Αριθμός 99/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Φωτεινή Μάμαλη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: ………. ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό του δικηγόρο Πανταζή Βρυνιώτη (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Εταιρείας περιορισμένης ευθύνης …………., εκπροσωπήθηκε δε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Αθανάσιο Γκόρτσο (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Ο εκκαλών κατέθεσε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 15.3.2017 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../2017) ανακοπή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 2532/2019 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που απέρριψε την ανακοπή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου ο ανακόπτων και ήδη εκκαλών με την από 25.11.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2019) έφεσή της, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς ………/2020) αρχικά η 4η.3.2021, οπότε η συζήτησή της ματαιώθηκε κατά τη διάρκεια της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των Δικαστηρίων λόγω της πανδημίας κορωναϊού Covid-19 (από 11-2-2021 έως 22-3-2021). Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 21 του ν. 4786/2021 (ΦΕΚ Α 43/23-3-2021) περί αυτεπαγγέλτου ορισμού δικασίμου προς συζήτηση αυτών των υποθέσεων, τις διατάξεις των άρθρων 1, 2 και 3 του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του Εφετείου Πειραιώς και την υπ΄αριθμ. 85/2021 Πράξη της ορισθείσας από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς Δικαστή, Αικατερίνη Νομικού, Πρόεδρο Εφετών, η προκειμένη υπόθεση επανεισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση από 25.11.2019 (αριθ.καταθ. ………/27.11.2019) έφεση, κατά της υπ’ αριθ. 2532/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που εκδόθηκε κατά την διαδικασία των Περιουσιακών Διαφορών (Κ.Πολ.Δ 614, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο τέταρτο του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015), ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα, ήτοι εντός δύο (2) ετών από τη δημοσίευση της απόφασης που περάτωσε τη δίκη (17.7.2019), αφού από τα έγγραφα της δικογραφίας δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης (άρθ. 495 παρ. 1, 2, 511, 513 παρ. 1Β, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 2, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015 και 591 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθ. 533 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ), δεδομένου ότι, για το παραδεκτό αυτής έχει καταβληθεί από τον εκκαλούντα, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3, το νόμιμο παράβολο, όπως προκύπτει από την με ημερομηνία 27.11.2019 πράξη κατάθεσης παραβόλου της Γραμματέως Πρωτοδικείου Πειραιά.
Ο ανακόπτων και ήδη εκκαλών στην από 15.5.2017 (αριθ.καταθ. ……../2017) ανακοπή του, ιστορεί ότι κατόπιν αιτήσεως της καθ’ ης η ανακοπή και ήδη εφεσίβλητης εταιρείας περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία “………….”, εκδόθηκε σε βάρος του ως οφειλέτη, δυνάμει της από 24.9.2009 σύμβασης αναδοχής χρέους, η υπ’ αριθ. ……./22.12.2014 Διαταγή Πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, δυνάμει της οποίας διατάχθηκε με την από 13.2.2017 επιταγή προς εκτέλεση, να καταβάλει στην καθ’ ής το ποσό συνολικά (48.713,35+1.000 ευρώ για δικαστικά έξοδα+1.000 ευρώ για τη σύνταξη της επιταγής+100 ευρώ για επίδοση της επιταγής) 50.813,35 ευρώ, νομιμότοκα από την επίδοση της επιταγής και μέχρι την εξόφληση. Ζητεί δε, κατ’ ορθή εκτίμηση, για τους αναφερόμενους σε αυτή (ανακοπή) λόγους να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά καθώς και η από 13.2.2017 επιταγή προς εκτέλεση που έχει τεθεί κάτω από ακριβές αντίγραφο του πρώτου απογράφου εκτελεστού της με αριθμό …../2014 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφασή του απέρριψε την ανακοπή και επικύρωσε την ως άνω υπ’ αριθ. …../2014 διαταγή πληρωμής και την από 13.2.2017 επιταγή προς εκτέλεση. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ο ηττηθείς ανακόπτων με την κρινόμενη έφεσή του και τους λόγους που περιλαμβάνονται σε αυτή που ανάγονται, σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί, κατ’ ορθή εκτίμηση, να εξαφανισθεί άλλως μεταρρυθμιστεί η εκκαλούμενη προκειμένου να γίνει δεκτή η ανακοπή του και ακυρωθεί ολικά ή μερικά η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής και η από 13.2.2017 επιταγή προς εκτέλεση που έχει τεθεί κάτω από ακριβές φωτοαντίγραφο του πρώτου απογράφου εκτελεστού της υπ’ αριθ. …./2014 διαταγής πληρωμής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Με τον δεύτερο λόγο της ανακοπής, ο ανακόπτων ισχυρίζεται ότι, η απαίτηση της καθ’ ης α)από μισθώματα για το χρονικό διάστημα από 1.1.2002 έως 31.1.2005 συνολικού ποσού 26.424 ευρώ (734 μηνιαίο μίσθωμα Χ 35 μήνες), β) από εκσκαφικές εργασίες του περιβάλλοντος χώρου στο ελαιοτριβείο του παλιού οφειλέτη, οι οποίες διενεργήθηκαν το έτος 2002, ύψους δέκα χιλιάδων (10.000) ευρώ, και γ) από πώληση ζυγαριάς, μηχανήματος σιλό, κοχλία και δεξαμενής στην επιχείρηση του παλαιού οφειλέτη, καθώς και η εγκατάσταση αυτών στην επιχείρηση-ελαιοτριβείο του παλαιού οφειλέτη, που διενεργήθηκαν το έτος 2002, έχουν ήδη παραγραφεί, καθόσον έχει παρέλθει χρονικό διάστημα πλέον των πέντε (5) ετών από τον χρόνο γέννησης κάθε μίας από τις ως άνω αξιώσεις και συνεπώς πρέπει να ακυρωθεί η υπ’ αριθ. …./22.12.2014 διαταγή πληρωμής, του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά καθώς και η κάτωθι αυτής από 13.2.2017 επιταγή προς εκτέλεση ως προς τα ως άνω ποσά κεφαλαίου (26.424+10.000+6.537) που ενσωματώνονται στον ως άνω εκτελεστό τίτλο. Με το περιεχόμενο αυτό, ο συγκεκριμένης λόγος ανακοπής είναι νόμιμος, στηριζόμενος στις διατάξεις των άρθρων 471, 473 παρ. 1, 474, 250 αρ.1 και αρ. 16, 251, 253, 694 ΑΚ και πρέπει να ερευνηθεί και από ουσιαστική άποψη.
Από την υπ’ αριθ. …./28.4.2017 ένορκη βεβαίωση που λήφθηκε με επιμέλεια του ανακόπτοντος ενώπιον της συμβολαιογράφου Φαλάρων, ………., κατόπιν νόμιμης κλήτευσης της αντιδίκου (βλ.την υπ’ αριθ. …./21.4.2017 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή Εφετείου Αθηνών, ………..), και από όλα τα προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα, τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε προς άμεση απόδειξη είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μερικά από τα οποία μνημονεύονται πιο κάτω, χωρίς πάντως να παραλειφθεί κανένα από αυτά για την ουσιαστική εκτίμηση της διαφοράς, αποδείχθηκαν τα εξής πραγματικά περιστατικά: Την 24.9.2009 καταρτίστηκε μεταξύ του νομίμου εκπροσώπου της καθ’ ης η ανακοπή και του ανακόπτοντος, σύμβαση με το ακόλουθο περιεχόμενο:
“Α. Η δανείστρια είχε εκμισθώσει στην εταιρία με την επωνυμία “………..” επαγγελματικά μηχανήματα έναντι των κατ’ ελάχιστον μηνιαίου μισθώματος των 734 ευρώ – ετησίου 8.808 ευρώ και για το χρονικό διάστημα από 01/01/2002 έως 31/01/05, ήτοι για τρία χρόνια. Το συνολικό μίσθωμα που έπρεπε να καταβληθεί για την τριετία ανήρχετο στο ποσό των 26.424 ευρώ (734 ευρώ Χ 36 μήνες), ποσό το οποίο ουδέποτε καταβλήθηκε, ενώ η μίσθωση συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ήδη με την παρούσα ο δεύτερος συμβαλλόμενος συμφωνεί ρητά όπως αναδεχθεί το χρέος της άνω Ομορρύθμου εταιρίας του πατρός του και συγκεκριμένα το ποσό των είκοσι έξι χιλιάδων τετρακοσίων είκοσι τεσσάρων ΕΥΡΩ (26.424 ευρώ) δια της παρούσης συμβάσεως υπεισερχομένου τούτου στη της οεφιλέτιδος εταιρίας και απαλλασσόμενης αυτής από το άνω χρέος σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 471 Α.Κ επ. Την δε ως άνω οφειλή, αλλά και τις υπό στοιχεία Β)Γ) και Δ) οφειλές υπόσχεται ο αναδεχθείς να καταβάλλει το αργότερο μέχρι τις 25/09/2010 (δήλη ημέρα), μετά την πάροδο της οποίας όλες οι – στο παρόν – οφειλές του καθίστανται ληξιπρόθεσμες και δικαστικά απαιτητές.
Β) Με την από 20.11.2001 σύμβαση αναγνώρισης χρέους ο ………., πατέρας του αναδεχθέντος, είχε αναγνωρίσει οφειλή του προς την δανείστρια ύψους 13.332,35 ευρώ η οποία προήρχετο από :α) έξοδα μεταφοράς των μισθωθέντων επαγγελματικών μηχανημάτων, στα οποία είχε υποβληθεί η δανείστρια και τα οποία ανήρχοντο στο ποσό των 1.500 ευρώ και β) από την κατασκευή γραφείων εκ μέρους της δανείστριας με δικό της συνεργείο εργατών σε έκταση 18 τ.μ σε ιδιόκτητο χώρο του τότε συμβαλλόμενου …….. και για την εξυπηρέτηση των αναγκών της λειτουργίας της ήδη υπάρχουσας επιχείρησης ελαιοτριβείου συνολικής δαπάνης 11.832,35 ευρώ. Έτσι η άνω συνολική οφειλή του τότε συμβαλλόμενου ………., αν και αναγνωρίστηκε εκ μέρους του, εν τούτοις ουδέποτε εκπληρώθηκε.
Ήδη με την παρούσα ο δεύτερος συμβαλλόμενος (ΑΝΑΔΕΧΘΕΙΣ) συμφωνεί ρητά όπως αναδεχθεί το ήδη αναγνωρισθέν χρέος του πατρός του και συγκεκριμένα το ποσό των δέκα τριών χιλιάδων τριακοσίων τριάντα δύο ΕΥΡΩ και τριάντα πέντε ΛΕΠΤΩΝ (13.332,35 ευρώ) δια της παρούσης συμβάσεως υπεισερχόμενου τούτου στη θέση του οφειλέτη πατρός του και απαλλασσόμενου του τελευταίου από το άνω χρέος σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 471 Α.Κ επ.
Γ) Για την ίδια ως άνω αιτία, δηλαδή για την εξυπηρέτηση των αναγκών της λειτουργίας της ήδη υπάρχουσας επιχείρησης ελαιοτριβείου του μέσω της κατασκευής γραφείων στο οικόπεδο του τότε συμβαλλόμενου ………… η δανείστρια εταιρία είχε δαπανήσει – πέρα από το προηγούμενο κονδύλιο για εργατικά και υλικά -, και το επιπλέον ποσό των 10.000 ευρώ για εκσκαφικές εργασίες του περιβάλλοντος χώρου και για τη θεμελίωση των γραφείων, ποσό το οποίο ουδέποτε καταβλήθηκε στην δανείστρια.
Ήδη με την παρούσα ο δεύτερος συμβαλλόμενος συμφωνεί ρητά όπως αναδεχθεί το χρέος του πατρός του και συγκεκριμένα το ποσό των δέκα χιλιάδων ΕΥΡΩ (10.000 ευρώ) δια της παρούσης συμβάσεως υπεισερχόμενου τούτου στη θέση του οφειλέτη πατρός του και απαλλασσόμενου του τελευταίου από το άνω χρέος σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 471 Α.Κ επ.
Δ) Επίσης η δανείστρια είχε πωλήσει στην άνω Ομόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία “…………… μια ζυγαριά αξίας 1.357 ευρώ και ένα μηχάνημα σιλό, ένα κοχλία και μια δεξαμενή ,της οποίας την εγκατάσταση έκανε η δανείστρια ιδίαις δαπάναις. Η δε αξία των τριών μηχανημάτων και του κόστους εργασίας της εγκατάστασης ανήρχετο στο ποσό των 5000€ από το άνω συνολικό ποσό των 6.357€ (1357€ + 5000€) η οφειλέτιδα εταιρία ουδέν κατέβαλλε μέχρι σήμερα. Ήδη με την παρούσα ο δεύτερος συμβαλλόμενος συμφωνεί ρητά όπως αναδεχθεί το χρέος του πατρός του και συγκεκριμένα το ποσό των έξι χιλιάδων τριακοσίων πενήντα επτά ΕΥΡΩ (6.357€) δια της παρούσης συμβάσεως υπεισερχόμενου τούτου στη θέση της οφειλέτιδος εταιρίας του πατρός του και απαλλασσόμενης αυτής από το άνω χρέος σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 471 Α.Κ επ. Οι συμβαλλόμενοι ρητά συμφωνούν όπως το κύρος της παρούσας σύμβασης δεν εξαρτάται με κανένα τρόπο από την ύπαρξη και το κύρος της μεταξύ παλαιών οφειλέτων και του αναδεχόμενου έννομης σχέσεως”. Δυνάμει της ως άνω σύμβασης ο ανακόπτων ανέλαβε ως νέος οφειλέτης απέναντι στην δανείστρια – καθ’ ης η ανακοπή, την εκπλήρωση των άνω χρεών της παλαιάς οφειλέτριας εταιρείας και του ομορρύθμου εταίρου αυτής (πατέρα ανακόπτοντος), οι οποίοι (παλαιοί οφειλέτες) απαλλάχτηκαν από την καταβολή των αναδεχομένων ως άνω χρεών (ΑΚ 471). Συνεπεία της ως άνω προδήλως σαφούς και έγκυρης σύμβασης στερητικής αναδοχής χρέους, επήλθε ειδική διαδοχή ως προς το πρόσωπο του οφειλέτη (ανακόπτων νέος οφειλέτης) ενώ τα αναδεχόμενα χρέη διατήρησαν το περιεχόμενο και τη φύση τους. Επίσης, μόνη αυτή (από 24.9.2009 σύμβαση αναδοχής) δεν επέφερε μόνη αυτή διακοπή της παραγραφής (ΑΚ 471) για τα ως άνω αναδεχόμενα χρέη, εφόσον δεν προκύπτει από επικαλούμενους ισχυρισμούς η συνδρομή νόμιμου λόγου διακοπής αυτής (παραγραφής, ΑΚ 261-269). Ούτε η κατάρτιση αυτής (σύμβασης αναδοχής) συνιστά και σύμβαση αναγνώρισης των αναδεχόμενων ως άνω χρεών, δεδομένου ότι, ούτε επίκληση αλλά ούτε και από συνδρομή περιστάσεων και περιστατικών συνάγεται θεμελίωση και βασιμότητα σύναψης τέτοιας σύμβασης ταυτοχρόνως (αναγνώρισης αναδεχόμενων χρεών) (Απ. Γεωργιάδης-Μιχ. Σταθόπουλος, ΑΚ, κατ’ άρθρο Ερμηνεία, άρθρο 471, 473, 474, σελ.638 επ., Νικόλαος Τριάντος ΑΚ, Ερμηνεία κατ’ άρθρο, άρθ. 471 σελ. 832-834, άρθ. 473 σελ. 837, 837, άρθ. 873 σελ. 1447 επ., Εφ.Λαρ. 191/2006 ΝΟΜΟΣ).
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι ως προς τα εσνωματομένα στον προσβαλλόμενο εκτελεστό τίτλο και αναδεχόμενα από τον ανακόπτοντα χρέη: 1)Τα οφειλόμενα μισθώματα για το χρονικό διάστημα από 1.1.2002 έως και 31.1.2005 συνολικού ποσού 26.424 ευρώ (734 ευρώ μηνιαία Χ 36 μήνες), έχουν υποπέσει σε πενταετή παραγραφή. Συγκεκριμένα, από την λήξη του έτους μέσα στο οποίο γεννήθηκε η αξίωση καταβολής κάθε μηνιαίου μισθώματος, ήτοι από 1.1.2003 για τα μισθώματα του έτους 2003, από 1.1.2005 για τα οφειλόμενα μισθώματα του έτους 2004 και από 1.1.2006 για τα οφειλόμενα μισθώματα του έτους 2005, και ήταν δυνατή η δικαστική τους επιδίωξη, άρχισε η πενταετής παραγραφή τους, που συμπληρώθηκε, χωρίς να συντρέξει νόμιμος λόγος διακοπής αυτής (παραγραφής), αντιστοίχως την 1.1.2008, 1.1.2009, 1.1.2010 και 1.1.2011. Κατά τον χρόνο της συνάψεως της συμβάσεως αναδοχής ο χρόνος παραγραφής είχε συμπληρωθεί για τις αξιώσεις καταβολής μισθωμάτων του έτους 2002 και του έτους 2003, για τα μισθώματα των ετών 2004 και 2005 κατά τον χρόνο σύναψης της άνω σύμβασης αναδοχής υπήρχε ο νομικός λόγος και τα πραγματικά περιστατικά που θεμελίωναν την ένσταση πενταετούς παραγραφής συμπληρώθηκαν, την 1.1.2010 και 1.1.2011 μετά την σύναψη της αναδοχής (24.9.2009) και συνεπώς η απαίτηση αυτή, συνολικού ποσού 26.424 ευρώ, που αποτελεί τμήμα του διαταχθέντος και επιτασσομένου να καταβληθεί στην καθ’ ής – δανείστρια ποσού είναι ολικά παραγεγραμμένη, πριν από την έκδοση προσβαλλόμενου εκτελεστού τίτλου (22.12.2014), βάσει της από 19.12.2014 (αριθ.καταθ. ………../2014) αίτησης έκδοσης αυτής από την καθ’ ής, 2)Για τις εκσκαφικές εργασίες του περιβάλλοντος χώρου του ελαιοτριβείου της επιχείρησης των παλαιών οφειλετών, ποσού 10.000 ευρώ που πραγματοποιήθηκαν και παραδόθηκαν σε αυτή (παλαιά οφειλέτρια) το έτος 2002, αφού τότε εκμισθώθηκαν και μηχανήματα του ελαιοτριβείου από την καθ’ ής για τις ανάγκες λειτουργίας αυτού (ελαιοτριβείου), η παραγραφή άρχισε από τον χρόνο που γεννήθηκε η αξίωση αμοιβής της καθ’ ής (παράδοσης του έργου, ΑΚ 250 αρ. 1, 694) και ήταν δυνατή η δικαστική επιδίωξή της (έτος 2002) συμπληρώθηκε με την πάροδο πέντε (5) ετών το έτος 2008, αφού δεν προέκυψε η συνδρομή διακοπτικού της παραγραφής λόγου, η οποία (πενταετής παραγραφή) είχε συμπληρωθεί πριν την σύναψη της σύμβασης αναδοχής. Συνεπώς, η απαίτηση αυτή ποσού 10.000 ευρώ που αποτελεί τμήμα του διατασσόμενου με τον εκτελεστό τίτλο και επιτασσόμενου με την προσβαλλόμενη επιταγή προς εκτέλεση, είναι παραγεγραμμένη, 3)Για την πώληση ζυγαριάς, μηχανήματος σιλό, κοχλία και δεξαμενής για τις ανάγκες λειτουργίας της επιχείρησης του ελαιοτριβείου των παλαιών οφειλετών, ποσού 1.357 ευρώ, που πραγματοποιήθηκε το έτος 2002, και την εγκατάσταση αυτών κατά τον ίδιο χρόνο στην άνω επιχείρηση των παλαιών οφειλετών, κόστους πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ, η πενταετής παραγραφή άρχισε από τον χρόνο που γεννήθηκε η αξίωση αυτή (έτος 2002 – πώληση εμπορευμάτων, εκτέλεση εργασιών, ΑΚ 250 αρ. 1) και ήταν δυνατή η δικαστική επιδίωξή της και συμπληρώθηκε το έτος 2008, ήτοι πριν τον χρόνο σύναψης της σύμβασης αναδοχής (24.9.2009), αφού δεν προέκυψε η συνδρομή νόμιμου λόγου διακοπής της παραγραφής και συνεπώς η απαίτηση συνολικού ποσού (1357+5.000) 6.357 ευρώ, που αποτελεί τμήμα του ποσού και διατασσόμενου με τον προσβαλλόμενο εκτελεστό τίτλο και επιτασσόμενου με την προσβαλλόμενη επιταγή προς εκτέλεση να καταβληθεί στην καθ’ ής, είναι παραγεγραμμένη.
Ακολούθως, αποδείχθηκε για την απαίτηση της καθ’ ής – δανείστριας ποσού 13.332,35 ευρώ ,την οποία αναδέχθηκε ο ανακόπτων και η οποία είχε αναγνωριστεί με την από 20.11.2001 σύμβαση αναγνώρισης, που καταρτίστηκε μεταξύ του παλαιού οφειλέτη, …………, και της καθ’ ής – εφεσίβλητης, ο ανακόπτων έχει ήδη καταβάλει το ποσό των 7.400 ευρώ, κατά το χρονικό διάστημα από 12.4.2012 έως 5.3.2013, όπως η καταβολή και ο καταλογισμός αυτής, δεν αμφισβητείται από την καθ’ ής – εφεσίβλητη, η οποία (απαίτηση), λόγω της προϋφιστάμενης σύμβασης αναγνώρισης χρέους δεν έχει υποπέσει σε παραγραφή.
Όμως, από τα ως άνω αποδεικτικά στοιχεία, δεν συνάγεται, η κατάρτιση συμφωνίας μεταξύ του νέου οφειλέτη (ανακόπτοντα) και της δανείστριας – καθ’ ής, παραίτησης αυτού (ανακόπτοντα) από την προβολή της ενστάσεως παραγραφής, δεδομένης της μη επίκλησης και απόδειξης αντίστοιχων περιστάσεων και περιστατικών από τα οποία να προκύπτει η βασιμότητα του ισχυρισμού της καθ’ ής, ούτε προέκυψαν περιστατικά από τα οποία να συνάγεται ότι αυτός (ανακόπτων) γνώριζε κατά το χρόνο σύναψης της σύμβασης αναδοχής ότι τα ως άνω αναδεχόμενα χρέη έχουν υποπέσει σε παραγραφή, άλλωστε ορισμένα υπέπεσαν σε παραγραφή μετά την σύναψη της ένδικης σύμβασης. Αντίθετη κρίση δεν δύναται να συναχθεί από τις ως άνω καταβολές του νέου οφειλέτη – ανακόπτοντα έναντι της αναδεχόμενης μη παραγεγραμμένης οφειλής. Ούτε άλλωστε προκύπτει, όπως ανωτέρω αναφέρθηκε, σύναψη σύμβασης αναγνώρισης των αναδεχόμενων ως άνω χρεών μεταξύ των διαδίκων (ανακόπτοντα – νέου οφειλέτη – καθ’ ής – δανείστριας), ώστε να κριθεί κατά τις περιστάσεις, με την ερμηνεία, σύμφωνα με τα άρθρα 173 και 200 του ΑΚ (Ν.Τριάντος ό.π, άρθρ. 873 σελ. 1450, αρ. 2, 1451 αρ. 5, ΑΠ 1292/2000 ΝΟΜΟΣ), είτε σύμβαση αιτιώδους αναγνώρισης χρέους (ΑΚ 361), όπως ολότελα αβάσιμα ισχυρίζεται η καθ’ ής. Κατά συνέπεια, αφού συμπληρώθηκε η πενταετής παραγραφή για τις, α)αξιώσεις από οφειλόμενα μισθώματα συνολικού ποσού 26.424 ευρώ, β)από την αξίωση για εκσκαφικές εργασίες του περιβάλλοντος χώρου, ποσού 10.000 ευρώ και γ)από πώληση ζυγαριάς, μηχανήματος σιλό, κοχλία και δεξαμενής ,καθώς και εγκατάστασης αυτών στο ελαιοτριβείο του παλαιού οφειλέτη, ποσού συνολικά 6.357 ευρω, ο ανακόπτων δεν υποχρεούται σε καταβολή αυτών, ούτε σε εξαναγκασμό για εκπλήρωση με αναγκαστική εκτέλεση (ΑΚ 272), επίσης στο τμήμα της αξίωσης ποσού 13.332,35 ευρώ, δεν υπολογίζεται το ποσό των 7.400 ευρώ, το οποίο είχε καταβάλει στην καθ’ ής και επομένως το διατασσόμενο με τον προσβαλλόμενο εκτελεστό τίτλο και επιτασσόμενο για εκπλήρωση με αναγκαστική εκτέλεση ποσό ανέρχεται σε 5.932 ευρώ, το οποίο δεν αμφισβητεί ο ανακόπτων ότι οφείλεται έως σήμερα. Επομένως το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την εκκαλούμενη απόφασή του απέρριψε τον λόγο της υπό κρίση ανακοπής ως ουσιαστικά αβάσιμο και την ανακοπή κατά της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής και της από 13.2.2017 επιταγής προς εκτέλεση στο σύνολό της, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και ως προς την εφαρμογή και ερμηνεία του νόμου. Γι’ αυτό πρέπει να γίνει δεκτός ο υπό κρίση αντίστοιχος λόγος έφεσης (δεύτερος) και η έφεση στο σύνολό της, παρέλκουσας της έρευνας των λοιπών λόγων έφεσης (ΑΠ 1464/2012 ΝΟΜΟΣ), (τέταρτου, πέμπτου, έκτου), να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση, να κρατηθεί και δικαστεί η υπό κρίση ανακοπή, να γίνει δεκτός ο παραπάνω λόγος ανακοπής (δεύτερος) και η ανακοπή εν μέρει ως κατ’ ουσίαν βάσιμη, παρέλκουσας της έρευνας των λοιπών λόγων αυτής (ανακοπής), εφόσον την έννομη συνέπεια της αιτούμενης ακύρωσης (εν μέρει) της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής και της επιταγής προς εκτέλεση συνεπάγεται η παραδοχή μόνο του ως άνω λόγου και του συναφούς τρίτου λόγου, που επέχουν θέση αυτοτελούς ιστορικής βάσεως (ΑΠ 14/2010), και να ακυρωθεί μερικά, α)η προσβαλλόμενη υπ’ αριθ. …../22.12.2014 διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και β) η από 13.2.2017 επιταγή προς εκτέλεση που έχει τεθεί κάτω από ακριβές φωτοαντίγραφο του πρώτου (α΄) απογράφου εκτελεστού της με αριθ. …../2014 διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ως προς το ποσό των σαράντα δύο χιλιάδων επτακοσίων ογδόντα ενός (42.781) ευρώ και ως προς τους επιδικασθέντες με αυτή (διαταγή πληρωμής) για το ίδιο ποσό (42.781) τόκους υπερημερίας, κατά παραδοχή ως βάσιμου και του τρίτου λόγου της υπό κρίση έφεσης.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται την από 25.11.2019 (αριθ.καταθ. ……../2019) έφεση κατά της υπ’ αριθ. 2532/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, κατά το τυπικό και ουσιαστικό μέρος της.
Εξαφανίζει την υπ’ αριθ. 2532/2019 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Κρατεί και δικάζει την από 15.5.2017 (αριθ.καταθ. ……../2017) ανακοπή.
Δέχεται εν μέρει την ανακοπή.
Ακυρώνει την, α) υπ’ αριθ. ……./2014 διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και, β) την κάτωθι αυτής από 13.3.2017 επιταγής προς εκτέλεση εν μέρει, ως προς το ποσό των σαράντα δύο χιλιάδων επτακοσίων ογδόντα ενός (42.781) ευρώ και ως προς τους επιδικασθέντες για το ίδιο ποσό σαράντα δύο χιλιάδων επτακοσίων ογδόντα ενός (42.781) ευρώ τόκους.
Επιβάλλει τα δικαστικά έξοδα του εκκαλούντος και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας στην εφεσίβλητη, τα οποία ορίζει σε δύο χιλιάδες εξακόσια τριάντα οκτώ ευρώ και πενήντα (2.638,50) λεπτά.
Διατάσσει την επιστροφή του κατατεθέντος παραβόλου για την άσκηση έφεσης στον εκκαλούντα.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 24 Φεβρουαρίου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ