ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
2ο ΤΜΗΜΑ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός Απόφασης 370/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από το Δικαστή Ελευθέριο Γεωργίλη, Εφέτη, ο οποίος ορίστηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις ………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
Εκκαλούσας – Αιτούσας: ………., η οποία εμφανίστηκε στο Δικαστήριο με τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Χρήστο Σταματόπουλο. Και
Εφεσίβλητου – Καθ’ ου η αίτηση: …………, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Λάζαρο Χατζημωυσιάδη.
Ο ενάγων ζήτησε να γίνει δεκτή η από 14.11.2011και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …./2011 αγωγή, την οποία άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την απόφαση 512/2019 δέχθηκε εν μέρει την αγωγή. Κατά της απόφασης αυτής η εναγόμενη άσκησε την από 8.12.2020 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………/2020 έφεση (αριθμός έκθεσης κατάθεσης δικογράφου στο Εφετείο ………./2021), η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο. Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της (από το πινάκιο) και συζητήθηκε.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στις προτάσεις, που κατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Από τις διατάξεις των άρθρων 152 έως 158 του Κ.Πολ.Δ., που εφαρμόζονται και στην περίπτωση απώλειας της προθεσμίας για την άσκηση ενδίκου μέσου, προκύπτει ότι ο διάδικος που δεν άσκησε έφεση μέσα στη νόμιμη προθεσμία των τριάντα ημερών από την επίδοση της προσβαλλομένης απόφασης, μπορεί, αν η απώλεια της προθεσμίας οφείλεται σε ανωτέρα βία ή σε δόλο του αντιδίκου του, να ζητήσει την επαναφορά των πραγμάτων στην προηγουμένη κατάσταση, έτσι ώστε με απόφαση του δικαστηρίου να προσδοθεί στην εκπροθέσμως ασκηθείσα έφεση η έννομη ενέργεια που αυτή θα είχε αν ήταν εμπρόθεσμη. Ο θεσμός της επαναφοράς των πραγμάτων στην προηγουμένη κατάσταση από την αδυναμία τήρησης δικονομικής προθεσμίας, στηριζόμενος στην αρχή της επιεικείας, αποτελεί ένδικο βοήθημα, χωρίς να υποκαθιστά οποιοδήποτε ένδικο μέσο, παρέχει δε τη δυνατότητα της άρσης με δικαστική απόφαση νομικής και επιβλαβούς για το διάδικο κατάστασης, που δημιουργήθηκε από τη μη τήρηση της εν λόγω προθεσμίας για δύο λόγους, δηλαδή της ανωτέρας βίας ή του δόλου του αντιδίκου του. Η αίτηση επαναφοράς υποβάλλεται είτε με το δικόγραφο της έφεσης, είτε με αυτοτελές δικόγραφο, είτε με τις προτάσεις, εντός της οριζομένης από το άρθρο 153 του Κ.Πολ.Δ. προθεσμίας των τριάντα ημερών από την ημέρα της άρσης του εμποδίου, που συνιστούσε την ανώτερη βία, ή της γνώσης του δόλου. Σε κάθε περίπτωση όμως, για την ολοκλήρωση της άσκησης της αίτησης επαναφοράς των πραγμάτων στην προηγουμένη κατάσταση δεν αρκεί η, εντός των τριάντα ημερών από την άρση της ανωτέρας βίας ή τη γνώση του δόλου του αντιδίκου, κατάθεση του σχετικού δικογράφου στη γραμματεία του αρμοδίου δικαστηρίου, αλλά απαιτείται και η επίδοση του δικογράφου στον αντίδικο του αιτούντος μέσα στην ίδια προθεσμία (άρθρα 155 παρ. 1, 215 παρ. 1 και217 του Κ.Πολ.Δ.). Ειδικότερα, για την παραδεκτή και δη εμπρόθεσμη άσκηση της αίτησης επαναφοράς, η οποία σωρεύεται στο δικόγραφο της έφεσης που ασκήθηκε εκπρόθεσμα, πρέπει να αποδεικνύεται εκ μέρους του αιτούντος την επαναφορά η αναγκαία επίδοση του δικογράφου της έφεσης με τη σωρευομένη αίτηση επαναφοράς μέσα στην αποκλειστική προθεσμία των τριάντα ημερών από την ημέρα της άρσης του εμποδίου ή της γνώσης του δόλου (αν και τέτοια επίδοση δεν απαιτείται αυτοτελώς για την άσκηση της έφεσης), ώστε να εξακριβωθεί η εμπρόθεσμη άσκηση της αίτησης επαναφοράς εντός της ως άνω προθεσμίας, η οποία (άσκηση) δεν ολοκληρώνεται πριν από την επίδοση της αίτησης στον καθ’ ου αυτή απευθύνεται. Εάν δεν τηρηθεί η προθεσμία αυτή, το αίτημα επαναφοράς είναι απαράδεκτο (Α.Π.937/2020, Α.Π. 1467/2019, Α.Π. 79/2019και Α.Π. 106/2017όλες στην Τ.Ν.Π.«ΝΟΜΟΣ»). Εξάλλου,στο υποχρεωτικό περιεχόμενο της αίτησης επαναφοράς, που αποτελεί έκτακτο ένδικο βοήθημα, με το οποίο παρέχεται προστασία για την απώλεια γνήσιας δικονομικής προθεσμίας, απευθυνόμενη στο κατά νόμο αρμόδιο δικαστήριο,ανήκει η αναφορά των λόγων, για τους οποίους δεν ήταν δυνατόν να τηρηθεί η ως άνω προθεσμία, του χρόνου άρσης του εμποδίου που συνιστούσε την ανώτερη βία ή της γνώσης του δόλου του αντιδίκου, καθώς και των αποδεικτικών μέσων για την εξακρίβωση της αληθείας τους, ώστε να μπορέσει το δικαστήριο, χωρίς την έκδοση παρεμπίπτουσας περί αποδείξεως απόφασης, να σχηματίσει σχετική δικανική πεποίθηση (Α.Π. 932/2020 Νο.Β. 2021, σελ. 526,Α.Π. 350/2017, Α.Π. 204/2014 και Α.Π. 980/2008 όλες στην Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ»).
ΙΙ. Στην προκείμενη περίπτωση, η εν μέρει ηττηθείσα εναγόμενη ……….., με την από8.12.2020 έφεσή της, ζητεί την εξαφάνιση της οριστικής απόφασης 512/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε ερήμην της,κατά την τακτική διαδικασία και με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η από 14.11.2011 αγωγή του εφεσίβλητου ……….. Ωστόσο, η εκκαλούμενη απόφαση της επιδόθηκε (εκκαλούσας) στις 19.2.2019 και άσκησε την υπό κρίση έφεση, με κατάθεση στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου,στις 8.12.2020, ήτοι μετά την πάροδο της προθεσμίας των 30 ημερών που τάσσεται από το νόμο (άρθρο 518 παρ. 1 εδ. α´ του Κ.Πολ.Δ.). Εξάλλου, στην έφεσή της αυτή σωρεύεται και αίτηση, με την οποία ζητεί την επαναφορά των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση, ώστε να θεωρηθεί η έφεσή της ως εμπρόθεσμα ασκηθείσα, επικαλούμενη γεγονός ανωτέρας βίας και συγκεκριμένα, το ότι η εκκαλουμένη λήφθηκε από το σύνοικο πατέρα της, ο οποίος πάσχει από άνοια, σταδιακά επιδεινούμενη, με αποτέλεσμα να λάβει γνώση(η εκκαλούσα) αυτής στις 18.10.2020, λόγω δε, της αναστολής των νόμιμων και δικαστικών προθεσμιών των δικαστηρίων, εξαιτίας της πανδημίας του covid, από τις 6.11.2020 έως και τις 14.12.2020,άσκησε αυτήν (αίτηση)εμπρόθεσμα, στις 8.12.2020. Ωστόσο, η αίτηση αυτή επαναφοράς των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση πρέπει να απορριφθεί προεχόντως ως απαράδεκτη. Τούτο διότι, σύμφωνα και με όσα αναφέρονται στην ως άνω μείζονα σκέψη, για την ολοκλήρωση της άσκησής της απαιτούνταν και η επίδοση της ενσωματωμένης στο δικόγραφο της έφεσης, εν λόγω αίτησης, εντός της τριακονθήμερης προθεσμίας του άρθρου 153 του Κ.Πολ.Δ. από την άρση της περίστασης, την οποία η εκκαλούσα είχε επικαλεσθεί ως ανωτέρα βία, δικονομική διάταξη η οποία δεν εφαρμόστηκε. Και τούτο,διότι η εκκαλούσα ουδέποτε επέδωσε τη σχετική αίτηση στον αντίδικο της – εφεσίβλητο,εντός της προθεσμίας των τριάντα ημερών,ακόμη και μετά την άρση της αναστολής των νόμιμων προθεσμιών, λόγω της πανδημίας του covid, όχι μόνο από την επικαλούμενη άρση της ανωτέρας βίας, αλλά και την κατάθεση του σχετικού δικογράφου στη γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου. Εξάλλου, για το παραδεκτό της δεν αναφέρονται στη σωρευόμενη αίτηση, πλην των λόγων, για τους οποίους δεν ήταν δυνατόν να τηρηθεί η ως άνω προθεσμία και του χρόνου άρσης του εμποδίου που συνιστούσε την ανώτερη βία, και τα αποδεικτικά μέσα για την εξακρίβωση της αληθείας τους, ώστε να μπορέσει το δικαστήριο, χωρίς την έκδοση παρεμπίπτουσας περί αποδείξεως απόφασης, να σχηματίσει δικανική πεποίθηση, όπως απαιτείται να υπάρχει στο υποχρεωτικό περιεχόμενο της, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην ανωτέρω μείζονα σκέψη. Αλλά και από όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νόμιμα και την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα, που εξετάστηκε, με την επιμέλεια της εκκαλούσας, στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την απόφαση αυτή πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του, η αίτηση επαναφοράς είναι και ουσιαστικά αβάσιμη. Και τούτο, διότισύμφωνα με την προσκομιζόμενη από τον εφεσίβλητο από 22.2.2019 αίτηση ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πειραιώς,της εδώ εκκαλούσας κατά του εδώ εφεσίβλητου, για τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών της, κατά το ν. 3869/2010,αναφέρεται στη σελίδα 11, ότι ο τελευταίος έχει σε βάρος της οφειλές, εκτός άλλης, και αυτής που προκύπτει από την απόφαση 512/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (εκκαλουμένη), ως δε, ημερομηνία βεβαίωσης της οφειλής της από αυτήν αναφέρεται η 19.2.2019, ήτοι η ημερομηνία επίδοσης της εκκαλουμένης, της οποίας η εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι δεν είχε λάβει γνώση. Επομένως, από την αίτηση αυτή, που έχει ημερομηνία σύνταξης 22.2.2019, κατατέθηκε στη γραμματεία του Ειρηνοδικείου Πειραιώς στις 26.2.2019 και αναφέρει ως ύπαρξη οφειλής και το ποσό των 52.213,52 ευρώ, που επιδικάστηκε στον εφεσίβλητο με την εκκαλούμενη απόφαση, με αναφορά ως ημερομηνία βεβαίωσης της οφειλής της αυτής τις 19.2.2019, χρόνο κατά τον οποία επιδόθηκε (εκκαλουμένη), αποδείχθηκε ότι η εκκαλούσα είχε λάβει γνώση από τότε (19.2.2019) της επίδοσης της απόφασης 512/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που είχε παραλάβει ο σύνοικος πατέρας της. Επιπλέον και η ιατρική βεβαίωση που προσκομίζει η εκκαλούσα, με ημερομηνία 30.10.2020 του ειδικευόμενου ιατρού ………… του Γ.Ν. Νίκαιας, βεβαιώνει ότι διαπιστώθηκε πως ο πατέρας της πάσχει από άνοια στις 30.10.2010,οπότε και εξετάστηκε και όχι ένα έτος, οκτώ μήνες και έντεκα ημέρες νωρίτερα, στις 19.2.2019, όταν του είχε επιδοθεί η εκκαλούμενη απόφαση.
ΙΙΙ. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να απορριφθεί τόσο η αίτηση επαναφοράς των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση,όσο και η έφεση της εκκαλούσας ως απαράδεκτη, λόγω της εκπρόθεσμης άσκησής της, αφού παρήλθε η προθεσμία άσκησής της από το άρθρο 518 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.(η οποία συμπληρώθηκε στις 21.3.2019, ημέρα Πέμπτη),μετά από αυτεπάγγελτο έλεγχο, αλλά και κατά παραδοχή του σχετικού ισχυρισμού του εφεσίβλητου. Επιπλέον, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του ηλεκτρονικού παραβόλου των εκατό (100) ευρώ με αριθμό …………., που κατατέθηκε από την εκκαλούσα και να καταδικαστεί η τελευταία, λόγω της ήττας της, στη δικαστική δαπάνη του εφεσίβλητου, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, κατόπιν του σχετικού αιτήματος τουτελευταίου (άρθρα 176, 183 και 191 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ., 58 παρ. 3, 69 παρ. 1, 68 παρ. 1 και 63 παρ. 1 περ. i. α του ν. 4194/2013 – Κώδικας Δικηγόρων), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.Τέλος, επειδή η εκκαλούσα άσκησε προφανώς αβάσιμο ένδικο μέσο (τέτοιο νοείται και αυτό που ασκήθηκε, ενώ ήταν απαράδεκτο – Α.Π.738/2012, Εφ.Αθ. 4944/2015 αμφότερες στηνΤ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ», Εφ.Αθ. 222/2005 Ελλ.Δ/νη 2005, σελ. 912, Εφ.Αθ. 3712/2002 Τ.Ν.Π. Δ.Σ.Α. «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»,Ορφανίδης σε Κεραμέα / Κονδύλη / Νίκα Ερμηνεία ΚΠΟΛΔ Τόμος Ι, άρθρο 205, αρ. 7,Μιχ. Μαργαρίτης / Άντα Μαργαρίτη Ερμηνεία ΚΠΟΛΔ Τόμος Ι,άρθρο 205 αρ. 7 και Γ. Διαμαντόπουλος Οι ποινές τάξης των άρθρων 205-207 Κ.Πολ.Δ., Ελλ.Δ/νη 2007, σελ. 20), προς υποστήριξή του δε, εν γνώσει της, παραβίασε το καθήκον αληθείας (πρόβαλε ψευδώς, σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν ανωτέρω, προς επίρρωση αντίστοιχου αναληθούς ισχυρισμού της,για τη δικαιολόγηση του εκπρόθεσμου της υπό κρίση έφεσής της, ώστε να γίνει τυπικά δεκτή,αν και εκπρόθεσμη και να απορριφθεί η αγωγή του εφεσίβλητου, ότι δεν είχε λάβει γνώση της εκκαλουμένης, λόγω άνοιας του πατέρα της, στον οποίο είχε επιδοθεί ως σύνοικό της), όπως αυτό καθορίζεται στο άρθρο116 του Κ.Πολ.Δ., το Δικαστήριο υποχρεούται να της επιβάλει χρηματική ποινή, κατ’ άρθρο 205 του Κ.Πολ.Δ., την οποία καθορίζει στο ποσό των 1.500 ευρώ.Αντίθετα, ο πληρεξούσιος δικηγόρος της δεν αποδείχθηκε ότι βρισκόταν σε γνώση των ανωτέρω, αφού δεν ήταν ο υπογράφων δικηγόρος της από 22.2.2019 αίτησής της, ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πειραιώς, για τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών της, κατά το ν. 3869/2010, ούτε (αποδείχθηκε) ότι είχε λάβει γνώση αυτής.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει τη σωρευόμενη αίτηση επαναφοράς στην προηγούμενη κατάσταση.
Απορρίπτει ως απαράδεκτη την από 8.12.2020 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./2020 έφεση της …….., κατά της οριστικής απόφασης 512/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Διατάσσει την εισαγωγή στο δημόσιο ταμείο του κατατεθέντος από αυτήν (εκκαλούσα)παραβόλου, ποσού εκατό (100) ευρώ, που αναφέρεται στο σκεπτικό.
Καταδικάζει την εκκαλούσα στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων του εφεσίβλητου, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, τα οποία καθορίζει στο ποσό των χιλίων (1.000) ευρώ.Και
Καταδικάζει αυτήν (εκκαλούσα) σε χρηματική ποινή χιλίων πεντακοσίων(1.500) ευρώ, διατασσομένης της Γραμματείας του Δικαστηρίου τούτου να γνωστοποιήσει την παρούσα απόφαση στο Υπουργείο Οικονομικών.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στις 23Ιουνίου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ