ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΤΜΗΜΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός απόφασης 34/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Εμμανουηλία-Αλεξάνδρα Κεχαγιά, Εφέτη, την οποία όρισε η Διευθύνουσα το Εφετείο Πρόεδρος Εφετών και από τη Γραμματέα, Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στον Πειραιά στις ………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
Του εκκαλούντος, ……….. ο οποίος παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας δικηγόρου του, Βασιλικής Μανταλώζη, με δήλωση του άρθρου 242 § 2 του ΚΠολΔ.
Της εφεσίβλητης, ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας, ……….. η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας δικηγόρου της, Παναγιώτας Ρόντου-Αναγνωστοπούλου, με δήλωση του άρθρου 242 § 2 του ΚΠολΔ.
Ο ενάγων άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 12-3-2019 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ………/3-4-2019) αγωγή του και ζήτησε να γίνει αυτή δεκτή.
Επί της αγωγής εκδόθηκε η υπ’αριθμ. 1520/2020 οριστική απόφαση, με την οποία έγινε δεκτή αυτή ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ο ενάγων με την από 20-7-2020 (αριθ. εκθ. καταθ. ……../21-7-2020) έφεσή του, η οποία προσδιορίστηκε για να συζητηθεί κατά την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, και γράφτηκε στο πινάκιο.
Κατά τη δικάσιμο αυτή η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκε. Κατά τη συζήτησή της στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, οι πληρεξουσίες δικηγόροι των διαδίκων δεν εμφανίστηκαν αλλά παραστάθηκαν με δήλωσή τους, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 § 2 του ΚΠολΔ, και προκατέθεσαν τις προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Φέρεται προς συζήτηση η από 20-7-2020 (αριθ. εκθ. καταθ. ……./21-7-2020) έφεση του ενάγοντος, ως εν μέρει ηττηθέντος πρωτοδίκως διαδίκου, κατά της υπ’αριθμ. 2520/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά τη διαδικασία των αυτοκινητικών-ήδη περιουσιακών-διαφορών, και έκανε εν μέρει δεκτή την από 12-3-2019 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ……../3-4-2019) αγωγή του κατά της εναγομένης, περί αποζημιώσεως και χρηματικής ικανοποίησης από τροχαίο ατύχημα. Η έφεση αυτή έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα [άρθρα 495 § § 1 και 2, 499, 500, 511, 513 § 1 εδαφ.β΄, 516 § 1, 517, 518 § 2 του ΚΠολΔ, όπως η τελευταία αυτή διάταξη ισχύει μετά την αντικατάστασή της από το άρθρο τρίτο του ν.4335/2015, που εφαρμόζεται για τις εφέσεις που ασκούνται μετά την 1-1-2016 (άρθρο ένατο παρ.2 αυτού)], ενώ κατατέθηκε και το νόμιμο παράβολο κατά την άσκησή της (από 21-7-2020 αποδεικτικό κατάθεσης του υπ’αριθμ. …………. e-παραβόλου της Τράπεζας Πειραιώς). Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί ακολούθως ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της, εντός των ορίων που καθορίζονται από αυτούς (άρθρα 522 και 533 § 1 του ΚΠολΔ), κατά την ίδια διαδικασία που εκδόθηκε η εκκαλουμένη (άρθρο 591 § 7 του ΚΠολΔ, όπως προστέθηκε με το άρθρο τέταρτο του ν.4335/2015).
Ο ενάγων ισχυρίστηκε με την αγωγή του, την οποία άσκησε από κοινού με τους ……… και ……., ότι ο πρώτος εναγόμενος, ……., οδηγώντας το υπ’αριθμ. κυκλοφορίας …….. Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για τις προς τρίτους προκαλούμενες ζημίες στη δεύτερη εναγομένη και ήδη εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρία, προκάλεσε από υπαιτιότητά του (αμέλεια) τροχαίο ατύχημα, στον τόπο, κατά τον χρόνο και υπό τις ειδικότερα εκτιθέμενες συνθήκες, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του. Ακολούθως, κατόπιν παραδεκτής τροπής του αιτήματός της σε αναγνωριστικό, ο ίδιος ζητούσε να αναγνωριστεί ότι η εναγομένη του οφείλει το ποσό των 600 ευρώ, ως αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη και των 25.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική του βλάβη, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση, και να επιβληθούν σε βάρος της τα δικαστικά του έξοδα.
Επί της αγωγής εκδόθηκε η εκκαλουμένη, με την οποία απορρίφθηκε αυτή ως προς τον δεύτερο και τρίτη των εναγόντων, και έγινε δεκτή, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν ως προς τον νυν εκκαλούντα και αναγνωρίστηκε ότι η εναγομένη του οφείλει το ποσό των 200 ευρώ, ως αποζημίωση και των 5.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση και επιβλήθηκε σε βάρος της μέρος των δικαστικών εξόδων του, το οποίο προσδιορίστηκε στο ποσό των 160 ευρώ.
Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ο εκκαλών, με την υπό κρίση έφεσή του, για τους λόγους που εκθέτει σε αυτήν και ανάγονται στο σύνολό τους σε εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων, με σκοπό να εξαφανιστεί αυτή και να γίνει δεκτή η αγωγή στο σύνολό της.
Από την εκτίμηση της ανωμοτί κατάθεσης της τρίτης ενάγουσας, ενώπιον του ακροατηρίου του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του και όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, που νομίμως επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, ορισμένα εκ των οποίων λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, χωρίς να παραλείπεται κανένα για την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης ασχέτως αν μνημονεύεται ή όχι ειδικά, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά, που έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης : Στις 25-11-2017 και περί ώρα 04.40 έλαβε χώρα τροχαίο ατύχημα στη διασταύρωση των οδών Φίλωνος και 2ας Μεραρχίας στον Πειραιά, στο οποίο ενεπλάκησαν το υπ’αριθμ. κυκλοφορίας …… Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο που οδηγούσε ο …… και ήταν ασφαλισμένο για τις προς τρίτους προκαλούμενες ζημίες στην εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρία, και η υπ’αριθμ. ……. δίκυκλη μοτοσικλέτα, που οδηγούσε ο ………, στην οποία συνεπέβαινε ο ενάγων, με αποτέλεσμα την πτώση του στο οδόστρωμα και τον τραυματισμό του. Υπαίτιος της σύγκρουσης κρίθηκε, με βάση το σκεπτικό της εκκαλουμένης, η οποία δεν πλήττεται ως προς το κεφάλαιό της περί υπαιτιότητας, με αποτέλεσμα να μεταβιβάζονται στο παρόν Δικαστήριο μόνον τα κεφάλαια της αποζημίωσης και της χρηματικής ικανοποίησης που προσβάλλονται με σχετικούς λόγους έφεσης (ΟλΑΠ 10/2015 ΧΡΙΔ 2015.574), ο οδηγός του αυτοκινήτου, ο οποίος κινείτο επί λεωφορειολωρίδας, ενώ αυτό δεν επιτρέπεται και δεν οδηγούσε με σύνεση και διαρκώς τεταμένη την προσοχή του, ώστε να αντιληφθεί εγκαίρως την είσοδο της δίκυκλης μοτοσικλέτας στην λωρίδα κυκλοφορίας επί της οποίας κινείτο, ανεξαρτήτως της τυχόν συνυπαιτιότητας του οδηγού αυτής. Ειδικότερα, ο ενάγων, ο οποίος ήταν ηλικίας 19 ετών τότε, υπέστη εξάρθρωμα της αριστερής ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης. Αρχικά του τοποθετήθηκε ανάρτηση και στις 12-12-2017 υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση οστεοσύνθεσης με K-Wires, ενώ στις 16-3-2018 υποβλήθηκε σε νέα επέμβαση αφαίρεσης των υλικών της οστεοσύνθεσης. Το χρονικό διάστημα, που επακολούθησε της πρώτης χειρουργικής επέμβασης ήταν επώδυνο και αναγκαζόταν να λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή και αντιβίωση και είχε ανάγκη των περιποιήσεων και φροντίδων τρίτου προσώπου, τις οποίες του πρόσφερε η μητέρα του, και δεν μπορούσε να μεταβαίνει στο ΙΕΚ ……… που φοιτούσε, για να παρακολουθεί μαθήματα. Μετά τη δεύτερη επέμβαση και μέχρι τις 24-9-2010 που τον εξέτασε ο ορθοπεδικός χειρουργός, …….., υποβαλλόταν, όπως βεβαιώνει ο τελευταίος σε σχετική γνωμάτευσή του, σε κινησιοθεραπεία αριστερού ώμου, παραπονούμενος κατά διαστήματα για άλγος, συνεπεία της μετατραυματικής αρθρίτιδας που είχε εμφανίσει. Επίσης, συνεπεία της πτώσης του στο οδόστρωμα υπέστησαν φθορές και κατέστησαν ακατάλληλα προς χρήση τα προσωπικά του είδη, δηλαδή το πουκάμισο και το παντελόνι του, τα παπούτσια, το ρολόϊ και το κινητό του τηλέφωνο, που έφερε πάνω του κατά τον χρόνο του ατυχήματος και την αξία των οποίων ο ίδιος προσδιορίζει στο ποσό των 80, 70, 80, 70 και 300 ευρώ, αντίστοιχα. Από τις αποδείξεις, ωστόσο, δεν προέκυψε η παλαιότητα, ποιότητα και κατάστασή τους, ώστε να γίνει αποτίμηση της αξίας τους, ως μεταχειρισμένων, και όχι ανάλογα με τη δαπάνη που απαιτείται για την απόκτηση άλλου όμοιου πράγματος, και το Δικαστήριο κρίνει ότι αυτή πρέπει να προσδιοριστεί στο ποσό των 25, των 30, των 30, των 50 και των 100 ευρώ, αντίστοιχα, και συνολικά των 235 ευρώ συνολικά, που ανταποκρίνεται στην αξία αντίστοιχων ειδών μέσης παλαιότητας και ποιότητας. Επομένως, το Πρωτοβάθμιο αποτιμώντας την αξία τους στο συνολικό ποσό των 200 ευρώ έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει ο πρώτος λόγος της έφεσης να γίνει δεκτός ως εν μέρει βάσιμος και κατ’ουσίαν. Αποδείχθηκε, τέλος, ότι ο ενάγων, ο οποίος ήταν σπουδαστής κατά τον χρόνο του ατυχήματος και το επόμενο διδακτικό έτος, του ΙΕΚ ……, εξαιτίας του τραυματισμού του στενοχωρήθηκε και ταλαιπωρήθηκε, υποβαλλόμενος δύο φορές σε χειρουργική επέμβαση, παραμένοντας κλινήρης για κάποιο διάστημα, με περιορισμό των δραστηριοτήτων του, απέχοντας από τη φοίτηση στην παραπάνω Ιδιωτική Σχολή Επαγγελματικής Κατάρτισης και υποβαλλόμενος σε φυσικοθεραπείες. Έτσι, πέραν της περιουσιακής ζημίας του, υπέστη ηθική βλάβη, προς αποκατάσταση της οποίας, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες του ατυχήματος, το είδος και τον βαθμό υπαιτιότητας του οδηγού του ζημιογόνου αυτοκινήτου στην πρόκληση του ατυχήματος, την ηλικία του (19 ετών), την έκταση, το είδος και τη σοβαρότητα του τραυματισμού του, το ψυχικό και σωματικό άλγος, που δοκίμασε, λόγω της σωματικής του βλάβης, την κοινωνική και οικονομική κατάσταση του ιδίου, πλην της εναγομένης-εφεσίβλητης, της οποίας η ευθύνη είναι εγγυητική, πρέπει να του επιδικαστεί ως χρηματική ικανοποίηση, το ποσό των 7.000 ευρώ, που κρίνεται εύλογο και δίκαιο, τηρουμένης της αρχής της αναλογικότητας (ΟλΑΠ 9/2015 ΧΡΙΔ 2015.575, ΑΠ 88/2018 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Επομένως, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο του επιδίκασε για τη συγκεκριμένη αιτία το ποσό των 5.000 ευρώ, έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων, και πρέπει ο σχετικός δεύτερος λόγος της έφεσης να γίνει δεκτός ως εν μέρει βάσιμος και κατ’ουσίαν.
Κατόπιν αυτών, πρέπει να γίνει δεκτή η έφεση, κατά παραδοχή αμφότερων των λόγων της, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν, ακολούθως δε, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη οριστική απόφαση στο σύνολο της, κατ’άρθρο 535 § 1 ΚΠολΔ, αναγκαίως δε και κατά την περί δικαστικών εξόδων διάταξή της που θα καθορισθεί από την αρχή (ΕφΑνΚρ 79/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΑθ 1404/2014, Αρμ 2015.208). Στη συνέχεια, αφού διακρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και ερευνηθεί η υπό κρίση αγωγή, πρέπει να γίνει αυτή δεκτή, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν και να αναγνωριστεί ότι η εναγομένη οφείλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 7.235 (235 + 7.000) ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής και μέχρι την εξόφληση. Επίσης, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή στον εκκαλούντα του παραβόλου που κατέθεσε κατά την άσκησή της, λόγω της μερικής νίκης του (άρθρο 495 παρ.3 εδ.ε΄του ΚΠολΔ) και να κατανεμηθούν τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, σε αυτούς, κατόπιν σχετικού αιτήματός τους, ανάλογα προς την έκταση της νίκης και ήττας τους, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό (άρθρα 106, 176, 183, 189, 191 § 2 του ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με 63 § 1iα), 68 § 1 και 69 § § 1 και Παράρτημα ΙΙ στο άρθρο 166 του ν.4194/2013).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ την από 20-7-2020 (αριθ. εκθ. καταθ. ……./21-7-2020) έφεση του εκκαλούντος, κατά της υπ’αριθμ. 1520/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ αυτήν τυπικά και κατ’ουσίαν.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη οριστική απόφαση.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή στον εκκαλούντα του παραβόλου που κατέθεσε κατά την άσκησή της.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και τη δικάζει κατ’ουσίαν.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την από 12-3-2019 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ…………./3-4-2019) αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι η εναγομένη οφείλει στον ενάγοντα το ποσό των επτά χιλιάδων διακοσίων τριάντα πέντε (7.235) ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εναγομένης μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος, αμφοτέρων των βαθμών διαδικασίας, το οποίο ορίζει στο ποσό των επτακοσίων πενήντα (750) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 31-1-2022.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ