Αριθμός 441 /2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Παρασκευή Μπερσή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα T.Λ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: ………… ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξουσία του δικηγόρο Στυλιανή Πλουτινάκη.
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: …………….. η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξουσίας της δικηγόρου Μελπομένης Ιερωνυμάκη.
Η εφεσίβλητη άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 5.10.2017 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………../2017) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 4204/2018 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών με την από 22.10.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../2018) έφεσή του, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς ………../2018) αρχικά η 24η.10.2019 και, μετά από αναβολή, αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιες δικηγόροι των διαδίκων, αφού έλαβαν διαδοχικά το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
I. Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 528 ΚΠολΔ, αν ασκηθεί έφεση από το διάδικο που δικάσθηκε ερήμην, η εκκαλούμενη απόφαση εξαφανίζεται μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους, (ΑΠ 467/2017, 1572/2013 ΝΟΜΟΣ), ανεξάρτητα από τη διαδικασία που τηρήθηκε. Ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς που μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως». Κατά την έννοια της άνω διάταξης, με την οποία ρυθμίζονται τα αποτελέσματα της έφεσης, κατ΄ απόφασης που εκδόθηκε ερήμην του εκκαλούντος, πλην όμως ερευνήθηκε η αγωγή ως εάν ο απολιπόμενος διάδικος ήταν παρών, προκύπτει ότι η εκκαλούμενη απόφαση εξαφανίζεται μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους και ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει (με το δικόγραφο της έφεσης και τις προτάσεις του) όλους τους ισχυρισμούς που μπορούσε να προβάλει και πρωτοδίκως χωρίς τους περιορισμούς του άρθρου 527 ΚΠολΔ. Του παρέχεται δηλαδή η ευκαιρία, δεδομένου ότι δεν εμφανίστηκε στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, αλλά δικάστηκε ως εάν ήταν παρών, όπως, εντός των ορίων του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της έφεσης, ακουστεί και προβάλει στο εφετείο όσους ισχυρισμούς μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως επανορθώνοντας με την έφεση τις συνέπειες που η απουσία του ενδεχομένως, επέφερε, (βλ. Ματθία Δνη 36.11, ΑΠ 476/2017, 1572/2013, 1906/2008, ΜΕφΑΘ 3706/2015, ΜΕφΠειρ 159/2015, 362/2014, ΕφΛαμ 22/2011, σε ΝΟΜΟΣ, ΕφΔωδ 67/2002, ΤΝΠ ΔΣΑ 1531/1999). Αν αρνηθεί τους αγωγικούς ισχυρισμούς ή προβάλλει εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων, ως προς τη βάση της αγωγής, η απόφαση πλήττεται στο σύνολο της και πρέπει να εξαφανιστεί ως προς όλες τις διατάξεις της (ΑΠ 1015/2005 Ελλ.Δ/νη 46.1100, Εφ.Αθ. 1600/2004 Ελλ.Δ/νη 2004.1078, ΕφΑθ. 5224/2003 Ελλ.Δ/νη 2004.555, ΕφΔωδ 136/2009, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Η ρύθμιση του άρθρ. 528 ΚΠολΔ ισχύει ανεξαρτήτως διαδικασίας για όλες τις εφέσεις που ασκούνται από διάδικο που δικάσθηκε σαν να ήταν παρών στον πρώτο βαθμό δικαιοδοσίας (Κεραμεύς/Κονδύλης/Νίκας, Συμπληρ. Ερμ. ΚΠολΔ, άρθρ. 528 παρ. 2, ΑΠ 1040/2013, ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 180/2010, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).Αν με το εφετήριο προβάλλει ως εναγόμενος μόνο ενστάσεις καταλυτικές της αγωγής, η απόφαση δεν εξαφανίζεται κατά το μέρος που κρίθηκε βάσιμη η αξίωση, αλλά μόνο κατά το διατακτικό (Σαμουήλ, Η έφεση, εκδ.2003, σ. 100 επ.. ΜΕφΑθ 3706/2015, ΜΕφΠειρ 362/2014, ΕφΛαμ 54/2013, ΝΟΜΟΣ). Για να επέλθει όμως το αποτέλεσμα της εξαφάνισης της απόφασης το δευτεροβάθμιο δικαστήριο δεν ερευνά αν ο λόγος αυτός είναι βάσιμος, αλλά μόνο εάν είναι νόμιμος, έτσι, ώστε στην αντίθετη περίπτωση να απορρίπτεται η έφεση και να μην εξαφανίζεται η απόφαση (ΑΠ 1075/2013, 1040/2013,ΕφΑθ 2120/2014, ΕφΘρ 73/2014, ΕφΛαμ 9/2013).
II.Επίσης, από τη διάταξη του άρθρου 174 ΚΠολΔ προκύπτει ότι η υποχρέωση καταβολής των προκαταβλητέων εξόδων και τελών δικαστικής πράξης ή συζήτησης, πρέπει μετά τον προσδιορισμό τους από το δικαστήριο ενώπιον του οποίου εκκρεμεί δίκη, να εκπληρώνεται έως τη συζήτηση της υπόθεσης ή την επιχείρηση της πράξης, κατά τη χρονική ενέργεια των οποίων πρέπει να υπάρχει και η σχετική απόδειξη καταβολής αυτών. Η μη καταβολή των εξόδων του αντιδίκου όπως στη δίκη διατροφής, (173 παρ. 4 ΚΠολΔ), συνεπάγεται, σύμφωνα με το άρθρο 175 ΚΠολΔ, πλασματική ερημοδικία αυτού που δεν προκατέβαλε τα έξοδα και μη δυνατότητά του για κανονική συμμετοχή στη δίκη. Παρέχεται όμως η δυνατότητα στον ερήμην δικασθέντα, με την άσκηση της έφεσης του στα πλαίσια των άρθρων 527 και 529 ΚΠολΔ, να καταβάλει τα έξοδα που ορίστηκαν με την κατάθεση της αγωγής στη δευτεροβάθμια δίκη έως τη συζήτηση της έφεσης. Η παράλειψη προκαταβολής των εξόδων αυτών και στη συζήτηση της έφεσης ή η προκαταβολή τούτων μετά τη συζήτηση αυτής συνεπάγεται επίσης, σύμφωνα με το άρθρο 175 ΚΠολΔ που εφαρμόζεται, κατ΄άρθρ. 591 ΚΠολΔ και στις διαφορές που αφορούν διατροφή και επιμέλεια τέκνων, την ερημοδικία του εκκαλούντος και συνεπώς η έφεση απορρίπτεται ως ανυποστήρικτη, (ΑΠ 60/2017, ΜΕφΠειρ 156/2016, 824/2014, ΕφΑθ 2680/2008, 5546/2008, 1591/2005, ΕφΔωδ 77/2004, ΕφΠατρ 514/2003, ΕφΑθ 3821/2001, 6403/2001, 1381/2000, 7480/1998, ΝΟΜΟΣ).
Η κρινόμενη, από 22.10.2018 (υπ΄αριθ. κατάθ. …………./26.10.2018) έφεση κατά της υπ΄αριθ. 4204/2018 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, (Ειδική Διαδικασία Διαφορών από την Οικογένεια, το Γάμο και την Ελεύθερη Συμβίωση), που εκδόθηκε ερήμην του εναγομένου λόγω πλασματικής ερημοδικίας αυτού συνεπεία της μη καταβολής των προκαταβλητέων εξόδων (173 παρ. 4, 174 και 175ΚΠολΔ) και έκανε εν μέρει δεκτή την από 5.10.2017, (υπ΄αριθ. κατάθ. ………../10.10.2017) αγωγή της ενάγουσας και ήδη εφεσίβλητης, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα, (518 παρ. 2 ΚΠολΔ), καθώς δεν αποδεικνύεται και οι διάδικοι δεν προσκομίζουν ούτε επικαλούνται επίδοση της εκκαλουμένης.
Με την ως άνω αγωγή της η ενάγουσα, η οποία βρίσκεται σε διάσταση με τον εναγόμενο, ζητούσε α) να υποχρεωθεί ο εναγόμενος σύζυγός της να προκαταβάλλει σε αυτήν μηνιαία διατροφή σε χρήμα ποσού 1.000 € για την ίδια ατομικά, η οποία από εύλογη αιτία διέκοψε την έγγαμη συμβίωσή τους, το οποίο ποσό συνάγεται από τη σύγκριση των εκατέρωθεν οικονομικών δυνατοτήτων των διαδίκων, προς κάλυψη των διατροφικών της αναγκών όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της οικογενειακής ζωής, λαμβανομένης υπ’ όψιν και της χωριστής διαβίωσής τους, διότι η ίδια αδυνατεί ν΄αντιμετωπίσει τις ανάγκες διατροφής της και δη προκαταβολικά εντός του πρώτου πενθημέρου εκάστου μηνός, για χρονικό διάστημα 2 ετών από την επομένη της επίδοσης της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων επί της οποίας εξεδόθη η υπ΄αριθ. 1113/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (Ασφαλιστικών Μέτρων) και με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε μηνιαίας δόσης μέχρι την εξόφληση, β) να της παραχωρηθεί η αποκλειστική χρήση της κοινής οικογενειακής στέγης, ήτοι του διαμερίσματος που βρίσκεται στη Νίκαια Αττικής το οποίο περιγράφεται ειδικότερα στην αγωγή και ανήκει εξ ημισείας στους διαδίκους, (διατασσομένης της οριστικής αποχώρησης του εναγομένου και της απαγόρευσης επίσκεψης και διαμονής του σε αυτήν, με παράδοση των κλειδιών με απειλή χρηματικής ποινής και προσωπικής κράτησης σε βάρος του για την περίπτωση παραβίασης της εκδοθησομένης απόφασης) και γ) να της παραχωρηθεί η χρήση των ευρισκομένων στην κοινή συζυγική τους οικία κινητών πραγμάτων και κλειδιών εκτός από τα προσωπικά είδη του εναγομένου, καθώς και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος στην καταβολή των δικαστικών της εξόδων. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, με την εκκαλούμενη απόφασή του που εκδόθηκε με πλασματική ερημοδικία του εναγομένου, που δίκασε ερήμην του εναγομένου λόγω της πλασματικής ερημοδικίας του ως άνω, αφού, ορθώς, έκρινε την αγωγή ορισμένη και νόμιμη, δεδομένου ότι η ένδικη αγωγή είναι αρκούντως ορισμένη, καθώς αναφέρεται σ` αυτήν ότι οι διάδικοι είναι σύζυγοι, ότι η διακοπή της έγγαμης σχέσης της οφείλεται σε λόγο που αφορά αποκλειστικά τον εναγόμενο, καθώς και οι βιοτικές ανάγκες της ενάγουσας συνολικά, χωρίς να απαιτείται να εκτίθενται σ΄ αυτή αναλυτικώς οι διατροφικές ανάγκες της τελευταίας και το ποσό που απαιτείται για την κάλυψη καθεμιάς από αυτές (ΑΠ 67/1999, ΑΠ 1316/1992 ΕλλΔνη 35.368, ΕφΘεσ 1613/1998 Αρμ.1999.943, ΕφΑθ 8012/1995 ΕλλΔνη 37.1096, ΕφΑθ 4789/1993 ΕλλΔνη 35.450), ούτε και ο τρόπος που υπολογίζεται το ύψος της κάθε βιοτικής ανάγκης, απορριπτομένου του ισχυρισμού που προέβαλε ο εναγόμενος, ήδη εκκαλών, τον οποίο επαναφέρει με λόγο έφεσης, περί αοριστίας της ένδικης αγωγής, έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή ως προς το αίτημα περί καταβολής μηνιαίας διατροφής στην ενάγουσα για το ποσό των επτακοσίων (700) ευρώ, καταβαλλόμενο προκαταβολικά εντός του πρώτου πενθημέρου εκάστου μηνός για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών, νομιμοτόκως δε από την επομένη της επίδοσης της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων, διέταξε τη μετοίκηση του εναγομένου από την ανωτέρω συζυγική οικία και την παράδοση των κλειδιών και απαγόρευση εισόδου του σε αυτήν και την παραχώρηση της αποκλειστικής χρήσης της εντός του διαμερίσματος οικοσκευής στην ενάγουσα με απειλή χρηματικής ποινής χιλίων ευρώ και προσωπικής κράτησης έως ενός έτους για κάθε παράβαση των διατάξεών της. Τέλος δε επέβαλε τη δικαστική δαπάνη της ενάγουσας σε βάρος του εναγομένου.
Σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στην ανωτέρω νομική σκέψη, μετά την καταβολή των προκαταβλητέων εξόδων εκ μέρους του εναγομένου – εκκαλούντος, (βλ. από 30.5.2018 προσκομιζόμενη σχετική απόδειξη είσπραξης της πληρεξουσίας δικηγόρου της εφεσίβλητης – ενάγουσας ……….. .), ενόψει της πλασματικής ερημοδικίας του στον πρώτο βαθμό και εφόσον αυτός προβάλλει άρνηση της ιστορικής βάσης της αγωγής και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και εσφαλμένη ερμηνεία του νόμου και ζητεί να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση, επί τω τέλει όπως απορριφθεί η αγωγή, πρέπει να γίνει τυπικά και κατ’ουσίαν δεκτή η έφεση, να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση ως προς όλες τις διατάξεις της, και αφού κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο αυτό, να χωρήσει αναδίκαση αυτής κατά την ίδια διαδικασία (άρθρ. 528, 535 παρ. 1 ΚΠολΔ).
ΙΙI. Από τις διατάξεις των άρθρων των άρθρων 1389, 1390, 1391, 1392 εδ. 2 και 1495AK προκύπτουν τα εξής: Σε περίπτωση διακοπής της έγγαμης συμβίωσης, οπότε εξακολουθεί μεν ο μεταξύ των συζύγων γάμος, αλλά δεν μπορεί να γίνει λόγος περί συνεισφοράς αυτών προς αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειας, μεταξύ των οποίων και η αμοιβαία υποχρέωση των συζύγων για διατροφή, αφού με τη διακοπή της συμβίωσης έπαυσε να υπάρχει και να λειτουργεί κοινός οίκος και να δημιουργούνται οικογενειακές ανάγκες, εκείνος από τους συζύγους που για εύλογη στο πρόσωπό του αιτία διακόπηκε η έγγαμη συμβίωση, δικαιούται από τον άλλο διατροφή σε χρήμα, που προκαταβάλλεται κατά μήνα και υποκαθιστά τη συνεισφορά του υποχρέου υπό συνθήκες οικογενειακής ζωής. Η υποχρέωση για καταβολή κατά μήνα διατροφής σε χρήμα, μετά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης, είναι συνέπεια της κατά το άρθρο 1389 AK υποχρέωσης συνεισφοράς των συζύγων στην αμοιβαία διατροφή αυτών κατά τη διάρκεια του γάμου και δεν εξομοιώνεται με την κατά τα άρθρα 1485 επ.AK διατροφή (ΟλΑΠ 9/1991), ούτε με την κατά τα άρθρα 1442 επ.AK οφειλόμενη μετά το διαζύγιο. Η διατροφή αυτή αποσκοπεί στο να εξασφαλίσει στο σύζυγο που είναι οικονομικά ασθενέστερος το ίδιο βιοτικό επίπεδο με εκείνο που απολάμβανε ενόσω διαρκούσε η έγγαμη συμβίωση. Έτσι, όρος αναγνώρισης του δικαιώματος διατροφής δεν είναι η «απορία» του ενός συζύγου ούτε η «ευπορία» του άλλου, αλλά η ύπαρξη ενός συσχετισμού δυνάμεων που να καταδεικνύει ότι ο ένας εξ αυτών είναι ευπορότερος συγκριτικά προς τον άλλο (ΟλΑΠ 9/1991 ΕλλΔνη 33. 1429, ΑΠ 1206/2008 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 195/2006 ΝΟΜΟΣ, ΕλλΔνη 2006. 1385, ΑΠ 272/2004 ΕλλΔνη 2004. 420, ΑΠ 897/1988 ΕλλΔνη 30. 1328, ΑΠ 1155/1987 ΝοΒ 36. 1607, Ματθίας ΝοΒ 31. 1484, ΕφΠειρ 214/2016 ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 81/2011 ΝΟΜΟΣ). Τούτο συμβαίνει προφανώς όταν ο ένας όφειλε μεγαλύτερη συνεισφορά στις οικογενειακές ανάγκες (κατ’ άρθρα 1389 – 1390AK) από τον άλλο, που είναι και ο δικαιούχος της διατροφής. Πάντως σημασία έχει η διαφορά συνεισφοράς να υφίσταται κατά την άσκηση της σχετικής αγωγής ή, αν πρόκειται περί διατροφής παρελθόντος χρόνου, κατά το χρόνο της υπερημερίας (βλ. Ιωακειμίδη σε Γεωργιάδη Σύντομη ΕρμηνείαAK, άρθρ. 1391, αριθ. 9, 10 και τις εκεί παραπομπές στη θεωρία). Από τις ίδιες δε ως άνω διατάξεις των άρθρων 1389, 1390 και 1391 AK προκύπτει ότι το μέτρο της μετά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης οφειλόμενης στο δικαιούχο διατροφής προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου, όπως αυτές προκύπτουν υπό συνθήκες οικογενειακής ζωής, σε συνδυασμό με εκείνες που ανέκυψαν από τη χωριστή διαβίωση λαμβανομένων υπόψη των εκατέρωθεν οικονομικών δυνάμεων μεταξύ των οποίων και η περιουσία (ΑΠ 528/2018, ΑΠ 1028/2013, ΑΠ 1134/2008, ΕφΑθ 443/2019 [Μον] ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 214/2016 ο.π.). Οι οικονομικές δυνάμεις των διαδίκων συζύγων που προσδιορίζουν την αναλογία της συνεισφοράς του καθενός στη διατροφή αυτή δεν αποτελούν στοιχείο της αγωγής, αλλ’ ενδέχεται να αποτελέσουν τη βάση σχετικής ένστασης του εναγομένου (ΑΠ 132/2003). Περαιτέρω, η υποχρέωση της κατά μήνα καταβαλλόμενης διατροφής υπάρχει και αν ακόμη ο υπόχρεος αναγκάστηκε στη διακοπή της συμβίωσης από παράπτωμα του δικαιούχου (σημειώνεται ότι ο σύζυγος που είναι υπόχρεος σε διατροφή του άλλου απαλλάσσεται από την υποχρέωση αυτή, μόνον όταν η διάσπαση επήλθε από λόγους που αποκλειστικά ανάγονται στο πρόσωπο του δικαιούχου, ο οποίος διακόπτει τη συμβίωση από ίδια πρωτοβουλία και υπαιτιότητα παρά την αντίθετη θέληση του υποχρέου, που επιθυμεί την εξακολούθησή της, πάγια νμλ, βλ. ΑΠ 613/1999, ΕφΑθ 443/2019 ΝΟΜΟΣ, ΕφΘεσ [Μον] 1303/2019 ΝΟΜΟΣ, ΕφΠατρ [Μον] 27/2019 ΝΟΜΟΣ). Στην τελευταία όμως αυτή περίπτωση, αν το παράπτωμα του δικαιούχου της διατροφής συνιστά λόγο διαζυγίου, αναγόμενο σε υπαιτιότητα αυτού, περιορίζεται η έκταση της οφειλόμενης σ’ αυτόν από τον άλλο διατροφής στα απολύτως αναγκαία για τη συντήρησή του (ελαττωμένη διατροφή) μετά από ένσταση του εναγομένου, για την πληρότητα όμως της οποίας δεν αρκεί η παράθεση των παραπτωμάτων του ενάγοντος συζύγου, αλλά απαιτείται και αντίστοιχο αίτημα, όπως επίσης και προσδιορισμός από τον ενιστάμενο του ποσού της κατ’ αυτόν οφειλόμενης ελαττωμένης διατροφής (ΑΠ 528/2018, ΑΠ 873/2017, ΑΠ 773/2014, ΑΠ 1028/2013, ΑΠ 551/2011, ΕφΠατρ [Μον] 27/2019 ΝΟΜΟΣ). γ. Τέλος, κατά τη διάταξη του άρθρου 1391 παρ. 2AK, η υποχρέωση διατροφής κατά τη διάσταση παύει ή το ποσό της αυξάνεται ή μειώνεται, όταν το επιβάλλουν οι περιστάσεις. «Οι περιστάσεις» συνιστούν γενική ρήτρα που αποσκοπεί στην κάλυψη κάθε περίπτωσης επιβαλλόμενης αναπροσαρμογής του ποσού της διατροφής ή ακόμη και (επιβαλλόμενης) ολικής παύσης χορήγησής της, όταν τούτο δικαιολογείται από καταστάσεις που καθιστούν για τον ένα ή τον άλλο σύζυγο ιδιαίτερα σκληρή άλλη λύση, η οποία (γενική ρήτρα) εφαρμόζεται και στον αρχικό καθορισμό του ποσού της διατροφής και στην μεταγενέστερη αναπροσαρμογή του (βλ. Κουμάντο Ι, σ. 169, Δεληγιάννη ΙΙ, σ. 183). Έτσι, στην έννοια αυτή υπάγεται οποιοδήποτε γεγονός (υπαίτιο, ανυπαίτιο ή ακόμη και τυχαίο) αφορά στο πρόσωπο, τα εισοδήματα ή τη λοιπή περιουσία των συζύγων, όπως η ύπαρξη περιουσίας που μπορεί να ρευστοποιηθεί από τον δικαιούχο της διατροφής (πάγια νμλ) ή αν ο τελευταίος καταστεί ευπορότερος. Προφανώς, η διάταξη του άρθρου 1391 παρ. 2AK εφαρμόζεται αναλόγως στις περιπτώσεις που οφείλεται στοιχειώδης διατροφή (βλ. Ιωακειμίδη ο.π., αριθ. 32, 34, 35 και τις εκεί παραπομπές στη θεωρία και νομολογία). Η περίσταση αυτή μπορεί να προβληθεί με ένσταση, όταν ασκηθεί αγωγή διατροφής. Άλλωστε, οι προϋποθέσεις επιδίκασης διατροφής και ο καθορισμός της έκτασης και του ύψους αυτής κρίνονται από το χρόνο έγερσης της αγωγή και με βάση το εκάστοτε επίδικο χρονικό διάστημα (ΑΠ 132/2003, ΜΕφΑιγ 69/2020, ΕφΑθ 469/2018 ΝΟΜΟΣ).
Επίσης, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1393 εδ. α ΑΚ, σε περίπτωση διακοπής της συμβίωσης, το δικαστήριο μπορεί, εφόσον το επιβάλλουν λόγοι επιείκειας ενόψει των ειδικών συνθηκών του καθενός από τους συζύγους, να παραχωρήσει στον ένα σύζυγο την αποκλειστική χρήση ολοκλήρου η τμήματος του ακινήτου που χρησιμεύει για κύρια διαμονή των ιδίων (οικογενειακή στέγη) ανεξάρτητα από το ποιος από αυτούς είναι κύριος ή έχει απέναντι στον κύριο το δικαίωμα της χρήσης του. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι το δικαστήριο μέσα στην εξουσία του να προστατεύσει την οικογένεια σε περίπτωση διακοπής της έγγαμης συμβίωσης έχει την ευχέρεια να παραχωρήσει την αποκλειστική χρήση ολοκλήρου ή τμήματος του ακινήτου που χρησιμεύει ως οικογενειακή στέγη στον έναν από τους συζύγους. Η εν λόγω παραχώρηση γίνεται με βάση τις ειδικές συνθήκες του καθενός συζύγου και τις αρχές της επιείκειας οι οποίες είναι δυνατόν να επιβάλλουν κατά περίπτωση η παραχώρηση αυτή να γίνεται και προς το σύζυγο που δεν έχει εμπράγματο ή ενοχικό δικαίωμα στο ακίνητο, όπως επίσης να γίνεται με αντάλλαγμα ή χωρίς αντάλλαγμα, το οποίο είναι δυνατόν να υπολογιστεί ή και να μην υπολογιστεί κατά τον καθορισμό της διατροφής που οφείλει ο υπόχρεος και κυρίως της παραχωρούμενης οικογενειακής στέγης στον άλλο σύζυγο, (ΑΠ 1922/2005, 1630/2002, ΕφΛαρ 346/2015, ΕφΠειρ 399/2005, ΕφΑθ 1616/2003, ΝΟΜΟΣ). Σε περίπτωση δε που η παραχώρηση γίνεται κατά τα ανωτέρω με αντάλλαγμα και αυτό δεν υπολογίστηκε κατά τον καθορισμό της οφειλόμενης διατροφής τότε, καθορίζεται από το δικαστήριο είτε με την απόφαση που παραχωρεί τη χρήση είτε με άλλη μεταγενέστερη απόφαση, (ΑΠ 792/2000, ΕφΑθ 6856/2007, ΕφΑθ 9153/2005, ΝΟΜΟΣ). Από τη διάταξη αυτή η οποία συνάδει προς το άρθρο 21 παρ. 1 του Συντάγματος κατά το οποίο η οικογένεια ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του έθνους τελεί υπό την προστασία του Κράτους και δεν αντιτίθεται στο άρθρο 17 του ίδιου Συντάγματος το οποίο προστατεύει την ιδιοκτησία και αφορά την ολική ή μερική αφαίρεση αυτής, χωρίς όμως να αποκλείει τη θέσπιση περιορισμών αναγομένων στην απόλυτη διαχείριση και κάρπωση του ακινήτου, προκύπτει ότι ο νομοθέτης έχει προσδιορίσει τρία αλληλένδετα κριτήρια για να κριθεί αν σε συγκεκριμένη περίπτωση επιβάλλεται η παραχώρηση της χρήσης σε έναν από τους συζύγους της οικογενειακής στέγης, ανεξάρτητα από το αν αυτή ανήκει στην κυριότητα του άλλου συζύγου. Και κάθε μία συγκεκριμένη περίπτωση το δικαστήριο είναι υποχρεωμένο να εξειδικεύσει τους λόγους επιείκειας και τις ειδικές συνθήκες του καθενός από τους συζύγους. Ως επιείκεια θεωρείται η περίπτωση αδυναμίας εύρεση άλλης κατοικίας, με υπερβολική οικονομική επιβάρυνση την οποία αδυνατεί να καλύψει ο ενδιαφερόμενος, οι δε ειδικές συνθήκες προσδιορίζονται από τους όρους της μέχρι τη διάσπαση της έγγαμης ζωής των ενδιαφερομένων και αναφέρονται στα πρόσωπα τα οποία αποτέλεσαν και εξακολουθούν να αποτελούν την οικογένεια, η οποία όμως έχει διασπαστεί. Ο νομοθέτης θεωρεί υποδεέστερο το δικαίωμα του συζύγου στον οποίο ανήκει κατά κυριότητα του ακίνητο και υποχωρεί έναντι του άλλου συζύγου και των τέκνων των οποίων το δικαίωμα υπερέχει ουσιαστικά, διότι τα κριτήρια της ΑΚ 1393 είναι κοινωνικά και εστιάζονται στις συνθήκες της οικογενειακής ζωής και όχι στις έννομες σχέσεις προσώπων με πράγματα. Τα αντιτιθέμενα αυτά δύο συμφέροντα προσδιορίζονται σε κάθε μία περίπτωση κατά το είδος και το βαθμό και το δικαστήριο καταλήγει σε συμπέρασμα ανταποκρινόμενο στην εκκρεμή διένεξη των συζύγων. Η απόφαση του δικαστηρίου που ρυθμίζει τη χρήση της οικογενειακής στέγης διαρκεί όσο η διάσταση των συζύγων εκτός εάν, αναθεωρηθεί τροποποιηθεί ή μεταρρυθμιστεί όταν το επιβάλλουν οι περιστάσεις και παύει μετά από αμετάκλητη απόφαση που λύνει ή ακυρώνει το γάμο, οπότε οι σχέσεις των συζύγων αναφορικά με την κυριότητα, τη νομή και τη χρήση του ακινήτου που χρησιμεύει για οικογενειακή στέγη διέπονται από τις γενικές διατάξεις του εμπράγματου και ενοχικού δικαίου, (ΕφΑθ5040/2010, ΕφΑθ 2989/2005, Οικογενειακό Δίκαιο, Δεληγιάννη 11.1987 παρ. 241 – 243, Σπυριδάκη Οικογενειακό Δίκαιο, σ. 104, Γεωργιάδη – Σταθόπουλου ΑΚ, κάτω από το άρθρο 1393, σελ. 85 – 87). Εξάλλου, υποστηρίχθηκε, από μέρος της θεωρίας και της νομολογίας των κατωτέρων και ανωτέρων δικαστηρίων (απόφαση του ΑΠ σχετικά με το θέμα αυτό δεν φαίνεται να έχει δημοσιευθεί στο νομικό τύπο), ότι η κατά το άρθρο 1393 Α.Κ. παραχώρηση της οικογενειακής στέγης δεν είναι χαριστική και θα πρέπει να επιδικάζεται στον άλλο σύζυγο – κύριο της οικογενειακής στέγης αντάλλαγμα υπό μορφή μισθώματος, ανάλογου με τη μισθωτική αξία αυτής, πλην όμως κατ΄άλλη άποψη, με την οποία συντάσσεται και το Δικαστήριο τούτο, η ως άνω παραχώρηση ενέχει μορφή περιορισμένης εκτάσεως διατροφής σε είδος από το νόμο, η οποία θα πρέπει να υπολογίζεται στη συνολική διατροφή, που οφείλει ο υπόχρεος και κύριος της παραχωρούμενης οικογενειακής στέγης (βλ. ΑΠ 1630/2002, Δημ. ΤΝΠ Νόμος, ΕφΠατρ 27/2019,ΕφΠειρ 162/2016, ΝΟΜΟΣ, ΕφΛαρ 346/2015 Δικογραφία 2015, 82, ΕφΠειρ 345/2016, ΕφΑθ 6856/2007, ΝΟΜΟΣ, για τις άνω απόψεις τις Εφ.Θεσ. 320/1995 Ελ.Δικ. 37,358 Εφ. Αθ. 663/1990 Ελ.Δικ. 33, 186 και τις εκεί παραπομπές στη βιβλιογραφία και νομολογία), δεδομένου ότι κατά την έννοια του νόμου διατροφή νοείται όχι μόνο η χρηματική, αλλά και κάθε παροχή η οποία ικανοποιεί ορισμένη βιοτική ανάγκη του ατόμου. Το συμπέρασμα αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι ο νομοθέτης δεν δέχθηκε την έκθεση της Επιτροπής για τον Εκσυγχρονισμό του Οικογενειακού Δικαίου, κατά την οποία η παραχώρηση θα μπορούσε να συνδυαστεί με την παροχή ανταλλάγματος καθορισμένου από το δικαστήριο, σημείο που τελικά δεν συμπεριλήφθηκε στην προεκτεθείσα διάταξη της ΑΚ 1393, (ΕφΠατρ 27/2019, ΝΟΜΟΣ και εκεί παραπομπές σε θεωρία). Επίσης, ο εναγόμενος δεν έχει ουσιαστικές ενστάσεις ούτε και την ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος (ΑΚ 281) διότι τα πραγματικά γεγονότα που θα θεμελίωναν την ένσταση αυτή θα ανέτρεπαν το βάθρο στο οποίο στηρίζεται η παραχώρηση, δηλαδή την επιεική κρίση και επομένως τα περιστατικά αυτά θα συνιστούσαν αιτιολογημένη άρνηση της αγωγής, (ΜΕφΛαρ 346/2015, ΝΟΜΟΣ, Παπαδόπουλος, ο.π., σελ. 344).
Στην προκειμένη περίπτωση, από την εκτίμηση της κατάθεσης του μάρτυρα της ενάγουσας – εφεσίβλητης που εξετάσθηκε μετά από πρότασή της ενώπιον του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, η οποία περιέχεται στα προσαγόμενα και επικαλούμενα από τους διαδίκους, ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη απόφαση πρακτικά συνεδρίασης του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, εκτιμώμενη σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες αποδείξεις, ανάλογα με τον τρόπο της γνώσης και το βαθμό της αξιοπιστίας του μάρτυρα, όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που προσκομίζουν και επικαλούνται νομότυπα οι διάδικοι, μεταξύ των οποίων (εγγράφων) δικόγραφα και δικαστικές αποφάσεις από προηγηθείσες μεταξύ των ίδιων διαδίκων δίκες (ΑΠ 1758/2008, ΑΠ 227/2008, ΑΠ 1590/2003 ΝΟΜΟΣ), ακόμα και αυτά που προσκομίζουν για πρώτη φορά στο παρόν Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο, τα οποία παραδεκτώς λαμβάνονται υπόψη, διότι, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, δεν συντρέχουν οι τιθέμενες από το άρθρο 529 παρ. 2 του ΚΠολΔ προϋποθέσεις αποκλεισμού αυτών ως απαράδεκτων και τα οποία το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη του, είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, για ορισμένα από τα οποία γίνεται ειδική αναφορά κατωτέρω χωρίς όμως να έχει παραλειφθεί κάποιο νια την ουσιαστική διάγνωση της ένδικης διαφοράς (ΑΠ 1001/2012 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Α.Π 1628/2003Ελλ.Δνη 2004, 723), όπως και η ένορκη βεβαίωση ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά ………… υπ΄αριθ. …./2017, που αφορά στη μαρτυρία της μάρτυρα της εφεσίβλητης …………., (η οποία λήφθηκε στα πλαίσια της δίκης των ασφαλιστικών μέτρων που ανοίχτηκε με τη σχετική αίτηση της εφεσίβλητης και για την οποία ο εκκαλών – καθ΄ου η αίτηση είχε ειδοποιηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα για τη σύνταξή της όπως προκύπτει από την υπ΄αριθ. ……. Ε/8.5.2017 έκθεση επίδοσης κλήσης για εξέταση μαρτύρων του Δικαστικού Επιμελητή Εφετείου Αθηνών ………….), σε συνδυασμό και με τα διδάγματα της κοινής πείρας και τους κανόνες της λογικής, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπάγγελτα (άρθρο 336 παρ. 4ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν κατά την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο θρησκευτικό γάμο στις 10.7.1993 στον Ιερό Ναό …………., στα πλαίσια του οποίου απέκτησαν δύο ενήλικα ήδη τέκνα, τον ……., που γεννήθηκε το 1994 και τη ………. που γεννήθηκε το 1996. Κατοικούσαν δε στην Πετρούπολη Αττικής, σε πολυκατοικία όπου κατοικούσαν και τα λοιπά μέλη της οικογένειας του εκκαλούντα και από τον Αύγουστο το 2007 εγκαταστάθηκαν σε οριζόντια ιδιοκτησία (μαιζονέττα 3ου και 4ου ορόφου), επιφανείας 118 τ.μ., που απέκτησαν έναντι 162.320,34 €, δυνάμει του υπ΄ αριθ. ………../24.7.2007 συμβολαίου πώλησης της συμβολαιογράφου Πειραιά …………., με δάνειο 390.000 € από την Τράπεζα Eurobank, (βλ. υπ΄αριθ. …………. σύμβαση στεγαστικού δανείου) κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου έκαστος, σε μία από τις προσπάθειες επανεκκίνησης της προσωπικής τους σχέσης και της οικογενειακής τους ζωής που είχαν επανειλημμένως διαταραχθεί λόγω του οξύθυμου χαρακτήρα του εκκαλούντα και της άρνησής του να συνεισφέρει καλόπιστα στις οικογενειακές δαπάνες και να συμπεριφέρεται με σεβασμό στα πλαίσια της συζυγικής ζωής, επί εδάφους κατανάλωσης ουσιών. Ειδικότερα, τα παραπάνω προκύπτουν εναργώς από την κατάθεση του μάρτυρα της εφεσίβλητης ………….., που περιλαμβάνεται στα πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης, ο οποίος αναφέρει ότι από τη γέννηση της θυγατέρας τους, ο εκκαλών σχεδόν καθημερινά χειροδικούσε στην εφεσίβλητη, την απειλούσε για τη σωματική της ακεραιότητα και τη ζωή της, γεγονός που ενισχυόταν από το ότι οπλοφορούσε, καθώς και ότι είχε εθιστεί στο αλκοόλ και στις ναρκωτικές ουσίες (κοκαΐνη), όπως άλλωστε και ο ίδιος ο μάρτυρας είχε διαπιστώσει σε οικογενειακή συγκέντρωση από το 2003, ήταν επιθετικός χαρακτήρας και αδιαφορούσε για τις εν γένει ανάγκες της οικογένειας. Επίσης ο ίδιος μάρτυρας αναφέρει ότι ο εκκαλών διαπληκτίστηκε ακόμη και με το γιο των διαδίκων και πιάστηκαν στα χέρια με αφορμή τη χρήση ουσιών από τον εκκαλούντα, με αποτέλεσμα να σταματήσει κάθε επαφή μεταξύ τους, ακόμη και η οικονομική υποστήριξη του γιού του και ο μάρτυρας να καλύπτει τις ανάγκες του τελευταίου για τη στρατιωτική του θητεία που άρχισε από τις αρχές του 2018. Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται και από την κατάθεση της μάρτυρα και φίλης της εφεσίβλητης, …………, (βλ. ως άνω ένορκη βεβαίωση), η οποία μετά λόγου γνώσεως καταθέτει ότι το Μάρτιο 2002 παρέλαβε την εφεσίβλητη από το δρόμο, κοντά στην τότε συζυγική τους κατοικία, μωλωπισμένη, χωρίς παπούτσια και τρομοκρατημένη, μετά από καυγά με τον εκκαλούντα, ο οποίος την πέταξε έξω από το σπίτι, τελικά δε η εφεσίβλητη επέστρεψε στο σπίτι της μετά από μερικές ημέρες φιλοξενίας στην οικία της μάρτυρα. Η ίδια μάρτυρας επίσης κατέθεσε για άλλο περιστατικό, που συνέβη το θέρος του 2002, όταν η εφεσίβλητη που έμενε στο σπίτι των γονιών της λόγω ξυλοδαρμού από τον εκκαλούντα μερικές ημέρες πριν, κατά το οποίο ο εκκαλών στεκόταν έξω από το σπίτι των γονιών της φωνάζοντάς της να επιστρέψει στη συζυγική οικία, απειλώντας και πυροβολώντας στον αέρα, εγκατέλειψε δε το σημείο επειδή τον εντόπισαν περίοικοι και πριν προσέλθει στο σημείο ο μνηστήρας της μάρτυρα που ήταν και προσωπικός φίλος του εκκαλούντα για να τον συγκρατήσει. Επίσης, η ίδια μάρτυρας ανέφερε άλλο περιστατικό που έλαβε χώρα το 2007 ή το 2008, όταν, κατά τα ξημερώματα, η εφεσίβλητη την κάλεσε τηλεφωνικά να την παραλάβει από τη Μαρίνα Ζέας, όπου την είχε εγκαταλείψει ο εκκαλών αφού την εξύβρισε και την απείλησε, λόγω της προσπάθειάς της να συγκρατήσει την κατανάλωση αλκοόλ εκ μέρους του στο νυχτερινό κέντρο όπου είχαν μεταβεί για διασκέδαση. Τέλος δε, κατέθεσε για την εμπόδιση της αρμονικής έγγαμης συμβίωσης εξ αιτίας της συμπεριφοράς του εναγομένου, ο οποίος ανεξέλεγκτα πίνει αλκοόλ και κάνει χρήση ουσιών, τα οποία του δημιουργούν βίαιες συμπεριφορές, στη δε ενάγουσα προκαλούν φόβο. Η παραπάνω μάρτυρας επιβεβαίωσε τον εθισμό του εκκαλούντα στο αλκοόλ με συνέπεια τη δημιουργία μεγάλης νευρικότητας και επιθετικότητας, παράγοντες που οδήγησαν στην αποχώρηση της ενάγουσας από τη συζυγική οικία μετά το περιστατικό της 3.4.2017. Ο δε μάρτυρας της ενάγουσας που εξετάστηκε στα πρακτικά, ……….., κατέθεσε ότι μετά την αποχώρησή της η ενάγουσα διέμενε στο σπίτι των γονέων της και όταν αυτοί έλειπαν στο δικό του σπίτι, γιατί φοβόταν ότι η μοναχική της διαμονή θα διευκόλυνε τις επιθέσεις εκ μέρους του εναγομένου. Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνονται και από τις καταγραφές στα υπ΄αριθ. πρωτ. ……../20.4.2017 και ……/4.4.2017 αντίγραφα βιβλίου αδικημάτων και συμβάντων του Α.Τ. Πετρούπολης και Α.Τ. Νικαίας, αντίστοιχα, περί παραβίασης του άρθρου 308 ΠΚ και του ν. 3500/2006 σε συνδυασμό με το άρθρο 333 ΠΚ εκ μέρους του εκκαλούντα και σε βάρος της εφεσίβλητης. Ωστόσο, το περιστατικό της 3.4.2017 (για το οποίο συνετάγη το ………../4.4.2017 ως άνω αντίγραφο βιβλίου συμβάντων) και η εφεσίβλητη υπέβαλε έγκληση για παράβαση του ν. 3500/2006, οδήγησε στην, για εύλογη αιτία αποχώρησή της από τη συζυγική κατοικία και τη φιλοξενία της στην κατοικία των γονιών της. Σημειωτέον, ότι η ενάγουσα είχε αποχωρήσει και στο παρελθόν από τη συζυγική οικία εξαιτίας της συμπεριφοράς του εναγομένου, όπως προαναφέρθηκε, αλλά επέστρεφε με γνώμονα τη διατήρηση της έγγαμης συμβίωσης, μετά και τη φαινομενική βελτίωση της συμπεριφοράς του εναγομένου, η οποία όμως ούτε διαρκούσε αρκετά ούτε γινόταν με αληθή βούληση μεταστροφής ώστε να αποσοβηθεί η αντισυζυγική του συμπεριφορά ως άνω, η οποία τελικώς επανερχόταν, με αποκορύφωμα την αποχώρηση της ενάγουσας στις 3.4.2017, μετά από βίαιη συμπεριφορά του εναγομένου, που την έπιασε από το λαιμό και εκτόξευσε απειλές για τη ζωή της ίδιας και των κατοικίδιων γατών της. Τέλος, δυνάμει της υπ΄αριθ. 1137/2017 απόφασης ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που έκρινε επί αίτησης της ενάγουσας που ασκήθηκε μετά την αποχώρησή της στις 3.4.2017, διατάχθηκε, μεταξύ άλλων, η αποχώρηση του καθ΄ου από τη συζυγική οικία και η απαγόρευση προσέγγισής της χωρίς προηγούμενη ενημέρωση της ενάγουσας. Αντίθετα, δεν αποδείχθηκε αντισυζυγική συμπεριφορά εκ μέρους της ενάγουσας, η οποία όπως αποδείχτηκε διέκοψε την έγγαμη συμβίωση και αποχώρησε από τη συζυγική οικία από εύλογη αιτία, ήτοι από τη βίαιη και επιθετική συμπεριφορά του εναγομένου, ο οποίος, επιδεικνύοντας αντισυζυγική και εκφοβιστική συμπεριφορά προς την ενάγουσα καθ΄όλη τη διάρκεια του συζυγικού τους βίου λόγω του οξύθυμου και απρόβλεπτου χαρακτήρα του, ως άνω, την κατατρομοκράτησε και την ημέρα εκείνη απειλώντας την για τη ζωή και τη σωματική της ακεραιότητα όπως και αυτήν των κατοικιδίων της, με αποτέλεσμα να εξαναγκαστεί να αποχωρήσει. Ο εναγόμενος ισχυρίζεται ότι η ενάγουσα παρεξήγησε τον αστεϊσμό του της στιγμής εκείνης, που δεν ήταν αξιόλογο στοιχείο για την αποχώρησή της, ότι δηλαδή της δήλωσε αστειευόμενος ότι θα καλέσει την Υγειονομική Υπηρεσία για να διαπιστώσει την ύπαρξη γατών στο σπίτι τους, πλην όμως, κάτι τέτοιο δεν αποδείχθηκε, δοθέντων ότι η ενάγουσα προσέφυγε στο Αστυνομικό Τμήμα και υπέβαλε έγκληση εναντίον του για τις προαναφερθείσες πράξεις βίας και εν πάσει περιπτώσει, η εν γένει συμπεριφορά του ως ανωτέρω, κατ΄ αντικειμενική κρίση, δεν αφήνει περιθώριο στο μέσο συνετό άνθρωπο να εννοήσει την απειλή ως αστεϊσμό. Με βάση τα παραπάνω αποδειχθέντα περιστατικά, η έγγαμη σχέση των διαδίκων διακόπηκε από εύλογη για την ενάγουσα αιτία με αποκλειστική υπαιτιότητα του εναγομένου, και κατά συνέπεια δικαιούται έναντι του εναγομένου διατροφής σε χρήμα, εάν βεβαίως συντρέχουν και οι λοιπές, εξεταζόμενες κατωτέρω, προϋποθέσεις, ήτοι της αδυναμίας της να εξασφαλίσει τη διατροφή της από δικούς της πόρους και της υπό καθεστώς εγγάμου συμβιώσεως συμμετοχής της στο εισόδημα του εναγομένου-συζύγου της, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη νομική σκέψη της παρούσας.
Ο εναγόμενος, ηλικίας σήμερα 51 ετών, είναι ελεύθερος επαγγελματίας, εκμεταλλεύεται δε την επιχείρηση με την πρώην επωνυμία «……….» και το διακριτικό τίτλο «……….», στην οποία κατείχε ποσοστό συμμετοχής 97% (το υπόλοιπο 3% κατείχε η μητέρα του …….), μετά δε τη συνταξιοδότηση της …………, η εταιρία μετετράπη στις 29.2.2016 σε Μονοπρόσωπη Ιδιωτική Κεφαλαιουχική Εταιρία με την ονομασία «…………..» και τον ίδιο ως άνω διακριτικό τίτλο, με έδρα το …. Αττικής, μοναδικό εταίρο τον ίδιο, που ορίστηκε και ως διαχειριστής και νόμιμος εκπρόσωπος, αντικείμενο εργασιών, επικασσιτερώσεις, γαλβάνισμα εν θερμώ, πάσης φύσεως επιμεταλλώσεις, κλπ. (βλ. έγγραφο ΓΕΜΗ με αριθμό ……….. υπ΄αριθ. πρωτ. ………./29.2.2016 ανακοίνωση καταχώρησης στο ΓΕΜΗ του από 31.12.2015 ιδιωτικού συμφωνητικού). Αποκερδαίνει εισοδήματα ύψους 2.500 € τουλάχιστον μηνιαίως. Ειδικότερα, ο μάρτυρας απόδειξης κατέθεσε ότι λόγω της ύπαρξης λιγοστών επιχειρήσεων στην Ελλάδα που ασχολούνται με το συγκεκριμένο αντικείμενο όπως αυτή του εναγομένου, είχε την ευκαιρία για επίτευξη μεγάλου κέρδους και έτσι μάλιστα αιτιολογούσε την οπλοφορία (για τη μεταφορά των κερδών), ενώ η κερδοφορία του αποτελούσε και το λόγο που δεν ήταν αναγκαία η εργασία της ενάγουσας. Ο ίδιος δε ο εναγόμενος ισχυρίζεται ότι τα μηνιαία έξοδά του υπερβαίνουν το ποσό των 2.000 €. Ειδικότερα, ισχυρίζεται ότι καταβάλλει τη δόση του στεγαστικού δανείου από 630 € μηνιαίως, μίσθωμα για την επαγγελματική του στέγη από 550 € μηνιαίως, μίσθωμα για την κατοικία του από 420 € μηνιαίως, ότι ενισχύει οικονομικά τη θυγατέρα των διαδίκων με ποσό 500 € μηνιαίως, ήτοι ότι καταβάλλει συνολικά το ποσό των (630 + 550 + 420 + 500 =) 2.100 € μηνιαίως, (χωρίς να αναφέρει εάν απασχολεί υπαλλήλους στην επιχείρησή του, όπως το γιό του πριν τη διάρρηξη των μεταξύ τους σχέσεων, πόσο τους αμείβει, κλπ.), ενώ στις προτάσεις του αναφέρει ότι μισθώνει το ακίνητό του στην Πετρούπολη χωρίς ν΄αναφέρει το ύψος του μισθώματος που εισπράττει. Αποδείχτηκε ότι μετά την αποχώρησή του από την ως άνω συζυγική κατοικία, κατοικεί σε μισθωμένο διαμέρισμα, στο . Φάληρο, για τον οποίο καταβάλλει μίσθωμα 420 € μηνιαίως (βλ. προσκομιζόμενο αντίγραφο υποβληθείσας δήλωσης στοιχείων μίσθωσης από 25.5.2018) και βαρύνεται με τις λοιπές δαπάνες διαβίωσής του (διατροφή, λειτουργικές δαπάνες στέγασης, κλπ.) το ύψος των οποίων δεν αποδείχτηκε ότι υπερβαίνει τις συνήθεις για την ηλικία και την προσωπική του κατάσταση. Επίσης, δεν αποδείχθηκαν άλλες λειτουργικές ανάγκες (δαπάνη κινητού τηλεφώνου, οχημάτων, κλπ.). Επίσης, αποδείχθηκε ότι είναι κύριος ποσοστού 50% εξ αδιαιρέτου επί της ως άνω οικογενειακής κατοικίας, κύριος σε ποσοστό 100% μίας άλλης κατοικίας στην Πετρούπολη, επιφανείας 103 τ.μ., καθώς και οικοπέδου με οικία στον .. Αττικής, (βλ. αντίγραφο δήλωσης ΕΝΦΙΑ 2018). Ωστόσο, το στεγαστικό δάνειο δεν εξυπηρετείται από τον εναγόμενο, ανερχόμενο στις 3.5.2018 στο ποσό των 529.982,09 € (βλ. σχετικό υπ΄αριθ. αιτήματος ………… έγγραφο) και έχει καταγγελθεί (βλ. από 9.2.2018 ηλεκτρονική επιστολή της υπαλλήλου της Τράπεζας Eurobank ………….. προς την ενάγουσα στην οποία την πληροφορεί ότι η δανειακή σύμβαση καταγγέλθηκε στις 15.12.2017 και η καταγγελία κοινοποιήθηκε στην ενάγουσα στις 20.12.2017, καίτοι ο ίδιος ισχυρίζεται ότι καταβάλλει για το λόγο αυτόν ποσό 630 € μηνιαίως. Σε κάθε περίπτωση, το αντίστοιχο ποσό δεν αφαιρείται από τα εισοδήματά του αλλά συνεκτιμάται απλώς ως βιοτική του ανάγκη (ΑΠ 471/2005, ΝΟΜΟΣ). Επίσης δεν προσκομίζεται καμία απόδειξη σχετικά με το μίσθωμα για την επαγγελματική του στέγη και δη ύψους 550 € μηνιαίως, όπως ισχυρίζεται. Επίσης, δεν αποδείχτηκε ότι ενισχύει οικονομικά τη θυγατέρα του …………. Περαιτέρω, δεν κατέβαλε το ποσό διατροφής που επιδικάστηκε στην ενάγουσα δυνάμει της ως άνω απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, ποσού 300 € μηνιαίως, γι΄αυτό και η ενάγουσα αναγκάστηκε περισσότερες φορές να προβεί σε κατάσχεση προϊόντος τραπεζικού λογαριασμού του, το οποίο δεν ικανοποιούσε το ύψος της αξίωσής της, (βλ. από 14.9.2017 κατασχετήριο που κοινοποιήθηκες την Εθνική Τράπεζα στις 19.9.2017 και στον εναγόμενο στις 25.9.2017 (υπ΄αριθ. ….. έκθεση επίδοσης Δικαστικής Επιμελήτριας ………. και …….. Ε Δικαστικού Επιμελητή ……….., αντίστοιχα, υπ΄αριθ. ………./27.9.2017 δήλωση τρίτου (Εθνικής Τράπεζας στο Ειρηνοδικείο Αθηνών περί μερικής κάλυψης του κατασχεθέντος ποσού), από 3.10.2017 κατασχετήριο που κοινοποιήθηκε στην Αλφα Τράπεζα στις 9.10.2017 και στον εναγόμενο στις 11.10.2017 (βλ. υπ΄αριθ. …… έκθεση επίδοσης της Δικαστικής Επιμελήτριας ………. και ……. Ε του Δικαστικού Επιμελητή …………., καθώς και από 15.10.2018 αίτηση του άρθρου 88 παρ. 1 νδ 17.7/13.8.1923 ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών). Τέλος, δεν αποδείχτηκε ότι βαρύνεται με υποχρέωση διατροφής άλλων προσώπων. Σημειωτέον, ότι ο εκκαλών προσκομίζει αντίγραφα ρύθμισης έτους 2015 – δοσολογίου 100 δόσεων για οφειλές στο Δημόσιο συνολικού υπολοίπου 33.124 € και ποσού μηνιαίας δόσης 676,01 €, με έναρξη το έτος 2015, για τις οποίες κατέβαλε έως και τη 51η δόση της 31.8.2019. Το ανωτέρω (υπόλοιπο) ποσό παρέμεινε έτσι αμετάβλητο και συμπεριλήφθηκε σε νέα ρύθμιση 120 δόσεων της 24.9.2019, με συνολικό ρυθμιζόμενο ποσό 99.516,11 €, χωρίς όμως να αναφέρεται ποιο είναι το υπόλοιπο οφειλόμενο μετ΄αφαίρεση των ήδη καταβληθέντων, πόσες είναι οι οφειλές, ποιού υπολοίπου, κλπ. Επίσης, δεν προσκομίζεται πίνακας – δοσολόγιο με πρόσφατη ημερομηνία ώστε να διαπιστωθεί η σημερινή κατάσταση. Επίσης, προσκομίζεται ο από 17.1.2019 πίνακας χρεών ΕΦΚΑ, ποσού 8.667,49 € και δύο αντίγραφα ηλεκτρονικής καρτέλας οφειλέτη, χωρίς ημερομηνία εκτύπωσης, στο ένα εκ των οποίων εμφαίνεται τμήμα του δοσολογίου (δόσεις 41-50) και η καταβολή μέχρι και την 42η δόση της 31.12.2018, από 109,67 €.
Εξάλλου, η ενάγουσα, ηλικίας σήμερα 50 ετών, αποφοίτησε από το Ενιαίο Πολυκλαδικό Λύκειο ……… στον κλάδο Κοινωνικής Πρόνοιας. Κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης δεν εργαζόταν αλλά ασχολείτο με τη φροντίδα του συζυγικού οίκου και την ανατροφή των τέκνων των διαδίκων, παρέχοντας τη σχετική βιοτική μέριμνα. Ωστόσο, από το έτος 2009 έως το έτος 2013, η ενάγουσα εργάστηκε ως ιδιωτική υπάλληλος με μισθό 700 € στην εταιρία «…………». Από το 2013 διατηρούσε κατοικίδιες γάτες ράτσας «Βρεταννική Κοντότριχη» (British Shorthair), κυρίως για συντροφιά, επιθυμώντας την εκτροφή και πώληση των απογόνων τους. Κατέστη μέλος της ελληνικής ένωσης αιλουροειδών «………..», όπως φαίνεται στα διαφημιστικά αντικείμενα και κάρτες με το λογότυπο ………., τη ράτσα των γατών (British Shorthair), το τηλέφωνο και την ιστοσελίδα της. Για επίτευξη του επαγγελματικού της στόχου, είχε συνεταιριστεί με την ………, σύζυγο του αποβιώσαντος θείου της ………., η οποία είχε στην ιδιοκτησία της 4 γάτες, που διατηρούσε η ενάγουσα στην ως άνω οικία της ενώ η τελευταία είχε δικές της 5 τουλάχιστον γάτες με σκοπό την αναπαραγωγή και την πώληση των απογόνων τους, μετά από σχετικές διαφημιστικές καταχωρήσεις υπό την ονομασία εκτροφείου «…………. – Βρεταννική Κοντότριχη», δηλαδή με το όνομα της ενάγουσας, η οποία θα λάμβανε αποζημιωτικά για τη διατήρηση και εκτροφή των γατών της ……… ποσοστό επί των γεννήσεων, όπως ισχυρίζεται η ενάγουσα και προκύπτει από το ως άνω από 19.3.2018 σημείωμα ασφαλιστικών μέτρων σελ. 3, στιχ. 12 προ του τέλους και επ.). Πάντως, όπως ισχυρίστηκε η ………, στην ως άνω αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, ήταν αυτή που ενεργοποιήθηκε για την απόκτηση τεχνογνωσίας ως προς την εκτροφή της συγκεκριμένης ράτσας, ενώ η ενάγουσα ήταν αυτή που έδωσε το όνομα «…………» και διατηρούσε τις γάτες. Οι σχέσεις της ενάγουσας με την ανωτέρω συνεταίρο της δεν εξελίχτηκαν ομαλά με αποτέλεσμα το έτος 2018, η τελευταία να επιδιώξει την καταχώριση 4 εκ των γατών στο όνομα του δικού της εκτροφείου που δημιούργησε μετά την διάρρηξη των σχέσεών τους, όπως κι έγινε, και στη συνέχεια να διοριστεί η ενάγουσα ως μεσεγγυούχος άλλης γάτας, απογόνου δικών της γατών (της …………), μέχρι ν΄αποφανθούν τα δικαστήρια για την ιδιοκτησία της, (βλ. από 31.10.2017 εξώδικη πρόσκληση – δήλωση της …………. που κοινοποιήθηκε στην ενάγουσα στις 2.11.2017, όπως προκύπτει από τη σχετική επισημείωση της δικαστικής επιμελήτριας ………….., από 31.1.2018, υπ΄αριθ. κατάθ. …/……../5.2.2018 αίτηση λήψης ασφαλιστικών μέτρων κατά της ενάγουσας ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, υπ΄αριθ. 33/2018 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων Ειρηνοδικείου Νικαίας και από 19.3.2018 σημείωμα της ενάγουσας ως καθ΄ης επί της ως άνω από 31.1.2018 αίτησης ασφαλιστικών μέτρων). Ωστόσο, δεν αποδείχτηκε εάν η ενάγουσα πράγματι προέβη σε πωλήσεις γατών, (πολλώ δε μάλλον σε ποια τιμή ανά ζώο ή πόσα ζώα πώλησε), ώστε να δύναται να συναχθεί δικανικό συμπέρασμα σχετικά με την απόκτηση εισοδήματος και ποίου ύψους από αυτήν την ενασχόληση, όπως και εάν θα είχε κέρδος μετά την αφαίρεση των εξόδων διατροφής και συντήρησης, των ιατρικών εξόδων, κλπ., δεδομένου ότι η όποια σχετική δραστηριότητά της διήρκεσε λίγο χρόνο, χωρίς τεχνογνωσία αλλά με την υποστήριξη της ………….. που ενεργούσε προς ίδιο όφελος, ήδη δε σήμερα η ιστοσελίδα του εκτροφείου «………….» δεν λειτουργεί, σε αντίθεση με αυτήν της πρώην συνεταίρου της ……… (“……….”), ούτε αποδείχτηκε ότι οι εναπομείνασες γάτες που διατηρεί και ανήκουν στην ιδιοκτησία της μπορούν να αναπαραχθούν μεταξύ τους. Επίσης δεν αποδείχτηκε ο ισχυρισμός του ενάγοντα ότι η ενάγουσα είναι «τελειόφοιτη νηπιαγωγός» και ότι διαθέτει εξειδικευμένες γνώσεις. Έχει γνώσεις μανικιουρίστ (βλ. κατάθεση μάρτυρα απόδειξης στα πρωτοβάθμια πρακτικά), χωρίς όμως, μετ΄απαίτηση του εναγομένου ν΄ασκήσει το επάγγελμα αυτό, ή οποιοδήποτε άλλο, πλην της απασχόλησής της ως ιδιωτικής υπαλλήλου στην ως άνω εταιρία για το χρονικό διάστημα 2009 – 2013. Δηλαδή, επί 27 έτη η ενάγουσα ασχολείτο κυρίως με την καθημερινή βιοτική μέριμνα της οικογένειάς της και τις οικιακές ασχολίες και εργασίες, προσφέροντας τις υπηρεσίες της στα μέλη της οικογένειάς της, όπως και μέχρι σήμερα, σε όποιο τέκνο διαμένει μαζί της, χωρίς να έχει εξασκήσει επαρκώς και αποτελεσματικά οποιοδήποτε επάγγελμα, κατά τρόπο ώστε να της προσδίδει προσωπική και οικονομική αυτοτέλεια και δυνατότητα εξέλιξης αυτής. Στον παρόντα δε χρόνο, αδυνατεί να εξεύρει εργασία ανάλογη με την ηλικία και τις ικανότητές της, (εν όψει και της ενσκύψασας πανδημίας η οποία επηρεάζει κάθε εργασιακό τομέα και ιδίως αυτούς της παροχής υπηρεσιών καλλωπισμού, ως εκ της φύσης και του τρόπου άσκησης αυτών), ώστε να εξασφαλίσει την αυτοδιατροφή της, η οποία ανέρχεται στο ποσό των 600 € μηνιαίως, δεδομένου ότι δεν είναι ασφαλισμένη και αντιμετωπίζει εξ ιδίων την ιατροφαρμακευτική της περίθαλψη, οι δε ανάγκες της είναι οι συνήθεις της ηλικίας της και διαμένει στην πρώην συζυγική οικία που της ανήκει κατά ποσοστό 50% χωρίς να βαρύνεται με δαπάνες στέγασης, πέραν αυτές των λειτουργικών δαπανών της ανωτέρω οικίας και τις κοινόχρηστες δαπάνες αυτής. Δεν επιβαρύνεται με υποχρέωση διατροφής άλλου προσώπου και δεν αποδείχθηκε ότι διαθέτει άλλη περιουσία, ενώ το ανωτέρω ποσό υπολογίζεται με βάση τις ανάγκες της όπως διαμορφώνονται στον παρόντα χρόνο με βάση τη χωριστή διαβίωση των διαδίκων και την υποχρέωση του εναγομένου να καλύψει, ως πιο εύπορος, τις διατροφικές ανάγκες της ενάγουσας, η οποία μέχρι τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης παρείχε αποκλειστικά τις προσωπικές φροντίδες στους συμβιούντες μαζί της, υπηρεσίες που αποτιμώνται στο ποσό των 200 € μηνιαίως. Περαιτέρω, λόγοι επιείκειας επιβάλλουν να της παραχωρηθεί η χρήση του ανωτέρω ακινήτου που αποτελούσε τη συζυγική οικία και ανήκει στους διαδίκους κατά ποσοστό 50% κατά τα προαναφερθέντα, το οποίο βρίσκεται στην οδό ………………… στη Νίκαια, στον 3ο όροφο, εφόσον δεν διαθέτει στην κυριότητά της άλλη οικία για να στεγαστεί, ούτε εισοδήματα για να καλύψει τις στεγαστικές της ανάγκες, ενώ η καταβολή μισθώματος θα την επιβαρύνει περαιτέρω και θα επαυξήσει τις διατροφικές της ανάγκες κατά το ποσό του μισθώματος. Περαιτέρω, από κανένα στοιχείο δεν αποδείχθηκε η σημερινή κατάσταση του ακινήτου, καθώς και η μισθωτική του αξία, ούτε προσκομίζεται οποιοδήποτε σχετικό στοιχείο για ακίνητα της περιοχής. Ειδικότερα, ο εναγόμενος ισχυρίζεται ότι το ακίνητο αυτό, αγοράστηκε το έτος 2007 αντί 390.000 €, έχει επιφάνεια 118 τ.μ., και βοηθητικούς χώρους 67,21 τ.μ., ευρίσκεται σε προνομιακή περιοχή οικιστικής καταλληλότητας πλησίον εμπορικών καταστημάτων, εξυπηρετείται από τα μέσα μαζικής μεταφοράς και εκ του λόγου αυτού η μισθωτική του αξία ανέρχεται στο ποσό των 600 € τουλάχιστον μηνιαίως. Ωστόσο, ο ισχυρισμός αυτός είναι αόριστος και ανεπίδεκτος δικαστικής εκτίμησης, καθόσον δεν αναφέρθηκε από τον εναγόμενο – εκκαλούντα και κανένα σχετικό στοιχείο δεν εισφέρθηκε στην παρούσα δίκη, – ούτε έγγραφο, ούτε κατάθεση μάρτυρα – ώστε να δύναται το δικαστήριο να οδηγηθεί, ελέγχοντας τις αποδείξεις, σε αναμφισβήτητη κρίση ως προς το ύψος της μισθωτικής αξίας του ανωτέρω ακινήτου και, γενομένης δεκτής της υποβληθείσας ένστασης του εναγομένου να υπολογιστεί αυτή (μισθωτική αξία) στη συνολικά οφειλόμενη στην ενάγουσα διατροφή και έτσι να διαμορφωθεί η τελευταία σε συγκεκριμένο ποσό, σύμφωνα και με όσα προαναφέρθηκαν στη νομική σκέψη της παρούσας. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η ενάγουσα δεν δύναται να φιλοξενηθεί στην κατοικία των γονέων της, όπου αυτή κατέλυε κατά τις περιόδους έντασης με τον εναγόμενο και για να προστατευθεί, καθόσον δεν διαθέτει τον απαιτούμενο χώρο για την αυτόνομη διαβίωσή της, (βλ. ως άνω ένορκη βεβαίωση μάρτυρα ……………..). Εν όψει δε της συμπεριφοράς του εναγομένου που προεκτέθηκε, βάσιμα η ενάγουσα ζητεί την απαγόρευση της επίσκεψης και διαμονής του στην ανωτέρω οικία. Τέλος, ο εναγόμενος πρέπει να αποδώσει οριστικά στην ενάγουσα τα αιτούμενα στην αγωγή είδη (οικιακά αντικείμενα) τα οποία ανήκουν στην οικοσκευή, είναι απολύτως απαραίτητα για τη χωριστή διαβίωσή της και έχουν αγοραστεί από τους γονείς της, πλην της συλλογής κομπολογιών η οποία ανήκει στον εναγόμενο ο οποίος και τη διατηρούσε και την εμπλούτιζε κατά τη διάρκεια της κοινής συμβίωσης των διαδίκων, (βλ. κατάθεση μάρτυρα απόδειξης στα πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης). Ειδικότερα, πρέπει να αποδοθούν στην ενάγουσα : 6 φωτιστικά, 1 φωτιστικό δαπέδου, 6 κουρτίνες και κουρτινόξυλα, 3 κρεβάτια μονά, 2 κρεβάτια διπλά, 3 γραφεία και 3 καρέκλες τους, 2 υπολογιστές και 1 laptop, 1 πολυμηχάνημα (fax-εκτυπωτής-scanner), 4 τηλεοράσεις, 3 έπιπλα τηλεοράσεων, 5 air condition, 2 κομοδίνα, 3 βιτρίνες, 1 συρταριέρα, 1 τουαλέτα δωματίου, 1 dvd player, 1 κουζίνα, 1 πλυντήριο πιάτων, 1 ηλεκτρική σκούπα, 1 φούρνος μικροκυμάτων, 1 τοστιέρα, 1 φρυγανιέρα, 1 βραστήρας, 1 καφετιέρα, 1 καταψύκτης, 2 σκαμπό, 2 γωνιακοί καναπέδες, 1 καναπές βεράντας, 10 κάδρα και 7 κορνίζες φωτογραφιών, 3 τραπέζια με 14 καρέκλες, 2 τραπεζάκια βεράντας με 6 καρέκλες, 1 πιστολάκι μαλλιών και 1 σίδερο μαλλιών, 1 ντουλάπι μπάνιου, 1 στερεοφωνικό και 2 ηχεία, 2 ανακλ/μενες πολυθρόνες, 1 ενυδρείο, 2 ονυχοδρόμια, 1 μεγάλος καθρέπτης, 1 μπουφές, Διάφορα διακοσμητικά είδη σπιτιού, 1 τηλέφωνο, 1 λαμπατέρ,1 βάζο, 2 κηροπήγια, 1 ρολόι τοίχου, είδη τζακιού, γλάστρες, τέντες, παιδικά παιχνίδια, ρούχα, βαπτιστικά και 2 ποδήλατα, 8 είδη θαλάσσης, 2 χαλιά, 2 σόμπες ηλεκτρικές, βαλίτσες και σακ βουαγιάζ, 2 έπιπλα αποθήκευσης είδης οικ. Εξοπλισμού, 1 πρέσα σιδερώματος, 1 πλυντήριο ρούχων, 1 ηλιακός θερμοσίφωνας, 1 ψυγείο διπλό, χριστουγεννιάτικα και πασχαλινά είδη, 4 χαλιά και μοκέτες, 1 μπαούλο με λευκά είδη, 1 σόμπα υγραερίου, 1 σετ κατσαρόλες και ταψιά αποθήκευσης τροφίμων, λευκά είδη σπιτιού και ένδυσής του, 1 σερβίτσιο πιάτων σετ, 1 σετ ποτηριών, 1 κασετίνα ασημένια μαχαιροπήρουνα, 6 ασημένιες εικόνες, 1 σετ τσαγιού, οικογενειακά κοσμήματα (των παιδιών και δικά μου), 1 διπλός καλόγηρος ρούχων, 1 σίδερο, κωλύματα καναπέδων και κλειδιά αποθήκης/γκαράζ/σπιτιού.
Εν όψει των ανωτέρω, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή και ως κατ΄ουσίαν βάσιμη η κρινόμενη αγωγή, η οποία είναι ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1389, 1390, 1391, 1392, 1393, 1394, 1395, 1496, 1498 ΑΚ, 340, 345, 346, 946, 947 ΚΠολΔ και για την οποία καταβλήθηκε το προσήκον τέλος δικαστικού ενσήμου, σύμφωνα με όσα ορίζονται ειδικότερα το διατακτικό της παρούσας. Η δικαστική δαπάνη και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθεί εις βάρος του εναγομένου λόγω της ήττας του (176, 183, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ) σύμφωνα με τα ειδικότερα αναφερόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και ουσιαστικά την από 22.10.2018 (υπ΄ αριθ. κατάθ. ……………../26.10.2018) έφεση κατά της υπ΄ αριθ. 4204/2018 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Διαδικασίας διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση).
Κρατεί την υπόθεση και δικάζει επί της από 5.10.2017 (υπ΄αριθ. κατάθ. ……………/2017) αγωγής.
Δέχεται εν μέρει την αγωγή.
Υποχρεώνει τον εναγόμενο να καταβάλει στην ενάγουσα ως διατροφή για την ίδια ατομικά, εντός του πρώτου πενθημέρου εκάστου μηνός, το ποσό των επτακοσίων ευρώ (700 €) μηνιαίως, για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών από την επομένη της κοινοποίησης της από 18.4.2017 αίτησης ασφαλιστικών μέτρων (υπ΄αριθ. κατάθ. …………../2017), επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄αριθ. 1113/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Διαδικασίας Ασφαλιστικών Μέτρων) και δη νομιμοτόκως από την επομένη της καθυστέρησης κάθε μηνιαίας δόσης και μέχρι την ολοσχερή εξόφληση.
Παραχωρεί τη χρήση του διαμερίσματος του τρίτου (3ου) ορόφου της πολυκατοικίας που βρίσκεται στην οδό ………… στη Νίκαια, αποκλειστικά στην ενάγουσα και απαγορεύει την επίσκεψη και διαμονή του εναγομένου σε αυτό.
Διατάσσει τη μετοίκηση του εναγομένου από την ανωτέρω οικία και την παράδοση αυτής και των κλειδιών της οικίας, της αποθήκης και του γκαράζ αυτής στην ενάγουσα.
Απειλεί χρηματική ποινή χιλίων ευρώ (1.000 €) και προσωπική κράτηση ενός (1) έτους σε βάρος του εναγομένου για κάθε παράβαση του διατακτικού της παρούσας.
Επιβάλλει σε βάρος του εναγομένου τη δικαστική δαπάνη της ενάγουσας και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, το ύψος της οποίας ορίζει στο ποσό των χιλίων εννιακοσίων ευρώ (1.900 €).
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 3 Σεπτεμβρίου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ