Αριθμός 399/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 3ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Ε.Τ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΚΑΛΟΥΝΤΟΣ-ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ-ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: ……………ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά του δικηγόρο Αικατερίνη Τσιώνα.
ΚΑΘ ΩΝ Η ΚΛΗΣΗ-ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ-ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ (υπό στοιχ. 2): 1) …………….., ο οποίος δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο (παραίτηση από το δικόγραφο της έφεσης) και 2) αλλοδαπής ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «…………», η οποία εδρεύει στο ………. και εκπροσωπείται νόμιμα στην Ελλάδα από την ετερόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία «…………..», η οποία εδρεύει στην ………. Αττικής και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Ηλία Μπαλλάση.
Ο καλών-εκκαλών-εφεσίβλητος (………..) άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 25.8.2016 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………./2016) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκαν η υπ΄ αριθμ. 812/2017 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, με την οποία ματαιώθηκε η συζήτηση της αγωγής κατ΄ άρθρο 260 ΚΠολΔ και η υπ΄ αριθμ. 175/2018 απόφαση αυτού, που κήρυξε απαράδεκτη τη συζήτηση της αγωγής ως προς τον πρώτο εναγόμενο (……………) και δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου α) ο ενάγων και ήδη καλών-εκκαλών-εφεσίβλητος (………..) με την από 28.8.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ Πρωτοδικείου Πειραιώς ………./2018, ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς ………../2018) έφεσή του και β) η δεύτερη εκ των εναγομένων και ήδη δεύτερη εκ των καθ΄ ων η κλήση-εφεσιβλήτων-εκκαλούσα (εταιρεία με την επωνυμία «…………….») με την από 12.7.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ Πρωτοδικείου Πειραιώς ………../2018, ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς …………../2018) έφεσή της. Δικάσιμος των ως άνω εφέσεων ορίσθηκε αρχικά η 24η.10.2019. Η εταιρεία με την επωνυμία «…………..» και ο ……….. επανέφεραν τις ως άνω εφέσεις προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου με τις, κατατιθέμενες ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, κλήσεις τους (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2019 και ………../2019, αντίστοιχα), στη δικάσιμο της 8ης.10.2020.
Ακολούθως την 20η.10.2020, η Δικαστής του ως άνω Δικαστηρίου, Μαρία Παπαδογρηγοράκου, Εφέτης, υπέβαλε προς την Πρόεδρο του Τριμελούς Εφετείου Πειραιά, δήλωση αποχής από την εκδίκαση της ως άνω υπόθεσης, για τους λόγους που σε αυτήν αναφέρονται. Με την υπ΄ αριθμ 164/2020 Πράξη της Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, ορίσθηκε, προκειμένου να αποφανθεί για την ως άνω αίτηση αποχής, η Πρόεδρος του 4ου πολιτικού τμήματος του Εφετείου Πειραιά, Αικατερίνη Νομικού –Πρόεδρος Εφετών, η οποία όρισε ως μέλη της συνθέσεως του Δικαστηρίου, την Εφέτη Παρασκευή Μπερσή και την Εφέτη Αικατερίνη Κοκόλη, ως Εισηγήτρια. Το Δικαστήριο αυτό, συνελθόν σε Συμβούλιο την 2α.11.2020, εξέδωσε την υπ΄αριθμ. 649/2020 απόφασή του, με την οποία δέχθηκε την προαναφερόμενη δήλωση αποχής και αποφάνθηκε ότι συντρέχει περίπτωση εξαίρεσης της Εφέτη Πειραιώς, Μαρίας Παπαδογρηγοράκου, από τη συζήτηση της αναφερόμενης ως άνω υπόθεσης και διέταξε την επανάληψη τη συζήτησης των προαναφερόμενων εφέσεων στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης (4η.2.2021).
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των παρασταθέντων διαδίκων, αφού έλαβαν διαδοχικά το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Νομίμως εισάγονται προς συζήτηση αυτεπαγγέλτως ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου: Α) η από 28-8-2018 (με αριθμ. κατάθ. …………./3-9-2018) έφεση του ……….. κατά α) του ………. και β) της αλλοδαπής ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «…………» και Β) η από 12-7-2018 (με αριθμ. κατάθ. ………./9-8-2018) έφεση της αλλοδαπής ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «………..» κατά του . ……….., μετά την έκδοση της υπ’ αριθμ. 649/2020 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Πειραιώς, με την οποία έγινε δεκτή δήλωση εξαίρεσης της Εφέτου, στην οποία είχε ανατεθεί η εκδίκαση της υπόθεσης. Οι εφέσεις αυτές, οι οποίες στρέφονται κατά της υπ’ αριθμ. 175/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που κήρυξε απαράδεκτη τη συζήτηση ως προς τον απολιπόμενο κατ’ αυτήν πρώτο εναγόμενο ……….. και εκδόθηκε αντιμωλία των λοιπών διαδίκων, κατά την προβλεπόμενη στο άρθρο 614 παρ. 6 ΚΠολΔ ειδική διαδικασία των περιουσιακών (αυτοκινητικών) διαφορών, πρέπει να ενωθούν και συνεκδικασθούν λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συνάφειας και για οικονομία χρόνου και εξόδων (άρθρα 31 και 246 ΚΠολΔ).
Η πρώτη έφεση ασκήθηκε απαραδέκτως ως προς τον απολιπόμενο και στην παρούσα δίκη εφεσίβλητο ………., κατ’ άρθρο 513 παρ. 1β ΚΠολΔ, διότι, όπως προαναφέρθηκε, με την εκκαλούμενη απόφαση είχε κηρυχθεί απαράδεκτη η συζήτηση της αγωγής, καθ’ όσον στρεφόταν κατ’ αυτού. Κατά τα λοιπά, οι ως άνω υπό κρίση εφέσεις έχουν ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως (άρθρα 495 παρ. 1, 2, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 2 του ΚΠολΔ), αρμοδίως, δε, φέρονται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 ΚΠολΔ). Σημειώνεται ότι έχει κατατεθεί από τους εκκαλούντες εκάστης των ως άνω εφέσεων το νόμιμο παράβολο, ποσού εκατό (100) ευρώ, κατ’ άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, η από 28-8-2018 (με αριθμ. κατάθ. ………/3-9-2018) έφεση να απορριφθεί ως απαράδεκτη σε σχέση με τον εφεσίβλητο …………, ενώ, κατά τα λοιπά, αμφότερες οι εφέσεις πρέπει να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ), αφού συνεκδικασθούν, κατά τα ανωτέρω.
Ο ενάγων …….. στην από 25-8-2016 (με αριθμ. καταθ. ……./18-11-2016 αγωγή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά ιστορούσε ότι στις 19-9-2015 ο πρώτος εναγόμενος, ………., οδηγώντας το υπ’αριθμ. κυκλ. …….. ΙΧΕ αυτοκίνητο ιδιοκτησίας του, που ήταν ασφαλισμένο για την αστική ευθύνη προς τρίτους από την κυκλοφορία του στη δεύτερη εναγόμενη αλλοδαπή ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «…………», εκινείτο επί της οδού Σπάρτης, με κατεύθυνση από τη Νίκαια προς τον Πειραιά, οπότε, από αποκλειστική του υπαιτιότητα και κάτω από τις συνθήκες που λεπτομερώς περιγράφονται στην αγωγή, συγκρούστηκε με την οδηγούμενη από τον ίδιο υπ’ αριθμ .κυκλ. ……….. δίκυκλη μοτοσικλέτα, ιδιοκτησίας του, με συνέπεια αυτή να υποστεί ζημιές και ο ίδιος να τραυματιστεί. Με βάση το ιστορικό αυτό και μετά τον περιορισμό του αιτήματος της αγωγής, που έγινε νομότυπα, ζητούσε να αναγνωρισθεί ότι οι εναγόμενοι υποχρεούνται, σε ολόκληρο, να του καταβάλουν, ως αποζημίωση για την θετική του ζημία και ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, συνολικά το ποσό των 83.960 ευρώ νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, αφού, όπως προεκτέθηκε, κήρυξε απαράδεκτη τη συζήτηση ως προς τον εναγόμενο ………….., δέχθηκε εν μέρει την αγωγή ως προς τη συνεναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται οι εκκαλούντες με τις παραπάνω εφέσεις τους, για λόγους που ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων. Ζητούν δε να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη και περαιτέρω, ο μεν εκκαλών της πρώτης έφεσης ζητεί να γίνει εξ ολοκλήρου δεκτή η αγωγή του, η δε εκκαλούσα της δεύτερης έφεσης ζητεί να απορριφθεί η εναντίον της αγωγή.
Στην ως άνω από 12-7-2018 (με αριθμ. κατάθ. …………./9-8-2018) έφεση η εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι εσφαλμένα κρίθηκαν ως ορισμένα από την εκκαλούμενη απόφαση τα κονδύλια της αγωγής, που αναφέρονται: α) στην ανάγκη χρήσης οικιακής βοηθού εκ μέρους του ενάγοντος, κατά το χρονικό διάστημα που παρέμεινε στην οικία του, οπότε τις αναγκαίες υπηρεσίες παρείχε η μητέρα του, β) στη δαπάνη λήψης βελτιωμένης διατροφής και γ) στη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Οι σχετικοί ως άνω λόγοι της έφεσης είναι αβάσιμοι και απορριπτέοι, δεδομένου ότι τα ανωτέρω κονδύλια της αγωγής είναι ορισμένα, κατ’ άρθρο 216 παρ. 1α ΚΠολΔ, καθόσον: 1) σε σχέση με το κονδύλιο για την πλασματική δαπάνη απασχόλησης οικιακής βοηθού, αναφέρεται στην αγωγή, όπως απαιτείται, η αμοιβή που θα έπρεπε να καταβληθεί σε τρίτο πρόσωπο, εάν προσλαμβανόταν για την παροχή των συγκεκριμένων υπηρεσιών, επιπλέον δε αναφέρεται σαφώς η χρονική διάρκεια παροχής των υπηρεσιών που απαιτήθηκαν (βλ. ΑΠ 1545/2009, ΑΠ 833/2005, ΕφΑθ 519/2017 ΝΟΜΟΣ), 2) όσον αφορά στο κονδύλιο για τη δαπάνη λήψης βελτιωμένης διατροφής, αναφέρεται στην αγωγή, όπως απαιτείται, η αναγκαιότητα λήψης ειδικής διατροφής και το μηνιαίο κόστος αυτής (βλ. ΕφΑθ 519/2017 ΝΟΜΟΣ) και 3) σε σχέση με το κονδύλιο της χρηματικής ικανοποίησης του ενάγοντος λόγω ηθικής βλάβης, δεν ήταν αναγκαία η αναφορά στην αγωγή της περιουσιακής κατάστασης του ιδίου και του οδηγού του άλλου οχήματος (βλ. ΑΠ 212/2014, ΑΠ 242/2008 ΝΟΜΟΣ).
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης της μάρτυρος απόδειξης στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που περιέχεται στα πρακτικά συνεδρίασης επί της αρχικώς εκδοθείσας υπ’αριθμ. 812/2017 απόφασης του ανωτέρω Δικαστηρίου, η οποία κήρυξε ματαιωμένη τη συζήτηση και όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νομίμως, με τις ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου προτάσεις τους, είτε για άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, για μερικά από τα οποία (έγγραφα) γίνεται ειδική αναφορά πιο κάτω, χωρίς, όμως, να έχει παραλειφθεί κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της παρούσας διαφοράς, σε συνδυασμό και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως και χωρίς απόδειξη (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 19 Σεπτεμβρίου 2015, ημέρα Σάββατο και περί ώρα 06.45, ο ενάγων, που γεννήθηκε το 1996 και υπηρετούσε στο ……, οδηγώντας την υπ’ αριθμ. ……….. δίκυκλη μοτοσυκλέτα ιδιοκτησίας του, εκινείτο επί της οδού Χορμοβίτου στην περιοχή του Πειραιά, με κατεύθυνση από την Αγία Σοφία προς το Κερατσίνι Αττικής. Η οδός Χορμοβίτου είναι μονής κατεύθυνσης, με δύο λωρίδες κυκλοφορίας, οι καιρικές συνθήκες ήταν καλές, δεν υπήρχε κάποιος περιορισμός στην ορατότητα. και ο ενάγων έβαινε στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας με κανονική ταχύτητα, που δεν υπερέβαινε τα 50 χλμ/ώρα. Η οδός Χορμοβίτου διασταυρώνεται με την οδό Σπάρτης, που είναι μονόδρομος, με μια λωρίδα κυκλοφορίας, στο ύψος δε της διασταύρωσής της με τη οδό Χορμοβίτου, η κυκλοφορία των οχημάτων ρυθμίζεται με φωτεινούς σηματοδότες. Όταν ο ενάγων, κινούμενος επί της οδού Χορμοβίτου, προσέγγισε στην ως άνω διασταύρωση, δεδομένου ότι ο ευρισκόμενος προ αυτού φωτεινός σηματοδότης είχε πράσινη ένδειξη, συνέχισε την πορεία του για να εισέλθει στη διασταύρωση. Όμως, κατά τον ίδιο χρόνο, ο ………., που οδηγούσε επί της οδού Σπάρτης το υπ’αριθμ. κυκλ. ……….. ΙΧΕ αυτοκίνητο ιδιοκτησίας του, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την αστική ευθύνη προς τρίτους από την κυκλοφορία του στην εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία, με κατεύθυνση από τη Νίκαια προς τον Πειραιά, φτάνοντας στη διασταύρωση με την οδό Χορμοβίτου και ενώ ο προ αυτού σηματοδότης είχε κόκκινη ένδειξη, δεν διέκοψε την πορεία του, με αποτέλεσμα να εισέλθει παράνομα στη διασταύρωση και κατ’ αυτό τον τρόπο να παρεμβληθεί στην πορεία της μοτοσυκλέτας του ενάγοντος, η οποία προσέκρουσε με ορμή στην αριστερή πλευρά του οχήματος του εναγομένου και συγκεκριμένα στο ύψος της πόρτας του οδηγού. Εξαιτίας της σύγκρουσης αυτής, ο ενάγων έπεσε στο οδόστρωμα και τραυματίσθηκε. Για την ως άνω παραβίαση του ερυθρού σηματοδότη εκ μέρους του ………. υπάρχουν αντικρουόμενες καταθέσεις του τελευταίου και του ενάγοντος στην Τροχαία. Αυτόπτης μάρτυρας δεν υπήρχε και πάντως κρίνεται μη πειστικός ο ισχυρισμός της μάρτυρος του ενάγοντος ότι την ενημέρωσε για την παραβίαση του κόκκινου σηματοδότη εκ μέρους του οδηγού του αυτοκινήτου κάποιος αστυνομικός, που σχολούσε εκείνη την ώρα και δεν έδωσε τα στοιχεία του στην Τροχαία γιατί δεν ήθελε να εμπλακεί. Η εναγομένη ισχυρίζεται ότι, αν ο …………….. είχε παραβιάσει τον ερυθρό σηματοδότη, θα συγκρουόταν με έτερα οχήματα, που κινούνταν στη δεξιά λωρίδα της οδού Χορμοβίτου. Όμως, από τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες προκύπτει ότι στο αριστερό ρεύμα κυκλοφορίας της οδού υπάρχουν παρκαρισμένα οχήματα και κίνηση υπάρχει μόνο στη δεξιά λωρίδα, στην οποία εκινείτο και ο ενάγων. Εξάλλου, ο απαιτούμενος χρόνος για τη μετάβαση του ενάγοντος μέχρι το στρατόπεδο ………, όπου κατευθυνόταν, ήταν περίπου 15 λεπτά και, επομένως, είχε χρονικό περιθώριο 45 λεπτών περίπου μέχρι τις 7.30 πμ, οπότε έπρεπε να βρίσκεται στο στρατόπεδο όπου υπηρετούσε. Συνεπώς, δεν είχε λόγο να βιάζεται, αναπτύσσοντας υπερβολική ταχύτητα, παραβιάζοντας μάλιστα και τον ερυθρό σηματοδότη, ώστε να φτάσει πιο γρήγορα στον προορισμό του. Η κηλίδα αίματος του τραυματισμένου ενάγοντος, που βρέθηκε στο αριστερό άκρο της οδού Χορμοβίτου, προέκυψε κατά τη μεταφορά του σε άλλο ασφαλές σημείο, μέχρι την άφιξη ασθενοφόρου και δεν αποτελεί το σημείο της σύγκρουσης. Από τα ανωτέρω και θεωρώντας την κατάθεση του ενάγοντος στην Τροχαία πιο πειστική, σε σχέση με αυτήν του άλλου οδηγού, κρίνεται ότι το ένδικο ατύχημα οφείλεται στην αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού του υπ’ αριθμ. κυκλ. …………. ΙΧΕ αυτοκινήτου, ο οποίος δεν επέδειξε την επιμέλεια, που όφειλε και μπορούσε, ως μέσος συνετός οδηγός, κάτω από τις ίδιες περιστάσεις και δεν διέκοψε την πορεία του προ του ερυθρού σηματοδότη, όπως είχε υποχρέωση (άρθρο 6 παρ.1 αρ. β του Κ.Ο.Κ.), αλλά συνέχισε αυτήν με αποτέλεσμα να προκληθεί το επίδικο ατύχημα. Προκύπτει, επίσης, ότι ο ενάγων δεν βαρύνεται με οποιοδήποτε ποσοστό συνυπαιτιότητας, καθόσον εκινείτο συννόμως, διασχίζοντας την ως άνω διασταύρωση με πράσινη την ένδειξη του σηματοδότη. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δεν έσφαλε, που δέχθηκε τα ίδια ως προς την αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού του Ι.Χ.Ε αυτοκινήτου, γι’ αυτό είναι αβάσιμος και απορριπτέος ο σχετικός πρώτος λόγος της από 12-7-2018 (με αριθμ. κατάθ. ………./9-8-2018) έφεσης. Περαιτέρω, ο ενάγων ισχυρίζεται ότι η υπ’ αριθμ. κυκλ. …………. δίκυκλη μοτοσικλέτα, ιδιοκτησίας του, μάρκας SUZUKI, κυβισμού 125 κυβικών εκατοστών, με πρώτη κυκλοφορία το 2004, εξαιτίας της σύγκρουσης, υπέστη εκτεταμένες βλάβες, έτσι ώστε η επισκευή της να κρίνεται ασύμφορη και να πρόκειται για ολοσχερή καταστροφή. Προς απόδειξη του ισχυρισμού του, ο ενάγων προσκομίζει την από 29-10-2015 έκθεση ιδιωτικής πραγματογνωμοσύνης του εκτιμητή ζημιών ………, στην οποία αναφέρεται ότι, κατόπιν εντολής της ασφαλιστικής εταιρείας ………….., εξέτασε το δίκυκλο ανεπισκεύαστο στην οικία του ενάγοντος ιδιοκτήτη, διαπίστωσε ότι έχει υποστεί μεγάλη ζημιά στο εμπρόσθιο μέρος, αριστερά και δεξιά και ότι η επισκευή του κρίνεται ασύμφορη. Ωστόσο, δεν αναφέρονται στην έκθεση αυτή ούτε οι επιμέρους ζημίες της μοτοσυκλέτας, ούτε το κόστος αποκατάστασης των ζημιών, έστω κατά κατηγορία δαπανών (εργασίες-ανταλλακτικά), αλλά ούτε και η αξία του δίκυκλου κατά το χρόνο του ατυχήματος, προκειμένου να μπορεί να κριθεί εάν πράγματι η επισκευή του είναι ασύμφορη. Συνεπώς, το κονδύλιο αυτό κρίνεται απορριπτέο ως αναπόδεικτο. Δεν έσφαλε, επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που έκρινε ομοίως, γι’ αυτό είναι αβάσιμος και απορριπτέος ο σχετικός πρώτος λόγος της από 28-8-2018 (με αριθμ. κατάθ. ……………../3-9-2018) έφεσης. Όπως προαναφέρθηκε, κατά το επίμαχο ατύχημα, ο ενάγων τραυματίστηκε και διακομίσθηκε αμέσως με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί ανοικτό κάταγμα της διάφυσης (ΔΕ) μηριαίου οστού τύπου GUSTILOI, εξάρθρωμα (ΔΕ) ακρωμιοκλειδικής, κάταγμα 7ης πλευράς και πνευμοθώρακα (ΑΡ), αντιμετωπίστηκε δε το κάταγμα χειρουργικά την ίδια ημέρα με ενδομυελική ήλωση. Ακολούθως, κρίθηκε αναγκαία η χειρουργική επανεκτίμηση και αποκατάσταση των συνδέσμων του δεξιού άκρου. Για το λόγο αυτό, την 1-10-2015 υποβλήθηκε σε χειρουργική αποκατάσταση (ΔΕ) ακρωμιοκλειδικής, αρθροσκοπική, υποβοηθούμενη. Μετεγχειρητικά, παρουσίασε πνευμοθώρακα (ΔΕ), λόγω των πολλαπλών καταγμάτων, ο οποίος αντιμετωπίστηκε με σωλήνα θωρακικής παροχέτευσης {συσκευή billow) από κλινικό θωρακοχειρουργό, που παρακολουθούσε την πορεία του τραύματος καθ’ όλη τη διάρκεια της νοσηλείας του ενάγοντος. Ακολούθως, η πορεία του ήταν ομαλή και για τα λόγο αυτό την 6-10-2015 του αφαιρέθηκε η συσκευή billow (σωλήνας θωρακικής παροχέτευσης), που είχε τοποθετηθεί και έλαβε εξιτήριο την 8-10-2015, αφού του δόθηκαν φαρμακευτική αγωγή και οδηγίες από ορθοπεδικό. Αρχικώς, κατά την έξοδο του από το νοσοκομείο, του χορηγήθηκε αναρρωτική άδεια 45 ημερών, με οδηγίες για επανεξέταση. Την 23-11-2015 εισήχθη εκ νέου στο νοσοκομείο, ώστε να γίνει επανεξέταση της κατάστασής του και να υποβληθεί σε εξετάσεις για την επανεκτίμηση των καταγμάτων. Ενόψει της κατάστασης των τραυμάτων του, οι θεράποντες ιατροί του χορήγησαν εκ νέου αναρρωτική άδεια 40 ημερών, με οδηγίες για επανεξέταση. Την 4-1-2016 εισήλθε για τρίτη φορά στο νοσοκομείο, ώστε να γίνει επανεκτίμηση της κατάστασης της υγείας του, οπότε οι θεράποντες ιατροί του έκριναν απαραίτητη την εκ νέου χορήγηση αναρρωτικής άδειας 20 ημερών, ενώ δόθηκαν οδηγίες για διενέργεια φυσιοθεραπειών και για επανεξέταση. Η τελευταία επανεξέταση έλαβε χώρα την 22-1-2016, οπότε, κατόπιν του κλινικού και εργαστηριακού ελέγχου, του έγινε σύσταση να παραμείνει ελεύθερος παρατεταμένης ορθοστασίας και βαριάς χειρωνακτικής εργασίας για 2 ακόμη μήνες. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, μετά την αρχική έξοδό του από το νοσοκομείο, είχε ανάγκη των υπηρεσιών και φροντίδων έτερου προσώπου, καθόσον δυσχερώς μπορούσε να μετακινηθεί μόνο με τη χρήση βακτηριών μασχάλης. Τις υπηρεσίες αυτές (ιδίως σίτιση, προσωπική καθαριότητα κλπ) του τις προσέφερε, με υπερένταση των δυνάμεών της, η μητέρα του, ………………, όποτε ήταν αναγκαίο, κατά τη διάρκεια της ημέρας για δύο μήνες, χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο ενάγων δεν μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί πλήρως. Επομένως, αυτός δικαιούται να ζητήσει αποζημίωση, διότι, αν είχε προσλάβει για το σκοπό αυτό οικιακή βοηθό, θα είχε καταβάλει το ποσό των 600 ευρώ μηνιαίως και συνολικά το ποσό των 1200 ευρώ(2 μήνες Χ 600 ευρώ). Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ορθώς εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις, δεχόμενο τα ίδια σε σχέση με το ανωτέρω κονδύλιο, γι’ αυτό είναι αβάσιμος και απορριπτέος ο σχετικός δεύτερος λόγος της από 12-7-2018 (με αριθμ. κατάθ. …………/9-8-2018) έφεσης. Επίσης, εξαιτίας της κατάστασης της υγείας του και ιδίως επειδή είχε υποστεί κάταγμα, ο ενάγων, κατόπιν συστάσεως των θεραπόντων ιατρών του, ελάμβανε βελτιωμένη διατροφή, δαπανώντας καθημερινά, για χρονικό διάστημα 88 ημερών, ήτοι από 8-10-2015 έως 4-1-2016, επιπλέον των συνήθων δαπανών διατροφής του, το ποσό των 3 ευρώ, δηλαδή συνολικά ποσό 264 ευρώ (3 ευρώ Χ 88 ημέρες). Δεν έσφαλε επομένως το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο για την αιτία αυτή επιδίκασε στον ενάγοντα το ίδιο ποσό, γι’ αυτό είναι αβάσιμος και απορριπτέος ο σχετικός τρίτος λόγος της από 12-7-2018 (με αριθμ. κατάθ. …………/9-8-2018) έφεσης. Τέλος, ο ενάγων, εξαιτίας του τραυματισμού του κατά το επίδικο αυτοκινητικό ατύχημα, ένιωσε πόνο και θλίψη, καθόσον, μετά τον τραυματισμό του, νοσηλεύτηκε για 20 ημέρες στο νοσοκομείο, στη συνέχεια νοσηλεύτηκε κατ’ οίκον μη δυνάμενος να αυτοεξυπηρετηθεί, κατέστη ανίκανος προς εργασία για χρονικό διάστημα 6 μηνών περίπου, εν γένει δε, για την αποκατάσταση της υγείας του απαιτήθηκε σημαντικό χρονικό διάστημα. Επομένως, ο ενάγων υπέστη ηθική βλάβη, για την αποκατάσταση της οποίας πρέπει να του επιδικαστεί χρηματική ικανοποίηση. Λαμβάνοντας υπόψη το είδος, την έκταση και τη βαρύτητα των σωματικών βλαβών του ενάγοντος, την ταλαιπωρία που υπέστη τόσο κατά τη νοσηλεία του στο νοσοκομείο και στη συνέχεια κατ’ οίκον, όσο και από τη μέριμνα, που έπρεπε να επιδείξει προς αποκατάσταση της υγείας του, την αποκλειστική ευθύνη του οδηγού του ζημιογόνου οχήματος, που ήταν ασφαλισμένο στην εναγομένη, για την πρόκληση του ατυχήματος, την οικονομική και κοινωνική κατάσταση του ενάγοντος και του υπαίτιου οδηγού και όλες εν γένει τις συνθήκες, κρίνεται ότι πρέπει να του επιδικαστεί, ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης (άρθρο 932 ΑΚ), το ποσό των 12.000 ευρώ. Έσφαλε, επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που επιδίκασε για χρηματική ικανοποίηση μεγαλύτερο ποσό, γι’ αυτό είναι βάσιμος ο σχετικός τέταρτος λόγος της από 12-7-2018 (με αριθμ. κατάθ. ………./9-8-2018) έφεσης, ενώ είναι αβάσιμος και απορριπτέος ο δεύτερος λόγος της από 28-8-2018 (με αριθμ. κατάθ. ………./3-9-2018) έφεσης, με τον οποίο ζητείται η επιδίκαση μεγαλύτερου ποσού. Ενόψει των ανωτέρω, η προσβαλλόμενη απόφαση, ορθώς μεν έκρινε επί της ευθύνης του οδηγού του ζημιογόνου οχήματος στην πρόκληση του ατυχήματος και των κονδυλίων των θετικών ζημιών του ενάγοντος, πλην όμως έσφαλε ως προς τον καθορισμό της χρηματικής του ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης. Συνεπώς, πρέπει να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη και μάλιστα στο σύνολό της για την ενότητα της εκτελέσεως. Ακολούθως, πρέπει να γίνει δεκτή η από 12-7-2018 (με αριθμ. κατάθ. ………../9-8-2018) έφεση ως βάσιμη κατ’ ουσίαν και, αφού κρατηθεί η υπόθεση στο Δικαστήριο αυτό και ερευνηθεί κατ’ ουσίαν, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή κατά τα ανωτέρω ως ουσιαστικά βάσιμη και να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 13.464 ευρώ (1.200 + 264 + 12.000), με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής, καθόσον δεν συντρέχουν οι προς τούτο ειδικές περιστάσεις για εξαίρεση από τον τόκο επιδικίας (άρθρο 346 ΑΚ), όπως ζητείται από την εναγομένη. Είναι δε αβάσιμος και απορριπτέος ο σχετικός πέμπτος λόγος της από 12-7-2018 (με αριθμ. κατάθ. …………/9-8-2018) έφεσης. Επίσης, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου, που κατατέθηκε για την άσκηση της ως άνω έφεσης στην καταθέσασα (άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ) και να καταδικαστεί η εκκαλούσα – εναγομένη στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων του αντιδίκου της αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας (άρθρα 178, 183 ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό. Τέλος, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη η από 28-8-2018 (με αριθμ. κατάθ. ………../3-9-2018) έφεση, να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου, που κατατέθηκε για την άσκησή της στο δημόσιο ταμείο (άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ) και να καταδικαστεί ο εκκαλών, λόγω της ήττας του, στα δικαστικά έξοδα της αντιδίκου του του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας (άρθρ. 176, 183 ΚΠολΔ),κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ την Α) από 28-8-2018 (με αριθμ. κατάθ. …./3-9-2018) έφεση του . ……….. κατά α) του …….. και β) της αλλοδαπής ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «…………..» ερήμην του πρώτου των εφεσιβλήτων και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων και Β)την από 12-7-2018 (με αριθμ. κατάθ. ………/9-8-2018) έφεση της αλλοδαπής ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «…………….» κατά του . ……….. αντιμωλία των διαδίκων.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 28-8-2018 (με αριθμ. κατάθ. ………../3-9-2018) έφεση κατά το τυπικό της μέρος ως προς τον εφεσίβλητο …………..
ΔΕΧΕΤΑΙ κατά τα λοιπά την ίδια έφεση ως προς το τυπικό της μέρος και την
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ως προς το ουσιαστικό της μέρος.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του παραβόλου, που κατατέθηκε για την άσκηση της έφεσης, στο δημόσιο ταμείο.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εκκαλούντα στα δικαστικά έξοδα της αντιδίκου του, που ορίζει για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας σε εξακόσια (600) ευρώ.
ΔΕΧΕΤΑΙ την από 12-7-2018 (με αριθμ. κατάθ. …………./9-8-2018) έφεσηκατά το τυπικό και ουσιαστικό της μέρος.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλούμενη υπ’ αριθμ. 175/2018 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που δίκασε τη διαφορά των διαδίκων κατά την προβλεπόμενη στο άρθρο 614 παρ. 6 ΚΠολΔ ειδική διαδικασία των περιουσιακών (αυτοκινητικών) διαφορών.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση.
ΔΙΚΑΖΕΙ επί της ουσίας την αγωγή.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα δεκατρείς χιλιάδες, τετρακόσια εξήντα τέσσερα (13.464) ευρώ, με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του παραβόλου, που κατατέθηκε για την άσκηση της έφεσης, στην εκκαλούσα.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εκκαλούσα – εναγομένη στην καταβολή μέρους της δικαστικής δαπάνης του αντιδίκου της, που ορίζει για αμφοτέρους τους βαθμούς δικαιοδοσίας σε χίλια (1.000) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 11 Αυγούστου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ