ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός Αποφάσεως 694/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Συγκροτήθηκε από τη δικαστή Μαρία Κωττάκη, Εφέτη , που όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοικήσεως του Δικαστηρίου και τη Γραμματέα Κ.Δ. .
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ
Ι. Η υπό κρίση από 12-5-2017 έφεση (ΓΑΚ ……….. και ΕΑΚ ………) κατά της υπ’ αριθ.1416/2017 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που δίκασε την ένδικη διαφορά κατ’ αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία, έχει ασκηθεί νομότυπα, με κατάθεση του δικογράφου της και του σε αυτό συνημμένου παραβόλου (αρθ. 495 ΚΠολΔ) στη Γραμματεία του εκδόντος την εκκαλουμένη δικαστηρίου και εμπρόθεσμα, εντός τριάντα ημερών από την επίδοση της εκκαλουμένης, η οποία έλαβε χώρα στις 12-4-2017, όπως προκύπτει από την επισημείωση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών, ………, επί του προσκομιζομένου, επιδοθέντος αντιγράφου αυτής. Πρέπει, επομένως, η έφεση να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω κατά την ίδια διαδικασία ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (αρθρ. 495 επ., 511, 513, 516, 517, 518, 520 § 1, 532, 533 ΚΠολΔ).
ΙΙ. Με την από 5-2-2015 (ΓΑΚ ……., ΑΚ …….) αγωγή, η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη, ζήτησε, κατά τις περί ενδοσυμβατικής ευθύνης και επικουρικά περί αδικαιολόγητου πλουτισμού διατάξεις, να υποχρεωθεί η εναγομένη και ήδη εκκαλούσα, με απόφαση προσωρινά εκτελεστή, να της καταβάλει συνολικό ποσό 75.082,70 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, ως υπόλοιπο αμοιβής της α) για τις αναλυτικά περιγραφόμενες κατ΄είδος και αντίστοιχη τιμολόγηση μηχανολογικές εργασίες επισκευής και συντήρησης του αναφερόμενου πλοίου κυριότητας της εναγομένης, τις οποίες πραγματοποίησε η ενάγουσα με δικά της συνεργεία, κατά το χρονικό διάστημα από 24-5-2012 έως 16-6-2014 και β) για τα αναλυτικά περιγραφόμενα κατ΄είδος και τιμή μονάδας αγαθά (εξαρτήματα και ανταλλακτικά) που χρησιμοποιήθηκαν για τις ανωτέρω εργασίες, όπως το παραπάνω ποσό επιμερίζεται στα αναφερόμενα στην αγωγή τιμολόγια εκδόσεως της ενάγουσας. Η εκκαλουμένη κρίνοντας ότι έχει διεθνή δικαιοδοσία και εφαρμόζοντας το ελληνικό δίκαιο απέρριψε α) την επικουρική βάση της αγωγής από τον αδικαιολόγητο πλουτισμό ως μη νόμιμη, β) την ένσταση εξοφλήσεως, που υπέβαλε η εναγομένη, ως αόριστη και γ) το αίτημα της εναγομένης για αναβολή της δίκης κατ΄άρθρο 249 ΚΠολΔ ως κατ’ ουσίαν αβάσιμο. Ακολούθως, δέχθηκε εν όλω την αγωγή ως και κατ΄ουσίαν βάσιμη και επιδίκασε σε βάρος της εναγομένης το ανωτέρω ποσό, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, απέρριψε το αίτημα περί κηρύξεώς της προσωρινά εκτελεστής και τέλος καταδίκασε την εναγομένη στα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας ποσού 2.600 ευρώ. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται τώρα η εναγομένη και ήδη εκκαλούσα για κακή εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την εξαφάνισή της και την απόρριψη της αγωγής.
ΙΙΙ.Α. Σύμφωνα με το άρθρο 262 παρ. 1 του ΚΠολΔ, η ένσταση πρέπει να περιλαμβάνει σαφή έκθεση των γεγονότων που τη θεμελιώνουν και ορισμένο αίτημα, διαφορετικά είναι αόριστη, η δε αοριστία εξετάζεται και αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο και επιφέρει την απόρριψή της ως απαράδεκτης. Η έλλειψη των παραπάνω στοιχείων δεν μπορεί να συμπληρωθεί με παραπομπή σε έγγραφα, ούτε από την εκτίμηση των αποδείξεων. Β. Κατά τα άρθρα 416 και 417 του Α.Κ. “Η ενοχή αποσβήνεται με καταβολή”. “Η καταβολή απαιτείται να γίνει στο δανειστή ή σε όποιον ο δανειστής ή το δικαστήριο ή ο νόμος έχει επιτρέψει να δεχθεί την καταβολή. Η καταβολή που έγινε σε άλλον ισχύει αν ο δανειστής την εγκρίνει ή εφόσον ωφελείται από αυτήν”. Από τις διατάξεις αυτές, σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 211, 236, 361 και 424 εδ. α` ΑΚ, συνάγεται ότι για να έχει αποσβεστικό αποτέλεσμα της ενοχής η εκπλήρωση της παροχής που συντελείται με καταβολή, πρέπει αυτή να γίνει: 1) είτε προς το δανειστή προσωπικά ή τον επιτετραμένο από το δικαστήριο ή το νόμιμο η δικαστικό αντιπρόσωπο του δανειστή, εφοδιασμένο στην τελευταία περίπτωση με πληρεξούσιο έγγραφο, 2) είτε προς τον έχοντα ειδική εξουσιοδότηση του δανειστή, ρητή (π.χ. με έκταξη του άρθρου 876 Α.Κ.) ή και σιωπηρή προκύπτουσα από τη σχέση του δανειστή με τον εξουσιοδοτημένο (π.χ. του ταμία μιας επιχειρήσεως προς είσπραξη των πωλούμενων από αυτή πραγμάτων), να λάβει την παροχή ενεργώντας στο δικό του όνομα και για δικό του λογαριασμό με τη συγκατάθεση του δανειστή, 3) είτε προς τρίτο, δεκτικό καταβολής πρόσωπο, το οποίο προσδιόρισε ο δανειστής, κατόπιν συμβάσεώς του με τον οφειλέτη, παρέχοντας δικαίωμα στον οφειλέτη να καταβάλει με αποσβεστικά αποτελέσματα την παροχή προς τον δεκτικό καταβολής, ο οποίος δεν είναι μονομερώς ανακλητός. Καταβολή που έγινε σε άλλον, εκτός από τα προαναφερόμενα πρόσωπα, δεν ενεργεί κατ` αρχήν έναντι του δανειστή, έστω και αν ο καταβαλών τελούσε σε συγγνωστή πλάνη (με εξαίρεση τις περιπτώσεις των άρθρων 889, 224, 1654, 1540, 1541, 426 του Α.Κ. και 822 ΚΠολΔ), εκτός αν ο δανειστής εγκρίνει μια τέτοια καταβολή ή ωφελείται από αυτή, λόγω αποδόσεως του ληφθέντος στο δικαιούχο ή κληρονομήσεως του ενός από αυτούς από τον άλλο ή αποσβέσεως της υποχρεώσεως αποδόσεως του καταβληθέντος από το λαβόντα τρίτο στο δανειστή από άλλη αιτία (ΑΠ 285/2011- “Νόμος”).
- Με τον πρώτο λόγο εφέσεως, η εκκαλούσα παραπονείται ότι παρά το νόμο απορρίφθηκε ως αόριστη η περί ολικής εξοφλήσεως της αγωγικής αξίωσης ένσταση που παραδεκτώς πρότεινε ενώπιον του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου. Ειδικότερα, η εκκαλούσα με τις ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου από 6-12-2016 νόμιμες, έγγραφες προτάσεις της και με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της που καταχωρίσθηκε στα ταυτάριθμα της εκκαλουμένης πρακτικά (βλ. σελίδα 7: “…δεν αμφισβητούμε την τέλεση των εργασιών (…) Δεν αμφισβητούμε το ύψος της τιμολογήσεως της αντιδίκου”), δεν αμφισβήτησε την εκτέλεση εκ μέρους της ενάγουσας εργολήπτριας εταιρίας των εργασιών που αναφέρονται στην αγωγή καθώς και το ύψος της κοστολογήσεως αυτών από την ενάγουσα, γεγονός από το οποίο, ορθώς, η εκκαλουμένη συνήγαγε ομολογία, κρίση για την οποία άλλωστε δεν υπάρχει λόγος εφέσεως. Περαιτέρω, ωστόσο, η εκκαλούσα ισχυρίστηκε ότι με την ενάγουσα συμφωνήθηκε σύμβαση έργου ενιαία για τα αναφερόμενα έντεκα (11), συνολικά, πλοία, μεταξύ των οποίων και το ένδικο, κυριότητας της αναφερόμενης, διαφορετικής για το καθένα, αλλοδαπής εταιρείας. Ότι όλα τα ανωτέρω πλοία διαχειριζόταν η εταιρεία “…………” και όλα ανήκουν στον εφοπλιστικό όμιλο ………. Ότι η εργολαβική αμοιβή προσδιοριζόταν απολογιστικά με τη διατήρηση “ανοικτού δοσοληπτικού λογαριασμού” μεταξύ της ενάγουσας και της ανωτέρω διαχειρίστριας, στον οποίο καταχωρούνταν οι χρεώσεις που αφορούσαν το κόστος υλικών και τα «εργατικά» καθώς και οι πιστώσεις (οι γενομένες καταβολές έναντι αυτών), για κάθε πλοίο. ‘Οτι το κατάλοιπο του εν λόγω λογαριασμού (είτε χρεωστικό είτε πιστωτικό) θα διαπιστωνόταν κατά την εκκαθάριση (το κλείσιμο) του εν λόγω λογαριασμού , ότι το κατάλοιπο αυτό για το σύνολο του έργου (και για τα έντεκα πλοία) ανέρχεται σε 36.233,69 ευρώ και όχι σε 466.264,70 ευρώ, το οποίο αξιώνει συνολικά η ενάγουσα με την έγερση των αναφερόμενων, διαφορετικών για κάθε πλοίο αγωγών. ‘Οτι κατόπιν σχετικού αιτήματος της ενάγουσας, πολλές από τις επιμέρους καταβολές έναντι των εκτελουμένων από αυτή εργασιών έγιναν με μετρητά χρήματα, καταβληθέντα στη μη διάδικο, εδρεύουσα στη Λιβερία, εταιρεία “……”, ιδίων συμφερόντων με την ενάγουσα. ‘Οτι ειδικά για το αναφερόμενο στην ένδικη αγωγή πλοίο, με την πρώην ονομασία “M/V B. V.” και νυν “S. N.”, η συνολική αμοιβή της ενάγουσας για τις μηχανολογικές εργασίες, που εκτέλεσε σε αυτό, ανερχόταν σε 336.476,79 ευρώ, και ότι για την ανωτέρω αιτία, η εναγομένη κατέβαλε συνολικά ποσό 368. 089 ευρώ, με επιμέρους καταβολές είτε απευθείας στην ενάγουσα, με τις αναφερόμενες στις ανωτέρω προτάσεις επιταγές, είτε με μετρητά χρήματα στην ανωτέρω μη διάδικο εταιρεία ….., όπως όλα τα προηγούμενα αναφέρονται στις προτάσεις κατά επιμέρους ποσό και ημερομηνία καταβολής. Ζήτησε δε την για το λόγο αυτό απόρριψη της αγωγής. H ως άνω ένσταση εξοφλήσεως είναι αόριστη διότι α) οι μερικότερες καταβολές που αναφέρονται στις πρωτόδικες προτάσεις της εναγομένης (σελ. 12), με αύξοντα αριθμό 1 έως και 25, συνολικού ποσού 270.000 ευρώ, έχουν γίνει από 28-1-2011 έως 7-5-2012, δηλαδή σε χρόνο προγενέστερο του χρόνου της αγωγής και επομένως είναι λογικώς ανακόλουθο να αφορούν την ένδικη οφειλή ούτε και παρέχει η εναγομένη εξήγηση γι΄αυτό, β) ενώ η εναγομένη ισχυρίζεται ότι η αμοιβή της ενάγουσας για το σύνολο των μηχανολογικών εργασιών που εκτέλεσε στο ένδικο πλοίο ανήλθε στο συνολικό ποσό των 336.476,79 ευρώ, δεν παρέχει επαρκείς εξηγήσεις για ποιο λόγο, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της, κατέβαλε στην ενάγουσα για την εξόφληση της ανωτέρω αμοιβής, ποσό μεγαλύτερο κατά 31.612,11 ευρώ (368.089-336.476,79, αφού, ναι μεν αναφέρει ότι στον ανωτέρω “ανοικτό δοσολοπτηικο λογαριασμό” καταχωρούνταν όλες οι προς την ενάγουσα καταβολές για το σύνολο του έργου, όμως, ξεχωριστά για κάθε πλοίο, επομένως αδικαιολόγητο παραμένει το γεγονός ότι για το ένδικο πλοίο καταβλήθηκε ποσό μεγαλύτερο του οφειλομένου και μάλιστα σε χρόνο προγενέστερο της εκτέλεσης των επίδικων εργασιών, γ) δεν εξειδικεύει πότε “έκλεισε” ο προαναφερόμενος “ανοικτός δοσοληπτικός λογαριασμός” και προέκυψε το αναφερόμενο υπόλοιπο, δ) για να έχουν αποσβεστικό της ενοχής αποτέλεσμα οι γενομένες καταβολές σε τρίτο πρόσωπο (εν προκειμένω την εταιρεία …..), πρέπει να συντρέχουν οι ανωτέρω υπό στοιχείο III.B αναφερόμενες προϋποθέσεις, δηλαδή το τρίτο πρόσωπο να είναι για κάποιον από τους προαναφερόμενους λόγους δεκτικό καταβολής, πράγμα που δεν αναφέρει η εναγομένη, χωρίς να αρκεί ο ισχυρισμός της ότι οι καταβολές έγιναν στην ανωτέρω εταιρεία μετά από αίτημα και καθ΄υπόδειξη της ενάγουσας και ότι μεταξύ τους υφίστανται κοινά συμφέροντα, εφόσον δεν επικαλείται η εναγομένη σχετική σύμβαση μεταξύ αυτής και της ενάγουσας που να καθορίζει το τρίτο δεκτικό καταβολής πρόσωπο, το χρόνο και τους όρους συνάψεως αυτής, ούτε ισχυρίζεται η εναγομένη ότι η ενάγουσα ενέκρινε τις καταβολές ή ότι ωφελήθηκε από αυτές, γιατί πχ η ανωτέρω εταιρεία …… της απέδωσε τα εισπραχθέντα, ούτε επικαλείται η εναγομένη ότι η τελευταία εταιρεία ήταν εντεταλμένο από την ενάγουσα πρόσωπο για την είσπραξη, εφοδιασμένο με σχετικό πληρεξούσιο ή ότι είχε ρητώς εξουσιοδοτηθεί προς είσπραξη ούτε ότι τελούσε σε κάποια ειδικότερη σχέση με την ενάγουσα (πχ διαχειρίστρια αυτής) από την οποία να μπορούσε να συναχθεί το δικαίωμά της να εισπράξει. Επομένως, ορθώς η εκκαλουμένη απέρριψε ως απαράδεκτη την ανωτέρω ένσταση λόγω αοριστίας, αν και με ελλιπή αιτιολογία, η οποία συμπληρώνεται από την αιτιολογία της παρούσας (534 ΚΠολΔ), απορριπτομένου ως αβάσιμου του πρώτου λόγου εφέσεως.
- Με τον δεύτερο και τελευταίο λόγο εφέσεως παραπονείται η εκκαλούσα για εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων, διότι η εκκαλουμένη δεν δέχθηκε ότι από τα αναφερόμενα, στο λόγο αυτό, αποδεικτικά έγγραφα αποδεικνυόταν ότι η εταιρεία …… ήταν κοινών συμφερόντων με την ενάγουσα και ότι επομένως, η προς αυτή γενόμενες καταβολές επέφεραν απόσβεση της ενοχής. Ο λόγος αυτός συνέχεται με την κατ΄ουσίαν έρευνα της ως άνω απορριπτέας ενστάσεως εξοφλήσεως, μετά την απόρριψη της οποίας ως απαράδεκτης, ορθώς η εκκαλουμένη δεν ερεύνησε το γεγονός της ύπαρξης ή μη κοινών συμφερόντων μεταξύ της ενάγουσας και της ως άνω τρίτης μη διαδίκου εταιρείας. Επομένως, και ο δεύτερος λόγος εφέσεως είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. VI. Tέλος, με τις ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου απο 16-5-2018 νόμιμες, έγγραφες προτάσεις της, στις οποίες ενσωματώνει αυτούσιες τις πρωτόδικες προτάσεις της, η εκκαλούσα επαναφέρει το απορριφθέν από την εκκαλουμένη αίτημά της για αναβολή της συζητήσεως κατ΄άρθρο 249 ΚΠολΔ μέχρι να εκδοθεί απόφαση επί της από 19-9-2016 και με αριθμό καταθέσεως ……. αγωγής που έχει ασκήσει μαζί με τις πλοιοκτήτριες εταιρείες των λοιπών προαναφερομένων πλοίων και με τη διαχειρίστρια αυτών κατά της ενάγουσας, με αίτημα να αναγνωρισθεί ότι η έννομη σχέση που συνδέει τις πλοιοκτήτριες εταιρίες με την εκεί εναγόμενη (και εδώ ενάγουσα) είναι ενιαία σύμβαση έργου με εργολαβική αμοιβή προσδιοριζόμενη απολογιστικώς, ότι το κατάλοιπο του εργολαβικού λογαριασμού ανέρχεται στο προαναφερόμενο υπό στοιχείο IV ποσό (36.233,69 ευρώ) και όχι στο ποσό που ισχυρίζεται η εναγομένη και επικουρικά, σε περίπτωση που κριθεί ότι δεν πρόκειται για ενιαία σύμβαση αλλά για περισσότερες, να αναγνωρισθεί ότι το κατάλοιπο ανέρχεται για τα επί μέρους πλοία στο ύψος που η ίδια ισχυρίζεται ότι ανέρχεται. Το αίτημα αυτό είναι απορριπτέο ως κατ΄ουσίαν αβάσιμο, προεχόντως διότι επί της ανωτέρω αγωγής έχει ήδη εκδοθεί η υπ’ αριθ. 1262/2017 (βλ. προσκομιζόμενη) μη οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που ανέβαλε τη συζήτηση κατ’ άρθρο 249 ΚΠολΔ, μέχρι να εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση μεταξύ άλλων και επί της αγωγής εφ’ ης η εκκαλουμένη.
Ενόψει των προηγουμένων, πρέπει να απορριφθεί η υπό κρίση έφεση ως κατ΄ουσίαν αβάσιμη, να διαταχθεί η εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο (495 ΚΠολΔ) και να καταδικασθεί η εκκαλούσα στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας (176, 183, 191παρ2 ΚΠολΔ), σύμφωνα με όσα ορίζονται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
-Δικάζει κατ’ αντιμωλία των διαδίκων.
-Δέχεται τυπικά την έφεση και απορρίπτει αυτή κατ’ ουσίαν.
-Διατάζει την εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου στο Δημόσιο Ταμείο.
-Καταδικάζει την εκκαλούσα στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσο των 600 ευρώ.
-Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη, δημόσια, στο ακροατήριό του συνεδρίαση, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, στις 12 Νοεμβρίου 2018.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ