Αριθμός 396/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Ε.Τ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
Α. ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: ……………, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Βασίλειο Γάλλια (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Αλλοδαπής ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας …………….η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Δημήτριο Πανοτόπουλο (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Β. ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: ασφαλιστικής εταιρείας …………….. η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Δημήτριο Πανοτόπουλο (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: …………., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Βασίλειο Γάλλια (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Η υπό στοιχ Α εκκαλούσα-Β εφεσίβλητη άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 25.7.2017 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2017) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 160/2019 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε κατά ένα μέρος την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου α) η ενάγουσα και ήδη υπό στοιχ Α εκκαλούσα-Β εφεσίβλητη με την από 15.4.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ Πρωτοδικείου Πειραιώς …………/2019, ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς ………/2019) έφεσή της και β) η τρίτη εκ των εναγομένων και ήδη υπό στοιχ Β εφεσίβλητη-Α εκκαλούσα με την από 6.5.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ Πρωτοδικείου Πειραιώς …………/2019, ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς ………../2019) έφεσή της. Δικάσιμος των ως άνω εφέσεων ορίσθηκε αρχικά η 19η.3.2020, οπότε η συζήτησή της ματαιώθηκε κατά τη διάρκεια της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των Δικαστηρίων λόγω της πανδημίας κορωναϊού Covid-19 (από 13.3.2020 έως 31.5.2020). Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 74 παρ 2 του ν. 4690/2020 (ΦΕΚ Α 104/30-5-2020) περί αυτεπαγγέλτου ορισμού δικασίμου προς συζήτηση αυτών των υποθέσεων, τις διατάξεις των άρθρων 1, 2 και 3 του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του Εφετείου Πειραιώς, την υπ΄ αριθμ. 37/2020 Πράξη του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και την υπ΄αριθμ. 60/2020 Πράξη του ορισθέντος από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς Δικαστή, Ιωάννη Αποστολόπουλο, Εφέτη, η προκειμένη υπόθεση επανεισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Εισάγονται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου: Α) η από 15-4-2019 (με αριθμ. κατάθ. ………../23-4-2019) έφεση της ……….. κατά της αλλοδαπής ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία ……………και Β) η από 6-5-2019 (με αριθμ. κατάθ. …………./9-5-2019) έφεση της αλλοδαπής ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία ………. κατά της ……………. Οι εφέσεις αυτές, οι οποίες στρέφονται κατά της υπ’ αριθμ. 160/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την προβλεπόμενη στο άρθρο 614 παρ. 6 ΚΠολΔ ειδική διαδικασία των περιουσιακών (αυτοκινητικών) διαφορών, πρέπει να ενωθούν και συνεκδικασθούν λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συνάφειας και για οικονομία χρόνου και εξόδων (άρθρα 31 και 246 ΚΠολΔ).
Οι ως άνω υπό κρίση εφέσεις έχουν ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως (άρθρα 495 παρ. 1, 2, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ.2 του ΚΠολΔ), αρμοδίως, δε, φέρονται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 ΚΠολΔ). Σημειώνεται ότι έχει κατατεθεί από τους εκκαλούντες εκάστης των ως άνω εφέσεων το νόμιμο παράβολο, ποσού εκατό (100) ευρώ, κατ’ άρθρο 495 παρ. 3ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, οι εφέσεις αυτές να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ), αφού συνεκδικασθούν, κατά τα ανωτέρω.
Στην από 25-7-2017 (με αριθμ. κατάθ. …………/30-8-2017 αγωγή της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά η ενάγουσα, …………. ιστορούσε ότι εντός του Λιμένα Πειραιά, στις 27-5-2016 και κάτω από τις συνθήκες που εξειδικεύονται με ακρίβεια στο δικόγραφο της αγωγής, λόγω υπαιτιότητας του μη διαδίκου στην παρούσα δίκη ………., ο οποίος οδηγούσε το υπ’ αριθμ. κυκλ. …………. I.X.E. αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της επίσης μη διαδίκου ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία ……………, που ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην εναγόμενη αλλοδαπή ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία ……………, προκάλεσε από υπαιτιότητά του το αναφερόμενο στην αγωγή τροχαίο ατύχημα, κατά τη σύγκρουσή του με το οδηγούμενο από την ίδια (ενάγουσα) ποδήλατο, εξαιτίας του οποίου υπέστη τις αναφερόμενες στο δικόγραφο της αγωγής σωματικές βλάβες και υλικές ζημίες. Με βάση το ιστορικό αυτό και κατόπιν νομότυπου περιορισμού του αιτήματος της αγωγής της, η ενάγουσα ζητούσε να υποχρεωθεί η εναγομένη να της καταβάλει νομιμοτόκως: α) το ποσό των 3.243 ευρώ (το οποίο προκύπτει κατόπιν αφαίρεσης από το αρχικώς αιτηθέν ποσό των 5.860,80 ευρώ του ποσού των 2.617,80 ευρώ, λόγω επιδότησης από τον ασφαλιστικό της φορέα, από το οποίο παραιτήθηκε), λόγω διαφυγόντος κέρδους από τη ανικανότητά της να παράσχει την εργασία της στην αναφερόμενη στην αγωγή επιχείρηση λιανικού εμπορίου ενδυμάτων εξαρτημένης εργασίας, στην οποία εργαζόταν έναντι μηνιαίου μισθού 586,08 ευρώ, για το χρονικό διάστημα δέκα μηνών, ήτοι από την ημερομηνία της επίδικης σύγκρουσης έως την 28-3-2017, β) το ποσό των 1.816,90 ευρώ, που αντιστοιχεί στην αξία των ασφαλιστικών εισφορών, τις οποίες ο εργοδότης της θα είχε καταβάλει στον ασφαλιστικό της φορέα (ΙΚΑ), εφόσον συνέχιζε να εργάζεται, πλην όμως δεν κατέβαλε, καθώς αυτή είχε καταστεί ανίκανη προς εργασία λόγω της επίδικης σύγκρουσης, ήτοι ποσό 181,69 ευρώ μηνιαίως για χρονικό διάστημα δέκα (10) μηνών, ποσό το οποίο θα υποχρεωθεί να καταβάλει η ίδια στον ασφαλιστικό της φορέα, ώστε να προσμετρηθεί ο χρόνος της διακοπής αυτής ως χρόνος ασφάλισης για τη σύνταξή της, γ) το συνολικό ποσό των 2.800 ευρώ, το οποίο θα έπρεπε να καταβάλει σε αποκλειστική νοσοκόμα-οικιακή βοηθό, για την παροχή αναγκαίων υπηρεσιών περιποίησης και φροντίδας της, κατά το χρονικό διάστημα των τεσσάρων μηνών, μετά την έξοδό της από το νοσοκομείο, κατά το οποίο δεν μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί στην οικία της, υπηρεσίες που της προσέφερε με υπερένταση των προσπαθειών της η μητέρα της, δ) το ποσό των 106,66 ευρώ, που συνιστά τη ζημία της από την πραγματοποίηση δαπάνης για την αγορά φαρμάκων και λοιπών ιατρικών και παραϊατρικών ειδών προς αντιμετώπιση του τραυματισμού της, ε) το ποσό των 265,64 ευρώ, κατά το οποίο ζημιώθηκε από γενόμενες δαπάνες για την πραγματοποίηση ιατρικών εξετάσεων και ιατρικών επισκέψεων, στ) το ποσό των 29 ευρώ που δαπάνησε για την αγορά καυσίμων, κατά τις αναγκαίες μεταβάσεις της με επιστροφή από την οικία της προς νοσοκομεία, ιατρικά κέντρα και θεράποντες ιατρούς, ζ) το ποσό των 4.500 ευρώ, το οποίο θα απαιτηθεί για πλαστική επέμβαση, προκειμένου να γίνει η αισθητική αποκατάσταση των ουλών από τον τραυματισμό της, η) το ποσό των 199 ευρώ για την ολοσχερή καταστροφή του ποδηλάτου της, θ) το ποσό των 585 ευρώ λόγω της ζημίας από την καταστροφή των ενδυμάτων και ατομικών ειδών που έφερε η ενάγουσα κατά το χρόνο του ατυχήματος, όπως αυτά αναλυτικά περιγράφονται κατ’ είδος και αξία στην αγωγή, η) το ποσό των 20.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίησή της λόγω ηθικής βλάβης, που υπέστη από τον τραυματισμό της, επιπλέον δε, ζητούσε να αναγνωριστεί ότι η εναγόμενη εταιρεία οφείλει να της καταβάλει προσθέτως το ποσό των 20.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίησή της λόγω ηθικής βλάβης. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την προσβαλλόμενη απόφαση δέχθηκε εν μέρει την αγωγή. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται οι εκκαλούσες με τις παραπάνω εφέσεις τους, για λόγους που ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων. Ζητούν δε να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη και περαιτέρω, η μεν εκκαλούσα της πρώτης έφεσης ζητεί, επιπλέον των επιδικασθέντων πρωτοδίκως, να γίνει εξ ολοκλήρου δεκτό το αιτούμενο κονδύλιο της αγωγής της προς αποκατάσταση της ηθικής της βλάβης, η δε εκκαλούσα της δεύτερης έφεσης ζητεί να απορριφθεί η εναντίον της αγωγή.
Στην ως άνω από 6-5-2019 (με αριθμ. κατάθ. …………/9-5-2019) έφεση η εκκαλούσα, με τον πρώτο λόγο, ισχυρίζεται ότι εσφαλμένα κρίθηκαν ως ορισμένα από την εκκαλούμενη απόφαση τα κονδύλια της κύριας αγωγής, που αναφέρονται: α) στην απώλεια εισοδημάτων λόγω της ανικανότητάς της προς εργασία, β) στην απώλεια ενσήμων, που θα κατέβαλλε γι’ αυτήν ο εργοδότης της, εφόσον συνέχιζε να εργάζεται, β) στη δαπάνη αγοράς φαρμάκων και φαρμακευτικών ειδών, γ) στην καταστροφή του ποδηλάτου της και προσωπικών της ειδών. Το κονδύλιο για την απώλεια εισοδημάτων είναι πλήρως ορισμένο, κατ’ άρθρο 216 παρ. 1α ΚΠολΔ, καθόσον σαφώς προκύπτει από την αγωγή ότι η ενάγουσα προσδιορίζει το μηνιαίο μισθό της στην επιχείρηση όπου εργαζόταν σε 586,08 ευρώ μικτά και δεν ανακύπτει αμφιβολία αν το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε μικτές ή καθαρές αποδοχές, όπως ισχυρίζεται η αντίδικός της, Για τον ίδιο λόγο είναι αβάσιμη και η αιτίαση της τελευταίας περί αοριστίας του αιτούμενου κονδυλίου για την απώλεια των ενσήμων, που θα κατέβαλλε ο εργοδότης της. Το κονδύλιο της αγωγής, που αφορά στη ζημία της ενάγουσας για την αγορά φαρμάκων και φαρμακευτικών ειδών, είναι αόριστο, διότι αναφέρονται στο δικόγραφό της μόνο οι αποδείξεις αγοράς και τα σχετικά ποσά, χωρίς να προσδιορίζονται τα αγορασθέντα είδη, ώστε να μπορεί να κριθεί αν αυτά συνδέονται αιτιωδώς με τον τραυματισμό της ενάγουσας (βλ. ΕφΑθ (Μον) 581/2019, ΕφΑιγ (Μον) 147/2019, ΕφΔωδ 166/2012 ΝΟΜΟΣ). Μόνο το ειδικότερο κονδύλιο, που, όπως εκτίθεται στην αγωγή, αφορά στην αγορά ενός ειδικού μαξιλαριού, είναι ορισμένο, κατά τα ανωτέρω. Τέλος, το αιτούμενο κονδύλιο για την καταστροφή του ποδηλάτου της ενάγουσας είναι πλήρως ορισμένο, καθώς δεν απαιτείται ο προσδιορισμός των επιμέρους βλαβών του (βλ. Εφ Λαρ.94/2013, ΕφΠατρ 519/2005 ΝΟΜΟΣ), ούτε το έτος αγοράς του (βλ. Κρητικό, Αποζημίωση από αυτοκινητικά ατυχήματα, εκδ.2008 σελ. 481), όπως επίσης είναι ορισμένο και το κονδύλιο της αγωγής, με το οποίο ζητείται η αποζημίωση των αναφερόμενων ενδυμάτων, υποδημάτων, γυαλιών ηλίου και κινητού της τηλεφώνου, που καταστράφηκαν κατά το ατύχημα, καθόσον αναφέρονται με επάρκεια τα απαιτούμενα για τον προσδιορισμό τους στοιχεία, ειδικότερα δε, ως προς το κινητό τηλέφωνο, δεν ήταν αναγκαίο να προσδιορίζεται και ο τύπος του (πρβλ. Κρητικό, ό.π. σελ. 481), όπως ισχυρίζεται η εκκαλούσα. Επομένως, ο πρώτος λόγος της έφεσης είναι βάσιμος μόνο όσον αφορά στο αιτούμενο με την αγωγή κονδύλιο για την αγορά φαρμάκων και φαρμακευτικών σκευασμάτων.
Κατά το άρθρο 10 παρ.5 του νδ/τος 4104/1960, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 18 παρ.1 του ν. 4476/1965, επιφυλασσομένης της εφαρμογής των διατάξεων των άρθρων 34 παρ. 2 και 60 παρ. 3 του α.ν. 1846/1951, εφόσον ο ασφαλισμένος ή τα μέλη της οικογένειάς του μπορούν να αξιώσουν αποζημίωση για ζημιά που τους έγινε με αφορμή ασθένεια, αναπηρία ή θάνατο του υπόχρεου σε διατροφή των, η αξίωση αυτή μεταβιβάζεται στο Ι.Κ.Α κατά το ποσό που αυτό οφείλει ως ασφαλιστικές παροχές στο δικαιούχο της αποζημίωσης, όπως ειδικότερα θα ρυθμιστεί με διάταγμα που θα εκδοθεί με πρόταση του Υπουργού Εργασίας μετά από γνώμη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ι.Κ.Α. Με το άρθρο 18 του ν.1654/1986, προστέθηκε στο τέλος της παρ. 5 του άρθρου 10 του ν.δ/τος 4104/1960 διάταξη, κατά την οποία «η παραπάνω μεταβίβαση επέρχεται αυτοδικαίως από τότε που γεννήθηκε η αξίωση. Συμβιβασμός του δικαιούχου, παραίτηση, εκχώρηση ή με οποιοδήποτε τρόπο αλλοίωση της παραπάνω αξιώσεως του Ι.Κ.Α. είναι άκυρη κατά το μέρος που αφορά τις παραπάνω αξιώσεις του Ι.Κ.Α. από παροχές». Έτσι, καθιερώνεται η αυτόματη μεταβίβαση της απαιτήσεως αποζημιώσεως από τον παθόντα και ασφαλισμένο άμεσα ή έμμεσα στο Ι.Κ.Α, στο τελευταίο, στην έκταση που η αξίωση αυτή αποζημιώσεως ανταποκρίνεται στις ασφαλιστικές παροχές του Ι.Κ.Α. Με την αυτοδίκαιη μεταβίβαση το τελευταίο γίνεται νέος φορέας της απαιτήσεως και ασκεί όχι ίδια δικαιώματα αλλά όσα του μεταβιβάζονται αυτοδικαίως από τον ασφαλισμένο παθόντα και δικαιούται να ασκήσει για την αποκτηθείσα αξίωση την αγωγή του ζημιωθέντος, η οποία πρέπει να περιέχει τα απαραίτητα κατά το νόμο για τη θεμελίωση της περιστατικά, σαν να την ασκούσε ο ίδιος ο ζημιωθείς (βλ. ΑΠ 232/1993, ΝοΒ 1994/406, 93/1988, ΕλΔ 1988/1591), διότι η αξίωση που αποκτά το Ι.Κ.Α. έχει αντικείμενο όχι την απόδοση των ασφαλιστικών παροχών, αλλά την αποζημίωση καθ’ εαυτήν (βλ. ΕφΑθ 1291/1993, ΕπΣυγκΔ 1993/255, 263, Κρητικό ό.π.. συμπλήρωμα αρ. 706, ΕφΠατρ 105/2011 ΑχΝομ 2012/81).Η μεταβίβαση της αξίωσης του δικαιούχου της αποζημίωσης στο Ι.Κ.Α αφορά στο ποσό για το οποίο αυτό οφείλει ασφαλιστικές παροχές και δεν προϋποθέτει την προηγούμενη καταβολή τους. Βέβαια, αν τελικώς το ΙΚΑ δεν κατέβαλε ασφαλιστικές παροχές, τότε δεν τίθεται ζήτημα υποκατάστασης. Στις περιπτώσεις αυτές, οι οποίες συνιστούν σιωπηρή παραίτηση του ασφαλισμένου από τις παροχές του ΙΚΑ, μόνο ο παθών νομιμοποιείται ενεργητικά να αξιώσει τα σχετικά κονδύλια από τον τρίτο υπόχρεο. Σημειωτέον ότι είναι δικαίωμα και όχι υποχρέωση του ασφαλισμένου να χρησιμοποιήσει ή όχι τα δικαιώματα που του παρέχει η κοινωνική του ασφάλιση, καθώς μάλιστα η επιλογή του αυτή δεν έχει κανενός είδους επίδραση στο ύψος της υποχρέωσης αποζημίωσης του νόμω υπόχρεου παρά μόνο στο πρόσωπο του δικαιούχου της αξίωσης. Αν, κατά τα ανωτέρω, ο παθών δεν απευθυνθεί στο ΙΚΑ και δεν κάνει χρήση των δικαιούμενων από αυτόν παροχών, από τις οποίες επιτρεπτώς παραιτείται, τότε η αξίωση αποζημίωσης, η οποία κατ’ άρθρον 18 ν. 1654/1986 είχε μεταβιβαστεί στο Ι.Κ.Α κατά το χρόνο του ατυχήματος, επανακάμπτει στο δικαιούχο. Συνεπώς, η μεταβίβαση της αξιώσεως προς το Ι.Κ.Α τελεί υπό τη διαλυτική αίρεση της οριστικής ματαιώσεως της υποχρέωσης προς παροχή του Ι.Κ.Α. [βλ.ΕφΔωδ.(Μον) 114/2019 ΝΟΜΟΣ, Κρητικό, ό.π. σελ. 443 αρ. 19].
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα απόδειξης στο ακροατήριου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νομίμως, με τις ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου προτάσεις τους, είτε για άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, για μερικά από τα οποία (έγγραφα) γίνεται ειδική αναφορά πιο κάτω, χωρίς, όμως, να έχει παραλειφθεί κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της παρούσας διαφοράς, σε συνδυασμό και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως και χωρίς απόδειξη (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 27-5-2016 και ώρα 08.50 περίπου, η ενάγουσα οδηγούσε το άνευ αριθμού κυκλοφορίας ποδήλατό της κινούμενη εντός του Λιμένα Πειραιά, έχοντας εισέλθει από την Πύλη Ε3, με κατεύθυνση προς την Πύλη Ε7, βαίνοντας, ειδικότερα, στην αριστερή λωρίδα του ρεύματος κυκλοφορίας. Κατά τον ίδιο χρόνο, ο …………. οδηγούσε το υπ’ αριθμ. κυκλ. ………. Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο, κυριότητας της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία ……………., που ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην εναγόμενη αλλοδαπή ασφαλιστική εταιρεία, κινούμενος, ομοίως, εντός του Λιμένα Πειραιά, με κατεύθυνση από την Πύλη Ε3 στην Ε7, ομόρροπα με την ενάγουσα και όπισθεν αυτής. Στο ανωτέρω σημείο της, η οδός είναι μονής κατεύθυνσης, ευθεία και ασφαλτοστρωμένη. Κατά τον ανωτέρω χρόνο, το οδόστρωμα της οδού αυτής ήταν ξηρό, ήταν ημέρα, επικρατούσε καλοκαιρία και η ορατότητα δεν περιοριζόταν. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι, ενώ η ενάγουσα βρισκόταν στο ύψος του σημείου φόρτωσης των Ε-Γ/-Ο/Γ πλοίων με προορισμό τα Χανιά και ενώ εξακολουθούσε να κινείται κανονικά, ο …………. προσέκρουσε με σφοδρότητα, με το εμπρόσθιο αριστερό μέρος του αυτοκινήτου του, στο οπίσθιο μέρος του ποδηλάτου που οδηγούσε η ενάγουσα. Αποτέλεσμα της αμελούς αυτής συμπεριφοράς του, ήταν να ωθηθεί το ποδήλατο με ορμή προς τα εμπρός και να ανατραπεί η ενάγουσα, που έπεσε με δύναμη στο έδαφος, γεγονός που προκάλεσε τον τραυματισμό της. Όπως δεν αμφισβητείται από τη εναγόμενη, το ένδικο ατύχημα οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα του …………….., διότι αυτός δεν επέδειξε την επιμέλεια, που όφειλε και μπορούσε, ως μέσος συνετός οδηγός, κάτω από τις ίδιες περιστάσεις, καθόσον δεν οδηγούσε έχοντας συνεχώς τεταμένη την προσοχή του στην οδήγηση και δεν ρύθμισε την ταχύτητα του οχήματός του, λαμβάνοντας συνεχώς υπόψη της τις επικρατούσες οδικές συνθήκες, έτσι ώστε να είναι σε θέση να διακόψει την πορεία του οχήματός του σε οποιοδήποτε εμπόδιο που μπορεί να προβλεφθεί και ήταν ορατό από αυτόν και έτσι δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως την κίνηση της ενάγουσας, η οποία κινούνταν ευδιάκριτα μπροστά του, με αποτέλεσμα να την παρασύρει και να την τραυματίσει. Αμέσως μετά το ατύχημα, η ενάγουσα διακομίσθηκε στο Περιφερειακό Γενικό Νοσοκομείο «ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟ ΒΟΥΛΑΣ». Εκεί, διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί ενδοαρθρικό παρεκτοπισμένο κάταγμα κάτω πέρατος κερκίδας δεξιάς πηχεοκαρπικής άρθρωσης, προς αποκατάσταση του οποίου υποβλήθηκε στις 29-5-2016 σε ανοιχτή ανάταξη και εσωτερική οστεοσύνθεση (σύμφωνα με το υπ’ αριθ. πρωτ. ……./16.6.2016 πιστοποιητικό νοσηλείας του ως άνω νοσοκομείου). Στη συνέχεια, παρέμεινε νοσηλευόμενη στη Δ΄ Ορθοπεδική κλινική μέχρι τις 31-5-2016, οπότε και εξήλθε, αφού της χορηγήθηκε αναλγητική θεραπεία και της δόθηκαν οδηγίες για επανεξέταση στις 6-6-2016 και αφαίρεση ραμμάτων στις 15-6-2016 στα εξωτερικά ιατρεία της Δ’ Ορθοπεδικής Κλινικής (βλ το υπ’ προσκομιζόμενο ενημερωτικό σημείωμα του ιατρού …………..). Επίσης, στην ενάγουσα τοποθετήθηκε αρχικά γύψινος νάρθηκας και ακολούθως ειδικός πηχεοκαρπικός νάρθηκας, τον οποίο έφερε μέχρι το τέλος του μηνός Φεβρουαρίου 2017 (βλ σχετικά την από 24.2.2017 ιατρική βεβαίωση από το Γενικό Νοσοκομείο Πειραιά «ΤΖΑΝΕΙΟ»). Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα έλαβε αναρρωτική άδεια δέκα (10 μηνών), ήτοι μέχρι την 28-3-2017 (όπως προκύπτει από τις προσκομιζόμενες με επίκληση από την ενάγουσα από 31.5.2016, 1.8.2016, 12.8.2016, 29.8.2016, 12.9.2016, 27.9.2016, 13.10.2016 ιατρικές γνωματεύσεις, σε συνδυασμό με την υπ’ αριθμ. πρωτ. ……………../16.9.2017 απόφαση του Διευθυντή του Β’ Τοπικού Υποκαταστήματος Μισθωτών Αττικής-Πειραιώς-Νήσων του ΙΚΑ Δραπετσώνας). Εξάλλου, αποδείχθηκε ότι, για μακρό διάστημα μετά τον επίδικο τραυματισμό της και εξαιτίας αυτού η ενάγουσα έπασχε από αυχενική δισκοκήλη στο διάστημα Α5-Α6 (αριστερά), μετατραυματική-ενεργητική δυσκαμψία πηχεοκαρπικής, αυχεναλγία, κινησιοφοβία στον αυχένα, αδυναμία χρησιμοποίησης του χεριού της λόγω πόνου υποκειμενικής ανικανότητας με ποσοστό 100% (βλ υπ’ αριθμ. πρωτ ………../12.10.2016 και από 24.2.2017 ιατρικές βεβαιώσεις του Γενικού Νοσοκομείου Πειραιά «ΤΖΑΝΕΙΟ»), ενώ, ακόμη, σε μεταγενέστερη εξέτασή της στις 17-7-2017, της συνεστήθη χειρουργική αντιμετώπιση με πρόσθια αυχενική δισκεκτομή με τη χρήση τεχνητού αυχενικού δίσκου (βλ. την από 17.7.2017 ιατρική γνωμάτευση του νευροχειρουργού ……….). Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι, μετά την αρχική έξοδό της από το νοσοκομείο, η ενάγουσα δαπάνησε το ποσό των 35 ευρώ για την αγορά ειδικού μαξιλαριού για το χέρι (βλ. την υπ’ αριθ. ………../ 26-7-2016 απόδειξη της …………….).
Περαιτέρω, δεν αποδείχθηκε ότι η τομή μήκους 6 εκ., στην δεξιά πηχεοκαρπική χώρα της ενάγουσας, από όπου έγινε προσπέλαση για να διενεργηθεί η εσωτερική οστεοσύνθεση, παρουσιάζει κάποια δυσμορφία, που να καθιστά αναγκαία τη χειρουργική της βελτίωση με πλαστική επέμβαση. Σε κάθε περίπτωση, όπως η ενάγουσα ισχυρίζεται, προτίθεται στο μέλλον να υποβληθεί σε νέα χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση των υλικών οστεοσύνθεσης, οπότε θα γίνει νέα τομή στην ίδια περιοχή, με συνέπεια να μην έχει διαμορφωθεί πλήρως η κατάσταση του δέρματος της ενάγουσας στη συγκεκριμένη περιοχή, γι’ αυτό το σχετικό αίτημα της αγωγής για αποζημίωση πλαστικής-αισθητικής επέμβασης υποβάλλεται προώρως και πρέπει να απορριφθεί (βλ. Κρητικό, ό.π. σελ. 287-288). Είναι δε βάσιμος ο σχετικός τέταρτος λόγος της από 6-5-2019 (με αριθμ. κατάθ. …………/9-5-2019) έφεσης.
Όπως αποδείχθηκε, η ενάγουσα, λόγω του τραυματισμού της κατά το επίδικο ατύχημα, αντιμετώπισε προβλήματα κινητικότητας, τα οποία καθιστούσαν δύσκολη την αυτοεξυπηρέτησή της. Κατά το χρονικό διάστημα από 31-5-2016και για χρονικό διάστημα δύο μηνών, ήταν απαραίτητη η πρόσληψη από αυτήν οικιακής βοηθού, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και εν μέρει της νύκτας. Συγκεκριμένα, αυτή είχε ανάγκη από την παροχή των φροντίδων και της περιποίησης ενός προσώπου, ρόλο που ανέλαβε η μητέρα της, …………, η οποία, με υπερένταση των προσπαθειών της, προσέφερε σ’ αυτήν πρόσθετες υπηρεσίες οικιακής βοηθού, μεριμνώντας για τη διατροφή της, την προσωπική της υγιεινή, την εκτέλεση των οικιακών εργασιών και παράλληλα την ψυχολογική υποστήριξή της, γενικά δε, της παρείχε όλες τις αναγκαίες περιποιήσεις και φροντίδες για την αποκατάσταση της υγείας της, καθ’ υπέρβαση των οφειλόμενων στο πλαίσιο της μεταξύ γονέα και τέκνου σχέσης. Εάν η ενάγουσα απασχολούσε με αμοιβή τρίτο πρόσωπο για την παροχή των ίδιων υπηρεσιών, θα έπρεπε να καταβάλει το ποσό των 500 ευρώ μηνιαίως, ήτοι συνολικά 1.000 ευρώ (2 μήνες Χ 500 ευρώ), ποσό που δικαιούται να απαιτήσει κατ’ άρθρο 930 παρ. 3 ΑΚ. Μετά την πάροδο του διμήνου, η ενάγουσα, αν και είχε αδυναμία να χρησιμοποιεί το δεξί της χέρι (δυσκαμψία πηχεοκαρπικής), είχε τη δυνατότητα να αυτοεξυπηρετείται, γι’ αυτό είναι αβάσιμο και απορριπτέο το σχετικό κονδύλιο για το μεταγενέστερο χρονικό διάστημα. Η εκκαλούμενη απόφαση, που επιδίκασε αποζημίωση πλασματική δαπάνης οικιακής βοηθού για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, έσφαλε, γι’ αυτό είναι βάσιμος ο σχετικός τρίτος λόγος της από 6-5-2019 (με αριθμ. κατάθ. …………./9-5-2019) έφεσης.
Με το δεύτερο λόγο της από 6-5-2019 (με αριθμ. κατάθ. …………./9-5-2019) έφεσης, η εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι εσφαλμένα η εκκαλούμενη απόφαση επιδίκασε στην αντίδικό της το ποσό των 106,66 ευρώ, για δαπάνες αγοράς φαρμάκων και φαρμακευτικών ειδών (ήδη μετά την ανωτέρω κρίση της παρούσας ότι τα επιμέρους κονδύλια του σκέλους αυτού της αγωγής είναι αόριστα, πλην του κονδυλίου των 35 ευρώ για την αγορά ειδικού μαξιλαριού για το χέρι, κρίσιμο είναι μόνο αυτό το τελευταίο), καθώς επίσης και το ποσό των 265,64 ευρώ, για δαπάνες ιατρικών εξετάσεων και επισκέψεων, δεχόμενη ότι η ενάγουσα δεν έλαβε κάποιο ποσό από τον ασφαλιστικό της φορέα, ενώ η σχετική αξίωση της ενάγουσας προς αποζημίωση για τις παραπάνω δαπάνες έχει αυτοδικαίως μεταβιβαστεί στον ασφαλιστικό της φορέα. Ο λόγος αυτός της έφεσης είναι αβάσιμος και απορριπτέος. Συγκεκριμένα, η ενάγουσα δεν έκανε χρήση του δικαιώματός της να αξιώσει από τον ασφαλιστικό της φορέα (ΙΚΑ) τις παροχές αυτές, παραιτούμενη έτσι σιωπηρά από το σχετικό της δικαίωμα, σύμφωνα και με τα αναφερόμενα στην μείζονα σκέψη, όπως προκύπτει ειδικότερα και από την υπ’ αριθ. πρωτ. 048/2017/4810/16.9.2017 απόφαση του Διευθυντή του Β’ Τοπικού Υποκαταστήματος Μισθωτών Αττικής-Πειραιώς-Νήσων του ΙΚΑ Δραπετσώνας, στην οποία γίνεται αναφορά για μεταβίβαση προς το ΙΚΑ μόνο του ποσού των 2.617,80 ευρώ για επίδομα ανικανότητας προς εργασία της ενάγουσας. Επομένως, η σχετική αξίωση δεν έχει μεταβιβαστεί στον άνω ασφαλιστικό φορέα και η ενάγουσα δικαιούται να αξιώσει τα παραπάνω ποσά από την εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία.
Περαιτέρω, αποδείχτηκε ότι, εξαιτίας του ατυχήματος και της επακόλουθης ανατροπής και πτώσης με δύναμη της ενάγουσας στο έδαφος, καταστράφηκαν, έχοντας υποστεί ανεπανόρθωτες φθορές, τα ενδύματα, υποδήματα και τα αξεσουάρ που έφερε η ενάγουσα και συγκεκριμένα μία μπλούζα, αξίας κατά το χρόνο του ατυχήματος 15 ευρώ, ένα παντελόνι τύπου κολάν μάρκας «ADIDAS», αξίας κατά το χρόνο του ατυχήματος 30 ευρώ, τα υποδήματά της μάρκας REEBOK, αξίας κατά το χρόνο του ατυχήματος 30 ευρώ, γυαλιά ηλίου μάρκας RAYBAN, αξίας κατά το χρόνο του ατυχήματος 80 ευρώ, το κινητό της τηλέφωνο μάρκας Samsung, αξίας κατά το χρόνο του ατυχήματος 100 ευρώ, των οποίων η παλαιότητα δεν αποδείχθηκε, και σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας, λαμβανομένης υπόψη και της κατάθεσης του μάρτυρα απόδειξης, η αξία τους προσδιορίζεται ως ανωτέρω και συνολικά σε 255 ευρώ. Από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα και κυρίως από την κατάθεση του μάρτυρα απόδειξης αποδείχτηκε επίσης ότι το δίκυκλο ποδήλατο, ιδιοκτησίας της ενάγουσας, μάρκας Jumpertek CINZIA 26’’ SPARK/SNAKE MTB LADY 18 SPTX30, που είχε αγοράσει προ διετίας, εξαιτίας της προπεριγραφείσας σύγκρουσης, υπέστη σημαντικές και εκτεταμένες βλάβες, με κυριότερη αυτών την στρέβλωση του πίσω μέρους του. Δεδομένου ότι η δαπάνη επισκευής του, οπωσδήποτε θα υπερέβαινε την προ του ατυχήματος αξία του, που εκτιμάται στο ποσό των 159 ευρώ, λαμβανομένης υπόψη της παλαιότητάς του και της καλής κατάστασης στην οποία αυτό βρισκόταν, πρόκειται για ολοσχερή καταστροφή. Επομένως, η ζημία της ενάγουσας από αυτήν την αιτία ανέρχεται στο ποσό των 159 ευρώ. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που δέχθηκε τα ίδια για τις αιτούμενες ζημίες του ποδηλάτου, των ενδυμάτων, υποδημάτων και λοιπών ατομικών ειδών της ενάγουσας, δεν έσφαλε. Επομένως, είναι αβάσιμος και απορριπτέος ο σχετικός πέμπτος λόγος της από 6-5-2019 (με αριθμ. κατάθ. …………../9-5-2019) έφεσης.
Τέλος, αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα, που γεννήθηκε το 1979, ιδιωτική υπάλληλος (πωλήτρια σε κατάστημα εμπορίας ενδυμάτων), εξαιτίας του τραυματισμού της, λόγω του ένδικου ατυχήματος, ένιωσε πόνο και θλίψη, καθόσον, μετά τον τραυματισμό της, νοσηλεύτηκε για 5 ημέρες στην ορθοπεδική κλινική του Περιφερειακού Γενικού Νοσοκομείου ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟΥ ΒΟΥΛΑΣ, στη συνέχεια νοσηλεύτηκε κατ’ οίκον μη δυνάμενη να αυτοεξυπηρετηθεί, κατέστη ανίκανη προς εργασία για χρονικό διάστημα 10 μηνών, για την αποκατάσταση της υγείας της απαιτήθηκε μακρό χρονικό διάστημα, ενώ, παρά την πάροδο μεγάλου χρονικού διαστήματος από το ατύχημα, συνεχίζει να έχει ορισμένες ενοχλήσεις στο δεξί της χέρι, η κινητικότητα του οποίου δεν έχει αποκατασταθεί πλήρως, καθώς επίσης και στον αυχένα της. Επομένως, η ενάγουσα υπέστη ηθική βλάβη, για την αποκατάσταση της οποίας πρέπει να της επιδικαστεί χρηματική ικανοποίηση. Λαμβάνοντας υπόψη το είδος, την έκταση και τη βαρύτητα των σωματικών βλαβών της ενάγουσας, την ταλαιπωρία που υπέστη τόσο κατά τη νοσηλεία της στο νοσοκομείο και στη συνέχεια κατ’ οίκον, όσο και από τη μέριμνα, που έπρεπε να επιδείξει προς αποκατάσταση της υγείας της, την αποκλειστική ευθύνη του οδηγού του ζημιογόνου οχήματος, που ήταν ασφαλισμένο στην εναγομένη, για την πρόκληση του ατυχήματος, την οικονομική και κοινωνική κατάσταση της ενάγουσας και του υπαίτιου οδηγού και όλες εν γένει τις συνθήκες, κρίνεται ότι πρέπει να της επιδικαστεί, ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης (άρθρο 932 ΑΚ), το ποσό των 12.000 ευρώ. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που δέχθηκε τα ίδια για το κονδύλιο της ηθικής βλάβης, δεν έσφαλε. Επομένως, είναι αβάσιμος και απορριπτέος ο σχετικός έκτος λόγος της από 6-5-2019 (με αριθμ. κατάθ. ………../9-5-2019) έφεσης και ο μοναδικός λόγος της από 15-4-2019 (με αριθμ. κατάθ…………/23-4-2019.) έφεσης.
Ενόψει των ανωτέρω, πρέπει να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη και μάλιστα στο σύνολό της για την ενότητα της εκτελέσεως. Ακολούθως, πρέπει να γίνει δεκτή η από 6-5-2019 (με αριθμ. κατάθ. ………../9-5-2019) έφεση ως βάσιμη κατ’ ουσίαν και, αφού κρατηθεί η υπόθεση στο Δικαστήριο αυτό και ερευνηθεί κατ’ ουσίαν, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή κατά τα ανωτέρω ως ουσιαστικά βάσιμη και να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα τα προαναφερόμενα ποσά, πλέον αυτών που είχαν επιδικαστεί πρωτοδίκως για απώλεια εισοδημάτων (3.243 ευρώ) και για απώλεια ασφαλιστικών εισφορών (1.816,90 ευρώ), ήτοι συνολικά το ποσό των18.774,54 ευρώ (35 + 265,64 + 1000 + 3.243 + 1.816,90 + 255 + 159 + 12.000), με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής, καθόσον δεν συντρέχουν οι προς τούτο ειδικές περιστάσεις για εξαίρεση από τον τόκο επιδικίας (άρθρο 346 ΑΚ), όπως ζητείται από την εναγομένη. Είναι δε αβάσιμος και απορριπτέος ο σχετικός έβδομος λόγος της από 6-5-2019 (με αριθμ. κατάθ. …………./9-5-2019) έφεσης. Επίσης, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου, που κατατέθηκε για την άσκηση της ως άνω εφέσεως στην καταθέσασα (άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ) και να καταδικαστεί η εφεσίβλητη – εναγομένη στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων της αντιδίκου της αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας (άρθρα 178, 183 ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό. Τέλος, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη η από 15-4-2019 (με αριθμ. κατάθ. …………/23-4-2019) έφεση, να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου, που κατατέθηκε για την άσκησή της στο δημόσιο ταμείο (άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ) και να καταδικαστεί η εκκαλούσα, λόγω της ήττας της, στα δικαστικά έξοδα της αντιδίκου της του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας (άρθρ. 176, 183 ΚΠολΔ),κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων τις: Α)από 15-4-2019 (με αριθμ. κατάθ. ………./23-4-2019) έφεση της ……….. κατά της αλλοδαπής ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία ……….. και Β) από 6-5-2019 (με αριθμ. κατάθ. …………./9-5-2019) έφεση της αλλοδαπής ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία ………. κατά της …………
ΔΕΧΕΤΑΙ την από 6-5-2019 (με αριθμ. κατάθ. …………/9-5-2019) έφεση κατά το τυπικό και ουσιαστικό της μέρος.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλούμενη υπ’ αριθμ. 160/2019 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που δίκασε τη διαφορά των διαδίκων κατά την προβλεπόμενη στο άρθρο 614 παρ. 6 ΚΠολΔ ειδική διαδικασία των περιουσιακών (αυτοκινητικών) διαφορών.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση.
ΔΙΚΑΖΕΙ επί της ουσίας την αγωγή.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα δεκαοκτώ χιλιάδες, εφτακόσια εβδομήντα τέσσερα ευρώ και πενήντα τέσσερα λεπτά (18.774,54 ευρώ), με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του παραβόλου, που κατατέθηκε για την άσκηση της έφεσης, στην εκκαλούσα.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εφεσίβλητη – εναγομένη στην καταβολή μέρους της δικαστικής δαπάνης της αντιδίκου της, που ορίζει για αμφοτέρους τους βαθμούς δικαιοδοσίας σε χίλια (1.000) ευρώ.
ΔΕΧΕΤΑΙ κατά το τυπικό μέρος την από 15-4-2019 (με αριθμ. κατάθ. …………/23-4-2019) έφεση και την
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ κατά το ουσιαστικό της μέρος.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εκκαλούσα στα δικαστικά έξοδα της αντιδίκου της, που ορίζει για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας σε εξακόσια (600) ευρώ.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του παραβόλου, που κατατέθηκε για την άσκηση της έφεσης, στο δημόσιο ταμείο.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 11 Αυγούστου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ