Αριθμός 289/2021
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Σπυριδούλα Μακρή, Πρόεδρο Εφετών, Χρυσούλα Πλατιά, Εφέτη και Φωτεινή Μάμαλη, Εφέτη-Εισηγήτρια και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του την ……………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ: 1) ………….., ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξουσίας του δικηγόρου Αικατερίνης Κασιμάτη και 2) ……………, η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά της δικηγόρο Αικατερίνη Κασιμάτη.
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: …………., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Στυλιανό Τσολάκο.
Η εφεσίβλητη άσκησε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά την από 21.6.2016 (αριθμ. εκθ. καταθ. ……../24-6-2016) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 20/2019 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε τα αναφερόμενα σ΄ αυτήν.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου οι εναγόμενοι και ήδη εκκαλούντες με την από 3.6.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2019) έφεσή τους, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς ………./2019) η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, αφού έλαβαν διαδοχικά τον λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 3.4.2019 (αριθ.καταθ. ……../2019) έφεση κατά της υπ’ αριθ. 20/2019 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, αφού από τα έγγραφα της δικογραφίας προκύπτει η άσκηση της υπό κρίση έφεσης εντός τριάντα ημερών (αριθ.καταθ. …………./7.6.2019) από την επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης που περάτωσε τη δίκη (βλ. Την από 10.5.2019 επισημείωση της δικαστικής επιμελήτριας Πόρου Τροιζηνίας, ………….), (άρθ. 495 παρ. 1, 2, 511, 513 παρ. 1Β, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 1, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015, 591 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ), αρμοδίως δε φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 Κ.Πολ.Δ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/25.7.2011). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθ. 533 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ), δεδομένου ότι για το παραδεκτό και βάσιμο αυτής έχει καταβληθεί το νόμιμο παράβολο που καθορίζεται από τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ.
Στην από 21.6.2016 (αριθ.καταθ. ………../2016) αγωγή της, την οποία η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη απηύθυνε ενώπιον του Ειρηνοδικείου Καλαυρίας, το οποίο με την υπ’ αριθ. 43/2017 απόφασή του κήρυξε εαυτό αναρμόδιο καθ’ ύλην και παρέπεμψε την εκδίκασή της στο αρμόδιο καθ’ ύλην και κατά τόπο Πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιά, ιστορούσε ότι είναι αποκλειστικά κυρία, νομέας και κάτοχος του επακριβώς περιγραφομένου σε αυτή (αγωγή), κατά θέση, έκταση και όρια οικοπέδου μετά της επί αυτού παλαιάς διώροφης οικίας και του συνεχόμενου νεότερου ισογείου, που βρίσκεται στον οικισμό ..…. Μεθάνων Δήμου Τροιζηνίας-Μεθάνων της τέως Κοινότητας …… Μεθάνων, εκτάσεως, μετά από νεότερη και ορθότερη καταμέτρηση, 74,01 τ.μ. Ότι σε αυτή (ενάγουσα ήδη εφεσίβλητη) η αποκλειστική κυριότητα του ως άνω ακινήτου περιήλθε δυνάμει του λεπτομερώς εκτιθέμενου παράγωγου αλλά και πρωτότυπου τρόπου. Ότι αυτή (ενάγουσα ήδη εφεσίβλητη) προ δωδεκαετίας περίπου είχε επιτρέψει στην δεύτερη εναγομένη (ήδη δεύτερη εκκαλούσα) και στον σύζυγό της με τους οποίους συνδέεται με συγγενική σχέση, να διέρχονται από εδαφικό τμήμα του ως άνω ακινήτου αποκλειστικής κυριότητάς της, που βρίσκεται στη νοτιοανατολική άκρη αυτού (ως άνω ακινήτου της) έκτασης μ.τ 3,76, όπως λεπτομερώς περιγράφεται στην ένδικη αγωγή, και στο συνημμένο σε αυτή (αγωγή) από Δεκεμβρίου 2015 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου-μηχανικού …………… Ότι η διέλευση από την ως άνω εδαφική λωρίδα κυριότητας, νομής και κατοχής της πραγματοποιήθηκε, κατόπιν παρακλήσεώς τους, προκειμένου αυτοί να μεταβαίνουν πιο σύντομα στο όμορο ακίνητο ιδιοκτησίας τους με την γνώση ότι ούτε υπάρχει ούτε δημιουργείται οποιοδήποτε δικαίωμα από την ως άνω περιστασιακή διέλευσή τους από αυτή (επίδικη εδαφική λωρίδα). Ότι από το έτος 2014 άρχισε να διέρχεται σποραδικά και ο πρώτος εναγόμενος (ήδη πρώτος εκκαλών) – υιός της δεύτερης εναγομένης, με την διαβεβαίωση αυτής ότι αναγνωρίζει την παραχώρηση της χρήσης από την ενάγουσα. Ότι από το έτος 2015 οι εναγόμενοι άρχισα να διέρχονται από την επίδικη εδαφική λωρίδα, ισχυριζόμενοι ότι αποτελεί δρόμο και όχι τμήμα του ακινήτου της που χρησιμοποιούσαν κατόπιν παράκλησης και με την άδειά της, και ότι με την ενέργειά τους αυτή παράνομα και αυθαίρετα αμφισβητούν έως σήμερα την κυριότητά της επί αυτής (επίδικης εδαφικής λωρίδας) παρά τις οχλήσεις και διαμαρτυρίες της. Με βάση τα ανωτέρω, ζήτησε: α)να αναγνωριστεί αποκλειστικά κυρία, νομέα και κάτοχος της επίδικης εδαφικής λωρίδας έκτασης μ.τ 3,74, β)να απαγορευτεί στους εναγομένους κάθε μελλοντική διατάραξη ή αμφισβήτηση επί του συγκεκριμένου εδαφικού τμήματος, με απειλή χρηματικής ποινής 3.000 ευρώ, για κάθε παράβαση της απόφασης που θα εκδοθεί άλλως εφόσον ήθελε κριθεί δικαίωμα διελεύσεως από την περιγραφόμενη επίδικη εδαφική λωρίδα, να αναγνωριστεί αυτό (δικαίωμα διέλευσης) μόνο για την δεύτερη εναγομένη και τον σύζυγό της, να απαγορευτεί στον πρώτο εναγόμενο κάθε διέλευση από αυτή (επίδικη εδαφική λωρίδα), με απειλή χρηματικής ποινής 3.000 ευρώ για κάθε παράβαση της απόφασης που θα εκδοθεί, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστεί και να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στην δικαστική της δαπάνη.
Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την υπ’ αριθ. 20/2019 οριστική απόφασή του, αφού έκρινε την αγωγή ορισμένη και νόμιμη ως στηριζομένη στις διατάξεις των άρθρων 369, 513, 974, 976, 989, 999, 1000, 1033, 1041, 1042, 1045, 1051, 1108, 1192, 1194, 1198 ΑΚ, 68, 70, 176, 218, 907, 908 και 947 Κ.Πολ.Δ, πλην του αιτήματος κήρυξης της απόφασης προσωρινά εκτελεστής, το οποίο έκρινε μη νόμιμο, ως προς τις αντικειμενικά σωρευόμενες στο δικόγραφο, αναγνωριστική της κυριότητας και αρνητική αναγνωριστική ομολογήσεως δουλείας αγωγές, δέχθηκε την αγωγή ως κατ’ ουσία βάσιμη κατά την κύρια βάση της, αναγνώρισε την ενάγουσα κυρία, νομέα και κάτοχο της επίδικης εδαφικής λωρίδας, υποχρέωσε τους εναγόμενους να παύσουν να διέρχονται από αυτή (επίδικη εδαφική λωρίδα), με απειλή χρηματικής ποινής 500 ευρώ για κάθε ένα από αυτούς (εναγομένους) και για κάθε μελλοντική διατάραξη, κήρυξε την απόφαση προσωρινά εκτελεστή ως προς την καταψηφιστική της διάταξη και καταδίκασε αυτούς στην δικαστική δαπάνη της ενάγουσας, την οποία όρισε στο ποσό των 500 ευρώ. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονούνται με την υπό κρίση έφεση οι ηττηθέντες εναγόμενοι, με τους διαλαμβανόμενους σε αυτή (έφεση) λόγους, οι οποίοι κατά τη συνολική εκτίμησή τους ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, και ζητούν να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση προκειμένου να απορριφθεί η από 21.6.2016 αγωγή της ενάγουσας ήδη εφεσιβλήτου σε βάρος τους.
Ι) Κατά τη διάταξη του άρθρου 1108 ΑΚ, αν η κυριότητα προσβάλλεται με άλλο τρόπο εκτός από αναίρεση ή κατακράτηση του πράγματος, ο κύριος δικαιούται να απαιτήσει από εκείνον που προσέβαλε την κυριότητα να άρει την προσβολή και να την παραλείπει στο μέλλον. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι η αρνητική αγωγή ασκείται στην περίπτωση μερικής και όχι ολικής προσβολής της κυριότητας, δηλαδή όταν ο κύριος διαταράσσεται στη νομή του που ασκεί επί του πράγματος και όχι όταν προσβάλλεται με άλλο τρόπο, όπως με την αφαίρεση ή κατακράτηση του πράγματος, οπότε προστατεύεται με τη διεκδικητική αγωγή κατ’ αυτού που κατέχει το πράγμα. Διατάραξη δε της κυριότητας (ή συγκυριότητας) αποτελεί κάθε έμπρακτη εναντίωση στο θετικό ή αποθετικό περιεχόμενο της κυριότητας, δηλαδή όταν η εναγόμενος ενεργεί στο πράγμα πράξεις, τις οποίες μόνο ο κύριος δικαιούται να ενεργήσει στο δικό του πράγμα, η δε διατάραξη αυτή έχει ως συνέπεια την μη ελεύθερη και ανενόχλητη χρησιμοποίηση, εκμετάλλευση και απόλαυση ορισμένων μόνο εξουσιών εκ της κυριότητας επί του πράγματος. Όμως, κατά την δεύτερη παράγραφο του ιδίου άρθρου το ως άνω δικαίωμα δεν παρέχεται στον κύριο του πράγματος, όταν εκείνος που προσβάλλει την κυριότητα ενεργεί ασκώντας δικαίωμα, το οποίου του παρέχει την εξουσία να παρεμβαίνει στην ιδιοκτησία του άλλου. Εξάλλου, από το συνδυασμό των άρθρων 1033, 1108 και 1118 ΑΚ, 224, 262 παρ. 1 και 269 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ συνάγεται ότι για την κατάλυση της στηριζομένης στην κυριότητα σε ακίνητο αρνητικής αγωγής, ο εναγόμενος μπορεί να προτείνει με τις προτάσεις του της πρώτης πρωτοβάθμιας συζήτησης της αγωγής, την ένσταση ότι αυτός ενήργησε την προσβολή της κυριότητας του ενάγοντος δυνάμει δικαιώματος του, συνισταμένου σε πραγματική δουλεία σε βάρος του ακινήτου και υπέρ του δικού του ακινήτου (ΑΠ 929/2012). Για το ορισμένο και βάσιμο κατά νόμο της ένστασης πρέπει στην ιστορική βάση αυτής, να αναφέρεται ότι σε βάρος του ακινήτου, που στην αγωγή αναφέρεται ως ανήκον στον ενάγοντα, έχει συσταθεί, με ορισμένο νόμιμο τρόπο, πραγματική δουλεία σε ορισμένο περιεχόμενο, αντίστοιχο της στην αγωγή προσβαλλόμενης προσβολής, υπέρ ορισμένου ακινήτου, του οποίου έγινε κύριος ο εναγόμενος με ορισμένο νομικό τρόπο. Ακόμα, όπως σε κάθε αγωγή, έτσι και στην προκειμένη (αρνητική) αγωγή, ο εναγόμενος έχει τη δυνατότητα να προβάλλει μόνο άρνηση (απλή ή αιτιολογημένη) της ιστορικής βάσης αυτής. Η διάκριση μεταξύ αιτιολογημένης άρνησης και ένστασης, έχει ιδιαίτερη σημασία ως προς το βάρος της απόδειξης, καθόσον στην αιτιολογημένη άρνηση ο ενάγων υπέχει το βάρος της απόδειξης, των θεμελιωτικών της ιστορικής βάσης της αγωγής πραγματικών περιστατικών, ενώ στην ένσταση ο εναγόμενος βαρύνεται με την απόδειξη των νέων γεγονότων που θεμελιώνουν την ένστασή του. Ο ενάγων υπέχει το βάρος να αρνηθεί τα πραγματικά περιστατικά που θεμελιώνουν μια ένσταση, όχι και τα γεγονότα που στηρίζουν την αιτιολογία άρνησης της αγωγής του. Εξάλλου στην προβλεπόμενη από τη διάταξη του άρθρου 1108 ΑΚ αρνητική αγωγή μπορεί να σωρευθεί και αναγνωριστική αγωγή κυριότητας (ΑΠ 563/2020, ΑΠ 566/2015, ΑΠ 1821/2014, ΑΠ 1663/2009, Εφ.Αιγαίου 7/2020, Εφ.Πειρ. 264/2014, Εφ.Δωδ. 178/2012 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα (ειδικώς μνημονευόμενα κατωτέρω ή μη), που προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε ως πλήρη απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται και οι από κάθε διάδικη πλευρά προσκομιζόμενες φωτογραφίες του ακινήτου, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθ. 444 αριθ. 3, 448 παρ. 2, 457 Κ.Πολ.Δ), τις υπ’ αριθ. …, ……/26.8.2016 ένορκες βεβαιώσεις που λήφθηκαν ενώπιον του συμβολαιογράφου Καλαυρίας (Πόρου) ………, την υπ’ αριθ. ……../31.10.2016 ένορκη βεβαίωση που λήφθηκε ενώπιον του συμβολαιογράφου Πειραιά …………, με επιμέλεια της ενάγουσας ήδη εφεσίβλητης κατόπιν νόμιμης κλήτευσης των αντιδίκων (βλ. τις υπ’ αριθ. ……., …./23.8.2016, …./25.8.2016 εκθέσεις επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας Αθηνών ……….), καθώς και τις υπ’ αριθ. …, …, …./28.9.2016 ένορκες βεβαιώσεις που λήφθηκαν ενώπιον της συμβολαιογράφου Καλαυρίας ……., με επιμέλεια των εναγομένων και ήδη εκκαλούντων, κατόπιν νόμιμης κλήτευσης της αντιδίκου (βλ.την υπ’ αριθ. ……../23.9.2016 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας στο Εφετείο Αθηνών ……….), σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Με το υπ’ αριθ. ………/26.2.2000 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Αθηνών, ……….., που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καλαυρίας (τ….., αυξ.αριθ. …./14.2.2000), περιήλθε στην ενάγουσα, λόγω πωλήσεως από την ………. (πρώην χήρα ………..), κατά κυριότητα, νομή και κατοχή, μια διώροφη οικία (κατά τον τίτλο κτήσης “ανώγεια οικία”), συνολικής επιφανείας μ.τ 49,22, που αποτελείται από ισόγειο, που έχει εμβαδόν 24,61 μ.τ και πρώτο (Α) όροφο που έχει εμβαδόν μ.τ 24,61 και έχει κτισθεί σε οικόπεδο έκτασης 74,78 τ.μ και κατά νεώτερη ακριβέστερη καταμέτρηση 74,01 τ.μ κατά το επισυναπτόμενο στην ένδικη αγωγή από Δεκεμβρίου 2015 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου-μηχανικού, ………. Το παραπάνω ακίνητο περιήλθε στην άμεση δικαιοπάροχο αυτής, λόγω κληρονομικής από διαθήκη διαδοχής, της αποβιώσασας την 6.6.1994 στην Αυστραλία θυγατέρας της, …………, η οποία (ιδιόγραφη διαθήκη) δημοσιεύθηκε στο Σύνδεϋ Αυστραλίας, και επικυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της Νέας Νότιας Ουαλίας, με την υπ’ αριθ. 115295/1994 απόφαση, την οποία (κληρονομία) αποδέχθηκε με την υπ’ αριθ. ……/26.1.2000 πράξη αποδοχής κληρονομίας του ιδίου ως άνω συμβολαιογράφου Αθηνών (………….), την μετέγραψε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καλαυρίας (τ…., αυξ.αριθ. ….), και εμφαίνεται στο από Ιανουαρίου 2000 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού, ………., το οποίο προσαρτάται σε αυτή (…../2000 πράξη αποδοχής κληρονομίας), με τα στοιχεία Ε-1, Ε-2, Ε-3………..Ε-10 και Ε-11, με συνολική επιφάνεια κατά πρόσφατη ακριβέστερη καταμέτρηση 74,78 μ.τ, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και το επίδικο εδαφικό τμήμα, με εμβαδόν πρώτου (Α) ορόφου μ.τ 24,61, εμβαδόν υπογείου μ.τ 24,61 και το οποίο συνορεύει βορείως επί πλευράς Ε-10, Ε-11 μήκους μ 8,30 με ιδιοκτησία …… και ………, ανατολικά επί πλευράς Ε-11- Ε-1 μήκους μ.7,56 με δημοτική οδό πλάτους μ.4, νότια επί πλευράς Ε-1, Ε-2, Ε-3, Ε-4, Ε-5, Ε-6 και Ε-7 μήκους μ. 3,42+4,88+0,67+3,29+1,56+2,50 ήτοι συνολικού μήκους 16,32 μ με ιδιοκτησίες εν μέρει … και …. …….., εν μέρει με ………. και δυτικά επί πλευράς Ε-7, Ε-8, Ε-9 και Ε-10 μήκους μ. 2,40+4,60+1,10 με ιδιοκτησία …….. και ………. Στην ως άνω απώτερη δικαιοπάροχο είχε περιέλθει το επίδικο ακίνητο επιφανείας μ.τ 67,60 με το υπ’ αριθ. ……../18.11.1988 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Αθηνών ……….., λόγω αγοράς από την …………., το οποίο μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καλαυρίας (τ….., αυξ.αριθ. ….). Στην απώτατη δε δικαιοπάροχο είχε περιέλθει ως προίκα σε μεγαλύτερη έκταση, από τον .. ………., με το υπ’ αριθ. ………/1964 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Καλαυρίας … …., το οποίο έχει νόμιμα μεταγραφεί στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καλαυρίας (τ…., αυξ.αριθ. ….). Το ανωτέρω επίδικο ακίνητο κατά το επισυναπτόμενο στην ένδικη αγωγή, από Δεκεμβρίου 2015 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού ……….., με τους αριθμούς 1-2-3-4-5-6-7-8-9-10-11-12-13-14-15-16-1, συνορεύει βόρεια επί πλευράς 1-2 μήκους 8,37 μέτρων με άλλη ιδιοκτησία της ενάγουσας και του συζύγου της ……….., βορειοανατολικά επί πλευράς 8-9 μήκους 0,67 μέτρων με ιδιοκτησία εναγομένων, νότια επί πλευράς 6-7-8 μήκους 6,60 μ.με ιδιοκτησία εναγομένων και επί πλευράς 9-10 μήκους 2,77 μ.με ιδιοκτησία επίσης εναγομένων, νοτιανατολικά επί πλευράς 10-11-12-13 μήκους 2,17 μ.με ιδιοκτησία εναγομένων, νοτιοδυτικά επί πλευράς 13-14 μήκους 1,70 μ.με άλλη ιδιοκτησία ενάγουσας και του συζύγου της ….. και δυτικά επί πλευράς 14-15-16-1 μήκους 8,10 μ. με άλλη ιδιοκτησία της ενάγουσας και του συζύγου της …… Το επίδικο δε εδαφικό τμήμα επιφανείας 3,73 τ.μ, όπως εμφαίνεται στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα, συνορεύει βορειοδυτικά και επί πλευράς 17, 18, 19, 20, 21, 3 με το υπόλοιπο τμήμα του ακινήτου αυτής (ενάγουσας), βορειοανατολικά επί πλευράς 3, 4 με δημοτική οδό, νοτιοανατολικά και επί πλευράς 4, 5, 6, 7, 17 με ακίνητο κληρονόμων . ………………. και νοτιοδυτικά επί πλευράς 7, 17 με ιδιοκτησία των εναγομένων. Το ακίνητο των εναγομένων είναι όμορο προς τα νότια σύνορα με το ακίνητο της ενάγουσας, και πρόκειται για μια παλαιά διώροφη οικία αποτελούμενη από ισόγειο το οποίο χρησιμοποιείται ως αποθήκη επιφανείας μ.τ 80 και πρώτο υπέρ το ισόγειο όροφο επιφανείας μ.τ 56,80 που βρίσκεται εντός του οικισμού. Μεθάνων, της τέως ομώνυμης κοινότητας και ήδη ενοποιημένου Δήμου Μεθάνων, Δ.Δ ……, κτισμένη σε οικόπεδο που έχει κατά τους τίτλους έκτασης 339 τ.μ. Το ακίνητο, η νομή και κατοχή του οποίου παραχωρήθηκε άτυπα λόγω προίκας, στην δεύτερη εναγομένη, το έτος 1961, περιήλθε σε αυτή (δεύτερη εναγομένη) λόγω κληρονομικής από διαθήκη διαδοχής του αποβιώσαντα την 8.3.1978 πατέρα της . .. ………………., δυνάμει της από 26.7.1975 δημόσιας διαθήκης του συμβολαιογράφου Καλαυρίας ………. που δημοσιεύτηκε νόμιμα στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά με τα υπ’ αριθ. 343/6.9.1978. Την ως άνω κληρονομία αυτή (δεύτερη εναγομένη) αποδέχθηκε με την υπ’ αριθ. ………../6.7.2004 δήλωση αποδοχής κληρονομίας της συμβολαιογράφου Καλαυρίας ………….., που μεταγράφηκε νόμιμα στα οικεία βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καλαυρίας (τ….. αυξ.αριθ. ….), στην οποία προσαρτάται το από 26.4.2004 τοπογραφικό διάγραμμα του ηλεκτρολόγου-πολιτικού μηχανικού … ………., εμφαίνεται με τα αλφαβητικά γράμματα Α-Β-Γ-Δ-Ε-Ζ-Η-Θ-Ι-Κ-Λ-Α και συνορεύει γύρωθεν κατά την ως άνω διαθήκη με ιδιοκτησίες ………………. ………………., ……………., και κατά το άνω τοπογραφικό διάγραμμα ανατολικά με ιδιοκτησία ………. επί πλευράς Κ-Ι μήκους μέτρων 5,60, Ι-Θ μήκους μέτρων τριών (3), Θ-Η μήκους μέτρων 7,50 και Η-Ζ μήκους μέτρων 5,4 ,δυτικά με ιδιοκτησία . ………………. επί πλευράς Α-Β μήκους μέτρων 10,70, Β-Γ μήκους μέτρων 7,30, Γ-Δ μήκους 1,70, ομοίως με ιδιοκτησία ………………. και με δρόμο επί πλευράς μήκους μέτρων 7,70, βόρεια με ιδιοκτησία . ………………. επί πλευράς Ε-Ζ μήκους μέτρων 17,50 και νότια με ιδιοκτησία …… επί πλευράς Α-Λ μήκους μέτρων 9,50 και με ιδιοκτησία …….. και δρόμο επί πλευράς Λ-Κ μήκους μέτρων 5,50. Το ως άνω ακίνητο αυτό η δεύτερη εναγομένη μεταβίβασε, παραχώρησε και παρέδωσε κατά ψιλή κυριότητα, ως γονική παροχή, στον υιό της – πρώτο εναγόμενο, . .. ………………., παρακράτησε την επικαρπία εφ’ όρου ζωής της και μέχρι τον θάνατό της, και μετά το θάνατό της υπέρ του συζύγου της . ………………., και συντάχθηκε η υπ’ αριθ. ………../4.12.2004 περιουσιακή παροχή (γονική) Ακινήτων της συμβολαιογράφου Καλαυρίας ……….., που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία Μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καλαυρίας (τ…., αυξ.αριθ. …). Το ακίνητο ψιλής κυριότητας και επικαρπίας των εναγομένων είχε περιέλθει στον αποβιώσαντα την 8.3.1978 πατέρα της δεύτερης εναγομένης ήδη δεύτερης εκκαλούσας, . ………………., λόγω αγοράς από τη ………, με το υπ’ αριθ. ……../2.2.1950 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Καλαυρίας ………. που έχει νόμιμα ματαγραφεί στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καλαυρίας (τ…., αυτ.αριθ. ….) και το οποίο περιγράφεται: α)στο άνω τίτλο κτήσης “μια οικία διόροφος, μετά του οικοπέδου οικοδομής της, παραρτημάτων, παρακολουθημάτων της, προφυλίου και της εν γένει περιοχής της, κειμένης εντός του χωρίου Μεγαλοχωρίου του τέως Δήμου Μεθάνων, οριζομένων ανατολικώς με . ………………., δυτικώς με ………., αρκτικώς με ……. και μεσημβρινώς με ……., και β)στην υπ’ αριθ. ………/26.7.1975 διαθήκη του συμβολαιογράφου Καλαυρίας . …….. ………………. που δημοσιεύθηκε με τα υπ’ αριθ. 343/1978 πρακτικά του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά “οικία μετά της δεξαμενής και αυλής της κειμένη εντός του χωρίου Μεγαλοχωρίου οριζομένη γύρωθεν με ………………. ………………., …….., ………. και ……….”. Στους ανωτέρω τίτλους κτήσης της άνω διώροφης οικίας μετά του οικοπέδου των εναγομένων ήδη εκκαλούντων, και ειδικότερα, τόσο στο αγοραπωλητήριο συμβόλαιο (…/1950), όσο και στη μεταγενέστερη χρονικά δημόσια διαθήκη (…../1975), ούτε μνημονεύεται ότι πρόκειται περί περίκλειστου ακινήτου, ούτε ότι για τις ανάγκες της επικοινωνίας, με τη δημοτική οδό, διέρχονται συστηματικά από τμήμα του όμορου προς βορρά ακινήτου, ιδιοκτησίας τότε ………, με προσδιορισμό του περιεχομένου της διέλευσης, επί του εδαφικού τμήματος του ομόρου ακινήτου που χρησιμοποιείται και του χρόνου έναρξης αυτής (διέλευσης). Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι, από τον χρόνο που περιήλθε στην ενάγουσα, η κατοχή του ακινήτου (26.1.2000) επιφανείας μ.τ 74,01 κατά ορθότερη καταμέτρηση, στην οποία περιλαμβάνεται και η επίδικη εδαφική έκταση ως συνεχόμενο-ενιαίο τμήμα του ακινήτου, αυτή, άρχισε να ασκεί διανοία κυρίας όλες τις εμφανείς υλικές πράξεις νομής που αρμόζουν στη φύση και τον προορισμό του. Ειδικότερα, προέβη στην δήλωση αυτού ενώπιον των αρμοδίων αρχών (βλ.δήλωση ενιαίου φόρου ιδιοκτησίας ακινήτων έτους 2016), ενώ ασκούσε την επίβλεψη, εποπτεία, προστασία από τρίτους, και συντήρηση του ως κυρία. Εμφανιζόταν ενώπιον τρίτων ως κυρία, όπως όταν χρειάστηκε να γίνουν οικοδομικές εργασίες στο άνω ακίνητο, αυτή (ενάγουσα ήδη εφεσίβλητη), ζήτησε εγγράφως από την αρμόδια υπηρεσία της Δ.Ε.Η την απομάκρυνση της κολώνας που βρισκόταν στην επίδικη εδαφική λωρίδα (βλ. Την από 6.6.2002 έγγραφη απάντηση της ΔΕΗ/ΔΠΠ-Η/ΠΕΡΙΟΧΗ ΝΑΥΠΛΙΟΥ). Τις πράξεις νομής ασκούσε με την πεποίθηση ότι απέκτησε με το ως άνω αγοραπωλητήριο συμβόλαιο την κυριότητα του επίδικου εδαφικού τμήματος, το οποίο αποτελεί ενιαίο τμήμα της μείζονος επιφάνειας. Η ανωτέρω πεποίθηση της ενάγουσας, 1)στηριζόταν, αφενός στο ότι η άμεση δικαιοπάροχός της εμφανιζόταν ως κυρία του αγορασθέντος ακινήτου επιφανείας μ.τ 74,78 στο οποίο (ακίνητο) ήταν ενσωματωμένο και το επίδικο εδαφικό τμήμα ως ενιαίο και συνεχόμενο τμήμα της μείζονος επιφάνειας. Άλλωστε καθ’ υπόδειξη αυτής (άμεσης δικαιοπαρόχου), ως εργοδότριας, συντάχθηκε το από Ιανουαρίου 2000 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου-μηχανικού, ………….., το οποίο προσαρτάται στην υπ’ αριθ. ……./26.1.2000 πράξη αποδοχής κληρονομίας του συμβολαιογράφου Αθηνών …………… νόμιμα μεταγραφέντος. Αλλά επίσης και στην συνεχή σειρά τίτλων νόμιμα μεταγραφέντων με απώτατο δικαιοπάροχο τον ……….., ο οποίος κατά τους τίτλους, το κατείχε διανοία κυρίου σε μεγαλύτερη έκταση, μεταβιβάζοντας τη νομή και κατοχή του στους διαδόχους συνεχώς μέχρι και την ενάγουσα, 2) Στηριζόταν και στο γεγονός ότι η ιδία (ενάγουσα) ως συγκυρία ακινήτου με το σύζυγό της, . ………………., όμορου προς βορρά ακινήτου στην ιδία ως άνω θέση από το έτος 1990, γνώριζε την πραγματική κατάσταση του ακινήτου που απέκτησε λόγω αγοράς την 26.1.2000. Συγκεκριμένα γνώριζε α)αφενός ότι, το επίδικο τμήμα του ακινήτου είχε περιλάβει η …………. στην ιδιοκτησία της και το κατείχε διανοία κυρίως έως τον χρόνο του θανάτου της, την 1.5.1994, οπότε η νομή κληρονομίας μεταβιβάστηκε στην ανωτέρω αναφερόμενη άμεση δικαιοπάροχο της ενάγουσας (ΑΠ 668/2020, ΑΠ 43/2008), και στη συνέχεια η τελευταία παρέδωσε την νομή και της επίδικης εδαφικής λωρίδας στην ενάγουσα, η οποία μετέγραψε την 14.2.2000 νόμιμα τον άνω τίτλο αγοράς του ακινήτου της, β)αλλά και τις πράξεις νομής των άνω δικαιοπαρόχων της που προσιδιάζουν στη φύση και τον προορισμό του με τις οποίες εκδηλωνόταν η βούλησή τους να κατέχουν και την επίδικη εδαφική λωρίδα ενσωματωμένης στη μείζονα έκταση του ακινήτου, ως κυρίες, όπως η σύνταξη του από Ιανουαρίου 2000 προαναφερόμενου τοπογραφικού διαγράμματος, η αποδοχή και μεταγραφή της κληρονομίας, επίβλεψη, εποπτεία, η οριοθέτηση του και προστασία από τρίτους, επίσκεψη (ΑΠ 1089/2019, ΑΠ 366/2019, ΑΠ 462/2019, ΑΠ 26/2015 δημ. ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), γ)Επίσης γνώριζε ότι το επίδικο τμήμα παρουσίαζε έντονη κλίση προς το έδαφος, και ήταν δύσβατο, ότι εντός της επίδικης έκτασης υπήρχε αντηρίδα στήριξης της ξύλινης κολόνας ΔΕΗ, την μετατόπιση της οποίας ,όπως αναφέρθηκε ανωτέρω, αιτήθηκε η ενάγουσα, από την αρμόδια υπηρεσία ενόψει των οικοδομικών εργασιών στο ακίνητό της, καθώς και την ύπαρξη υψομετρικής διαφοράς μεταξύ του ακινήτου της και του βορείως και βορειανατολικά διερχομένου δρόμου και του ακινήτου των εναγομένων ήδη εκκαλούντων, η οποία εμπόδιζε την ακώλυτη χρησιμοποίηση της επίδικης εδαφικής λωρίδας ως διόδου προς την βορειανατολικά κείμενη δημοτική οδό. Όλα τα ανωτέρω πραγματικά γεγονότα στηρίζονται και στις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων της ενάγουσας, οι οποίες προέρχονται από μάρτυρες που έχουν άμεση και προσωπική γνώση της πραγματικής κατάστασης του ακινήτου που περιήλθε στην ενάγουσα (14.2.2000) και βεβαιώνουν γι’ αυτά και την πεποίθηση της, όπως “α)………, ………./2016 ένορκη βεβαίωση Είμαι ανιψιός της ενάγουσας……..Το καλοκαίρι του 1999 με φώναξαν οι θείοι μου……….να αναλάβω να αντικαταστήσω με νέα λιθοδομή την παλαιά ξερολιθιά που διαχώριζε το ακίνητο που είχαν αγοράσει από κοινού……….από το προς το νότον όμορο ακίνητο, το οποίο………..ανήκε σε συγγενείς τους………….Τα υλικά που χρησιμοποιούσαμε τα τοποθετούσαμε στην κοινή είσοδο που είχαν τότε το ακίνητο των θείων μου και το προς ανατολάς ακίνητο που τότε ανήκε σε μια αυστραλή, δίπλα στο δρόμο, που ήταν και το μοναδικό σημείο που μπορούσε να αφήσει τα υλικά το τρίκυκλο φορτηγό που τα έφερνε………..Το ακίνητο αυτό της αυστραλής απ’ όσο ξέρω, το αγόρασε λίγο αργότερο η θεία μου η ………… Τα χαρμάνια………τα φτιάχναμε στο ίδιο σημείο……..στην κοινή είσοδο του ακινήτου των θείων μου και του ακινήτου της αυστραλής και την λάσπη τη μεταφέραμε……με τα χέρια, κάνοντας μια κυκλική σχεδόν διαδρομή μήκους πάνω από 35 μέτρα και περνώντας μέσα από το ακίνητο των θείων μου…….Δηλαδή……κατευθυνόμασταν προς τα δυτικά διασχίζαμε το ακίνητο των θείων μου και, λίγο πριν το τέλος του, στρίβαμε νότια και κατευθυνόμασταν νοτιανατολικά εκεί που κτίζαμε……….άλλος συντομότερος δρόμος δεν υπήρχε…………στο επίδικο σήμερα τμήμα δεν υπήρχε τότε κανένας δρόμος ή δίοδος, γι’ αυτό και κάναμε όλη αυτή την κυκλική σχεδόν διαδρομή των 35 μέτρων για να φτάσουμε στον μαντρότοιχο που χτίζαμε……..θυμάμαι…..ότι το……επίδικο ήταν πολύ δύσβατο, με μεγάλη κλίση και μέσα σε αυτό υπήρχε και αντηρίδα στήριξης της κολώνας της ΔΕΗ, β)………. (……../2016 ένορκη βεβαίωση) Είμαι ανηψιός της ενάγουσας . ……………….….γνωρίζω το ακίνητο της στο Μεγαλοχώρι Μεθάνων διότι το έχω επισκεφθεί αρκετές φορές κατά το παρελθόν…….Το 1999………που επισκέφτηκα το ακίνητο των θείων μου…..το επίδικο τώρα εδαφικό τμήμα αποτελούσε τμήμα του ακινήτου της αυστραλής που το αγόρασε στη συνέχεια η θεία μου ……… και μέσα σε αυτό δεν υπήρχε κανένα μονοπάτι ή δίοδος…………τότε ήταν ιδιαιτέρως δύσβατο, παρουσίαζε μάλιστα έντονη κλίση εδάφους και μέσα σε αυτό υπήρχε και η αντηρίδα (επίτονο) της κολώνας της ΔΕΗ, γ). ……………….. (…/2016 ένορκη βεβαίωση) Είμαι σύζυγος της ενάγουσας……..συνταξιούχος Δικηγόρος…….Το σπίτι που αγόρασε η σύζυγός μου από τη ………… ήταν συνεχόμενο με το σπίτι που είχαμε αγοράσει με την σύζυγό μου το έτος 1990…….Όσες φορές είχαμε συναντηθεί με την αείμνηστη ….., όταν αυτή ήθελε να μεταβεί στο δημόσιο δρόμο που διέρχεται κάτω από το σπίτι των νυν αντιδίκων, έκανε την εξής διαδρομή: Έβγαινε από την οικία της, έστριβε αριστερά στο μονοπάτι που έφτανε μέχρι τα σπίτια μας, γιατί μονοπάτι υπήρχε τότε, έμπαινε μέσα στην ιδιοκτησία τέως ….. και τώρα αγνώστου, έφθανε στην ιδιοκτησία …………., ακολούθως έστριβε αριστερά και περνούσε στην άκρη του κήπου μας και από την αυλή ……….., έμπαινε στην ιδιοκτησία των εναγομένων, από την κύρια είσοδο του ακινήτου τους που έβγαινε στον δημόσιο δρόμο που περνά νότια από αυτό. Αυτή η διαδρομή ήταν γύρω στα 150 με 180 μέτρα. Άλλος τρόπος και δρόμος δεν υπήρχε, διότι τα ακίνητα μας βρίσκονται αρκετά ψηλότερα. Οι ανωτέρω καταθέσεις των μαρτύρων κρίνονται πειστικές καθόσον ενισχύονται και από τα προσκομιζόμενα πιο πάνω έγγραφα (Δήλωση Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων/ΕΝΦΙΑ/2016, Τοπογραφικά διαγράμματα από Ιανουαρίου 2000, από Μαρτίου 2000 – Κατόψεων και Όψεων, τοπογραφικό σκαρίφημα ενσωματωμένο στην υπ’ αριθ. …./30.5.2002 άδεια Οικοδομής, υπ’ αριθ. …../20.6.2002 έγγραφο ΔΕΗ), καθώς και από α) την υπ’ αριθ. 2619 αεροφωτογραφία της ΕΚΧΑ ΑΕ κλίματος 1:12.000 λήψεως 9.11.1992 (που είχε ληφθεί υπόψη για τη σύνταξη τόσο της από 2.4.2016 τεχνικής έκθεσης φωτοερμηνείας του αγρονόμου τοπογράφου μηχανικού ………, όσο και την σύνταξη της από 22.9.2016 τεχνικής έκθεσης του πολιτικού μηχανικού ………..), και β)τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες, από τα οποία αναμφίβολα συνάγεται η ύπαρξη δένδρου στο επίδικο σήμερα εδαφικό τμήμα καθώς και η υψομετρική διαφορά μεταξύ του ακινήτου ιδιοκτησίας της ενάγουσας και του πάνω από αυτή διερχόμενου δρόμου, γ) από το από 20.4.2004 τοπογραφικό διάγραμμα οικοπέδου ιδιοκτησίας . ………………. (δεύτερη εναγομένη ήδη δεύτερη εκκαλούσα) του μηχανολόγου – ηλεκτρολόγου – πολιτικού μηχανικού …….. που προσαρτάται στην άνω αναφερόμενη υπ’ αριθ. ………../2004 πράξη αποδοχής κληρονομίας της συμβολαιογράφου Καλαυρίας ……….., στο οποίο αποτυπώνονται δύο δίοδοι, μια από την βορειοανατολική πλευρά που οδηγεί στο βόρειο τμήμα της ιδιοκτησίας των εναγομένων (επίδικο τμήμα), η οποία δεν αποτυπώνεται ως τμήμα της ιδιοκτησίας αυτών (εναγομένων) και μια από τη νότια-νοτιοδυτική πλευρά. Η δίοδος από τη νοτιοδυτική κείμενη δημοτική οδό ολοφάνερα και αναντίρρητα προκύπτει ότι αποτελεί την κύρια δίοδο που οδηγεί απευθείας στην ιδιοκτησία των εναγομένων και μάλιστα στο νότιο τμήμα της διώροφης οικίας όπου και βρίσκεται η κύρια είσοδος αυτού (ακινήτου εναγομένων). Το ανωτέρω επιβεβαιώνεται πλέων των άνω αποδεικτικών στοιχείων, και από την από 2.4.2016 τεχνική έκθεση του αγρονόμου – τοπογράφου – μηχανικού …………., καθώς και από τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες, από τα οποία προκύπτει ότι η νοτιοδυτικά κείμενη δημοτική οδός οδηγεί απευθείας στην κύρια είσοδο του ακινήτου των εναγομένων ήδη εκκαλούντων πεζή και με αυτοκίνητο, έτσι ώστε να εξυπηρετούνται οι διαρκείς ανάγκες επικοινωνίας του για την κανονική και σύμφωνη με τον προορισμό εκμετάλλευση αυτού (ακινήτου εναγομένων). Η από 22.9.2016 τεχνική έκθεση του πολιτικού μηχανικού ………….. την οποία συνοδεύει το από Ιανουαρίου 2016 τοπογραφικό διάγραμμα αυτού και στην οποία αναφέρει ότι “Κατά τα έτη 1984 και 1982 είναι σαφές ότι υφίσταται δίοδος με στοιχεία (Α16, Α17, Α18, Α19, Α16) και εμβαδού 3,88 τ.μ παράλληλα με το λιθόκτιστο τοίχο ύψους 1.00 μ.και πλάτους 0,50 μ και συνδέει την δημοτική οδό με την ιδιοκτησία ………………. και αποτελεί την αποκλειστική είσοδο σε αυτή” είναι σε αντίθεση με όλα τα προαναφερόμενα έγγραφα, μεταξύ των οποίων το από 20.4.2004 τοπογραφικό διάγραμμα που προσαρτάται στον τίτλο κτήσης των εναγομένων ήδη εκκαλούντων, την ως άνω αεροφωτογραφία (2619 λήψεως 1992), καθώς και τις εμμάρτυρες ως άνω αποδείξεις, οι οποίες κρίνονται πειστικές από το Δικαστήριο, από τα οποία δεν επιβεβαιώνεται η ακρίβεια και η ορθότητα της περί διόδου υφισταμένης από τα έτη 1982-1984 και ενσωματωμένης στην ιδιοκτησία των εναγομένων ως τμήμα αυτής που χρησιμοποιούνταν ως αποκλειστική δίοδος στο περίκλειστο ακίνητό τους. Υπό την εκδοχή αυτή, στους μεταγενέστερους τίτλους των εναγομένων (…………./2004 Δήλωση Αποδοχής Κληρονομίας, ……../2004 Περιουσιακή Παροχή (γονική) Ακινήτων), θα έπρεπε, κατ’ ακολουθία ,είτε το επίδικο τμήμα να περιλαμβάνεται στην ιδιοκτησία τους ως τμήμα αυτής που αποκτήθηκε με έκτακτη χρησικτησία, και να αναφέρεται ως βορειοανατολικό όριο αυτής ο δημοτικός δρόμος. Σε κάθε άλλη περίπτωση, θα έπρεπε να έχει συσταθεί υπέρ των εναγομένων και σε βάρος του ακινήτου της ενάγουσας και των δικαιοπαρόχων δουλεία διόδου ή έστω το επίδικο τμήμα να μνημονεύεται ως ιδιωτικός δρόμος ή ως δουλεία διόδου που αποκτήθηκε με έκτακτη χρησικτησία καθορίζοντας τον χρόνο έναρξης και το περιεχόμενό της (πεζή ή με αυτοκίνητα), καθόσον το δικαίωμα δουλείας υπέρ του κυρίου του δεσπόζοντος ακινήτου εκτείνεται μόνο έως την εξυπηρετούμενη ανάγκη του δεσπόζοντος, το μέγεθος της οποίας κρίνεται αντικειμενικώς με κρίσιμο χρόνο εκείνο της συστάσεώς της (ΑΚ 1124 εδ.α΄, ΑΠ 1125/2017, ΑΠ 14/2004 δημ.ΝΟΜΟΣ), που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο χρόνος έναρξης της οιονεί νομής με διανοία δικαιούχου. Αλλά ούτε και οι μάρτυρες των εναγομένων βεβαιώνουν συγκεκριμένες και σαφώς προσδιορισμένες, ως προς το περιεχόμενο τους (πεζή ή με ζώα ή με γεωργικά μηχανήματα ή με αυτοκίνητο), ως προς τον ακριβή χρόνο έναρξης και λήξεως των πράξεων άσκησης οιονεί νομής δουλείας διόδου (του πατέρα αυτής (δεύτερης εναγομένης) και της ιδίας, ως προς το συγκεκριμένο εδαφικό τμήμα διέλευσης και την εν γένει φυσική κατάσταση αυτού (ομαλό-δύσβατο-ευθεία-με κλίση με υψομετρική διαφορά), είτε για συγκεκριμένες πράξεις νομής καθολικής φυσικής εξουσίασης από συγκεκριμένο χρονικό σημείο, συνεπεία εγκαταλείψεως της κυριότητας της συγκεκριμένης επίδικης εδαφικής έκτασης. Ούτε (οι μάρτυρες των εναγομένων) βεβαιώνουν για πράξεις νομείς των εναγομένων και των δικαιοπαρόχων τους από το έτος 1950 και εντεύθεν, και συγκεκριμένα οιονεί νομής δουλείας διόδου η οποία να γινόταν με διάνοια δικαιούχου της εν λόγω δουλείας (στο συγκεκριμένο επίδικο εδαφικό τμήμα με συγκεκριμένο περιεχόμενο) επί συνεχή εικοσαετία (με συγκεκριμένο χρόνο έναρξης και λήξης), είτε για πράξεις νομής καθολικής εξουσίασης από τα έτη 1980-1982. Από τις καταθέσεις τους με βεβαιότητα συνάγεται περιστασιακή χρήση κυρίως από το 1988 και εντεύθεν από αδιαμόρφωτη δίοδο που “βρίσκεται στο βορειοανατολικό μέρος του οικοπέδου της και συνορεύει βόρεια με τη………………. και νοτιοανατολικά με ιδιοκτησία κληρονόμων……………….……..περίπου 3,50 μ………,443/2016 ένορκη βεβαίωση, η οποία (αδιαμόρφωτη δίοδος), ενόψει και της αναφερόμενης πραγματικής κατάστασης (έντονη κλίση προς το έδαφος, μεγάλη υψομετρική διαφορά) που εμπόδιζε τη χρήση της επίδικης εδαφικής λωρίδας ως διόδου επικοινωνίας του ακινήτου των εναγομένων με τη βορειανατολική κείμενη δημοτική οδό για την εξυπηρέτηση των διαρκών αναγκών του στα πλαίσια της προσιδιάζουσας στη φύση του τακτικής εκμετάλλευσης, πλέον της συστηματικής επίβλεψης, εποπτείας και προστασίας της νομής και κατοχής της από την ενάγουσα και τους δικαιοπαρόχους της, κατά τα άνω αναφερόμενα. Η διαμόρφωση αυτής πραγματοποιήθηκε το έτος 2004 με την κατασκευή σκαλοπατιών από τη δεύτερη εναγομένη, όπως τούτο βεβαιώνει και ο μάρτυρας αυτών (εναγομένων) ………… (…/2016, ένορκη βεβαίωση) “…………η σιδερένια πόρτα και η κατασκευή σκαλοπατιών…..έκανε η ….. προς 12ετίας απ’ ότι θυμάμαι”, κατάθεση που συνδέεται και αποτελεί συνέχεια όλων των λοιπών ως άνω αποδεικτικών μέσων (εγγράφων) εμμάρτυρων αποδείξεων, από τα οποία αποδείχθηκε ότι η κατασκευή σκαλοπατιών πλάτους ενός (1) μέτρο και η τοποθέτηση σιδερένιας πόρτας, που εμφαίνεται στο συνημμένο στην ένδικη αγωγή από Δεκεμβρίου 2015 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού, . ………………., στην πλευρά 3-4 πραγματοποιήθηκαν από τη δεύτερη εναγομένη (ήδη δεύτερη εκκαλούσα), προς διευκόλυνσή της, ώστε να επικοινωνεί συντομότερα προς τη βορειανατολικά κείμενη δημοτική οδό, πρόσβαση που ήταν δευτερεύουσα, αφού η κύρια-αποκλειστική δίοδος επικοινωνίας του ακινήτου είναι η νοτιοδυτικά κείμενη δημοτική οδός. Το δικαίωμα της διέλευσης δια μέσου του επίδικου εδαφικού τμήματος αποκτήθηκε από την δεύτερη εναγομένη όχι ως δικαίωμα δουλείας οδού, αλλά κατά παραχώρηση και με την ανοχή της ενάγουσας στα πλαίσια της συγγενικής σχέσης και της καλής γειτονίας προς διευκόλυνση της ιδίας (δεύτερης εναγομένης) και του συζύγου της, και για τον ίδιο ως άνω λόγο η ενάγουσα επέτρεψε σε αυτή (δεύτερη εναγομένη) την τοποθέτηση πόρτας ώστε να προστατεύσει το ακίνητό της από την είσοδο σε αυτή τρίτων προσώπων ή ζώων. Η εν λόγω δεν παραχώρηση της επίδικης εδαφικής λωρίδας προς διέλευση της δεύτερης εναγομένης και του συζύγου της, ώστε να επικοινωνούν συντομότερα με τη δημοτική οδό, με βάση τα συγκεκριμένα ως άνω περιστατικά στην προκειμένη περίπτωση συνιστά εμφανή υλική πράξη νομής και προσιδιάζει στη φύση και τον προορισμό του επιδίκου τμήματος, με την οποία εκδηλώθηκε η βούληση αυτής ως έχουσας τη νομή να εξουσιάζει ως κυρία την επίδικη εδαφική έκταση, την οποία άλλωστε κατείχε διανοία κυρίας τόσο αυτή από την παράδοση της, λόγω αγοράς (14.2.2000), όσο και οι δικαιοπάροχοι ήδη ασκώντας τις ανωτέρω αναφερόμενες εμφανείς υλικές πράξεις, χωρίς ποτέ να εγκαταλείψουν τη νομή αυτή (επίδικης έκτασης) και να την παραδώσουν στους εναγόμενους, αναγνωρίζοντας αυτούς πραγματικά ως κυρίους. Υπό τα ανωτέρω αποδειχθέντα, οι εναγόμενοι (ήδη εκκαλούντες) δεν έχουν αποκτήσει επί αυτής δικαίωμα πραγματικής δουλείας διόδου με πρωτότυπο τρόπο (ΑΠ 2225/2009 δημ.ΝΟΜΟΣ). Κατά συνέπεια, η ενάγουσα απέκτησε την κυριότητα της επίδικης εδαφικής έκτασης εμβαδού 3,73 τ.μ με παράγωγο τρόπο, αλλά αυτή επιπλέον επί δεκαετία από τη μεταγραφή (14.2.2000) του υπ’ αριθ. ……../26.1.2000 συμβολαίου του συμβολαιογράφου Αθηνών, ……………., που συμπληρώθηκε με την παρέλευση του τελευταίου έτους, ήτοι την 14.2.2010 (ΑΚ 974, 1033, 1041, 1042, 1042, 1044, 241 παρ. 1, 243 παρ. 3, 144, 145 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ, ΑΠ 961/2010 δημ. ΝΟΜΟΣ) και άσκηση των συγκεκριμένων πράξεων νομής και διάνοια κυρίας, με νόμιμο τίτλο το προαναφερόμενο νομίμως μεταγεγραμμένο συμβόλαιο και ύπαρξη κατά το χρόνο κτήσης της νομής και καθόλη τη διάρκεια της δεκαετίας στο πρόσωπο της καλής πίστεως, δηλαδή της πεποίθησης ότι απέκτησε την κυριότητα με την πώληση και τη μεταγραφή του πωλητηρίου συμβολαίου, έγινε κυρία, και με τα προσόντα της τακτικής χρησικτησίας, αλλά και με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας (ΑΚ 1045, 1051, 974), αφού η ενάγουσα έχει επί συνεχή εικοσαετία τη νομή της επίδικης εδαφικής έκτασης διανοία κυρίας από τον άνω χρόνο κτήσης της (2000), με προσμέτρηση και του χρόνου νομής των δικαιοπαρόχων της από το έτος 1988 και εντεύθεν και έως την έγερση της ένδικης αγωγής (22.7.2016) με άσκηση των συγκεκριμένα αναφερόμενων εμφανών υλικών πράξεων νομής με διάνοια κυρίων. Συνεπώς, οι από τους εναγόμενους ισχυρισμοί, α)ότι αυτοί απέκτησαν με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας την κυριότητα της επίδικης εδαφικής λωρίδας ως νεμόμενοι αυτή διανοία κυρίων από τα έτη 1980-1982 έως και την έγερση της ένδικης αγωγής (22.7.2016) ο οποίος συνιστά άρνηση, εφόσον τα επικαλούμενα γεγονότα είναι προγενέστερα και σύγχρονα με τα αναφερόμενα στην ένδικη αγωγή γεγονότα, έτσι ώστε από τα έτη 1980-1982 μέχρι της ως άνω εγέρσεως της ένδικης αγωγής, δεν συμπληρώνονται δύο έκτακτες χρησικτησίες, ώστε να καταλυθεί εντεύθεν η της ενάγουσας και με έκτακτη χρησικτησία αποκτηθείσα κυριότητα, με την από τους εναγομένους αποκτηθείσας επί του επιδίκου μεταγενέστερης κυριότητας, β)ένσταση στον παράγωγο τρόπο κτήσης κυριότητας, και γ)και ένσταση ότι η επικαλούμενη από την ενάγουσα κυριότητα της δικαιοπαρόχου της απαραίτητη για να μεταχθεί σε εκείνη το δικαίωμα δεν υπήρξε κατά το χρόνο της μεταβιβαστικής πράξης διότι οι εναγόμενοι είχαν αποκτήσει την κυριότητα με χρησικτησία, ο χρόνος της οποίας συμπληρώθηκε στο πρόσωπό τους πριν την μεταβίβαση, (ΑΠ 242/2017, ΑΠ 266/2005, Εφ.Πατρ. 67/2019, Εφ.Δωδ. 51/2017, Εφ.Θεσσαλ. 528/2014 δημ.ΝΟΜΟΣ), δεν επιβεβαιώθηκαν, είναι αβάσιμοι ουσιαστικά και πρέπει να απορριφθούν, ενώ απορριπτέα ως κατ’ ουσία αβάσιμη, είναι και η επικουρικά προβαλλόμενη ένσταση των εναγομένων περί απόκτησης πραγματικής δουλείας διόδου επί της επίδικης εδαφικής λωρίδας με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας ως νεμόμενοι τούτη από το 1950 και εντεύθεν και έως την έγερση της ένδικης αγωγής με εμφανή τη θέληση ότι ασκούν δικό τους δικαίωμα. Περαιτέρω οι εναγόμενοι ισχυρίστηκαν ότι η ενάγουσα ασκεί καταχρηστικά το δικαίωμά της και ζήτησαν να απορριφθεί για το λόγο αυτό η αγωγή. Συγκεκριμένα ισχυρίστηκαν ότι από το 1950 με την άσκηση πράξεων νομής με διάνοια δικαιούχων οιονεί νομής δουλείας διόδου και από το 1980 περίπου με διάνοια κυρίων ασκούσαν πράξεις νομής και ενεργούσαν ως κύριοι χωρίς ποτέ να ενοχληθούν από κανένα και ότι δημιουργήθηκε μια πραγματική κατάσταση από το 1988 τουλάχιστον και εντεύθεν ότι είχε αναγνωριστεί η κυριότητά τους επί της επίδικης εδαφικής έκτασης, χωρίς ποτέ να εναντιωθεί κανείς, ούτε και η ιδία η ενάγουσα, η οποία αποδέχτηκε τη διαμορφωμένη κατάσταση δεν εναντιώθηκε και γι’ αυτό δεν ενσωμάτωσε την επίδικη έκταση στην ιδιοκτησία της κατά το κτίσιμο του μαντρότοιχου ως ορίου αυτής (ιδιοκτησίας της) και ότι πλέον έχει αποδυναμωθεί το δικαίωμά της ενάγουσας και έχει δημιουργηθεί σε αυτούς η εύλογη πεποίθηση ότι αυτή (ενάγουσα) δεν πρόκειται να ασκήσει ποτέ αυτό (δικαίωμα),
Στην προκειμένη περίπτωση μόνη η επικαλούμενη από τους εναγόμενους αδράνεια για άσκηση του επιδίκου δικαιώματος και όταν ακόμη δημιούργησε την επικαλούμενη πεποίθηση σε αυτούς ότι δεν πρόκειται να ασκηθεί, δεν αρκεί για να καταστήσει καταχρηστική την άσκησή του αλλά απαιτείται να συντρέχουν επιπρόσθετα ειδικές συνθήκες και περιστάσεις προερχόμενες κυρίως από την προηγηθείσα συμπεριφορά της ενάγουσας και των εναγομένων ενόψει των οποίων συνεπεία και της αδράνειας της ενάγουσας η επιχειρούμενη με την άσκηση του δικαιώματος ανατροπή της κατάστασης που δημιουργήθηκε να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στα συμφέροντά τους, ειδικές συνθήκες και περιστάσεις που δεν επικαλούνται οι εναγόμενοι. Και συνακόλουθα τα επικαλούμενα περιστατικά δεν καθιστούν την άσκηση του επιδίκου δικαιώματος καταχρηστική. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο έκρινε τα ίδια και απέρριψε την ένσταση εκ του άρθρου 281 ΑΚ ως μη νόμιμη, ορθά εφάρμοσε το νόμο και πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμα τα αντίθετα υποστηριζόμενα με τον συναφή λόγο της έφεσης, με τον οποίο οι εναγόμενοι επαναφέρουν την ένσταση.
Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω η αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή ως κατ’ ουσίαν βάσιμη ως προς την κύρια βάση της απορριπτομένων των ενστάσεων ιδίας κυριότητας των εναγομένων ως αβάσιμων κατ’ ουσίαν, καθώς απορριπτέα ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη είναι και η επικουρικά προβαλλομένη ένσταση σύστασης υπέρ του ακινήτου τους του εμπράγματος δικαιώματος δουλείας διόδου. Επομένως η εκκαλούμενη απόφαση που δέχθηκε την αγωγή ως κατ’ ουσίαν βάσιμη ως προς την κύρια βάση της και αναγνώρισε την ενάγουσα αποκλειστική κυρία, νομέα και κάτοχο της επίδικης εδαφικής λωρίδας, εκτάσεως 3,73 τ.μ, απορρίπτοντας ως ουσία αβάσιμη και την επικουρικά προβληθείσα ένσταση των εναγομένη ότι απέκτησαν επί της επίδικης εδαφικής λωρίδας πραγματική δουλεία διόδου με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας υπέρ του ακινήτου τους, έστω και με ελλιπή αιτιολογία, η οποία συμπληρώνεται από την παρούσα απόφαση (Κ.Πολ.Δ 535), ορθά το νόμο εφάρμοσε και τις αποδείξεις εκτίμησε, και επίσης ορθά εκτίμησε τους ως άνω ισχυρισμούς (υπό στοιχεία α, β και γ) ως αιτιολογημένη άρνηση ως προς το πρωτότυπο τρόπο κτήσης κυριότητας και ως ένσταση ιδίας κυριότητας ως προς τον παράγωγο τρόπο και ως προς τον τρόπο απόκτησης της κυριότητας με τακτική χρησικτησία και ορθά εφάρμοσε το νόμο (ΑΚ 1033, 1041 επ., 262 παρ.1, 70 Κ.Πολ.Δ) και πρέπει όλοι οι συναφείς λόγοι της υπό κρίση έφεσης, με τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα, να απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμοι.
Στη συνέχεια, και αφού δεν υπάρχει άλλος λόγος έφεσης προς έρευνα, πρέπει η υπό κρίση έφεση να απορριφθεί στο σύνολό της ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη, να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου που κατατέθηκε από τους εκκαλούντες, στο δημόσιο ταμείο (άρθρ. 495 παρ. 4 εδ.ε΄ Κ.Πολ.Δ), όπως ειδικότερα στο διατακτικό. Τα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος των εκκαλούντων, λόγω της ήττας τους (άρθ. 176, 183, 191 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ), όπως ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ’ αντιμωλία των διαδίκων την από 3.5.2019 (αριθ.καταθ. …………/2019) έφεση.
Δέχεται τυπικά την έφεση.
Απορρίπτει αυτή κατ’ ουσία.
Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου που κατατέθηκε από τους εκκαλούντες στο δημόσιο ταμείο.
Καταδικάζει τους εκκαλούντες στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας και τα ορίζει σε εξακόσια (600) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά την 20η Απριλίου 2021 και δημοσιεύθηκε στις 28 Μαΐου 2021 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους αυτών δικηγόρους.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ