Αριθμός 59/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 3ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ- ΚΑΘ΄ ΗΣ Η ΚΛΗΣΗ- ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας …………., εκπροσωπήθηκε δε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Παναγιώτη Πετρόπουλο (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ- ΚΑΛΟΥΝΤΟΣ- ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: …………. ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά του δικηγόρο Κυριακή Πολυχρονοπούλου (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Οι …… (ήδη εφεσίβλητος-καλών-εκκαλών) και ο …….. (μη διάδικος στην παρούσα δίκη) κατέθεσαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 1.3.2017 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./2017) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκαν η υπ΄ αριθμ. 3315/2017 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που ανέβαλε την έκδοση οριστικής απόφασης ως προς τον πρώτο ενάγοντα προκειμένου να διενεργηθεί πραγματογνωμοσύνη και δέχθηκε εν μέρει αυτήν ως προς τον δεύτερο ενάγοντα, η υπ΄ αριθμ. 170/2019 απόφαση αυτού, που ανέβαλλε την έκδοση οριστικής απόφασης ως προς το κονδύλιο των φυσικοθεραπειών και διέταξε την επανάληψη της συζήτησης στο ακροατήριο για τους λόγους που αναφέρονται σ΄ αυτήν και η υπ΄ αριθμ. 100/2020 απόφαση αυτού, που δέχθηκε την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου α) η εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα-καθ΄ης η κλήση- εφεσίβλητη με την από 14.7.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ Πρωτοδικείου ……/2020, ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου ……./2020) έφεσή της, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε αρχικά η 4η.3.2021 και β) ο πρώτος εκ των εναγόντων και ήδη εφεσίβλητος-καλών-εκκαλών με την από 16.7.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ Πρωτοδικείου ……/2020, ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου ……/2020) έφεσή του, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε αρχικά η 7η.10.2021.
Με την, κατατεθείσα ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, από 28.7.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2020) κλήση του εφεσιβλήτου-καλούντος-εκκαλούντος, η συζήτηση της υπό στοιχ β ως άνω έφεσης επαναπροσδιορίσθηκε στη δικάσιμο της 4ης. 3.2021, οπότε η συζήτηση αμφοτέρων των εφέσεων ματαιώθηκε κατά τη διάρκεια της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των Δικαστηρίων λόγω της πανδημίας κορωναϊού Covid-19 (από 11.2.2021 έως 22.3.2021). Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 21 του ν. 4786/2021 (ΦΕΚ Α 43/23.3.2021) περί αυτεπαγγέλτου ορισμού δικασίμου προς συζήτηση αυτών των υποθέσεων, τις διατάξεις των άρθρων 1, 2 και 3 του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του Εφετείου Πειραιώς και την υπ΄αριθμ. 41/2021 Πράξη της ορισθείσας από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς Δικαστή, Ζωή Καραχάλιου, Εφέτη, οι ως άνω εφέσεως επανεισάγονται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Εισάγονται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου: Α) η από 14-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ………../15-7-2020) έφεση της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «………..» και Β) η από 16-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ……/17-7-2020) έφεση του ……….. Οι εφέσεις αυτές, οι οποίες στρέφονται κατά της με αριθμ. 100/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, καθώς επίσης και κατά των εν μέρει οριστικών με αριθμ. 170/2019 και 3315/2017 αποφάσεων του ίδιου Δικαστηρίου, που εκδόθηκαν κατά την προβλεπόμενη στο άρθρο 614 παρ. 6 ΚΠολΔ ειδική διαδικασία των περιουσιακών (αυτοκινητικών) διαφορών, πρέπει να ενωθούν και συνεκδικασθούν, λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συνάφειας και για οικονομία χρόνου και εξόδων (άρθρα 31 και 246, 591 ΚΠολΔ).
Οι ως άνω υπό κρίση εφέσεις έχουν ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως (άρθρα 495 παρ. 1, 2, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 2 του ΚΠολΔ), αρμοδίως δε, φέρονται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 ΚΠολΔ), έχουν δε καταβληθεί τα απαιτούμενα για την άσκησή τους παράβολα (άρθρο 495 παρ. 3 του ΚΠολΔ). Πρέπει, επομένως, οι εφέσεις αυτές να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ), αφού συνεκδικασθούν, κατά τα ανωτέρω.
Στην από 1-3-2017 αγωγή τους ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, όπως αυτή διορθώθηκε και περιορίστηκε, οι ενάγοντες …. και ……….. ιστορούσαν ότι στον τόπο, χρόνο και υπό τις συνθήκες που αναφέρουν ειδικότερα στην αγωγή τους έλαβε χώρα τροχαίο αυτοκινητικό ατύχημα από αποκλειστική υπαιτιότητα της πρώτης των εναγομένων, ………, οδηγού του υπ’ αριθμ. κυκλ. …….. Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτου, ιδιοκτησίας της, που ήταν ασφαλισμένο για την αστική ευθύνη προς τρίτους από την κυκλοφορία του στη δεύτερη των εναγομένων ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «.………..», συνεπεία του οποίου (ατυχήματος) υπέστη υλικές ζημίες η υπ’ αριθμ. κυκλ. …… δίκυκλη μοτοσικλέτα του δεύτερου εξ αυτών και υπέστη σωματικές βλάβες ο πρώτος εξ αυτών, οδηγός της. Με βάση το ιστορικό αυτό, οι ενάγοντες ζητούσαν να αναγνωριστεί ότι υποχρεούται η δεύτερη των εναγομένων να καταβάλει νομιμοτόκως στον πρώτο εξ αυτών: 1) το ποσό των 71,08 ευρώ για ιατρικές εξετάσεις, 2) το ποσό των 9,50 ευρώ για φάρμακα, 3) το ποσό των 1.800 ευρώ για φυσικοθεραπείες, 4) το ποσό των 200 ευρώ για πλασματική δαπάνη αποκλειστικής νοσοκόμας για μία ημέρα κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στο νοσοκομείο «………..», 5) το ποσό των 3.600 ευρώ για πλασματική δαπάνη κατ’ οίκον θεραπαινίδας, 6) το ποσό των 6.125 ευρώ για απολεσθέντα εισοδήματα, 7) το ποσό των 60.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη, αφαιρουμένου του ποσού των 40 ευρώ, 8) το ποσό των 60.000 ευρώ για την προκληθείσα αναπηρία του και συνολικά το ποσό των 131.805,58 ευρώ και στον δεύτερο εξ αυτών: 1) το ποσό των 2.500 ευρώ για την ολοσχερή καταστροφή της δίκυκλης μοτοσικλέτας του και 2) το ποσό των 1.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη, την οποία υπέστη από την ολοσχερή καταστροφή της και συνολικά το ποσό των 3.500 ευρώ. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε αρχικά η με αριθμ. 3315/2017 εν μέρει οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, με την οποία θεωρήθηκε ότι η αγωγή δεν είχε ασκηθεί ως προς την πρώτη των εναγομένων, έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή ως προς τον δεύτερο των εναγόντων και, αφού αναβλήθηκε η έκδοση οριστικής απόφασης ως προς τον πρώτο των εναγόντων, διατάχθηκε η διενέργεια ιατρικής πραγματογνωμοσύνης. Ακολούθως, εκδόθηκε η με αριθμ. 170/2019 απόφαση του ίδιου Δικαστηρίου, που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή ως προς τον πρώτο των εναγόντων και ανέβαλε την έκδοση οριστικής απόφασης ως προς το αιτούμενο από αυτόν κονδύλιο των φυσικοθεραπειών. Τέλος, εκδόθηκε από το παραπάνω Δικαστήριο η με αριθμ. 100/2020 οριστική απόφαση, που έκανε δεκτό το ως άνω κονδύλιο της αγωγής του πρώτου των εναγόντων για διενέργεια φυσικοθεραπειών. Κατά των αποφάσεων αυτών παραπονούνται οι εκκαλούντες των υπό κρίση εφέσεων, για λόγους που ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν να εξαφανισθούν. Ακολούθως, η μεν εκκαλούσα της πρώτης έφεσης ζητεί να απορριφθεί η εναντίον της αγωγή, ο δε εκκαλών της δεύτερης έφεσης ζητεί να γίνει εξ ολοκλήρου δεκτή η αγωγή του.
Κατά την διάταξη του άρθρου 931 του Α.Κ. “η αναπηρία ή η παραμόρφωση, που προξενήθηκε στον παθόντα, λαμβάνεται υπόψη κατά την επιδίκαση της αποζημίωσης, αν επιδρά στο μέλλον του”. Ως αναπηρία θεωρείται κάποια έλλειψη της σωματικής, νοητικής ή ψυχικής ακεραιότητας του προσώπου, ενώ ως παραμόρφωση νοείται κάθε ουσιώδης αλλοίωση της εξωτερικής εμφανίσεως του προσώπου, η οποία καθορίζεται όχι αναγκαίως κατά τις απόψεις της ιατρικής, αλλά κατά τις αντιλήψεις της ζωής. Ως μέλλον νοείται η επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική εξέλιξη του προσώπου. Δεν απαιτείται βεβαιότητα δυσμενούς επιρροής της αναπηρίας ή της παραμορφώσεως στο μέλλον του προσώπου. Αρκεί και απλή δυνατότητα κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων. Στον επαγγελματικό-οικονομικό τομέα η αναπηρία ή παραμόρφωση του ανθρώπου, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, αποτελεί αρνητικό στοιχείο στα πλαίσια του ανταγωνισμού και της οικονομικής εξελίξεως και προαγωγής του. Οι δυσμενείς συνέπειες είναι περισσότερο έντονες σε περιόδους οικονομικών δυσχερειών και στενότητας στην αγορά εργασίας. Ο βαρυνόμενοι με αναπηρία ή παραμόρφωση μειονεκτούν και κινδυνεύουν να βρεθούν εκτός εργασίας έναντι των υγιών συναδέλφων τους. Η ανωτέρω διάταξη προβλέπει επιδίκαση από το δικαστήριο χρηματικής παροχής στον παθόντα αναπηρία ή παραμόρφωση, εφόσον συνεπεία αυτών επηρεάζεται το μέλλον του. Η χρηματική αυτή παροχή δεν αποτελεί αποζημίωση, εφόσον η τελευταία εννοιολογικώς συνδέεται με την επίκληση και απόδειξη ζημίας περιουσιακής, δηλαδή διαφοράς μεταξύ της περιουσιακής καταστάσεως μετά το ζημιογόνο γεγονός και εκείνης που θα υπήρχε χωρίς αυτό. Η αξίωση από την προαναφερθείσα διάταξη επιδιώκεται όταν πλέον έχει παγιωθεί – αποσαφηνιστεί η, συνεπεία του ατυχήματος, μονιμότητα της αναπηρίας ή παραμορφώσεως, η επιδικαζομένη δε για την αιτία αυτή χρηματική παροχή αποτελεί αποκατάσταση παρούσας ζημίας (βλ. ΑΠ 12/2020, ΑΠ 1793/2017 ΝΟΜΟΣ).
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα ……….., που εξετάστηκε στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, η οποία περιέχεται στα ταυτάριθμα με την υπ’ αριθμόν 3315/2017 απόφαση του ίδιου Δικαστηρίου πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεώς του, της υπ’ αριθμ. καταθ. …../2017 έκθεσης ιατρικής πραγματογνωμοσύνης του ορθοπεδικού χειρουργού ιατρού ……….., η διενέργεια της οποίας διατάχθηκε με την ως άνω με αριθμ. 3315/2017 απόφαση, της με αριθμ. ……./11-5-2017 ένορκης βεβαίωσης της ………, που λήφθηκε ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά, την οποία ο εφεσίβλητος-εκκαλών ……….. επικαλείται και προσκομίζει νόμιμα και η οποία ελήφθη μετά από εμπρόθεσμη και νομότυπη κλήτευση της εκκαλούσας-εφεσίβλητης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «……….», όπως προκύπτει από την υπ’ αριθ. ……/8-5-2017 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών ……….., καθώς και όλων των εγγράφων, που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νόμιμα, είτε για να ληφθούν υπόψη ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε για να χρησιμεύσουν ως δικαστικά τεκμήρια, πλην της από 5-10-2016 δήλωσης του …………., που έχει θεωρηθεί για το γνήσιο της υπογραφής από το ΚΕΠ Κέρκυρας, αποτελεί μαρτυρία τρίτου και συντάχθηκε για να χρησιμοποιηθεί στην προκειμένη δίκη, που δεν αποτελεί υποστατό αποδεικτικό μέσο (βλ. ΑΠ 17/2021, ΑΠ 297/2019 ΝΟΜΟΣ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο εφεσίβλητος-εκκαλών,στις 27-5-2016 και περί ώρα 11.20, οδηγώντας την υπ’ αριθμ. κυκλ. ….. δίκυκλη μοτοσικλέτα, ιδιοκτησίας του ………., εκινείτο επί της οδού Χρυσοστόμου Σμύρνης στον Πειραιά, με κατεύθυνση από την οδό Μουτσοπούλου προς την οδό Αγ. Φιλίππου, πλησίον της συμβολής με την οδό Ανδριανού. Κατά τον ίδιο χρόνο, η ………, οδηγώντας το υπ’ αριθμ. κυκλ. ……… Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη από την κυκλοφορία του στην εκκαλούσα-εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρεία, εκινείτο στην οδό Ανδριανού, η οποία είναι μονής κατεύθυνσης, με μία λωρίδα κυκλοφορίας, με κατεύθυνση από την οδό Μυκάλης προς την οδό Υμηττού. Όταν η …….. έφθασε στη συμβολή της οδού Ανδριανού με την οδό Χρυσοστόμου Σμύρνης, αντί ως όφειλε να διακόψει την πορεία του οχήματος, που οδηγούσε και να το ακινητοποιήσει πριν από την είσοδό του στη διασταύρωση, όπως ήταν υποχρεωμένη, λόγω της έλλειψης κάθετης και οριζόντιας σήμανσης και της συνακόλουθης προτεραιότητας των οχημάτων που έρχονταν από δεξιά [άρθρο 26 παρ. 1, 4 και 5 του ν.2696/1999 (Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας], ώστε να ελέγξει την κίνηση των οχημάτων, που κινούνταν επί της οδού Χρυσοστόμου Σμύρνης, προκειμένου να παραχωρήσει προτεραιότητα σε αυτά, εισήλθε στη διασταύρωση και απέκλεισε την πορεία της υπ’ αριθμ. κυκλ. …….. δίκυκλης μοτοσικλέτας, που οδηγούσε ο εφεσίβλητος-εκκαλών και διερχόταν εκείνη τη στιγμή, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να επιπέσει με το εμπρόσθιο και εμπρόσθιο αριστερό τμήμα της μοτοσικλέτας στο εμπρόσθιο δεξιό τμήμα του οχήματος, που οδηγούσε η ……….. Οι ως άνω συνθήκες του ατυχήματος και η αποκλειστική υπαιτιότητα της οδηγού του υπ’ αριθμ. κυκλ. ………… Ι.Χ.Ε. οχήματος, όπως έγιναν δεκτά από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, δεν αμφισβητούνται από τους διαδίκους. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι μετά το ατύχημα, ο εφεσίβλητος-εκκαλών, που γεννήθηκε το 1977, μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο του Ε.Κ.Α.Β. στο Γενικό Νοσοκομείο «………», όπου διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί κάταγμα Bennet (ΔΕ) αντίχειρα με συνοδό εξάρθρημα της βασικής άρθρωσης του αντίχειρα, κάκωση μετωπιαίας χώρας (ΔΕ), θλαστικό τραύμα (ΔΕ) αντίχειρα και (ΔΕ) γόνατος, κάκωση (ΔΕ) ώμου, κάκωση κεφαλής και κάκωση (ΔΕ) ημιθωρακίου, έγινε συρραφή των θλαστικών τραυμάτων του, υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση κλειστής ανάταξης του κατάγματος του αντίχειρα και καθήλωσης αυτού με δύο βελόνες τύπου kirschner υπό block αναισθησία και, ακολούθως, τοποθετήθηκε σ’ αυτόν γυψονάρθηκας. Εξήλθε δε από το ανωτέρω νοσοκομείο στις 28-5-2016. Στις 30-5-2016, υποβλήθηκε στο ίδιο νοσοκομείο σε αξονική τομογραφία ώμου, όπου διαπιστώθηκαν εντύπωμα Hill-Sachs στην οπίσθια άνω παρυφή της δεξιάς βραχιόνιας κεφαλής και ήπια μείωση του υπακρωμιακού χώρου δεξιά. Στις 13-6-2016 του αφαιρέθηκαν τα ράμματα των θλαστικών τραυμάτων του και στις 4-7-2016 του αφαιρέθηκαν οι βελόνες kirshner. Στις 11-7-2016 αφαιρέθηκε ο γύψινος νάρθηκας που έφερε και του χορηγήθηκε πρόγραμμα φυσιοθεραπείας του δεξιού αντίχειρα. Στις 14-7-2016 υποβλήθηκε α) σε μαγνητική τομογραφία δεξιού ώμου, στην οποία διαπιστώθηκαν: μερική ρήξη του υπερακανθίου και υπακανθίου καταφυτικού τένοντα και μικρή συλλογή υγρού στην άρθρωση του ώμου και β) σε μαγνητική τομογραφία ΑΜΣΣ, που ανέδειξε μικρού βαθμού κυκλοτερή προβολή του μεσοσπονδύλιου δίσκου στους σπονδύλους Α3-Α4 και Α6-Α7, με μικρού βαθμού πίεση επί του μηνιγγικού σάκου πρόσθια κεντρικά. Στις 18-7-2016, κατά την επίσκεψή του στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου, οι θεράποντες ιατροί του του συνέστησαν την έναρξη φυσικοθεραπειών στον αυχένα και στο δεξιό ώμο, ενώ συνεχιζόταν η φυσικοθεραπεία του δεξιού του αντίχειρα. Εξάλλου, κατά την κλινική εξέταση του εφεσιβλήτου-εκκαλούντος από τον …………., νευροχειρουργό, στις 30-11-2016, διαπιστώθηκε ότι ο ανωτέρω εμφάνιζε άλγος και μειωμένη μυϊκή ισχύ στους μύες της δεξιάς ωμικής ζώνης, με περιορισμό των κινήσεων αυτής τόσο σε εκτατικές όσο και σε καμπτικές κινήσεις, άλγος στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, με έντονο σπασμό των παρασπονδυλικών μυών, χωρίς νευρολογική σημειολογία από τα άνω άκρα, παροξυσμικά επεισόδια κεφαλαλγίας και ζάλης, με εμμένοντα χαρακτηριστικά, που αντιμετωπίζονταν με τη χρήση παυσίπονων φαρμάκων, κρίθηκε δε ότι αυτός έχρηζε συστηματικής φυσικοθεραπείας (κινησιοθεραπείας -μυϊκής ενδυνάμωσης) για την αποκατάσταση των προβλημάτων της ωμικής ζώνης δεξιά και ειδικότερα 10 κάθε μήνα για 6 μήνες, όπως επίσης για τη βελτίωση της κινητικότητας και της δυσκαμψίας, που εμφάνιζε το δεξιό άνω άκρο του μετά τη χειρουργική επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε. Περαιτέρω, σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. πρωτ. …./13-3-2017 βεβαίωση εξέτασης, που χορηγήθηκε από τα Τακτικά Εξωτερικά Ιατρεία του ανωτέρω νοσοκομείου κατά την εξέτασή του, ο εφεσίβλητος-εκκαλών παρουσίαζε μετατραυματική αρθρίτιδα της μετακαρπιοφαλαγγικής άρθρωσης του δεξιού αντίχειρα, με περιορισμό του εύρους κίνησης της άρθρωσης, συχνά επεισόδια ωμαλγίας (ΔΕ) επί μερικής ρήξης του τένοντα του υπερακανθίου και υπακανθίου μυός και συχνά επεισόδια αυχεναλγίας επί κήλης μεσοσπονδυλίου δίσκου Α3-Α4 και Α6-Α7. Όπως προεκτέθηκε, ο εφεσίβλητος-εκκαλών, μετά τον τραυματισμό του μεταφέρθηκε στο Περιφερειακό Γενικό Νοσοκομείο «………», όπου νοσηλεύτηκε και υποβλήθηκε στις προαναφερόμενες επεμβάσεις, κατά το χρονικό διάστημα από 27-5-2016 μέχρι τις 28-5-2016, οπότε εξήλθε. Ενόψει του ως άνω πολύ σύντομου χρονικού διαστήματος παραμονής του στο νοσοκομείο, κατά το οποίο υποβλήθηκε σε πολλές ιατρικές πράξεις, ευρισκόμενος συνεχώς υπό την επίβλεψη και φροντίδα του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού του νοσοκομείου, δεν ήταν αναγκαία η παροχή προς αυτόν πρόσθετων υπηρεσιών αποκλειστικής νοσοκόμου, γι’ αυτό είναι αβάσιμο και απορριπτέο το σχετικώς αιτούμενο στην αγωγή κονδύλιο. Εξάλλου, μετά την έξοδο του εφεσιβλήτου-εκκαλούντος από το νοσοκομείο και για διάστημα τριών (3) μηνών, ήτοι από τις 27-5-2016 ως 28-8-2016, ο τελευταίος δεν ήταν σε θέση να αυτοεξυπηρετηθεί πλήρως και είχε ανάγκη της υποβοήθησης τρίτου προσώπου (οικιακής βοηθού-περιποιήτριας). Δεδομένου δε ότι αυτός ήταν περιπατητικός, με αδυναμία χρήσης μόνο του δεξιού άνω άκρου του, ήταν αναγκαία η παροχή υπηρεσιών προς αυτόν για τέσσερις (4) ώρες ημερησίως. Τις υπηρεσίες αυτές προσέφερε με εντατικοποίηση των δυνάμεών της η σύζυγός του, η οποία του παρείχε πρόσθετες υπηρεσίες οικιακής βοηθού-περιποιήτριας, φροντίζοντας για τη διατροφή του, την προσωπική υγιεινή και παράλληλα την ψυχολογική υποστήριξή του, γενικά δε του παρείχε αυξημένες περιποιήσεις και φροντίδες για την αποκατάσταση της υγείας του, καθ’ υπέρβαση των οφειλόμενων στο πλαίσιο της μεταξύ συζύγων σχέσης τους. Η αντίστοιχη υποχρέωση της εκκαλούσας-εφεσίβλητης ανέρχεται στο ποσό των900 ευρώ (3 μήνες χ 300 ευρώ), με βάση την αμοιβή που θα καταβαλλόταν από τον εφεσίβλητο-εκκαλούντασε μη οικόσιτο βοηθό για τις αντίστοιχες υπηρεσίες κατά το προαναφερθέν χρονικό διάστημα. Ενόψει των ανωτέρω, πρέπει να αναγνωριστεί ότι η συνολική υποχρέωση της εκκαλούσας-εφεσίβλητης προς αποζημίωση του αντιδίκου της από την ανωτέρω αιτία (πλασματική δαπάνη οικιακής βοηθού-περιποιήτριας) ανέρχεται στο ποσό των 900 ευρώ. Επομένως, έσφαλε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που αναγνώρισε αφενός μεν ότι του οφείλεται και το ποσό των 60 ευρώ για την παροχή υπηρεσιών προς αυτόν κατά το χρονικό διάστημα από τις 27-5-2016 ως τις 28-8-2016, αφετέρου δε ότι του οφείλεται μεγαλύτερο ποσό για παροχή υπηρεσιών κατά τη χρονική περίοδο από τις 28-5-2016 μέχρι τις 28-8-2016.Είναι δε βάσιμοι οι σχετικοί τρίτος και τέταρτος λόγοι της από 14-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ………./15-7-2020) έφεσης, ενώ, αντιστοίχως είναι αβάσιμος και απορριπτέος ο πρώτος λόγος της από 16-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ………/17-7-2020) έφεσης, με τον οποίο ζητούνται υπέρτερα ποσά. Εξάλλου, όσον αφορά στο αιτούμενο από τον εφεσίβλητο-εκκαλούντα χρηματικό ποσό για την αποκατάσταση της ζημίας του, λόγω της απώλειας εισοδημάτων από την εργασία του ως οικοδόμου, όπως αποδείχθηκε, ο τελευταίος, είχε συμφωνήσει, ήδη πριν το επίδικο τροχαίο ατύχημα, με τον ……., στον οποίο είχε εργαστεί και κατά τις προηγούμενες θερινές περιόδους, να εκτελέσει εργασίες τοποθέτησης δαπέδων, χρωματισμού και λοιπές εργασίες διαμόρφωσης και πλήρους αποπεράτωσης στην ανεγειρόμενη οικοδομή αυτού, που βρίσκεται στην περιοχή …….. της Κέρκυρας, από την 1-6-2016 μέχρι τις 30-9-2016 αντί μικτού ημερομισθίου 61,25 ευρώ (καθαρού 34 ευρώ), πραγματοποιώντας 25 ημερομίσθια μηνιαίως. Εξαιτίας του τραυματισμού του, κατά τα ανωτέρω, ο εφεσίβλητος-εκκαλών κατέστη ανίκανος προς εργασία για όλο το ως άνω αναφερόμενο χρονικό διάστημα και, ως εκ τούτου, η συμφωνία ματαιώθηκε. Σημειώνεται ότι, για όλο αυτό το χρονικό διάστημα, που ήταν ανίκανος να εργαστεί, ο εφεσίβλητος-εκκαλώνδεν επιδοτήθηκε από τον ασφαλιστικό του φορέα, όπως προκύπτει από τον από 12-5-2017 λογαριασμό ασφαλισμένου του ΕΦΚΑ. Με βάση τα ανωτέρω, πρέπει να αναγνωριστεί ότι του οφείλεται το συνολικό χρηματικό ποσό των 6.125 ευρώ (61,25 Χ 25 Χ 4μήνες), που κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων θα αποκόμιζε με πιθανότητα από την εργασία του κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα. Δεν έσφαλε, επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που δέχθηκε τα ίδια ως προς το ανωτέρω κονδύλιο της αγωγής, γι’ αυτό είναι αβάσιμος και απορριπτέος ο πέμπτος λόγος της από 14-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ……./15-7-2020) έφεσης, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα. Περαιτέρω, όπως αποδεικνύεται από την υπ’ αριθμ. ………./28-3-2019 βεβαίωση παροχών ΕΟΠΠΥ, ο εφεσίβλητος-εκκαλών είχε επιδοτηθεί, ως ασφαλισμένος σ’ αυτόν τον ασφαλιστικό φορέα, για φυσικοθεραπείες, συνεπεία του ένδικου τροχαίου ατυχήματος και συγκεκριμένα για 20 συνεδρίες προς 15 ευρώ τη συνεδρία κατά τους μήνες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο του 2016, που ο ανωτέρω έκανε στον πάροχο ΕΟΠΠΥ ………. Ωστόσο, πλέον των ανωτέρω είκοσι συνεδριών φυσικοθεραπείας, ο εφεσίβλητος-εκκαλών, ενόψει της καταστάσεως της υγείας του και προς βελτίωσή της, σύμφωνα με τα ανωτέρω, ήταν αναγκαίο να υποβληθεί σε ακόμη 60 συνεδρίες, όπως του είχε υποδειχθεί να κάνει από τους θεράποντες ιατρούς του νοσοκομείου «……….» και τον νευροχειρουργό …….., κατά τα προεκτεθέντα. Σημειώνεται, εξάλλου, ότι, όπως αποδείχθηκε, ο εφεσίβλητος-εκκαλών κατέβαλε εξ ιδίων, κατά το χρονικό διάστημα Μαρτίου – Απριλίου 2017, το ποσό των 600 ευρώ για τη διενέργεια είκοσι (20) επιπλέον συνεδριών φυσικοθεραπείας προς 30 ευρώ την κάθε συνεδρία, για τη μυϊκή ενδυνάμωση και κινησιοθεραπεία της ωμικής του ζώνης. Ανεξαρτήτως όμως του γεγονότος ότι ο εφεσίβλητος-εκκαλών δεν υποβλήθηκε σε όλες τις συνεδρίες φυσικοθεραπείας, που ήταν ιατρικώς ενδεδειγμένες και αναγκαίες για την αποκατάσταση της υγείας του, δικαιούται να λάβει το συνολικό ποσό της δαπάνης, που απαιτείται για τη διενέργεια των 60 συνεδριών, ήτοι 1800 ευρώ (60 συνεδρίες Χ 30 ευρώ), που πρέπει να αναγνωριστεί ότι του οφείλει η εκκαλούσα-εφεσίβλητη. Δεν έσφαλε, επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που δέχθηκε τα ίδια, γι’ αυτό είναι αβάσιμος και απορριπτέος ο έκτος λόγος της από 14-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ……./15-7-2020) έφεσης, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα. Περαιτέρω, όπως αποδείχθηκε, βάσει κυρίως της από 25-9-2017 ιατρικής πραγματογνωμοσύνης του Ορθοπεδικού Χειρουργού …….. και της ιατρικής γνωμάτευσης του τεχνικού συμβούλου της εκκαλούσας-εφεσίβλητης, που εξέτασαν τον εφεσίβλητο-εκκαλούντα στις 13-9-2017, ο τελευταίος παρουσιάζει α) σχεδόν φυσιολογική κινητικότητα του αυχένα με αναφερόμενο άλγος στις ακραίες θέσεις και επεισόδια αυχεναλγίας, β) επώδυνη δυσκαμψία του δεξιού ώμου, ως συνέπεια της μετατραυματικής ρήξης του υπερακανθίου και του υπακανθίου τένοντα, αλλά και της επιπλοκής της ασβεστοποιού μετατραυματικής περιαρθρίτιδας, ειδικότερα δε, παρουσιάζεται περιορισμός της κινητικότητας στην πρόσθια κάμψη (ανύψωση), απαγωγή και στροφές και γ) δυσκαμψία στην 1η καρπομετακάρπια άρθρωση του δεξιού αντίχειρα, καθόσον, ενώ δύναται να ενώσει τον αντίχειρά του με το δείκτη, τον μέσο και τον παράμεσο, δεν μπορεί να ενώσει τον αντίχειρα με το μικρό δάκτυλο, επιπλέον δε, η συνολική σύσφιξη των δακτύλων του της δεξιάς άκρας χείρας είναι κάπως πιο αδύναμη σε σχέση με την αριστερή άκρα χείρα. Όπως αποδείχθηκε, όσον αφορά στα προβλήματα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, ο εφεσίβλητος-εκκαλών προ του ατυχήματος, ήδη από το 2010, αντιμετώπιζε σοβαρές αυχεναλγίες, γι’ αυτό στις 9-9-2010 υποβλήθηκε σε αξονική τομογραφία, με την οποία διαπιστώθηκε ότι παρουσίαζε δισκοπάθεια με στένωση στα διαστήματα Α3-Α4 και Α6-Α7 αριστερά. Κρίνεται, επομένως, ότι το επίδικο τροχαίο ατύχημα δεν προκάλεσε κάποια βλάβη ή επιβάρυνση στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης του εφεσιβλήτου-εκκαλούντος. Εξάλλου, τα προβλήματα δυσκαμψίας του δεξιού του ώμου και του δεξιού του αντίχειρα οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στη μη συνεπή διενέργεια όλων των απαιτούμενων φυσικοθεραπειών, όπως του είχε υποδειχθεί από τους θεράποντες ιατρούς του, κατά τα προεκτεθέντα. H κατάσταση του δεξιού του αντίχειρα δεν του δημιουργεί προβλήματα χρήσης της δεξιάς του άκρας χειρός, που να τον παρεμποδίζουν στην άσκηση της επαγγελματικής του απασχόλησης ως οικοδόμου, καθόσον, όπως προεκτέθηκε, δεν έχει πρόβλημα συνένωσης του αντίχειρά του με το δείκτη, το μέσο και τον παράμεσο, πλην όμως, λόγω του άλγους και της δυσκαμψίας του δεξιού του ώμου, δεν μπορεί να ασκήσει το επάγγελμα του οικοδόμου, Σύμφωνα με την Υ.Αγια τον προσδιορισμό του βαθμού αναπηρίας [αριθμ. Φ. 11321/οικ. 10219/688 (ΦΕΚ Β΄ 1506/04.05.2012)], για τη δυσκαμψία του ώμου-αρθρίτιδα προβλέπεται ποσοστό μερικής αναπηρίας 10%, ενώ για τη δυσκαμψία του αντίχειρα το προβλεπόμενο ποσοστό αναπηρίας είναι 0% (ορθοπεδικές παθήσεις, παρ. 3.3.3 και 3.3.16 αντιστοίχως), ενώ τα ίδια προβλέπονται και στη νεότερη ΥΑ για τον προσδιορισμό του βαθμού αναπηρίας [αριθμ. 80100/101202, ΦΕΚ Β’ τ. 6282/29-12-2021(παθήσεις και βλάβες των άκρων περ. 13.3.1.3.3 και 13.3.1.3.16). Όπως αποδείχθηκε, η κατάσταση της επώδυνης δυσκαμψίας του δεξιού ώμου του εφεσιβλήτου-εκκαλούντος μπορεί, έστω και τώρα να βελτιωθεί, με τη διενέργεια συστηματικής φυσιοθεραπείας. Ανεξαρτήτως αυτού όμως, το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπισθεί πλήρως χειρουργικά, με αρθροσκόπηση και συρραφή του τένοντα. Ενόψει δε του γεγονότος ότι α) η δυσκαμψία του δεξιού του αντίχειρα, ακόμη και αν θεωρηθεί αναπηρία, δεν επηρεάζει δυσμενώς το μέλλον του εφεσιβλήτου-εκκαλούντος και β) η επώδυνη δυσκαμψία του δεξιού του ώμου δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά αναπηρία με μόνιμο χαρακτήρα (εφόσον είναι ευχερώς δυνατή η βελτίωσή της με φυσικοθεραπείες και η πλήρης χειρουργική της αποκατάσταση), σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, δεν δικαιούται ο εφεσίβλητος-εκκαλών τη χρηματική παροχή του άρθρου 931 ΑΚ. Επομένως, έσφαλε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που αναγνώρισε ότι η εκκαλούσα-εφεσίβλητη υποχρεούται να καταβάλει στον αντίδικό της χρηματική παροχή, λόγω της προκληθείσας αναπηρίας του, ποσού 20.000 ευρώ. Είναι δε βάσιμος ο σχετικός πρώτος λόγος της από 14-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ……./15-7-2020) έφεσης, ενώ είναι αβάσιμος και απορριπτέος ο τρίτος λόγος της από 16-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ……./17-7-2020) έφεσης, με τον οποίο ζητείται μεγαλύτερο ποσό. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι ο εφεσίβλητος-εκκαλών, εξαιτίας του ένδικου ατυχήματος και, ειδικότερα, του τραυματισμού του, της νοσηλείας του, της μερικής ανικανότητας αυτοεξυπηρέτησής του για χρονικό διάστημα τριών μηνών και εν γένει των ταλαιπωριών που βίωσε, υπέστη ηθική βλάβη, για την αποκατάσταση της οποίας δικαιούται χρηματική ικανοποίηση. Λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες του ατυχήματος, τη βλάβη που επήλθε, την αποκλειστική υπαιτιότητα της οδηγού του άλλου οχήματος ….., την ηλικία του παθόντος (39 ετών κατά το χρόνο του ατυχήματος), την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των διαδίκων φυσικών προσώπων και όλες εν γένει τις συνθήκες, πρέπει να αναγνωριστεί ότι η εκκαλούσα-εφεσίβλητη οφείλει να καταβάλει στον αντίδικό της το χρηματικό ποσό των 8.000 ευρώ, που κρίνεται εύλογο. Έσφαλε, επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που αναγνώρισε ότι του οφείλεται μεγαλύτερο ποσό για την αιτία αυτή. Συνεπώς, είναι βάσιμος ο σχετικός δεύτερος λόγος της από 14-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ………/15-7-2020) έφεσης, ενώ είναι αβάσιμος και απορριπτέος ο δεύτερος λόγος της από 16-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ……./17-7-2020) έφεσης, με τον οποίο ζητείται μεγαλύτερο ποσό.
Ενόψει των ανωτέρω, δεν έσφαλε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο όσον αφορά στην έκδοση των με αριθμ. 3315/2017 και 100/2020 αποφάσεων. Όμως, σε σχέση με τη με αριθμ. 170/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, πέραν των δύο κονδυλίων 35,54 και 35,54 ευρώ, που είχε αναγνωριστεί ότι οφείλονται στον εφεσίβλητο-εκκαλούντα για διαγνωστικές δαπάνες και δεν αμφισβητούνται ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου και του ποσού των 6125 ευρώ, που ορθά αναγνωρίστηκε ότι του οφείλεται για διαφυγόντα κέρδη, όπως προεκτέθηκε, εσφαλμένα αναγνωρίσθηκε ότι του οφείλεται το ποσό των 60 ευρώ για πλασματική δαπάνη αποκλειστικής νοσοκόμου, το ποσό των 1800 ευρώ αντί των 900 ευρώ για πλασματική δαπάνη οικιακής βοηθού-περιποιήτριας, το ποσό των 20.000 ευρώ για χρηματική παροχή του άρθρου 931 ΑΚ και το ποσό των 10.000 ευρώ, αντί των 8.000 ευρώ για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Συγκεκριμένα, με την παραπάνω απόφαση είχε αναγνωρισθεί ότι του οφείλεται το συνολικό ποσό των 38.056,08 ευρώ, αντί του ποσού των 15.096,08 ευρώ (35,54+35,54+900+6125+8000). Επομένως, πρέπει να απορριφθεί κατ’ ουσίαν η από 16-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ………/17-7-2020) έφεση στο σύνολό της, όπως επίσης και η από 14-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ………/15-7-2020) έφεση, καθ’ όσον αυτή στρέφεται κατά των με αριθμ. 3315/2017 και 100/2020 αποφάσεων. Περαιτέρω, πρέπει, κατά τους βάσιμους περί τούτου ως άνω λόγους της από 14-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ……../15-7-2020) έφεσης, να εξαφανισθεί η παραπάνω με αριθμ. 170/2019 απόφαση και μάλιστα στο σύνολό της για την ενότητα της εκτέλεσης. Ακολούθως, πρέπει να γίνει δεκτή η ανωτέρω από 14-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ………../15-7-2020) έφεση και, αφού κρατηθεί η υπόθεση στο Δικαστήριο αυτό και ερευνηθεί κατ’ ουσίαν, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή και να αναγνωρισθεί ότι η εναγομένη οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 15.096,08 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής. Εξάλλου, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου, που κατατέθηκε για την άσκηση της από 16-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ……./17-7-2020) έφεσης στο δημόσιο ταμείο (άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ) και να καταδικαστεί ο εκκαλών, λόγω της ήττας του, στα δικαστικά έξοδα της αντιδίκου του του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας (άρθρα 176, 183 ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό. Επίσης, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου, που είχε κατατεθεί για την άσκηση της από 14-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ………./15-7-2020) έφεσης, στην καταθέσασα και να καταδικαστεί η εκκαλούσα-εναγομένη στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων του αντιδίκου της αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας (άρθρ. 178, 183 ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Α.ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων τις α) από 14-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ……./15-7-2020) έφεση της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «………..» και β) από 16-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ………../17-7-2020) έφεση του ……..
Β.ΔΕΧΕΤΑΙ κατά το τυπικό της μέρος και
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ κατά το ουσιαστικό της μέρος την από 16-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ……../17-7-2020) έφεση.
ΔΙΑΤΑΖΕΙ την εισαγωγή του παραβόλου, που κατατέθηκε για την άσκηση της έφεσης στο δημόσιο ταμείο.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εκκαλούντα στα δικαστικά έξοδα της αντιδίκου του, που ορίζει για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας σε εφτακόσια (700) ευρώ.
Γ.ΔΕΧΕΤΑΙ κατά το τυπικό της μέρος την από 14-7-2020 (με αριθμ. κατάθ. ……../15-7-2020) έφεση.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την ως άνω έφεση, κατά το ουσιαστικό της μέρος, όσον αφορά στις με αριθμ. 3315/2017 και 100/2020 αποφάσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκαν κατά την προβλεπόμενη στο άρθρο 614 παρ. 6 ΚΠολΔ ειδική διαδικασία των περιουσιακών (αυτοκινητικών) διαφορών..
ΔΕΧΕΤΑΙ την ως άνω έφεση, κατά το ουσιαστικό της μέρος, όσον αφορά στη με αριθμ. 170/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε κατά την προβλεπόμενη στο άρθρο 614 παρ. 6 ΚΠολΔ ειδική διαδικασία των περιουσιακών (αυτοκινητικών) διαφορών.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την παραπάνω με αριθμ. 170/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
ΚΡΑΤΕΙ την αγωγή.
ΔΙΚΑΖΕΙ επί της ουσίας την υπόθεση.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι η εναγομένη υποχρεούται να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των δεκαπέντε χιλιάδων, ενενήντα έξι ευρώ και οκτώ λεπτών (15.096,08 ευρώ) με το νόμιμο τόκο από την επομένη ημέρα της επίδοσης της αγωγής
ΔΙΑΤΑΖΕΙ την επιστροφή του παραβόλου, που είχε κατατεθεί για την κατάθεση της έφεσης, στην καταθέσασα.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εκκαλούσα-εναγομένη στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων του αντιδίκου της, που ορίζει για αμφοτέρους τους βαθμούς δικαιοδοσίας σε οκτακόσια (800) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 4 Φεβρουαρίου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ