσταση ώστε να μην δύναται από αυτή να προκύψει καταστροφή ή βλάβη στη χρήση των λοιπών διαιρετών ιδιοκτησιών και αφετέρου ότι σε περίπτωση παραβάσεως της εν λόγω υποχρέωσης του κυρίου αυτού, δημιουργείται αξίωση εκ του νόμου των λοιπών ιδιοκτητών της οροφοκτησίας ή του βλαπτόμενου προς αποζημίωση (ΕφΘεσ 203/2011, ΕφΑΔ 2012.162, ΕφΠατρ 315/2008, ΑχαΝομ 2009.696, ΕφΑθ 2757/2004, ΕΔικΠολ 2004. 315, ΕφΑθ 7735/2003, ΕλλΔνη 46.905, ΕφΑθ 4158/2001, ΕλλΔνη 42.1414), αν δε η πιο πάνω παράλειψη του συνιδιοκτήτη είναι και υπαίτια, δικαιούται ο συνιδιοκτήτης που ζημιώνεται και προσβάλλεται κατά τούτο στο εμπράγματο δικαίωμα της κυριότητάς του, να στραφεί κατά εκείνου και να ζητήσει αποζημίωση κατά τις διατάξεις των άρθρων 914, 932, 297, 298 ΑΚ (ΑΠ 914/2005, ΕλλΔνη 49.493, ΑΠ 678/1998, ΝοΒ 47.1416, ΕφΠατρ 695/2008, ΑχαΝομ 2009.698, ΕφΑθ 1933/2003 ΕΔΠ 2003.54). Εν προκειμένω, η προκληθείσα στο διαμέρισμα της ενάγουσας ζημία, οφείλεται, όπως αναφέρθηκε, στη διαρροή από την υδραυλική εγκατάσταση εντός του λουτρού του διαμερίσματος της εναγομένης, η οποία ήταν και υποχρεωμένη τόσο για τη συντήρησή της, όσο και για την αποκατάσταση της βλάβης, δεδομένου ότι το συγκεκριμένο τμήμα της υδραυλικής εγκατάστασης εξυπηρετούσε αποκλειστικά το διαμέρισμά της. Περαιτέρω, από τα προαναφερόμενα αποδεικτικά μέσα, αποδείχθηκε ότι για την αποκατάσταση των ζημιών που προκλήθηκαν στο λουτρό της ενάγουσας, εξαιτίας της επίμαχης διαρροής, η δαπάνη στην οποία πρέπει να υποβληθεί η ενάγουσα, και δεν αμφισβητείται ειδικότερα από την εκκαλούσα με λόγο έφεσης, ανέρχεται στα εξής ποσά: 1) για άδεια εργασιών από μηχανικό, στο ποσό των 500 ευρώ, 2) για καθαιρέσεις, απομάκρυνση μπαζών και ενοικίαση κάδου με εργατικά, στο ποσό των 500 ευρώ, 3) για πέρασμα με βελτιωτικό υγρό των τοίχων και της πλάκας οροφής του παταριού, για εργατικά και υλικά, στο ποσό των 80 ευρώ, 4) για απομάκρυνση και επανατοποθέτηση του θερμοσίφωνα, στο ποσό των 20 ευρώ, 5) για εκ νέου σοβάτισμα των τοίχων και της οροφής του παταριού, για εργατικά και υλικά, στο ποσό των 300 ευρώ και 6) για χρωματισμό των τοίχων του παταριού, στο ποσό των 120 ευρώ και συνολικά στο ποσό των 1.520 ευρώ. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι καταστράφηκε ένα χαλί, που είχε τοποθετήσει η εναγόμενη και φύλασσε στο πατάρι (βλ. προσκομιζόμενη φωτογραφία), η αξία του οποίου, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, ανέρχεται σε 300 ευρώ. Συνολικά επομένως, η ενάγουσα δικαιούται να αξιώσει από την εναγομένη για αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη, το συνολικό ποσό των 1.820 ευρώ (1.520+300), το οποίο επιδικάστηκε και από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο.Τέλος, από την προαναφερόμενη παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά της εναγομένης, η ενάγουσα υπέστη και μη περιουσιακή ζημία, συνιστάμενη στη δυσαρέσκεια, αγανάκτηση και στενοχώρια που της προξένησε η καθημερινή κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η κατοικία της, η οποία, πλην των ζημιών που αναφέρθηκαν προηγουμένως, παρουσίαζε έντονη υγρασία και δυσοσμία που υποβάθμιζε την καθημερινή της ζωή, για την αποκατάσταση της οποίας, λαμβανομένων υπόψη των συνθηκών τέλεσης της πράξης, του είδους της προσβολής, του βαθμού πταίσματος της εναγομένης (η οποία αδράνησε επί μακρό χρονικό διάστημα να αποκαταστήσει τις ζημίες, παρά τις οχλήσεις της ενάγουσας) και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων, πρέπει να επιδικαστεί στην ενάγουσα το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ, όπως επιδικάστηκε και από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο. Κατ’ ακολουθίαν όλων των προαναφερομένων, η εκκαλούμενη απόφαση, η οποία έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή ως ουσιαστικά βάσιμη και υποχρέωσε την εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα τα ανωτέρω ποσά, ως αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση, δεν έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου και ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις, απορριπτομένων ως ουσιαστικά αβάσιμων των σχετικών λόγων της έφεσης με τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα.V. Κατόπιν αυτών, αφού δεν υπάρχει άλλος λόγος προς έρευνα, πρέπει να απορριφθεί η υπό κρίση έφεση ως ουσιαστικά αβάσιμη. Τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, πρέπει, κατόπιν υποβολής του σχετικού, νόμιμου αιτήματος της (άρθρο 106, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), να επιβληθούν σε βάρος της εκκαλούσας (άρθρ. 176,183 και 189 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Επίσης, λόγω της απόρριψης της έφεσης, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή του παράβολου, που προκαταβλήθηκε από την εκκαλούσα στο δημόσιο ταμείο (άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων την από 27-12-2017 (αριθμ. κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/………/2018) έφεση κατά της υπ΄ αριθμ. 4246/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (ειδική διαδικασία μισθωτικών διαφορών).
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και απορρίπτει κατ΄ ουσίαν την έφεση.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του παραβόλου, που έχει προκαταβληθεί από την εκκαλούσα, στο Δημόσιο Ταμείο.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εκκαλούσα στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας και τα ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 18 Μαΐου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ