Αριθμός 212/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Ε.Τ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: ……….η οποία παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου της δικηγόρου Γεωργίου Σταματογιάννη.
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: Ν.Π.Δ.Δ. Ο.Τ.Α. με την επωνυμία «Δευτεροβάθμια Σχολική Επιτροπή του Δήμου Περάματος», το οποίο εδρεύει στο Πέραμα Αττικής και εκπροσωπείται νόμιμα, εκπροσωπήθηκε δε από τον πληρεξούσιό του δικηγόρο Στέφανο Μυλωνά (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Το εφεσίβλητο άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 4.5.2016 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2016) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 2588/2018 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου η εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα με την από 22.10.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./2018) έφεσή της, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς …………./2019) αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εκκαλούσας, αφού έλαβε το λ όγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε και ο πληρεξούσιος δικηγόρος του εφεσιβλήτου, ο οποίος παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξε τις απόψεις του με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η από 22.10.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………/2018 έφεση, κατά της με αριθμ. 2588/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, το οποίο δίκασε κατ΄αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (άρθρα 614 και 591 ΚΠολΔ) ασκήθηκε σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις και είναι εμπρόθεσμη, καθώς δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλουμένης και έχει ασκηθεί εντός της νόμιμα προβλεπόμενης διετίας από την δημοσίευση της εκκαλουμένης, αρμοδίως, δε, φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρα 19, 495, 511, 513 παρ. 1 και 518 παρ. 2 ΚΠολΔ). Επομένως, αφού για το παραδεκτό της συζήτησης της έφεσης, έχει κατατεθεί από την εκκαλούσα το νόμιμο παράβολο ποσού εκατό (100) ευρώ, όπως προβλέπεται από την παράγραφο 3 του άρθρου 495 του ΚΠολΔ, πρέπει αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω κατά την ίδια διαδικασία ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ.1 ΚΠολΔ).
Ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου ασκήθηκε η από 4-5-2016 και με αριθμ.κατάθ.δικογρ…………./17-5-2016 αγωγή του εδρεύοντος στο Πέραμα και νόμιμα εκπροσωπούμενου, Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «Δευτεροβάθμιο Σχολική Επιτροπή του Δήμου Περάματος», με την οποία ιστορούσε ότι κατόπιν διενεργηθείσας στις 28-06-2006 και κατακυρωθείσας στην εναγόμενη, ως πλειοδότρια, δημοπρασίας, καταρτίσθηκε εγγράφως στις 12-07-2006 μεταξύ αυτής (εναγόμενης) και της Σχολικής Επιτροπής του Δήμου Περάματος, καθολικός διάδοχος της οποίας μετά την έκδοση, βάσει του άρθρου 103§2 ν.3852/2010 της υπ’αριθμ. 102/2011 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Περάματος περί συγχώνευσης των Σχολικών Επιτροπών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ήταν το ενάγον, σύμβαση βάσει της οποίας η τελευταία (9η Σχολική Επιτροπή του Δήμου Περάματος) ανέλαβε την υποχρέωση έναντι ετησίου μισθώματος ανερχόμενου στο ποσό των 65€ ανά μαθητή και καταβαλλομένου σε 3 δόσεις, ήτοι στις 30 Νοεμβρίου, στις 28 Φεβρουαρίου και στις 30 Μαΐου εκάστου έτους, να παραχωρήσει στην εναγόμενη τη χρήση του κείμενου στο Πέραμα, στη συμβολή της …….. με την οδό ………. και εντός του σχολικού συγκροτήματος όπου στεγάζονται το 1° ΕΠΑΛ Περάματος, το ΕΠΑΣ Περάματος και το 7° ΣΕΚ Πειραιά, κυλικείου για χρονικό διάστημα 4 ετών ήτοι, από 01-07-2006 έως 30-06-2010. ΄Οτι με την υπ’αριθμ. 66/26-03-2010 πράξη του ΔΣ της 9ης Σχολικής Επιτροπής του Δήμου Περάματος παρατάθηκε η ανωτέρω μίσθωση για 4 έτη και συγκεκριμένα για το χρονικό διάστημα από 01-07-2010 έως 30-06-2014, με τους ίδιους όρους του ως άνω από 12-07-2006 ιδιωτικού συμφωνητικού. ΄Οτι με την υπ’αριθμ. 2/2012 απόφαση του ενάγοντος, που έλαβε αριθμό πρωτοκόλλου 56, μειώθηκε το ετήσιο μίσθωμα από 65€ σε 39€ ανά μαθητή. ΄Οτι μετά τη λήξη του συμβατικού χρόνου της παραταθείσας μίσθωσης στις 30-06-2014 η εναγόμενη παρέμεινε στο μίσθιο κάνοντας αυθαίρετα χρήση αυτού μέχρι και τις 29-04-2015, οπότε του απέδωσε τη χρήση του, χωρίς όμως, να του καταβάλει μέρος της δεύτερης δόσης της οφειλόμενης αποζημίωσης χρήσης για το σχολικό έτος 2014-2015 της αφορώσας το τρίμηνο Δεκεμβρίου 2014, Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου 2015, εκ ποσού 1.233,24€ {[(350 φοιτούντες μαθητές το συγκεκριμένο τρίμηνο Χ 39€ μίσθωμα ανά μαθητή) : 189 εργάσιμες ημέρες του σχολικού έτους Χ 42 ημέρες λειτουργίας της εν λόγω τρίμηνης περιόδου] – συνολικού ποσού 1.800€ εκ πραγματοποιηθέντων, έναντι καταβολών από την εναγόμενη} και την τρίτη δόση της οφειλόμενης αποζημίωσης χρήσης για το ίδιο σχολικό έτος, της αφορώσας το χρονικό διάστημα από 01-03-2015 έως και 29-04-2015, εκ ποσού 1.661,06€ [(350 φοιτούντες μαθητές το συγκεκριμένο διάστημα Χ 39€ μίσθωμα ανά μαθητή) : 189 εργάσιμες ημέρες του σχολικού έτους Χ 23 ημέρες λειτουργίας της εν λόγω χρονικής περιόδου]. Με βάση το ιστορικό αυτό, το ενάγον κατ’ορθή εκτίμηση του αιτήματός του, ζητούσε να υποχρεωθεί η εναγόμενη να του καταβάλει ως αποζημίωση χρήσης: α) το ποσό των 1.233,24€, που αφορούσε μέρος της δεύτερης δόσης για το χρονικό διάστημα από Δεκεμβρίου 2014 έως και Φεβρουαρίου 2015 και β) το ποσό των 1.661,06€, που αφορούσε την τρίτη δόση για το χρονικό διάστημα από 01-03-2015 έως και 29-04-2015, άπαντα, δε, τα προαναφερθέντα ποσά, νομιμοτόκως, από την επομένη που κάθε ποσό κατέστη ληξιπρόθεσμο και απαιτητό, άλλως από την επομένη της επίδοσης της αγωγής, μέχρι την εξόφληση.
Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, με την εκκαλούμενη απόφαση, έκανε δεκτή την αγωγή και υποχρέωσε την εναγόμενη να καταβάλει στο ενάγον το ποσό των 1.233,24 ευρώ, νομμοτόκως από 1-3-2015 μέχρι την εξόφληση και το ποσό των 1.661,06 ευρώ, νομιμοτόκως από 1-6-2015 μέχρι την εξόφληση.
Η εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα, με την ένδικη έφεση ζητά, για λόγους που ανάγονται σε εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη και να απορριφθεί στο σύνολό της η αγωγή.
Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης ………. και της …. και …. ………., που δόθηκαν ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του και όλων των εγγράφων που νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι είτε προς άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 28-06-2006 διενεργήθηκε από την Σχολική Επιτροπή του Δήμου Περάματος δημοπρασία για την εκμίσθωση του κείμενου στο Πέραμα στη συμβολή της …… με την οδό ……… και εντός του σχολικού συγκροτήματος, όπου στεγάζονται το 1° ΕΠΑΛ Περάματος, το ΕΠΑΣ Περάματος και το 7° ΣΕΚ Πειραιά, κυλικείου. Πλειοδότης αναδείχθηκε η εναγομένη, στην οποία και κατακυρώθηκε ο διαγωνισμός. Μετά ταύτα στις 12-07-2006, καταρτίσθηκε εγγράφως μεταξύ της Σχολικής Επιτροπής του Δήμου Περάματος, νομίμως εκπροσωπουμένης από τον πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου της και της εναγομένης, σύμβαση, βάσει της οποίας η πρώτη έναντι ετησίου μισθώματος ανερχόμενου στο ποσό των 65€ ανά μαθητή και καταβαλλομένου σε 3 δόσεις ήτοι στις 30 Νοεμβρίου, στις 28 Φεβρουαρίου και στις 30 Μαΐου εκάστου έτους, ανέλαβε την υποχρέωση να παραχωρήσει στη δεύτερη τη χρήση του ανωτέρω κυλικείου για χρονικό διάστημα 4 ετών από 01-07-2006 έως 30-06-2010. Η ανωτέρω μίσθωση διέπετο από τις διατάξεις της υπ’αριθμ. 11927/Δ4/03-02-2004 κοινής υπουργικής απόφασης (ΦΕΚ τ.β’ 242/2004), όπως εκάστοτε ίσχυε. Ακολούθως, με την από 26-03-2010 απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της 9ης Σχολικής Επιτροπής του Δήμου Περάματος, συνταχθείσας σχετικά της υπ’αριθμ.66/2010 πράξης αυτού, αποφασίστηκε βάσει των υπ’αριθμ. 64321/Δ4/16-05-2008 και 70170/Δ4/28-05-2008 κοινών υπουργικών αποφάσεων η παράταση της ανωτέρω μίσθωσης για 2+2 έτη, ήτοι, έως 30-06-2014, με την επισήμανση ότι κατά τα λοιπά θα ίσχυαν οι όροι του ως άνω από 12-07-2006 ιδιωτικού συμφωνητικού. Στη συνέχεια, με την υπ’αριθμ. 102/2011 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Περάματος, την εκδοθείσα κατ’εφαρμογή των άρθρων 102 και 103 του ν.3852/2010, αποφασίστηκε η συγχώνευση όλων των Σχολικών Επιτροπών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του εν λόγω Δήμου, μεταξύ των οποίων και της ως άνω 9ηςΣχολικής Επιτροπής αυτού, σε ένα νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, το ενάγον, στο οποίο μεταξύ άλλων ανατέθηκε η λειτουργία των κυλικείων των σχολείων και η διαχείριση των προερχομένων από αυτά εσόδων. Κατόπιν τούτου το ενάγον κατέστη καθολικός διάδοχος της ως άνω 9ης Σχολικής Επιτροπής του Δήμου Περάματος. Με την υπ’αριθμ. 02/2012 απόφασή του, το ενάγον απεφάνθη επί της υπ’αριθμ.πρωτ. …../02-12-2011 αιτήσεως της εναγομένης και αποφάσισε τη μείωση του ετήσιου μισθώματος της τελευταίας κατά 40% για το έτος 2012 από 65€ σε 39€ ανά μαθητή. Στην προαναφερθείσα απόφαση ρητά αναφέρεται ότι η μείωση αυτή θα ίσχυε μόνο για το έτος 2012 και ότι το διοικητικό συμβούλιο του ενάγοντος θα αποφάσιζε εκ νέου για το μίσθωμα του επόμενου σχολικού έτους, συνεκτιμώντας τις επικρατούσες οικονομικές συνθήκες και την οικονομική θέση του μισθωτή. Κατά συνέπεια το μειωμένο μίσθωμα των 39€ αποφασίστηκε να ισχύσει μέχρι τις 30-06-2012. Παρά το γεγονός ότι δεν υπήρξε νέα απόφαση του ενάγοντος για μείωση του μισθώματος για το χρονικό διάστημα από 01- 07-2012 και εντεύθεν, οπότε το ετήσιο μίσθωμα θα έπρεπε αυτοδικαίως να επανέλθει στο ποσό των 65€ ανά μαθητή, τα μέρη αυτοβούλως θεωρούσαν ότι η ανωτέρω υπ’αριθμ. 02/2012 απόφαση είχε ισχύ μέχρι τη λήξη της μίσθωσης και, έτσι και μετά την 01-07-2012 εξακολουθούσαν να υπολογίζουν το ετήσιο μίσθωμα στα 39€ ανά μαθητή. Από το σχολικό έτος 2011-2012 η εναγόμενη δεν ήταν συνεπής στις συμβατικές της υποχρεώσεις και ειδικότερα επεδείκνυε δυστροπία στην καταβολή του μισθώματος. Για το λόγο αυτό το ενάγον, με την υπ’αριθμ. 12/2013 απόφασή του κατήγγειλε την ανωτέρω μισθωτική σχέση και με την από 02-09-2013 αγωγή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ζήτησε να υποχρεωθεί η εναγόμενη να του καταβάλει το ποσό των 18.934,13€ για ληξιπρόθεσμα μισθώματα από το πρώτο τρίμηνο του σχολικού έτους 2011-2012 έως και το τρίτο τρίμηνο του σχολικού έτους 2012-2013 και να του αποδώσει τη χρήση του μισθίου. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε, αρχικά, η υπ’αριθμ. 906/2014 απόφαση του ως άνω δικαστηρίου και στη συνέχεια κατόπιν εφέσεως, η υπ’αριθμ. 418/12-09-2016 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Πειραιώς, με την οποία υποχρεώθηκε η εναγόμενη να αποδώσει στο ενάγον τη χρήση του μισθίου και κατόπιν μεταγενέστερων της ασκήσεως της αγωγής, επί της οποίας εκδόθηκε η ως άνω εφετειακή απόφαση, καταβολών της, να καταβάλει το ποσό των 13.021€ νομιμοτόκως από την επομένη που το κάθε μίσθωμα κατέστη απαιτητό. Με την προαναφερθείσα απόφαση απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί της εναγόμενης ότι το μίσθωμα πρέπει να υπολογίζεται όχι επί του αριθμού των εγγεγραμμένων στη σχολική μονάδα μαθητών, βάσει της σχετικής βεβαίωσης του διευθυντή αυτής, αλλά σε καθημερινή βάση επί του αριθμού των προσελθόντων στο σχολείο μαθητών, καθώς το δικαστήριο απεφάνθη υπέρ της πρώτης άποψης, κρίση με την οποία συντάσσεται και το παρόν Δικαστήριο. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι και μετά τη λήξη του συμβατικού χρόνου της παραταθείσας μίσθωσης στις 30-06-2014,η εναγόμενη παρέμεινε στο μίσθιο, κάνοντας αυθαίρετα χρήση αυτού μέχρι και τις 29-04-2015, οπότε απέδωσε τη χρήση του στο ενάγον. Και το ένδικο χρονικό διάστημα η εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα επέδειξε δυστροπία στην καταβολή της οφειλόμενης αποζημίωσης χρήσης του επίδικου μισθίου. Η εναγόμενη στις 11-12-2014 κατέβαλε στον τηρούμενο στην ανώνυμη τραπεζική εταιρεία «Eurobank» λογαριασμό του ενάγοντος το ποσό των 1.000€, αναφέροντας ρητά, όπως είχε δικαίωμα βάσει του άρθρου 422εδ.α’ΑΚ, ότι η καταβολή αφορά οφειλή της, απορρέουσα από το σχολικό έτος 2012-2014, εκδοθείσας της με ίδια ημερομηνία και αριθμό 19 απόδειξης είσπραξης του ενάγοντος. Στις 10-02-2015 και 24-02-2015, η εναγόμενη κατέβαλε στον ανωτέρω λογαριασμό του ενάγοντος τα ποσά των 500€ και 300€, αντίστοιχα, αναφέροντας ρητά, όπως είχε δικαίωμα, βάσει του άρθρου 422εδ.α’ΑΚ, ότι οι εν λόγω καταβολές αφορούσαν την οφειλή της, την απορρέουσα από την πρώτη δόση (Σεπτέμβριος έως και Νοέμβριος 2014) του σχολικού έτους 2014-2015 εκδοθείσας της από 03-03-2015 με αριθμό 3 απόδειξης είσπραξης του ενάγοντος. Τα προαναφερθέντα ποσά, κατά τις προγενέστερες δηλώσεις της εναγόμενης, όπως ορθά έγινε δεκτό από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, δεν αφορούσαν τις υπό κρίση χρονικές περιόδους και δεν συνιστούσαν καταβολές προς απόσβεση των ένδικων οφειλών. Επομένως, ορθά, απορρίφθηκε ως κατ’ουσίαν αβάσιμη, η, κατ’άρθρο 416ΑΚ, ένσταση μερικής καταβολής που προέβαλε η εναγόμενη, με τις προτάσεις της. Η εναγόμενη, βάσει του τύπου υ=1/189.α.β.γ όπου υ= το ύψος των δόσεων, 189 οι εργάσιμες ημέρες του έτους, α= η προσφορά, β= ο αριθμός των φοιτώντων μαθητών στις ημερομηνίες που καταβάλλονται οι δόσεις, όπως αυτός (αριθμός) βεβαιώνεται κάθε φορά από το διευθυντή του σχολείου, γ= οι εργάσιμες ημέρες λειτουργίας του σχολείου με αντίστοιχη φοίτηση μαθητών για την περίοδο που καλύπτει η δόση, όπως ο αριθμός τους βεβαιωνόταν κάθε φορά από τον καθ’υλην αρμόδιο προς τούτο, διευθυντή του σχολείου, όφειλε στο ενάγον ως αποζημίωση χρήσης για τη δεύτερη δόση του σχολικού έτους 2014-2015 την αφορώσα το τρίμηνο Δεκεμβρίου 2014, Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου 2015 το ποσό των 3.033,24€ [(350 φοιτούντες μαθητές το συγκεκριμένο τρίμηνο Χ 39€ μίσθωμα ανά μαθητή) : 189 εργάσιμων ημερών του σχολικού έτους Χ 42 ημέρες λειτουργίας της εν λόγω τρίμηνης περιόδου] και για την τρίτη δόση του ίδιου σχολικού έτους την αφορώσα το χρονικό διάστημα από 01-03-2015 έως και 29-04-2015 το ποσό των 1.661,06€ [(350 φοιτούντες μαθητές το συγκεκριμένο διάστημα Χ 39€ μίσθωμα ανά μαθητή) : 189 εργάσιμων ημερών του σχολικού έτους Χ 23 ημέρες λειτουργίας της εν λόγω χρονικής περιόδου]. Το ενάγον εσφαλμένα καταλόγισε στη δεύτερη δόση του σχολικού έτους 2014-2015 την αφορώσα το τρίμηνο Δεκεμβρίου 2014, Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου 2015 τις ανωτέρω καταβολές της εναγομένης εκ ποσού 1.800€ κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα, με αποτέλεσμα για την εν λόγω χρονική περίοδο να αιτείται με την αγωγή του αποζημίωση χρήσης ύψους 1.233,24€ αντί του ορθού 3.033,24€, πλην, όμως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, ορθά έκρινε, κατ’άρθρο 106 ΚΠολΔότι δεν ηδύνατο να του επιδικάσει περισσότερα απ’όσα αυτό αιτήθηκε. Τέλος, ο ισχυρισμός της εναγομένης ότι την ένδικη χρονική περίοδο φοιτούσαν στο σχολείο 270 μαθητές και όχι 350 όπως βεβαίωνε ο κατά νόμον αρμόδιος διευθυντής της σχολικής μονάδας, ορθά έγινε δεκτό από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο ότι θα έπρεπε να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμος με το σκεπτικό ότι ο αριθμός των ψηφισάντων για μια σχολική εκδρομή ακόμα και αν ήταν ακριβής ο αναφερόμενος από την εναγόμενη, δεν οδηγούσε άνευ άλλου τινός, στο συμπέρασμα ότι ταυτιζόταν και με τον αριθμό των φοιτούντων στο σχολείο. Τούτο διότι κρίθηκε βέβαιο ότι δεν θα συμμετείχαν σ’αυτήν (ψηφοφορία) αυτοί (μαθητές) που δεν θα προτίθεντο να συμμετάσχουν σε αυτή (εκδρομή) ο καθένας για τους δικούς του λόγους (πχ. οι ενήλικοι διότι παράλληλα με τη φοίτησή τους στο σχολείο εργάζονταν ή είχαν οικογενειακές υποχρεώσεις, οι επιθυμούντες να προετοιμαστούν καλύτερα για τις εξετάσεις, όσοι αντιμετώπιζαν προβλήματα υγείας καθώς και όσοι στερούνταν τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους για να συμμετάσχουν). Με τις παραπάνω σκέψεις, η αγωγή έγινε δεκτή ως και κατ’ουσίαν βάσιμη και υποχρεώθηκε η εναγόμενη να καταβάλει στο ενάγον ως αποζημίωση χρήσης για μέρος της δεύτερης δόσης του σχολικού έτους 2014-2015 της αφορούσας το χρονικό διάστημα από Δεκεμβρίου 2014 έως και Φεβρουαρίου 2015 το ποσό των 1.233,24€ νομιμοτόκως από 01-03-2015 μέχρι την εξόφληση και για μέρος της τρίτης δόσης του ίδιου σχολικού έτους της αφορώσας το χρονικό διάστημα από 01-03-2015 έως και 29-04-2015 το ποσό των 1.661,06€ νομιμοτόκως από 01-06-2015 μέχρι την εξόφληση.
Ο μοναδικός λόγος έφεσης, που πρόβαλε η εκκαλούσα, αφορά τον τρόπο υπολογισμού των φοιτούντων μαθητών του 1ου ΕΠΑΑ (πρωινό επαγγελματικό Λύκειο) Περάματος κατά την επίδικη περίοδο, ήτοι κατά το δεύτερο τρίμηνο του σχολικού έτους 2014- 2015 (Δεκέμβριος 2014, Ιανουάριος 2015, Φεβρουάριος 2015) και το τρίτο τρίμηνο του σχολικού έτους 2014-2015 (Μάρτιος 2015 έως 29 Απριλίου 2015), καθώς και τον υπολογισμό των εργάσιμων ημερών κατά τις οποίες, το σχολείο ήταν ανοιχτό για τους μαθητές κατά την επίδικη περίοδο, ενώ συνομολογεί πλήρως, ως προς τις υπόλοιπες κρίσεις του, τα όσα έγιναν δεκτά με την προσβαλλόμενη απόφαση από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο. Ειδικότερα, η εκκαλούσα στο πρώτο (1°) λόγο της έφεσής της, θεωρεί ότι έσφαλε η πρωτόδικη απόφαση δεχόμενη ως προς τα επιδικασθέντα κονδύλια – μισθώματα των δύο (2) τελευταίων τριμήνων του σχολικού έτους 2014-2015, ύπαρξη συνολικής οφειλής της εκκαλούσας συνολικού ύψους 2.894,30 ευρώ (ήτοι 3.033,24 + 1.661,06 -1800), καθώς όπως ισχυρίζεται τα οφειλόμενα μισθώματα για το ανωτέρω χρονικό διάστημα ανέρχονται στο ποσό των 1.654,02 ευρώ (2.339,81 + 1.114,20 -1.800). Ισχυρίζεται δε η εκκαλούσα με την υπό κρίση έφεσή της, ότι το εκδώσαν την εκκαλουμένη απόφαση Δικαστήριο ερμηνεύει με λάθος τρόπο, και συγκεκριμένα αντίθετα με το γράμμα και το σκοπό του νόμου, την με αριθμό 64321/ΔΑ/16-5-2008 ΚΥΑ, περί του τρόπου του υπολογισμού του πραγματικού (σύμφωνα με την εκκαλούσα) αριθμού των φοιτώντων μαθητών. Συγκεκριμένα, ισχυρίζεται ότι ο πραγματικός αριθμός των φοιτούντων μαθητών στο 1° ΕΠΑΛ Περάματος κατά το δεύτερο και τρίτο τρίμηνο του σχολικού έτους 2014-2015 δεν ήταν 350, όπως ρητά βεβαιώνει εγγράφως προς τούτο ο Διευθυντής του σχολείου και μοναδικός αρμόδιος να βεβαιώσει για τον αριθμό των φοιτούντων μαθητών στο σχολείο, αλλά ότι ο πραγματικός αριθμός των μαθητών κατά την επίδικη περίοδο ήταν 270. Μάλιστα, για να αιτιολογήσει τον ισχυρισμό της αυτό η αντίδικος- εκκαλούσα διατείνεται πως ο αριθμός αυτός (270) αποδεικνύεται από έγγραφα, που αναφέρονται στον αριθμό των μαθητών, που για διάφορους λόγους θα επαναλάβουν την ίδια τάξη την επόμενη σχολική χρονιά, ενώ μάλιστα, όπως υποστηρίζει είναι μεγάλος ο αριθμός των μαθητών που δεν προσέρχονται καθημερινά στο σχολείο, διότι, κατά τους ισχυρισμούς της, αυτοί είναι τυπικά εγγεγραμμένοι, προκειμένου να επιτύχουν διάφορες διευκολύνσεις και δεν φοιτούν ποτέ στο σχολείο. Έτσι, η εκκαλούσα ζητά να υπολογιστούν τα μισθώματα των δύο (2) τελευταίων τριμήνων του σχολικού έτους 2014-2015 με βάση τον αριθμό των 270 μαθητών και όχι τον βεβαιούμενο από τον Διευθυντή του σχολείου αριθμό των 350 φοιτώντων μαθητών στο σχολείο. Ως προς την ορθότητα του υπολογισμού του αριθμού των φοιτούντων μαθητών κατά την επίδικη περίοδο πρέπει να σημειωθούν τα εξής: Ο «πραγματικός αριθμός» των φοιτούντων μαθητών, όπως διατείνεται η εκκαλούσα, κρίνεται ως κατ’ουσίαν αβάσιμος. Σύμφωνα με την με αριθμό 64321/ΔΑ/16-5-2008 ΚΥΑ, με βάση την οποία γίνεται ο υπολογισμός των μισθωμάτων σε κυλικεία σχολείων, ο μοναδικός αρμόδιος να βεβαιώσει σχετικά με τον αριθμό των μαθητών που φοιτούν στο σχολείο κάθε τρίμηνο, προκειμένου να εφαρμοστεί ο μαθηματικός τύπος της ΚΥΑ και να εξευρεθεί το οφειλόμενο ποσό του μισθώματος, είναι ο Διευθυντής του εκάστοτε σχολείου, με έγγραφη βεβαίωσή του και ουδείς άλλος. Επομένως, οι ισχυρισμοί της εκκαλούσας περί του ότι η βεβαίωση του εκ του νόμου μοναδικού αρμόδιου οργάνου, του Διευθυντή, δεν είναι επαρκής, κρίνονται ως κατ’ουσίαν αβάσιμοι. Ο Διευθυντής του 1ου ΕΠΑΛ Περάματος, εφαρμόζοντας το νόμο, προέβη στον υπολογισμό των φοιτούντων μαθητών στο σχολείο κατά το δεύτερο και τρίτο τρίμηνο του σχολικού έτους 2014-2015 και διαπίστωσε ότι οι φοιτούντες μαθητές ανέρχονται σε 350, βεβαιώνοντας ακολούθως τούτο εγγράφως. Επισημαίνεται, δε ακόμη, το αβάσιμο του ισχυρισμού της εκκαλούσας, η οποία, στη προσπάθειά της να δημιουργήσει βάση στους ισχυρισμούς της επικαλείται σχετικά έγγραφα, που αποδεικνύουν τον αριθμό των μαθητών οι οποίοι θα επαναλάβουν την ίδια τάξη και την επόμενη σχολική χρονιά. Ωστόσο, ο ισχυρισμός αυτός είναι αβάσιμος και ως τέτοιος πρέπει να απορριφθεί, καθώς η αποτυχία των μαθητών να προχωρήσουν στην επόμενη τάξη του Λυκείου δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι αποτέλεσμα ενός και μοναδικού γεγονότος, ότι δηλαδή όπως εσφαλμένα ισχυρίζεται η εκκαλούσα, οι μαθητές αυτοί ήταν τυπικά εγγεγραμμένοι στο ΕΠΑΛ, χωρίς να έχουν φυσική παρουσία στο σχολείο με αποτέλεσμα να «μείνουν» στην ίδια τάξη από απουσίες. Ο συλλογισμός αυτός κρίνεται ως εσφαλμένος, καθώς δεν είναι δυνατόν, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και οι 80 μαθητές (350-270=80), όπως ισχυρίζεται η εκκαλούσα με την έφεσή της, να μην είχαν ποτέ φυσική παρουσία, όντας τυπικά απλώς εγγεγραμμένοι, αλλά παρά ταύτα, ο Διευθυντής να βεβαιώνει για την φοίτησή τους στο σχολείο. Στη πραγματικότητα, η αποτυχία μερικών εκ των μαθητών να προχωρήσουν στην επόμενη τάξη λόγω απουσιών είναι ένα συχνό φαινόμενο που παρατηρείται στα Λύκεια, σχετικά με μαθητές που έχουν μεν φυσική παρουσία στα μαθήματα, αλλά υποπίπτουν σε «πειθαρχικές ενδοσχολικές παραβάσεις», με αποτέλεσμα να τιμωρούνται από τους αρμόδιους καθηγητές με απουσίες, πράγμα αρκετά σύνηθες στα ΕΠΑΛ, που είναι τεχνικά-επαγγελματικά Λύκεια. Ακόμη, οι μαθητές ενδέχεται να συσσωρεύσουν απουσίες εάν απουσιάζουν μερικές ώρες κάθε εβδομάδα από επιλογή τους, έχοντας, όμως, καθημερινή παρουσία στο σχολείο, καθώς και εάν ασθενήσουν. Φυσικά ένας συνδυασμός των τριών αυτών τρόπων, με τους οποίους ένας μαθητής μπορεί να συγκεντρώσει απουσίες, οδηγεί στην κρίση πως ένας μαθητής σε ΕΠΑΛ είναι δυνατόν να υποχρεωθεί να επαναλάβει την τάξη λόγω απουσιών, έχοντας, όμως, πραγματική φυσική και καθημερινή παρουσία στις παραδώσεις των μαθημάτων, αν όχι όλων, τουλάχιστον αρκετών. ΄Αλλωστε το να χρησιμοποιεί ένας τόσο μεγάλος αριθμός μαθητών (80) το σχολείο σαν μέσο για να αποφύγει έτερες κοινωνικές του υποχρεώσεις ή να πετύχει διευκολύνσεις θα αποτελούσε μια σοβαρότατη διαστροφή της κοινωνίας και του ίδιου του εκπαιδευτικού συστήματος, που, δεν είναι τέλειο, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν λειτουργεί κατ’ αυτόν τον τρόπο. Επίσης, όσον αφορά τον δεύτερο λόγο της έφεσής της, η εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι το εκδώσαν την εκκαλούμενη απόφαση δικαστήριο έσφαλε σχετικά με τον υπολογισμό των εργάσιμων ημερών με βάση τις οποίες, υπολογίστηκαν τα επίδικα μισθώματα του δεύτερου και τρίτου τριμήνου του σχολικού έτους 2014-2015 σύμφωνα με τον τύπο της με αριθμό 64321/ΔΑ/16-5-2008 ΚΥΑ. Η εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι η εκκαλούμενη απόφαση έσφαλε, διότι όπως εσφαλμένα διατείνεται αυτή στηρίχθηκε στην βεβαίωση του Διευθυντή του 1ου ΕΠΛΑ αναφορικά με τον υπολογισμό των ημερών, κατά τις οποίες το σχολείο ήταν ανοιχτό για τους μαθητές και λειτουργούσε το κυλικείο του σχολείου. Η εκκαλούσα διατείνεται ότι στη βεβαίωση του Διευθυντή – μοναδικό αρμόδιο όργανο προς τούτο και όχι κάποιο άλλο, σύμφωνα με την ως άνω υπουργική απόφαση- συνυπολογίστηκαν εσφαλμένα κατά τους ισχυρισμούς της και οι μέρες κατά τις οποίες το σχολείο παρέμεινε κλειστό τις εργάσιμες μέρες, λόγω κατάληψης ή απεργίας. Ωστόσο, αυτός ο ισχυρισμός ο οποίος δεν στηρίζεται σε κάποιο αποδεικτικό στοιχείο έρχεται πάλι σε σύγκρουση με την έγγραφη βεβαίωση του αρμόδιου και πάλι οργάνου για την διαπίστωση των εργάσιμων ημερών, κατά τις οποίες λειτούργησε το σχολείο, δηλαδή του Διευθυντή του 1ου ΕΠΑΛ, ο οποίος βεβαιώνει εγγράφως, προς τούτο. Γίνεται σαφές πως στόχος του αβάσιμου και ανυποστήριχτου ισχυρισμού της εκκαλούσας που αναφέρεται στον δεύτερο λόγο της έφεσής της είναι να θίξει την αξιοπιστία της βεβαίωσης του αρμόδιου οργάνου – του Διευθυντή, με βάση την οποία συμπληρώνεται ο κατάλληλος μαθηματικός τύπος και γίνεται ο υπολογισμός των οφειλόμενων μισθωμάτων για τα επίδικα τρίμηνα σύμφωνα με την με αριθμό 64321/ΔΑ/16-5-2008 ΚΥΑ. Ωστόσο, οι βεβαιώσεις του Διευθυντή είναι καθόλα αξιόπιστες, έχουν συνταχθεί με επιμέλεια και οι υπολογισμοί που έχουν γίνει αποδεικνύουν το αληθές και πραγματικό των αξιώσεων του εφεσίβλητου εναντίον της εκκαλούσας. Συνεπώς για όλα τα παραπάνω κρίνονται απορριπτέοι οι περί του αντιθέτου λόγοι της έφεσης και η έφεση στο σύνολό της. Πρέπει, επίσης, να διαταχθεί η εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο και να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα του εφεσίβλητου, μειωμένα σε βάρος της εκκαλούσας, κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ κατ’ουσίαν την έφεση κατά της υπ’αριθμ.2588/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εκκαλούσας τα δικαστικά έξοδα του εφεσίβλητου, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει μειωμένα σε διακόσια ευρώ (200€).
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 5 Απριλίου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ