ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Αριθμός 354/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Αποτελούμενο από τον δικαστή, Ηλία Σταυρόπουλο, Εφέτη, τον οποίο όρισε η Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Εφετείου Πειραιά και τη γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις …….. για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Της εκκαλούσας : ……., η οποία παραστάθηκε με την πληρεξούσια δικηγόρο Ελένη Γκλεγκλέ.
Του εφεσιβλήτου : ……….., ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου Ανδριάνας Λαγκαδινού.
Ο εφεσίβλητος άσκησε την με αρ. κατ. ……../2019 αγωγή προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά, το οποίο με την με αρ. 1267/2021 απόφασή του την έκανε εν μέρει δεκτή κατ’ ουσία.
Την οριστική αυτή απόφαση προσέβαλε η εκκαλούσα με την από 28.9.2021 (αρ. κατ. στο Εφετείο ………/2021) έφεσή του, η οποία ορίστηκε να συζητηθεί κατά την πιο πάνω δικάσιμο.
Οι πληρεξούσιες δικηγόροι των διαδίκων αναφέρθηκαν στις προτάσεις που κατέθεσαν και ζήτησαν να γίνουν δεκτές.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη έφεση κατά της 1267/2021 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που έκρινε, κατά τη διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση, αγωγή μεταρρύθμισης της άσκησης της επιμέλειας, ασκήθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα (ΚΠολΔ 518 παρ. 1). Πρέπει επομένως να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσίαν.
Με την πρωτοδίκως κριθείσα αγωγή του ο ενάγων εφεσίβλητος επικαλούμενος μεταβολή των συνθηκών ζήτησε τη μεταρρύθμιση της υπ’ αρ. 4719/2015 τελεσίδικης απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, με την οποία ρυθμίστηκε η άσκηση της επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων του με την πρώην σύζυγό του εναγόμενη εκκαλούσα, ώστε να ανατεθεί σ’ αυτόν αποκλειστικά η άσκηση της επιμέλειας αυτών. Ζήτησε δε την παράδοση των τέκνων, απειλώντας εναντίον της εναγόμενης χρηματικής ποινής και προσωπικής κράτησης, σε περίπτωση άρνησής της. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την υπ’ αρ. 3920/2019 μη οριστική απόφασή του διέταξε πραγματογνωμοσύνη, μετά τη διενέργεια της οποίας εξέδωσε την υπ’ αρ. 1267/2021 οριστική απόφασή του, με την οποία έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή, μεταρρύθμισε την 4719/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και κατένειμε χρονικά μεταξύ των διαδίκων την άσκηση της επιμέλειας των τέκνων τους, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό του. Εναντίον αυτής της απόφασης παραπονείται η εκκαλούσα εναγόμενη για πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και εσφαλμένη κρίση περί του συμφέροντος των ανηλίκων τέκνων. Ζητεί δε την εξαφάνιση της απόφασης και την απόρριψη της αγωγής.
Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και οι οποίες περιέχονται στα με αρ. 3920/2019 πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του, απ’ όλα τα έγγραφα που παραδεκτά προσκόμισαν και επικαλέστηκαν οι διάδικοι, από την από 17.5.2020 παιδοψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη του παιδοψυχίατρου ………., που διέταξε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την υπ’ αρ. 3920/2019 απόφασή του, από την με αρ. …./17.5.2022 ένορκη βεβαίωση ενώπιον της Ειρηνοδίκη Καλλιθέας, που ελήφθη μετά από προηγούμενη νομότυπη κλήτευση της αντίδικης πλευράς (…/11.5.2022 έκθεση επίδοσης της δικ. επιμ. …. …), από τις υπ’ αρ. .., … και ../6.4.2022 ένορκες βεβαιώσεις ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά, που ελήφθησαν μετά από προηγούμενη νομότυπη κλήτευση της αντίδικης πλευράς (…/1.4.2022 έκθεση επίδοσης του δικ. επιμ. . ….), από την εκτίμηση της γνώμης των ανηλίκων τέκνων ανάλογα με την ωριμότητά τους, η οποία ελήφθη μετά από κατ’ ιδίαν συνάντηση – συζήτηση του δικαστή αυτού του Δικαστηρίου με αυτά (ΑΚ 1511 παρ. 4) μετά το πέρας της συζήτησης της υπόθεσης, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι τέλεσαν γάμο την 29.12.2007, από τον οποίον απέκτησαν δύο τέκνα, την …, που γεννήθηκε την 6.12.2009 και την …., που γεννήθηκε την 4.10.2012. Η έγγαμη συμβίωση διασπάστηκε την 27.1.2014 με την αποχώρηση της εκκαλούσας με τα τέκνα από τη συζυγική οικία στην … Αττικής και την εγκατάστασή τους στον …. Αττικής. Δυνάμει της υπ’ αρ. 4719/2015 τελεσίδικης απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά ανατέθηκε η άσκηση της επιμέλειας των ανηλίκων αποκλειστικά στη μητέρα τους και ρυθμίστηκε ο τρόπος επικοινωνίας του πατέρα με αυτά, όπως λεπτομερώς αναφέρεται στο διατακτικό της απόφασης. Η επικοινωνία του εφεσιβλήτου με τα τέκνα του είναι προβληματική κυρίως λόγω του ότι τα τελευταία δεν επιθυμούν αυτήν. Και αυτό συμβαίνει γιατί η ψυχική κατάσταση και των δύο παιδιών έναντι του πατέρα τους είναι αρνητική. Έχει επέλθει σημαντικού βαθμού αποστασιοποίησής τους απ’ αυτόν, η οποία ξεκίνησε από την αρχή της διάσπασης της έγγαμης συμβίωσης και συνεχίστηκε σταθερά αυξητικά κλιμακούμενη. Σ’ αυτή την κατάσταση συνέβαλε καθοριστικά το εχθρικό περιβάλλον που αναπτύχθηκε μεταξύ των γονέων, μετά τη διάσταση, με συνεχείς προστριβές και δικαστικές αντιδικίες, με εκατέρωθεν μηνύσεις, καταγγελίες και αναφορές σε δικαστικές και αστυνομικές αρχές. Δημιουργήθηκαν έτσι δύο αντιμαχόμενα «στρατόπεδα», αυτό της μητέρας και αυτό του πατέρα, με οξύτατο βαθμό αντιπαλότητας, που τα παιδιά αναγκαστικά δεν μπορούσαν να μείνουν ουδέτερα, γιατί οι ίδιοι οι γονείς τους δεν τους το επέτρεψαν και δεν τους άφησαν τον επαρκή χώρο για να αποστασιοποιηθούν. Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο, έως νομοτελειακά προδιαγεγραμμένο. Τα παιδιά έτρεξαν στο «χαράκωμα» της μητέρα τους, το οποίο θεώρησαν ως την πιο ασφαλή επιλογή, ενόψει και της ηλικίας τους και των στην κρίσιμη αυτή φάση ψυχοσωματικών τους αναγκών και της προηγηθείσας, κατά τη διάρκεια της κοινής έγγαμης συμβίωσης, ανάπτυξης περισσότερης επαφής με τη μητέρα τους, που πλέον μετά τη διάσταση είχε αναλάβει και την αποκλειστική άσκηση της επιμέλειάς τους. Η συνεχής όξυνση των εχθρικών σχέσεων των γονέων επηρέαζε καταλυτικά τη σχέση επικοινωνίας του πατέρα με τα τέκνα του, με αποτέλεσμα τα τελευταία, έχοντας πάρει ξεκάθαρα πια το μέρος της μητέρας, να αρνούνται πεισματικά να τον δουν, να υπερεκτιμούν αρνητικά μεμονωμένα περιστατικά της περιστασιακής τους επικοινωνίας, όποτε αυτή γινόταν, ακόμη και να παρερμηνεύουν ή να μη κατανοούν πρακτικές ή νουθεσίες του πατέρα σχετικά με τη συμπεριφορά τους, που σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή η σχέση των διαδίκων κυλούσε ομαλά και υπήρχε η συνήθης κοινή έγγαμη συμβίωση, η ίδια η μητέρα να επικροτούσε ή να ζητούσε τη συνδρομή του πατέρα για να τα συνετίσει, όταν τα πράγματα ξέφευγαν από τον έλεγχό της. Όμως τώρα αυτή ήταν που άφησε αυτόν τον αρνητισμό προς το πρόσωπο του πατέρα και σε ό,τι σχεδόν αυτός κάνει για τα παιδιά του, ακόμη και για τα δώρα που τους φέρνει, να εδραιωθεί ακόμη περισσότερο και να γιγαντώσει. Έφτασε ακόμη και σε σημείο να θεωρήσει ένα αθώο παιχνίδι με πρόσωπο του πατρικού περιβάλλοντος ως ύποπτη συμπεριφορά σεξουαλικής κακοποίησης του τέκνου, αδιαφορώντας στο κατά πόσο αυτή της η θέση μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά την ψυχολογία του ίδιου της του τέκνου, παρότι και η ίδια είναι παιδοδοντίατρος με εμπειρία στην ψυχολογία των παιδιών. Απ’ την άλλη ο πατέρας συμμετέχει σ’ αυτήν την «εμπόλεμη» ρήξη προσπαθώντας να καταφέρει όσες περισσότερες «νίκες» σε βάρος του «εχθρού», της μητέρας των παιδιών του, έχοντας χάσει πια το στόχο του, που είναι η αποκατάσταση του δεσμού του ως γονέα με τα παιδιά του, αδιαφορώντας για το τελικό αποτέλεσμα και τις ουσιαστικές συνέπειες. Στην αρνητική στάση των τέκνων του απέναντί του, θεωρεί αποκλειστικά υπεύθυνη τη μητέρα και υποβάλλει σε βάρος της αναφορές, καταγγελίες, μηνύσεις σε αστυνομικές, εισαγγελικές, δικαστικές αρχές, παραβλέποντας οποιαδήποτε δική του ευθύνη. Συνεργάζεται με τους παιδοψυχολόγους, είναι βέβαια και ίδιος ιατρός παιδίατρος νεογνολόγος σε δημόσιο νοσοκομείο, όμως δεν προσπαθεί καθόλου να συνεργαστεί με τη μητέρα, αδιαφορεί και καταφεύγει σε ένα ανεξήγητο και αλυσιτελή «πόλεμο φθοράς», οδηγώντας την συχνά πυκνά στα αστυνομικά τμήματα ή στις εισαγγελικές αρχές για να της ασκηθούν διώξεις ή στα ακροατήρια των δικαστηρίων για να δικαστεί. Μια προσωρινή νίκη εναντίον της είναι και η εκκαλουμένη, με την οποία πέτυχε να του δοθεί η συνεπιμέλεια των τέκνων για το μισό μήνα, που τα παιδιά θα διαμένουν μαζί του στην οικία του. Όμως, πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι τα τέκνα δεν είναι κινητά πράγματα να αφαιρεθούν από αυτόν που τα κατέχει και να αποδοθούν στο «νικητή» γονέα, ούτε είναι δεκτικά κατάσχεσης, ώστε να κατασχεθούν και αυτομάτως με μια δικαστική απόφαση η επόμενη ημέρα να τα βρει στο σπίτι του πατέρα υπό την άσκηση της επιμέλειας του, ήρεμα και ωραία μετά από οκτώ έτη άσκησης της επιμέλειας αποκλειστικά από τη μητέρα εν μέσω σφοδρής διάστασης εμπλουτισμένης με άφθονη αντιδικία, έχθρα, οξύτητα και συνεχείς προστριβές και το σπουδαιότερο χωρίς ουσιαστική επικοινωνία με τον πατέρα. Αν ο τελευταίος δεν έχει εδραιώσει την επικοινωνία με αυτά και δεν υπάρχει ο φυσιολογικός δεσμός γονέα τέκνου για όλους τους παραπάνω λόγους, είναι αδύνατον να ασκήσει επιτυχώς την επιμέλειά τους, που είναι μια κατάσταση που προϋποθέτει ισχυρό και υγιή τον δεσμό τέκνου γονέα και την αποδοχή του από τα τέκνα για τουλάχιστον επικοινωνία για κάποιες ώρες ή και ημέρες της εβδομάδας, που εν προκειμένω ελλείπει. Και αυτή είναι μια πραγματική κατάσταση που ουδείς αμφισβητεί, ανεξάρτητα από τις αιτίες που την προκάλεσαν και πρέπει να αντιμετωπιστεί κατάλληλα. Το σπουδαιότερο όμως στοιχείο, που έρχεται να δυσκολέψει τόσο πολύ, τουλάχιστον στην παρούσα χρονική στιγμή, την οποιαδήποτε ελπίδα για επικοινωνία και αποκατάσταση του πατρικού δεσμού με τα τέκνα του και να κάνει αδιανόητη την επιμέλειά τους απ’ αυτόν, έστω και για περιορισμένο χρονικό διάστημα, είναι το γεγονός ότι ο πατέρας το έτος 2019 τέλεσε νέο γάμο με άλλη γυναίκα, άγνωστη στα τέκνα, γεγονός το οποίο τους απέκρυψε. Τα τελευταία και η μητέρα τους το έμαθαν από την ανάγνωση του πορίσματος της πραγματογνωμοσύνης. Αυτή η συμπεριφορά του πατέρα, δηλαδή το να αποκρύψει από τα τέκνα του και τη μητέρα τους το γάμο, μεγάλωσε ακόμη περισσότερο την απόσταση μεταξύ τους, θεωρώντας αυτόν ξεκομμένο απ’ αυτούς εντελώς. Είναι πλέον πεπεισμένοι ότι τους απέκλεισε ο ίδιος ολοκληρωτικά από τη ζωή του, η οποία έχει πάρει πλέον μια πορεία με διαφορετική φορά από τη δική τους, διαμετρικά αντίθετη, που όσο πάει και απομακρύνεται. Τα τέκνα θεωρούν ότι δεν τους εμπιστεύεται και ότι τα θεωρεί εντελώς ξένα στη ζωή του. Η μητέρα δεν προσπαθεί καν να δικαιολογήσει αυτό, να διορθώσει ή να μειώσει όσο θα μπορούσε τις αρνητικές συνέπειες, παρότι θα ‘πρεπε να το κάνει προκειμένου με κάθε τρόπο να περισώσει, έστω και με τις κατάλληλες δικαιολογίες, μια υποτυπώδη σχέση με τον πατέρα τους, που είναι σημαντική γι’ αυτά. Αντ’ αυτού τον καταδίκασε αμετάκλητα στα μάτια τους, προσπαθώντας να ξεριζώσει οποιαδήποτε τυχόν υπολείμματα δεσμού υπάρχουν ακόμη ανάμεσά τους. Το νέο γεγονός, ότι ο πατέρα διαμένει με τη καινούρια του σύζυγο και ότι σε αυτό το περιβάλλον θα πρέπει να ασκηθεί η επιμέλεια των τέκνων, που ζητεί, πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Πριν από το νέο γάμο του, ο πατέρας είχε να αντιμετωπίσει την άρνηση των παιδιών να επικοινωνήσουν μαζί του και τις οξυμένες προστριβές με τη μητέρα τους, που είναι σοβαρά εμπόδια. Τώρα μετά το γάμο έχει να αντιμετωπίσει επιπροσθέτως και την άρνηση των παιδιών για αποδοχή της καινούργιας συζύγου του, την οποία αγνοούν και την βλέπουν ως μια ξένη που τώρα θα συνδιαχειριστεί με τον πατέρα την επιμέλειά τους. Απ’ την άλλη είναι αβέβαιο, πως θα αντιδράσει και η ίδια έναντι των τέκνων και αν η οποιαδήποτε αντίδρασή της θα εκληφθεί θετικά ή αρνητικά από τα τέκνα. Ούτε, επίσης είναι ξεκάθαρο ποια θα είναι η σχέση του πατέρα μαζί της, κατά την άσκηση της επιμέλειας και στις ενδεχόμενες προστριβές που θα δημιουργηθούν μεταξύ των τέκνων και αυτής και αν θα αντιμετωπιστούν επιτυχώς ή όχι. Ενόψει των ανωτέρω, με δεδομένη την επελθούσα χειροτέρευση των σχέσεων των διαδίκων, την καταστροφή του φυσικού δεσμού του πατέρα με τα τέκνα του και την καθολική αρνητική στάση των τελευταίων απέναντί του, λαμβάνοντας υπόψη και τους δεσμούς των τέκνων με καθέναν εκ των διαδίκων και της καινούριας διαμορφωθείσας κατάστασης με το νέο γάμο του πατέρα και την κοινή συμβίωσή του με τη νέα, παντελώς άγνωστη στα τέκνα, σύζυγο, το Δικαστήριο κρίνει ότι η μεταρρύθμιση της υπ’ αρ. 4719/2015 τελεσίδικης απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που ρυθμίζει την επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων και την επικοινωνία τους με αυτά, ώστε να δοθεί η αποκλειστική επιμέλεια των τέκνων στο πατέρα ή να κατανεμηθεί χρονικά η άσκηση της επιμέλειας μεταξύ των διαδίκων, δεν είναι προς το συμφέρον των τέκνων αλλά αντίθετα προς βλάβη αυτών, ιδίως ως προς την ομαλή ψυχοσωματική τους ανάπτυξη αλλά και ως προς αυτή τη σχέση τους με τον πατέρα τους. Μια τέτοια ρύθμιση θα διατάρασσε το περιβάλλον το τέκνων στο οποίο διαβιούν καθημερινά με την μητέρα τους και την απερίσπαστη ενασχόλησή τους με τα μαθήματά τους, θα τα ανάγκαζε να ζήσουν σε ένα καινούργιο χώρο με τον πατέρα τους, έναντι του οποίου η ψυχική τους κατάσταση είναι ήδη αρνητική και με ένα ακόμη ξένο γι’ αυτούς πρόσωπο, τη νέα σύζυγο του πατέρα, της οποίας η συμπεριφορά έναντι των τέκνων είναι ακόμη αδιερεύνητη. Κρίνεται, επομένως, ότι η ρύθμιση της επιμέλειας των τέκνων και της επικοινωνίας όπως έγινε με την υπ’ αρ. 4719/2015 τελεσίδικη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά είναι, συνεκτιμωμένων και των νέων δεδομένων, ως η προσφορότερη για το βέλτιστο συμφέρον των τέκνων. Έπρεπε, επομένως, η αγωγή του εφεσιβλήτου ενάγοντος πατέρα για μεταρρύθμιση της ως άνω απόφασης να απορριφθεί κατ’ ουσίαν. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που δέχθηκε αυτήν εν μέρει και μεταρρύθμισε την ως άνω απόφαση κατανέμοντας χρονικά την άσκηση της επιμέλειας μεταξύ των διαδίκων, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και ως προς τι θεωρεί ως βέλτιστο για το συμφέρον των τέκνων. Πρέπει, επομένως, η υπό κρίση έφεση να γίνει δεκτή κατ’ ουσίαν, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη και να απορριφθεί η αγωγή κατ’ ουσίαν. Τέλος πρέπει ο εφεσίβλητος ενάγων να καταδικαστεί στην πληρωμή της δικαστικής δαπάνης και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας της εκκαλούσας εναγομένης.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται την έφεση.
Εξαφανίζει την υπ’ αρ. 1267/2021 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Δικάζοντας επί της με αρ. κατ. ………./2019 αγωγής.
Απορρίπτει αυτήν.
Καταδικάζει τον εφεσίβλητο ενάγοντα στην πληρωμή της δικαστικής δαπάνης και των δύο βαθμών της εκκαλούσας εναγομένης, που καθορίζει σε 1.000 ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε, με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξουσίους δικηγόρους, στον Πειραιά στις 17.6.2022
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ