ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Γ΄ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Αριθμός αποφάσεως 431/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Συγκροτήθηκε από τη δικαστή Μαρία Κωττάκη, εφέτη, που όρισε η Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοικήσεως του Εφετείου Πειραιώς, και τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις ……….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ : Εταιρίας περιορισμένης ευθύνης ……………. η οποία παραστάθηκε δια του Πληρεξουσίου Δικηγόρου Νικόλαου Εμμανουηλίδη δυνάμει δηλώσεως του άρθρου 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
ΤΗΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ : ……….. η οποία παραστάθηκε δια του Πληρεξουσίου Δικηγόρου Γεώργιου Θεοδωρόπουλου δυνάμει δηλώσεως κατ΄άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Α. Η εκκαλούσα άσκησε κατά της εφεσίβλητης και κατά της …../2019 διαταγής πληρωμής και απόδοσης μισθίου του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, την από 01.11.2019 ανακοπή, που κατατέθηκε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς με ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2019. Επ’ αυτής εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 2394/2020 οριστική απόφαση του ανωτέρω πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, που την απέρριψε. Κατά της ανωτέρω αποφάσεως, η ανακόπτουσα και ήδη εκκαλούσα άσκησε την από 31.07.2020 έφεση, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του προαναφερόμενου πρωτοβάθμιου δικαστηρίου με ΓΑΚ/ΕΑΚ : ……./2020 και στη Γραμματεία του παρόντος δικαστηρίου με ΓΑΚ/ΕΑΚ: ………./2020 και προσδιορίσθηκε να δικασθεί κατά την αναφερομένη στην αρχή στη δικάσιμο.
Β. Η εκκαλούσα άσκησε κατά της εφεσίβλητης και κατά της …../2019 διαταγής πληρωμής και απόδοσης μισθίου του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, την από 19.11.2019 ανακοπή, που κατατέθηκε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς με ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../2019. Επ’ αυτής εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 2393/2020 οριστική απόφαση του ανωτέρω πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, που την απέρριψε. Κατά της ανωτέρω αποφάσεως, η ανακόπτουσα και ήδη εκκαλούσα άσκησε την από 31.07.2020 έφεση, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του προαναφερόμενου πρωτοβάθμιου δικαστηρίου με ΓΑΚ/ΕΑΚ : ……../2020 και στη Γραμματεία του παρόντος δικαστηρίου με ΓΑΚ/ΕΑΚ: ………/2020 και προσδιορίσθηκε να δικασθεί κατά την αναφερομένη στην αρχή στη δικάσιμο.
Κατά την εκφώνηση των υποθέσεων από τη σειρά του οικείου πινακίου, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως προαναφέρεται και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Α. Η υπό κρίση από 31.07.2020 έφεση (ΓΑΚ/ΕΑΚ πρωτοδικείου : …………/2020, ΓΑΚ/ΕΑΚ εφετείου ./……../2020) κατά της υπ’ αριθ. 2394/2020 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που δίκασε την ένδικη διαφορά αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών -μισθωτικών διαφορών (642, 614επ. 937 παρ.3 ΚΠολΔ), έχει ασκηθεί νομότυπα, με κατάθεση του δικογράφου της και του σε αυτό συνημμένου παραβόλου στη Γραμματεία του εκδόντος την εκκαλουμένη Δικαστηρίου, και εμπρόθεσμα. Συνεπώς, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της , κατά την ίδια διαδικασία ( 511, 513, 516, 517, 518 § 1, 520, 522, 533 ΚΠολΔ). Η εκκαλουμένη απέρριψε την από 01.11.2019 ανακοπή (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2019), με την οποία η ανακόπτουσα και ήδη εκκαλούσα ζήτησε την ακύρωση αφενός της ……../2019 διαταγής πληρωμής μισθωμάτων και απόδοσης μισθίου του δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς αφετέρου της από 11.10.2019 επιταγής προς εκτέλεση κάτωθι αντιγράφου εξ απογράφου αυτής. Στη συνέχεια η εκκαλουμένη επικύρωσε την ανακοπτομένη διαταγή πληρωμής και συμψήφισε τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων.
Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται τώρα η ανακόπτουσα και ήδη εκκαλούσα για κακή εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την εξαφάνιση της εκκαλουμένης και την αποδοχή της ανακοπής της ώστε να ακυρωθεί η ανακοπτομένη διαταγή πληρωμής και η επιταγή εκτελέσεως.
Β. Η υπό κρίση από 31.07.2020 έφεση (ΓΑΚ/ΕΑΚ πρωτοδικείου : ……./2020, ΓΑΚ/ΕΑΚ εφετείου: ……../2020) κατά της υπ’ αριθ. 2393/2020 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που δίκασε την ένδικη διαφορά αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών -μισθωτικών διαφορών (642, 614επ. 937 παρ.3 ΚΠολΔ), έχει ασκηθεί νομότυπα, με κατάθεση του δικογράφου της και του σε αυτό συνημμένου παραβόλου στη Γραμματεία του εκδόντος την εκκαλουμένη Δικαστηρίου, και εμπρόθεσμα. Συνεπώς, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της , κατά την ίδια διαδικασία ( 511, 513, 516, 517, 518 § 1, 520, 522, 533 ΚΠολΔ). Η εκκαλουμένη απέρριψε την από 19.11.2019 ανακοπή (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../2019), με την οποία η ανακόπτουσα και ήδη εκκαλούσα ζήτησε την ακύρωση της ……../2019 διαταγής πληρωμής μισθωμάτων και απόδοσης μισθίου του δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς και την ακύρωση της από 01.11.2019 επιταγής προς εκτέλεση κάτωθι αντιγράφου εξ απογράφου αυτής. Στη συνέχεια η εκκαλουμένη επικύρωσε την ανακοπτομένη διαταγή πληρωμής και καταδίκασε την ανακόπτουσα στα δικαστικά έξοδα της καθής.
Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται τώρα η ανακόπτουσα και ήδη εκκαλούσα για κακή εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την εξαφάνιση της εκκαλουμένης και την αποδοχή της ανακοπής της ώστε να ακυρωθεί η ανακοπτομένη διαταγή πληρωμής και η επιταγή εκτελέσεως.
Ενόψει του ότι οι ως άνω υπό στοιχεία Α και Β εφέσεις στρέφονται κατά αποφάσεων που δίκασαν ανακοπές κατά της ίδιας (υπ’ αριθ. …../2019) Διαταγής απόδοσης μισθίου και πληρωμής μισθωμάτων και των βάσει αυτής πράξεων εκτελέσεως, πρέπει να συνεκδικασθούν λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συναφείας και διότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 246 ΚΠολΔ, το οποίο εφαρμόζεται και στην κατ’ έφεση δίκη (524 παρ. 1 ΚΠολΔ).
Γ. Με τον πρώτο λόγο αμφοτέρων των υπό κρίση από εφέσεων, ισχυρίζεται η εκκαλούσα ότι κατά κακή εφαρμογή του νόμου και δη του άρθρου 25 τίτλος Γ παράγραφος 10 του Κώδικος περί τελών Χαρτοσήμου, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο δίκασε κατ΄αντιμωλία των διαδίκων ενώ έπρεπε να δικάσει ερήμην της καθής η ανακοπή, διότι ο πληρεξούσιος δικηγόρος της ορθώς μεν δεν κατέθεσε γραμμάτιο προεισπράξεως, εφόσον η καθής έχει την ιδιότητα της συνταξιούχου δικηγόρου, ωστόσο οι προτάσεις της δεν έπρεπε να ληφθούν υπόψη γιατί δεν ήταν νομίμως χαρτοσημασμένες. Ο λόγος αυτός είναι αβάσιμος και συνεπώς απορριπτέος διότι η υποχρέωση χαρτοσημάνσεως των προτάσεων παντός διαδίκου υποβαλλομένων κατά τη συζήτηση των ενδίκων μέσων εφέσεως και αναιρέσεως, που προέβλεπε το προαναφερόμενο άρθρο 25 του π.δ. της 28ης Ιουλίου 1931, καταργήθηκε δυνάμει του άρθρου 25 παρ. 2 του Ν. 2873/2000 (ΦΕΚ Α’ 285/28-12-2000), το οποίο ορίζει ότι “2. Με την επιφύλαξη των οριζομένων στην παράγραφο 1 του άρθρου αυτού και στα άρθρα 26 και 27, τα άρθρα 21 έως 29 του π.δ. της 28ης Ιουλίου 1931 καταργούνται, με εξαίρεση το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 9 του άρθρου 27 και την παράγραφο 9 του άρθρου 28. Με την ίδια επιφύλαξη καταργούνται τα πάγια τέλη χαρτοσήμου που προβλέπονται από τις λοιπές διατάξεις του ανωτέρω προεδρικού διατάγματος ή από άλλες διατάξεις. Δεν θίγονται τα τέλη χαρτοσήμου που προβλέπονται από τις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 15α του ανωτέρω προεδρικού διατάγματος. Η κατάργηση αυτή δεν συνεπάγεται την επιβολή αναλογικών τελών χαρτοσήμου”.
Δ. Με τον δεύτερο λόγο αμφοτέρων των υπό κρίση εφέσεων, ισχυρίζεται η εκκαλούσα ότι οι εκκαλούμενες αποφάσεις απέρριψαν τις ανακοπές μετά από εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων χωρίς να προσδιορίζει (ως έχει άλλωστε δικαίωμα) πού έγκειται ειδικότερα η πλημμέλεια και με τον τρίτο και τελευταίο λόγο της με ΓΑΚ/ΕΑΚ …………../2020 εφέσεως (κατά της 2394/20 αποφάσεως) ισχυρίζεται η εκκαλούσα, κατά λέξη, ότι “το πρωτοβάθμιο δικαστήριο από εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 294, 295, 299 και 924 ΚΠολΔ, έκρινε ότι η παραίτηση της εφεσίβλητης σε παλαιότερη επιταγή προς εκουσία συμμόρφωση με νεώτερη επιταγή προς εκουσία συμμόρφωση, ενώ προηγουμένως είχε ασκηθεί και κατά της διαταγής πληρωμής αποδόσεως μισθίου και πληρωμής μισθωμάτων και κατά της επιταγής προς εκουσία συμμόρφωση, ανακοπή του άρθρου 642 ΚΠολΔ προς την οποία εσωρεύθη και ανακοπή του άρθρου 932 ΚΠολΔ, επαρκεί για την απόρριψη της νομοτύπως κατά τα ως άνω ασκηθείσης ανακοπής, και κατόπιν αυτών είναι κατάδηλο ότι έπρεπε να γίνει δεκτή”.
Ε. Με την επίδοση της επιταγής προς εκτέλεση αρχίζει, κατ’ άρθρο 924 ΚΠολΔ, η διαδικασία της αναγκαστικής εκτελέσεως. Η επίδοση της επιταγής αυτής, ως μη απευθυνόμενη, ούτε λαμβάνουσα χώραν ενώπιον δικαστηρίου, χαρακτηρίζεται ως εξώδικη πράξη. Συγχρόνως, όμως, αποτελεί και διαδικαστική πράξη της διαδικασίας της αναγκαστικής εκτελέσεως και συνεπάγεται δικονομικές (άρθ. 924 παρ. 1, 926 παρ. 2, 932 ΚΠολΔ) και ουσιαστικές (αρθ. 264, 340 ΑΚ) συνέπειες, οι οποίες επέρχονται και στην περίπτωση επιδόσεως δικονομικώς άκυρης επιταγής προς εκτέλεση και δεν αίρονται, παρά μόνον με την ακύρωσή της από το δικαστήριο ή με την παραίτηση από την επιταγή εκ μέρους του επισπεύδοντος, ρητή ή σιωπηρή. Και μετά όμως την παραίτηση, η κατά της επιταγής ασκηθείσα ανακοπή δεν καθίσταται χωρίς αντικείμενο και ο ανακόπτων δεν στερείται πλέον εννόμου συμφέροντος για την εκδίκαση της ανακοπής και την έκδοση αποφάσεως επ’ αυτής. Ειδικότερα με δεδομένο ότι ο καθού η εκτέλεση οφειλέτης διατηρεί την εξουσία ,διαρκούσης της εκτελεστικής διαδικασίας, να προβεί σε πλήρη ή μερική εκπλήρωση της παροχής του, στην περίπτωση που αυτός, μετά την επίδοση της επιταγής, προβεί εκουσίως στην εξόφληση ολοκλήρου ή μέρους του επιτασσομένου ποσού, για την αποφυγή περαιτέρω πράξεων αναγκαστικής εκτελέσεως, και ασκήσει ανακοπή κατά της επιταγής, έχει προς τούτο, κατά τα προαναφερόμενα, πρόδηλο έννομο συμφέρον, και μετά την εκ μέρους του επισπεύδοντος παραίτηση από την επιταγή του, με την ολοσχερή ή μερική εξόφληση του επιτασσομένου με αυτή ποσού (από τον καθού η εκτέλεση) να επισπεύσει ο τελευταίος την εκδίκαση της ανακοπής του κατά της επιταγής που εκκρεμούσε (η ανακοπή) πριν από την παραίτηση του επισπεύδοντος από την επιταγή (βλ. και ΑΠ 792/2015- “Νόμος”). Η παραίτηση από διαδικαστική πράξη της αναγκαστικής εκτελέσεως (όπως και η γενική ανάκληση της εντολής προς εκτέλεση) γίνεται με αναλογική εφαρμογή των διατάξεων για την παραίτηση από διαδικαστικές πράξεις (άρθρ. 297, 299 ΚΠολΔ- βλ. Βαθρακοκοίλη, ΚΠολΔ, τόμο Ε`, έκδ. 1997, άρθρ. 966 αριθ. 9, σελ. 834, Νικολόπουλο σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, ΚΠολΔ II, έκδ. 2000, άρθρ. 927 αριθ. 9, ΕφΛαρ 260/2020 ΤΝΠΔΣΑ, ΕφΑΘ 5019/2011 ΤΝΠΔΣΑ, ΕφΑθ 2700/2021 “Νομος”), δηλαδή μπορεί να γίνει είτε με δήλωση που καταχωρίζεται στα πρακτικά, κατά τη συζήτηση της κατ΄αυτής ασκηθείσης ανακοπής ή αιτήσεως αναστολής είτε με δικόγραφο που επιδίδεται στον καθού η εκτέλεση ή με δήλωση στις προτάσεις Η κατά τον ανωτέρω τρόπο παραίτηση έχει ως αποτέλεσμα ότι η επιταγή θεωρείται μη ασκηθείσα κατ’ ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 295 παρ. 1 ΚΠολΔ και η κατά της επιταγής ασκηθείσα ανακοπή (όπως και η αίτηση αναστολής) καθίσταται χωρίς αντικείμενο. Ο δε επισπεύδων εγκύρως προβαίνει στην επίδοση νέας επιταγής προς εκτέλεση, με βάση τον ίδιο εκτελεστό τίτλο (ΑΠ 759/2004, ΕφΑθ 4450/2011 “Νόμος”).
ΣΤ. Από την εκτίμηση των ενόρκων μαρτυρικών καταθέσεων που περιέχονται στα μετ’ επικλήσεως προσκομιζόμενα επικυρωμένα αντίγραφα των ταυτάριθμων εκάστης εκκαλουμένης και πανομοιότυπων μεταξύ τους κατά περιεχόμενο πρακτικών και όλων ανεξαιρέτως των νομίμως μετ΄επικλήσεως προσκομιζομένων εγγράφων, σε μερικά από τα οποία ενδεικτικώς μόνο γίνεται μνεία κατωτέρω, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει του από 9.4.2012 ιδιωτικού συμφωνητικού μισθώσεως υπό ανέγερση καταστήματος, που συνήφθη στον Πειραιά, η καθής οι ανακοπές και ήδη εφεσίβλητη εξεμίσθωσε στον ……………, ατομικώς και ως μελλοντικό εταίρο και νόμιμο εκπρόσωπο της υπό σύσταση τότε ανακόποτουσας και ήδη εκκαλούσας, καθώς και στην εταιρεία περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία “………………”, υπό την ιδιότητά της επίσης ως μελλοντικού εταίρου της υπό σύσταση τότε εκκαλούσας (η οποία συνεστήθη στις 23.10.2012), το υπό στοιχεία Α,1,2,Γ,Β,Α τμήμα αγροτεμαχίου, όπως αυτό απεικονίζεται στο από Απριλίου 2012 σχεδιάγραμμα του πολιτικού μηχανικού ……….. το οποίο (αγροτεμάχιο) ευρίσκεται στην περιοχή …. της νήσου Σκιάθου, μετά του επ΄αυτού υπό ανέγερση ισογείου καταστήματος εμβαδού 100,11 τ.μ., με υπόγειο επιφανείας 100,11 τ.μ., όπως αυτό περιγράφεται στην υπ’ αριθ……/2012 άδεια οικοδομής της Διεύθυνσης Πολεοδομίας Σκιάθου και εμφαίνεται στα κατατεθειμένα σχέδια και κατόψεις της οικοδομής στο φάκελο αδείας της Πολεοδομίας. Η διάρκεια της μισθώσεως ορίσθηκε σε δέκα έτη και τέσσερις μήνες, αρχής γενομένης από 1.7.2012. Στο ως άνω ιδιωτικό συμφωνητικό ρητώς προβλέφθηκε ότι το μίσθιο θα εξυπηρετείται από κοινόχρηστη ιδιωτική δίοδο, που θα το συνδέει με την αγροτική οδό που διέρχεται από το ανατολικό μέρος του αγροτεμαχίου, καθώς επίσης και ότι η εν λόγω ιδιωτική δίοδος, πλάτους 3 μ., όπως καταγράφεται στο συνημμένο στο συμφωνητικό από Απριλίου 2012 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού …. …….., η οποία συνδέει το μίσθιο με τον αγροτικό δρόμο, θα πλακοστρωθεί με επιμέλεια και δαπάνες των μισθωτών, οι οποίοι θα υποχρεούνται καθ’ όλη τη διάρκεια της μισθώσεως όπως την διατηρούν καλαίσθητη, καθαρή, ευπρεπή, λειτουργική κι ελεύθερη από τυχόν σταθμευμένα αυτοκίνητα, καθώς και να την κλείνουν κατά τις ώρες και ημέρες που το κατάστημά τους δεν λειτουργεί, με πόρτα που αυτοί (μισθωτές) θα τοποθετήσουν στο σημείο που ενώνεται η δίοδος με την αγροτική οδό. Επιπλέον, συμφωνήθηκε ότι οι μισθωτές υποχρεούνται να εκδώσουν με έξοδα, φροντίδα και ευθύνη τους, όλες τις προβλεπόμενες από το νόμο και τις κανονιστικές διατάξεις άδειες λειτουργίας και να τις διατηρούν πάντοτε σε ισχύ, ενώ εάν οι μισθωτές δεν καταφέρουν για οποιοδήποτε λόγο να εξασφαλίσουν ή να διατηρούν σε ισχύ τις απαιτούμενες άδειες λειτουργίας της σκοπούμενης επιχείρησης, το γεγονός αυτό δεν θα αποτελεί λόγο λύσης της μίσθωσης, η οποία θα παραμείνει σε ισχύ και θα οφείλεται κανονικά το συμφωνηθέν μίσθωμα για όλη τη διάρκειά της και έως τη λύση της. Το μίσθιο παραδόθηκε στους μισθωτές στις 30.6.2012 όταν και υπεγράφη το από 30.6.2012 πρωτόκολλο παράδοσης-παραλαβής, στο οποίο οι μισθωτές δήλωσαν ότι επισκέφθηκαν και εξέτασαν το μίσθιο, το επιθεώρησαν βάσει των αντιγράφων από την Πολεοδομική Αρχή σχεδίων και μελετών της οικοδομής, βρήκαν δε αυτό απόλυτα σύμφωνο με την υπ’ αριθ……/2012 άδεια οικοδομής καθώς επίσης και της απόλυτης αρεσκείας τους και κατάλληλο για τη χρήση που το προόριζαν. Το μίσθωμα συμφωνήθηκε να το καταβάλουν κατά ποσοστό 50% έκαστος ο προαναφερόμενος ………. και η ανακόπτουσα-εκκαλούσα. Η τελευταία αποπεράτωσε πράγματι με δαπάνες της το μίσθιο κτίριο, διαμόρφωσε τον περιβάλλοντα χώρο, όχι όμως και την προαναφερόμενη ιδιωτική οδό, για την οποία θα γίνει λόγος κατωτέρω και λειτούργησε εκεί επιχείρηση (παραθαλάσσιο κέντρο αναψυχής, μαζικής διασκέδασης και εστίασης), μέχρι και το έτος 2016, δυνάμει της υπ’ αριθ. …../16.7.2014 άδειας ίδρυσης και λειτουργίας (σε αντικατάσταση της αρχικά εκδοθείσης υπ’ αριθ. …../2013 αδείας λόγω αλλαγής νομίμου εκπροσώπου) καταστήματος μαζικής εστίασης-αναψυχής (καφετέρια-μπαρ-εστιατόριο) με τον διακριτικό τίτλο “………” . Ακολούθως, με την υπ’ αριθ. 521/5.8.2016 απόφαση του Δημάρχου Σκιάθου ανακλήθηκε η ανωτέρω άδεια για το λόγο ότι η επιχείρηση α) χρησιμοποιούσε αναδασωτέα δασική έκταση (αισθητικό δάσος 614,91 τ.μ) ως οδό πρόσβασης σ’ αυτή, βόρεια του γηπέδου στο οποίο βρίσκεται και λειτουργεί, όπως βεβαιώνεται στην υπ’ αριθ. πρωτ. οικ. ……/16.6.2016 (αριθ.πρωτ. Δήμου Σκιάθου …./27.6.2016 ) απόφαση του Υπουργού και του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας και β) εκχέρσωσε αισθητικό δάσος 425,87 τ.μ βορειοδυτικά του ίδιου γηπέδου προς διευκόλυνση της λειτουργίας της επιχειρήσεώς της. Για την πρώτη εκ των ανωτέρω πράξεων (διάνοιξη οδού σε δασική έκταση) ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βάρος της εκμισθώτριας-εφεσίβλητης, η οποία αθωώθηκε δυνάμει της υπ’ αριθ. 1710/2016 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Βόλου. Με την ίδια απόφαση κρίθηκε ένοχο και για τις ανωτέρω δύο πράξεις πρόσωπο μη διάδικο στην παρούσα δίκη που δεν είχε σχέση με την εκμισθώτρια αλλά με τη μισθώτρια. Η τελευταία, μετά την ως άνω ανάκληση της αδείας λειτουργίας της, παρέμεινε στο μίσθιο και κατέβαλε κανονικά το μίσθωμα έως και τον Ιούλιο του 2017 καθώς και μέρος του μισθώματος Αυγούστου 2017 και στη συνέχεια έπαυσε να καταβάλλει το συμφωνηθέν μίσθωμα και επέδωσε στην εκμισθώτρια την από 15.11.2017 εξώδικη δήλωσή της επιχειρώντας να ασκήσει το εκ του άρθρου 576 ΑΚ δικαίωμα μη καταβολής μισθώματος λόγω πραγματικού ελαττώματος του μισθίου άλλως ελλείψεως συμφωνημένης ιδιότητας που εμπόδιζε τη συμφωνηθείσα χρήση του και δη επικαλούμενη ότι η αναφερόμενη στο ένδικο μισθωτήριο ιδιωτική οδός διερχόταν μέσα από αναδασωτέα δασική έκταση, γεγονός που, κατά τους ισχυρισμούς της μισθώτριας γνώριζε η εκμισθώτρια κατά τη σύναψη της μισθώσεως και της το απέκρυψε. Τον ανωτέρω ισχυρισμό προέβαλε η μισθώτρια με τον τρίτο λόγο της ως άνω κριθείσης από 19.11.2019 ανακοπής επιχειρώντας να αποδείξει ότι η καθυστέρηση στην καταβολή του μισθώματος δεν οφειλόταν σε δυστροπία της. Ωστόσο αποδείχθηκε ότι η αναδασωτέα δασική έκταση την οποία χρησιμοποιούσε ως οδό πρόσβασης στην επιχείρησή της η μισθώτρια καθώς και η εκχερσωθείσα έκταση δεν αποτελούσαν τμήμα του μισθίου αλλά βρίσκονταν έξω από το βόρειο και βορειοδυτικό όριο του εκμισθωθέντος γηπέδου, αντιστοίχως, εφαπτόμενες με αυτό (όριο) ενώ η συμφωνημένη, βάσει του ένδικου μισθωτηρίου, οδός προσβάσεως που θα έπρεπε η μισθώτρια να χρησιμοποιεί για την είσοδο στο μίσθιο γήπεδο βρισκόταν εντός του μισθίου, έβαινε παραλλήλως προς το βορειοανατολικό όριο αυτού και κατέληγε σε αγροτική οδό που διερχόταν παραλλήλως προς το ανατολικό όριο του μισθίου. Η συμφωνημένη αυτή από το βορειοανατολικό μέρος του μισθίου γηπέδου ιδιωτική οδός αποδείχθηκε ότι περιλαμβάνεται στην ιδιοκτησία της εφεσίβλητης, εμφαίνεται με κίτρινο χρώμα, σε ευθεία γραμμή, στο σχεδιάγραμμα που συνοδεύει το από 27.2.2020 υπόμνημα του αγρονόμου-τοπογράφου μηχανικού (ΕΜΠ) …………. ενώ αντιθέτως δεν αποδείχθηκε ότι φέρει δασικό χαρακτήρα, η δε μη χρήση αυτής από την εκκαλούσα προφανώς οφείλεται στη μη κατάλληλη διαμόρφωση του χώρου, στην οποία αυτή είχε αναλάβει να προβεί με δικά της έξοδα και φροντίδα, όπως προαναφέρεται. Οι δε προαναφερόμενες εκτάσεις των 614,91 τ.μ. και 425,87 τμ , αποδείχθηκε ότι δεν περιλαμβάνονται την ιδιοκτησία της εκμισθώτριας ούτε αποτελούσαν τμήμα του μισθίου αλλά βρίσκονταν εκτός αυτού και αποτυπώνονται στο προαναφερόμενο σχεδιάγραμμα με πράσινο χρώμα σε τετθλασμένη γραμμή. Αποδεικνύεται, επομένως, ότι στο μίσθιο δεν υπήρχε το προαναφερόμενο ελάττωμα που, κατά τους ισχυρισμούς της εκκαλούσας, εμπόδιζε την συμφωνημένη χρήση του και που αποτέλεσε το λόγο ανακλήσεως της αδείας λειτουργίας του, όπως ορθώς έκρινε η εκκαλουμένη 2393/2000 απόφαση απορρίπτοντας ως κατ’ ουσίαν αβάσιμο τον τρίτο λόγο της δι’ αυτής κριθείσης ανακοπής. Στη συνέχεια, αποδεικνύεται ότι λόγω της μη καταβολής των μισθωμάτων, η εκμισθώτρια-εφεσίβλητη εξέδωσε, σε βάρος της μισθώτριας-εκκαλούσας, την ένδικη υπ’ αριθ. …./2019 διαταγή απόδοσης μισθίου και διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία διέταξε τη μισθώτρια-εκκαλούσα καθώς και τον μη διάδικο εν προκειμένω ……….. αφενός να αποδώσουν στην εκμισθώτρια το προπεριγραφόμενο μίσθιο αφετέρου να της καταβάλουν για οφειλόμενα μισθώματα ποσό 46.149,58 ευρώ, νομιμοτόκως κατά τα σε αυτή αναφερόμενα και δικαστικά έξοδα 1.300 ευρώ. Σε παρελθόντα χρόνο, η εκμισθώτρια είχε εκδώσει σε βάρος των προαναφερόμενων μισθωτών την ……/2017 Διαταγή αποδόσεως μισθίου του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, κατά της οποία ασκήθηκε ανακοπή, η οποία με την 2086/2019 εν μέρει οριστική απόφαση του ανωτέρω δικαστηρίου έγινε δεκτή ως προς την ήδη εκκαλούσα για τυπικούς λόγους και δη διότι δεν είχε προηγηθεί νόμιμη όχληση της μισθώτριας, με αποτέλεσμα την ακύρωση της εν λόγω Διαταγής. Το γεγονός αυτό δεν ιδρύει εκκρεμοδικία στην παρούσα δίκη, όπως υπονοεί η εκκαλούσα, προεχόντως διότι πρόκειται για διαφορετικές μεταξύ τους Διαταγές αποδόσεως μισθίου. Στη συνέχεια, αποδεικνύεται ότι η εκμισθώτρια-καθής οι ανακοπές-εφεσίβλητη, επέδωσε, στις 16.10.2019, στην καθής η εκτέλεση-ανακόπτουσα και ήδη εκκαλούσα και ειδικότερα στον νομίμως διορισθέντα αντίκλητο και πληρεξούσιο δικηγόρο της ……….., την ανακοπτομένη, με την ως άνω κριθείσα από 1.11.2019 ανακοπή, από 11.10.2019 επιταγή προς εκτέλεση, κάτωθι αντιγράφου εξ απογράφου πρώτου εκτελεστού της προαναφερόμενης ……../2019 Διαταγής και την επέταξε να της αποδώσει το μίσθιο και να της καταβάλει τα σε αυτή αναφερόμενα ποσά. Ωστόσο, το ως άνω επιδοθέν αντίγραφο εξ απογράφου της ένδικης Διαταγής δεν περιείχε, πλήρως, το κείμενο αυτής αλλά έλειπαν σελίδες και ειδικότερα η τέταρτη σελίδα αυτής που περιείχε μέρος της αιτίας πληρωμής καθώς και το διατακτικό της και η πέμπτη σελίδα που περιείχε την ημερομηνία εκδόσεως και δημοσιεύσεως της διαταγής πληρωμής και την εντολή του εκδόσαντος αυτή Δικαστή προς εκτέλεση, πράγμα που προφανώς οφείλεται σε πλημμέλεια των υπαλλήλων που φωτοτύπησαν κι επισύναψαν τις φωτοτυπημένες σελίδες του πρωτοτύπου. Δηλαδή, το ως άνω επιδοθέν αντίγραφο εξ απογράφου της εν λόγω Διαταγής δεν περιείχε όλα τα απαιτούμενα κατ΄άρθρ. 630 και 640 παρ. 2 ΚΠολΔ στοιχεία, ήτοι την αιτία της πληρωμής, το ποσό των μισθωμάτων που έπρεπε να καταβληθεί, την περιγραφή του μισθίου, διαταγή πληρωμής, διαταγή απόδοσης της χρήσης του μισθίου, υπόμνηση σε εκείνον κατά του οποίου στρέφεται ότι έχει το δικαίωμα να ασκήσει ανακοπή μέσα στην προθεσμία που ορίζεται στο άρθρο 636 και υπογραφή του δικαστή. Όμως, τα ανωτέρω στοιχεία περιέχονται στο πρωτότυπο κείμενο της ένδικης Διαταγής, που νομίμως δημοσιεύθηκε στη Γραμματεία του εκδόντος αυτή Δικαστηρίου, ο δε πληρεξούσιος δικηγόρος της εκμισθώτριας από προφανή παραδρομή επικύρωσε το προς επίδοση αντίγραφο ως “ακριβές” αντίγραφο. Αντιληφθείς το λάθος, ο προαναφερόμενος πληρεξούσιος δικηγόρος της εκμισθώτριας-επισπεύδουσας-καθής οι ανακοπές-εφεσίβλητης επέδωσε, στις 7.11.2019, στη μισθώτρια- καθής η εκτέλεση – ανακόπτουσα- εκκαλούσα, άλλο, ακριβές και πλήρες αυτή τη φορά αντίγραφο πρώτου εκτελεστού απογράφου της προαναφερόμενης διαταγής απόδοσης μισθίου και πληρωμής μισθωμάτων, με την κάτωθι αυτού από 1.11.2019 νέα επιταγή προς εκτέλεση. Στο τέλος δε αυτής αναγράφεται: “Συγχρόνως ανακαλούμε την από 11/10/2019 επιταγή προς εκτέλεση επιδοθείσα στους καθών την 16/10/2019”. Αυτή η δήλωση “ανακλήσεως” της προγενεστέρως επιδοθείσης επιταγής είναι πρόδηλο, σύμφωνα με όσα αναφέρονται ανωτέρω υπό στοιχείο Ε, ότι αποτελεί δήλωση παραιτήσεως της επισπεύδουσας από την από 11.10.2019 επιταγή, η οποία (παραίτηση) έγινε νομοτύπως, με επιδοθέν δικόγραφο στην καθής η εκτέλεση. Αυτή η παραίτηση συνέπεια έχει, σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, ότι η επιταγή θεωρείται πως δεν ασκήθηκε, πράγμα που συμπαρασύρει και τη βάσει αυτής γενομένη επίδοση του (ανακριβούς) αντιγράφου εξ απογράφου της ……/2019 ένδικης Διαταγής, η οποία (επίδοση) θεωρείται ότι δεν συντελέσθηκε. Μετά ταύτα και ενόψει του ότι η ανακόπτουσα και ήδη εκκαλούσα δεν επικαλείται ότι έχει έννομο συμφέρον προς εκδίκαση της κριθείσης από την εκκαλουμένη 2394/2020 απόφαση ανακοπής λόγω εκουσίας συμμορφώσεως εκ μέρους της στην δι’ αυτής ανακοπτομένη επιταγή, με καταβολή μέρους ή ολόκληρου του επιτασσόμενου ποσού, το οποίο αφορά οφειλόμενα μισθώματα, στερείται εννόμου συμφέροντος προς εκδίκαση της ανακοπής, η οποία, μετά την ως άνω παραίτηση, έχει καταστεί άνευ αντικειμένου, όπως ορθώς έκρινε η εκκαλουμένη με αριθμό 2394/2000. Ωστόσο, έσφαλε η προαναφερθείσα εκκαλουμένη που μετά την ως άνω παραίτηση θεώρησε πως η σωρευομένη στο δικόγραφο της κριθείσης ανακοπής ανακοπή εκ του άρθρου 642 ΚΠολΔ εξακολουθούσε να έχει αντικείμενο και ακολούθως απέρριψε τον πρώτο λόγο αυτής που αφορούσε το κύρος της ένδικης Διαταγής (ο δεύτερος και τελευταίος αφορούσε το κύρος της επιταγής) ως αλυσιτελώς προβαλλόμενο κρίνοντας ότι αυτός δεν αποτελούσε λόγο ακυρώσεως της Διαταγής και ότι σε περίπτωση που κρινόταν βάσιμος μπορούσε να οδηγήσει μόνο σε ακύρωση της εκτέλεσης και όχι σε ακύρωση της Διαταγής και ακολούθως επικύρωσε την ένδικη Διαταγή. Σύμφωνα, όμως, με τα προαναφερθέντα, έπρεπε να απορρίψει στο σύνολό της την ανακοπή ελλείψει αντικειμένου, χωρίς να επικυρώσει την ένδικη Διαταγή. Επομένως, πρέπει, κατ’ αποδοχή της με ΓΑΚ/ΕΑΚ …../2020 εφέσεως κατά το λόγο της περί κακής εφαρμογής του νόμου, να εξαφανιστεί η 2394/2020 απόφαση καθ΄ολο το διατακτικό αυτής, για το ενιαίο της εκτελέσεως, κι αφού κρατηθεί και δικασθεί η από 1.1.2019 ανακοπή (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2019), να απορριφθεί αυτή καθ’ ολοκληρία ελλείψει αντικειμένου, να διαταχθεί η επιστροφή στην εκκαλούσα του κατατεθέντος παραβόλου (495 ΚΠολΔ) και να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων κατ’ άρθρο 179 ΚΠολΔ, λόγω της δυσχερούς ερμηνείας των εφαρμοσθέντων κανόνων δικαίου, τα δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας .
Περαιτέρω, για όσους λόγους προαναφέρονται, η επίδοση στην καθής η εκτέλεση- εκκαλούσα της από 1.11.2019 επιταγής προς εκτέλεση κάτωθι αντιγράφου εξ απογράφου της ένδικης Διαταγής ήταν καθ’ όλα νόμιμη εφόσον με αυτή η επισπεύδουσα παραιτήθηκε παραδεκτώς και νομίμως από την προηγούμενη επιταγή της, η δε προηγουμένως ασκηθείσα και κριθείσα δια της 2394/2000 εκκληθείσης αποφάσεως ανακοπή κατά της 16.10.2019 επιταγής και της ένδικης Διαταγής δεν δημιουργούσε εκκρεμοδικία που εμπόδιζε την πρόοδο της δίκης επί της από 19.11.2019 ανακοπής και ορθώς η εκκαλουμένη υπ’ αριθ. 2393/2000 απόφαση απέρριψε τον πέμπτο λόγο της δι’ αυτής κριθείσης από 19.11.2019 ανακοπής, με τον οποίο ισχυριζόταν η εκκαλούσα ότι η δια της ανωτέρω επιταγής αρξαμένη εκτέλεση ήταν άκυρη λόγω της προϋπάρχουσας από 16.10.2019 επιταγής και της κατ΄αυτής ασκηθείσης ανακοπής. Άλλωστε, από τα προαναφερθέντα αποδεικτικά μέσα αποδείχθηκε ότι τα οφειλόμενα μισθώματα εξακολουθούν να οφείλονται, η δε μισθώτρια-εκκαλούσα αποβλήθηκε από το μίσθιο κι η εκμισθώτρια- εφεσίβλητη εγκαταστάθηκε σε αυτό, δυνάμει της υπ’ αριθ. ……./17.12.2019 εκθέσεως βιαίας αποβολής και εγκατάστασης της δικαστικής επιμελήτριας του Εφετείου Λάρισας …………… Εφόσον λοιπόν αποδείχθηκε, όπως ανωτέρω εκτίθεται, ότι η αναφερόμενη στο ένδικο μίσθιο ιδιωτική οδός δεν έφερε δασικό χαρακτήρα ούτε προέβη η ίδια η εκμισθώτρια σε παράνομη εκχέρσωση, το μίσθιο δεν έφερε ελαττώματα που εμπόδιζαν τη συμφωνημένη χρήση του και η άσκηση εκ μέρους της εκμισθώτριας- εφεσίβλητης του δικαίωματός της προς έκδοση της ένδικης Διαταγής δεν αντιβαίνει στο άρθρο 281 ΑΚ και δεν είναι καταχρηστική, όπως ισχυρίζεται η ανακόπτουσα με τον τέταρτο λόγο της από 19.11.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………../2019) ανακοπής της. Επομένως, η εκκαλουμένη 2093/2014 απόφαση που δίκασε επί της ανωτέρω ανακοπής δεν έσφαλε που απέρριψε ως αβάσιμους τον τρίτο και τον τέταρτο λόγους της ανακοπής, με τους οποίους η ανακόπτουσα-εκκαλούσα προέβαλε τον ισχυρισμό περί υπάρξεως πραγματικού ελαττώματος του μισθίου και περί καταχρηστικής ασκήσεως εκ μέρους της εκμισθώτριας του δικαιώματός της να εκδώσει την ένδικη Διαταγή, αλλ΄ορθώς το νόμο εφήρμοσε κι εκτίμησε τις αποδείξεις και όσα αντίθετα υποστηρίζει η εκκαλούσα είναι απορριπτέα ως αβάσιμα.
Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω κι εφόσον δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι εφέσεως, η από 31.07.2020 έφεση (ΓΑΚ/ΕΑΚ εφετείου: ………../2020) κατά της υπ’ αριθ. 2393/2020 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη, να διαταχθεί η εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο (495 ΚΠολΔ) και να συμψηφιστούν κατ΄άρθρο 179 ΚΠολΔ μεταξύ των διαδίκων τα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
-Συνεκδικάζει κατ’ αντιμωλία των διαδίκων την από 31.07.2020 έφεση (ΓΑΚ/ΕΑΚ εφετείου ………../2020) κατά της υπ’ αριθ. 2394/2020 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς και την από 31.07.2020 έφεση (ΓΑΚ/ΕΑΚ εφετείου: …………/2020) κατά της υπ’ αριθ. 2393/2020 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
-Δέχεται τυπικώς τις εφέσεις.
-Απορρίπτει κατ’ ουσίαν την από 31.07.2020 έφεση (ΓΑΚ/ΕΑΚ εφετείου: ………./2020) κατά της υπ’ αριθ. 2393/2020 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
-Διατάζει την εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου στο δημόσιο ταμείο.
-Συμψηφίζει μεταξύ των διαδίκων τη δικαστική δαπάνη του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας.
-Δέχεται την από 31.07.2020 έφεση (ΓΑΚ/ΕΑΚ εφετείου ………/2020) κατά της υπ’ αριθ. 2394/2020 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
-Διατάζει την επιστροφή στην εκκαλούσα του κατατεθέντος παραβόλου.
-Εξαφανίζει την 2394/2020 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
-Κρατεί και δικάζει την από 1.11.2019 ανακοπή (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2019) .
-Απορρίπτει αυτή.
-Συμψηφίζει μεταξύ των διαδίκων τα δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας.
-Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, σε έκτακτη, δημόσια, στο ακροατήριό του συνεδρίαση, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, την 1η Σεπτεμβρίου 2021.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ