ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός απόφασης 293/2021
TO ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από την Δικαστή, Κωνσταντίνα Παπαντωνίου Εφέτη και από τη Γραμματέα Ε.Τ. .
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την ……, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Των εκκαλούντων : 1) ……….. 2) ……….. και 3) ………. οι οποίες εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσια δικηγόρο τους Χριστίνα Πέλκα και .
Της εφεσίβλητης: ………….., η οποία παραστάθηκε αυτοπροσώπως ως δικηγόρος.
Οι εκκαλούσες άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, την από 27.10.2017 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../2017 αγωγή σε βάρος της εφεσίβλητης. Επί της εν λόγω αγωγής εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, η υπ’ αριθμ. 2621/2018 εν μέρει οριστική απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου, με την οποία αναβλήθηκε η εκδίκαση της αγωγής ως προς ένα αίτημα αυτής και απορρίφθηκε ως ουσία αβάσιμη κατά τα λοιπά. Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου οι εκκαλούσες με την από 12-7-2018 έφεση που ασκήθηκε στη Γραμματεία του εκδόσαντος την απόφαση Δικαστηρίου με αριθμό κατάθεσης δικογράφου ΓΑΚ/ΕΑΚ/………../12.7.2018 και εν συνεχεία κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με αριθμό κατάθεσης δικογράφου ΓΑΚ/ΕΑΚ/………../2018. Δικάσιμος για τη συζήτηση της υπόθεσης ορίστηκε αρχικά η 19.9.2019, οπότε η υπόθεση αναβλήθηκε για τη δικάσιμο της 19.3.2020, οπότε και ματαιώθηκε λόγω της αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων. Ήδη δε, η υπόθεση επαναφέρεται αυτεπαγγέλτως προς συζήτηση, κατά την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, κατ’ άρθρο 74 § 2 του ν. 4690/2020 (περί κυρώσεως : α) της από 13.4.2020 Π.Ν.Π. «Μέτρα για την αντιμετώπιση των συνεχιζόμενων συνεπειών της πανδημίας του κορωνοϊού COVID-19 και άλλες κατεπείγουσες διατάξεις» (A’ 84) και β) της από 1.5.2020 Π.Ν.Π. «Περαιτέρω μέτρα για την αντιμετώπιση των συνεχιζόμενων συνεπειών της πανδημίας του κορωνοϊού COVID-19 και την επάνοδο στην κοινωνική και οικονομική κανονικότητα» (Α’ 90) και άλλες διατάξεις), με την υπ’ αριθμ. 37/2020 Πράξη του Εφέτη, Ιωάννη Αποστολόπουλου, που ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Δικαστηρίου τούτου. Κατά τη δικάσιμο αυτή η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά του οικείου πινακίου υπό α.α. 26 και συζητήθηκε. Κατά τη συζήτησή της, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων αφού έλαβαν διαδοχικά το λόγο από τη Δικαστή, αναφέρθηκαν στις προτάσεις που κατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 513 § 1 KΠολΔ, έφεση επιτρέπεται μόνο κατά των αποφάσεων που εκδίδονται στον πρώτο βαθμό α) εκείνων που παραπέμπουν την υπόθεση στο αρμόδιο Δικαστήριο λόγω αναρμοδιότητας, β) των οριστικών αποφάσεων που περατώνουν όλη τη δίκη ή μόνο τη δίκη για την αγωγή ή για την ανταγωγή. Αν η απόφαση είναι κατά ένα μέρος οριστική δεν επιτρέπεται έφεση, ούτε κατά των οριστικών διατάξεων, πριν εκδοθεί οριστική απόφαση στη δίκη. Από τον συνδυασμό της διάταξης αυτής προς τις διατάξεις των άρθρων 308, 309, 321 και 539 KΠολΔ συνάγεται ότι, οριστική απόφαση, είτε του πρωτοβάθμιου, είτε του δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου, είναι εκείνη που περατώνει τη δίκη με την παραδοχή ή την απόρριψη της αγωγής, που απεκδύει τον δικαστή της περαιτέρω εξουσίας του σχετικά με το αγωγικό αίτημα. Το αποτέλεσμα αυτό διατυπώνεται με σχετική διάταξη στο διατακτικό, το οποίο αποτελεί την ουσία της αποφάσεως και περιέχει τη θέληση και διαταγή του Δικαστηρίου, ή και στο σκεπτικό, αλλά ρητώς και σαφώς (ΑΠ 203/1979, Δ 10. 334, ΕφΑΘ 1582/1988, ΕλλΔνη 1991. 993, ΕφΑΘ 479/2008, ΝΟΜΟΣ). Κατά δε το άρθρο 295 παρ.2 του ίδιου ως άνω Κώδικα, αν μετά από παραίτηση του ενάγοντος από το δικόγραφο της αγωγής η αγωγή ασκηθεί πάλι, ο εναγόμενος μπορεί να αρνηθεί να απαντήσει στην αγωγή εωσότου καταβληθούν τα έξοδα της πρώτης δίκης. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η απόφαση με την οποία αναβάλλεται η εκδίκαση της υπόθεσης μέχρι να καταβληθούν τα έξοδα της πρώτης δίκης, δεν είναι οριστική, αφού το Δικαστήριο δεν αποξενώνεται από την υπόθεση, αλλά διατηρεί την εξουσία επ’ αυτής, μετά την εισαγωγή της σ’ αυτό, αφού πληρωθεί ο όρος που τέθηκε μ` αυτήν. Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 532 KΠολΔ, αν λείπει κάποια από τις προϋποθέσεις του παραδεκτού, ιδίως εάν η έφεση δεν ασκήθηκε εμπρόθεσμα και κατά τις νόμιμες διατυπώσεις, το Δικαστήριο την απορρίπτει ως απαράδεκτη και αυτεπαγγέλτως. Από την ως άνω ρύθμιση συνάγεται ότι κατά των εν μέρει οριστικών αποφάσεων, ήτοι εκείνων που περατώνουν τη δίκη ως προς ορισμένα μόνον κεφάλαια ή βάσεις της αγωγής, δεν χωρεί κατά κανόνα έφεση, ούτε ως προς τις οριστικές τους διατάξεις, πριν περατωθεί η εκδίκαση όλης της διαφοράς. Σκοπός της απαγορεύσεως είναι η αποφυγή κατατμήσεως της διαφοράς μεταξύ των δικαστηρίων πρώτου και δευτέρου βαθμού, καθώς και η εξοικονόμηση δαπανών και χρόνου για τον τερματισμό της δίκης (Σαμουήλ Σαμουήλ, Η έφεση, έκδ. πέμπτη § 223 σ. 92, ΑΠ 406/1980, ΝοΒ 28. 1761). Ειδικότερα, επί αντικειμενικής σωρεύσεως στο ίδιο δικόγραφο περισσότερων αγωγών και αιτήσεων (άρθ. 218 § 1 KΠολΔ), δεν επιτρέπεται έφεση προτού περατωθεί οριστικώς η δίκη, ως προς όλες τις αγωγές και τα αιτήματα που ενώθηκαν στο ίδιο δικόγραφο (ΑΠ 1060/2004, ΕλλΔνη 48. 123, ΑΠ 1188/2003, ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 24/2001, ΑρχΝ 2001. 914, ΑΠ 1036/1981, ΕΕΝ 49. 695, για την ταυτόσημη περίπτωση της αναίρεσης, ΑΠ 406/1980, ΝοΒ 28.1761, Κεραμεύς, Ένδικα Μέσα, 2002, σημ. 1, αριθ. 23, σ. 61, Μακρίδου, ΕλλΔνη 47. 979επ και κυρίως σ. 984, 985. Επίσης ΑΠ 1365/2002, ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1320/1992, ΕλλΔνη 35. 407, ΑΠ 59/1981, ΝοΒ 29. 1255 ΕφΠειρ 306/2015 δημ ΝΟΜΟΣ). Σημειωτέον, ότι εάν απορριφθεί η έφεση ως απαράδεκτη, επειδή ασκήθηκε κατ’ αποφάσεως που δεν είχε ακόμη καταστεί οριστική, δεν αποκλείεται η άσκηση νέας εφέσεως, όταν η απόφαση του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου καταστεί οριστική, αφού η έφεση αυτή δεν θεωρείται ότι προσκρούει στην απαγορευτική διάταξη του άρθρου 514 KΠολΔ, η οποία προϋποθέτει δυνατότητα ασκήσεως μιας εφέσεως (Σαμουήλ Σαμουήλ ε.α. § 165 σ. 62, ΟλΑΠ 1138/1974, ΝοΒ 23. 640, ΑΠ 579/1996, ΕφΑΘ 8553/2004, ΕφΑΘ 7206/2006, ΝΟΜΟΣ).
Στην προκειμένη περίπτωση, αρμοδίως φέρεται ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου η υπό κρίση έφεση των εν μέρει ηττηθέντων εναγουσών κατά της υπ’ αρ. 2621/2018 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία αντιμωλία των διαδίκων. Οι ενάγουσες και ήδη εκκαλούσες με την πρωτοδίκως κριθείσα από 27.10.2017 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2017 αγωγή τους ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά εκθέτουν οτι είναι ιδιοκτήτριες των αναφερόμενων στην αγωγή οριζόντιων ιδιοκτησιών, (διαμερισμάτων) οικοδομής κείμενης επί της οδού ………… στο ………. Αττικής, στην οποία επίσης υφίσταται διαμέρισμα ιδιοκτησίας της εναγομενης. Οτι η τελευταία τον μήνα Μάρτιο του έτους 2016 προέβη αυθαίρετα αφενός στην εγκατάσταση ανεξάρτητης θυροτηλεόρασης στον κοινόχρηστο τοίχο της εισόδου της πολυκατοικίας αποκλειστικά για τις δικές της ιδιοκτησίες και αφετέρου στην τοποθέτηση πρόσθετων κιγκλιδωμάτων χρώματος άσπρου στο μπαλκόνι του έκτου ορόφου ιδιοκτησίας της, στο οποίο ήδη υπήρχε όπως και στο σύνολο των μπαλκονιών της οικοδομής κιγκλίδωμα χρώματος μαύρου. Ζήτησαν δε να υποχρεωθεί η εναγομένη να αφαιρέσει την εγκατάσταση της ανεξάρτητης θυροτηλεόρασης από τον τοίχο της κεντρικής εισόδου της ένδικης πολυκατοικίας και τα κιγκλιδώματα χρώματος άσπρου που τοποθέτησε στο μπαλκόνι του έκτου ερόφου, άλλως να επιτραπεί να πράξουν αυτά οι ενάγουσες με δαπάνες της εναγομένης, να παραλείπει η εναγομένη στο μέλλον κάθε παρόμοια ενέργεια και οποιαδήποτε παράβαση του κανονισμού της πολυκατοικίας και να καταβάλει σε έκαστη των εναγουσών το ποσό των 5.000 ευρώ ως αποζημίωση για την ηθική βλάβη που έχουν υποστεί από την αδικοπρακτική της συμπεριφορά. Επίσης ζήτησαν να απειληθεί κατά της εναγομένης χρηματική ποινή ποσού 5.000 ευρώ για κάθε παράβαση του διατακτικού της εκδοθησσομένης απόφασης, να υποχρεωθεί ομοίως η εναγομένη να παράσχει εγγύηση ποσού 5.000 ευρώ για κάθε πράξη που θα υποχρεωθεί να παραλείψει ή να ανεχθεί κατά το διατακτικό και να καταδικαστεί στην καταβολή της δικαστικής τους δαπάνης. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφαση του δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων, έκρινε κατά παραδοχή σχετικής προβληθείσας από την εναγομένη ένστασης, οτι οι ενάγουσες με την από 25.5.2017 δήλωση παραίτησής τους από το δικόγραφο αγωγής, για την οποία συντάχθηκε η με αριθμό …/…./25.5.2017 πράξη της Γραμματέως του Πρωτοδικείου Πειραιώς, που επιδόθηκε στην εναγομένη αυθημερόν, παραιτήθηκαν από το δικόγραφο της από 6.2.2017 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου ………/2017 αγωγής τους κατά της εναγομένης με το οποίο ζητούσαν να υποχρεωθεί η τελευταία να αφαιρέσει την εγκατάσταση της ανεξάρτητης θυροτηλεόρασης από τον τοίχο της κεντρικής εισόδου της ένδικης πολυκατοικίας. Οτι η εναγομένη παραταύτα προς απόκρουση της αγωγής αυτής προέβη σε έξοδα συνολικού ποσού 324 ευρώ, ήτοι κατέβαλε το ποσό των 200 ευρώ για τη διενέργεια τεχνικού ελέγχου και σύνταξη τεχνικής έκθεσης στον μηχανικό του ΕΜΠ ………. και το ποσό των 124 ευρώ ως αμοιβή του ………….., τεχνικού συμβούλου της. Με τις παραδοχές αυτές η εκκαλουμένη απόφαση έκανε εν μέρει δεκτή την βασιζόμενη στο άρθρο 295 παρ.2 ΚΠολΔ ένσταση της εναγομένης και ανέβαλε την εκδίκαση της αγωγής κατά το σκέλος με το οποίο οι ενάγουσες ζητούσαν την αφαίρεση της θυροτηλεόρασης από την είσοδο της ένδικης πολυκατοικίας και την επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω της ηθικής βλάβης που τους προκλήθηκε από την ως άνω συμπεριφορά της εναγομένης, μέχρι οι ενάγουσες να καταβάλουν στην εναγομένη τα προαναφερθέντα έξοδα της προηγούμενης δίκης ποσού 324 ευρώ. Ως προς τα λοιπά αιτήματα, ήτοι την αφαίρεση των λευκών κιγκλιδωμάτων από το μπαλκόνι του έκτου ορόφου, ιδιοκτησίας της εναγομένης, η αγωγή απορρίφθηκε ως ουσία αβάσιμη. Με τέτοιο διατακτικό, όμως, η εκκαλουμένη απόφαση δεν είναι οριστική, αλλά εν μέρει οριστική και κατ` αυτής δεν επιτρέπεται έφεση, ούτε ως προς τις οριστικές της διατάξεις καθώς το Δικαστήριο δεν αποφάνθηκε καθ ολοκληρία οριστικά ούτε ως προς κάποιον ομόδικο, ούτε ως προς κάποια αντικειμενικά σωρευόμενη αγωγική βάση. Επομένως, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στην ανωτέρω μείζονα σκέψη, η ένδικη έφεση απαραδέκτως πλήττει την εκκαλουμένη μη οριστική απόφαση και πρέπει, ως εκ τούτου, να απορριφθεί αυτεπαγγέλτως ως απαράδεκτη και να διαταχθεί η εισαγωγή του κατατεθέντος κατά την άσκηση της έφεσης παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο. Τέλος τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος των εκκαλουσών (άρθρα 176, 183 και 191 παρ. 2 KΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ως απαράδεκτη την έφεση κατά της υπ’ αρ. 2621/2018 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία).
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του με κωδικό ……………. παραβόλου Δημοσίου στο Δημόσιο Ταμείο
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος των εκκαλούντων τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των 300 ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 31-5-2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
και αντ αυτής λόγω μεταθέσεως και αναχώρησης,
η Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης
του Εφετείου Πειραιώς,
Αγγελική Κοφφα, Πρόεδρος Εφετών