Αριθμός 596/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΚΑΛΟΥΣΩΝ-ΕΚΚΑΛΟΥΣΩΝ: 1) …………., ως εξ αδιαθέτου κληρονόμου κατά ποσοστό 25% του θανόντα την 12η.2.2016 συζύγου της, 2) ……………., ως εξ αδιαθέτου κληρονόμου κατά ποσοστό 37,5% του θανόντα την 12η.2.2016 πατέρα της και 3) ……………….ως εξ αδιαθέτου κληρονόμου κατά ποσοστό 37,5% του θανόντα την 12η.2.2016 πατέρα της, οι οποίες εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιό τους δικηγόρο Βασίλειο Σαξώνη (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΚΑΘ΄ΩΝ Η ΚΛΗΣΗ-ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) Εταιρείας ……………… και 2) ……………………..οι οποίοι δεν εκπροσωπήθηκαν από πληρεξούσιο δικηγόρο.
Οι καλούσες-εκκαλούσες άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 28.12.2016 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2016) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 670/218 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου οι ενάγουσες και ήδη καλούσες-εκκαλούσες με την από 3.9.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……………/2018) έφεσή τους, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς …………../2018) αρχικά η 23η.5.2019, οπότε ματαιώθηκε η συζήτηση αυτής.
Με την, κατατεθείσα ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, από 10.6.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………../2019) κλήση των καλουσών-εκκαλουσών, η προκειμένη υπόθεση επανεισήχθη προς συζήτηση ενώπιον αυτού στη δικάσιμο της 2ας.4.2020, οπότε η συζήτησή της ματαιώθηκε κατά τη διάρκεια της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των Δικαστηρίων λόγω της πανδημίας κορωναϊού Covid-19 (από 13.3.2020 έως 31.5.2020). Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 74 παρ 2 του ν. 4690/2020 (ΦΕΚ Α 104/30-5-2020) περί αυτεπαγγέλτου ορισμού δικασίμου προς συζήτηση αυτών των υποθέσεων, τις διατάξεις των άρθρων 1, 2 και 3 του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του Εφετείου Πειραιώς, την υπ΄ αριθμ. 37/2020 Πράξη του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και την υπ΄αριθμ. 74/2020 Πράξη του ορισθέντος από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς Δικαστή, Ιωάννη Αποστολόπουλο, Εφέτη, η προκειμένη υπόθεση επανεισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος των καλουσών-εκκαλουσών, ο οποίος παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξε τις απόψεις του με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Όπως προκύπτει από τη με αριθμ. ……/23-10-2018 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Πειραιά ……….., ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της υπό κρίση από 3-9-2018 (με αριθμ. κατάθ. …………/14-9-2018) έφεσης των εναγουσών, ήδη εκκαλουσών, ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, που στρέφεται κατά της με αριθμ. 670/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, το οποίο είχε δικάσει τη διαφορά των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών (εργατικών) διαφορών (άρθρ. 591, 614 αριθμ. 3, 621-622 ΚΠολΔ), με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για την αρχικώς ορισθείσα δικάσιμο της 23-5-2019, είχε επιδοθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα από τις εκκαλούσες προς τους εναγομένους, ήδη εφεσιβλήτους. Κατά την ανωτέρω δικάσιμο, η υπόθεση ματαιώθηκε, λόγω της διεξαγωγής των εκλογών της 26-5-2019 και των επαναληπτικών τους της 2-6-2019, για το Ευρωκοινοβούλιο και τις δημοτικές και περιφερειακές αρχές. Εξάλλου, όπως προκύπτει από τη με αριθμ. …………/28-6-2019 έκθεση επίδοσης του ίδιου ως άνω δικαστικού επιμελητή, ακριβές αντίγραφο της από 10-6-2019 (με αριθμ. κατάθ. ……………./20-6-2019) κλήσης, με την οποία οι εκκαλούσες επανέφεραν προς συζήτηση την έφεσή τους, με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για τη δικάσιμο της 2-4-2020, επιδόθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα από αυτές στους εφεσιβλήτους. Όμως, και κατά την τελευταία αυτή δικάσιμο, η υπόθεση ματαιώθηκε, λόγω της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού. Εν τέλει, με τη με αριθμ. 74/2020 πράξη του Προέδρου του Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά, ορίσθηκε νέα δικάσιμος για τη συζήτηση της ως άνω έφεσης η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας. Η εγγραφή δε της υπόθεσης στο οικείο πινάκιο, που έγινε με πρωτοβουλία του γραμματέα του Δικαστηρίου, ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 74 παρ. 2 του ν. 4690/2020. Όμως, οι εφεσίβλητοι δεν εμφανίσθηκαν κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του πινακίου. Επομένως, πρέπει να δικαστούν ερήμην και να προχωρήσει η διαδικασία σαν να ήταν και αυτοί παρόντες (άρθρο 621 παρ. 1, 2ΚΠολΔ). Η ένδικη έφεση έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως (άρθρα 495 παρ. 1, 2, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 1 του ΚΠολΔ), αρμοδίως, δε, φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 ΚΠολΔ), ενώ για το παραδεκτό της δεν απαιτείται η κατάθεση παραβόλου, λόγω της φύσεως της διαφοράς (άρθρο 495 παρ. 3 του ΚΠολΔ). Πρέπει, επομένως, η έφεση αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί, περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).
Στην από 28-12-2016 (με αριθμ. κατάθ. …………./29-12-2016) αγωγή τους ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, οι ενάγουσες ιστορούσαν ότι ήταν οι μοναδικές εξ αδιαθέτου κληρονόμοι, κατά τα εκτιθέμενα στην αγωγή ποσοστά, του θανόντος στις 12-2-2016 ……………., συζύγου της πρώτης και πατέρα των λοιπών, ο οποίος, δυνάμει συμβάσεως εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, που είχε καταρτίσει στον Πειραιά την 1-4-1991, με εκπρόσωπο της πρώτης εναγόμενης εταιρείας, της οποίας ομόρρυθμο μέλος ήταν ο δεύτερος εναγόμενος, προσλήφθηκε για να εργασθεί με την ειδικότητα του υδραυλικού, ως μέλος συνεργείου, το οποίο είχε συγκροτήσει η εναγομένη, για την εκτέλεση υδραυλικών εγκαταστάσεων που είχε αναλάβει εργολαβικά να κατασκευάσει. Ότι, ως αμοιβή του συμφωνήθηκε, από 1-1-2011, το ποσό των 89,80 ευρώ ημερησίως, ενώ, κατά τα λοιπά, συμφωνήθηκε να εφαρμόζονται οι όροι της ΣΣΕ των εργατοτεχνιτών και υπαλλήλων μετάλλου όλων των μεταλλουργικών επιχειρήσεων, καθώς και τμημάτων παραγωγής, επεξεργασίας, συναρμολόγησης, συσκευασίας, επισκευής κλπ. μετάλλου άλλων επιχειρήσεων όλης της χώρας. Ότι, κατά τη σύμβασή του, έπρεπε να παρέχει τις υπηρεσίες του υπό καθεστώς πενθήμερης εβδομαδιαίας απασχόλησης, επί 8 ώρες τις καθημερινές, πλην όμως, κατά το χρονικό διάστημα από 1-1-2011 έως 31-12-2012 απασχολήθηκε κατά μέσο όρο επί 11 ώρες τις καθημερινές, ενώ, επιπλέον, απασχολήθηκε 105 Σάββατα επί 7 ώρες κάθε φορά, προσέτι δε, κατά το χρονικό διάστημα από 1-1-2013 έως 31-12-2013, απασχολήθηκε κατά μέσο όρο επί 9 ώρες τις καθημερινές. Ότι, από 31-5-2014 ο ……. . σταμάτησε να εργάζεται στην επιχείρηση της εναγομένης λόγω ασθενείας. Ότι, εκ της ως άνω εργασίας του, η εναγομένη όφειλε σ’ αυτόν διαφορές δεδουλευμένων αποδοχών ποσού 20.515,60 ευρώ, αφού αντί του συμφωνηθέντος ημερομισθίου του κατέβαλε μόνο 60 ευρώ, αμοιβή για υπερεργασία ποσού 12.604,80 ευρώ, αμοιβή για κατ’ εξαίρεση υπερωριακή απασχόληση ποσού 25.209,60 ευρώ, εργασία κατά τα Σάββατα ποσού 12.884,91 ευρώ, δώρα εορτών ποσού 15.848,07 ευρώ, αποδοχές αδείας ποσού 9.104,16 ευρώ και επιδόματα αδείας ποσού 5.252,40 ευρώ και συνολικά το ποσό των 101.419,54 ευρώ. Ζητούσαν δε οι ενάγουσες: (Α) να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να καταβάλουν, σε ολόκληρο ο καθένας, στην πρώτη εξ αυτών το ποσό των 3.151,20 ευρώ και σε κάθε μία των λοιπών το ποσό των 4.663,77 ευρώ για αμοιβή υπερεργασίας και (Β) να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι οφείλουν να καταβάλουν, σε ολόκληρο ο καθένας, στην πρώτη το ποσό των 21.535,87 ευρώ και σε καθεμία των λοιπών το ποσό των 32.303,81 ευρώ για τις υπόλοιπες αιτίες, ως εξ αδιαθέτου κληρονόμους του ………., με το νόμιμο τόκο. Επικουρικά, σε περίπτωση που κρινόταν ότι η σύμβαση εργασίας του …………. ήταν άκυρη, ζητούσαν την επιδίκαση των ως άνω ποσών σύμφωνα με τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την προσβαλλόμενη απόφαση, δέχθηκε εν μέρει την αγωγή. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται οι εκκαλούσες για λόγους που ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων. Ζητούν δε να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη και να γίνει εξ ολοκλήρου δεκτή η αγωγή τους.
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα των εναγουσών στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του ως άνω Δικαστηρίου και όλων των εγγράφων, που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νομίμως, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, που είχε συναφθεί την 1-4-1991, ο …………. προσλήφθηκε από την εναγόμενη ομόρρυθμη εταιρεία, της οποίας ομόρρυθμος εταίρος ήταν ο εναγόμενος, προκειμένου να απασχοληθεί ως υδραυλικός – μέλος συνεργείων, που συγκροτούσε η ως άνω εταιρεία, προς εκτέλεση υδραυλικών και μηχανολογικών εγκαταστάσεων σε τεχνικά έργα, τα οποία αναλάμβανε να εκτελέσει ως εργολάβος ή υπεργολάβος. Ο ως άνω εργαζόμενος προσλήφθηκε για να εργαστεί υπό καθεστώς πενθήμερης εβδομαδιαίας απασχόλησης επί 8 ώρες ημερησίως, έναντι συμφωνηθέντος μικτού ημερομισθίου, που ανερχόταν από 1-1-2011 και έπειτα στο ποσό των 60 ευρώ, όπως προκύπτει από την κατάθεση του ίδιου του μάρτυρα των εναγουσών στο ακροατήριο (βλ. σελ. 5 των πρακτικών όπου μετά από σχετικές ερωτήσεις του πληρεξουσίου δικηγόρου των εναγομένων ο μάρτυρας απαντά: «μου είχε πει ότι παίρνει 60 ευρώ και αυτό ξέρω», ερώτηση: «Είχαν συμφωνήσει λοιπόν να παίρνει 60 ευρώ», απάντηση: «εγώ έτσι ξέρω, αλλά από εκεί και πέρα…»), η κρίση δε αυτή του Δικαστηρίου περί του συμφωνηθέντος ημερομισθίου δεν αναιρείται από την από “29-8-2014 δήλωση εργοδότη της εναγομένης προς το ΙΚΑ, στην οποία αναφέρεται ως μικτό ημερομίσθιο το ποσό των 89,80 ευρώ, δεδομένου ότι η δήλωση αυτή εξυπηρετούσε άλλους σκοπούς, καθώς δόθηκε στο ΙΚΑ προκειμένου ο κατά το χρόνο εκείνο πάσχων από σοβαρή εκφυλιστική νευρολογική νόσο (πλάγια μυατροφική σκλήρυνση) εργαζόμενος …… . να λάβει επιδότηση ασθενείας. Επομένως, πρέπει να απορριφθεί ως ουσία βάσιμο το πρώτο κονδύλιο της αγωγής, με το οποίο οι ενάγουσες ζητούν διαφορές συμφωνηθέντος ημερομισθίου, αφού αποδείχθηκε ότι το συμφωνηθέν ημερομίσθιο ήταν αυτό που πράγματι κατέβαλε η πρώτη εναγομένη, όπως στην αγωγή συνομολογείται. Όπως προαναφέρθηκε, ο ……………… είχε συμφωνήσει με την εργοδότριά του το ύψος των αποδοχών του, χωρίς οποιαδήποτε παραπομπή στην εφαρμογή κάποιας συλλογικής σύμβασης εργασίας. Σε κάθε δε περίπτωση, δεν προβλήθηκε με την αγωγή, ούτε αποδείχθηκε ότι η εναγόμενη εταιρεία και ο …… … ήταν μέλη σωματείων, που δεσμεύονταν από την από 16-10-2010 συλλογική σύμβαση εργασίας «για τους όρους αμοιβής και εργασίας των εργατοτεχνιτών και υπαλλήλων μετάλλου όλων των μεταλλουργικών επιχειρήσεων, καθώς και τμημάτων παραγωγής, επεξεργασίας, συναρμολόγησης, συσκευασίας, επισκευής κλπ μετάλλου άλλων επιχειρήσεων όλης της χώρας», που ίσχυε από 1-1-2011 έως 31-12-2012, όπως η ισχύς της παρατάθηκε με την από 17-6-2013 ΣΣΕ έως 15-5-2014 και με την από 9-10-2014 ΣΣΕ έως 15-8-2015, οι οποίες δεν κηρύχθηκαν υποχρεωτικές με υπουργική απόφαση. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι, από τις αρχές του έτους 2014, ο ανωτέρω εργαζόμενος δεν μπορούσε να εργάζεται όπως παλαιότερα, διότι η νόσος του εξελισσόταν με συνέπεια, στις 31-5-2014, να σταματήσει να εργάζεται, ενώ η σύμβαση εργασίας του έληξε τελικά στις 18-3-2015, μετά από καταγγελία του εργαζομένου λόγω συνταξιοδότησης εξαιτίας της σοβαρότητας της ασθένειάς του (βλ. την υπ’ αριθμ. 1378/2015 απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών – διαδικασία εργατικών διαφορών, που εκδόθηκε μεταξύ των αυτών διαδίκων). Όπως αποδείχθηκε, ο …………., που, εν τέλει απεβίωσε στις 12-2-2016, δεν εργαζόταν καθημερινά, πράγμα που άλλωστε δικαιολογείται και από την φύση της εργασίας του, καθόσον η απασχόλησή του ελάμβανε χώρα όποτε η εργοδότριά του αναλάμβανε εργολαβικά την εκτέλεση κάποιου τεχνικού έργου. Όπως είναι δε γνωστό, από το 2010 και εντεύθεν, λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης που έπληξε τη χώρα, οι εργασίες των τεχνικών επιχειρήσεων μειώθηκαν ραγδαία, συνακόλουθα δε, αυτό συνέβη και με την εναγομένη. Εξάλλου, αποδείχθηκε ότι ο ………………. ασκούσε στην επιχείρηση της εναγομένης και χρέη εργοδηγού και, μεταξύ άλλων, κατέγραφε και την υπερωριακή απασχόλησε, που τυχόν έκανε το προσωπικό της επιχείρησης, ώστε, στη συνέχεια, να υπολογισθούν και να πληρωθούν από την τελευταία τα αντίστοιχα ποσά. Επομένως, δεν είναι εύλογο, ενόσω ο ίδιος είχε αυτήν την αρμοδιότητα, να εργάζεται επί σειρά ετών υπερωριακά και με υπερεργασία, καθώς επίσης και τα Σάββατα, όπως προβάλλεται στην αγωγή, χωρίς να αμείβεται για την απασχόλησή του αυτή. Επιπλέον, ο ………….., μετά την αποχώρησή του από την εργασία του, άσκησε την από 10-9-2015 αγωγή του ενώπιον του Ειρηνοδικείου Αθηνών, με την οποία ζητούσε από την εναγομένη την αποζημίωση απόλυσης λόγω της συνταξιοδότησής του (επί της οποίας εκδόθηκε η προαναφερόμενη με αριθμ. 1378/2013 απόφαση), χωρίς όμως να ζητά συγχρόνως και τις ήδη επίδικες αξιώσεις, πράγμα που έκαναν στη συνέχεια οι ενάγουσες κληρονόμοι του. Ενόψει των ανωτέρω και όλων εν γένει των αποδείξεων, δεν αποδείχθηκε ότι ο ………….. εργαζόταν πέραν του ως άνω ωραρίου του, ώστε να δικαιούται αμοιβή για υπερεργασία και υπερωριακή απασχόληση, ούτε ότι εργαζόταν τα Σάββατα, ώστε να δικαιούται τη σχετική αμοιβή. Εφόσον, όμως, κρίνεται ότι ο ανωτέρω δεν δικαιούται τις ως άνω παροχές, δεν διαφοροποιούνται οι συνήθεις τακτικές αποδοχές του, βάσει των οποίων υπολογίσθηκαν από την εκκαλουμένη και, συνακόλουθα, τα επιδικασθέντα στις ενάγουσες ποσά για επιδόματα εορτών και άδειας και για αποδοχές άδειας. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που δέχθηκε τα ίδια, δεν έσφαλε. Τα αντίθετα συνεπώς, υποστηριζόμενα από τις εκκαλούσες, κρίνονται κατ’ ουσίαν αβάσιμα και απορριπτέα, όπως και η υπό κρίση έφεση στο σύνολό της. Τέλος, λόγω της ερημοδικίας των εφεσιβλήτων, πρέπει να ορισθεί το νόμιμο παράβολο ανακοπής ερημοδικίας (άρθρα 501, 505 παρ. 2 ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην των εφεσιβλήτων.
ΟΡΙΖΕΙ το παράβολο ανακοπής ερημοδικίας σε διακόσια πενήντα (250) ευρώ.
ΔΕΧΕΤΑΙ κατά το τυπικό της μέρος και
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την έφεση κατά το ουσιαστικό της μέρος.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 9 Δεκεμβρίου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και του πληρεξουσίου δικηγόρου των καλουσών-εκκαλουσών.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ