Αριθμός 7/2019
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Γεωργία Λάμπρου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Γ.Λ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη έφεση (ΓΑΚ .., ΕΑΚ …….) κατά της υπ’ αριθ. 454/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που δίκασε την ένδικη διαφορά αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 614 και 621 ΚΠολΔ), έχει ασκηθεί νομότυπα, με κατάθεση του δικογράφου της στη Γραμματεία του Δικαστηρίου που εξέδωσε την εκκαλουμένη και εμπρόθεσμα εντός δύο ετών από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης εφόσον δεν προκύπτει επίδοση αυτής. Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της κατά την ίδια διαδικασία (αρθ.495, 499, 511, 513, 516, 517, 518 παρ. 2, 520 παρ.1, 524 παρ. 1, 532, 533 ΚΠολΔ).
Η εκκαλουμένη απέρριψε λόγω ελλείψεως δικαιοδοσίας των πολιτικών δικαστηρίων την από 19-5-2016 (ΓΑΚ …., ΕΑΚ ……) αγωγή του ενάγοντος και ήδη εκκαλούντος κρίνοντας ότι η ένδικη διαφορά αποτελεί διοικητική διαφορά ουσίας και υπάγεται στη δικαιοδοσία των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων. Κατά της αποφάσης αυτής παραπονείται τώρα ο ενάγων και ήδη εκκαλών για κακή εφαρμογή του νόμου και ζητεί την εξαφάνισή της ώστε να γίνει δεκτή η αγωγή του.
Με την προαναφερόμενη αγωγή, ο ενάγων εκθέτει ότι με την …../30-11-2009 απόφαση του Γ’ Τμήματος του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ) κατετάγη δεύτερος στον πίνακα κατάταξης του κλάδου ΤΕ Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων για την αντίστοιχη θέση στη …….., με αποτέλεσμα να προσληφθεί αντ’ αυτού άλλο, αναφερόμενο στην αγωγή, πρόσωπο. Ότι μετά από αίτησή του, η ανωτέρω απόφαση ακυρώθηκε με την υπ’ αριθ. 301/2013 αμετάκλητη απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών (τμήμα ΙΑ΄Ακυρωτικό), σε εκτέλεση της οποίας το ΑΣΕΠ εξέδωσε την υπ’ αριθ. …./15-5-2013 απόφαση με την οποία ο ενάγων διατέθηκε προς διορισμό σε προσωποπαγή θέση της ανωτέρω ειδικότητας. ‘Οτι στη συνέχεια, για τους αναφερόμενους στην αγωγή λόγους, με το υπ’ αριθ. …../21-2-2014 έγγραφό του, το ΑΣΕΠ διατύπωσε την άποψη ότι ο ενάγων έπρεπε να διατεθεί προς διορισμό σε προσωποπαγή θέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (ΙΔΑΧ), του ιδίου κλάδου στο Δήμο …. ‘Οτι ακολούθησε η υπ’ αριθ. …./19-8-2015 απόφαση του Δημάρχου …. με την οποία συστάθηκε η ανωτέρω προσωποπαγής θέση του προαναφερόμενου κλάδου και ο ενάγων διορίσθηκε με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στο Δήμο …. ‘Οτι η ανωτέρω απόφαση δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ …. 2-10-2015 και ο ενάγων ανέλαβε καθήκοντα στις 6-10-2015. ‘Οτι παρότι η απόφαση διορισμού του εκδόθηκε σε εκτέλεση της προαναφερόμενης αμετάκλητης απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, δεν διορίσθηκε αναδρομικώς, δηλαδή από τις 30-11-2009 όταν και εκδόθηκε η ως άνω ακυρωθείσα παράνομη απόφαση του ΑΣΕΠ, με αποτέλεσμα να απωλέσει τις καθαρές αποδοχές του του αντίστοιχου χρονικού διαστήματος (από 30-11-2009 έως 6-10-2015), που ανέρχονται στο συνολικό ποσό των 57.071,01 ευρώ, όπως αυτό αναλύεται στην αγωγή, από το οποίο αφαιρουμένου του ποσού των 24.531,87 ευρώ που εισέπραξε κατά το ίδιο χρονικό διάστημα ως καθαρές αποδοχές από την εργασία του ως αναπληρωτής/ωρομίσθιος καθηγητής στο …….. Δωδεκανήσου, απομένει ποσό 32.539,14 ευρώ, κατά το οποίο ζημιώθηκε. Ισχυρίζεται ακόμα ο ενάγων ότι από την προπεριγραφόμενη παράνομη συμπεριφορά των εναγομένων υπέστη ηθική βλάβη για την αποκατάσταση της οποίας εύλογο είναι το ποσό των 3.000 ευρώ. Με βάση το ιστορικό αυτό ζητεί να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να του καταβάλουν, έκαστος εις ολόκληρον, συνολικό ποσό 35.539,14 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, και να καταδικασθούν στη δικαστική δαπάνη.
Κατά το άρθρο 94 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος, η εκδίκαση των διοικητικών διαφορών ανήκει στα διοικητικά δικαστήρια, ενώ στα πολιτικά δικαστήρια υπάγονται οι ιδιωτικές διαφορές, καθώς και οι υποθέσεις εκούσιας δικαιοδοσίας, όπως ο νόμος ορίζει. Αντίστοιχα ο ΚΠολΔ ορίζει στο μεν άρθρο 1 εδ. α` ότι στη δικαιοδοσία των τακτικών πολιτικών δικαστηρίων ανήκουν οι διαφορές του ιδιωτικού δικαίου, εφόσον ο νόμος δεν τις έχει υπαγάγει σε άλλα δικαστήρια, στο δε άρθρο 2 ότι τα πολιτικά δικαστήρια απαγορεύεται να επεμβαίνουν σε διοικητικές διαφορές ή υποθέσεις που υπάγονται σε διοικητικά δικαστήρια ή αρχές, όπως επίσης απαγορεύεται στα διοικητικά δικαστήρια ή αρχές να επεμβαίνουν σε διαφορές ή υποθέσεις ιδιωτικού δικαίου, επιτρέπεται όμως η εξέταση των ζητημάτων που ανακύπτουν παρεμπιπτόντως, εφόσον βέβαια δεν καλύπτονται από δεδικασμένο (ΑΠ 599/2013-”Νομος”). Το άρθρο 1 του νόμου 1406/1983 ορίζει ότι: “1. Υπάγονται στη δικαιοδοσία των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων όλες οι διοικητικές διαφορές ουσίας, που δεν έχουν μέχρι σήμερα υπαχθεί σ’ αυτά. 2. Στις διαφορές αυτές περιλαμβάνονται, ιδίως, αυτές που αναφύονται από την εφαρμογή της νομοθεσίας που αφορά: α)….η)την ευθύνη του Δημοσίου, των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου προς αποζημίωση, σύμφωνα με τα άρθρα 105 και 106 Εισαγωγικού Νόμου του ΑΚ”. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι στη δικαιοδοσία των διοικητικών δικαστηρίων υπάγονται οι διαφορές, όταν η ευθύνη του Δημοσίου, ΟΤΑ και λοιπών ν.π.δ.δ. απορρέει από παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων τους, κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί και η παράνομη συμπεριφορά συντελείται με εκτελεστές διοικητικές πράξεις των οργάνων αυτών ή με παράλειψη προς έκδοση τέτοιων πράξεων, αλλά και με υλικές ενέργειες που τελέσθηκαν σε συνάρτηση προς την οργάνωση και τη λειτουργία της δημόσιας υπηρεσίας ή εξ αιτίας της, εφόσον όμως δεν συνδέονται με την ιδιωτική διαχείριση της περιουσίας τους, ούτε οφείλεται σε πταίσμα του οργάνου, το οποίο ενήργησε εκτός του κύκλου των υπηρεσιακών του καθηκόντων (ΑΕΔ 21/2005, 5/1995, ΑΠ 678/2016, ΣτΕ 411/2010, ΔΕφΑθ 2347/2013 – “Νόμος”). Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, η ένδικη διαφορά, ως αφορώσα την υπόχρεωση των εναγόμενων και ήδη εφεσίβλητων προς αποζημίωση του ενάγοντος και ήδη εκκαλούντος για τη ζημία που αυτός υπέστη από παράνομες πράξεις οργάνων τους, οι οποίες εκδόθηκαν στα πλαίσια διοικητικής διαδικασίας και ειδικότερα, της διαδικασίας επιλογής προσωπικού για τη …. και ακολούθως του Δήμου …., είναι διοικητική διαφορά ουσίας, υπαγόμενη στη δικαιοδοσία των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, χωρίς να ασκεί επιρροή το γεγονός ότι στη συνέχεια, από 2-10-2015, ιδρύθηκε μεταξύ του ενάγοντος και του Δήμου ….. σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου αφού για το ένδικο χρονικό διάστημα που αξιώνει ο ενάγων αποζήμιωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, η σχέση αυτή δεν είχε ιδρυθεί ακόμα και επομένως δεν μπορεί να γίνει λόγος για μισθούς υπερημερίας ούτε να θεωρηθεί ότι η ένδικη αποζημίωση πηγάζει από σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου.
Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, δεν έσφαλε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε ότι δεν έχει δικαιοδοσία για να δικάσει την ένδικη διαφορά διότι αυτή αποτελεί διοικητική διαφορά ουσίας που υπάγεται στη δικαιοδοσία των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων και στη συνέχεια απέρριψε την αγωγή, αλλ΄ορθώς το νόμο εφάρμοσε και όσα αντίθετα υποστηρίζει ο εκκαλών με τους λόγους εφέσεως είναι απορριπτέα ως αβάσιμα, όπως και η κρινόμενη έφεση στο σύνολό της. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων γιατί οι εφαρμοστέοι κανόνες δικαίου ήταν δυσερμήνευτοι (179, 183 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
-Δικάζει κατ΄αντιμωλία των διαδίκων.
-Δέχεται τυπικά την έφεση.
-Απορρίπτει αυτή (έφεση) κατ’ ουσίαν.
-Συμψηφίζει μεταξύ των διαδίκων τη δικαστική δαπάνη του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 7 Ιανουαρίου 2019, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ