Αριθμός 320/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 3ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Γεωργία Λάμπρου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Σ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
Α. ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: ………….ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά του δικηγόρο Αικατερίνη Τσιώνα (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Ασφαλιστικής εταιρείας …………..η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά της δικηγόρο Χριστίνα Νασιούλη (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Β. ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ : Αλλοδαπής ασφαλιστικής εταιρείας …………….. η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά της δικηγόρο Χριστίνα Νασιούλη (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: ………… ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά του δικηγόρο Αικατερίνη Τσιώνα (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Ο υπό στοιχ Α εκκαλών-Β εφεσίβλητος άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 11.6.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2018) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 101/2020 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου α) ο ενάγων και ήδη υπό στοιχ Α εκκαλών-Β εφεσίβλητος με την από 10.3.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ Πρωτοδικείου …../2020, ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου ……/2020) έφεσή του, και β) η τρίτη εκ των εναγομένων και ήδη υπό στοιχ Α εφεσίβλητη-Β εκκαλούσα με την από 6.3.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ Πρωτοδικείου …../2020, ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου ……../2020) έφεσή της. Δικάσιμος των ως άνω εφέσεων ορίσθηκε αρχικά η 22α.4.2021, οπότε η συζήτησή τους ματαιώθηκε κατά τη διάρκεια της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των Δικαστηρίων λόγω της πανδημίας κορωναϊού Covid-19 (από 10.4.2021 έως 26.4.2021). Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 21 του ν. 4786/2021 (ΦΕΚ Α 43/23.3.2021) περί αυτεπαγγέλτου ορισμού δικασίμου προς συζήτηση αυτών των υποθέσεων, τις διατάξεις των άρθρων 1, 2 και 3 του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του Εφετείου Πειραιώς και την υπ΄αριθμ. 129/2021 Πράξη της ορισθείσας από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς Δικαστή, Ζωή Καραχάλιου, Εφέτη, η προκειμένη υπόθεση επανεισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι Δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου φέρονται προς κρίση: α) η από 10-03-2020 (γεν.αριθμ.καταθ…. / 2020) έφεση του ………. κατά της ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «……….» ήδη μετονομασθείσα σε «…………» και β) η από 06-03-2020 ( γεν.αριθμ.καταθ…../ 2020 ) έφεση της αλλοδαπής ως ανω ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «……….» κατά του ………………
Οι κρινόμενες ως ανω εφέσεις κατά της υπ΄αριθμ.101/2020 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία περιουσιακών διαφορών) εισήχθησαν προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου αρχικώς κατά τη δικάσιμο της 22-04-2021, οπότε η συζήτησή τους ματαιώθηκε, λόγω της προσωρινής αναστολής λειτουργίας των πολιτικών δικαστηρίων για το χρονικό διάστημα από 10-04-2021 έως και 26-04-2021,για προληπτικούς λόγους δημόσιας υγείας, κατά τα αναφερόμενα στη σχετική εισήγηση της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού COVID-19, και, ακολούθως, με την υπ’ αριθμ.129/2021 Πράξη της ορισθείσας από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, Ζωής Καραχάλιου Εφέτη Πειραιά, προσδιορίστηκαν οίκοθεν προς συζήτηση για την δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας (11-11-2021) και ενεγράφησαν στο πινάκιο με πρωτοβουλία της γραμματείας του Δικαστηρίου τούτου, εγγραφή η οποία ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 21 του ν.4786/ 2021( ΦΕΚ Α΄ 43/ 23-3-2021).
Οι υπό κρίση εφέσεις κατά της ως άνω υπ΄αριθμ.129/ 2020 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (άρθρ.614 παρ.1 ΚΠολΔ), έχουν ασκηθεί νομότυπα με την κατάθεση δικογράφου στην γραμματεία του δικαστηρίου, που εξέδωσε την προσβαλλομένη απόφαση (αρ. 495§1, 511 επ. Κ.Πολ.Δ.) και εμπρόθεσμα, καθόσον από τα στοιχεία της δικογραφίας, δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης, ενώ εξάλλου δεν παρήλθε γι’ αυτό η καταχρηστική προθεσμία των δύο (2) ετών από τη δημοσίευση της προσβαλλομένης απόφασης (10-01-2020) σύμφωνα με το άρθρο 518 § 2 ΚΠολΔ, ως ισχύει μετά την αντικατάσταση της ανωτέρω παραγράφου από το άρθρο 1 άρθρο τρίτο του ν. 4335/2015, που εφαρμόζεται για τα κατατεθειμένα από την 1.1.2016 ένδικα μέσα, όπως στην προκειμένη περίπτωση (άρθρα 495 παρ. 1 , 2 , 498, 511, 513 παρ. 1β , 516 παρ. 1 , 517 και 518 παρ. 1 και 147 παρ. 2 του ΚΠολΔ).
Πρέπει, επομένως, να γίνουν τυπικά δεκτές (άρθρο 532 ΚΠολΔ) και να ερευνηθούν περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία (άρθρ. 533 παρ.1του ίδιου Κώδικα),από το παρόν Δικαστήριο, το οποίο είναι καθ` ύλην αρμόδιο για την εκδίκασή τους (άρθρο 19 του ΚΠολΔ, όπως αυτό ισχύει μετά την τροποποίησή του με την παρ. 2 του άρθρου 4 του ν. 3994/2011), αφου συνεκδικασθούν, λόγω της μεταξύ τους πρόδηλης συνάφειας, επειδή επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης και επέρχεται μείωση των εξόδων (άρθρα 31,246,524 ΚΠολΔ), δοθέντος ότι για το παραδεκτό της συζήτησής τους έχουν κατατεθεί από τους εκκαλούντες τα σχετικά παράβολα κατ΄άρθρο 495 παρ.3 ΚΠολΔ ως ισχύει κατά το χρόνο άσκησης των ένδικων εφέσεων. Σημειώνεται δε ότι, στη συγκεκριμένη περίπτωση τυγχάνουν εφαρμογής οι νέες διατάξεις του ν. 4335/2015, κατά το μέρος που τροποποίησαν τις διατάξεις του τρίτου βιβλίου του ΚΠολΔ (άρθρα 495 – 590 ΚΠολΔ), οι οποίες αφορούν και τα ένδικα, μέσα, δεδομένου ότι, κατά την μεταβατική διάταξη του άρθρου 1 άρθρου ένατου παρ. 2 του ως άνω νόμου, οι διατάξεις αυτές τυγχάνουν εφαρμογής για τα ένδικα μέσα τα κατατιθέμενα από την 1.1.2016 και εφεξής, όπως συμβαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Κατά την διάταξη του άρθρου 216 παρ. 1 ΚΠολΔ, η αγωγή εκτός από τα στοιχεία που ορίζονται στα άρθρα 118 και 117 πρέπει να περιέχει σαφή έκθεση των γεγονότων που τη θεμελιώνουν σύμφωνα με το νόμο και δικαιολογούν την άσκηση της από τον ενάγοντα κατά του εναγομένου. Διαφορετικά η αγωγή είναι αόριστη. Η αοριστία δε αυτή δεν μπορεί να θεραπευτεί ούτε με τις προτάσεις ούτε με παραπομπή στο περιεχόμενο άλλου εγγράφου, ούτε μπορεί σε αυτήν να γίνει επιφύλαξη διόρθωσης ή συμπλήρωσης από την προσαγωγή ή εκτίμηση αποδείξεων διότι αυτό αντίκειται στις διατάξεις για την προδικασία του άρθρου 111 ΚΠολΔ, των οποίων η τήρηση ερευνάται αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο (ΑΠ 1056/2002 ΕλλΔνη 45.84).
Στην προκειμένη περίπτωση, ο ενάγων και ήδη εκκαλών (στην υπο στοιχ.α΄έφεση ) και ήδη εφεσίβλητος (στην υπο στοιχ.β΄έφεση) ……….., με την από 11-06-2018 (γεν.αριθμ.καταθ…../2018) αγωγή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, στρεφόμενος κατά των : 1. …….. 2. ………. (μη διαδίκων στην παρούσα δίκη) και 3. Της ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «……….» και ήδη εκκαλούσας (στην υπο στοιχ.β΄έφεση) και ήδη εφεσίβλητης (στην υπο στοιχ.α΄έφεση), εξέθεσε τα ακόλουθα: Ότι στον χρόνο, τόπο και υπο τις συνθήκες που αναλυτικά περιγράφονται σ΄αυτήν (αγωγή) συνέβη τροχαίο αυτοκινητικό ατύχημα από αποκλειστική υπαιτιότητα του πρώτου εναγομένου που οδηγούσε το με αριθμό κυκλοφορίας ………. αυτοκίνητο ΤΑΞΙ, ιδιοκτησίας της δεύτερης των εναγομένων, που ήταν ασφαλισμένο γα τις έναντι τρίτων ζημίες στην τρίτη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία. Οτι το ως ανω όχημα προσέκρουσε στο σώμα του με το εμπρόσθιο τμήμα του και συγκεκριμένα στο δεξί του πόδι και χέρι, εξαιτίας του οποίου (ατυχήματος) υπέστη αυτός (ενάγων) κάταγμα άνω άκρου κνήμης και περόνης δεξιά και κάταγμα δεξιάς άκρας χειρός και κάκωση πλευρών δεξιά, για τα οποία απαιτήθηκε διήμερη νοσηλεία του, τοποθέτηση πηχεοκαρπικού και ποδοκνημικού γυψονάρθηκα και ακινησία αυτού επι πεντάμηνο.
Με βάση το ιστορικό αυτό ο ενάγων, αφου παραδεκτά παραιτήθηκε από το δικόγραφο της αγωγής του ως προς τον πρώτο και τη δεύτερη των εναγομένων (άρθρ.294,295, 297 ΚΠολΔ), ζήτησε να αναγνωρισθεί ότι υποχρεούται η τρίτη εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία να του καταβάλει τα ακόλουθα χρηματικά ποσά : 1. Το ποσό των 140,00 ευρώ για αγορά αναγκαίου μηροκνημικού κηδεμόνα, το ποσό των 467,90 ευρώ για αγορά ιατροφαρμακευτικού εξοπλισμού, το ποσό των 100,00 ευρώ για χρήση υποσέντονων επι πεντάμηνο από το ατύχημα, ήτοι συνολικά το ποσό των 707,90 ευρώ 2.το ποσό των 504,00 ευρώ για δαπάνες μετακίνησης έξοδα μίσθωσης ιδιωτικού ασθενοφόρου και ταξί 3.το ποσό των 3.000,00 ευρώ για πλασματική δαπάνη κατ΄οίκον βοηθού – θεραπαινίδας για πέντε μήνες από το χρόνο του ατυχήματος επι 12 ώρες την ημέρα προς 600,00 ευρώ ανα μήνα 4. Το ποσό των 1.500,00 ευρώ για λήψη βελτιωμένης διατροφής για 5 μήνες ίση προς 10,00 ευρώ την ημέρα, που δαπάνησε επιπλέον και 5. Το ποσό των 40.000,00 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη, ήτοι συνολικά το ποσό των 45.711,90 ευρώ, όλα δε τα ως ανω ποσά νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση και τέλος ζήτησε να επιβληθούν τα εν γένει δικαστικά του έξοδα σε βάρος της τρίτης των εναγομένων.
Επι της αγωγής αυτής εκδόθηκε από το πρωτοβάθμιο ως ανω Δικαστήριο η εκκαλουμένη υπ΄αριθμ.101/2020 απόφαση η οποία, αφου απέρριψε ως αόριστο το αγωγικό κονδύλιο ποσού 467,90 ευρώ που αφορά ιατροφαρμακευτική δαπάνη, έκρινε κατά τα λοιπά ορισμένη και νόμιμη την αγωγή, θεώρησε αυτήν (αγωγή) ως μη ασκηθείσα ως προς τον πρώτο και τη δεύτερη των εναγομένων, δέχθηκε εν μέρει την αγωγή ως κατ΄ουσίαν βάσιμη ως προς την τρίτη των εναγομένων ασφαλιστική εταιρεία, αναγνώρισε ότι υποχρεούται η τρίτη εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα για τις ανωτέρω αιτίες το συνολικό ποσό των 9.977,60 ευρώ νομιμοτόκως από την επομένη ημέρα της επίδοσης της αγωγής και τέλος καταδικάσε την εναγομένη στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος, τα οποία όρισε στο ποσό των τετρακοσίων (400,00) ευρώ.
Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται ήδη οι εκκαλούντες με τις κρινόμενες εφέσεις τους για τους λόγους που αναφέρονται σ` αυτές ,οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση, ώστε στη συνέχεια, ως προς τον εκκαλούντα στην πρώτη έφεση, να γίνει δεκτή στο σύνολό της η αγωγή, ως προς δε την εκκαλούσα στη δεύτερη έφεση, να απορριφθεί η αγωγή στο σύνολό της.
Από την ένορκη κατάθεση της μάρτυρα του ενάγοντος, …………………. που εξετάσθηκε στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, η οποία (κατάθεση) περιλαμβάνεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του ανω δικαστηρίου, (η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία δεν εξέτασε μάρτυρες), από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα, που οι διάδικοι επικαλούνται και νόμιμα προσκομίζουν, τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε προς άμεση απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, ακόμη και αν δεν πληρούν τους όρους του νόμου, ορισμένα εκ των οποίων αναφέρονται ειδικότερα κατωτέρω, χωρίς όμως να παραλείπεται κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς, από τις ομολογίες των διαδίκων, που συνάγονται από τα δικόγραφά τους (άρθρα 261, 352 του ΚΠολΔ), καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας ,που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο (άρθρ.336 παρ.4 ΚΠολΔ βλ. ΑΠ 48/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά: Ο ενάγων, …………….., ηλικίας κατά το χρόνο του ατυχήματος 82 ετών, την 3-11-2016 και περι ώρα 11΄00 πμ, ήταν πεζός επι της οδού Βουρνόβα στο σημείο που αυτή ακριβώς διασταυρώνεται με την οδό Κωστή Παλαμά στην περιοχή της Νίκαιας Αττικής, έχοντας την πρόθεση να διασχίσει το οδόστρωμα της οδού Κωστή Παλαμά κινούμενος από αριστερά προ τα δεξιά ως προς την πορεία των κινούμενων στην ως ανω οδό οχημάτων κατά την κατεύθυνση από την οδό Κουτσαϊτη προς Ανω Νεάπολη. Στο σημείο δε αυτό η οδός Βουρνόβα είναι δρόμος διπλής κατεύθυνσης, με συνολικό πλάτος οδοστρώματος 6 μέτρων και με μία λωρίδα κυκλοφορίας ανακατεύθυνση, εκατέρωθεν δε της οδού υπάρχει έρεισμα κυμαινόμενου πλάτους από 3 έως 3,5 μέτρα, ενώ στο σημείο που έλαβε χώρα το ένδικο ατύχημα δεν υπήρχε σηματοδοτούμενη ή και διαγραμμιζόμενη διάβαση πεζών, ούτε σηματοδότες, όπως τούτο εμφαίνεται και στο προσκομιζόμενο σχεδιάγραμμα τροχαίου ατυχήματος, χωρις όμως να διευκρινίζεται σ΄αυτό εάν υφίσταται πλησιέστερα του σημείου διάβαση πεζών ή σηματοδότης που ρυθμίζει την κυκλοφορία οχημάτων και πεζών και σε ποια απόσταση. Σημειώνεται δε ότι η οδός Βουρνόβα διασταυρώνεται κάθετα με την οδό Κωστή Παλαμά, η οποία είναι μονής κατεύθυνσης με συνολικό πλάτος οδοστρώματος 6,5 μέτρα. Στην διασταύρωση αυτή η προτεραιότητα ρυθμίζεται με σχετική πινακίδα [ Ρ- 2 ] STOP, η οποία τοποθετημένη πριν από τη διασταύρωση επι της οδού Κωστή Παλαμά σημαίνει, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 4 παρ.3 του ΚΟΚ, για τον κινούμενο επ΄αυτής (Κ.Παλαμά) υποχρεωτική διακοπή πορείας του οχήματος πριν από την είσοδό του στη διασταύρωση και παραχώρηση προτεραιότητας στα οχήματα που κινούνται στην οδό προς την οποία πλησιάζει, ήτοι στην οδό Βουρνόβα. Στον ανωτέρω τόπο και χρόνο, ήταν ημέρα, υπήρχε επαρκής φυσικός φωτισμός και η ορατότητα δεν περιοριζόταν, το ανώτατο δε όριο ταχύτητας ορίζεται κατ΄άρθρο 20 παρ.1 του ΚΟΚ σε 50 χιλιόμετρα την ώρα ως κατοικημένη περιοχή, όπως όλα αυτά σχετικά με τις επικρατούσες συνθήκες αποδεικνύονται από το συνταγεν από τα αρμόδια αστυνομικά όργανα ως ανω πρόχειρο σχεδιάγραμμα.
Στη συνέχεια από τα ίδια ως ανω αποδεικτικά στοιχεία αποδείχθηκε ότι ο ενάγων στρεφόμενος προς την οδό Κωστή Παλαμά ξεκίνησε να διασχίζει το οδόστρωμα από το ως ανω σημείο όπου δεν υπάρχουν διαβάσεις πεζών, ελέγχοντας ταυτόχρονα την κίνηση των κινούμενων κατά την κατεύθυνση από οδό Κουτσαϊτη προς Ανω Νεάπολη οχημάτων. Όταν δε,ο ενάγων βρισκόταν στην αρχή της οδού Κ.Παλαμά, αιφνιδίως δέχθηκε την πρόσκρουση στο σώμα του, του καθρέπτη του αυτοκινήτου που οδηγούσε ο πρώτος των εναγομένων ……………. Ειδικότερα δε, κατά τον ως ανω τόπο και χρόνο ο α΄εναγόμενος οδηγούσε χωρις σύνεση και χωρις να έχει διαρκώς τεταμένη την προσοχή του το υπ΄αριθμ.κυκλ. ……. αυτοκίνητο ταξι ιδιοκτησίας της δεύτερης των εναγομένων θυγατέρας του . …………………., με αυξημένη για τις περιστάσεις ταχύτητα επι της διασταύρωσης της οδού Βουρνόβα με την Κωστή Παλαμά κινούμενος αρχικά στην οδό Βουρνόβα στο ρεύμα με κατεύθυνση την οδό Αναλήψεως και στη συνέχεια επι της οδού Κ.Παλαμά με κατεύθυνση προς Άνω Νεάπολη. Από ανεπιτηδειότητά του δε περι την οδήγηση και από έλλειψη της προσοχής, που όφειλε και μπορούσε να καταβάλει ως μέσος συνετός οδηγός δεν ανέκοψε την αυξημένη κατά τις περιστάσεις ταχύτητα του οχήματος του που δεν είχε ρυθμίσει λαμβάνοντας υπόψη του τις επικρατούσες συνθήκες (ήτοι οδήγηση σε κατοικημένη περιοχή και δη σε οδό που διασταυρώνεται με άλλη οδό) και έτσι δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως και από ικανή απόσταση τον κινούμενο και προσωρινά επι του οδοστρώματος ευρισκόμενο πεζό ενάγοντα, αν και τούτο ήταν εφικτό εάν κατέβαλε τη δέουσα προσοχή, όπως όφειλε και μπορούσε δεδομένου ότι η οδός στο σημείο αυτό είναι ευθεία και η ορατότητά του δεν περιοριοριζόταν, και δεν ανέμενε όπως επίσης όφειλε κατά την απομάκρυνσή του από την τροχιά του, με αποτέλεσμα λόγω της έλλειψης της απαιτούμενης προσοχής, όταν τον αντιλήφθηκε (τον ενάγοντα) να μην ενεργήσει εγκαίρως και επιτυχώς τροχοπέδηση και αποφευκτικό ελιγμό προς τα δεξιά, αλλά καθυστερημένα και ανεπιτυχώς (ενόψει και της κατά τα ανωτέρω αυξημένης για τις περιστάσεις ταχύτητά του) και να επιπέσει με το εμπρόσθιο αριστερό μέρος του οχήματός του και δη τον αριστερό καθρέπτη στο σώμα του ενάγοντος, ρίχνοντας αυτόν στο οδόστρωμα με τη δεξιά του πλευρά. Από την άλλη πλευρά, ο ενάγων από έλλειψη της προσοχής και σύνεσης που όφειλε και μπορούσε να καταβάλει ως μέσος συνετός πεζός, ξεκινώντας να διασχίσει την οδό Κωστή Παλαμά, δεν βεβαιώθηκε πρώτα ότι το οδόστρωμα αυτής ήταν ελεύθερο από οχήματα, είτε ότι αυτά βρίσκονται σε τέτοια απόσταση ασφαλείας ώστε η διέλευσή του επι της οδού δεν θα δημιουργούσε προβλήματα στην κίνηση των λοιπών χρηστών της, αλλά κινούμενος και ελέγχοντας συγχρόνως την οδό, δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως και από ικανή απόσταση το αυτοκίνητο του πρώτου εναγόμενου που πλησίαζε, αν και τούτο ήταν εφικτό, και δεν επιτάχυνε το βήμα του προκειμένου να φύγει από την πορεία του αυτοκινήτου. Ο ισχυρισμός δε της τρίτης εναγόμενης ότι ο ενάγων «πετάχτηκε» ξαφνικά μπροστά στον οδηγό του ζημιογόνου ατυχήματος από κανένα πειστικό αποδεικτικό στοιχείο δεν αποδείχθηκε ως βάσιμος. Εξάλλου, ούτε και ο αυτόπτης μάρτυρας ………….., ηλεκτρολόγος – υπάλληλος του Δήμου, που κατά το χρόνο του ατυχήματος βρισκόταν στο καλαθοφόρο όχημα του Δήμου εκτελώντας εργασίες , όπως ο ίδιος ισχυρίστηκε, δεν αναφέρει στην από 12-9-2017 ένορκη κατάθεσή του στο στάδιο της ποινικής προδικασίας, τέτοια αιφνίδια κίνηση του πεζού ενάγοντα.
Κατόπιν των ως ανω αποδειχθέντων, το ένδικο ατύχημα οφείλεται στην αμελή συμπεριφορά αμφοτέρων των εμπλεκομένων, οδηγού – πρώτου εναγομένου και πεζού – ενάγοντος, οι οποίοι παραβίασαν, ο μεν πρώτος τις υποχρεώσεις του που απορρέουν από τις διατάξεις των άρθρων 12 παρ.1,19 παρ.1,2 και 3 και 39 παρ.1 εδαφ.α΄του ΚΟΚ σε συνδ.με αρθρ. 330 του ΑΚ , ο δε δεύτερος τις διατάξεις των άρθρων 12 παρ.1 και 38 παρ.2 και 4 στοιχ.ε΄ και ζ΄ του ΚΟΚ σε συνδ. με άρθρ.300 του ΑΚ, οι οποίες συνδέονται αιτιωδώς με το ένδικο ατύχημα. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι η εκ μέρους του ενάγοντος παθόντος πεζού παράβαση των παραπάνω διατάξεων του ΚΟΚ και η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ αυτής και του ένδικου ατυχήματος δεν αναιρεί την συνυπαιτιότητα στην πρόκληση και την έκταση αυτού, του α΄εναγομένου οδηγού του ζημιογόνου οχήματος, αφου μόνη η τήρηση των ελαχίστων υποχρεώσεων που επιβάλλει ο ΚΟΚ στους οδηγούς οχημάτων κατά την οδήγησή τους δεν αίρει την υποχρέωσή τους να συμπεριφέρονται και περαν των ορίων τούτων όταν οι περιστάσεις το επιβάλλουν για την αποτροπή ζημιογόνου γεγονότος ή τη μείωση των εξ αυτού επιζήμιων συνεπειών (ΑΠ 576/2000, ΑΠ 447/2000 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Αντιθέτως, υποχρέωση κάθε οδηγού είναι να επιδεικνύει ιδιαίτερη προσοχή στους πεζούς και να μειώνει την ταχύτητα του οχήματός του όταν κατά τη διέλευσή τους από κατοικημένες περιοχές βρίσκονται στην τροχιά του πεζοί, επιτρέποντας σ΄αυτούς να απομακρυνθούν.
Επομένως οι ισχυρισμοί της τρίτης των εναγομένων περι αποκλειστικής υπαιτιότητας του ενάγοντος στην πρόκληση του ένδικου ατυχήματος, απορριπτέοι τυγχάνουν ως ουσιαστικά αβάσιμοι, δεκτού γενομένου εν μέρει ως κατ΄ουσίαν βάσιμου του επικουρικώς προβληθέντος ισχυρισμού αυτής περι συντρέχοντος πταίσματος αυτού. Ενόψει των ανωτέρω αποδειχθέντων, τα ποσοστό συνυπαιτιότητας καθενός των ως ανω εμπλακέντων προσώπων πρέπει να καθοριστεί σε ποσοστό 20% για τον ενάγοντα πεζό και 80% για τον οδηγό του ζημιογόνου οχήματος, πρώτο εναγόμενο. Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που για όλα τα ανωτέρω έκρινε ομοίως, δεν έσφαλε αλλά ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις και τα αντιθέτως υποστηριζόμενα από τους εκκαλούντες που αποτελούν σχετικούς λόγους έφεσης απορριπτέα τυγχάνουν ως ουσιαστικά αβάσιμα.
Περαιτέρω, από τα ίδια ως ανω αποδεικτικά στοιχεία αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Κατά το χρόνο του ένδικου ατυχήματος (3-11-2016) το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο πρώτος εναγόμενος ήταν ασφαλισμένο για τις έναντι τρίτων ζημίες στην τρίτη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία, ενώ αμέσως μετά το ατύχημα, ο ενάγων αν και κλήθηκε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, αυτός (ενάγων) μεταφέρθηκε από τον πρώτο εναγόμενο στο 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας, όπου διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί κάταγμα άνω πέρατος δεξιάς κνήμης-περόνης, κάταγμα δεξιάς άκρας χειρός (βάσης πρώτης φάλαγγας μέσου δακτύλου και κάταγμα διάφυσης 4ου μετακαρπίου) καθώς και κάκωση δεξιών πλευρών, τα οποία αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά. Ο ενάγων παρέμεινε νοσηλευόμενος μέχρι την 4-11-2016 οπότε εξήλθε φέροντας κνημοποδικό και πηχεοκαρπικό γυψονάρθηκα και με οδηγίες για προφυλακτική αντιπηκτική αγωγή και παραμονή του με τον κνημοποδικό νάρθηκα για 15 ημέρες και με τον πηχεοκαρπικό νάρθηκα για 1 μήνα. Επίσης συστήθηκε επανεξέτασή του στα εξωτερικά ιατρεία (βλ.σχετ. το από 4-11-2016 ιατρικό εξιτήριο του ως ανω νοσοκομείου, το από 4-11-2016 έγγραφο πορείας νόσου ασθενούς καθως και την από 17-11-2016 ιατρική βεβαίωση του ιατρού ……….. της ορθοπαιδικής κλινικής του ίδιου νοσοκομείου και τις οδηγίες για επανεξέταση αυτού). Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της κατ΄οίκον αποθεραπείας του ο ενάγων αγόρασε κατόπιν σύστασης των θεραπόντων ιατρών του (βλ.σχετ.γνωμάτευση παροχών ΕΟΠΠΥ που υπογράφει ο ιατρός …….), ένα μηροκνημικό κηδεμόνα με άρθρωση και γωνιόμετρο για ρύθμιση εύρους κίνησης, καταβάλλοντας γι΄αυτό το ποσό των 140 ευρώ (βλ.σχετ. φωτοαντίγραφο της από 2-12-2016 απόδειξης λιανικής πώλησης της εταιρείας «…………»).
Πρέπει να σημειωθεί δε ότι για το εν λόγω κονδύλιο έχει εκδοθεί σχετική γνωμάτευση παροχών του ασφαλιστικού φορέα του ενάγοντος ΙΚΑ –ΕΟΠΠΥ, για την αγορά του παραπάνω κηδεμόνα, με συμμετοχή του ασφαλισμένου ενάγοντα σε ποσοστό 25% η οποία αφορά παροχή υγείας. Συνεπώς ο ενάγων επιβαρύνθηκε μόνο με το ποσό των 140 Χ 25% = 35 ευρώ, το οποίο και μόνο δικαιούται να ζητήσει από την τρίτη εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία, λαμβανομένου δε υπόψη και του ότι ο ενάγων δεν προσκομίζει σχετική βεβαίωση του ΙΚΑ – ΕΟΠΠΥ, από την οποία να προκύπτει το είδος, η έκταση και η διάρκεια των παροχών που αυτός εισέπραξε ή δικαιούται να εισπράξει λόγω του τραυματισμού του κατά το ένδικο τροχαίο ατύχημα, ούτε και το πρωτότυπο της επικαλούμενης σχετικής απόδειξης, την οποία όφειλε, σε μια τέτοια περίπτωση, να έχει στην κατοχή του. Ο ενάγων για χρονικό διάστημα τριών μηνών παρέμεινε κατ΄οίκον σε πλήρη ακινησία, κατά το οποίο αδυνατούσε να αυτοεξυπηρετηθεί πλήρως και είχε ανάγκη παροχής φροντίδων και υπηρεσιών τρίτου προσώπου, ανάγκες οι οποίες καλύφθηκαν με την βοήθεια της θυγατέρας του . ………………….. Για την αιτία δε αυτή, ο ενάγων δικαιούται να αξιώσει την καταβολή από την γ΄εναγομένη ποσού ίσου με αυτό που θα κατέβαλε ως αποδοχές εάν προσλάμβανε για την φροντίδα και περιποίησή του τρίτο πρόσωπο ως βοηθό, υπολογιζομένου του ποσού αυτού για τους οικιακούς βοηθούς στο σύνηθες, που ανέρχεται, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, για το ανωτέρω χρονικό διάστημα, στο ποσό των εξακοσίων (600,00) ευρώ μηνιαίως, ήτοι συνολικά στο ποσό των 600 ευρώ Χ 3 = 1.800,00 ευρώ. Εξάλλου, δεν αποδείχθηκε από κάποιο ιατρικό πιστοποιητικό ότι, αφενός μεν η κατάσταση της υγείας του ενάγοντος δεν αποκαταστάθηκε μετα την πάροδο της ως ανω τρίμηνης πλήρους ακινησίας του, αφετέρου δε ότι ο ίδιος αδυνατούσε να αυτοεξυπηρετηθεί έστω και μερικώς, ώστε να έχει ανάγκη παροχής φροντίδων και υπηρεσιών τρίτου προσώπου, όπως αβασίμως ισχυρίζεται ο ίδιος και συνεπώς η απασχόληση τρίτου προσώπου για περαιτέρω χρονικό διάστημα δύο μηνών έναντι μηνιαίας αμοιβής 600 ευρώ δεν συνδέεται αιτιωδώς με τον ένδικο τραυματισμό του και ως εκ τούτου το σχετικό αγωγικό κονδύλιο ποσού 1.200,00 ευρώ απορριπτέο τυγχάνει ως ουσιαστικά αβάσιμο. Σημειώνεται δε ότι τυχον προσωπική απόφαση του ενάγοντος να συνεχίσει να απασχολεί τρίτο πρόσωπο, οφείλεται σε υπερβολική εκ μέρους του πρόνοια, η οποία όμως δεν αποδείχθηκε ότι δικαιολογείται, ενόψει μάλιστα της έλλειψης οιασδήποτε σχετικής ιατρικής γνωμάτευσης περι μη αποκατάστασης της σωματικής βλάβης που υπέστη και ως εκ τούτου δεν δύναται να επιβαρυνθεί με την εν λόγω δαπάνη η τριτη των εναγομένων.
Στη συνέχεια, για χρονικό διάστημα τριών μηνών από την έξοδό του από το νοσοκομείο, ο ενάγων προς ταχύτερη αποθεραπεία υποχρεώθηκε να λαμβάνει βελτιωμένη διατροφή πλούσια σε ασβέστιο και φώσφορο, η οποία κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας κρίνεται επιβεβλημένη λόγω της φύσεως του τραυματισμού του (κάταγμα, βλ. σχετ. ΕφΑθ 7007/ 2003 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ) και για το λόγο αυτό δαπάνησε το ποσό των 5,00 ευρώ ημερησίως επιπλέον εκείνου που θα διέθετε για τη συνήθη διατροφή του, ως μέσος σύγχρονος άνθρωπος, σύμφωνα με τις τιμές των αγαθών κατά τον ανωτέρω χρόνο, και ως εκ τούτου για την προαναφερόμενη αιτία δαπάνησε το ποσό των (90 ημέρες Χ 5 ευρώ ημερησίως) = 450 ευρώ, απορριπτομένου του επιπλέον αιτουμένου σχετικού κονδυλίου ως υπερβολικού και αναπόδεικτου. Επίσης, για το ίδιο ως ανω χρονικό διάστημα ο ενάγων έπρεπε να χρησιμοποιεί ειδικά υποσέντονα (πάνες) για τα οποία δαπάνησε πέντε (5,00) ευρώ περίπου την εβδομάδα, ήτοι για το διάστημα των 12 εβδομάδων δαπάνησε το ποσό των 5 Χ 12 = 60 ευρώ (βλ.σχετ.αποδείξεις λιανικής πώλησης του …………). Ο ενάγων δε, δαπάνησε και το συνολικό ποσό των 127,00 ευρώ (65 + 62 ευρώ) για τη μεταφορά του προς και από το νοσοκομείο 251 ΓΝΑ στην οικία του στις 18-11-2016 ( βλ.σχετ. αποδείξεις καταβολής των ανωτέρω ποσών στον …………………. Ρουμπάνη – υπηρεσίες ασθενοφόρων και στην ………. – υπηρεσίες φροντίδας ασθενών), ενώ το αγωγικό κονδύλιο που αφορά δαπάνη μετακίνησης του ενάγοντος, λόγω της κατάστασής του, με ταξί από και προς την οικία του μία φορά κάθε μήνα για τους μήνες Δεκέμβριο 2016, Ιανουάριο, Φεβρουάριο, Μάρτιο και Απρίλιο 2017, πρέπει, ως αναπόδεικτο, να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμο και τούτο καθόσον, σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν, δεν αποδείχθηκε η μη αποκατάσταση της υγείας του ενάγοντος μετά την πάροδο της τρίμηνης κατ΄οίκον πλήρους ακινησίας του και κατ΄επέκταση η ανάγκη μετακίνησής του λόγω του τραυματισμού του με δημόσιας χρήσης όχημα (ταξί), ούτε επίσης προκύπτουν από κάποιο έγγραφο του ως ανω ή άλλου νοσοκομείου (όπως π.χ. εισιτήριο εξέτασης ασθενούς στα εξωτερικά ιατρεία, έγγραφο τυχον διενέργειας ακτινολογικών εξετάσεων κλπ) οι κατά τις παραπάνω ημερομηνίες επισκέψεις του ενάγοντος σ΄αυτό, ενώ επίσης καμία σχετική απόδειξη συγκεκριμένων αυτοκινητιστών δεν προσκομίστηκε ώστε να αποδεικνύεται η βασιμότητα του αγωγικού ως ανω κονδυλίου. Οι τυχον δε κατ΄επιλογή του ενάγοντος ως ανω επισκέψεις του στο νοσοκομείο προς έλεγχο της υγείας του με τη χρήση ταξί, από υπερβάλλουσα πρόνοια και η συνδεόμενη μ΄αυτή δαπάνη μετακίνησης, δεν δύναται να επιβαρύνει την τρίτη των εναγομένων ασφαλιστική εταιρεία. Επομένως, η συνολική υλική ζημία που υπέστη ο ενάγων για τις προαναφερόμενες αιτίες, ανέρχεται στο ποσό των 2.472,00 ευρώ (35 + 1.800 + 450 + 60 + 127) και η συνολική αποκαταστατέα ζημία του ενάγοντος (αφου αφαιρεθεί το ποσοστό 20% της συνυπαιτιότητάς του σύμφωνα με τα ανωτέρω αποδειχθέντα) ανέρχεται στο ποσό των 1.977,60 ευρώ (2.472,00 – 20%), ποσό το οποίο πρέπει να αναγνωριστεί ότι υποχρεούται να του καταβάλει η τρίτη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία.
Κατόπιν αυτών, τα ο πρωτοβάθμιο δικαστήριο που με την εκκαλουμένη απόφασή του για όλα τα ανωτέρω έκρινε τα ίδια, δεν έσφαλε αλλά ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις, και τα αντίθετα υποστηριζόμενα με τους σχετικούς λόγους έφεσης των εκκαλούντων απορριπτέα τυγχάνουν ως κατ΄ουσίαν αβάσιμα, ως και οι λόγοι έφεσης.
Κατά το άρθρο 932 ΑΚ, το δικαστήριο της ουσίας, αφού δεχθεί ότι συνεπεία αδικοπραξίας προκλήθηκε σε κάποιο πρόσωπο ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη καθορίζει στη συνέχεια το ύψος της οφειλόμενης γι` αυτήν χρηματικής ικανοποίησης, με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας και της λογικής, λαμβάνοντας ιδίως υπόψη το είδος της προσβολής, την έκταση της βλάβης, τις συνθήκες τέλεσης της αδικοπραξίας, τη βαρύτητα του πταίσματος του υπόχρεου, το τυχόν συντρέχον πταίσμα του δικαιούχου και την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των μερών.
Στην προκειμένη περίπτωση, ενόψει των ανωτέρω και των ειδικότερων συνθηκών κατω από τις οποίες έλαβε χώρα η ένδικη σύγκρουση, του βαθμού του πταίσματος αμφοτέρων των εμπλεκομένων στο ένδικο ατύχημα, ενάγοντος και πρώτου εναγομένου οδηγού του ασφαλισμένου στην τρίτη εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία ζημιογόνου αυτοκινήτου, της έκτασης του τραυματισμού του ενάγοντος όπως αναλύθηκε ανωτέρω, της προχωρημένης ηλικίας του, του σωματικού και ψυχικού πόνου και της ταλαιπωρίας που υπέστη, της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων μερών (ολΑΠ 13/2002, ΑΠ 8/2009, ΑΠ 298/2009, ΑΠ 44/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), με εξαίρεση αυτή της εναγομένης ασφαλιστικής εταιρείας, της οποίας η ευθύνη είναι εγγυητική, ο ενάγων υπέστη ηθική βλάβη για την ικανοποίηση της οποίας πρέπει να του επιδικασθεί το ποσό των οκτώ χιλιάδων (8.000,00) ευρώ. Το ποσό αυτά κρίνεται ως δίκαιο και εύλογο (βλ. και ΑΠ 716/08, ΑΠ 433/08, ΑΠ 1779/08, ΑΠ 635/07 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), δηλαδή, ανάλογο με τις συγκεκριμένες περιστάσεις της προκείμενης περίπτωσης, αλλά και σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας (αρθ. 25§1 του Συντάγματος και 2, 9§2 και 10§2 της ΕΣΔΑ), όπως η αρχή αυτή, εξειδικεύεται με την ανωτέρω διάταξη του αρθ. 932 ΑΚ για τον προσδιορισμό του ύψους της χρηματικής ικανοποίησης (βλ. και ολΑΠ 6/09, ΑΠ 79/10, ΑΠ 123/10 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ ).
Επομένως η αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή εν μέρει ως και κατ΄ουσίαν βάσιμη και να αναγνωρισθεί ότι η τρίτη των εναγομένων ασφαλιστική εταιρεία υποχρεούται να καταβάλει στον ενάγοντα ως αποζημίωση για όλες τις παραπάνω αιτίες, το συνολικό ποσό των 9.977,60 ευρώ (ήτοι 1.977,60 + 8.000,00), νομιμοτόκως από την επόμενη ημέρα της επίδοσης της αγωγής μέχρι την ολοσχερή εξόφληση.
Συνακόλουθα των ανωτέρω, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχθηκε τα ίδια, δεν έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και την εκτίμηση των αποδείξεων και ως εκ τούτου οι αντίθετοι περι των ανωτέρω ισχυρισμοί τόσο του ενάγοντος όσο και της εναγομένης ,που αποτελούν λόγους των εφέσεών τους πρέπει ν΄απορριφθούν ως αβάσιμοι όπως και οι υπο κρίση εφέσεις τους.
Κατόπιν των ανωτέρω πρέπει ν΄απορριφθούν οι ένδικες εφέσεις ως ουσιαστικά αβάσιμες και να επιβληθούν στους εκκαλούντες λόγω της ήττας τους, τα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, κάθε έφεσης, κατόπιν σχετικού αιτήματος των τελευταίων (άρθρα 106, 176, 183, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), σύμφωνα με τα οριζόμενα στο διατακτικό.
Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παραβόλου άσκησης έφεσης, που οι εκκαλούντες κατέθεσαν, κατ` άρθρο 495 παρ. 4 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει κατ΄αντιμωλίαν των διαδίκων : α) την από 10-03-2020 (γεν.αριθμ.καταθ……./2020) έφεση και β) την από 06-03-2020 (γεν.αριθμ.καταθ……./2020) έφεση κατά της υπ΄αριθμ.101/2020 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία περιουσιακών διαφορών).
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ΄ουσίαν αυτές.
Επιβάλλει σε βάρος των εκκαλούντων τα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων, κάθε έφεσης, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των επτακοσίων (700,00) ευρώ, για κάθε έφεση. ΚΑΙ
Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο των e-παραβόλων με αριθμ. …../2020 και …./2020 άσκησης έφεσης που κατέθεσαν οι εκκαλούντες, ποσού εκατό (100,00) ευρώ αντίστοιχα.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 3 Ιουνίου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ