Αριθμός 82/2022
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ)
Β΄ ΤΜΗΜΑ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Ισιδώρα Πόγκα, Πρόεδρο Εφετών, Ελευθέριο Γεωργίλη, Εφέτη, και Σοφία – Αλεξάνδρα Ζήκου, Εφέτη –Εισηγήτρια, και από τη Γραμματέα T.Λ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …….. για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ – ΑΣΚΟΥΣΑΣ ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΛΟΓΟ – ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ : Ανώνυμης εταιρίας …………….., την οποία εκπροσώπησε η πληρεξούσια δικηγόρος του, Ευαγγελία Παπαντωνοπούλου (ΑΜ … ΔΣ Αθηνών).
ΤΗΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ – ΚΑΘ’ ΗΣ Ο ΠΡΟΣΘΕΤΟΣ ΛΟΓΟΣ – ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ : Εταιρίας ………. όπως νόμιμα εκπροσωπείται από το διευθυντή αυτής …………, τον οποίο εκπροσώπησαν οι πληρεξούσιοι δικηγόροι της Παύλος Τσαμάκος (ΑΜ …. ΔΣ Αθηνών) και Χριστίνα Μπαλωμένου (ΑΜ … ΔΣ Πειραιώς) με δήλωση κατ’ άρθρο 242 § 2 ΚΠολΔ.
Η ενάγουσα – εφεσίβλητη εταιρία άσκησε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, κατά την τακτική διαδικασία, την από 9-11-2017 (ΓΑΚ……… και ΕΑΚ……../2017) αγωγή της, κατά της εναγόμενης – εκκαλούσας. Επί της αγωγής αυτής, εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, η με αριθμό 1626/2019 οριστική απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, με την οποία έγινε δεκτή η ανωτέρω αγωγή. Κατά της απόφασης αυτής η εκκαλούσα – εναγόμενη άσκησε την από 17-12-2019 έφεσή της, η οποία κατατέθηκε, στις 17-12-2019, στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά, με ΓΑΚ…….. και ΕΑΚ……/2019, αντίγραφο δε αυτής κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού, στις 20-12-2019, με ΓΑΚ……… και ΕΑΚ………/2019 και προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 21ης Μαΐου 2020, κατά την οποία η συζήτησή της ματαιώθηκε κατά τη διάρκεια της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων για την προστασία της δημόσιας υγείας από τον κίνδυνο περαιτέρω διασποράς του κορωνοϊού Covid-19 (από 13-3-2020 έως 31-5-2020). Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 74 § 2 του Ν 4690/2020 (ΦΕΚ Α 104/30-5-2020) περί αυτεπαγγέλτου ορισμού δικασίμου προς συζήτηση αυτών των υποθέσεων, τις διατάξεις των άρθρων 1, 2 και 3 του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του Εφετείου Πειραιώς, τη με αριθμό 37/2020 πράξη του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και τη με αριθμό 103/2020 πράξη της ορισθείσας από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, Σπυριδούλας Μακρή, Προέδρου Εφετών, η προκείμενη υπόθεση προσδιορίστηκε εκ νέου προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της απόφασης αυτής, και γράφηκε στο οικείο πινάκιο.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, αφού αυτή εκφωνήθηκε από το πινάκιο, η εκκαλούσα εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της, αφού έλαβε το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις, που κατέθεσε, και η εφεσίβλητη από τους πληρεξούσιους δικηγόρους της με δήλωση κατ’ άρθρο 242 § 2 ΚΠολΔ, και ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις, που είχαν προκαταθέσει.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η από 17-12-2019 έφεση, που κατατέθηκε, στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιώς, με ΓΑΚ…… και ΕΑΚ…../17-12-2019, αντίγραφο δε αυτής κατατέθηκε, στη Γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου, με ΓΑΚ….. και ΕΑΚ…./20-12-2019, κατά της με αριθμό 1626/8-5-2019 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε, κατά την τακτική διαδικασία, επί της από 9-11-2017, με ΓΑΚ……και ΕΑΚ……./9-11-2017 αγωγής της εφεσίβλητης εταιρίας εναντίον της εκκαλούσας, μετά από συζήτηση αντιμωλία των διαδίκων στις 9-5-2018, έχει ασκηθεί νόμιμα και εμπρόθεσμα από την ηττηθείσα εναγόμενη, στην οποία επιδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση στις 18-11-2019, όπως αποδεικνύεται από την από 18-11-2019 επισημείωση στην ανωτέρω απόφαση του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών ……….., και η κρινόμενη έφεση κατατέθηκε στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, στις 17-12-2019, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 495 §§ 1 και 2, 511, 513 § 1 εδ. β, 516 § 1, 517, 518 § 1 και 520 ΚΠολΔ. Παραδεκτά, δε, επαναφέρεται, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 74 § 2 του Ν 4690/2020 (ΦΕΚ Α 104/30-5-2020), μετά τη ματαίωση της συζήτησης της κατά τη δικάσιμο της 21ης-5-2020, με τη με αριθμό 103/1-7-2020 πράξη της ορισθείσας από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς Προέδρου Εφετών εξαιτίας της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των Δικαστηρίων για υγειονομικούς λόγους (πανδημία covid 19), και έχει κατατεθεί από την εκκαλούσα στο δημόσιο ταμείο το με κωδικό ….. … παράβολο των εκατό πενήντα (150) ευρώ για την άσκηση αυτής (άρθρο 495 § 3 Α περ. γ΄ ΚΠολΔ). Περαιτέρω, η εκκαλούσα με το από 20-8-2021 (ΓΑΚ….. και ΕΑΚ……/2021) ιδιαίτερο δικόγραφο άσκησε παραδεκτά πρόσθετο λόγο έφεσης, που αφορά κεφάλαια της απόφασης, που έχουν προσβληθεί με την έφεση και κοινοποιήθηκε στην εφεσίβλητη τριάντα (30) ημέρες πριν τη δικάσιμο κατ’ άρθρο 520 ΚΠολΔ, όπως προκύπτει από τις με αριθμούς …….. και ……./20-8-2021 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Αθηνών με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών ………. Πρέπει, επομένως, η έφεση και ο πρόσθετος λόγος αυτής να γίνουν τυπικά δεκτοί και να ερευνηθούν περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω τακτική διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους (άρθρο 533 § 1 ΚΠολΔ).
Η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη, με την από 9-11-2017 (ΓΑΚ…….. και ΕΑΚ……./2017) αγωγή της, ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, εκθέτει ότι δυνάμει του από 27-1-2010 ιδιωτικού συμφωνητικού αναγνώρισης οφειλής – σύμβαση εγγύησης μεταξύ της ίδιας ως δανείστριας, της εναγόμενης ανώνυμης εταιρίας, και ήδη εκκαλούσας – ασκούσας πρόσθετο λόγο, όπως εκπροσωπείται νόμιμα από τον ………, ως εγγυήτριας του οφειλέτη, ……….., και του τελευταίου, συμφωνήθηκε ότι αυτός (………) αναγνωρίζει, ότι οφείλει στην ενάγουσα το ποσό των 24.000.000 ευρώ, κατά την έννοια του άρθρου 873 ΑΚ, δηλαδή ανεξάρτητα και πέρα από την αιτία του, το οποίο αναλαμβάνει την υποχρέωση να καταβάλλει σε δόσεις, και συγκεκριμένα α) την 31η Μαρτίου 2010, το ποσό των 2.000.000 ευρώ, β) την 30η Ιουνίου 2010, το ποσό των 2.000.000 ευρώ, και γ) την 30η Σεπτεμβρίου 2010 το ποσό των 20.000.000 ευρώ, ότι η εναγόμενη εταιρία, όπως νόμιμα εκπροσωπείται, εγγυήθηκε υπέρ του ……… – οφειλέτη, την πληρωμή του άνω ποσού, ευθυνόμενη σε ολόκληρο µε αυτόν και ως αυτοφειλέτης, παραιτούμενη έναντι της δανείστριας – ενάγουσας από το δικαίωμα διζήσεως και από τα δικαιώματα, που απορρέουν από τα άρθρα 853, 862, 863, 864, 866 και 867 ΑΚ, ότι σε ασφάλεια της πληρωμής του συνολικού ποσού, ο ………. εξέδωσε τρεις (3) μεταχρονολογημένες επιταγές, συρόμενες από το με αριθμό ………. λογαριασμό του στην τράπεζα PROTON ΒΑΝΚ, με αριθμό ……… έκδοσης 31-3-2010 ποσού 2.000.000 ευρώ, με αριθμό ……… έκδοσης 30-6-2010 ποσού 2.000.000 ευρώ, και με αριθμό ……… έκδοσης 30-9-2010 ποσού 20.000.000 ευρώ, πληρωτέες σε διαταγή της εναγόμενης – εγγυήτριας, τις οποίες ο εκπρόσωπος της εναγόμενης μεταβίβασε με οπισθογράφηση και παρέδωσε στην ενάγουσα (δανείστρια), ενώ συμφωνήθηκε ότι η έκδοση, αποδοχή και παράδοση των ως άνω επιταγών δεν έχει την έννοια της εξόφλησης, ούτε της δόσης αντί καταβολής, διότι αυτή έγινε χάριν διασφάλισης και διευκόλυνσης της πληρωμής του χρέους και ότι µόνο η εμπρόθεσμη εξόφληση κάθε επιταγής σημαίνει και εξόφληση της αντίστοιχης δόσης, καθώς και ότι το ανωτέρω ιδιωτικό συμφωνητικό αποτελεί τη συνολική συμφωνία των συμβαλλόμενων, αντικαθιστά και ακυρώνει κάθε προγενέστερη γραπτή ή προφορική συμφωνία για τα διαλαμβανόμενα σ’ αυτό θέματα. Ότι, ωστόσο, κατά τις ως άνω αναφερόμενες στο ιδιωτικό συμφωνητικό ημεροχρονολογίες πληρωμής των δόσεων, δεν πραγματοποιήθηκε οιαδήποτε καταβολή και οι αντίστοιχες επιταγές, αν και εμφανίστηκαν νόμιμα και εμπρόθεσμα προς πληρωμή, δεν πληρώθηκαν και σφραγίστηκαν από την πληρώτρια τράπεζα. Ότι στο τέλος Αυγούστου του 2010, ύστερα από πρόταση του οφειλέτη …… για ρύθμιση και διευκόλυνση καταβολής, η ενάγουσα δέχθηκε να ρυθμίσει το ως άνω χρέος του τελευταίου µε την καταβολή σε μετρητά του ποσού των 4.000.000 ευρώ, στο αμέσως τρέχον χρονικό διάστημα, και το υπόλοιπο οφειλόμενο ποσό των 20.000.000 ευρώ να της καταβληθεί σε δύο ισόποσες δόσεις των 10.000.000 ευρώ η καθεμία, η πρώτη στις 30-7-2011 και η δεύτερη στις 30-12-2011, προς διευκόλυνση, δε, της καταβολής, και όχι λόγω εξόφλησης ή ανανέωσης της οφειλής ή αντί καταβολής, ο ……….., γνωρίζοντας την έλλειψη διαθέσιμων κεφαλαίων προς πληρωμή τους, εξέδωσε σε διαταγή της ενάγουσας και της παρέδωσε α) τη με αριθμό ………… μεταχρονολογημένη επιταγή µε ημερομηνία έκδοσης 30-7-2011, ποσού 10.000.000 ευρώ και β) τη με αριθμό …….. μεταχρονολογημένη επιταγή µε ημερομηνία έκδοσης 30-12-2011, ποσού 10.000.000 ευρώ, αμφότερες πληρωτέες από την τράπεζα PROTON ΒΑΝΚ, υποκατάστημα Αμπελοκήπων, τις οποίες η ενάγουσα οπισθογράφησε προς την ναυτιλιακή εταιρία µε την επωνυμία «………….», η οποία στη συνέχεια με δεύτερη οπισθογράφηση τις μεταβίβασε προς τον ………….., τελευταίο κομιστή. Ότι μέχρι τον Απρίλιο του 2011, παρά την προαναφερόμενη συμφωνία της ενάγουσας µε τον …………. και σε πλήρη παραβίαση αυτής, η οποία αποτυπώθηκε στο από 27-1-2010 ιδιωτικό συμφωνητικό προς διευκόλυνση του οφειλέτη στην καταβολή του οφειλόμενου στην ενάγουσα ποσού 24.000.000 ευρώ, ο ………… ουδέν ποσό από τα ανωτέρω 4.000.000 ευρώ έχει καταβάλει σε μετρητά στην ενάγουσα, παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις της προς αυτόν, επιπλέον, δε, οι αμέσως παραπάνω δύο επιταγές δεν πληρώθηκαν κατά την εμφάνισή τους από τον τελευταίο κομιστή, ………., στην τράπεζα ελλείψει διαθέσιμων κεφαλαίων στο λογαριασμό του εκδότη (………. ………), γεγονός που βεβαιώθηκε με σχετική σημείωση της τράπεζας στις 15-4-2011, με συνέπεια, μετά την από 26-4-2011 αίτηση του τελευταίου κομιστή, να εκδοθεί η με αριθμό …../2011 διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών σε βάρος του ……… για την πληρωμή του ποσού των 20.000.000 ευρώ για κεφάλαιο, νόμιμους τόκους από την επόμενη της εμφάνισης, 16-4-2011, των ως άνω ακάλυπτων επιταγών στην πληρώτρια τράπεζα, μέχρι την εξόφληση, και δικαστική δαπάνη ποσού 340.000.00 ευρώ. Ότι προς ακύρωση της ανωτέρω διαταγής πληρωμής ο …….. άσκησε ανακοπή και πρόσθετους λόγους ανακοπής κατά του ……. ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, επί των οποίων εκδόθηκε η με αριθμό 418/2012 οριστική απόφαση, η οποία απέρριψε την ανακοπή και τους πρόσθετους λόγους αυτής και έχει καταστεί τελεσίδικη και ήδη αμετάκλητη. Ότι η ενάγουσα ικανοποίησε πλήρως και ολοσχερώς τον . …, ο οποίος, στις 13-7-2011, επέστρεψε και παράδωσε σ’ αυτή (ενάγουσα) τις επίδικες ακάλυπτες επιταγές και κατέστη η τελευταία νόμιμη εξ αναγωγής κομίστρια, η οποία υπέστη ισόποση αυτών περιουσιακή ζημία συνολικού ποσού 20.000.000 ευρώ. Ότι η ενάγουσα έχει ήδη υποβάλει έγκληση κατά του ……… στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών για το αδίκημα της έκδοσης των ως άνω ακάλυπτων επιταγών, για το οποίο ο τελευταίος καταδικάστηκε σε πρώτο βαθμό σε ποινή φυλάκισης τριών ετών µε αναστολή. Ότι ο ……………….. δεν τήρησε την υποχρέωση που ανέλαβε με το από 27-1-2010 ιδιωτικό συμφωνητικό αναγνώρισης οφειλής – σύμβαση εγγύησης, αφού οι επιταγές που αρχικώς εξέδωσε αν και εμφανίσθηκαν νόμιμα και εμπρόθεσμα προς πληρωμή δεν πληρώθηκαν και σφραγίσθηκαν, αλλά και οι δύο επιταγές που κατόπιν δικής του πρότασης εξέδωσε σε διαταγή της ενάγουσας προς ρύθμιση και διευκόλυνση καταβολής του χρέους ποσού 10.000.000 ευρώ καθεμία, αν και εμφανίσθηκαν νόμιμα και εμπρόθεσμα προς πληρωμή δεν πληρώθηκαν και σφραγίσθηκαν, η εναγόμενη εταιρία, δε, συμβλήθηκε στο ανωτέρω από 27-1-2010 ιδιωτικό συμφωνητικό ως εγγυήτρια, ευθυνόμενη σε ολόκληρο µε τον οφειλέτη ως αυτοφειλέτης, παραιτούμενη από το δικαίωμα διζήσεως και από τα δικαιώματα, που απορρέουν από τα άρθρα 853, 862, 863, 864, 866 και 867 ΑΚ. Με βάση το ιστορικό αυτό η ενάγουσα ζητούσε, μετά το νόμιμο περιορισμό του συνολικού αιτήματός της από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό µε δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της, που περιλαμβάνεται στις έγγραφες προτάσεις της (άρθρα 223 εδ. β’, 294 εδ. α’, 295 § 1 εδ. β’ και 297 ΚΠολΔ), να αναγνωρισθεί η υποχρέωση της εναγόμενης να της καταβάλει το χρηματικό ποσό των 24.000.0000 ευρώ, µε το νόμιμο τόκο από την επομένη της ημέρας, οπότε και κατέστησαν ληξιπρόθεσμες και απαιτητές οι συμφωνηθείσες δόσεις, δηλαδή από 1-10-2010, άλλως από 16-4-2011, δηλαδή από την επομένη της εμφάνισης και µη πληρωμής των με αριθμούς ……. και ……….. επιταγών, άλλως από την επίδοση της αγωγής, καθώς και να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθεί η εναγόμενη εταιρία στη δικαστική δαπάνη της. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση (1626/2019), η οποία, αφού έκρινε ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έχει διεθνή δικαιοδοσία (Κεφάλαιο ΙΙ, άρθρα 1 § 1, 4 § 1, 25 § 1, 66 § 1 του Κανονισμού ΕΟΚ 1215/2012 για τη διεθνή δικαιοδοσία – αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές – εμπορικές υποθέσεις) και ότι εφαρμοστέο δίκαιο τυγχάνει το ελληνικό ουσιαστικό δίκαιο, ως δίκαιο που επέλεξαν οι διάδικοι, θεώρησε ορισμένη και νόμιμη την αγωγή, όπως περιορίστηκε, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 873, 847 επ., 297, 298, 340, 345, 346 ΑΚ, 70 και 176 ΚΠολΔ, εκτός από το αίτημα κήρυξης της απόφασης προσωρινά εκτελεστής, το οποίο απέρριψε ως µη νόμιμο, μετά τον περιορισμό του αιτήματος της αγωγής σε αναγνωριστικό, δέχθηκε, δε, αυτήν ως ουσιαστικά βάσιμη, αναγνώρισε την υποχρέωση της εναγόμενης εταιρίας να καταβάλει στην ενάγουσα το χρηματικό ποσό των 24.000.000 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση και επέβαλε σε βάρος της τα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας, τα οποία όρισε στο ποσό των 90.375 ευρώ. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ήδη η εκκαλούσα – ασκούσα πρόσθετο λόγο – εναγόμενη με την κρινόμενη έφεση και τον πρόσθετο λόγο αυτής για λόγους, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση, ώστε στη συνέχεια να απορριφθεί η αγωγή.
Από το συνδυασμό των άρθρων 361, 847 και 851 του ΑΚ συνάγονται τα εξής: Με τη σύμβαση της εγγύησης, ο εγγυητής αναλαμβάνει απέναντι στο δανειστή και αντισυμβαλλόμενό του την ευθύνη ότι η οφειλόμενη από τον πρωτοφειλέτη παροχή θα καταβληθεί σ` εκείνον από τον πρωτοφειλέτη ή από τον ίδιο. Επομένως, περιεχόμενο της εγγύησης είναι η ανάληψη από τον εγγυητή της υποχρεώσεως απέναντι στο δανειστή να εκπληρώσει την παροχή του πρωτοφειλέτη, αν δεν το κάνει ο τελευταίος. Η εγγύηση είναι σύμβαση συναινετική, αφηρημένη και ετεροβαρής, με παρεπόμενο και επικουρικό χαρακτήρα, καταρτίζεται δε μεταξύ εγγυητή και δανειστή χωρίς να απαιτείται η σύμπραξη ή η συναίνεση του οφειλέτη Η κύρια παροχή μπορεί να είναι χρηματική ή και οποιουδήποτε άλλου είδους. Ο εγγυητής ευθύνεται πλήρως, ήτοι ενέχεται όπως κάθε γνήσιος οφειλέτης έναντι του δανειστή του, με τη διαφορά ότι ο εγγυητής ενέχεται ή ευθύνεται για την εκπλήρωση της οφειλής άλλου (του πρωτοφειλέτη). Ο εγγυητής, ως εκ του παρεπόμενου χαρακτήρα της εγγύησης σε σχέση με την κύρια οφειλή, ευθύνεται για την έκταση που έχει κάθε φορά η κύρια οφειλή, με βάση τη σύμβαση μεταξύ δανειστή και πρωτοφειλέτη που είχε καταρτισθεί μέχρι τη σύναψη της εγγύησης, ανεξάρτητα αν καθίσταται μεγαλύτερη. Ο δανειστής, ασκώντας αγωγή κατά του εγγυητή για καταβολή του χρέους που δεν καταβάλει ο πρωτοφειλέτης, πρέπει να επικαλεστεί τη σύμβαση με τον πρωτοφειλέτη, την μεταξύ αυτού και του εγγυητή σύμβαση της εγγύησης κατά το περιεχόμενό της, ήτοι την παροχή που αφορά και την έκταση της ευθύνης, το ύψος της οφειλής του πρωτοφειλέτη και την υπερημερία του τελευταίου (ΑΠ 1438/2019, ΤΝΠ Νόμος).
Με τον πρώτο λόγο της έφεσης η εκκαλούσα εταιρία παραπονείται ότι κακώς η εκκαλούμενη απόφαση έκρινε ορισμένη την κρινόμενη αγωγή ως προς την παθητική νομιμοποίησή της, διότι δεν εξειδικεύεται με ποια ιδιότητα ενάγεται η εκκαλούσα εταιρία. Όπως, όμως, αναλυτικά αναφέρεται ανωτέρω, στο περιεχόμενο της αγωγής περιγράφεται η από 27-1-2010 έγγραφη σύμβαση εγγύησης, στην οποία συνέπραξαν η ενάγουσα, ως δανείστρια, η εναγόμενη, ήδη εκκαλούσα, με την ιδιότητα της εγγυήτριας υπέρ του οφειλέτη, ………., το ύψος της οφειλής, καθώς και τα πραγματικά περιστατικά της υπερημερίας του τελευταίου. Επομένως, σύμφωνα και με την ανωτέρω νομική σκέψη, περιλαμβάνονται στην κρινόμενη αγωγή τα απαιτούμενα από το νόμο στοιχεία για το ορισμένο της αγωγής του δανειστή κατά του εγγυητή. Συνεπώς, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που έκρινε όμοια, και απέρριψε τον ισχυρισμό της εναγόμενης, ήδη εκκαλούσας, περί αοριστίας άλλως έλλειψης παθητικής νομιμοποίησης, δεν έσφαλε αλλά ορθά εφάρμοσε το νόμο, και ο σχετικός λόγος πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος.
Ι. Κατά τη διάταξη του άρθρου 261 ΑΚ, όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο για την προκείμενη υπόθεση χρόνο πριν από την αντικατάστασή του με το άρθρο 101 παρ. 1 του Ν. 4139/2013, την παραγραφή διακόπτει η έγερση της αγωγής, η δε παραγραφή, που διακόπηκε με τον τρόπο αυτό, αρχίζει και πάλι από την τελευταία διαδικαστική πράξη των διαδίκων ή του δικαστηρίου. Επίσης, κατά το άρθρο 263 ΑΚ, κάθε παραγραφή που διακόπηκε με την έγερση της αγωγής, θεωρείται σαν να μη διακόπηκε, αν ο ενάγων παραιτηθεί από την αγωγή ή η αγωγή απορριφθεί τελεσίδικα για λόγους μη ουσιαστικούς. Αν ο δικαιούχος εγείρει και πάλι την αγωγή εντός έξι μηνών, η παραγραφή θεωρείται ότι έχει διακοπεί με την προηγούμενη αγωγή. Με την τελευταία διάταξη ο νόμος ρυθμίζει ειδικά την παραίτηση από την αγωγή ή την απόρριψη αυτής για λόγους μη ουσιαστικούς, επαναλαμβάνοντας διάταξη του προϊσχύοντος δικαίου, ότι με την παραίτηση ή απόρριψη αυτή ματαιούται μεν η διακοπή και λογίζεται πως δεν έγινε, πλην όμως, αν ο δικαιούχος επανεγείρει την αγωγή εντός έξι μηνών από την παραίτηση ή την τελεσίδικη απόρριψη, η διακοπή της παραγραφής λογίζεται ότι χώρησε από την πρώτη αγωγή. Κατά την έννοια του νόμου, απόρριψη της αγωγής για λόγους μη ουσιαστικούς υπάρχει σε κάθε περίπτωση, κατά την οποία απορρίπτεται η αγωγή για λόγο, που δεν ανάγεται στη νομική και ουσιαστική βασιμότητα της υπό διάγνωση απαίτησης. Τέτοιοι λόγοι μπορεί να είναι η μη συνδρομή των διαδικαστικών προϋποθέσεων της δίκης, η έλλειψη ικανότητας δικαστικής παράστασης, η αοριστία της αγωγής και γενικότερα οι λόγοι εκείνοι που, κατά βασική δικονομική αρχή, ερευνώνται πριν από την αξιολόγηση της ύπαρξης και του περιεχομένου της ουσιαστικής αξίωσης και των οποίων η θετική ή αρνητική συνδρομή παρεμποδίζει τη διάγνωση αυτής. Ως επανέγερση δε της αγωγής νοείται η άσκηση νέας αγωγής από τον ίδιο ενάγοντα κατά του ίδιου εναγομένου, που βασίζεται στην ίδια με την προηγούμενη νομική και ιστορική αιτία (ΑΠ 826/2020, 416/2019, 172/2018, ΤΝΠ Νόμος). Το απαράδεκτο της προηγούμενης αγωγής λόγω της απαγορευμένης επικουρικής εναγωγής περισσοτέρων προσώπων σημαίνει παρεμπόδιση του δικαστηρίου να προχωρήσει στην εξέταση της βασιμότητας αυτής, η οποία δεν είναι άκυρη και ως εκ τούτου ισχύουν οι έννομες συνέπειές της, μεταξύ των οποίων και η διακοπή της παραγραφής. (ΑΠ 826/2020, όπ.π.).
ΙΙ. Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 166 ΑΚ, το προσύμφωνο είναι η σύμβαση με την οποία τα μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να συνάψουν ορισμένη σύμβαση, σύμφωνα με τους όρους που έχουν καθορισθεί και υπόκειται στον τύπο που ο νόμος ορίζει για τη σύμβαση που πρέπει να συναφθεί. Πρόκειται για τελεία, αυθύπαρκτη και αυτοτελή σύμβαση, που δημιουργεί την υποχρέωση για κατάρτιση της οριστικής σύμβασης (ΑΠ 862/2020, ΤΝΠ Νόμος). Αποτελεί δηλαδή ενοχική – υποσχετική σύμβαση. Έτσι, το προσύμφωνο, από τη φύση του δεν επάγεται καμία μεταβολή στις εμπράγματες σχέσεις των ενδιαφερομένων μερών, αλλά παράγει μεταξύ τους μόνο ενοχικά δικαιώματα και υποχρεώσεις. Ειδικότερα, το προσύμφωνο πώλησης δεν επιφέρει απώλεια της κυριότητας εκείνου που υποσχέθηκε την πώληση. Συνεπώς, αυτός που αποκτά δικαιώματα από το προσύμφωνο δεν δικαιούται να αξιώσει από τον άλλο συμβαλλόμενο ό,τι δικαιούται να απαιτήσει βάσει της οριστικής και μεταγραφείσης μεταβιβαστικής της κυριότητας σύμβασης. (ΑΠ 1195/2014, ΤΝΠ Νόμος). Εξάλλου, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 166 και 201ΑΚ προκύπτει ότι, σε περίπτωση που καταρτίστηκε προσύμφωνο, απ’ το οποίο γεννάται ενοχική αξίωση του δικαιούχου μέρους κατά του άλλου, για σύμπραξη στην κατάρτιση της σκοπούμενης με τη σύναψη αυτού οριστικής σύμβασης, τα συμβαλλόμενα μέρη μπορούν να συνδέσουν τη σύναψη της σύμβασης αυτής, από την προηγούμενη πλήρωση αναβλητικής αίρεσης που τέθηκε απ’ αυτά, οπότε η σύναψη της οριστικής σύμβασης θα χωρήσει, αφού πληρωθεί η παρεμβληθείσα αίρεση (ΑΠ 811/87) (ΑΠ 862/2020, όπ.π.). Αίρεση ονομάζεται ο όρος που προστίθεται σε δικαιοπραξία, σύμφωνα με τον οποίο η ενέργειά της εξαρτάται από γεγονός μέλλον και αβέβαιο (Γεωργιάδης, Γεν. Αρχές παρ. 44 αρ. 1, ΑΠ 178/2012 Νόμος). Τα απαραίτητα στοιχεία της αίρεσης, όπως προκύπτουν από τον παραπάνω ορισμό, είναι: α) ο όρος να έχει τεθεί από τον δικαιοπρακτούντα ή τους δικαιοπρακτούντες (δεν πρόκειται, επομένως, για αίρεση, αν ο όρος τάσσεται από το νόμο ή με δικαστική απόφαση), β) το γεγονός από το οποίο εξαρτάται η δικαιοπραξία να είναι μελλοντικό, γ) το γεγονός από το οποίο εξαρτάται η δικαιοπραξία να είναι αντικειμενικώς αβέβαιο, δηλαδή να μην είναι ανθρωπίνως δυνατό να προβλεφθεί αν θα επέλθει ή όχι (ΑΠ 604/2005 Νόμος). Αν κάποιος όρος που προστέθηκε σε δικαιοπραξία δεν συγκεντρώνει κάποια από τις προϋποθέσεις αυτές, τότε γίνεται λόγος για καταχρηστική αίρεση, οπότε δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις για τις αιρέσεις (ΑΚ 201 επ., ΑΠ 492/1992 Δνη 1995,1109, 2016/1990, Δνη 1992, 140, ΕφΑθ 5700/2000 Νόμος). Καταχρηστικές είναι, μεταξύ άλλων, οι αιρέσεις δικαίου (conditiones juris), δηλαδή αυτές που συνίστανται στο γεγονός που αποτελεί κατά νόμο απαραίτητο στοιχείο ή προϋπόθεση για την ενέργεια ή την τελείωση της δικαιοπραξίας (ΑΠ 604/2005 Νόμος). Η προσθήκη τέτοιας αίρεσης δεν απαγορεύεται, αλλά είναι περιττή, αφού δεν προσθέτει κάτι στη δικαιοπραξία πέραν αυτού που προβλέπει ο νόμος. (ΕφΑθ 2534/2015, ΤΝΠ Νόμος).
ΙΙΙ. Επιπλέον, κατά τη διάταξη του άρθρου 873 ΑΚ, η σύμβαση με την οποία γίνεται υπόσχεση ή αναγνώριση χρέους κατά τρόπο αφηρημένο, έτσι ώστε να γεννιέται ενοχή ανεξάρτητα από την αιτία, είναι έγκυρη αν η υπόσχεση ή η αναγνώριση γίνει εγγράφως. Έγγραφη υπόσχεση/ή δήλωση αναγνώρισης, στην οποία δεν αναφέρεται η αιτία του χρέους, λογίζεται, σε περίπτωση αμφιβολίας, ότι έγινε με το σκοπό να γεννηθεί ενοχή, μη εξαρτώμενη από την αιτία του χρέους. Αν στην έγγραφη υπόσχεση ή στην αναγνωριστική δήλωση μνημονεύεται η αιτία του χρέους, δεν αποκλείεται και πάλι να πρόκειται για ενοχή αναιτιώδη, εφόσον τα μέρη ήθελαν να αποσυνδέσουν το χρέος από την αιτία του, διότι η διάταξη του εδ. β` του ως άνω άρθρου εισάγει απλώς ερμηνευτικό κανόνα, προσδίδοντας στη δήλωση αυτή ορισμένη έννοια μόνο ενόσω δεν προκύπτει το αντίθετο (σε περίπτωση αμφιβολίας). Κατά κανόνα, όμως, σε τέτοιες περιπτώσεις πρόκειται για αιτιώδη αναγνώριση χρέους, η οποία δεν προβλέπεται μεν ως επώνυμη συμβατική σχέση, εντάσσεται όμως στη γενική αρχή της συμβατικής ελευθερίας (άρθρο 361 ΑΚ). Αυτή η αιτιώδης αναγνώριση δεν υποβάλλεται σε συστατικό τύπο, ούτε όμως παράγεται από αυτήν αυτοτελής αιτία ενοχής, αφού εξαρτάται από την αναφερόμενη αιτία. Η σημασία μιας τέτοιας επιβεβαιωτικής απλώς δήλωσης είναι κατ’ αρχήν αποδεικτική (εξώδικη ομολογία), μπορεί όμως να επάγεται και διακοπή της παραγραφής, ως αναγνώριση (άρθρο 280 ΑΚ) ή να έχει και άλλα νομικά αποτελέσματα (λ.χ. ΑΚ 272 παρ. 2 εδ. β’, 437, 156). Αν, όμως, παρά τη μνεία στη δήλωση της αιτίας του χρέους, οι συμβαλλόμενοι δεν απέβλεψαν στην απλή επιβεβαίωση υπάρχουσας ήδη ενοχής, αλλά θέλησαν την ίδρυση νέας ενοχικής σχέσης, που αποτελεί νέα αυτοτελή βάση υποχρεώσεως προς εκπλήρωση της παροχής, δηλαδή ενοχή αυτοτελή και ανεξάρτητη από την υποκείμενη αιτία, απαλλαγμένη από τα ενδεχόμενα ελαττώματα της αιτίας, απαιτείται έγγραφος τύπος (ΑΠ 51, και 1125/2020, ΤΝΠ Νόμος). Γενική κατευθυντήρια γραμμή προς λύση του ζητήματος αν πρόκειται για νέα αυτοτελή ενοχή ή παροχή αποδεικτικού μέσου για την ύπαρξη του χρέους μπορεί να χρησιμεύσει ο κανόνας ότι κύρια σύμβαση αναγνώρισης υπάρχει όταν αντικείμενο αυτής είναι κάποια έννομη σχέση, και ειδικότερα όταν, αναφορικά προς υπάρχουσα οφειλή, αναλαμβάνεται κάποια υποχρέωση ενώ δεν υπάρχει σύμβαση αναγνωρίσεως όταν ομολογούνται απλώς ορισμένα γεγονότα, οπότε υπάρχει μόνο αποδεικτικό μέσο. Στην πρώτη περίπτωση, αυτός που αναγνωρίζει την από ορισμένη αιτία οφειλή του δεν μπορεί πλέον να προτείνει τις ενστάσεις που είχε από την κύρια αιτία (ΑΠ 1086/2017, ΑΠ 1424/2017, ΑΠ 1279/2012). Γενικότερα αποτελεί αντικείμενο ερμηνείας της συγκεκριμένης σύμβασης, αν η επερχόμενη με αυτή αιτιώδης αναγνώριση υπάρχοντος χρέους αντικαθιστά ή όχι την αρχική σχέση ή απλώς την αλλοιώνει και αν, στην περίπτωση αυτή, ενέχει πλήρη ή μερική παραίτηση από ενστάσεις που αφορούν την αρχική σχέση, η οποία πρέπει κατ αρχήν να είναι έγκυρη (αρθρ. 437 ΑΚ) (Ολ. ΑΠ 5/2016, ΑΠ 598/2017, ΑΠ 1663/2013) (ΑΠ 51, και 913/2020, ΤΝΠ Νόμος).
IV. Εξάλλου, από τον συνδυασμό των άρθρων 361, 847, 851 ΑΚ συνάγονται τα εξής: Με την παρεπόμενη και ετεροβαρή σύμβαση της εγγύησης, ο εγγυητής αναλαμβάνει απέναντι στον δανειστή και αντισυμβαλλόμενό του την ευθύνη ότι η οφειλόμενη από τον πρωτοφειλέτη παροχή θα καταβληθεί σε εκείνον από τον πρωτοφειλέτη ή από τον ίδιο. Η κύρια παροχή μπορεί να είναι χρηματική ή και οποιουδήποτε άλλου είδους, καθώς επίσης και να αφορά μελλοντική απαίτηση ή απαίτηση υπό αίρεση αναβλητική ή διαλυτική, οπότε στην τελευταία αυτή περίπτωση η εγγύηση θα λειτουργήσει με την πλήρωση της αίρεσης. Ο εγγυητής ευθύνεται για την έκταση, που έχει κάθε φορά η κύρια οφειλή και ιδίως για τις συνέπειες του πταίσματος ή της υπερημερίας του πρωτοφειλέτη. Η απαίτηση του δανειστή εις βάρος του εγγυητή, από τη μεταξύ τους σύμβαση εγγύησης, καθίσταται απαιτητή και ληξιπρόθεσμη, από την υπερημερία του πρωτοφειλέτη, η οποία επέρχεται και με την παρέλευση της συμφωνηθείσης δήλης ημέρας για την εκπλήρωση της παροχής (ΑΠ 843/2011). Εξάλλου, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 847 και 851 επ. ΑΚ, προκύπτει ότι η ευθύνη του εγγυητή απορρέει από τη σύμβαση της εγγύησης, δηλαδή από τη βούληση του εγγυητή. Εφόσον από τη βούληση του εγγυητή ή από τις διατάξεις του νόμου (όπως από τα άρθρα 851 και 852 ΑΚ), που συμπληρώνουν τη βούληση αυτή, δεν προκύπτει κάτι διαφορετικό, η εγγύηση καλύπτει την κυρία οφειλή, όπως αυτή υπήρχε κατά το χρόνο της σύναψης της σύμβασης εγγύησης. (ΑΠ 205/2020, ΤΝΠ Νόμος).
V. Περαιτέρω, οι ερμηνευτικοί κανόνες των άρθρων 173 και 200 του ΑΚ εφαρμόζονται από το δικαστήριο της ουσίας, όταν κατά την ανέλεγκτη, ως προς αυτό, κρίση του, διαπιστώνει ότι υπάρχει στη σύμβαση κενό ή αμφιβολία σχετικά με τη δήλωση της βουλήσεως των συμβαλλομένων. Η διαπίστωση αυτή του δικαστηρίου της ουσίας μπορεί είτε να αναφέρεται στην απόφαση ρητώς, είτε να προκύπτει από αυτήν εμμέσως όταν, παρά τη μη ρητή αναφορά της, ή ακόμη και παρά τη ρητή διαβεβαίωση της ανυπαρξίας της, το δικαστήριο προβαίνει σε ερμηνεία της συμβάσεως, η οποία (ερμηνεία) αποκαλύπτει ότι το δικαστήριο βρέθηκε μπροστά σε κενό ή αμφιβολία σχετικά με τη δήλωση της βουλήσεως των συμβαλλομένων, τα οποία ακριβώς δημιούργησαν την ανάγκη να καταφύγει σε ερμηνεία της. Μόνη η παράλειψη της μνείας των διατάξεων των άρθρων 173 και 200 ΑΚ δεν συνιστά παραβίαση τους, αν το δικαστήριο της ουσίας έλαβε υπόψη κατά την ερμηνεία της συμβάσεως τα ερμηνευτικά κριτήρια που προβλέπονται με αυτές. Παραβιάζονται δε οι κανόνες αυτοί όταν το δικαστήριο, παρά τη διαπίστωση έστω και εμμέσως κενού ή αμφιβολίας σχετικά με την έννοια της δηλώσεως βουλήσεως, παραλείπει να προσφύγει σ’ αυτούς, για τη διαπίστωση της αληθούς εννοίας των δηλώσεων ή να παραθέσει στην απόφαση του τα πραγματικά στοιχεία από τα οποία προκύπτει η εφαρμογή τους ή προβαίνει σε κακή εφαρμογή τους, με την έννοια ότι το ερμηνευτικό πόρισμα στο οποίο, μετά από ερμηνεία της δικαιοπραξίας κατέληξε (το δικαστήριο), δεν είναι σύμφωνο με την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη (ΑΠ 1520/2014, ΑΠ 338/2016, ΑΠ 355/2018). Καλή πίστη είναι η συμπεριφορά που επιβάλλεται στις συναλλαγές κατά την κρίση χρηστού και γνωστικού ανθρώπου, ενώ συναλλακτικά ήθη είναι οι συνηθισμένοι στις συναλλαγές τρόποι ενέργειας. Για τη διαμόρφωση της σχετικής κρίσεως το δικαστήριο σταθμίζει τα συμφέροντα των μερών, και ιδίως εκείνου στην προστασία του οποίου αποβλέπει ο ερμηνευόμενος όρος, και λαμβάνει επίσης υπόψη τη φύση και το σκοπό της δικαιοπραξίας, τις συνθήκες υπό τις οποίες έγιναν οι δηλώσεις της βουλήσεως των μερών, τις τοπικές και γλωσσικές συνήθειες, τις προηγούμενες συναλλαγές των μερών και την προηγούμενη συμπεριφορά τους, τις διαπραγματεύσεις που είχαν προηγηθεί και πως οι σχετικές δηλώσεις του ενός μέρους αναμένονταν να εκληφθούν από το άλλο. Για να συναγάγει το ερμηνευτικό πόρισμα το δικαστήριο δεν είναι υποχρεωμένο να αρκεστεί στο περιεχόμενο της συμβάσεως, αλλά δύναται να αντλήσει στοιχεία και εκτός της συμβάσεως που θα προταθούν από τους διαδίκους. Δεν αποκλείεται μάλιστα να λάβει υπόψη και στοιχεία από τη μεταγενέστερη από την κατάρτιση της συμβάσεως συμπεριφορά των μερών, ως ενδεικτική του νοήματος που είχαν προσδώσει στη σύμβαση τα μέρη, γεγονός που υποδηλώνεται και με τις σύμφωνες με αυτό ενέργειές τους (ΑΠ 374/2013, ΑΠ 679/2018). Αντιθέτως, δεν παραβιάζονται οι ίδιοι κανόνες όταν το δικαστήριο της ουσίας διαπιστώνει στην απόφασή του ότι η ελεγχομένη δήλωση βουλήσεως είναι σαφής και χωρίς κενά (ΑΠ 115/2013, ΑΠ1420/2013, ΑΠ 355/2018 ) (ΑΠ 1134/2019, ΤΝΠ Νόμος).
Από την εκτίμηση των με αριθμούς …. και …./15-2-2018 ένορκων βεβαιώσεων ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιώς ……… των μαρτύρων της ενάγουσας (………… και ……….. αντίστοιχα) κατόπιν νομότυπης κλήτευσης του εναγόμενου, των με αριθμούς …./16-3-2018 και …./29-3-2018 ένορκων βεβαιώσεων ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιώς των μαρτύρων του εναγόμενου (……….. και ………… αντίστοιχα) κατόπιν νομότυπης κλήτευσης της ενάγουσας, και όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, που οι διάδικοι επικαλούνται και νόμιμα προσκομίζουν, τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε προς άμεση απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, ορισμένα εκ των οποίων αναφέρονται ειδικότερα κατωτέρω, χωρίς όμως να παραλείπεται κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς, των ομολογιών των διαδίκων, που συνάγονται από τα δικόγραφά τους (άρθρα 261 και 352 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Κατά το έτος 2007, η ενάγουσα εταιρία, ήδη εφεσίβλητη, ανήκε στον όμιλο επιχειρήσεων .., ο . ……………….., δε, μη διάδικος, ήλεγχε τις εταιρίες με την επωνυμία «…….» και «…………», εναγόμενη, ήδη εκκαλούσα, ήταν πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρίας με την επωνυμία «………», και διευθύνων σύμβουλος στην εταιρία με την επωνυμία «………..». Ήδη, από το φθινόπωρο του έτους αυτού ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις μεταξύ των ανωτέρω ……… και …….., μέσω του συνεργάτη του τελευταίου, …….., προκειμένου ο όμιλος επιχειρήσεων του δεύτερου να επενδύσει στην κυπριακή εταιρία με την επωνυμία «………..», γεγονός που πραγματοποιήθηκε στις 31-12-2007. Συγκεκριμένα, με σκοπό την απόκτηση από την κυπριακή εταιρία με την επωνυμία «……..» αριθμού μετοχών στις εταιρίες με την επωνυμία «……..» (………) και «.. ……..» (…….), ώστε, στη συνέχεια, να προκληθεί η συγχώνευσή τους, κατέστη αναγκαία η συγκέντρωση κεφαλαίων, η οποία επιτεύχθηκε με διάθεση μη εξασκηθέντων δικαιωμάτων προτίμησης και έκδοση μετοχών σε στρατηγικούς επενδυτές, σύμφωνα με την απόφαση της Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης των μετόχων της ανωτέρω εταιρίας («……….») στις 22-5-2007, με την οποία δόθηκε εξουσιοδότηση στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρίας να διαθέσει κατά την απόλυτη κρίση του τυχόν δικαιώματα προτίμησης που δεν θα έχουν εξασκηθεί. Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας εξάσκησης δικαιωμάτων προτίμησης, από 14-11-2007 μέχρι 28-12-2007 (κανονική περίοδος), με απόφαση της 31ης-12-2007 του διοικητικού συμβουλίου της εταιρίας με την επωνυμία «…………» α) παραχωρήθηκαν 18.458.147 ανεξάρτητα δικαιώματα προτίμησης, που αντιστοιχούν σε 36.916.294 μετοχές, σε δεκαέξι στρατηγικούς επενδυτές, β) εκδόθηκαν και παραχωρήθηκαν στην εταιρία με την επωνυμία «……….», που υπέδειξε ο ………., 234.615.385 νέες μετοχές, προς 0,26 ευρώ η καθεμία, και συνολικά έναντι του ποσού των 61.000.000 ευρώ, και γ) εκδόθηκαν και παραχωρήθηκαν στην ενάγουσα εταιρία, ήδη εφεσίβλητη, συμφερόντων της εφοπλιστικής οικογένειας ….., 76.923.077 νέες μετοχές προς 0,26 ευρώ η καθεμία, και συνολικά έναντι του ποσού των 20.000.000 ευρώ. Με τον ανωτέρω τρόπο κατά το έτος 2008 οι μετοχές, που κατείχε η εταιρία με την επωνυμία «…….», συμφερόντων του ………., μη διαδίκου, αντιστοιχούσε σε ποσοστό 39,42% του καταβεβλημένου κεφαλαίου της ανωτέρω εταιρίας («…………»), ενώ οι μετοχές, που κατείχε η ενάγουσα, ήδη εφεσίβλητη, αντιστοιχούσε σε ποσοστό 12,92% του κεφαλαίου της τελευταίας, για το έτος 2009, δε, τα ποσοστά των ως άνω εταιριών ανέρχονταν σε 37,25% και σε 12,21% του κεφαλαίου αντίστοιχα. Κατά το ίδιο χρονικό διάστημα (τέλος του έτους 2007 και αρχή του έτους 2008 αντίστοιχα) η εταιρία με την επωνυμία «……….» είχε αποκτήσει ποσοστό 34,70% του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρίας με την επωνυμία «……….. και ποσοστό 15% του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρίας με την επωνυμία «………….. Πρέπει να σημειωθεί ότι στις 5-4-2007 η Κυπριακή Δημοκρατία ψήφισε το νόμο 41(I)/2007 που προνοεί για τις δημόσιες προτάσεις εξαγοράς για την απόκτηση τίτλων εταιρίας και για συναφή θέματα, προς εναρμόνιση με την πράξη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας με τίτλο «Οδηγία 2004/25/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Απριλίου 2004 σχετικά με τις δημόσιες προσφορές εξαγοράς» (Επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ: L 142,30.4.2004, σ. 12). Στο άρθρο 13 του νόμου ορίζεται ότι α) σε περίπτωση που πρόσωπο, λόγω της απόκτησης από το ίδιο ή από πρόσωπα που ενεργούν σε συνεννόηση με αυτό, έχει στην κατοχή του τίτλους εταιρίας, οι οποίοι, προστιθέμενοι στους τυχόν ήδη υπάρχοντες τίτλους που κατέχει και στους τίτλους που κατέχουν πρόσωπα που ενεργούν σε συνεννόηση με αυτό, του παρέχουν άμεσα ή έμμεσα ποσοστό ίσο ή μεγαλύτερο του τριάντα τοις εκατόν (30%) των υφιστάμενων κατά την ημέρα κτήσης δικαιωμάτων ψήφου στην υπό εξαγορά εταιρία, το πρόσωπο αυτό υποχρεούται να υποβάλει δημόσια πρόταση, η οποία πρέπει να απευθύνεται αμέσως προς όλους τους κατόχους των τίτλων αυτών, για όλους τους τίτλους που κατέχουν, σε δίκαιη αντιπαροχή κατά το εδάφιο (1) του άρθρου 18. β) προς υπολογισμό των προβλεπόμενων ποσοστών, στα δικαιώματα ψήφου που κατέχονται από τον αποκτώντα προσμετρούνται τα δικαιώματα ψήφου κατεχόμενα από άλλα πρόσωπα στο όνομά τους αλλά για λογαριασμό του αποκτώντος, δικαιώματα ψήφου κατεχόμενα από ελεγχόμενη επιχείρηση του αποκτώντος, δικαιώματα ψήφου κατεχόμενα από οποιοδήποτε πρόσωπο που ενεργεί σε συνεννόηση με τον αποκτώντα, δικαιώματα ψήφου συναπτόμενα σε τίτλους κατεχόμενους από τον αποκτώντα, οι οποίοι έχουν ενεχυριαστεί. Στο άρθρο 15 του ίδιου ως άνω νόμου ορίζεται ότι η Επιτροπή δύναται να χορηγεί, κατά την απόλυτη κρίση της, εξαίρεση στον αποκτώντα από τη διά του άρθρου 13 ή 14 υποχρεωτική διενέργεια δημόσιας πρότασης, κατόπιν σχετικού αιτήματος, σε περιπτώσεις μεταξύ άλλων, όπου : (α) η απόκτηση έγινε διά δωρεάς· (β) η απόκτηση έγινε ως αποτέλεσμα θανάτου· (γ) η απόκτηση έγινε δυνάμει εκποίησης ενεχύρων· (δ) η απόκτηση είναι από εμπίστευμα για λογαριασμό πελατών· (ε) η απόκτηση αφορά έκδοση νέων τίτλων και (i) οι μέτοχοι έχουν αποποιηθεί των προτιμησιακών δικαιωμάτων, (ii) η έκδοση και η παραχώρηση έχει εγκριθεί από τη γενική συνέλευση των μετόχων της εταιρίας με πλειοψηφία μετόχων ανεξάρτητων από τα μέρη της συναλλαγής, και (iii) πριν τη γενική συνέλευση των μετόχων, όλοι οι μέτοχοι έχουν ενημερωθεί με πληροφοριακό μνημόνιο για τις λεπτομέρειες των προτάσεων που καλούνται να υιοθετήσουν, στο οποίο μνημόνιο υπάρχει ανεξάρτητη γνώμη αναφορικά με τις προτάσεις, επεξηγείται η νέα μετοχική δομή της εταιρείας και δικαιολογείται η τιμή έκδοσης που προτείνεται· (στ) η απόκτηση νέων τίτλων έγινε ως αποτέλεσμα εξάσκησης από τον αποκτώντα δικαιωμάτων αγοράς μετοχών, προαίρεσης και τίτλων μετατρέψιμων σε μετοχές που του προσφέρθηκαν κατ’ αναλογία με τους άλλους μετόχους, είτε οι άλλοι μέτοχοι τα εξήσκησαν είτε όχι· (ζ) η απόκτηση έγινε στα πλαίσια συγχώνευσης εταιρείας· (η) η απόκτηση έγινε ως αποτέλεσμα διαίρεσης της εταιρείας· (θ) το αποκτώμενο ποσοστό είναι λιγότερο του ένα τοις εκατόν (1%) των δικαιωμάτων ψήφου της εταιρείας· (ι) το αποκτώμενο ποσό δεν υπερβαίνει το τρία τοις εκατόν (3%) των δικαιωμάτων ψήφου της εταιρείας και ο αποκτών αναλαμβάνει γραπτώς την υποχρέωση προς μεταβίβαση του πρόσθετου ποσοστού σε διάστημα ενός έτους· (ια) η εταιρεία στην οποία ανήκουν οι τίτλοι είναι ήδη ελεγχόμενη επιχείρηση του αποκτώντος· (ιβ) η απόκτηση έγινε ως αποτέλεσμα επαναγοράς ιδίων μετοχών και ο μέτοχος αποδεδειγμένα δεν είχε πρόθεση ή γνώση να υπερβεί τα ποσοστά που δημιουργούν την υποχρέωση υποβολής δημόσιας πρότασης· η εν λόγω πρόθεση ή γνώση αξιολογείται από την Επιτροπή κατά την εξέταση της αίτησης για εξαίρεση· (ιγ) ο αποκτών κατέχει ήδη πέραν του πενήντα τοις εκατόν (50%) των δικαιωμάτων ψήφου της εταιρείας και με την προτεινόμενη πρόσθετη απόκτηση δεν επηρεάζονται τα δικαιώματα των μικρομετόχων· (ιδ) η απόκτηση έγινε εκ παραδρομής και ο αποκτών αναλαμβάνει γραπτώς την υποχρέωση προς μεταβίβαση, σε σύντομο χρονικό διάστημα το οποίο θέτει η Επιτροπή, σε ανεξάρτητους αγοραστές. Ακολούθως, αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα, ήδη εφεσίβλητη, όπως νόμιμα την εκπροσωπούσε ο ………., επιδίωξε να εξασφαλίσει την ανωτέρω επένδυσή της, της αύξησης κεφαλαίου της Κυπριακής εταιρείας ………., ώστε να διατηρεί την αξία των 20.000.000 ευρώ που κατέβαλε για την αγορά των μετοχών, φοβούμενος τις μειώσεις των τιμών αυτών, τουλάχιστον για δώδεκα (12) μήνες, με αποτέλεσμα o ……………….., μη διάδικος, προκειμένου να μην απολέσει τον έλεγχο των προαναφερόμενων εταιριών («…….», «………», και «………..»), και να επιτύχει τη συγχώνευση των δύο τελευταίων, συμφώνησε στην υπογραφή της από 29-1-2008 σύμβασης μεταξύ της ενάγουσας, ήδη εφεσίβλητης (αγοράστρια), που συμμετείχε στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρίας με την επωνυμία «……….» (θυγατρική), και απέκτησε 76.923.077 μετοχές έναντι του συνολικού τιμήματος των 20.000.000 ευρώ, και της εταιρίας με την επωνυμία «…………» (κύρια μέτοχος της θυγατρικής), η οποία ανέλαβε τις ακόλουθες υποχρεώσεις : «1 . Σε περίπτωση κατά την οποία η Αγοράστρια σε 12 μήνες από σήμερα και συγκεκριμένα στο διάστημα από 1 Ιανουαρίου 2009 μέχρι 31 Ιανουαρίου 2009 προβεί στην πώληση όλων ή τμήματος των μετοχών της Θυγατρικής, και η τιμή πώλησης αυτών είναι κατώτερη της τιμής των 0.30 Ευρώ, Η Κύρια Μέτοχος ή άλλη εταιρεία που θα προσδιορίσει η Κύρια Μέτοχος υποχρεούται κατά ρητή συμφωνία των εδώ συμβαλλομένων να καταβάλει στην Αγοράστρια τη διαφορά που θα προκύψει μεταξύ της τιμής πώλησης τον εν λόγω μετοχών από την Αγοράστρια και αυτής της αρχικής τιμής αγοράς αυτών, ήτοι 0,26 Ευρώ ανά μετοχή. (Ακολουθεί σχετικό παράδειγμα). 2. Το ποσό που τυχόν κατά τα παραπάνω δικαιούται να λάβει η Αγοράστρια, υποχρεούται να καταβάλει η Κύρια Μέτοχος εντός τριάντα (30) ημερών από έγγραφη ειδοποίηση από την Αγοράστρια προς Την Κύριο Μέτοχο. Παρελθούσης της τελευταίας πρός καταβολή ημέρας, η Κύρια Μέτοχος υποχρεούται να καταβάλει στην Αγοράστρια εκτός από το οφειλόμενο ποσό και τους τόκους υπερημερίας, υπολογιζόμενους από την επόμενη πρός καταβολή ημέρας κατά τα ισχύοντα στο Ελληνικό Δίκαιο. 3. Εκ περισσού αναφέρεται ότι εάν οι μετοχές της Θυγατρικής πωληθούν από την ανωτέρω Αγοράστρια εταιρεία μετά την παρέλευση των 12 μηνών και μίας ημέρας από σήμερα, η Κύρια Μέτοχος δεν υποχρεούται σε οποιαδήποτε καταβολή έναντι της Αγοράστριας. 4. Η παρούσα σύμβαση δεν μπορεί να τροποποιηθεί παρά μόνο με έγγραφη συμφωνία των μερών. Η παρούσα Σύμβαση αποτελεί τη συνολική συμφωνία μεταξύ των Συμβαλλομένων και υπερισχύει όλων των προηγούμενων συμφωνιών και συνεννοήσεων τους, προφορικών ή εγγράφων, σε σχέση με το αντικείμενο της παρούσας. § Εάν οποιοσδήποτε όρος της παρούσης είναι ή θεωρηθεί παράνομος ή ανίσχυρος, αυτός δεν θα επηρεάζει το υπόλοιπο της παρούσας σύμβασης. Τέτοιος τυχόν παράνομος ή ανίσχυρος όρος θα αντικαθίσταται αυτομάτως από έγκυρο και ισχυρό όρο, ο οποίος θα επιτυγχάνει τον επιδιωκόμενο σκοπό κατά τον καλύτερο τρόπο. § Εάν η Κύρια Μέτοχος εταιρεία περιέλθει σε υπερημερία σύμφωνα με την παρούσα Σύμβαση, η Αγοράστρια εταιρεία θα δικαιούται αποζημίωση για όλες τις δαπάνες, συμπεριλαμβανομένων και εύλογων αμοιβών δικηγόρων, που προκύπτουν από τις δίκες και τις εφέσεις. 5. Η Σύμβαση αυτή διέπεται από το Ελληνικό Δίκαιο και θα ερμηνεύεται σύμφωνα με αυτό. Οποιαδήποτε διαφορά ή διαφωνία ανακύψει σε σχέση με την παρούσα ή εξ αφορμής της θα υπάγεται στις διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής Διακονομίας περί Διαιτησίας». Στη συνέχεια, μετά την από 17-5-2008 Γενική Συνέλευση και το από 21-5-2008 Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρίας με την επωνυμία «………….., εξελέγη και συγκροτήθηκε σε σώμα το διοικητικό συμβούλιο, με θητεία μέχρι την 16η-5-2011, συμμετέχουν, δε, σ’ αυτό με την ιδιότητα του αντιπρόεδρου ο ……., και των μελών οι συνεργάτες του τελευταίου, …….. …….. και ………. (ΦΕΚ τεύχος ΑΕ και ΕΠΕ 3965/10-6-2008), ενώ ο ………. διορίστηκε διευθυντής της εταιρίας με την επωνυμία «…….» για το χρονικό διάστημα από 4-6-2008 μέχρι 5-5-2011. Μετά τη συμπλήρωση των δώδεκα (12) μηνών από την προηγούμενη σύμβαση της 29ης-1-2008, οι ίδιες ως άνω εταιρίες (ενάγουσα και «…………..») τροποποίησαν τους όρους της ανωτέρω σύμβασης, στις 31-1-2009, με το παράρτημα Αρ.1 (Addendum No 1) ως εξής : «1. Κατά την ή προ της 30 Ιουνίου 2009, η …….. θα ολοκληρώσει και συμφωνεί να ολοκληρώσει την χαριστική μεταβίβαση, μεταφορά και παράδοση στην ……………….. επιπρόσθετου ποσού 66.071.429 μετοχών της Θυγατρικής, το οποίο ποσό αυτό είναι το γινόμενο του ποσού των 9.250.000 Ευρώ και του αμοιβαίου τιμήματος ανά μετοχή 0,14 Ευρώ. 2. Η ….. δια του παρόντος συναινεί και συμφωνεί να συναινέσει ότι μέχρι την 31 Δεκεμβρίου 2009 η ……. μπορεί να αναζητήσει και να προτείνει πώληση όλων των μετοχών της Θυγατρικής που ανήκουν ή θα ανήκουν στην …., σε οιοδήποτε τρίτο μέρος, µε την προϋπόθεση ότι αυτή η πώληση θα επιφέρει εισπράξεις τουλάχιστον 23.000.000 Ευρώ. Στην περίπτωση που αυτή η πώληση πραγματοποιηθεί σύμφωνα µε τα ανωτέρω, οι εισπράξεις από αυτή την πώληση που έως του ποσού των 23.000.000 Ευρώ θα διανεμηθεί στην ……………….., ενώ αν οι εισπράξεις, αν υφίστανται, υπερβαίνουν αυτό το ποσό θα διανεμηθούν μεταξύ της ……. και της ……………….. σε ποσοστά 75% και 25% αντιστοίχως. 3. Αν έως την 31 Δεκεμβρίου 2009 οι μετοχές στη Θυγατρική που έχει αποκτήσει ή θα αποκτήσει η ……………….. παραμείνουν απούλητες, οποιεσδήποτε εισπράξεις από την πώληση μετά από αυτή την ημερομηνία θα διανεμηθούν στην …….. έως του ποσού των 23.000.000 Ευρώ ενώ αν οι εισπράξεις, αν υφίστανται, υπερβαίνουν αυτό το ποσό θα διανεμηθούν ισόποσο μεταξύ της …. και της ….. 4. Λαμβανομένων υπόψη των ως άνω δεσμεύσεων και συμφωνιών μεταξύ των παρόντων μερών, δια του παρόντος συμφωνείται ότι για χρονικό διάστημα 2 ετών από την ημερομηνία της Σύμβασης καμία Μετοχή …… κυριότητας της ……… δύναται να πωληθεί άνευ της προηγουμένη έγγραφης συναίνεσης της ………..». Επιπλέον, συνυπέγραψαν τα από 13-2-2009 και 14-2-2009 συμπληρωματικά ιδιωτικά συμφωνητικά, τα οποία, ωστόσο δεν προσκομίστηκαν από τους διαδίκους ούτε στην πρωτοβάθμια ούτε στη δευτεροβάθμια δίκη. Μετά την πάροδο της 31ης-12-2009, και εφόσον η πώληση των μετοχών της ενάγουσας, ήδη εφεσίβλητης, δεν κατέστη δυνατή, ο ………, μη διάδικος, με στόχο να μην πωληθούν οι μετοχές αυτές σε οποιονδήποτε τρίτο, ήλθε σε συμφωνία με τον …. …., και στις 27 Ιανουαρίου 2010 οι διάδικες εταιρίες και ο ……., ο οποίος εκπροσωπούσε την εναγόμενη κατά τα αντίγραφα που προσκομίζει η ενάγουσα, κατά το αντίγραφο, δε, που προσκομίζει η τελευταία εκπροσωπείται από τον …….. …, κατήρτισαν και υπέγραψαν α) το με την ίδια ημερομηνία ιδιωτικό συμφωνητικό – αναγνώριση οφειλής – σύμβαση εγγύησης, η ενάγουσα, όπως εκπροσωπήθηκε από τον …….., ως δανείστρια, ο ……… ως οφειλέτης, και η εναγόμενη, όπως εκπροσωπήθηκε, ως εγγυήτρια, με τους ακόλουθους όρους και συμφωνίες «1. Ο τρίτος των συμβαλλομένων «οφειλέτης», …….. αναγνωρίζει ότι οφείλει στην ……………….. το ποσό των ευρώ είκοσι τεσσάρων εκατομμυρίων (€ 24.000.000), κατά την έννοια του άρθρου 873 ΑΚ, δηλαδή ανεξάρτητα και πέρα από την αιτία του, το οποίο αναλαμβάνει την υποχρέωση να καταβάλλει, σε δόσεις, ως ακολούθως : α) Την 31 Μαρτίου 2010 το ποσό των € 2.000.000 β) Την 30 Ιουνίου 2010 το ποσό των € 2.000.000 και γ) Την 30 Σεπτεμβρίου 2010 το ποσό των € 20.000.000. Η δεύτερη των συμβαλλομένων «εγγυήτρια» εταιρεία με την επωνυμία «……..» νομίμως εκπροσωπούμενη, δηλώνει προς την αποδεχόμενη πρώτη δανείστρια ότι εγγυάται υπέρ του τρίτου οφειλέτη την πληρωμή του άνω ποσού, ευθυνόμενη εις ολόκληρο με αυτόν και ως αυτοφειλέτης, παραιτούμενη από τώρα ανεπιφύλακτα έναντι της δεύτερης δανείστριας από το δικαίωμα διζήσεως και από τα δικαιώματα που απορρέουν από τα άρθρα 853, 862, 863, 864, 866 και 867 του ΑΚ. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η εγγυήτρια ευθύνεται ανεξαρτήτως από την αιτία της οφειλής του οφειλέτη, ρητά δε παραιτείται έναντι της δανείστριας του δικαιώματος της διζήσεως, της προβολής ενστάσεων του οφειλέτη κατά της δανείστριας κλπ, και δεν ελευθερώνεται εάν για οιονδήποτε λόγο κατέστη αδύνατη η πληρωμή του ποσού από τον οφειλέτη, ούτε εάν αποσβέστηκε η οφειλή του χωρίς να ικανοποιηθεί η δανείστρια. 3. Εις ασφάλεια της πληρωμής του ως άνω συνολικού ποσού, ο τρίτος των συμβαλλομένων κ. ……………….. . εξέδωσε τρεις (3) μεταχρονολογηµένες επιταγές, συρόμενες επί του υπ’ αριθμ .. .. λογαριασμού του στην Τράπεζα PROTON ΒAΝΚ (κατάστημα Αμπελοκήπων) και δη τις: – υπ’ αριθ. …….. µε ημερομηνία 31 Μαρτίου 2010, ποσού € 2.000.000 – υπ’ αριθ. …….. µε ημερομηνία 30 Ιουνίου 2010, ποσού € 2.000.000 και – υπ’ αριθ. ….. µε ημερομηνία 30 Σεπτεμβρίου 2010, ποσού € 20.000.000 (εφεξής οι «Επιταγές» πληρωτέες σε διαταγή της δεύτερης εγγυήτριας ………, νομίμως εκπροσωπούμενης, τις οποίες ο εκπρόσωπος της δεύτερης μεταβίβασε δι’ οπισθογραφήσεως και παρέδωσε στην πρώτη δανείστρια, νομίμως εκπροσωπούμενη. Η έκδοση, αποδοχή και παράδοση των ως άνω επιταγών δεν έχει την έννοια της εξόφλησης ούτε της δόσης αντί καταβολής, διότι αυτή έγινε χάριν διασφάλισης και διευκόλυνσης της πληρωμής του χρέους εκ μέρους των Β) και Γ) και ως εκ τούτου η εμπρόθεσμη εξόφληση κάθε επιταγής σημαίνει και εξόφληση της αντίστοιχης δόσης και µόνο. Ρητά συμφωνείται, ότι σε περίπτωση καθυστέρησης εκ μέρους των Β) και Γ) έστω και μίας µόνο δόσης µε τη µη εξόφληση του αντίστοιχου αξιογράφου (επιταγής), γίνονται ληξιπρόθεσµες και απαιτητές και οι επόμενες µη λήξασες δόσεις και μάλιστα εντόκως µε το νόμιμο τόκο υπερημερίας. Μόνο η εμπρόθεσμη και εντελής πληρωμής όλων των αξιογράφων (επιταγών) θα σημαίνει και εξόφληση της αντίστοιχης οφειλής των Β) και Γ) και θα αποτελεί απόδειξη της εκ μέρους του εκπλήρωσης της οφειλόμενης παροχής, όπως συμφωνείται µε το παρόν. 4. Σε περίπτωση µη πληρωμής οποιασδήποτε Επιταγής, η πρώτη δανείστρια θα δικαιούται να ασκήσει καθ’ όλων των υπογραφέων των ως άνω επιταγών, κάθε νόμιμο δικαίωμά της ενώπιον των πολιτικών και ποινικών δικαστηρίων, για είσπραξη κάθε οφειλόμενου ποσού και µε κάθε νόμιμο µέσο, κατά παντός ενεχομένου προς πληρωμή. 5. Οι όροι της παρούσας σύμβασης, τους οποίους οι συμβαλλόμενοι συνομολόγησαν και συναποδέχθηκαν, ως ουσιώδεις, τροποποιούνται µόνο ρητώς και εγγράφως. Οποιαδήποτε τροποποίηση της παρούσας θα αποδεικνύεται με έγγραφο που θα προσαρτάται στην παρούσα και θα αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα αυτής αποκλειομένου οποιουδήποτε άλλου αποδεικτικού μέσου, συμπεριλαμβανομένου και του όρκου. Η ακυρότητα ή ακυρωσία ενός όρου της παρούσας δεν επιδρά κατά κανένα τρόπο στο κύρος των υπολοίπων. 6. Σε καμία περίπτωση η παράλειψη ή καθυστέρηση της πρώτης δανείστριας να ασκήσει τα νόμιμα ή συμβατικά δικαιώματά της δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως παραίτηση από τα δικαιώματα αυτά. 7. Οι συμβαλλόμενοι αποδέχονται ότι το εφαρµοστέο δίκαιο είναι το ελληνικό, σε περίπτωση δε δικαστικής διένεξης εξαιτίας της παρούσας σύμβασης, αρμόδια κατά τόπο δικαστήρια είναι τα Δικαστήρια Πειραιά, παραιτούμενοι από κάθε σχετική ένσταση. 8. Η δεύτερη εγγυήτρια εταιρεία με την επωνυμία …… ορίζει αντίκλητο για την παραλαβή των οποιωνδήποτε εγγράφων τον κ……………….., κάτοικο Πειραιά, Ακτή …………, κατά το αντίγραφο που κατέθεσε η ενάγουσα (τον κ. ………., κάτοικο Πειραιά, οδός …. κατά το αντίγραφο που κατέθεσε ο εναγόμενος) και η πρώτη δανείστρια τον κ. ….., κάτοικο Ελληνικού, .…….. 9. Το παρόν ιδιωτικό συμφωνητικό αποτελεί τη συνολική συμφωνία των ανωτέρω συμβαλλομένων, αντικαθιστά και ακυρώνει κάθε προγενέστερη γραπτή ή προφορική συμφωνία μεταξύ των ανωτέρω συμβαλλόμενων μερών σε σχέση µε τα διαλαμβανόμενα στο παρόν θέματα. Αυτά συμφώνησαν και συνομολόγησαν οι συμβαλλόμενοι και σε πίστωση συνέταξαν το παρόν εις τριπλούν, το οποίο αφού διάβασαν υπογράφουν κατωτέρω. ΟΙ ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΟΙ Α) ΓΙΑ ΤΗΝ ………. Β) Για την …….., κατά το αντίγραφο που κατέθεσε η ενάγουσα (…….. κατά το αντίγραφο που κατέθεσε ο εναγόμενος) Γ) …….», β) το με την ίδια ημερομηνία ιδιωτικό συμφωνητικό με το ακόλουθο περιεχόμενο και συμφωνίες : «Ι. ΙΣΤΟΡΙΚΟ (1) Η ……………….. αγόρασε με συμμετοχή της στην αύξηση κεφαλαίου της Κυπριακής εταρείας υπό την επωνυμία “………”, εταιρείας εισηγμένης στο Χρηματιστήριο της Κύπρου, 76.923.077 κοινές ονομαστικές μετοχές (εφεξής οι “Μετοχές περί ών η παρούσα”) προς € 0,26, αντί συνολικού τιμήματος είκοσι εκατομμυρίων Ευρώ (€ 20.000.000). (2) Με το παρόν τα ώδε συμβαλλόμενα καταλήγουν στην ακόλουθη συμφωνία και υπό τους όρους αυτής. ΙΙ. ΣΥΜΦΩΝΙΑ 1. Η ……………….. συμφωνεί με την «……..» να μεταβιβάσει ως πακέττο, με πράξη που θα είναι σύμφωνη κατά τους κανόνες λειτουργίας του Χρηματιστηρίου Κύπρου, τις Μετοχές περί ών η παρούσα και άνευ ανταλλάγματος στην «………….» ή σε άλλο πρόσωπο που θα υποδείξει ο νόμιμος εκπρόσωπος της «……….», την 30η Σεπτεμβρίου 2010 και υπό τους κατωτέρω όρους. 2. Η μεταβίβαση θα γίνει, αφού, προηγουμένως, η ……………….. θα έχει εισπράξει από τον κ. …. ή την εταιρεία …………, το ποσό των Ευρώ Είκοσι Τεσσάρων εκατομμυρίων (€ 24.000.000) δυνάμει της από 27-1-2010 αναγνώρισης ~ οφειλής του κ. …… με εγγύηση της εταιρείας ………, το οποίο ποσό, είναι πληρωτέο ως ακολούθως : (α) Την 31 Μαρτίου 2010 το ποσό των € 2.000.000 (β) Την 30 Ιουνίου 2010 το ποσό των € 2.000.000 και (γ) Την 30 Σεπτεμβρίου 2010 το ποσό των € 20.000.000 Εις ασφάλεια της πληρωμής του ως άνω συνολικού ποσού ο κ. ……………….. εξέδωσε τρεις (3) μεταχρονολογημένες επιταγές συρόμενες επί του υπ’ αριθμ. ……… λογαριασμού του στην Τράπεζα PROTONBANK (κατάστημα Αμπελοκήπων) και δη τις : • υπ’ αριθ. …….. ημερομηνία 31 Μαρτίου 2010, ποσού € 2.000.000 • υπ’ αριθ. …….. με ημερομηνία 30 Ιουνίου 2010, ποσού € 2.000.000 και • υπ’ αριθ. …….. με ημερομηνία 30 Σεπτεμβρίου 2010 ποσού € 20.000.000 (εφεξής οι “Επιταγές”), πληρωτέες σε διαταγή της δεύτερης εγγυήτριας ………….. νομίμως εκπροσωπούμενης, τις οποίες ο εκπρόσωπος της δεύτερης, μεταβίβασε δι οπισθογραφήσεως και παρέδωσε στην πρώτη δανείστρια, νομίμως εκπροσωπούμενη. 3. Προς τον σκοπό της περαιτέρω διασφαλίσεως της ……………….. και μέχρι της ως άνω εξοφλήσεως ο κ. ……………….. αναλαμβάνει την υποχρέωση να προκαλέσει δια της … τα ακόλουθα: Την αναδιάρθρωση του Διοικητικού Συμβουλίου της θυγατρικής της …. εταιρείας ……….. με αποτέλεσμα η ……………….. να συμμετέχει με ένα (1) μέλος στο ως άνω Διοικητικό Συμβουλίου της επιλογής του κ. ……… Σε περίπτωση εκπτώσεως του ως άνω μέλους η ….. θα δύναται να ορίζει άλλα πρόσωπα. Ο δε κ. …….. συμφωνεί ότι θα προκαλέσει δια της ….. την εκπλήρωση/εκτέλεση αυτής της υποχρεώσεώς του. 4. Η εκτέλεση της συμφωνίας από την προεκτεθείσα διάταξη της παραγράφου 3 θα γίνει αμέσως και, πάντως, σε χρόνο που δεν θα υπερβαίνει τις είκοσι (20) ημέρες από σήμερα. 5. Οι όροι της παρούσας σύμβασης, τους οποίους οι συμβαλλόμενοι συνομολόγησαν και συναποδέχθηκαν ως ουσιώδεις, τροποποιούνται μόνο ρητώς και εγγράφως. Οποιαδήποτε τροποποίηση της παρούσας θα αποδεικνύεται με έγγραφο που θα προσαρτάται στην παρούσα και θα αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα αυτής αποκλειομένου οποιουδήποτε άλλου αποδεικτικού μέσου, συμπεριλαμβανομένου και του όρκου. Η ακυρότητα ή η ακυρωσία ενός όρου της παρούσας δεν θα επιδρά κατά κανένα τρόπο στο κύρος των υπολοίπων. 6. Σε καμία περίπτωση η παράλειψη ή καθυστέρηση της ……………….. να ασκήσει τα νόμιμα ή συμβατικά δικαιώματά του δεν θα μπορεί να ερμηνευθεί ως παραίτηση από τα δικαιώματα αυτά. 7. Οι συμβαλλόμενοι αποδέχονται ότι το εφαρμοστέο δίκαιο είναι το ελληνικό σε περίπτωση δε δικαστικής διένεξης εξαιτίας της παρούσας σύμβασης αρμόδια κατά τόπο δικαστήρια είναι τα Δικαστήρια Πειραιά, παραιτούμενοι από κάθε σχετική ένσταση. 8. Η …………., ορίζει αντίκλητο για την παραλαβή των οποιωνδήποτε εγγράφων τον κ. ……….., κάτοικο Πειραιά, ……, κατά το αντίγραφο που κατέθεσε η ενάγουσα (τον κ. ……, κάτοικο Πειραιά, οδός ……… κατά το αντίγραφο που κατέθεσε η εναγόμενη), η δε ……………….. τον κ. ……, κάτοικο Ελληνικού, ……. …….. 9. Το παρόν Ιδιωτικό Συμφωνητικό αποτελεί την συνολική συμφωνία των ανωτέρω συμβαλλομένων, αντικαθιστά δε και ακυρώνει κάθε προγενέστερη γραπτή ή προφορική συμφωνία μεταξύ των ανωτέρω συμβαλλόμενων μερών σε σχέση με τα διαλαμβανόμενα στο παρόν θέματα. Αυτά συμφώνησαν και συνομολόγησαν οι συμβαλλόμενοι και σε πίστωση συνέταξαν το παρόν εις τριπλούν, το οποίο αφού διάβασαν υπογράφουν κατωτέρω. ΟΙ ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΟΙ Α) …………., ……… (Υπό: …….. Μάρτυς της Υπογραφής κατά το αντίγραφο που κατέθεσε η εναγόμενη) Β) . ……. το με την ίδια ημερομηνία ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ της κυπριακής εταιρίας με την επωνυμία «……..», την οποία εκπροσωπούσε ο ……., μη διάδικος, και της ενάγουσας, ήδη εφεσίβλητης, την οποία εκπροσωπούσε ο ………, σύμφωνα με το οποίο τα συμβαλλόμενα μέρη κατήργησαν την από 29-1-2008 αρχική συμφωνία, το από 31-1-2009 addedum, και τα από 13-2-2009 και 14-2-2009 συμπληρωματικά ιδιωτικά συμφωνητικά. Από τα ανωτέρω ιδιωτικά συμφωνητικά, καθώς και τα λοιπά αποδεικτικά μέσα, αποδεικνύεται ότι οι μη διάδικοι ……… και ………… από το έτος 2007 ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις προς συνεργασία στις ναυτιλιακές επιχειρήσεις, που δραστηριοποιούνταν στην ελληνική και κυπριακή αγορά. Συγκεκριμένα, αποδείχθηκε ότι οι ανωτέρω μέσω των διάδικων εταιριών κατά τη διάρκεια της συνεργασίας τους από το έτος 2007 μέχρι και 27-1-2010 (σύναψη των τριών τελευταίων συμφωνητικών) προσπάθησαν να προβούν σε συναλλαγές σύμφωνες με το κυπριακό δίκαιο, όπως ρητά αναφέρεται «μεταβίβαση των μετοχών της ενάγουσας, ήδη εφεσίβλητης, στην εταιρία με την επωνυμία «…………..» ως πακέτο, με πράξη που θα είναι σύμφωνη κατά τους κανόνες λειτουργίας του Χρηματιστηρίου Κύπρου». Ειδικότερα, μετά τη συμφωνία επένδυσης και την υλοποίησή της από την ενάγουσα, ήδη εφεσίβλητη, στην εταιρία με την επωνυμία «………….», ακολούθησε η γνωστή δυσμενής οικονομική συγκυρία από το έτος 2008 και μετά, με συνέπεια την απόφαση της ενάγουσας να επιδιώξει τη διασφάλιση της αξίας της επένδυσής της, σε συνδυασμό, δε, με την ήδη από 5-4-2007 ισχύουσα κυπριακή νομοθεσία, οι διάδικοι και ο ……………….. οδηγήθηκαν στην υπογραφή των τελευταίων τριών συμφωνιών με σκοπό να εμφανίζεται η μεταβίβαση των μετοχών της ενάγουσας ως δωρεά, όπως ρητά αναφέρεται «άνευ ανταλλάγματος», για να είναι δυνατή ή έστω πιθανή η εξαίρεση της συγκεκριμένης μεταβίβασης από την υποχρεωτική υποβολή δημόσιας πρότασης προς όλους τους κατόχους των τίτλων της υπό εξαγοράς εταιρίας για όποιον άμεσα ή έμμεσα αποκτά ποσοστό ίσο ή μεγαλύτερο του 30% των υφιστάμενων κατά την ημέρα κτήσης δικαιωμάτων ψήφου στην υπό εξαγορά εταιρία, κατά το άρθρο 13 του νόμου 41(I)/2007, καθόσον στο άρθρο 15 του ίδιου ως άνω νόμου ορίζεται ότι η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς δύναται να χορηγεί, κατά την απόλυτη κρίση της, εξαίρεση στον αποκτώντα από τη διά του άρθρου 13 ή 14 υποχρεωτική διενέργεια δημόσιας πρότασης, κατόπιν σχετικού αιτήματος, σε περίπτωση, που η απόκτηση έγινε διά δωρεάς. Επομένως, η υπογραφή του ένδικου ιδιωτικού συμφωνητικού της 27ης-1-2010 συμφωνητικό – αναγνώριση οφειλής – σύμβαση εγγύησης δεν δύναται να ερμηνευτεί μεμονωμένα, αλλά ως σύνολο με τα άλλα δύο ιδιωτικά συμφωνητικά, που υπογράφηκαν την ίδια ημερομηνία, καθόσον αποδείχθηκε ότι ο κατακερματισμός της ενιαίας, στην πραγματικότητα, συμφωνίας των διαδίκων πραγματοποιήθηκε προκειμένου να διαπιστωθεί εάν η επιδιωκόμενη μεταβίβαση των μετοχών της ενάγουσας, ήδη εφεσίβλητης, στην εναγόμενη εταιρία, ήδη εκκαλούσα, συμφερόντων του ……, εμπίπτει στις εξαιρέσεις του άρθρου 15 του ανωτέρω κυπριακού νόμου, εξαίρεση που θα έκρινε μόνο η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς της Κύπρου. Η κρίση αυτή του Δικαστηρίου επιβεβαιώνεται από όλα τα έγγραφα που αποδεικνύουν τη διάρκεια και την εξέλιξη της συνδιαλλαγής και συνεργασίας των διαδίκων, με την ενάγουσα νόμιμα εκπροσωπούμενη από τον . …, αντικείμενο, δε, των διαπραγματεύσεων αυτών ήταν η πώληση των μετοχών της ενάγουσας, ήδη εφεσίβλητης, που είχε αποκτήσει στην εταιρία με την επωνυμία «…….», με εξασφαλισμένο τίμημα, ανάλογο της αξίας της επένδυσής της, από το ποσό των 20.000.000 ευρώ, στις 29-1-2008, μέχρι το ποσό των 24.000.000 ευρώ, στις 27-1-2010, καθόσον, το Δικαστήριο, για τη διαπίστωση της σαφούς βούλησης των διαδίκων, επιτρέπεται να εκτιμήσει περιστατικά εκτός του ένδικου έγγραφου συμφωνητικού αναγνώρισης χρέους – σύμβαση εγγύησης, όπως είναι ο σκοπός της συμφωνίας, τα συμφέροντα των μερών, οι διαπραγματεύσεις και η αφορμή για τη σύναψη της σύμβασης, όπως ειδικότερα αναφέρεται στην πέμπτη νομική σκέψη. Ενδεικτικό, δε, της διάρκειας των συνομιλιών μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών είναι και η διαφοροποίηση στην εκπροσώπηση της εναγόμενης, ήδη εκκαλούσας, εταιρίας, στα δύο αντίγραφα των ανωτέρω ιδιωτικών συμφωνητικών, που προσκομίζονται από καθένα από τους διαδίκους. Συνεπώς, αποδεικνύεται ότι η ένδικη συμφωνία της 27ης-1-2010, παρά τον χαρακτηρισμό της από τους διαδίκους ως αναγνώριση οφειλής ανεξάρτητα από την αιτία της, κατά το άρθρο 873 ΑΚ – σύμβαση εγγύησης, είναι ουσιαστικά το τμήμα εμπορικής συμφωνίας, και δη της συμφωνίας μεταβίβασης των μετοχών της ενάγουσας, ήδη εφεσίβλητης, προς την εναγόμενη εταιρία, ήδη εκκαλούσα, συμφερόντων του ……………….., μη διαδίκου, που αποτυπώνει το τίμημα καθώς και την υποχρέωση και τον τρόπο καταβολής του. Το γεγονός ότι η ολοκλήρωση της μεταβίβασης των μετοχών, οριστική – εκποιητική δικαιοπραξία, εξαρτήθηκε από την τήρηση των κανόνων του Χρηματιστηρίου της Κύπρου δικαιολογεί την χρονική ανανέωση των συμφωνιών από 29-1-2008 μέχρι 30-9-2010, δεδομένου ότι ο συγκεκριμένος ως άνω νόμος τροποποιήθηκε στις 15-5-2009 [Νόμος 47(Ι)/2009] και αργότερα στις 6-2-2015 [Νόμος 7(Ι)/2015], και αποδεικνύει τη γνώση των διάδικων πλευρών και των εκπροσώπων τους για τα ζητήματα νομιμότητας της ένδικης μεταβίβασης και τις συνεχείς διαπραγματεύσεις προς ανεύρεση ικανοποιητικής λύσης για αμφότερους τόσο οικονομικά όσο και νομικά. Επιπλέον, εάν οι διάδικοι επιθυμούσαν τη δημιουργία ενοχής ανεξάρτητα από την αιτία δεν θα υπέγραφαν τα ανωτέρω τρία ιδιωτικά συμφωνητικά της ίδιας ημερομηνίας, που αναφέρονται στα προγενέστερα πραγματικά περιστατικά και συμφωνίες, όπως είναι η από 29-1-2008 αρχική συμφωνία και οι από 31-1-2009, 13-2-2009 και 14-2-2009 τροποποιητικές αυτής. Σύμφωνα, δε, με τα αναφερόμενα στις ανωτέρω τρίτη και τέταρτη νομικές σκέψεις, στην ένδικη συναλλαγή δεν αποδείχθηκε η προϋπόθεση του αφηρημένου – αναιτιώδους χαρακτήρα τόσο της αναγνώρισης χρέους όσο και της σύμβασης εγγύησης, καθόσον οι διαπραγματεύσεις των διαδίκων είχαν συγκεκριμένη αιτία (μεταβίβαση μετοχών με αντάλλαγμα), την οποία τα συμβαλλόμενα στα προαναφερόμενα ιδιωτικά συμφωνητικά μέρη προσπαθούσαν να υλοποιήσουν σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες του κυπριακού δικαίου. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, συνολικά εκτιμώμενα τα τρία ιδιωτικά συμφωνητικά της 27ης-1-2010 αποτελούν προσύμφωνο μεταβίβασης μετοχών, ενοχική – υποσχετική δικαιοπραξία, μεταξύ των διάδικων εταιριών και του ……………….., το οποίο δεν κατέστη δυνατό να οριστικοποιηθεί και να πραγματοποιηθεί νόμιμα, κατά τους κανόνες του Χρηματιστηρίου της Κύπρου, η μεταβίβαση των μετοχών της ενάγουσας, ήδη εφεσίβλητης, προς την εναγόμενη εταιρία, ήδη εκκαλούσα, ή σε τρίτο πρόσωπο που θα υποδείκνυε ο εκπρόσωπος της τελευταίας, ……………….., μέχρι την 30η-9-2010. Είναι, δε, γνωστό ότι η σύναψη του προσυμφώνου είναι συνήθης στην πράξη, όταν η κατάρτιση της οριστικής σύμβασης δεν είναι ώριμη, από λόγους νομικούς ή πραγματικούς, όπως στην ένδικη υπόθεση μέχρι να καταστεί νόμιμη η σχετική μεταβίβαση μετοχών όπως την είχαν συμφωνήσει οι διάδικοι και οι νόμιμοι εκπρόσωποί τους σύμφωνα με τις διατάξεις του κυπριακού δικαίου. Επιπλέον, όπως αναφέρεται στην ανωτέρω δεύτερη νομική σκέψη, σε περίπτωση αθέτησης της υποχρέωσης για τη σύναψη της οριστικής σύμβασης, παρέχεται στο θιγόμενο μέρος αγώγιμη αξίωση για καταδίκη του υπόχρεου σε δήλωση βούλησης για την κατάρτιση της προσυμφωνημένης δικαιοπραξίας, και όχι για το αντάλλαγμα που θα μπορούσε να διεκδικήσει με βάση την οριστική σύμβαση. Ωστόσο, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έκρινε αφενός ότι, κατά τα άρθρα 173 και 200 ΑΚ, είναι σαφής η βούληση των μερών για τη δημιουργία ενοχής ανεξάρτητης από την αιτία και επομένως δεν απαιτείται προσφυγή στον ερμηνευτικό κανόνα του άρθρου 873 § 2 ΑΚ, διότι δεν υφίσταται ασάφεια για το κρίσιμο νόημα της δηλωθείσας βούλησης, αφετέρου, δε, ότι ουδόλως αποδείχθηκε ότι η υπό κρίση αναιτιώδης αναγνώριση χρέους είχε εξασφαλιστικό χαρακτήρα, αλλά αποδείχθηκε ότι αιτία της ήταν η μεταβίβαση πακέτου μετοχών στην εναγομένη µε αντάλλαγμα. Με τις παραδοχές αυτές, πέραν της αντιφατικότητάς τους, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο αναζήτησε το νόημα της αληθινής βούλησης των συμβαλλομένων, αρκούμενο ουσιαστικά στη γραμματική ερμηνεία του επίδικου από 27-1-2010 ιδιωτικού συμφωνητικού – αναγνώριση οφειλής – σύμβαση εγγυήσεως, χωρίς να αξιολογεί τα λοιπά πραγματικά περιστατικά, που παραθέτει, και είναι δεκτικά υπαγωγής στην έννοια της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών, ως ερμηνευτικούς κανόνες. Ειδικότερα, ενόψει και της ταυτόχρονης υπογραφής των τριών συμφωνητικών της ίδιας ημερομηνίας δεν συνεκτιμά τον οικονομικό σκοπό των παραπάνω συμβάσεων, το αποτέλεσμα που επεδίωκαν και τα συμφέροντα των διάδικων εταιριών, καθώς και των φυσικών προσώπων που εκπροσωπούν τις τελευταίες, ως επενδυτών σε εταιρία, που λειτουργεί με τους κανόνες του κυπριακού δικαίου, τους συνηθισμένους στις συναλλαγές τρόπους ενέργειας τέτοιων επενδύσεων, κατά τους οποίους δεν είθισται η μεταβίβαση μετοχών, σημαντικής αξίας, άνευ ανταλλάγματος, τις διακυμάνσεις στην χρηματοοικονομική πραγματικότητα που επηρεάζει επενδύσεις τέτοιου επιπέδου, αλλά και το είδος της συνεργασίας των συμβαλλόμενων μερών με τη συμμετοχή του επενδυτή στη διοίκηση των εμπλεκόμενων εταιριών με στόχο τη δυνατότητα επηρεασμού της πορείας των εταιρικών υποθέσεων, όπως άλλωστε προκύπτει από τις συμφωνίες των συνεργαζόμενων ομίλων εταιριών. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι στις 4-4-2016, η ενάγουσα κατέθεσε την από 31-3-2016 αγωγή (ΓΑΚ……. και ΕΑΚ…/2016) στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιά σε βάρος της εναγόμενης εταιρίας, συμφερόντων του ……………….., και του τελευταίου, με κύρια βάση τις διατάξεις της αδικοπραξίας, πρώτη επικουρική βάση τις διατάξεις περί επιταγής, και δεύτερη επικουρική βάση τις διατάξεις για την αφηρημένη αναγνώριση χρέους και την εγγύηση, η οποία απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, διότι περιείχε επικουρική εναγωγή – εναγωγή υπό αίρεση, με τη με αριθμό 434/3-2-2017 απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου, η οποία επιδόθηκε στην ενάγουσα στις 11-4-2017, σύμφωνα με τη με αριθμό …./11-4-2017 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών …….., και κατέστη τελεσίδικη με παρέλευση της νόμιμης προθεσμίας για άσκηση έφεσης. Στη συνέχεια, η ενάγουσα άσκησε την κρινόμενη αγωγή κατά της εναγόμενης εταιρίας, στις 9-11-2017, σύμφωνα με τη με αριθμό …/9-11-2017 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Εφετείου Αθηνών …….., εντός της προθεσμίας έξι μηνών. Με τον πρώτο λόγο έφεσης η εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι η αξίωση της ενάγουσας, ήδη εφεσίβλητης, έχει υποπέσει στην πενταετή παραγραφή ως εμπορική διαφορά κατά το άρθρο 250 ΑΚ, δεδομένου ότι οι διάδικοι ως έμποροι και στα πλαίσια εμπορικής συνεργασίας υπέγραψαν τα προαναφερόμενα ιδιωτικά συμφωνητικά για την ευχέρεια απόκτησης μετοχών εμπορικής εταιρίας. Ο λόγος αυτός πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος, καθόσον, όπως αναφέρεται στην πρώτη νομική σκέψη η απόρριψη της αγωγής για λόγους μη ουσιαστικούς υπάρχει και για την απαγορευμένη επικουρική εναγωγή περισσοτέρων προσώπων κατά το άρθρο 263 ΑΚ, κατά την έννοια του οποίου, σε κάθε περίπτωση, κατά την οποία απορρίπτεται η αγωγή για λόγο, που δεν ανάγεται στη νομική και ουσιαστική βασιμότητα της υπό διάγνωση απαίτησης, η διακοπή της παραγραφής λογίζεται ότι χώρησε από την πρώτη αγωγή, αν ο δικαιούχος επανεγείρει την αγωγή εντός έξι μηνών από την τελεσίδικη απόρριψη, όπως συμβαίνει στην κρινόμενη υπόθεση με την πρώτη (ως άνω απορριφθείσα) και μεταγενέστερη (κρινόμενη) αγωγές, οι οποίες αφορούν στους ίδιους διαδίκους και στην ίδια νομική και ιστορική αιτία. Με τους δεύτερο κατά το δεύτερο σκέλος του και τρίτο λόγους έφεσης η εκκαλούσα παραπονείται για εσφαλμένη εφαρμογή των άρθρων 173 και 200 ΑΚ και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, οι οποίοι πρέπει να γίνουν δεκτοί ως ουσιαστικά βάσιμοι, σύμφωνα με τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά, αφού η σύμβαση που σύναψαν οι διάδικοι ήταν αιτιώδης, με συγκεκριμένη αιτία τη μεταβίβαση των μετοχών από την ενάγουσα, ήδη εφεσίβλητη, προς την εναγόμενη, ήδη εκκαλούσα, με χρηματικό αντάλλαγμα, δεν πραγματοποιήθηκε μέχρι την 30η-9-2010, όπως είχε συμφωνηθεί κατά τον όρο των ανωτέρω ιδιωτικών συμφωνητικών, και επομένως η ενάγουσα εταιρία, ήδη εφεσίβλητη, δεν δύναται να αναζητήσει την καταβολή του ανταλλάγματος από την εναγόμενη, ήδη εκκαλούσα, αλλά μόνο την κατάρτιση της οριστικής σύμβασης. Επιπλέον, δεδομένου ότι δεν πραγματοποιήθηκε η μεταβίβαση των μετοχών από την ενάγουσα εταιρία, ήδη εφεσίβλητη, όπως προαναφέρεται, και δεν εκπληρώθηκε η κύρια παροχή, της οποίας παρεπόμενη αποτελεί η σύμβαση εγγύησης, η εναγόμενη εταιρία, ήδη εκκαλούσα, δεν ευθύνεται στην καταβολή του ανταλλάγματος, που εγγυήθηκε, καθόσον, όπως αναλύεται στην τέταρτη νομική σκέψη, η αξίωση του δανειστή κατά του εγγυητή καθίσταται απαιτητή και ληξιπρόθεσμη από την υπερημερία του πρωτοφειλέτη, η οποία, στην κρινόμενη περίπτωση, δεν έχει επέλθει. Επομένως, πρέπει να γίνει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη η κρινόμενη έφεση, να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση, και, αφού κρατηθεί και δικαστεί η υπόθεση, να απορριφθεί η αγωγή στο σύνολό της, όπως αναλύεται ανωτέρω. Τέλος, πρέπει η δικαστική δαπάνη και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας να συμψηφιστεί συνολικά μεταξύ των διαδίκων, επειδή η ερμηνεία των κανόνων δικαίου που εφαρμόσθηκαν ήταν ιδιαίτερα δυσχερής (άρθρα 183, 179 ΚΠολΔ), ενώ αναφορικά με το παράβολο, ποσού 150 ευρώ, που η εκκαλούσα προκατέβαλε κατά την κατάθεση της έφεσής της, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση του σε αυτήν (άρθρο 495 § 3 ΚΠολΔ), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό της απόφασης αυτής.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και ουσιαστικά την από 17-12-2019 (ΓΑΚ…… και ΕΑΚ…../2019) έφεση και τον πρόσθετο λόγο (ΓΑΚ…… και ΕΑΚ……/2021), κατά της με αριθμό 1626/2019 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (τακτική διαδικασία), και
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ τη με αριθμό 1626/2019 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (τακτική διαδικασία).
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του παραβόλου (με κωδικό αριθμό ……….., ποσού 150 ευρώ) στον καταθέσαντα για την άσκηση της έφεσης.
ΚΡΑΤΕΙ και ΔΙΚΑΖΕΙ επί της ουσίας την υπόθεση.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 9-11-2017 (ΓΑΚ…… και ΕΑΚ………./2017) αγωγή.
ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ στο σύνολό της, μεταξύ των διαδίκων, τη δικαστική δαπάνη αμφότερων των βαθμών δικαιοδοσίας.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε, στον Πειραιά, στις 9-12-2021,και δημοσιεύθηκε, στις 17-2-2022, στο ακροατήριό του σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ