ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
2ο ΤΜΗΜΑ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός Απόφασης 67/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από το Δικαστή Ελευθέριο Γεωργίλη, Εφέτη, ο οποίος ορίστηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
Καλούσας – Εφεσίβλητης – Καθ’ ης οι Πρόσθετοι Λόγοι Έφεσης : …………. η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο Βαϊα Στεργιοπούλου, με δήλωση. Και
Καθ’ ων η κλήση – Εκκαλουσών – Ασκούντων Πρόσθετους Λόγους Έφεσης: 1) ……….. και 2) ……….. από τις οποίες η πρώτη εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο Δημήτριο Αϋφαντή, η δε δεύτερη παραστάθηκε στο Δικαστήριο με τον ίδιο πληρεξούσιο δικηγόρο.
Η ενάγουσα ζήτησε να γίνει δεκτή η από 2.12.2017 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./2017 αγωγή, την οποία άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, με την απόφαση 1690/2019 δέχθηκε εν μέρει την αγωγή. Κατά της τελευταίας (απόφασης) οι εναγόμενοι άσκησαν την από 1.7.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………/2019 έφεση, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε (αριθμός έκθεσης κατάθεσης στο Εφετείο ………./2019) για τις 7.5.2020, αλλά δεν διεξήχθη, λόγω της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων. Ήδη, με την από 4.6.2020 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………/2020 κλήση η εφεσίβλητη ζήτησε και προσδιορίστηκε νέα δικάσιμος για τη συζήτηση της ως άνω έφεσης η 9.7.2020, οπότε αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας. Επιπλέον και με την πράξη 78/2020 του Δικαστή, που ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, η οποία (πράξη) έλαβε τον ίδιο αριθμό έκθεσης κατάθεσης με αυτόν της κατάθεσης της έφεσης ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου για τον προσδιορισμό δικασίμου (………./2019), προσδιορίστηκε η συζήτησή της αυτεπάγγελτα, κατ’ άρθρο 74 παρ. 2 του ν. 4690/2020, για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο. Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της (από το πινάκιο) και συζητήθηκε.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης ο πληρεξούσιος δικηγόρος των εκκαλούντων ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στις προτάσεις, που κατέθεσε, ενώ η πληρεξούσια δικηγόρος της εφεσίβλητης, ύστερα από δήλωσή της, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ., δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, αλλά προκατέθεσε προτάσεις.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Νόμιμα φέρεται για συζήτηση, με την από 4.6.2020 κλήση και την Πράξη 78/2020 του Δικαστή, που ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, κατ’ άρθρο 74 παρ. 2 του ν. 4690/2020, η από 1.7.2019 έφεση, μετά τον ορισμό νέας δικασίμου, ύστερα από τη μη διεξαγωγή της συζήτησής της, κατά την ορισθείσα δικάσιμο, της 7.5.2020, λόγω της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων.
ΙI. Η από 1.7.2019 έφεση των εναγομένων κατά της οριστικής απόφασης 1690/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία και με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η από 2.12.2017 αγωγή, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 παρ. 1, 511, 513 παρ. 1 περ. β, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.). Περαιτέρω, αρμοδίως φέρεται για συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του Κ.Πολ.Δ.), ενώ έχει κατατεθεί το σχετικό παράβολο, κατ’ άρθρο 495 παρ. 3Α. περ. γ´ του ίδιου Κώδικα. Πρέπει, επομένως, αφού γίνει τυπικά δεκτή (άρθρο 532 του Κ.Πολ.Δ.), να ερευνηθεί περαιτέρω, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.), κατά την ίδια ως άνω διαδικασία. Επίσης, πρέπει να ερευνηθούν και οι πρόσθετοι λόγοι έφεσης, που άσκησαν παραδεκτά οι εκκαλούσες (άρθρο 520 παρ. 2 του ίδιου Κώδικα) με το από 19.9.2021 ιδιαίτερο δικόγραφο, το οποίο έχει κοινοποιηθεί στην εφεσίβλητη τριάντα ημέρες πριν τη συζήτησή της (έφεσης).
ΙΙ. Η ενάγουσα (ήδη εφεσίβλητη) – ………., με την από 2.12.2017 αγωγή της ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, ιστορούσε ότι η θεία της …………. είχε την κυριότητα της ειδικά αναφερόμενης κατοικίας επί οικοπέδου στη Νίκαια Αττικής (οδός ………..). Ότι επειδή η τελευταία επιθυμούσε την ανέγερση οικοδομής, ύστερα από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις, υπέγραψαν το προσύμφωνο μεταβίβασης ποσοστών οικοπέδου και εργολαβικού ανέγερσης πολυκατοικίας …../ 29.1.2007 ενώπιον συμβολαιογράφου. Ότι η ως άνω οικοπεδούχος επέφερε συνεχώς και αδικαιολόγητα προσκόμματα ως προς τη σύμπραξή της για την πρόοδο των απαιτούμενων διαδικασιών. Ότι ενώ εκδόθηκαν τόσο η άδεια κατεδάφισης της υφιστάμενης παλαιάς οικίας, όσο και η άδεια ανέγερσης της πολυκατοικίας, το Δεκέμβριο του 2007 και Φεβρουάριο του 2008 αντίστοιχα, η οικοπεδούχος αρνήθηκε να μετεγκατασταθεί στο διαμέρισμα που της υπέδειξε (η ενάγουσα), δηλώνοντας μάλιστα ότι υπαναχωρεί από τη μεταξύ τους σύμβαση. Ότι κατόπιν συζητήσεων η οικοπεδούχος δέχθηκε να προχωρήσουν στην εκτέλεση της σύμβασης, οπότε αυτή (ενάγουσα) υπέβαλε αίτηση αναθεώρησης της άδειας κατεδάφισης της παλαιάς οικίας (λόγω λήξης της), η οποία, ενώ εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2008, η οικοπεδούχος αρνήθηκε και πάλι να την εγκαταλείψει (οικία της), με αποτέλεσμα, λόγω λήξης της, να απαιτηθεί νέα αίτηση για την αναθεώρηση της άδειας κατεδάφισής της, που εκδόθηκε τον Απρίλιο του 2009. Ότι εκ νέου η οικοπεδούχος αρνούνταν να εγκαταλείψει την υπό κατεδάφιση οικία της, με αποτέλεσμα να λήξει η ισχύς και της τελευταίας άδειας κατεδάφισης. Ότι παρόλα αυτά της απέστειλε (η οικοπεδούχος) εξώδικο με το οποίο την καλούσε να ξεκινήσει εντός πέντε ημερών τις εργασίες ανέγερσης της πολυκατοικίας, άλλως θα την κήρυσσε έκπτωτη, καταγγέλλοντας τη μεταξύ τους σύμβαση, στις 25.2.2011 δε, άσκησε αγωγή ζητώντας αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση. Ότι η αγωγή της οικοπεδούχου απορρίφθηκε, ενώ ως προς την από 17.12.2011 αγωγή που εκείνη (ενάγουσα) άσκησε, κρίθηκε ότι η οικοπεδούχος κατέστη υπερήμερη δανείστρια και υποχρεούται σε καταβολή ποινικής ρήτρας. Ότι με την ίδια απόφαση απορρίφθηκε ως αόριστο το αιτούμενο από αυτήν (ενάγουσα) ποσό, που ζητούσε ως αποζημίωση (θετική ζημία). Ότι η ως άνω οικοπεδούχος αποβίωσε στις 16.12.2012 και κατέλειπε ως εξ αδιαθέτου κληρονόμους της την πρώτη εναγόμενη και την ……….., η τελευταία δε, αποβίωσε στις 20.8.2014 και κατέλειπε ως μοναδική εκ διαθήκης κληρονόμο της τη δεύτερη εναγόμενη. Ότι για την εκτέλεση του ως άνω προσυμφώνου υποβλήθηκε στα ειδικά αναφερόμενα έξοδα και δαπάνες συνολικού ποσού 67.453,93 ευρώ ( α) 6.073,09 ευρώ ως αμοιβή μηχανολόγου μηχανικού για την έκδοση οικοδομικής άδειας ανέγερσης οικοδομής με τις συναφείς μελέτες, σχέδια και κατόψεις, β) 556,07 ευρώ και γ) 156,78 ευρώ για προκαταβλητέο φόρο και αναλογούσα εισφορά προς το ΤΣΜΕΔΕ για την ως άνω αμοιβή του πολιτικού μηχανικού αντίστοιχα, δ) 6.426 ευρώ 6.426 ευρώ ως αμοιβή αρχιτέκτονα μηχανικού για την έκδοση οικοδομικής άδειας ανέγερσης οικοδομής με τις συναφείς μελέτες, σχέδια και κατόψεις, ε) 540 ευρώ και στ) 165 ευρώ για προκαταβλητέο φόρο και αναλογούσα εισφορά προς το ΤΣΜΕΔΕ αντίστοιχα για την υπό στοιχείο δ) αμοιβή της μηχανικού, ζ) 1.660 ευρώ ως αμοιβή αρχιτέκτονος μηχανικού για την έκδοση άδειας κατεδάφισης κτηρίου, με τις συναφείς μελέτες, σχέδια και κατόψεις, η) 140 ευρώ και θ) 64,52 ευρώ για προκαταβλητέο φόρο και αναλογούσα εισφορά προς το ΤΣΜΕΔΕ αντίστοιχα για την υπό στοιχείο ζ) αμοιβή της μηχανικού, ι) 797,24 ευρώ ως αμοιβή αρχιτέκτονος μηχανικού για την αναθεώρηση της άδειας κατεδάφισης κτηρίου, ια) 67 ευρώ και ιβ) 20,59 ευρώ για προκαταβλητέο φόρο και αναλογούσα εισφορά προς το ΤΣΜΕΔΕ αντίστοιχα για την υπό στοιχείο ι αμοιβή της μηχανικού, ιγ) 6.560 ευρώ ως αμοιβή πολιτικού μηχανικού για την έκδοση άδειας ανέγερσης οικοδομής με τις συναφείς στατικές μελέτες και ξυλότυπους, ιδ) 551,29 ευρώ και ιε) 169,37 ευρώ για προκαταβλητέο φόρο και αναλογούσα εισφορά προς το ΤΣΜΕΔΕ αντίστοιχα για την υπό στοιχείο ιγ αμοιβή της μηχανικού, ιστ) 3.332 ευρώ ως αμοιβή μηχανικού για την εκπόνηση στατικής μελέτης της οικοδομής με τις συναφείς μελέτες και σχέδια, το έτος 2003, χωρίς να ευοδωθούν οι διαπραγματεύσεις, ιζ) 694,48 ευρώ για τέλη και οφειλές προς το Δήμο Νίκαιας, ιη) για την ασφαλιστική εισφορά της (ενάγουσας) προς το ΤΕΒΕ, στο οποίο απαιτούνταν να εγγραφεί για τη διεκπεραίωση της εργολαβικής σύμβασης, τα ποσά των 1.997,45 ευρώ για το έτος 2007, 2.906,51 ευρώ για το έτος 2008, 3.223,68 ευρώ για το έτος 2009, 3.785,73 ευρώ για το έτος 2010 και 3.785,73 για το έτος 2011, ιθ) 2.240,52 ευρώ για τη σύνταξη από τη συμβολαιογράφο του εργολαβικού συμβολαίου, κ) 269,11 ευρώ ως τέλη προς τη Δ.Ο.Υ. για την υποβολή φακέλου ανέγερσης οικοδομής, κα) 21.000 ευρώ ως αμοιβή του πολιτικού μηχανικού ………….. για τη σύνταξη σχεδίων και μελετών της ανεγειρόμενης οικοδομής και κατεδάφισης της παλαιάς διώροφης οικίας, κβ) 114,77 ευρώ για την έκδοση πιστοποιητικών από το Κτηματολογικό Γραφείο Νίκαιας, που απαιτούνταν για την έκδοση άδειας από την Πολεοδομία και κγ) 151 ευρώ για τέλη υποβολής αίτησης σύνδεσης φυσικού αερίου). Κατόπιν τούτων, ζητούσε να υποχρεωθούν οι εναγόμενες, να της καταβάλουν για τις δαπάνες αυτές, η καθεμία από 33.726,97 ευρώ, ήτοι το ήμισυ του ανωτέρω ποσού. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων, αφού έκρινε νόμιμη την αγωγή, ως στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 330, 349, 351, 358, 361, 681, 1193, 1710, 1712 και 1885 του Α.Κ., τη δέχθηκε εν μέρει και ως ουσιαστικά αβάσιμη, πλην του αιτούμενου υπό στοιχείο κα) ποσού των 21.000 ευρώ, υποχρεώνοντας τις εναγόμενες να καταβάλλουν διαιρετά στην ενάγουσα το ποσό των 46.453,45 ευρώ. Ήδη, κατά της απόφασης αυτής, οι εναγόμενες παραπονούνται για τους διαλαμβανόμενους στην υπό κρίση έφεση λόγους, που ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητούν δε, την εξαφάνισή της, ώστε να απορριφθεί η από 2.12.2017 αγωγή στο σύνολό της.
ΙΙΙ. Με το πρώτο σκέλος του τρίτου λόγου της έφεσης, τον πέμπτο λόγο αυτής και το πρώτο σκέλος του έβδομου λόγου της οι εκκαλούσες ισχυρίζονται ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο εσφαλμένα εφάρμοσε το νόμο, κρίνοντας ότι τα υπό στοιχείο α´, δ´ και ζ´ αιτούμενα ποσά, που αφορούσαν αντίστοιχα στη μηχανολογική μελέτη, τις μελέτες, κατόψεις και σχέδια της αρχιτέκτονος για την έκδοση της οικοδομικής άδειας της υπό ανέγερση πολυκατοικίας και τις μελέτες, κατόψεις και σχέδια της ίδιας (αρχιτέκτονος) για την έκδοση της άδειας κατεδάφισης της υπάρχουσας παλαιάς οικίας, έπρεπε να απορριφθούν ως αόριστα, διότι δεν αναφέρονταν αναλυτικά τα αιτούμενα ποσά για την κάθε μελέτη, σχέδιο και κάτοψη. Ωστόσο, τα αιτήματα αυτά ήταν αρκούντος ορισμένα, αφού για τον προσδιορισμό της αποζημίωσης, δεν είναι αναγκαίο να προσδιορίζεται το κόστος των επιμέρους μελετών, σχεδίων και κατόψεων, κατά μονάδα, αφού αυτά ανάγονται στην απόδειξη του ύψους της ζημίας, που θα κριθεί από τις αποδείξεις (σχετ. Α.Π. 1399/2019 και Α.Π. 345/2018 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ»). Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που έκρινε όμοια, έστω και χωρίς αιτιολογία, η οποία συμπληρώνεται μ’ αυτήν της παρούσας (άρθρο 534 του Κ.Πολ.Δ.), ορθά εφάρμοσε το νόμο και πρέπει να απορριφθούν οι σχετικοί λόγοι της έφεσης.
IV. Από την ένορκη βεβαίωση ……/14.3.2018 ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιώς, η οποία προσκομίζεται με επίκληση από την εφεσίβλητη, ύστερα από νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση των εκκαλουσών, κατ’ άρθρο 422 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ., όπως προκύπτει από τις εκθέσεις επίδοσης …΄ και …΄/9.3.2018 του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών ………, την ένορκη βεβαίωση ………/11.9.2013 ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιώς ………., που επικαλείται και προσκομίζει η εφεσίβλητη, η οποία έχει ληφθεί μετά από νομότυπη κλήτευση των κληρονόμων της αρχικής εναγομένης, όπως προκύπτει από τις εκθέσεις επίδοσης ….΄ και ……΄/6.9.2013 του δικαστική επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών ……….., προκειμένου να χρησιμοποιηθεί κατά την εκδίκαση της από 17.12.2011 πρώτης αγωγής της εφεσίβλητης, που απορρίφθηκε ως αόριστη και τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων, που περιέχονται στα πρακτικά 1725/2014 δημόσιας συνεδρίασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, κατά την εκδίκαση της ως άνω πρώτης αγωγής της εφεσίβλητης, οι οποίες (η τελευταία ένορκη βεβαίωση και οι ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων) λαμβάνονται υπόψη ως δικαστικά τεκμήρια, καθώς και από όλα ανεξαιρέτως τα επικαλούμενα και προσκομιζόμενα νόμιμα από τους διαδίκους έγγραφα, τα οποία το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη του για άμεση ή έμμεση απόδειξη, για μερικά από τα οποία γίνεται ειδική αναφορά κατωτέρω, χωρίς, όμως να έχει παραληφθεί κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς (Α.Π. 1045/2017 και Α.Π. 386/2015 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η ………. ., η οποία αποβίωσε τον Αύγουστο του έτους 2012, είχε στην κυριότητά της ένα οικόπεδο, επιφάνειας 265,05 τ.μ., μετά της επ’ αυτού παλαιάς ισόγειας οικίας, που βρίσκεται επί της οδού ……… στο συνοικισμό “……..” του Δήμου Νίκαιας Αττικής. Η ανωτέρω, όσο ζούσε, κατοικούσε εντός της ανωτέρω οικίας. Κατά το έτος 2003, η τελευταία, η οποία τότε διήγε το 85ο έτος της ηλικίας της, άρχισε – χάριν εξασφάλισης καλύτερων συνθηκών στέγασης και κυρίως θέρμανσης για την προσήκουσα αντιμετώπιση του γήρατος – να ερευνά την δυνατότητα ανέγερσης πολυώροφης οικοδομής από εργολάβο στη θέση της πεπαλαιωμένης (μετά πολλών ελλείψεων) ισόγειας οικίας του οικοπέδου, κατά το σύστημα της αντιπαροχής, ούτως ώστε να περιέλθουν στην κυριότητά της, ως αυτοτελείς οριζόντιες ιδιοκτησίες, κάποια από τα διαμερίσματα της υπό ανέγερση πολυκατοικίας και να κατοικήσει πλέον εντός ενός από αυτά. Μάλιστα, η ως άνω οικοπεδούχος είχε ήδη έλθει σε επαφή και λάμβανε προσφορές και προτάσεις από εργολάβους, οι οποίοι είχαν εκδηλώσει σοβαρή βούληση προς εκτέλεση του συγκεκριμένου έργου. Τότε, η απόφαση αυτή της οικοπεδούχου περιήλθε σε γνώση της ενάγουσας, η οποία τύγχανε κόρη της πρώην εξαδέλφης της και κατόπιν προτροπής του συζύγου της, ο οποίος τύγχανε καθηγητής μέσης εκπαίδευσης (πτυχιούχος υπομηχανικός) και ισχυριζόταν (τότε προς την οικοπεδούχο) ότι είχε την τεχνογνωσία και την δυνατότητα ανέγερσης πολυώροφης οικοδομής με εργολαβική σύμβαση με το σύστημα της αντιπαροχής, την προσέγγισε (οικοπεδούχο) και πρότεινε σ’ αυτήν να αναλάβει η ίδια (με την υποστήριξη των τεχνικών γνώσεων του συζύγου της, καθότι η ίδια ήταν ιδιωτικός υπάλληλος) την εκτέλεση του έργου της ανέγερσης πολυώροφης οικοδομής επί του οικοπέδου της. Εντός του έτους 2005 (προ πάσης συμφωνίας μεταξύ οικοπεδούχου και εργολάβου) εκπονήθηκε, με πρωτοβουλία και επιμέλεια της ενάγουσας, το υπό στοιχείο Α-01 τοπογραφικό διάγραμμα της αρχιτέκτονα μηχανικού ………….., με το οποίο αποτυπώθηκε το οικόπεδο της οικοπεδούχου καταμετρηθέν στο προαναφερόμενο εμβαδόν των 265,05 τ.μ. Τελικά, αντί άλλων προτάσεων από τρίτους εργολάβους, η οικοπεδούχος, λόγω της προαναφερόμενης συγγένειας με την ενάγουσα, επέλεξε να συμβληθεί με αυτήν και το έτος 2007 οικοπεδούχος και εργολάβος συνήψαν το προσύμφωνο μεταβίβασης ποσοστών εξ αδιαιρέτου οικοπέδου και εργολαβικό ανέγερσης πολυκατοικίας ………./29.1.2007 της συμβολαιογράφου Νίκαιας …………., με το οποίο η ενάγουσα (εργολάβος) ανέλαβε έναντι της οικοπεδούχου την υποχρέωση ανέγερσης, κατά το σύστημα της αντιπαροχής (με δικές της δαπάνες), πολυώροφης οικοδομής στη θέση της παλαιάς οικίας του οικοπεδούχου, που θα διεπόταν από τις διατάξεις του ν. 3741/1929 και των άρθρων 1002 και 1117 του Α.Κ.. Η πολυκατοικία αυτή θα αποτελούνταν από υπόγειο, πυλωτή, πέντε πάνω από την πυλωτή ορόφους και δώμα, μετά την κατεδάφιση του υπάρχοντος κτίσματος, το οποίο, όπως προαναφέρθηκε, αποτελούσε την κύρια κατοικία της οικοπεδούχου. Ρητά δε, συνομολογήθηκε με το εργολαβικό συμβόλαιο ότι οι δαπάνες σύνταξης του εν λόγω εργολαβικού, της (μελλοντικής) συστατικής πράξης των οριζόντιων ιδιοκτησιών και του κανονισμού της πολυκατοικίας, οι δαπάνες σύνταξης των γενικών και ειδικών μελετών και των μελετών ηλεκτρικής, υδραυλικής και αποχετευτικής εγκαταστάσεων και θέρμανσης των σχεδίων και πινάκων ανέγερσης της πολυκατοικίας, των φόρων και των πάσης φύσεως δικαιωμάτων τρίτων και δαπανών έκδοσης κάθε αναγκαίας άδειας εκτέλεσης των οικοδομικών εργασιών, καθώς και οι δαπάνες εκσκαφών, αξίας υλικών και κάθε αναγκαίας εργασίας για την κατασκευή της πολυκατοικίας (συμπεριλαμβανομένης και της αμοιβής αρχιτεκτόνων, λοιπών μηχανικών, υπεργολάβων, τεχνιτών και εν γένει υπαλληλικού και εργατικού προσωπικού) βάρυναν την εργολάβο. Με το έβδομο άρθρο του εργολαβικού συμβολαίου ως εργολαβικό αντάλλαγμα (αντιπαροχή) ορίσθηκε η υποχρέωση της οικοπεδούχου να μεταβιβάσει προς την εργολάβο ή στα πρόσωπα, που θα υποδεικνύονταν από εκείνη ποσοστό 833/1000 εξ αδιαιρέτου της συγκυριότητας επί του οικοπέδου, τα οποία είχε συμφωνηθεί να αντιστοιχούν και να κατανεμηθούν στις υπό σύσταση οριζόντιες ιδιοκτησίες των υπό στοιχεία Α3, Α4, Α5, Α6, Α7, Α8, Α9 και ΥΚ1 αποθηκών του υπογείου, των υπό στοιχεία Ρ3, Ρ4 και Ρ5 θέσεων στάθμευσης αυτοκινήτων του υπογείου και των διαμερισμάτων των δευτέρου, τρίτου, τετάρτου και πέμπτου υπέρ το ισόγειο ορόφων. Το υπόλοιπο ποσοστό (167/1000 εξ αδιαιρέτου επί του οικοπέδου, το οποίο αντιστοιχούσε στις με στοιχεία Α1 και Α2 αποθήκες) του υπογείου και στα υπό στοιχεία Α1 και Β1 διαμερίσματα του πρώτου υπέρ του ισογείου ορόφου, συμφωνήθηκε να περιέλθουν (παραμείνουν) στην αποκλειστική κυριότητα της οικοπεδούχου, μαζί με την αποκλειστική χρήση των υπό στοιχεία Ρ1 και Ρ2 θέσεων στάθμευσης του ακάλυπτου ισογείου χώρου των υποστυλωμάτων (άρθρο 8). Επιπλέον, συμφωνήθηκε, δυνάμει του με ίδια ημερομηνία ιδιωτικού συμφωνητικού, ως επιπλέον αντιπαροχή, πρόσθετο αντάλλαγμα ποσού 50.000 ευρώ. Περαιτέρω, με το ίδιο ως άνω προσύμφωνο, η εργολάβος ανέλαβε την υποχρέωση να εκδώσει την οικοδομική άδεια έως τις 29.3.2007 και να περατώσει το έργο έως τις 29.9.2008, πλέον προθεσμίας ενός μηνός για την αποπεράτωση των κοινόκτητων και κοινόχρηστων χώρων (άρθρο 13). Συμφωνήθηκε επίσης, ποινική ρήτρα σε βάρος της εργολάβου για την περίπτωση καθυστέρησης παράδοσης των ιδιοκτησιών στην οικοπεδούχο, καθώς και το δικαίωμα της τελευταίας να κηρύξει την εργολάβο έκπτωτη, για την περίπτωση, μεταξύ άλλων, καθυστέρησης παράδοσης των ιδιοκτησιών της, άνω των τεσσάρων μηνών, έξι μήνες μετά την παρέλευση των ως άνω προθεσμιών, εξαρτημένου του κύρους, της ισχύος και των αποτελεσμάτων της έκπτωσης από την έκδοση δικαστικής απόφασης. Επιπλέον, συμφωνήθηκε ότι, εάν το δικαστήριο αποφανθεί ότι η καταγγελία της σύμβασης από την οικοπεδούχο είναι αβάσιμη η οικοπεδούχος είναι υποχρεωμένη σε αποκατάσταση του πλήρους διαφέροντος της εργολάβου και σε ποινική ρήτρα 1.500 ευρώ (άρθρο 14). Τέλος, με το άρθρο 20 του ως άνω εργολαβικού συμφωνητικού προβλέφθηκε ότι σε περίπτωση καταγγελίας της ένδικης σύμβασης πριν την έναρξη των εργασιών αδικαιολόγητα εκ μέρους της οικοπεδούχου, αυτή θα υποχρεούται σε αποκατάσταση κάθε θετικής ή αποθετικής ζημίας του εργολάβου (αμοιβές μηχανικών, δικηγόρων, συμβολαιογράφων, διαφυγόντα κέρδη κλπ.), ισχύοντος του ίδιου και υπέρ της οικοπεδούχου σε περίπτωση αδικαιολόγητης καταγγελίας της ένδικης σύμβασης από την εργολάβο. Επειδή δεν εξελίχθηκε ομαλά η σύμβαση μεταξύ της οικοπεδούχου και της εργολάβου, ασκήθηκαν από τους συμβαλλόμενους αντίθετες αγωγές, ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Ειδικότερα, με την από 14.2.2011 αγωγή της η οικοπεδούχος ζητούσε από την εργολάβο αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη από την υπαίτια μη εκτέλεση της μεταξύ τους εργολαβικής σύμβασης, από την οποία, όπως υποστήριξε, υπαναχώρησε νόμιμα, καθώς και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, ενώ η εργολάβος άσκησε την από 17.12.2011 αγωγή, με την οποία ζητούσε από την οικοπεδούχο, λόγω μη έναρξης και ολοκλήρωσης του έργου από υπαιτιότητά της, θετική ζημία για τις δαπάνες στις οποίες υποβλήθηκε μέχρι την υπαναχώρηση της οικοπεδούχου από τη μεταξύ τους σύμβαση, καθώς και διαφυγόντα κέρδη. Το ως άνω δικαστήριο με την απόφαση 1725/2014, αφού συνεκδίκασε τις πιο πάνω αγωγές (μετά το θάνατο της οικοπεδούχου, η δίκη συνεχίστηκε από τις εδώ εκκαλούσες), δέχθηκε, πλην των ανωτέρω αποδειχθέντων, σχετικά με τη σύναψη του προσυμφώνου μεταβίβασης ποσοστών εξ αδιαιρέτου οικοπέδου και εργολαβικού ανέγερσης πολυκατοικίας …./29.1.2007 της συμβολαιογράφου Νίκαιας ………. και ότι η εργολάβος υπέβαλε στην Πολεοδομία Νίκαιας φάκελο για την έκδοση οικοδοµικής άδειας µε αριθµό πρωτοκόλλου …../30.1.2007, πλην όµως, επειδή δεν ολοκληρώθηκε η διαδικασία έκδοσης εντός της προβλεπόµενης προθεσµίας των εννέα µηνών, ο φάκελος τέθηκε στο αρχείο. Στη συνέχεια, υποβλήθηκε εκ νέου µε αριθµό πρωτοκόλλου …../22.11.2007, οπότε και χορηγήθηκε η οικοδομική άδεια …../20.2.2008, ισχύος τεσσάρων ετών, μετά δηλαδή την προβλεπόμενη από το ως άνω εργολαβικό προσύμφωνο προθεσμία που έληγε στις 29.3.2007. Παράλληλα, η εργολάβος υπέβαλε και την με αριθμό πρωτοκόλλου …../22.11.2007 αίτηση για κατεδάφιση του υπάρχοντος διώροφου κτιρίου και εκδόθηκε σχετικά η άδεια κατεδάφισης …../21.12.2007, ισχύος έξι (6) μηνών, η οποία αναθεωρήθηκε δυνάμει της άδειας …/8.10.2008, με διάρκεια ισχύος μέχρι 21.12.2008, ενώ κατόπιν της με αριθμό πρωτοκόλλου …/6.4.2009 αίτησης, εκδόθηκε και νέα άδεια κατεδάφισης, η με αριθμό …./7.4.2009 εξάμηνης διάρκειας. Πέραν της έκδοσης των ως άνω αδειών ουδεμία εργασία κατεδάφισης του υφιστάμενου κτιρίου και ανέγερσης νέας οικοδομής έλαβε χώρα. Περαιτέρω η εργοδότρια, στις 22.9.2008, μετά την πάροδο της προβλεπόμενης από το ως άνω εργολαβικό προσύμφωνο προθεσμίας για την έκδοση της οικοδομικής άδειας (29.3.2007) και κατά την εκπνοή της προθεσμίας για την αποπεράτωση της οικοδομής (29.9.2008), κοινοποίησε στην εργολάβο την από 12.9.2008 εξώδικη διαμαρτυρία, με την οποία δήλωσε ότι εξαιτίας της πρωτοφανούς καθυστέρησης προόδου του έργου, ευρισκομένου σε μηδενικό στάδιο, η οποία οφείλεται αποκλειστικά σε υπαιτιότητα της τελευταίας, υπαναχωρεί της μεταξύ τους συναφθείσας σύμβασης και την καλούσε όπως επικοινωνήσει εντός πέντε ημερών από την κοινοποίησή της για τη διευθέτηση των μεταξύ τους εκκρεμοτήτων, διαφορετικά θα προέβαινε στη δικαστική διεκδίκηση των νόμιμων δικαιωμάτων της. Συνεπώς, η οικοπεδούχος επικαλούμενη υπερημερία της εργολάβου περί την εκτέλεση του έργου, άσκησε το δικαίωμα της υπαναχώρησης από τη σύμβαση.
Η εργολάβος ισχυρίστηκε ότι η κατά τα ανωτέρω καθυστέρηση οφείλονταν στην εργοδότρια, διότι αυτή, αμέσως μετά την υπογραφή του εργολαβικού προσυμφώνου και μέχρι την έκδοση της άδειας κατεδάφισης (21.12.2007) αρνούνταν να συμπράξει στις απαιτούμενες διαδικασίες και να χορηγήσει πληρεξούσιο ή εξουσιοδότηση στην ίδια (εργολάβο), ώστε να μπορεί να προβεί μόνη της στις αναγκαίες ενέργειες, ενώ ακολούθως (μετά την έκδοση της άδειας κατεδάφισης (21.12.2007) και της οικοδομικής άδειας (20.2.2008) αρνούνταν τη μετεγκατάστασή της σε μίσθιο που είχε ανεύρει η εργολάβος, καθιστώντας έτσι ανέφικτη την κατεδάφιση της παλαιάς οικίας της και την έναρξη των εργασιών ανοικοδόμησης, παρά την αναθεώρηση και επανέκδοση των σχετικών αδειών. Ωστόσο, η καθυστέρηση για την έκδοση της οικοδομικής άδειας δεν οφείλονταν στην άρνηση της οικοπεδούχου να συμπράξει ενώπιον των δημόσιων υπηρεσιών, διότι σύμφωνα µε το άρθρο 23 του προαναφερόμενου εργολαβικού προσυμφώνου είχε χορηγηθεί στην εργολήπτρια από την οικοπεδούχο η πληρεξουσιότητα να προβαίνει σε κάθε αναγκαία ενέργεια ενώπιον του Ι.Κ.Α., της Δ.Ο.Υ., αλλά και σε κάθε άλλη δημόσια υπηρεσία με σκοπό εκτέλεσης του έργου. Ούτε η οικοπεδούχος αρνούνταν να συμπράξει σε άλλες διαδικασίες, όπως στη λήψη πιστοποιητικού περί μη ανάκλησης παραχωρητηρίου, με το οποίο παραχωρήθηκε σε αυτήν το ακίνητο, όπου επρόκειτο να ανεγερθεί ή ένδικη οικοδομή και το οποίο θα προσκομιζόταν στην αρμόδια πολεοδομία προκειμένου να εκδοθεί η οικοδομική άδεια, δεδομένου ότι αυτό ζητήθηκε από τον ………… με την από 5.9.2007 αίτησή του, όπως προκύπτει από τη βεβαίωση …./7.9.2007 του τμήματος Πρόνοιας της Γενικής Διεύθυνσης της Περιφέρειας Αττικής (μετά δηλαδή την παρέλευση της 29.3.2007) και όχι από την ανωτέρω. Συνεπώς, η όποια καθυστέρηση για την έκδοση της άδειας οικοδομής, που εκδόθηκε στις 20.2.2008, δεν οφείλονταν στην άρνηση της οικοπεδούχου για σύμπραξη, αλλά στην εργολάβο – κατασκευάστρια και στο μελετητή μηχανικό, όπως τούτο εξάλλου αναφέρεται και στο έγγραφο …../4.1.2008 της Πολεοδομίας Νίκαιας, που χορηγήθηκε στην οικοπεδούχο κατόπιν αίτησής της. Όμως, από τις 20.2.2008 και έκτοτε η οικοπεδούχος αρνήθηκε να εγκαταλείψει την οικία της, καθιστώντας έτσι ανέφικτη την εκτέλεση του έργου και τούτο παρά το γεγονός ότι η εργολάβος είχε φροντίσει να εξεύρει οικία προς μίσθωση και μάλιστα, πολύ κοντά στην παλαιά κατοικία της οικοπεδούχου. Ακολούθως, η τελευταία, μετά την δήλωση υπαναχώρησης (29.9.2008), συναίνεσε στην αναθεώρηση (…./8.10.2008) της άδειας κατεδάφισης που είχε ήδη λήξει, καθώς και στην έκδοση νέας, μετά την λήξη και της αναθεωρημένης άδειας (…./7.4.2009), ενώ στις 16.12.2010 κοινοποίησε στην εργολάβο την από 13.12.2010 δεύτερη εξώδικη δήλωση περί υπαναχώρησης. Ενόψει τούτων, ύστερα από την κατά τα ανωτέρω υπαναχώρηση, χώρισε σχετική συμφωνία περί άρσης των αποτελεσμάτων αυτής και συνεπώς δεν επήλθε άμεση διάλυση της σύμβασης με ενέργεια αποκλειστικά ενοχική και αναδρομική (ex tunc) και αντίστοιχη υποχρέωση των μερών προς επιστροφή των παροχών, που είχαν εκτελεστεί, σύμφωνα με τις διατάξεις του αδικαιολογήτου πλουτισμού, κατ’ άρθρο 389 παρ. 2 του Α.Κ. Επιπλέον, με την από 13.12.2010 (δεύτερη) εξώδικη δήλωση, η οποία είχε αντίστοιχο με την πρώτη δήλωση περιεχόμενο (υπερημερία της εργολάβου ως προς την έναρξη και εκτέλεση του έργου), η οικοπεδούχος έταξε και προθεσμία πέντε ημερών για την έναρξη των εργασιών της οικοδομής, μετά την πάροδο της οποίας κήρυττε την εργολάβο έκπτωτη από το έργο, σύμφωνα με το άρθρο 14 του εργολαβικού προσυμφώνου, δηλώνοντας επίσης, ότι προβαίνει στην καταγγελία αυτού (…../2007 συμβολαιογραφικού προσυμφώνου). Σημειώνεται πως με την ίδια απόφαση (1725/2014 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς) κρίθηκε ότι το ως άνω άρθρο του εργολαβικού και σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην πρώτη σελίδα του φύλλου 16 αυτού, αφορά στην περίπτωση της υπαναχώρησης από τη σύμβαση (κήρυξη της εργολάβου έκπτωτης) και συγκεκριμένα στις προϋποθέσεις κήρυξης της εργολάβου έκπτωτης και στις συνέπειες αυτής, που αναλύονται ειδικότερα στους υπό στοιχεία (α), (β), (γ), (δ) και (ε) όρους της σελίδας αυτής (του φύλλου 16 του εργολαβικού) και όχι στην περίπτωση καταγγελίας της σύμβασης, χωρίς να ασκεί έννομη επιρροή η αναφορά της λέξης καταγγελίας στον υπό στοιχείο (β) όρο. Εξάλλου, έγινε δεκτό με την ίδια απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς ότι η κήρυξη της εργολάβου έκπτωτης από το έργο, η οποία έχει την έννοια της υπαναχώρησης και όχι της καταγγελίας, κατά τα προαναφερόμενα, ομοίως δεν επέφερε τα αποτελέσματα της, τη διάλυση δηλαδή της σύμβασης και την απόσβεση των εκατέρωθεν συμβατικών ενοχών για παροχή. Τούτο, διότι η ευθύνη για τη μη εκτέλεση του συμφωνηθέντος έργου βάρυνε την εργοδότρια (οικοπεδούχο), η οποία δεν συνέπραξε με την παράδοσης της οικίας της ελεύθερης προς κατεδάφιση, μετά τις 20.2.2008, οπότε εκδόθηκε (καθυστερημένα) η οικοδομική αδεία, χωρίς να ασκεί έννομη επιρροή η ευθύνη της εργολάβου για την καθυστέρηση της έκδοσης οικοδομικής άδειας, δεδομένου ότι με την ένδικη σύμβαση τα μέρη δεν αποσκοπούσαν μόνο στην έκδοση οικοδομικής άδειας, αλλά στην ανέγερση της οικοδομής, εξαρτώντας την αποπεράτωση αυτής από την καθορισμένη ημερομηνία έκδοσης της οικοδομικής αδείας, η οποία (ανέγερση) από 20.2.2008 και έκτοτε θα είχε, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, προχωρήσει ικανοποιητικά. Συνεπώς, η δήλωση αυτή υπαναχώρησης (δεύτερη), δεν επέφερε αποτελέσματα, διότι η εργολάβος δεν κατέστη υπερήμερη αντίθετα, η οικοπεδούχος – εργοδότρια κατέστη υπερήμερη, με αποτέλεσμα να υποχρεούται σε αποζημίωση και στην καταβολή ποινικής ρήτρας, κατά το σχετικό συμβατικό όρο. Με βάση τα πραγματικά αυτά περιστατικά, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιώς, αφού απέρριψε την πρώτη αγωγή της οικοπεδούχου – εργοδότριας, δέχθηκε εν μέρει τη δεύτερη αγωγή – της εργολάβου, υποχρεώνοντας τις συνεχίζουσες τη δίκη της αρχικώς ενάγουσας οικοπεδούχου – εδώ εκκαλούσες, να καταβάλουν στην εργολάβο – εδώ εφεσίβλητη, ως ποινική ρήτρα το ποσό των 1.500 ευρώ. Κατά της απόφασης αυτής ασκήθηκε έφεση μόνο από την τελευταία και μόνο για τα κονδύλια της θετικής ζημίας και του διαφυγόντος κέρδους, που είχαν απορριφθεί το πρώτο ως αόριστο και το δεύτερο ως ουσία αβάσιμο, έφεση η οποία απορρίφθηκε με την απόφαση 292/2017 του Εφετείου Πειραιώς. Ήδη, με την από 2.12.2017 αγωγή της εργολάβου – εφεσίβλητης (επί της οποίας η υπό κρίση έφεση), ζητήθηκε εκ νέου η θετική ζημία, που υπέστη από τη ματαίωση του ως άνω εργολαβικού συμβολαίου, αφού καλύφθηκε η αοριστία, όπως είχε κριθεί τελεσίδικα με την ανωτέρω απόφαση 292/2017 του Εφετείου Πειραιώς. Κατά συνέπεια, το ζήτημα της υπαιτιότητας ως προς τη ματαίωση του εργολαβικού ανέγερσης πολυκατοικίας …/29.1.2007 της συμβολαιογράφου Νίκαιας ……., καλύπτεται από το δεδικασμένο της απόφασης 1725/2014 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που δεν προσβλήθηκε με ένδικα μέσα, εφόσον υπάρχει ταυτότητα διαδίκων, που μετέχουν στη δίκη με την ίδια ιδιότητα, το δε, δικαίωμα που κρίθηκε αφορά στο ίδιο αντικείμενο (ανεξαρτήτως του περιορισμού κάποιων από τα αιτούμενα ποσά) και την ίδια ιστορική και νομική αιτία. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που έκρινε όμοια, ορθά εφάρμοσε το νόμο και είναι αβάσιμα τα περί του αντιθέτου υποστηριζόμενα με τον πρώτο λόγο της έφεσης. Σημειωτέον ότι για την ίδια αιτία πρέπει να απορριφθεί και ο πρώτος πρόσθετος λόγος της έφεσης, με τον οποίο ζητείται η αναβολή της δίκης, κατ’ άρθρο 249 του Κ.Πολ.Δ., έως την έκδοση απόφασης επί της αίτησης, που έχουν υποβάλλει οι εκκαλούσες ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς για την ακύρωση της άρνησης της Πολεοδομίας Νίκαιας να ανακαλέσει την οικοδομική άδεια …./20.2.2008, αφού η διάγνωση της υπό κρίση διαφοράς, λόγω της ύπαρξης δεδικασμένου ως προς το θέμα της υπαιτιότητας για τη ματαίωση της σύμβασης μεταξύ των διαδίκων, δεν εξαρτάται από την ανάκληση ή όχι της ως άνω άδειας. Επίσης, δεν συντρέχει περίπτωση αναβολής της συζήτησης της υπό κρίση έφεσης έως την αμετάκλητη περάτωση της ποινικής διαδικασίας επί της έγκλησης των εκκαλουσών σε βάρος της εφεσίβλητης ως προς το με αριθμό πρωτοκόλλου …./15.1.2018 έγγραφο της Διεύθυνσης Υπηρεσίας Δόμησης του Δήμου Νίκαιας – Αγ. Ιωάννη Ρέντη, το οποίο φέρεται ότι έχει πλαστογραφηθεί, αφού δεν αρκεί προς τούτο μόνο η υποβολή μήνυσης ή η διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, αλλά πρέπει να έχει ασκηθεί και ποινική δίωξη (Μιχ. Μαργαρίτης / Άντα Μαργαρίτη Ερμηνεία ΚΠΟΛΔ, έκδοση 2η, Τόμος Ι, άρθρο 250 αρ. 3), κάτι που δεν συντρέχει στην προκείμενη περίπτωση. Ωστόσο, του ιδίου εγγράφου αμφισβητείται η γνησιότητα από τις εκκαλούσες, το τελευταίο δε, κρίνεται ουσιώδες για την ουσία της υπόθεσης. Εξάλλου, μπορεί τα περισσότερα από τα αναγραφόμενα σ’ αυτό έγγραφα και αποδείξεις πληρωμής (για την άδεια κατεδάφισης …./2007 και την οικοδομική άδεια …./2008) να προσκομίζονται από την εφεσίβλητη, ωστόσο, αυτό όχι μόνο επιβεβαιώνει την ύπαρξή τους, αλλά περιέχει και στοιχεία για αποδείξεις πληρωμής της με αριθμό …../2009 δεύτερης άδειας κατεδάφισης, ποσά για τα οποία αναφέρει ότι έχουν πληρωθεί το έτος 2009, οι οποίες (αποδείξεις) δεν προσκομίζονται. Επιπλέον, για το έγγραφο αυτό εκδόθηκε και το με αριθμό πρωτοκόλλου …../27.5.2020 έγγραφο της ίδιας υπηρεσίας και της ίδιας διευθύντριας, όπου αναφέρεται ότι το πρώτο έγγραφο (με αριθμό πρωτοκόλλου …../ 15.1.2018) “είναι προφανώς λανθασμένο εφόσον το με αριθμό …. έγγραφο έχει ημερομηνία 5.1.2018 και απευθύνεται στην ΥΔΟΜ του Δήμου Πειραιά”, επισυνάπτεται μάλιστα το έγγραφο αυτό, που αναφέρεται σε άλλη οικοδομική άδεια. Εξάλλου, με το με αριθμό πρωτοκόλλου …../ 23.10.2020 έγγραφο της ίδιας διεύθυνσης, που υπογράφεται επίσης, από την ίδια διευθύντρια, αναφέρεται ότι, μετά από έλεγχο που διενεργήθηκε στο αρχείο, βεβαιώνεται η γνησιότητα του πρώτου (με αριθμό πρωτοκόλλου …/15.1.2018) εγγράφου, όσον αφορά δε, στο δεύτερο (με αριθμό πρωτοκόλλου …../27.5.2020) ότι με τον τρόπο που έχει διατυπωθεί αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στο αν υπήρξε αλληλογραφία κατά τη διαδικασία της έκδοσης της οικοδομικής άδειας με αριθμό ../2008. Κατά συνέπεια, επειδή με το ανωτέρω με αριθμό πρωτοκόλλου …/23.10.2020 έγγραφο της Διεύθυνσης Υπηρεσίας Δόμησης του Δήμου Νίκαιας – Αγ. Ιωάννη Ρέντη, δεν έπαψαν οι σοβαρές υπόνοιες πλαστογραφίας του κρίσιμου για την ουσία της υπό κρίση έφεσης εγγράφου της ίδιας υπηρεσίας με αριθμό πρωτοκόλλου …../15.1.2018, θα πρέπει, κατ’ άρθρο 462 του Κ.Πολ.Δ., να αναβληθεί η δίκη της υπό κρίση έφεσης, έως την έκδοση διάταξης του Εισαγγελέα Εφετών Πειραιώς επί της προσφυγής των εκκαλουσών κατά της πράξης αρχειοθέτησης της από 19.6.2020 έγκλησής τους με ……. από τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιώς, κατ’ άρθρο 52 του Κ.Π.Δ. (η άσκηση προσφυγής επιβεβαιώνεται και από την εφεσίβλητη) και την άσκηση ή μη ποινικής δίωξης ως προς το τελευταίο αυτό έγγραφο για την πράξη της πλαστογραφίας, όπως ορίζεται στο διατακτικό. Σημειωτέον ότι για την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 462 Κ.Πολ.Δ., δεν είναι αναγκαία η ύπαρξη εκκρεμούς ποινικής δίκης, όπως ισχύει στην περίπτωση του άρθρου 250 του Κ.Πολ.Δ. (Μιχ. Μαργαρίτης / Άντα Μαργαρίτη ό.π., άρθρο 462 αρ. 3).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά την από 1.7.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……/2019 έφεση των ……. και ………., κατά της απόφασης 1690/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Απορρίπτει ό,τι κρίθηκε απορριπτέο.
Αναβάλλει τη δίκη επί της ως άνω έφεσης μέχρι την έκδοση διάταξης του Εισαγγελέα Εφετών Πειραιώς επί της προσφυγής των εκκαλουσών κατά της πράξης αρχειοθέτησης της από 19.6.2020 (……..) έγκλησής τους από τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιώς και την άσκηση ή μη ποινικής δίωξης για το έγγραφο της Διεύθυνσης Υπηρεσίας Δόμησης του Δήμου Νίκαιας – Αγ. Ιωάννη Ρέντη, με αριθμό πρωτοκόλλου ………./ 15.1.2018.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στις 9 Φεβρουαρίου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ