Αριθμός 4/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Αικατερίνη Κοκόλη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: Ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας …………….. η οποία δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο Δικηγόρο.
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) ………..και 2) ……….., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιό τους δικηγόρο Λεωνίδα Στάμο (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Οι εφεσίβλητοι κατέθεσαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 7.5.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../2018) ανακοπή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 5319/2018 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε την ανακοπή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου η καθ΄ ης η ανακοπή και ήδη εκκαλούσα με την από 5.6.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2020) έφεσή της, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς ………/2020) αρχικά η 4η.3.2021, οπότε η συζήτησή της ματαιώθηκε κατά τη διάρκεια της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των Δικαστηρίων (από 11.2.2021 έως 22.3.2021). Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 21 του ν. 4786/2021 (ΦΕΚ Α 43/23.3.2021) περί αυτεπαγγέλτου ορισμού δικασίμου προς συζήτηση αυτών των υποθέσεων, τις διατάξεις των άρθρων 1, 2 και 3 του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του Εφετείου Πειραιώς και την υπ΄αριθμ. 85/2021 Πράξη της ορισθείσα από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς Δικαστή, Αικατερίνη Νομικού, Πρόεδρο Εφετών, η προκειμένη υπόθεση επανεισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Ο πληρεξούσιος Δικηγόρος των εφεσιβλήτων, ο οποίος παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξε τις απόψεις του με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τις διατάξεις των άρθρων 524 παρ. 1 και 3 και 271 παρ. 2 του ΚΠολΔ, το τελευταίο από τα οποία εφαρμόζεται αναλόγως και στην κατ΄ έφεση δίκη, συνάγεται ότι αν ο εκκαλών δεν εμφανιστεί ή δεν λάβει μέρος κανονικά στη συζήτηση, το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο έχει υποχρέωση να ερευνήσει την ύπαρξη ή μη της κλήτευσής του και αν μεν δεν κλητεύθηκε ή δεν κλητεύθηκε νομίμως ή εμπροθέσμως για να παραστεί κατά τη συζήτηση της εφέσεως, το Δικαστήριο κηρύσσει τη συζήτηση απαράδεκτη, αν δε, αντιθέτως, επισπεύδει αυτός τη συζήτηση ή κλητεύθηκε νομίμως και εμπροθέσμως να παραστεί σε αυτή, η έφεση απορρίπτεται. Επομένως, πρέπει, πριν την ως άνω έρευνα, να προηγηθεί από το Δικαστήριο η διακρίβωση του ποιος από τους διαδίκους επισπεύδει τη συζήτηση, γιατί αν επισπεύδων είναι ο απολιπόμενος διάδικος, τότε δεν απαιτείται κλήτευσή του, ενώ αντίθετα απαιτείται τέτοια κλήτευση όταν τη συζήτηση επισπεύδει ο παριστάμενος διάδικος. Σε περίπτωση αδυναμίας διακρίβωσης του διαδίκου που επισπεύδει τη συζήτηση, αυτή κηρύσσεται απαράδεκτη, διότι λείπει η απαιτούμενη προδικασία της κλήσης προς συζήτηση (ΑΠ 1395/2017, ΑΠ 361/2011, ΑΠ 549/2007 ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου και κατ΄ εφαρμογή των θεμελιακών δικονομικών αρχών της εκατέρωθεν ακρόασης και της τήρησης προδικασίας (άρθρα 110 παρ. 2 και 111 του ΚΠολΔ), σε περίπτωση απουσίας οποιουδήποτε διαδίκου εξετάζεται και αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο αν νομίμως φέρεται προς συζήτηση η υπόθεση στο Δικαστήριο, η οποία μετά την άσκηση του ένδικου μέσου της εφέσεως συντελείται, κατά το άρθρο 498 του ΚΠολΔ, με κλήση, κατά την προσδιορισθείσα με επιμέλεια του διαδίκου δικάσιμο, η οποία επιδίδεται στον αντίδικο και δεν αρκεί μόνο ο προσδιορισμός δικασίμου αλλά απαιτείται και επίδοση της κλήσης, η οποία έχει τα ίδια αποτελέσματα και για εκείνον με παραγγελία του οποίου έγινε (ΑΠ 85/1994 ΕλλΔνη 1995.346, ΑΠ 1207/1985 ΝοΒ 1986.516, Κεραμέως/Κονδύλη/Νίκα: ΕρμΚΠολΔ, στο άρθρο 518, αρ. 5) και υποδηλώνει τη βούλησή του ότι επιθυμεί την εκδίκασή της, ενώ η μη επίδοσή της υποδηλώνει την αντίθετη προς τούτο βούληση του διαδίκου. Έτσι, αν ο εφεσίβλητος δεν κλητεύθηκε από τον εκκαλούντα, αλλά τυχαία αυτός έλαβε γνώση της συζήτησης, δεν μπορεί να προσέλθει αυτοβούλως και να επιμείνει στη συζήτηση της υπόθεσης ερήμην του εκκαλούντος, αν δεν τον έχει ο ίδιος κλητεύσει νομίμως και εμπροθέσμως, καθόσον ο προσδιορισμός δικασίμου της εφέσεως με επιμέλεια του εκκαλούντος και η στη συνέχεια μεταμέλειά του για την κλήτευση του εφεσίβλητου και την παράσταση του ίδιου στη συζήτηση, υποδηλώνει μεταμέλεια για συζήτηση της υπόθεσης που ο ίδιος έθεσε σε κίνηση και επομένως η συζήτησή της θα ήταν αντίθετη προς τη θεμελιακή αρχή της διάθεσης (ΑΠ 145/2009, ΕφΠειρ 321/2021, ΕφΛαρ 84/2020, ΕφΠειρ 38/2019, ΕφΑθ 2630/2017, ΕφΘεσ 1456/2017, ΕφΠειρ 28/2016 ΝΟΜΟΣ, Β. Βαθρακοκοίλη: ΚΠολΔ, στο άρθρο 531, αρ. 3, Κεραμέως/Κονδύλη/Νίκα: ΕρμΚΠολΔ, στο άρθρο 272, αρ. 1).Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 847, 850, 851 επ. του ΑΚ και 328 του ΚΠολΔ συνάγεται ότι στη δίκη που διεξάγεται μεταξύ του δανειστή αφενός και του εγγυητή και του πρωτοφειλέτη αφετέρου, η μεταξύ των τελευταίων ομοδικία είναι αναγκαστική, μόνο καθ΄ ο μέρος αντικείμενο της κοινής δίκης, ως προς κάθε ομόδικο, είναι η ύπαρξη της κύριας οφειλής και συνεπώς οι αρχές της εν λόγω αναγκαστικής ομοδικίας περιορίζονται μόνο στις περιπτώσεις, όπου το ζήτημα που πρόκειται να κριθεί αναφέρεται στην κοινή υπεράσπιση πρωτοφειλέτη και εγγυητή ως προς την ύπαρξη του χρέους (ΑΠ 1104/2020, ΑΠ 573/2019, ΑΠ 338/2017). Εξάλλου, με την ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής, η οποία υπόκειται και στη ρύθμιση των άρθρων 583 επ. του ΚΠολΔ, προβάλλονται λόγοι, είτε κατά του κύρους της διαταγής πληρωμής για έλλειψη διαδικαστικής προϋπόθεσης, είτε κατά της υπάρξεως της απαιτήσεως (ΟλΑΠ 10/1997, ΑΠ 1946/2017). Κατ΄ ακολουθίαν των ανωτέρω, εφόσον ο πρωτοφειλέτης και ο εγγυητής ασκούν ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής, που εκδόθηκε σε βάρος τους με βάση το κατάλοιπο συμβάσεως πιστώσεως που καταγγέλθηκε από το δανειστή, υφίσταται αναγκαία ομοδικία μεταξύ τους καθ΄ ο μέρος αντικείμενο της δίκης, ως προς τον καθένα, είναι η ύπαρξη και η έκταση της κύριας σε βάρος τους οφειλής. Στην προκειμένη περίπτωση οι εφεσίβλητοι άσκησαν, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, την από 7-5-2018 (αρ. καταθ. …./2018) ανακοπή στην οποία σωρεύονται αντικειμενικώς α) ανακοπή κατά της υπ΄ αρ. …./2018 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς [που εκδόθηκε κατόπιν αιτήσεως της καθ΄ ης η ανακοπή, ήδη εκκαλούσας, κατά των ανακοπτόντων, ήδη εφεσιβλήτων, οφειλέτη (πρώτου των ανακοπτόντων), και εγγυητή (δεύτερου των ανακοπτόντων) που εγγυήθηκε προς την καθ΄ ης η ανακοπή την εμπρόθεσμη εκπλήρωση από τον οφειλέτη (πρώτο των ανακοπόντων) όλων των απορρεουσών από τη σύμβαση παροχής πιστώσεωςυποχρεώσεών του (πρώτου των ανακοπτόντων), που ήδη έχει καταγγελθεί από αυτήν (καθ΄ ης η ανακοπή)και με την οποία (διαταγή πληρωμής) υποχρεώθηκαν να καταβάλουν, εις ολόκληρον ο καθένας, στην ήδη καθ΄ ης η ανακοπή το ποσό των 20.867,47 ευρώ, πλέον τόκων και εξόδων], β) ανακοπή κατά της αναγκαστικής εκτέλεσης και δη της από 18-4-2018 επιταγής προς πληρωμή, που συντάχθηκε κάτω από το αντίγραφο του πρώτου απογράφου εκτελεστού της ως άνω διαταγής πληρωμής, με την οποία (ανακοπή) οι ανακόπτοντες ζητούσαν την ακύρωση αυτών (διαταγής πληρωμής και αρξαμένης σε βάρος τους αναγκαστικής εκτέλεσης), επικαλούμενοι, με το μοναδικό λόγο αυτής (ανακοπής) ότι, για τον αναφερόμενο λόγο, αφενός δεν είναι εκκαθαρισμένη η συνολική απαίτηση, για την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής και στη συνέχεια η επιταγή προς εκτέλεση και αφετέρου υφίσταται αδυναμία εγγράφου αποδείξεως του νόμιμου μέρους της απαίτησης. Επί της ανακοπής αυτής εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, η υπ΄ αρ. 5319/2018 οριστική απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου (ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών), με την οποία, αφού κρίθηκε ότι η απαίτηση της καθ΄ ης καθίσταται, για τον αναφερόμενο σ΄ αυτήν (απόφαση) λόγο, ανεκκαθάριστη, κατ΄ άρθρο 624 του ΚΠολΔ (χωρίς, αυτό, όπως έκρινε, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, να συνιστά διαδικαστικό απαράδεκτο για την έκδοση της διαταγής πληρωμής), έγιναν δεκτές κατ΄ ουσίαν και οι δύο σωρευόμενες ανακοπές (ήτοι η εκ του άρθρου 632 του ΚΠολΔ και η εκ του άρθρου 933 του ΚΠολΔ). Κατά της αποφάσεως αυτής η καθ΄ ης η ανακοπή άσκησε την από 5-6-2020 (αρ. καταθ. …./2020) έφεση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού με την οποία ζητεί να γίνει δεκτή αυτή (έφεση), να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση και να απορριφθεί, στο σύνολό της, η ένδικη ανακοπή. Οι ανακόπτοντες, ασκήσαντες κοινή ανακοπή,-εφεσίβλητοι στη δίκη αυτή συνδέονται με το δεσμό της αναγκαστικής ομοδικίας, κατ΄ άρθρο 76 παρ. 1 του ΚΠολΔ, εφόσον η ισχύς της απόφασης που θα εκδοθεί εκτείνεται και στους δύο (ομοδίκους), ενόψει της προβολής εκ μέρους τους λόγου ανακοπής κατά της ως άνω διαταγής πληρωμής που αφορά στην έκταση της κύριας σε βάρος τους οφειλής της καθ΄ ης η ανακοπή, προβάλλοντας και κοινή υπεράσπιση προς τούτο. Δικάσιμος της ως άνω εφέσεως ορίστηκε (με επιμέλεια της εκκαλούσας, αυθημερόν με την κατάθεση της εφέσεως) η 4-3-2021. Κατά τη δικάσιμο αυτή (4-3-2021) η συζήτηση της υπόθεσης ματαιώθηκε λόγω της προσωρινής αναστολής λειτουργίας των πολιτικών Δικαστηρίων, για το χρονικό διάστημα από 4-3-2021 έως 16-3-2021, προς προστασία της δημόσιας υγείας από τον κίνδυνο περαιτέρω διασποράς του κορωνοϊού COVID – 19. Ακολούθως, με την υπ΄ αρ. 85/2021, εκδοθείσα την 5-4-2021, Πράξη της Προέδρου Εφετών, που ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, περί αυτεπάγγελτου ορισμού δικασίμου προς συζήτηση υποθέσεων, δυνάμει του άρθρου 21 του Ν. 4786/2021, ορίστηκε δικάσιμος προς συζήτηση της ένδικης εφέσεως η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμος (……..) και ενεγράφη στο πινάκιο με πρωτοβουλία της Γραμματέα του Δικαστηρίου αυτού. Η εγγραφή της υπόθεσης αυτή ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων (όπως ορίζεται στο άρθρο 21 του Ν. 4786/2021, αλλά και όπως επίσης το ίδιο ορίζεται και στο άρθρο 83 το Ν. 4690/2021), όταν ο απολιπόμενος διάδικος έχει νομίμως κλητευθεί να παραστεί κατά τη δικάσιμο κατά την οποία ματαιώθηκε η συζήτηση. Αντιθέτως αν κατά την αρχική δικάσιμο που ματαιώθηκε δεν έχει κλητευθεί νομίμως να παραστεί, η εγγραφή στο πινάκιο για τη νέα ορισθείσα δικάσιμο δεν ισχύει ως κλήτευση για αυτήν (νέα δικάσιμο), ήτοι η εγγραφή αυτή, δεν μπορεί, να καλύψει τη μη κλήτευση του διαδίκου στην αρχική δικάσιμο (ΕφΠειρ 336/2021). Κατά την εκφώνηση της υπόθεσης στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, στη σειρά της από το οικείο πινάκιο, κατά την παρούσα δικάσιμο (……….), η εκκαλούσα δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο Δικηγόρο, ενώ οι εφεσίβλητοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο Δικηγόρο τους (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ. 2 του ΚΠολΔ), οι δε κοινές έγγραφες προτάσεις τους κατατέθηκαν στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού την 6-10-2021.
Από το προσκομιζόμενο από τους εφεσίβλητους ακριβές αντίγραφο της ένδικης εφέσεως που φέρει σημείωση Δικαστικού Επιμελητή Αθηνών, προκύπτει ότι, κατόπιν έγγραφης παραγγελίας της πληρεξούσιας Δικηγόρου της εκκαλούσας, ακριβές αντίγραφο της ένδικης εφέσεως με πράξεις καταθέσεως, ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για την αρχικά προσδιορισθείσα δικάσιμο της 4-3-2021, επιδόθηκε την 16-10-2020, νομοτύπως και εμπροθέσμως, στον πρώτο των εφεσιβλήτων. Συνεπώς η εκκαλούσα, ως προς τον πρώτο των εφεσιβλήτων, επέσπευσε η ίδια τη συζήτηση της εφέσεως κατά τη δικάσιμο της 4-3-2021, οπότε ματαιώθηκε αυτή (συζήτηση της εφέσεως) λόγω της προσωρινής αναστολής λειτουργίας των πολιτικών Δικαστηρίων, ενώ η εγγραφή της υπόθεσης στο πινάκιο από τη Γραμματέα του Δικαστηρίου αυτού στην παρούσα δικάσιμο (…….), κατόπιν της, κατά τα ανωτέρω αναφερόμενα, υπ΄ αρ. 85/2021 Πράξης της Προέδρου Εφετών, ισχύει ως κλήτευση του πρώτου των εφεσιβλήτων (που είχε κληθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως για τη δικάσιμο της 4-3-2021) και της εκκαλούσας (όπως ορίζεται στο άρθρο 21 του Ν. 4786/2021, αλλά και όπως επίσης το ίδιο ορίζεται και στο άρθρο 83 το Ν. 4690/2021). Από το φάκελο, όμως, της δικογραφίας, ως προς τον δεύτερο των εφεσιβλήτων, δεν προκύπτει νόμιμη κλήτευση της εκκαλούσας για τη συζήτηση της υπόθεσης ούτε για την αρχικώς ως άνω προσδιορισθείσα δικάσιμο (4-3-2021), ούτε για την παρούσα (………..), ούτε προκύπτει ότι αυτή (εκκαλούσα) επέδωσε στον δεύτερο των εφεσιβλήτων ακριβές αντίγραφο της ένδικης εφέσεως, με κλήση προς συζήτηση, για τις ως άνω δικασίμους. Σε περίπτωση δε που η εκκαλούσα είχε κληθεί νομοτύπως για τη συζήτηση της υπόθεσης κατά την ως άνω δικάσιμο της 4-3-2021 ή είχε επιδώσει ακριβές αντίγραφο της ένδικης εφέσεως στον δεύτερο των εφεσιβλήτων, με κλήση προς συζήτηση, για την ως άνω δικάσιμο (4-3-2021), τότε η εγγραφή της υπόθεσης στο πινάκιο από τη Γραμματέα του Δικαστηρίου στην παρούσα δικάσιμο (………..), κατόπιν της, κατά τα ανωτέρω αναφερόμενα, υπ΄ αρ. 85/2021 Πράξης της Προέδρου Εφετών, θα ίσχυε, ως προς τον δεύτερο των εφεσιβλήτων, ως κλήτευση και της εκκαλούσας (όπως ορίζεται στο άρθρο 21 του Ν. 4786/2021, αλλά και όπως επίσης το ίδιο ορίζεται και στο άρθρο 83 το Ν. 4790/2021).Ο πληρεξούσιος Δικηγόρος του δεύτερου των εφεσιβλήτων, ο οποίος, όπως προαναφέρθηκε, εκπροσώπησε τους εφεσίβλητους κατά την εκφώνηση της υπόθεσης, προσκλήθηκε, κατ΄ άρθρο 227 του ΚΠολΔ, να προσκομίσει, αν υπάρχει, ακριβές αντίγραφο της ένδικης εφέσεως, με κλήση προς συζήτηση, που να έχει επιδοθεί στον δεύτερο των εφεσιβλήτων με έγγραφη παραγγελία της εκκαλούσας ή, επίσης αν υπάρχει, σχετική έκθεση επιδόσεως του δικογράφου της εφέσεως με κλήση προς συζήτηση στην εκκαλούσα με έγγραφη παραγγελία του δεύτερου των εφεσιβλήτων. Πλην όμως, ουδέν προσκόμισε, αλλά δήλωσε ότι μετά από έρευνα δεν κατέστη δυνατόν να βρεθεί η επιδοθείσα στον δεύτερο των εφεσιβλήτων έφεση της εκκαλούσας (βλ. την από 4-1-2022 βεβαίωση της Γραμματέως του Δικαστηρίου αυτού στο εσώφυλλο του φακέλου της δικογραφίας). Κατόπιν τούτων, εφόσον δεν προκύπτει νόμιμη κλήτευση της απολιπόμενης εκκαλούσας (ως προς τον δεύτερο των εφεσιβλήτων), πρέπει, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη νομική σκέψη της παρούσας, η συζήτηση της ένδικης εφέσεως να κηρυχθεί απαράδεκτη ως προς αυτούς (εκκαλούσα όσον αφορά τον δεύτερο των εφεσιβλήτων και δεύτερο των εφεσιβλήτων). Πλην όμως, ενόψει του ότι, σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, οι εφεσίβλητοι συνδέονται με το δεσμό της αναγκαστικής ομοδικίας, πρέπει να κηρυχθεί απαράδεκτη η συζήτηση της ένδικης εφέσεως ως προς όλους τους διαδίκους.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση της από 5-6-2020 (αρ. καταθ. …../2020) εφέσεως ως προς όλους τους διαδίκους.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, την 7η Ιανουαρίου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και του πληρεξούσιου Δικηγόρου των εφεσιβλήτων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ