ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός: 461/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τον Δικαστή Νικόλαο Κουτρούμπα, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Ε.Τ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: ………. ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του, Γεώργιο Παπαζαφειρόπουλο με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ,
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) ……….., 2) …………, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους, Κοσμά Κοτέα και 3) ………….., οποίος δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο.
Ο εκκαλών άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά την από 5.10.2016 αγωγή του, με Γ.Α.Κ. …./2016 και με Ε.Α.Κ. …../2016 κατά των παραπάνω εφεσίβλητων. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων, με την τακτική διαδικασία, με την 1445/2018 οριστική απόφασή του, διέταξε τον χωρισμό της σωρευόμενης αγωγής περί αναγνώρισης ακυρότητας της υπ’ αριθ. …/9.8.2015 δήλωσης αποδοχής κληρονομίας των εναγομένων ενώπιον της συμβ/φου Αθηνών ……….., κήρυξε εαυτόν καθ’ ύλην αναρμόδιο και παρέπεμψε την αγωγή αυτή προς εκδίκαση ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ενώ διακράτησε κατά τα λοιπά αιτήματα την αγωγή και απέρριψε αυτή.
Την παραπάνω απόφαση προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου ο ενάγων και ήδη εκκαλών με την από 27.8.2018, με Γ.Α.Κ. …../2018 και με Ε.Α.Κ. …../2018 κατατεθείσα στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά την 27.8.2018, έφεση. Επικυρωμένο αντίγραφο της εφέσεως για προσδιορισμό δικασίμου κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου στις 4.10.2018 με Γ.Α.Κ. …./2018 και Ε.Α.Κ. …../2018, οπότε δικάσιμος ορίστηκε για τη συζήτηση της έφεσης ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, η 10.10.2019, οπότε η υπόθεση αναβλήθηκε για τη δικάσιμο της 21.5.2020. Λόγω της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων η συζήτηση της υπόθεσης ματαιώθηκε κατά την ορισθείσα δικάσιμο, οπότε η υπόθεση προσδιορίσθηκε αυτεπαγγέλτως για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο με την υπ’ αριθ. 86/2020 Πράξη του ορισθέντος από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά, Εφέτη Ιωάννη Αποστολόπουλο, δυνάμει του άρθρου 74 παρ.3 του ν. 4690/2020 (ΦΕΚ Α’ 104/30-5-2020), περί αυτεπαγγέλτου ορισμού δικασίμου προς συζήτηση υποθέσεων, των οποίων η συζήτηση ματαιώθηκε κατά τη διάρκεια της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των Δικαστηρίων (31-3-2020 έως 31-5-2020).
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο στην αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο και συζητήθηκε.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, ο πληρεξούσιος δικηγόρος του τρίτου εφεσίβλητου- αρχικώς τρίτου εναγόμενου στον πρώτο βαθμό, ……….. γνωστοποίησε τον θάνατό του που συνέβη στον Πειραιά στις 22.11.2020 και δήλωσε ότι στη θέση του συνεχίζουν τη δίκη οι εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του, ήτοι η χήρα αυτού ….. και η ενήλικη κόρη του, ……….., σε ποσοστό ¼ εξ αδιαιρέτου στην κληρονομία του η πρώτη και σε ποσοστό ¾ εξ αδιαιρέτου η δεύτερη, τις οποίες και εκπροσώπησε.
Ακολούθως, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των παραπάνω διαδίκων, ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε ο δικηγόρος του εκκαλούντος, ο δε πληρεξούσιος δικηγόρος των εφεσίβλητων, αφού έλαβε τον λόγο, ανέπτυξε τους ισχυρισμούς των εφεσίβλητων και ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στις προτάσεις που κατέθεσε.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
Με την υπ’ αριθ. 86/2020 Πράξη του ορισθέντος από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, Εφέτη Ιωάννη Αποστολόπουλου και με βάση τις διατάξεις του άρθρου 74 παρ.2 του ν. 4690/2020 περί αυτεπάγγελτου ορισμού δικασίμου προς συζήτηση υποθέσεων, των οποίων η συζήτηση ματαιώθηκε κατά τη διάρκεια της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των Δικαστηρίων, νόμιμα φέρεται προς συζήτηση ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου, η από 27.8.2018 (κατατεθείσα στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …/2018 και Ε.Α.Κ. …/2018 και για προσδιορισμό στη γραμματεία του Εφετείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2018 και Ε.Α.Κ. …/2018) έφεση, η οποία είχε ορισθεί αρχικά να συζητηθεί στις 10.10.2019, οπότε και αναβλήθηκε εκ του πινακίου κατ’ άρθρο 226 παρ.4 ΚΠολΔ, εφαρμοζόμενο και στον δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, για τη δικάσιμο της 21.5.2020, όταν η συζήτησή της ματαιώθηκε λόγω της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των Δικαστηρίων προς αντιμετώπιση του COVID-19 και προσδιορίσθηκε εκ νέου, κατά τα ανωτέρω, στην αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο. Η ως άνω από 27.8.2018 έφεση του εκκαλούντος ………. κατά των εφεσίβλητων ……….. στρέφεται κατά της 1445/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, το οποίο δικάζοντας κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων την από 5.10.2016 με Γ.Α.Κ. …./2016 και Ε.Α.Κ. …../2016 αγωγή του κατά των εφεσίβλητων, απέρριψε αυτή. Περαιτέρω, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά της στο οικείο πινάκιο κατά την τελευταία ως άνω δικάσιμο, ο πληρεξούσιος δικηγόρος στον πρώτο βαθμό του αρχικώς τρίτου εναγόμενου- ήδη τρίτου εφεσίβλητου, ……… δήλωσε ότι ο ανωτέρω διάδικος απεβίωσε στις 22.11.2020 και ότι στη θέση του παρίστανται ως εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του, δηλώνοντας τη βίαιη διακοπή της δίκης και τη συνέχιση αυτής από τις ίδιες, η σύζυγός του ……….. το γένος ………. σε ποσοστό ¼ εξ αδιαιρέτου και η ενήλικη κόρη του, ……….. σε ποσοστό ¾ εξ αδιαιρέτου, εκπροσωπούμενες από τον παραπάνω πληρεξούσιο δικηγόρο. Προς απόδειξη των ανωτέρω, οι τελευταίες προσκομίζουν το υπ’ αριθ. Πρωτ.: ΔΥ από 23.11.2020 απόσπασμα ληξιαρχικής πράξης θανάτου του …………, που εκδόθηκε από τον Ληξίαρχο Πειραιά …………., το υπ’ αριθ. Πρωτ. … από 22.1.2021 πιστοποιητικό εγγύτερων συγγενών του θανόντος από το Δημοτολόγιο του Δήμου Πειραιά, το υπ’ αριθ. ……../23.5.2021 πιστοποιητικό του Ειρηνοδικείου Πειραιά περί μη δημοσίευσης διαθήκης του εν λόγω θανόντος που ήταν κάτοικος εν ζωή Πειραιά, το υπ’ αριθ. ………./25.5.2021 πιστοποιητικό του Γραμματέα του Πρωτοδικείου Αθηνών-Τμήμα Διαθηκών περί μη δημοσίευσης διαθήκης του ίδιου θανόντος, το υπ’ αριθ. ………../24.5.2021 πιστοποιητικό της Γραμματέα του Ειρηνοδικείου Πειραιά ότι δεν καταχωρήθηκε δήλωση για αποποίηση της κληρονομίας του αποβιώσαντος από τις παραπάνω δηλούσες τη συνέχιση της δίκης και το υπ’ αριθ. 8776/2021 πιστοποιητικό του Τμήματος Πολιτικού Αρχείου του Πρωτοδικείου Πειραιά περί μη κατάθεσης αγωγής προσβολής κληρονομικού δικαιώματος σε βάρος τους. Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 286 εδ. α`, 287 § 1 και 290 του ΚΠολΔ, τα οποία εφαρμόζονται και στην κατ` έφεση δίκη (524 § 1 ΚΠολΔ), προκύπτει ότι η βίαιη διακοπή της δίκης, που επέρχεται λόγω του θανάτου διαδίκου, καθώς και η εκούσια επανάληψη αυτής από τους κληρονόμους του, μπορούν να γνωστοποιηθούν διαδοχικά, με ενιαία δήλωση, στο ακροατήριο κατά την εκφώνηση της υπόθεσης προς συζήτηση, οπότε, εφόσον δεν υπάρξει αμφισβήτηση της ιδιότητάς τους ως κληρονόμων, ακολουθεί άμεση συζήτηση αυτής. Στην προκειμένη περίπτωση, από τα παραπάνω επικαλούμενα και προσκομιζόμενα έγγραφα αποδεικνύεται ότι ο αποβιώσας στις 22.11.2020 τρίτος εναγόμενος-τρίτος εφεσίβλητος κληρονομήθηκε εξ αδιαθέτου κατά την παραπάνω αναφερόμενη αναλογία από τις ως άνω σύζυγο και ενήλικη κόρη του, οι οποίες δεν αποποιήθηκαν την επαχθείσα σε αυτές κληρονομιά, κι έτσι κατέστησαν νόμιμοι εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του αποβιώσαντος κληρονομούμενου (άρθρα 1710, 1813, 1820 και 1846 ΑΚ), όπως άλλωστε δεν αμφισβητήθηκε από τους λοιπούς διαδίκους, νομίμως με τις προτάσεις της παρούσας συζήτησης (βλ. X. Απαλαγάκη, ΚΠολΔ, άρθρ. 288, σελ. 808, αρ. 2 και την εκεί παρατιθέμενη νομολογία), οπότε δηλώνοντας αυτές τον θάνατο του ως άνω αρχικού διαδίκου, καθώς και ότι επαναλαμβάνουν εκουσίως στο όνομά τους τη βιαίως διακοπείσα δίκη, καθίστανται εφεσίβλητες στη θέση του αποβιώσαντος και νομίμως συνεχίζουν τη δίκη, χωρίς να δημιουργείται από αυτό απαράδεκτο της συζήτησης της υπόθεσης. (βλ. ΟλΑΠ 22/2000, ΑΠ 619/2012, ΕφΔυτΣτερΕλλ 51/2019 όλες δημοσιευμένες στην ΤΝΠ Νόμος). Η ένδικη έφεση έχει ασκηθεί νομότυπα με κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 495 παρ.1 του ΚΠολΔ κι εμπρόθεσμα κατ’ άρθρο 518 παρ.1 του ίδιου Κώδικα, καθώς από την προσκομιζόμενη από τους εφεσίβλητους υπ’ αριθ. …………/4.7.2018 έκθεση επίδοσης του δικ. επιμελητή του Εφετείου Αθηνών ……….. προκύπτει ότι η εκκαλούμενη απόφαση επιδόθηκε στον ενάγοντα με θυροκόλληση και με την τήρηση ακολούθως της προβλεπόμενης στο άρθρο 128 παρ.4 ΚΠολΔ διαδικασίας στις 4.7.2018 και αυτός άσκησε την έφεσή του στις 27.8.2018, μη υπολογιζόμενου του χρονικού διαστήματος από 1 έως 31.8 κατ’ άρθρο 147 παρ.2 ΚΠολΔ στη σχετική προθεσμία, δηλαδή το παραπάνω ένδικο μέσο ασκήθηκε εντός της προθεσμίας των τριάντα ημερών από την επίδοση στον ενάγοντα της προσβαλλόμενης απόφασης. Επομένως, η έφεση, η οποία αρμοδίως κατ’ άρθρο 19 ΚΠολΔ φέρεται ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου για να δικασθεί με την τακτική διαδικασία, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της. Σημειωτέον δε ότι για το παραδεκτό του ενδίκου μέσου έχει κατατεθεί από τον εκκαλούντα κατ’ άρθρο 495 παρ.3 στοιχ. Αβ’ του ΚΠολΔ το με κωδικό …………. e-παράβολο του Υπουργείου Οικονομικών ποσού 100 ευρώ, εξοφλημένο (βλ. τα συνημμένα στο εφετήριο αντίγραφο του παραπάνω e-παράβολου και την απο 26.8.2018 απόδειξη επιτυχούς εκτέλεσης πληρωμής e-παράβολου από την ALPHA BANK, Alpha Web Banking).
Με την από 5.10.2016 (με Γ.Α.Κ. ……../2016 και Ε.Α.Κ. ………/2016) αγωγή του ο ενάγων υποστήριξε ότι ο πατέρας του, …………., κάτοικος εν ζωή Πειραιά, ο οποίος απεβίωσε στις 22.1.1986, κατέλειπε την από 4.2.1978 ιδιόγραφη διαθήκη του, που δημοσιεύθηκε με το υπ’ αριθ. 1664/1986 πρακτικό δημοσίευσης του Πρωτοδικείου Πειραιά, με την οποία εγκατέστησε τον ίδιο (ενάγοντα) κληρονόμο σε όλη την ακίνητη περιουσία που διέθετε στη νήσο Κάρπαθο, πλην ενός συγκεκριμένου αγροτεμαχίου, το οποίο κατέλειπε με την ίδια διαθήκη, στον αδελφό του- δεύτερο εναγόμενο. Ότι στην παραπάνω κληρονομιαία περιουσία περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων ακινήτων, και ένα οικόπεδο στη θέση “….” ή “…..”, που βρίσκεται εντός των ορίων του οικισμού …………… Καρπάθου, άρτιο κατά κανόνα και οικοδομήσιμο, εκτάσεως 10.060,52 τ.μ., όπως λεπτομερώς περιγράφεται στην αγωγή (επίδικο ακίνητο), καθώς κι ένα έτερο αγροτεμάχιο στη θέση “…..”, τα οποία είχαν περιέλθει κατά κυριότητα στον πατέρα του ενάγοντος δυνάμει του υπ’ αριθ. ………/1922 προικοσυμβολαίου του Αρχιερατικού Επιτρόπου ………., νομίμως μεταγεγραμμένου στα βιβλία του Δήμου …………… Καρπάθου. Ότι δυνάμει της υπ’ αριθ. ………./2007 πράξης της συμβ/φου Αθηνών ……………, που έχει νόμιμα μεταγραφεί, ο ενάγων προέβη στην αποδοχή της κληρονομίας του πατέρα του, ως προς τα προαναφερόμενα ακίνητα. Ότι δυνάμει της υπ’ αριθ. …………/8.9.2015 πράξης της συμβ/φου Αθηνών ……….., που έχει νόμιμα μεταγραφεί, οι εναγόμενοι προέβησαν επίσης σε δήλωση αποδοχής κληρονομίας ως προς το ανωτέρω επίδικο ακίνητο, ως εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του ως άνω αποβιώσαντος πατέρα τους και επιπλέον η πρώτη και ως εκ διαθήκης κληρονόμος της μητέρας τους αλλά και για λογαριασμό της τελευταίας, ως εξ αδιαθέτου κληρονόμου του συζύγου της (και πατέρα των διαδίκων), κατά την κληρονομική μερίδα εκάστου εξ αυτών, ήτοι κατά ποσοστό 7/16 εξ αδιαιρέτου η πρώτη εναγόμενη και κατά ποσοστό 3/16 καθένας των δεύτερου και τρίτου των εναγόμενων, επικαλούμενοι την ύπαρξη εξ αδιαθέτου κληρονομικής διαδοχής ως προς το εν λόγω ακίνητο. Ότι οι εναγόμενοι ουδέποτε απέκτησαν κληρονομικό δικαίωμα στο επίδικο ακίνητο, καθόσον αυτό ανήκει στην κληρονομιαία περιουσία του πατέρα τους, που περιήλθε με την ως άνω διαθήκη στον ίδιο τον ενάγοντα. Ότι η γενομένη εκ μέρους των εναγόμενων ως άνω αποδοχή κληρονομίας, με την οποία αμφισβήτησαν για πρώτη φορά από τον θάνατο του πατέρα τους, το κληρονομικό δικαίωμα του ενάγοντος επί του επίδικου ακινήτου είναι άκυρη και δεν προσπορίζει σε αυτούς κληρονομικό δικαίωμα ή κυριότητα επί του ανωτέρω ακινήτου, λόγω της ύπαρξης της πιο πάνω διαθήκης, με την οποία ρυθμίζεται η κληρονομική διαδοχή ως προς αυτό. Με βάση το ιστορικό αυτό και αφού προσδιόρισε την αξία του επίδικου ακινήτου στο ποσό των 120.000 ευρώ, ο ενάγων ζητούσε: α) να αναγνωρισθεί το κληρονομικό του δικαίωμα καθώς και το δικαίωμα κυριότητάς του επί του παραπάνω ακινήτου, λόγω εκ διαθήκης κληρονομικής διαδοχής του αποβιώσαντος πατέρα του, β) να απαγορευθεί στους εναγόμενους κάθε περαιτέρω αμφισβήτηση της κυριότητάς του επί του ακινήτου αυτού με την απειλή χρηματικής ποινής 10.000 ευρώ για κάθε παραβίαση της εν λόγω υποχρέωσής τους, γ) να αναγνωρισθεί το ανίσχυρο της υπ’ αριθ. ……/2015 δήλωσης αποδοχής κληρονομίας των εναγομένων ενώπιον της συμβ/φου ……………, που έχει νόμιμα μεταγραφεί και να ακυρωθεί το συμβόλαιο αυτό, να διαταχθεί σημείωση της απόφασης αυτής στα βιβλία του κατά τόπον αρμόδιου Υποθηκοφυλακείου και Κτηματολογίου, καθώς επίσης να κηρυχθεί η εκδοθησόμενη απόφαση προσωρινά εκτελεστή. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφασή του καταρχάς έκρινε ότι στο αγωγικό δικόγραφο σωρεύονται περισσότερες αιτήσεις του ενάγοντος κατά των εναγομένων, ήτοι α) αναγνωριστική του κληρονομικού δικαιώματος του ενάγοντος αγωγή, β) αναγνωριστική της κυριότητας του ενάγοντος αγωγή και γ) αγωγή αναγνώρισης της ακυρότητας της πιο πάνω αναφερόμενης συμβολαιογραφικής πράξης αποδοχής κληρονομίας των εναγόμενων. Πλην όμως ότι η υπό στοιχ. γ) αγωγή, ως μη δεκτική χρηματικής αποτίμησης, υπάγεται στην καθ’ ύλην αρμοδιότητα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου κατ’ άρθρο 18 ΚΠολΔ και ότι συνεπώς απαραδέκτως σωρεύεται στο υπό κρίση δικόγραφο με τις λοιπές αγωγικές αξιώσεις. Κατόπιν αυτού, διέταξε αυτεπαγγέλτως σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 218 παρ.2 και 46 ΚΠολΔ, τον χωρισμό της ως άνω αγωγής του ενάγοντος περί αναγνώρισης της ακυρότητας της υπ’ αριθ. ………../8.9.2015 δήλωσης αποδοχής κληρονομίας των εναγόμενων ενώπιον της συμβ/φου Αθηνών ………., κήρυξε εαυτόν αναρμόδιο καθ’ ύλην να δικάσει την εν λόγω αγωγή και παρέπεμψε αυτή προς εκδίκαση στο καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμόδιο Πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιώς. Ακολούθως διακράτησε κατά τα λοιπά αιτήματα την αγωγή και την απέρριψε στην ουσία της. Κατά των απορριπτικών διατάξεων της απόφασης αυτής παραπονείται με την υπό κρίση έφεσή του ο ενάγων και ήδη εκκαλών για κακή εκτίμηση των αποδείξεων κι εσφαλμένη εκτίμηση της διαθήκης του ………….. και ζητεί γι’ αυτό, να εξαφανισθεί η προσβαλλόμενη 1445/2018 απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, ούτως ώστε να γίνει δεκτή η αγωγή του και να επιβληθούν στους εναγόμενους-εφεσίβλητους τα δικαστικά του έξοδα και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας.
Περαιτέρω, πριν το Δικαστήριο αυτό προχωρήσει στην εκτίμηση των προσαγόμενων από τους διαδίκους αποδείξεων σημειώνεται ότι από τις διατάξεις των άρθρων 421, 422 και 424 ΚΠολΔ, οι οποίες προσετέθησαν με το άρθρο δεύτερο του άρθρου 1 Ν. 4335/2015, συνάγεται ότι είναι παραδεκτή η επίκληση και προσκόμιση από τους διαδίκους προαποδεικτικώς προς απόδειξη ή ανταπόδειξη αρμοδίως ληφθεισών κατά την εν λόγω διάταξη του άρθρου 421 ΚΠολΔ ενόρκων βεβαιώσεων, υπό την προϋπόθεση να έχει γίνει επίδοση επιμελεία του ενδιαφερομένου διαδίκου προ δύο τουλάχιστον εργασίμων ημερών προ της ημερομηνίας λήψεως της βεβαιώσεως κλήσεως προς τον αντίδικο, στην οποία να αναφέρονται η αγωγή ή το ένδικο βοήθημα ή το ένδικο μέσο, το οποίο αφορά η βεβαίωση, ο τόπος, η ημέρα και η ώρα λήψεως της βεβαιώσεως και το ονοματεπώνυμο, το επάγγελμα και η διεύθυνση κατοικίας του βεβαιούντος, εάν δε παραλειφθεί η εν λόγω επίδοση ή το δικόγραφο της κλήσεως δεν περιέχει τα προαναφερόμενα στοιχεία, αυτεπαγγέλτως, ανεξαρτήτως βλάβης του καθ` ου, η δοθείσα βεβαίωση δεν λαμβάνεται υπ` όψιν από το δικαστήριο ως αποδεικτικό μέσο στην δίκη, την οποία αφορά, ούτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (ΑΠ 5/2020 στην ΤΝΠ Νόμος, ΜονΕφΔωδ 29/2021 και ΜονΕφΔωδ 209/2020 στην ΤΝΠ Νόμος, ΜονΕφΠειρ 32/2020, στο efeteio-peir.gr, ΜονΕφΠειρ 714/2019 στο efeteio-peir.gr). Στην προκειμένη περίπτωση, δεν μπορεί να ληφθούν υπόψη οι προσκομιζόμενες με επίκληση από τους διαδίκους ένορκες βεβαιώσεις και δη οι προσκομιζόμενες αφενός από τον εκκαλούντα υπ’ αριθ. … και …./3.11.2016 ένορκες βεβαιώσεις των ….. ., κατοίκων Καρπάθου, οι οποίοι εξετάσθηκαν με επιμέλεια του ενάγοντος ενώπιον της Συμβ/φου Καρπάθου ……… κατόπιν κλήτευσης των εναγόμενων σύμφωνα με τις υπ’ αριθ. …….. και …………./21.10.2016 εκθέσεις επίδοσης του δικ. επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, ……….., αφετέρου η προσκομιζόμενη από τους ήδη εφεσίβλητους υπ’ αρ. ………./16.1.2017 ένορκη βεβαίωση της ………. χήρας ………….., κατοίκου Πειραιά, η οποία εξετάσθηκε με επιμέλεια των εναγόμενων ενώπιον της Συμβ/φου Πειραιά ……………., κατόπιν κλήτευσης του ενάγοντος σύμφωνα με την υπ’ αριθ. ………../11.1.2017 έκθεση επίδοσης της δικ. επιμελήτριας της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, …………, καθώς σε καμία από τις παραπάνω κλήσεις που επιδόθηκαν για την εξέταση των ως άνω ενόρκως βεβαιούντων δεν αναφέρεται το επάγγελμα καθενός από αυτούς κατ’ άρθρο 422 παρ.1 ΚΠολΔ, όπως η σχετική υποχρέωση τίθεται κατ’ άρθρο 424 ΚΠολΔ με ποινή τη μη λήψη υπόψη από το Δικαστήριο των ένορκων βεβαιώσεων. Επίσης, σε ό,τι αφορά τον ενόρκως βεβαιώσαντα ….., στις παραπάνω εκθέσεις επιδόσεως, ως όνομά του αρχικά αναφέρεται το “Κοσμάς” και στη συνέχεια σε παρένθεση το “Κώστας”. Επομένως μη λαμβανομένων των παραπάνω ένορκων βεβαιώσεων, στην προκειμένη περίπτωση από τα έγγραφα που νόμιμα μετ’ επικλήσεως προσκομίζουν οι διάδικοι είτε προς άμεση απόδειξη, είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδεικνύονται τα ακόλουθα κρίσιμα για την ένδικη υπόθεση πραγματικά περιστατικά: Στις 22.1.1986 απεβίωσε στις …………… Καρπάθου, ο πατέρας των διαδίκων στην από 5.10.2016 αγωγή, …………, κάτοικος εν ζωή Πειραιά, ο οποίος κατέλειπε την από 4.2.1978 ιδιόγραφη διαθήκη του, που δημοσιεύθηκε με το υπ’ αριθ. 134/12.2.1986 πρακτικό δημοσίευσης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και με την οποία εγκατέστησε ως κληρονόμους στην κληρονομιαία περιουσία του, τη σύζυγό του, ……… ….. το γένος ……….. και τα τέσσερα τέκνα που απέκτησε με αυτή (ενάγοντα και αρχικώς τρεις εναγόμενους). Συγκεκριμένα, η εν λόγω διαθήκη, ως προς τις διατάξεις της που αφορούν στην εγκατάσταση των ανωτέρω προσώπων ως κληρονόμων στα στοιχεία της κληρονομιαίας περιουσίας του ως άνω διαθέτη διαλαμβάνει επί λέξει τα εξής: “1ον) Εις την αγαπητήν μου σύζυγον ….. ορίζω να περιέλθη το υπό στοιχείον Α. κατάστημά μου, της εν Πειραιεί και επί της λεωφ. ……….. κατάστημά μου ένθα νυν στεγάζεται το ………. . εκφράζω δε την ευχήν και επιθυμίαν μου, ίνα μετά τον θάνατόν της συζύγου μου, το εν λόγω κατάστημα να περιέλθη εις τους εγγονούς μας …….. …… και . ………. κατά πενήντα εκατοστά 50/100 εις έκαστον εξ αδιαιρέτου. 2ον) Εις τον υιόν μου ……. ορίζω να περιέλθει, η εις την Κοινότητα …………… της νήσου Καρπάθου κτηματική περιουσία μου ην εγώ είχον παραλάβει παρά του μακαρίτου πατρός μου (ως και το έθιμον) ήτοι Α’) την παρά την θέσιν ………. ετοιμόρροπον οικίαν μου με το παραπλεύρως οικόπεδον περί τα 62 μ2 εν συνόλω. Β’) Τον παρά τη θέσιν ……… κήπον μου με δικαίωμα αρδεύσεως εκ της κεντρικής βρύσης. Γ’) το παρά την θέσιν ………. αμπέλι μου με δικαίωμα αρδεύσεως εκ της πλησίον πηγής. 3ον) Εις την θυγατέρα μου …………. έχω ήδη αφήσει λόγω προικός σημαντικόν μέρος εκ της περιουσίας μου. 4ον) Εις τον υιόν μου ……. αφήνω το υπό στοιχείον Α1 Διαμέρισμα μου εκ τριών (3) κυρίων δωματίων κ.λ.π. του πρώτου ορόφου της πολυκατοικίας επί της ………. ένθα έχει εγκατεστημένον το Οδοντιατρείον του. 5ον) Εις τον υιόν μου ………. ορίζω να περιέλθει το υπό στοιχείον Γ2 Διαμέρισμα μου της ιδίας ως άνω Πολυκατοικίας το επί του τρίτου ορόφου εκ τεσσάρων (4) κυρίων δωματίων κλπ. υπό τον όρον όμως όπως η σύζυγος μου ……… θα έχει την χρήσιν του διαμερίσματος τούτου και την επικαρπίαν εφ’ όρου ζωής της. Εις ην περίπτωσιν όμως η σύζυγος μου δεν θέλει να κάμνη χρήσιν τούτου του διαμερίσματος, αλλά να εκμισθοί τούτο εις τρίτους, τότε το εκ του διαμερίσματος τούτου εισπραττόμενον μίσθωμα θα περιέρχεται κατά 50% εις την σύζυγον μου και κατά 50% εις τον υιόν μου ………. Αφήνω επίσης εις τον υιόν μου ….. το εις θέσιν …………… της Κοινότητος …………… της νήσου Καρπάθου χωράφι μου μετά των ολίγων ελαιοδένδρων. 6ον) Οσαδήποτε χρήματα μου ευρεθούν κατά τον θάνατόν μου ορίζω όπως περιέλθουν δια τα έξοδα κηδείας μου και εάν υπάρχει υπόλοιπον να περιέλθει εις την σύζυγον μου. 7ον) Εις τον υιόν μου ….. ορίζω να περιέλθει επίσης το εις την Κοινότητα …………… της νήσου Καρπάθου παλαιόν και εν αχρηστεία ελαιοτριβείον μετά του οικοπέδου του περί τα 50 μ2.” Με την ένδικη αγωγή του ο ενάγων υποστήριξε, όπως τον ισχυρισμό επαναφέρει με την υπό κρίση έφεση ότι ο πατέρας του, τηρώντας το έθιμο του “κανακάρη”, που ισχύει στην Κάρπαθο από τον 18ο αιώνα, κατά το οποίο “όλη η κτηματική περιουσία στο νησί περιέρχεται μετά το θάνατο του κατέχοντος αυτήν στο πρωτότοκο παιδί- υιό ή κόρη”, τον όρισε με τη διαθήκη του, ως πρωτότοκο υιό του, κληρονόμο σε όλη την κτηματική αυτή (ακίνητη) περιουσία του που διέθετε στη νήσο Κάρπαθο, όπως την είχε και αυτός αντίστοιχα (βάσει του εθίμου) παραλάβει από τον πατέρα του, πλην του αγροτεμαχίου “……………”, το οποίο και θέλησε να εξαιρέσει και κατέλειπε με την ίδια διαθήκη του στον υιό του ……………. Ότι στην κληρονομιαία περιουσία που περιήλθε με την ως άνω διαθήκη στον ενάγοντα περιλαμβάνεται και το επίδικο ακίνητο, ήτοι ένα οικόπεδο στη θέση “………….” ή “………….” εντός των ορίων του οικισμού Πύλες Καρπάθου, άρτιο κατά κανόνα και οικοδομήσιμο, με έκταση 10.060,52 τ.μ., ως προς το οποίο προέβη στην υπ’ αριθ. …………./2007 δήλωση αποδοχής κληρονομίας της συμβ/φου Αθηνών …………, που έχει νόμιμα μεταγραφεί στα οικεία βιβλία του Υποθηκοφυλακείου …………… Καρπάθου (τ. …, με α.α. ….). Εντούτοις, ο εν λόγω ισχυρισμός του ενάγοντος περί εγκατάστασης αυτού ως κληρονόμου του διαθέτη πατέρα του στο σύνολο της ακίνητης περιουσίας του στην Κάρπαθο δεν αποδεικνύεται βάσιμος και τυγχάνει αναληθής, όπως τούτο προκύπτει από το ίδιο το περιεχόμενο της διαθήκης, οι διατάξεις της οποίας σχετικά με την εγκατάσταση των ανωτέρω τιμώμενων προσώπων σε δήλα περιουσιακά στοιχεία του διαθέτη είναι απολύτως σαφείς και αναμφίβολες, ώστε να μην παρίσταται ανάγκη προσφυγής από το Δικαστήριο στον γενικό ερμηνευτικό κανόνα του άρθρου 173 ΑΚ προς αναζήτηση της αληθούς βούλησης του διαθέτη, οπότε μόνο σε αυτή την περίπτωση το δικαστήριο θα λάμβανε υπόψη ακόμη και στοιχεία κείμενα εκτός της διαθήκης, δεδομένου ότι έδαφος για ερμηνεία διαθήκης με στόχο την αναζήτηση βούλησης διαφορετικής και πέρα από αυτή, που εκφράζεται με τις λέξεις, που χρησιμοποίησε ο διαθέτης δεν παρέχεται, όταν οι τελευταίες είναι απόλυτα σαφείς και αποδίδουν, χωρίς τίποτε άλλο, αυτό που θέλησε ο διαθέτης (βλ. ΑΠ 233/2020, ΑΠ 1329/2019, ΕφΑιγ 49/2021, ΕφΑιγ 102/2020 όλες δημοσιευμένες στην ΤΝΠ Νόμος). Στην προκειμένη περίπτωση, από το περιεχόμενο της ένδικης διαθήκης προκύπτει σαφώς η βούληση του διαθέτη να εγκαταστήσει με αυτή, τον ενάγοντα κληρονόμο του σε δήλα περιουσιακά στοιχεία και δη σε ακίνητα στον τόπο καταγωγής του (νήσο Κάρπαθο), τα οποία απαριθμεί και εξειδικεύει, ήτοι στα παρακάτω ακίνητα που ανήκουν στην κτηματική περιουσία του διαθέτη στην Κοινότητα ………. της νήσου Καρπάθου και προέρχονται από την πατρική περιουσία του, και συγκεκριμένα σε: α) μία παλαιά οικία στη θέση “Βρύση” με το παραπλεύρως αυτής οικόπεδο περί τα 62 τ.μ. εν συνόλω, β) έναν κήπο στη θέση “………..” με δικαίωμα αρδεύσεως εκ της κεντρικής βρύσης, γ) ένα αμπέλι στη θέση “……….” με δικαίωμα αρδεύσεως εκ της πλησίον πηγής, καθώς και δ) ένα παλαιό ελαιοτριβείο μετά του οικοπέδου αυτού περί τα 50 τ.μ. στην Κοινότητα ………… Σε κανένα σημείο της διαθήκης του ο διαθέτης …………. δεν κάνει λόγο ότι αφήνει “όλη” την κτηματική περιουσία του στις ………. Καρπάθου ή το “σύνολο” αυτής στον ενάγοντα-ήδη εκκαλούντα πρωτότοκο υιό του, όπως αβάσιμα αυτός υποστηρίζει με τον πρώτο λόγο έφεσής του. Αντίθετα, μάλιστα ο ως άνω διαθέτης με την ίδια διαθήκη του εγκαθιστά κληρονόμο του σε άλλο δήλο περιουσιακό στοιχείο στην εν λόγω περιοχή και δη σε χωράφι με λίγα ελαιόδενδρα στη θέση “…………” της Κοινότητας …………… της νήσου Καρπάθου, τον δεύτερο εναγόμενο, επίσης υιό του, ………….. Ούτε βέβαια περιέχεται στη διαθήκη η πρόταση “αφήνω το σύνολο της περιουσίας μου, πλην ενός ακινήτου στο ……….. στις …. Καρπάθου στον …………..”, όπως αναληθώς υποστηρίζει με τον ως άνω λόγο έφεσής του ο εκκαλών. Η δε αναφορά του διαθέτη στο “έθιμο” στην υπό στοιχείο “2ον” διάταξη της διαθήκης του ότι “Εις τον υιόν μου ………… ορίζω να περιέλθει, η εις την Κοινότητα ….. της νήσου Καρπάθου κτηματική περιουσία μου ην εγώ είχον παραλάβει παρά του μακαρίτου πατρός μου (ως και το έθιμον) ήτοι Α’)…Β’)…Γ’)…” είναι σαφές, όπως έχει τεθεί σε παρένθεση δίπλα στη δευτερεύουσα πρόταση “ην εγώ είχον παραλάβει παρά του μακαρίτου πατρός μου” ότι αναφέρεται στη δική του κτήση της κληρονομίας από τον πατέρα του στα τρία αμέσως παρακάτω περιγραφόμενα ακίνητα, όπως ήταν και το έθιμο και όχι σε παραγωγικό αίτιο της δικής του βούλησης ν’ αφήσει όλη την κτηματική του περιουσία στις ….. Καρπάθου κατά το έθιμο στον πρωτότοκο υιό του (ενάγοντα), όπως στην ένδικη αγωγή αλλά και με τον πρώτο λόγο της υπό κρίση έφεσής του ο εκκαλών αυθαιρέτως υποστηρίζει. Επίσης καμία ασάφεια δεν προκαλείται στη διαθήκη από το γεγονός ότι ο διαθέτης δεν συμπεριέλαβε στα ακίνητα που κατέλειπε στον ενάγοντα-εκκαλούντα με την υπό στοιχείο “2ον” διάταξή του και δη μετά το επεξηγηματικό “ήτοι” το επίδικο ακίνητο στη θέση “……..” ή “….” του οικισμού …… Καρπάθου, ώστε να χρειάζεται ερμηνεία της διαθήκης με προσφυγή στη διάταξη του άρθρου 173 ΑΚ, προς αναζήτηση της αληθινής βούλησης του διαθέτη, σχετικά με το εν λόγω ακίνητο, όπως επίσης ισχυρίζεται ο εκκαλών με τον ίδιο λόγο της έφεσής του. Κατά τον A.Κ., σε αντίθεση προς το προϊσχύον δίκαιο, είναι δυνατή κληρονομική διαδοχή, εν μέρει εκ διαθήκης και εν μέρει εξ αδιαθέτου, όπως τούτο προκύπτει, τόσο από το άρθρο 1710 παρ. 2 AΚ που ορίζει ότι η εκ του νόμου κληρονομική διαδοχή χωρεί και επί μερικής ματαιώσεως της διαθήκης, όσο και εκ του άρθρου 1801 αυτού, στο οποίο ρητώς ορίζεται ότι αν έχει εγκατασταθεί ένας μόνο κληρονόμος και έχει περιοριστεί σε ποσοστό της κληρονομίας, ως προς το υπόλοιπο μέρος επέρχεται η εξ αδιαθέτου διαδοχή, το ίδιο ισχύει και όταν έχουν εγκατασταθεί περισσότεροι κληρονόμοι, καθένας από τους οποίους έχει περιοριστεί σε ποσοστό και τα ποσοστά δεν εξαντλούν τον κλήρο, αλλά και από τα άρθρα 1807 και 1853 ιδίου Κώδικα, με το πρώτο απ` τα οποία ρυθμίζεται η προσαύξηση, σε περίπτωση αποκλεισμού της εξ αδιαθέτου διαδοχής ή της παραλλήλου υπάρξεως αυτής και της εκ διαθήκης διαδοχής, λόγω διαθέσεως μέρους της κληρονομίας καθώς και ο αποκλεισμός της προσαυξήσεως, οπότε χωρεί η εξ αδιαθέτου διαδοχή και με το δεύτερο (άρθρο) ρυθμίζεται η αποδοχή ή η αποποίηση της κληρονομίας επί επαγωγής εκ διαφόρων λόγων, όπως εκ διαθήκης ή εξ αδιαθέτου. Τούτο είναι δυνατό να διατυπώνεται ρητώς στη διαθήκη ως θέληση του διαθέτη, όπως όταν αυτός διαθέτει το μέρος της κληρονομίας και προσθέτει περαιτέρω ότι για το υπόλοιπο να ισχύσει η εξ αδιαθέτου διαδοχή. Μπορεί όμως η θέληση του διαθέτη να προκύπτει σιωπηρώς ή εμμέσως. Το τελευταίο αυτό ισχύει στις περιπτώσεις του άρθρου 1801 ΑΚ, δηλαδή όταν ο διαθέτης με τη διαθήκη του διέθεσε υπέρ ενός ή περισσοτέρων κληρονόμων περιοριστικώς ορισμένο μέρος της περιουσίας του, οπότε ως προς αυτό χωρεί η εκ της διαθήκης αυτής διαδοχή, ενώ ως προς το υπόλοιπο μέρος της περιουσίας του χωρεί η εξ αδιαθέτου διαδοχή. (Μπαλή Κληρον. Δίκαιο παρ. 1, 2, 99, 167, ΕφΑθ 3285/2000, ΑρχΝομ 2000, σελ. 650). Το γεγονός ότι κάποιο ή κάποια περιουσιακά στοιχεία της κληρονομιαίας περιουσίας δεν καταλείπονται με τη διαθήκη που συνέταξε ο κληρονομούμενος διαθέτης σε ορισμένο τιμώμενο πρόσωπο, με αποτέλεσμα να εφαρμόζεται το άρθρο 1801 ή το άρθρο 1802 ΑΚ ως προς τα μη συμπεριληφθέντα στη διαθήκη περιουσιακά στοιχεία δεν καθιστά τη διαθήκη, άνευ τινός άλλου, ασαφή, ώστε να χρειάζεται ερμηνεία. Δεδομένου, λοιπόν, ότι δεν διαπιστώνεται κενό ή ασάφεια στις διατάξεις της από 4.2.1978 ιδιόγραφης διαθήκης του ………….. δεν συντρέχει λόγος ερμηνείας της με προσφυγή σε αποδεικτικά στοιχεία εκτός του κειμένου της, προς αναζήτηση της φερόμενης ως αληθινής βούλησης του διαθέτη, χωρίς προσήλωση στις λέξεις αυτής (της διαθήκης), σχετικά με τα ακίνητα ως προς τα οποία ο διαθέτης δεν εγκατέστησε κάποιον τιμώμενο με τη διαθήκη του. Συνεπώς το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ορθώς έκρινε ότι δεν παρίσταται ανάγκη προσφυγής στον γενικό ερμηνευτικό κανόνα του άρθρου 173 ΑΚ προς αναζήτηση της αληθούς βούλησης του διαθέτη ως προς το επίδικο ακίνητο, οπότε θα έκανε χρήση αποδεικτικών μέσων εκτός της διαθήκης για την ανεύρεση της βούλησης αυτής και ορθώς δεν στηρίχθηκε στις μαρτυρίες των ενόρκως βεβαιούντων για λογαριασμό του ενάγοντος-εκκαλούντος, παρά τα όσα υποστηρίζει αυτός με τον πρώτο λόγο της έφεσής του, ο οποίος (λόγος) είναι απορριπτέος ως ουσία αβάσιμος στο σύνολό του.
Περαιτέρω, με τον δεύτερο και τελευταίο λόγο της υπό κρίση έφεσής του, ο εκκαλών υποστηρίζει ότι επικουρικά, εάν κριθεί ότι ήταν απολύτως σαφείς και αδιάστικτες οι δηλώσεις του διαθέτη στην επίδικη διαθήκη, θα έπρεπε να κριθεί ότι αυτές αποτυπώνουν τη σαφή και αληθή βούλησή του να εγκαταστήσει εκείνον κληρονόμο σε όλην την κτηματική περιουσία στις …. Καρπάθου πλην ενός ακινήτου (στο …..) που ρητά εξαίρεσε και όχι να εγκαταστήσει τον εκκαλούντα μόνο σε δήλα στοιχεία. Ότι το “ήτοι” που χρησιμοποιήθηκε στη σχετική διάταξη της διαθήκης είναι σαφώς επεξηγηματικό της πρότασης που προηγείται (“σε όλην την περιουσία”) και δεν τέθηκε προς διόρθωση- περιορισμό αυτής. Ότι η σαφής και η αληθής βούληση του διαθέτη δεν προκύπτει μόνο από τη σαφή και αδιάστικτη διατύπωση στη διαθήκη (“σε όλην την περιουσία”) αλλά και από την ταυτόχρονη αναφορά του στο “έθιμο του κανακάρη”, που αποτέλεσε το παραγωγικό αίτιο της σκέψης του, να οδηγηθεί στη διαμόρφωση και διατύπωση στο κείμενο της διαθήκης, της τελικής του βούλησης. Ότι επομένως, επικουρικά, σε περίπτωση απορρίψεως του πρώτου λόγου έφεσης, υπό την εκδοχή ότι οι δηλώσεις του διαθέτη στη διαθήκη είναι “σαφείς και αδιάστικτες”, το επίδικο ακίνητο, παρότι δεν περιλαμβάνεται, μετά το “ήτοι” στην επεξηγηματική πρότασή του “Εις τον υιόν μου ….., ορίζω να περιέλθει η, εις την Κοινότητα …… της νήσου Καρπάθου, κτηματική περιουσία μου, ην εγώ είχον παραλάβει παρά του μακαρίτου πατρός μου (ως και το έθιμον)”, έχει πράγματι καταλειφθεί με τη διαθήκη στον εκκαλούντα-ενάγοντα, ως κληρονόμο όλης (πλην ενός ρητά κατονομαζόμενου αγρού) της κτηματικής περιουσίας του διαθέτη στη νήσο Κάρπαθο.
Και ο δεύτερος επικουρικός λόγος έφεσης απορριπτέος τυγχάνει στην ουσία του, αφού, όπως προεκτέθηκε, πουθενά στη διαθήκη του ο διαθέτης δεν ορίζει ότι εγκαθιστά τον εκκαλούντα-ενάγοντα κληρονόμο “σε όλη την περιουσία” στις ………. Καρπάθου, η δε επίκληση του εθίμου γίνεται στη φράση “ην εγώ είχον παραλάβει παρά του μακαρίτου πατρός μου (ως και το έθιμον)” και ακολουθεί η απαρίθμηση τριών ακινήτων στη νήσο Κάρπαθο, στα οποία εγκαθιστά ο διαθέτης κληρονόμο τον ενάγοντα, δηλαδή σαφώς αναφέρεται το έθιμο με τη χρήση παρένθεσης στα δικαιοπαραγωγικά αίτια της βούλησης του πατέρα του διαθέτη που είχαν οδηγήσει εκείνον στην απόφαση να εγκαταστήσει κληρονόμο τον διαθέτη στο παρελθόν στα αμέσως παρακάτω αναφερόμενα τρία ακίνητα και όχι στον λόγο για τον οποίο ο ίδιος ο διαθέτης αποφάσισε με την επίδικη διαθήκη να αφήσει τα τρία ακίνητα στον ενάγοντα υιό του. Μάλιστα σε άλλη διάταξη της ίδιας διαθήκης και δη στην υπό στοιχείο “7”, ο διαθέτης αφήνει στον ενάγοντα και τέταρτο ρητώς εξειδικευμένο ακίνητο που βρίσκεται επίσης στην Κοινότητα … της νήσου Καρπάθου και δη ένα παλαιό και εν αχρηστεία ελαιοτριβείο μετά του οικοπέδου του περί τα 50 τ.μ. χωρίς να επικαλείται κάποιο έθιμο και ενώ κατά τα ανωτέρω με την υπό στοιχείο “5” διάταξη της ίδιας διαθήκης του ο διαθέτης εγκαθιστά κληρονόμο άλλον υιό του, τον ……… σε άλλο χωράφι με ολίγα ελαιόδενδρα στη θέση “…………..” της ίδιας Κοινότητας ….. Καρπάθου. Από το περιεχόμενο της ανωτέρω διαθήκης δεν προκύπτει εγκατάσταση του ενάγοντος ως κληρονόμου στο σύνολο της κληρονομιαίας περιουσίας του διαθέτη στην νήσο καταγωγής του (Κάρπαθο)- στην οποία (περιουσία) συγκαταλέγεται ως συνομολογείται από τους διαδίκους και το επίδικο ακίνητο- αλλά σαφώς εγκαθίσταται ο ενάγων κληρονόμος σε δήλα περιουσιακά στοιχεία-ακίνητα, όπως εξειδικεύονται και απαριθμούνται στη διαθήκη, μεταξύ των οποίων δεν είναι το επίδικο, το οποίο ο διαθέτης θέλησε να αφήσει εκτός διαθήκης, με αποτέλεσμα να μην υφίσταται εκ διαθήκης κληρονομική διαδοχή του ενάγοντος σε αυτό. Ως εκ τούτου, ο ενάγων και ήδη εκκαλών ουδέποτε κατέστη κύριος του επίδικου ακινήτου, δυνάμει της προαναφερθείσας υπ’ αριθ. …………/2007 συμβολαιογραφικής δήλωσης αποδοχής κληρονομίας ως εκ διαθήκης κληρονόμος. Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την εκκαλούμενη απόφαση έκρινε ότι δεν αποδείχθηκε η ύπαρξη κληρονομικού δικαιώματος καθώς και δικαιώματος κυριότητας του ενάγοντος στο επίδικο ακίνητο με βάση εκ διαθήκης κληρονομική διαδοχή του ως άνω αποβιώσαντος πατρός του και ακολούθως κατά το διακρατούμενο μέρος της αγωγής, απέρριψε αυτή ως ουσιαστικά αβάσιμη, ορθά τις αποδείξεις εκτίμησε και τον νόμο εφάρμοσε και πρέπει γι’ αυτό, μη απομένοντος προς εξέταση άλλου λόγου έφεσης, να απορριφθεί η υπό κρίση έφεση στο σύνολό της στην ουσία της και με συμπλήρωση των αιτιολογιών της παρούσας απόφασης στις αιτιολογίες της εκκαλούμενης κατ’ άρθρο 534 ΚΠολΔ. Περαιτέρω, τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας κατόπιν σχετικού αιτήματός τους, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του εκκαλούντος, λόγω της ήττας του στην παρούσα δίκη, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 183, 176 και 191 παρ.2 ΚΠολΔ, κατά τα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό. Τέλος, επειδή η έφεση απορρίφθηκε, πρέπει να διαταχθεί κατ’ άρθρο 495 παρ.3 προτελ. εδ. ΚΠολΔ, η εισαγωγή του κατατεθέντος από τον εκκαλούντα για την άσκηση του κριθέντος ενδίκου μέσου, e-παράβολου στο δημόσιο ταμείο, ομοίως σύμφωνα με το διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων (όπως στη θέση του τρίτου εφεσίβλητου που απεβίωσε συνεχίζουν οι κληρονόμοι του, σύζυγος και ενήλικη κόρη κατά τα αναφερόμενα στην παρούσα).
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ ουσίαν την από 27.8.2018 έφεση κατά της 1445/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία).
Επιβάλλει τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας σε βάρος του εκκαλούντος και ορίζει αυτά στο ποσό των επτακοσίων (700) ευρώ.
Διατάσσει την εισαγωγή του κατατεθέντος από τον εκκαλούντα για την άσκηση της έφεσης με κωδικό ………….. e-παράβολου του Υπουργείου Οικονομικών ποσού εκατό (100) ευρώ στο δημόσιο ταμείο.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, στις 20.9.2021.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ