Αριθμός 205/2022
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Αικατερίνη Νομικού, Πρόεδρο Εφετών, Παρασκευή Μπερσή, Εφέτη και Φωτεινή Μάμαλη, Εφέτη-Εισηγήτρια και από τη Γραμματέα Ε.Τ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του την ………….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
ΕΚΚΑΛΟΥΣΩΝ: 1) ……….. και 2) ………., οι οποίες εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσιά τους δικηγόρο Μεταξία Βρεττάκου.
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: …………, η οποία παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου της δικηγόρου Στυλιανού Τσολάκου.
Η εφεσίβλητη άσκησε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 28.11.2016 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2016) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκαν οι υπ΄ αριθμ. 3668/2017 και 1793/2019 μη οριστικές αποφάσεις του ως άνω Δικαστηρίου, οι οποίες (αμφότερες) ανέβαλαν την έκδοση οριστικής απόφασης και διέταξαν τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης και η υπ΄ αριθμ. 1268/2020 οριστική απόφαση αυτου, που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.
Τις προαναφερόμενες αποφάσεις προσέβαλλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου οι εναγόμενες και ήδη εκκαλούσες με την από 21.7.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2020) έφεσή τους, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου …………/2020) η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, αφού έλαβαν διαδοχικά τον λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 21.7.2020 (αριθ.καταθ. ……../2020) έφεση κατά της υπ’ αριθ. 1268/2020 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και των συνεκκαλουμένων μη οριστικών υπ’ αριθ. 3668/2017 και 1793/2019 αποφάσεων του αυτού ως άνω Δικαστηρίου, που εκδόθηκαν κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, αφού από τα έγγραφα της δικογραφίας προκύπτει η άσκηση της υπό κρίση έφεσης εντός τριάντα ημερών (αριθ.καταθ. ………./22.7.2020) από την επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης που περάτωσε τη δίκη (βλ. Την από 23.6.2020 επισημείωση της δικαστικής επιμελήτριας Πόρου Τροιζηνίας, ………..), (άρθ. 495 παρ. 1, 2, 511, 513 παρ. 1Β, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 1, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν.4335/2015, 591 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ), αρμοδίως δε φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 Κ.Πολ.Δ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/25.7.2011), αρμοδίως δε φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 Κ.Πολ.Δ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/25.7.2011). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθ. 533 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ), δεδομένου ότι για το παραδεκτό αυτής έχει καταβληθεί το νόμιμο παράβολο που καθορίζεται από τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ).
Στην από 28.11.2016 (αριθ.καταθ. ………./2016) αγωγή της, την οποία η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη απηύθυνε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ιστορούσε ότι είναι αποκλειστικά κύρια, νομέας και κάτοχος του επακριβώς περιγραφομένου σε αυτή (αγωγή), κατά θέση, έκταση και όρια οικοπέδου επιφανείας 88,21 τ.μ, που βρίσκεται στον οικισμό Τροιζήνος του Δήμου Τροιζηνίας – Μεθάνων της Περιφερειακής Ενότητας Νήσων της Περιφέρειας Αττικής, πρώην κοινότητας Τροιζήνος. Ότι σε αυτήν (ενάγουσα ήδη εφεσίβλητη) η αποκλειστική κυριότητα του ως άνω ακινήτου περιήλθε δυνάμει του λεπτομερώς εκτιθεμένου παράγωγου τρόπου. Ότι οι εναγόμενες, λόγω κληρονομικής εκ διαθήκης διαδοχής του αποβιώσαντα την 3.7.2012 ……………. συζύγου της πρώτης και πατέρα της δεύτερης των εναγομένων, απέκτησαν αντιστοίχως την επικαρπία και την ψιλή κυριότητα, του περιγραφομένου σε αυτή (αγωγή) οικοπέδου επιφανείας μ.τ 253 μετά των επί αυτού δύο (2) ισόγειων συνεχόμενων οικιών και μιας οικίας του πρώτου ορόφου άνωθεν της πρώτης ισόγειας οικίας, που βρίσκονται στον οικισμό Τροιζήνος του Δήμου Τροιζηνίας-Μεθάνων. Ότι η δεύτερη ως άνω ισόγειος οικία είναι όμορη με το προπεριγραφέν οικόπεδο της ενάγουσας, καθώς ο βορειοδυτικός τοίχος αυτής (οικίας εναγομένων ήδη εκκαλουσών) έχει κτισθεί επί του κοινού τους ορίου. Ότι αυτή (ενάγουσα ήδη εφεσίβλητη), δυνάμει της υπ’ αριθ. …../26.11.2014 άδειας δόμησης του Γραφείου Δόμησης του Δήμου Πόρου, άρχισε το θέρος έτους 2016 εργασίες ανοικοδόμησης επί του ως άνω οικοπέδου της, υπογείου, ισογείου και ορόφου άνωθεν του ισογείου και ότι αυτές (εργασίες) βρίσκονται στο στάδιο των υποστηλωμάτων της οροφής του ισογείου. Ότι οι εργασίες ανοικοδόμησης, κατά τα ιστορούμενα, δεν μπορούν να συνεχισθούν για το λόγο ότι τα κεραμίδια της στέγης από την οικοδομή των εναγομένων εισέρχονται εντός του οικοπέδου της, σε μήκος 9,20 μέτρων και πλάτος 0,30 μέτρου και προσκρούουν στα υποστηλώματα της οροφής του ισογείου. Περαιτέρω, ιστορούσε ότι, στον εξωτερικό τοίχο της οικοδομής των εναγομένων και ειδικότερα στον βορειοδυτικό εξωτερικό τοίχο έχει ανοιχθεί ένα παράθυρο, του οποίου τα παντζούρια, όταν ανοίγουν, μπαίνουν στο οικόπεδο ιδιοκτησίας αυτής (ενάγουσας), και ένας πλαστικός αεραγωγός. Ότι οι ως άνω ενέργειες συνιστούν παράνομη προσβολή της κυριότητά της επί του προπεριγραφόμενου οικοπέδου της. Με βάση τα ανωτέρω ιστορούμενα ζήτησε, να υποχρεωθούν οι εναγόμενες, Ι)να άρουν την παράνομη προσβολή επί του οικοπέδου κυριότητάς της και ειδικότερα α)να απομακρύνουν τα κεραμίδια, τα οποία εισέρχονται στην ιδιοκτησία της κατά 30 εκατοστά πλάτος και 9,20 μέτρα μήκος, β)να διαμορφώσουν κατάλληλα και “lege artis” την στέγη της οικοδομής τους, ώστε να μη πέφτει το βρόχινο νερό της στέγης στο ακίνητο αυτής (ενάγουσας), γ)να απομακρύνουν κάθε άλλη κατασκευή ή εγκατάσταση ,που μπαίνει μέσα στο ακίνητο αυτής (ενάγουσας), δ)να αποφράξουν κάθε άνοιγμα παράθυρο ή φεγγίτη, που έχει ανοιχθεί και υπάρχει στο κοινό όριο των ακινήτων, με δικές τους δαπάνες άλλως σε περίπτωση άρνησης των εναγομένων να επιτραπεί στην ενάγουσα να προβεί στις ανωτέρω ενέργειες με δαπάνες αυτών (εναγομένων), ΙΙ) να απαγορευτεί στις εναγόμενες κάθε μελλοντική διατάραξη επί της νομής και κατοχής του ακινήτου αυτής (ενάγουσας), με απειλή προσωπικής κράτησης οκτώ (8) μηνών και χρηματικής ποινής 3.000 ευρώ για κάθε μελλοντική διατάραξη, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστούν οι εναγόμενες στην δικαστικής της δαπάνη.
Η ως άνω από 28.11.2016 αγωγή κρίθηκε ορισμένη και νόμιμη ως στηριζόμενη, στις διατάξεις των άρθρων 498, 513, 999, 1000, 1001 εδ.πρώτο, 1003 επ., 1033, 1108, 1004, 1006, 1026, 1193, 1198 ΑΚ, 907, 908, 945, 947, 176 Κ.Πολ.Δ, 26 παρ. 9 του ν.δ 8/1973 Περί Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού (που έπαυσε μεν να ισχύει μετά ένα έτος από την ισχύ του ν.1577/1985 “Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός”, δηλαδή, από τις 18.12.1986, σύμφωνα με το άρθρο 31 παρ. 1 εδ.α΄ και γ΄ αυτού, η ισχύς του όμως παρατάθηκε στη συνέχεια με τις 296/88/14.1.1987 και 233/3/4.1.1988, αντίστοιχα, αποφάσεις του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ (η δεύτερη από τις οποίες κυρώθηκε με το άρθρο 3 παρ. 3 του ν.1772/1988 “Τροποποίηση διατάξεων του ν.1577/1985”], άρθρο 10 παρ. 9 και 10 της 3046/304/30.1.1989 απόφασης “Κτιριοδομικός Κανονισμός”, όπως αντικαταστάθηκαν με το άρθρο 5 της 49977/3068 απόφασης του Υπουργού Δημοσίων Έργων (της 27.6/30.6.1989), που εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 26 του ν.1577/1985 (ΓΟΚ 1985), και απορρίφθηκε αυτή (αγωγή) ως απαράδεκτη ως προς το αίτημα (υπό στοιχείο γ΄) για απομάκρυνση κάθε κατασκευής ή εγκατάστασης, που μπαίνει στο ακίνητο της ενάγουσας. Εκδόθηκε δε, α)η υπ’ αριθ. 3668/2017 μη οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά με την οποία διατάχθηκε η επανάληψη της συζήτησης της υπόθεσης, διατάχθηκε η διενέργεια πραγματογνωμοσύνης, διορίσθηκε πραγματογνώμονας η ………….., πολιτικός μηχανικός, προκειμένου να γνωμοδοτήσει “α)επακριβώς για το επίδικο εδαφικό τμήμα (διαστάσεις και επιφάνεια), μεταξύ των όμορων ιδιοκτησιών και να αποφανθεί εάν περιλαμβάνεται εν όλω ή εν μέρει και σε τι διαστάσεις στους τίτλους ιδιοκτησίας των εναγομένων, β)εάν τα κεραμίδια της στέγης της επίδικης ιδιοκτησίας των εναγομένων εισέρχονται εντός του οικοπέδου της ενάγουσας, και ειδικότερα σε τι μήκος και πλάτος και εάν συνεπεία τούτου εμποδίζεται ,σε τι μήκος και πλάτος και εάν συνεπεία τούτου εμποδίζεται η συνέχιση των εργασιών ανέγερσης της αναφερόμενης στο σκεπτικό οικοδομής, γ)εάν τα όμβρια ύδατα, που συσσωρεύονται στη στέγη της ιδιοκτησίας των εναγομένων, πίπτουν εντός του οικοπέδου της ενάγουσας και σε καταφατική απάντηση, με τι είδους κατασκευή, δύναται να αποφευχθεί η εν λόγω πτώση, ούτως ώστε να έχουν απόληξη στο κοινόχρηστο δρόμο, ποιες οι απαιτούμενες εργασίες και ποιό το κόστος αυτών, δ)εάν ο εξωτερικός βορειοδυτικός τοίχος της οικοδομής των εναγομένων, επί του οποίου υφίστανται, τα αναφερόμενα στην αγωγή (παράθυρο, φεγγίτης, αεραγωγός), βρίσκεται σε επαφή με το κοινό όριο των όμορων ιδιοκτησιών ενώ σε περίπτωση αποφατικής απάντησης σε τι απόσταση βρίσκεται το εν λόγω τοιχίο από το κοινό όριο”. Μετά τη διενέργεια της διαταχθείσας ως άνω πραγματογνωμοσύνης, με την από 11.5.2018 κλήση της ενάγουσας επανήλθε προς συζήτηση η ως άνω υπό κρίση αγωγή και β)εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 1793/2018 μη οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά με την οποία διατάχθηκε η επανάληψη της συζήτησης της υπόθεσης, διατάχθηκε νέα – συμπληρωματική πραγματογνωμοσύνη, διορίσθηκε πραγματογνώμονας ο …………, πολιτικός μηχανικός, προκειμένου να γνωμοδοτήσει “ποιός είναι ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος για την απορροή των όμβριων υδάτων από τη στέγη της ιδιοκτησίας των εναγομένων, ούτως ώστε να μη πίπτουν εντός της όμορης ιδιοκτησίας της ενάγουσας, και ειδικότερα να προβεί σε αναλυτική περιγραφή της σχετικής κατασκευής, των απαιτούμενων εργασιών καθώς και του σχετικού κόστους υλοποίησης, αφού λάβει υπόψη του και το γεγονός ότι κατόπιν της ανέγερσης της οικοδομής της ενάγουσας ο πρωτότοιχος αυτής θα εφάπτεται του πρωτότοιχου της οικίας των εναγομένων και της απόληξης της στέγης αυτής”. Μετά τη διενέργεια της διαταχθείσας ως άνω νέας-συμπληρωματικής πραγματογνωμοσύνης με την από 7.10.2019 κλήση της ενάγουσας επανήλθε προς συζήτηση η ως άνω υπό κρίση αγωγή και εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 1268/2020 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή ως και κατ’ ουσίαν βάσιμη, υποχρεώθηκαν οι εναγόμενες “να προβούν στο κλείσιμο των ανοιγμάτων και δη του παράθυρου, φεγγίτη και αεραγωγού, που έχουν διαταχθεί και υφίστανται επί του εξωτερικού βορειοδυτικού τοιχίου της οικοδομής τους, να άρουν την προσβολή: α)απομακρύνοντας τα κεραμίδια, τα οποία εισέρχονται εντός της ιδιοκτησίας της ενάγουσας, κατά μήκος 9,6 μέτρα και πλάτος 0,33 μέτρα, ήτοι 3,17 τ.μ, β)διαμορφώνοντας καταλλήλως τη στέγη της οικοδομής τους,…….ούτως ώστε να μη πίπτει το βρόχιο νερό της στέγης τους, εντός του ακινήτου της ενάγουσας, επιτράπηκε στην ενάγουσα “σε περίπτωση μη συμμόρφωσης των εναγομένων να προβεί η ίδια με δαπάνες τους, στις ως άνω οριζόμενες ενέργειες”, υποχρέωσε τις εναγόμενες “να παραλείπουν στο μέλλον κάθε προσβολή της κυριότητας της ενάγουσας επί του ακινήτου της, απείλησε κατά των εναγομένων χρηματική ποινή πεντακοσίων (500) ευρώ και προσωπική κράτηση διάρκειας δύο μηνών για κάθε παραβίαση της ανωτέρω διατάξεως και καταδίκασε τις εναγόμενες στη δικαστική δαπάνη της ενάγουσας, την οποία όρισε σε επτά χιλιάδες πεντακόσια (7.500) ευρώ. Κατά της απόφασης αυτής, με την οποία συμπροσβάλλονται και οι προεκδοθείσες ως άνω μη οριστικές αποφάσεις (3368/2017, 1793/2019), παραπονούνται τώρα οι ηττηθείσες εναγόμενες, με τους λόγους της εφέσεώς τους, που συνολικά και κατ’ ορθή εκτίμηση ανάγονται σε εσφαλμένη και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη, ώστε να απορριφθεί καθ’ ολοκληρία η από 28.11.2016 αγωγή της ενάγουσας και ήδη εφεσιβλήτου.
Από τη διάταξη του άρθρου 1108 ΑΚ προκύπτει ότι η αρνητική αγωγή παρέχει προστασία επί προσβολής της κυριότητας όχι καθολικής αλλά μερικής, ήτοι όταν ο κύριος διαταράσσεται στη νομή που αυτός ασκεί στο πράγμα. Διατάραξη της κυριότητας αποτελεί κάθε έμπρακτη εναντίωση στο θετικό ή αποθετικό της κυριότητας περιεχόμενο, ήτοι όταν ο τρίτος επιχειρεί στο πράγμα πράξεις τις οποίες μόνον ο κύριος έχει το δικαίωμα να ενεργήσει ή όταν αυτός εμποδίζει τον κύριο να ενεργήσει στο ίδιον αυτού πράγμα και γενικώς όλες οι πράξεις που αποτελούν διατάραξη της νομής αποτελούν και επέμβαση στην κυριότητα που δικαιολογεί την έγερση της αρνητικής αγωγής (βλ. ΑΠ 956/1992 Δνη 35.1508, ΑΠ 1084/1994, ΕφΑΘ 3770/2004 Δνη 2004.1692). Με το άρθρο 1001 ΑΚ και μάλιστα με το εδάφιο β΄ αυτού προσδιορίζεται ειδικότερα το περιεχόμενο (και κατ’ αντιδιαστολή και το πότε υπάρχει προσβολή) της κυριότητας, ορίζοντας ότι ο κύριος του ακινήτου (με μέτρο τα λογικά όρια του κοινωνικού συμφέροντος) δεν μπορεί να απαγορεύσει στον πάνω και στον κάτω από το έδαφος χώρο ενέργεια που επιχειρείται σε τέτοιο ύψος ή βάθος (ζήτημα κάθε φορά πραγματικό) ώστε να μην εξαρτά κανένα συμφέρον από την απαγόρευση (ΑΠ 1141/2011). Εξάλλου, από τις διατάξεις των άρθ. 1108, 1000, 1001 εδ. πρώτο και 1003 επ. ΑΚ συνάγεται ότι η διάνοιξη ή η διατήρηση από τον κύριο του ακινήτου ανοιγμάτων (παραθύρων κλπ) σε τοίχο, ο οποίος είναι κτισμένος εξ ολοκλήρου στο δικό του ακίνητο, όσο και αν αυτός προσεγγίζει προς το γειτονικό ακίνητο, δεν αποτελούν αυτές καθεαυτές επέμβαση σε ξένη ιδιοκτησία, διότι τόσο η διάνοιξη όσο και η διατήρηση των ανοιγμάτων αυτών απορρέουν από το δικαίωμα της κυριότητας του (βλ. ΑΠ 810/2005 Δνη 2006.176, ΑΠ 279/1985 Δνη 26.1483, ΕφΑΘ 6157/2001, ΑΠ 432/2019 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω κατά τη διάταξη του άρθρου 26 παρ. 9 του ν.δ 8/1973 περί Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού, [που έπαυσε μεν να ισχύει μετά ένα έτος από την ισχύ του ν.1577/1985 “Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός”, δηλαδή, από τις 18.12.1986, σύμφωνα με το άρθρο 31 παρ. 1 εδ.α΄ και γ΄ αυτού, η ισχύς του όμως παρατάθηκε στη συνέχεια με τις 296/14.1.1987 και 233/3/4.1.1988 αντίστοιχα, αποφάσεις του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ (η δεύτερη από τις οποίες κυρώθηκε με το άρθρο 3 παρ. 3 του ν.1772/1988 “Τροποποίηση διατάξεων του ν. 1577/1985”)], “Επί τοίχων ανεγειρομένων εν επαφή προς το κοινόν όριον των ιδιοκτησιών ή επί τοίχων ανεγερθέντων εκατέρωθεν του κοινού ορίου των ιδιοκτησιών κατά τας προϊσχυσάσας διατάξεις απαγορεύεται η διάνοιξις οιωνδήποτε ανοιγμάτων. Ανοίγματα αντικείμενα προς την απαγόρευσιν αυτήν δεν κλείονται δια πράξεως της διοικήσεως αλλά κατόπιν δικαστικής αποφάσεως εκτελουμένης κατά τις διατάξεις της πολιτικής δικονομίας”. Κατά τις διατάξεις, επίσης του άρθρου 10 παρ. 9 και 10 της 3046/304/30.1.1989 απόφασης “Κτιριοδομικός Κανονισμός”, όπως αντικαταστάθηκαν με το άρθρο 5 της 49977/3068 απόφασης του Υπουργού Δημόσιων Έργων (της 27.6/30.6.1989), που εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 26 του ν.1577/1985 (ΓΟΚ 1985), ορίζεται ότι : “Στους μεσότοιχους και τους εξωτερικούς τοίχους του κτιρίου που ανεγείρονται σε επαφή με το κοινό όριον των ιδιοκτησιών απαγορεύεται η διάνοιξη ανοιγμάτων” (παράγραφος 9). “Ανοίγματα που προϋπήρχαν του ν.δ 8/1973 (ΓΟΚ 1973) και αντιβαίνουν στην απαγόρευση της προηγούμενης παραγράφου, δεν κλείνονται με πράξη της διοικήσεως, αλλά ύστερα από δικαστική απόφαση, που εκτελείται σύμφωνα με τις διατάξεις της πολιτικής δικονομίας “ (παράγραφος 10). Οι όμοιου περιεχομένου αμέσως πιο πάνω διατάξεις αποβλέπουν κυρίως στην προστασία του όμορου ιδιοκτήτη, όπως προκύπτει από τη διατύπωσή τους και ιδιαίτερα από το γεγονός ότι ορίζουν ότι τα ανοίγματα κλείνονται όχι με πράξη της Διοίκησης, αλλά με δικαστική απόφαση, η έκδοση της οποίας προϋποθέτει δίκη, κατά την οποία μόνοι νομιμοποιούμενοι ως διάδικοι είναι κύριοι των γειτονικών ακινήτων. Περιέχουν δηλ. κανόνα γειτονικού δικαίου, αφού εισάγουν περιορισμό της κυριότητας του γείτονα χωρίς επιβάρυνση της ιδιοκτησίας του με εμπράγματα, υπέρ τρίτου, δικαιώματα και παρέχουν στον κύριο του γειτονικού ακινήτου το δικαίωμα να απαιτήσει να κλείσουν τα ανοίγματα. Το δικαίωμα αυτό συνίσταται στην αξίωση κατά του εκάστοτε ιδιοκτήτη στον οποίο και επιβάλλεται η υποχρέωση να προβεί στο κλείσιμο κενού λόγω ανοιγμάτων. Θεμελιώνει, δηλαδή, η καθεμία από τις παραπάνω διατάξεις αγωγή ενοχικού χαρακτήρα, η οποία διαφέρει από την αρνητική αγωγή του άρθρου 1108 ΑΚ ως προς την ιστορική βάση, τη νομιμοποίηση και το αίτημα, γιατί, ενώ η τελευταία προϋποθέτει επενέργεια στο ακίνητο του ενάγοντος διαταρακτική της κυριότητας του, απευθύνεται εναντίον εκείνου από τον οποίο προήλθε η διατάραξη (προσβολή), ανεξάρτητα εάν αυτός συνδέεται με συγκεκριμένο ακίνητο ως κύριος, νομέας ή επικαρπωτής κλπ και έχει ως αίτημα την άρση της προσβολής και την παράλειψη της στο μέλλον, η από το ΓΟΚ ή το άρθρο 10 παρ. 9 και 10 της πιο πάνω υπουργικής απόφασης αυτοτελής ενοχική αγωγή στηρίζεται απλώς και μόνο στο γεγονός της ύπαρξη ανοιγμάτων στο μεσότοιχο ή στον τοίχο του οικοδομήματος που εφάπτεται στο όριο γειτονικού ακινήτου, χωρίς να είναι απαραίτητο, όπως συμβαίνει στην εμπράγματη αρνητική αγωγή του ΑΚ 1108, αφενός μεν ο εναγόμενος να είναι αυτός που κατασκεύασε τα ανοίγματα, αφετέρου δε από τα ανοίγματα αυτά που προκαλείται κάποια βλαπτική επενέργεια στην ιδιοκτησία του ενάγοντος, και το αίτημα της περιορίζεται μόνο στο κλείσιμο των εν λόγω ανοιγμάτων (ΑΠ 819/2014 Νόμος, ΑΠ 399/2006 Νόμος, ΑΠ 1084/1994 ΕΕΝ 1995.644, ΕφΑθ 9300/1998 Δνη 40.1188, ΕφΠειρ 57/1997 Δνη 38.1617). Ανοίγματα, κατά την έννοια των παραπάνω διατάξεων, θεωρούνται γενικώς τα προς φωτισμό, αερισμό και συγκοινωνία διαμερισμάτων αφιέμενα επί των τοίχων ή της στέγης κενά, π.χ πόρτες, παράθυρα, φεγγίτες κλπ (ΟλΑΠ 958/1985 ΝοΒ 33.1403, ΕφΔωδ 153/2017, Εφ.Λαρ. 95/2016, Εφ.Πατρών 1211/2005 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Απ.Γεωργιάδης, Εμπράγματο Δίκαιο, Δεύτερη Έκδοση, αρθ. 1026 σελ. 437 επ.).
Από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα (ειδικώς μνημονευόμενα κατωτέρω ή μη) που προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε ως πλήρη απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται και οι από κάθε διάδικη πλευρά προσκομιζόμενες φωτογραφίες του ακινήτου, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθ. 444 αριθ. 3, 448 παρ. 2, 457 Κ.Πολ.Δ), την υπ’ αριθ. …../13.3.2017 ένορκη βεβαίωση που λήφθηκε ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά με επιμέλεια των εναγομένων κατόπιν νόμιμης κλήτευσης της αντιδίκου (βλ.την υπ’ αριθ. …/8.3.2017 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας Αθηνών, . ….), τις υπ’ αριθ. …../2018 και …/2019 εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης των πραγματογνωμόνων πολιτικών μηχανικών, ………. και ……….., την από 16.1.2017 τεχνική έκθεση του πολιτικού μηχανικού ………, την από 16.7.2020 τεχνική έκθεση του πολίτικού μηχανικού …………. που προσκομίζεται από τις εναγόμενες ήδη εκκαλούσες, για αντίκρουση των ως άνω εκθέσεων πραγματογνωμοσύνης, ως νέο αποδεικτικό μέσο (Κ.Πολ.Δ 529 παρ. 1 εδ.α) η μη προσκομιδή της οποίας στο πρωτοδίκως δικάσαν δικαστήριο δεν οφείλεται, κατά την κρίση του Δικαστηρίου σε πρόθεση στρεψοδικίας είτε σε βαριά αμέλεια (Κ.Πολ.Δ 529 παρ. 2), σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η ενάγουσα είναι αποκλειστική κυρία ενός οικοπέδου επιφάνειας 88,21 τ.μ, κείμενου εντός των ορίων του οικισμού Τροιζήνος, του νυν Δήμου Τροιζηνίας-Μεθάνων της Περιφερειακής Ενότητας Νήσων της Περιφέρειας Αττικής, πρώην κοινότητας Τροιζήνος, το οποίο εμφαίνεται στο από Νοεμβρίου 2015 τοπογραφικό διάγραμμα του αρχιτέκτονος μηχανικού ……… και συνορεύει βορειανατολικώς με ιδιοκτησία ………., νοτιοανατολικώς με ιδιοκτησία ………., (νυν ιδιοκτησία εναγομένων), νοτιοδυτικώς με ιδιοκτησία ………. και βορειοδυτικώς με δημοτική οδό και με ιδιοκτησία …………… Το ως άνω ακίνητο περιήλθε κατά πλήρη κυριότητα σε αυτή και ειδικότερα α)σε ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου με αγορά από την ……., το γένος …., δυνάμει του υπ’ αριθμ……/24.11.2011 συμβολαίου αγοραπωλησίας του Συμβολαιογράφου Καλαυρίας, . ……, νομίμως μεταγεγραμμένου στα Βιβλία Μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καλαυρίας και β)σε ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου, λόγω δωρεάς από τον αδελφό της ………., δυνάμει του υπ’ αριθμ. ………/29.12.2015 συμβολαίου δωρεάς του ως άνω Συμβολαιογράφου, νομίμως μεταγεγραμμένου στα Βιβλία Μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καλαυρίας. Στην ως άνω δικαιοπάροχο της, ………… είχε περιέλθει κατά κυριότητα σε ποσοστό 1/12 εξ αδιαιρέτου από εξ αδιαθέτου κληρονομιά της μητρός της, την οποία αποδέχθηκε, μετά των λοιπών συγκληρονόμων, δυνάμει της υπ’ αριθμ. …./10.12.1990 πράξεως αποδοχής κληρονομίας της Συμβολαιογράφου Πειραιώς .. …. …, νομίμως μεταγεγραμμένης στα Βιβλία Μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καλαυρίας και κατά το υπόλοιπο ποσοστό εξ αδιαιρέτου των 11/12 με αγορά από τους συγκληρονόμους αδερφούς της, δυνάμει του υπ’ αριθμ. ……./07-06-1991 συμβολαίου αγοραπωλησίας της ως άνω Συμβολαιογράφου, νομίμως μεγαγεγραμμένου στα Βιβλία Μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καλαυρίας. Οι εναγόμενες λόγω κληρονομίας του αποβιώσαντα στις 03-07-2012 …………, την οποία αποδέχθηκαν δυνάμει της υπ’ αριθμ. ……/05.12.2013 πράξης δήλωσης αποδοχής κληρονομίας της Συμβολαιογράφου Αθηνών, ………., νομίμως μετεγεγραμμένης στα Βιβλία Μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καλαυρίας στον τόμο ….. και με αριθμό ……, απέκτησαν η μεν πρώτη την επικαρπία, η δε δεύτερη εξ αυτών την ψιλή κυριότητα, δύο ισόγειων συνεχόμενων οικιών και μιας οικίας του πρώτου ορόφου, κτισμένων επί οικοπέδου επιφάνειας 253,00 τ.μ, κείμενου εντός του οικισμού Τροιζήνος του νυν Δήμου Τροιζηνίας-Μεθάνων. Στον δικαιοπάροχο τους, το ως άνω ακίνητο είχε περιέλθει από κληρονομία του πατέρα του, την οποία αποδέχθηκε με την υπ’ αριθμ. ……/39-06-1982 πράξη αποδοχής κληρονομιάς του συμβολαιογράφου Πειραιώς, ….. ……, νομίμως μεταγεγραμμένης στα Βιβλία Μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καλαυρίας. Περαιτέρω, αποδείχτηκε ότι, η μια από τις δύο ισόγειες οικίες των εναγομένων είναι όμορη από τη βορειοδυτική πλευρά αυτής με το οικόπεδο κυριότητας της ενάγουσας. Το σύστημα δόμησης μεταξύ των άνω όμορων ιδιοκτησιών είναι συνεχές, ήτοι τα κτίρια κατασκευάζονται με τους τοίχους της όμορης πλευράς τους να εφάπτονται. Διαχωρίζονται μεταξύ τους με σεισμικό αρμό πάχους 7 εκ., ο οποίος λόγω της κλίσης του τοίχου του γειτονικού κτιρίου σε κάποια σημεία, φτάνει τα 10 εκατοστά (άρθρο 8 παρ. 3.6 Κτίριο-δομικού Κανονισμού, ΦΕΚ 59 Δ/3.2.89). Το ανωτέρω προκύπτει από ότι την Μαρτίου 2017 Δήλωση επιβλέποντα μηχανικού Ιωάννη Α. Γκούμα “Ανάμεσα στα δύο κτίρια προβλέπεται σεισμικός αρμός πάχους 7 εκ., ο οποίος λόγω της κλίσης του τοίχου του γειτονικού κτιρίου, σε κάποια σημεία φτάνει τα 10-12 εκ. Ο σεισμικός αρμός είναι υποχρεωτικά κενός, και κατά τη διάρκεια του σεισμού, τα οποία αποκλίνουν μέσα στο εύρος του σεισμικού αρμού. Ο σεισμικός αρμός υπάρχει για να αποφεύγεται η κρούση των δύο κτιρίων κατά την διάρκεια του σεισμού και απαγορεύεται οποιαδήποτε κατασκευή εντός του. Το κενό που δημιουργείται ανάμεσα στα δύο κτίρια, καλύπτεται μόνο περιμετρικά με κάλυψη του αρμού, είτε με ελαστικά υλικά που θα απορροφήσουν την μετακίνηση των κτιρίων, είτε με κατασκευές οι οποίες έχουν επικάλυψη (όπως λούκια), τα οποία σε καμμιά περίπτωση δεν έρχονται σε επαφή, είτε σε κατάσταση ηρεμίας, είτε κατά το σεισμό”. Προκύπτει επίσης το ως άνω πάχος του σεισμικού αρμού και από την από 16.7.2020 τεχνική έκθεση του πολιτικού μηχανικού ……………., η οποία παραπέμπει ως προς το πλάτος αυτού (σεισμικού αρμού) στην υπ’ αρ. …./2014 Άδεια Δόμησης, για την ανέγερση διώροφης οικοδομής με υπόγειο της ενάγουσας, του Αρχιτέκτονα Μηχανικού ………………, καθώς και στα αρχιτεκτονικά σχέδια και κατόψεις, χωρίς να αναιρείται από τα όλα λοιπά αποδεικτικά στοιχεία. Αντίθετη κρίση δεν δύναται να συναχθεί από την ως άνω από 16.7.2020 Τεχνική Έκθεση του πολιτικού μηχανικού …………., ο οποίος αφού αρχικά αναφέρει ότι το πλάτος του σεισμικού αρμού ανέρχεται σε 7 εκατοστά, εν συνεχεία υποστηρίζει ότι το συνολικό διάκενο μεταβλητού πλάτους “κυμαίνεται μεταξύ 15 έως 24 εκατοστών…….Το πλεονάζον διάκενο έχει δημιουργηθεί, ώστε να μπορεί η νεοαναγειρόμενη οικοδομή να εξασφαλίσει ικανό πάχος θερμομόνωσης στην εξωτερική τοιχοποιία, διατηρώντας πάντα ανέπαφο το διάκενο του σεισμικού αρμού. Ο ανωτέρω όμως ισχυρισμός, είναι πρόδηλα ασαφής, αόριστος και αβάσιμος, καθόσον πέραν του ότι δεν ορίζει το κενό μεταξύ των δύο ιδιοκτησιών ,ήτοι ποιό το πλάτος του απαιτούμενου στην προκειμένη περίπτωση σεισμικού αρμού και ποιό (το πλάτος) του επιπλέον αυτού το οποίο δεν θεωρείται σεισμικός αρμός, δεν προβλέπεται η δημιουργία πλεονάζοντος διάκενου ούτε από τη διάταξη του άρθρου 8 παρ. 3.6 του ως άνω Κανονισμού, η οποία ρητά και με σαφήνεια ορίζει ότι “…………το κενό μεταξύ των κτιρίων, φράσσεται σύμφωνα με τις ισχύουσες ειδικές περί αρμών διατάξεις……Ο αρμός αυτός κατασκευάζεται έτσι ώστε να ικανοποιεί και τις απαιτήσεις πυροπροστασίας, θερμομόνωσης, ηχομόνωσης και υγρομόνωσης των κτιρίων ή δομικών έργων…….”. Ακολούθως αποδείχθηκε ότι το καλοκαίρι του έτους 2016 η ενάγουσα ήδη εφεσίβλητη άρχισε εργασίες ανέγερσης διώροφης οικοδομής με υπόγειο επί του ως άνω οικοπέδου κυριότητάς της, δυνάμει της από ……/2014 άδεις δόμησης του Γραφείου Δόμησης Πόρου – Τμήμα Αδειών Δόμησης. Αυτές (εργασίες ανοικοδόμησης) έφτασαν μέχρι το στάδιο της κατασκευής των υποστηλωμάτων. Η συνέχιση των εργασιών εμποδίζεται από την όμορη ιδιοκτησία των εναγομένων ήδη εκκαλουσών, καθόσον τα κεραμίδια της στέγης τους, καθόλο το μήκος της δυτικής πλευράς της ιδιοκτησίας τους, εισέρχονται στο οικόπεδο της ενάγουσας. Ειδικότερα, η κεραμοσκεπή της ιδιοκτησίας των εναγομένων, που έχει κατασκευαστεί στο κοινό όριο των δύο ιδιοκτησιών ,εξέχει κατά μήκος 9,6 μ και πλάτος 0,33 μ, πάνω από την επιφάνεια του εδάφους του οικοπέδου κυριότητας της ενάγουσας. Η εξουσία της ενάγουσας εκτείνεται όχι μόνο στην επιφάνεια του εδάφους του οικοπέδου της αλλά και στο χώρο πάνω από αυτό (μήκους 9,6 μ και πλάτους 0,33 μ) (ΑΚ 1001 εδ.α΄), με συνέπεια να δικαιούται να απαγορεύσει στις εναγόμενες ήδη εκκαλούσες την ως άνω προεξοχή (της κεραμοσκεπής), για το λόγο ότι την εμποδίζει στη χρήση του ακινήτου της, που στην προκειμένη περίπτωση συνίσταται στη συνέχιση των εργασιών ανοικοδόμησης και την αποπεράτωση του έργου, και να απαιτήσει να διορθωθεί η στέγη της όμορης ιδιοκτησίας, ώστε να σταματήσει στο όριο των όμορων ιδιοκτησιών και να αποκατασταθεί η προσβολή της κυριότητάς της, που συντελέστηκε με την ως άνω ενέργεια των εναγομένων που έγινε χωρίς τη βούλησή της. Επιπλέον, επί του βορειοδυτικού τοίχου της οικοδομής των εναγομένων που βρίσκεται σε επαφή με το κοινό όριο των όμορων ιδιοκτησιών, οι τελευταίες (εναγόμενες ήδη εκκαλούσες) έχουν διανοίξει ένα παράθυρο, ένα φεγγίτη και ένα σωλήνα εξαερισμού, ο οποίος εισέρχεται στην ιδιοκτησία της ενάγουσας κατά 40 εκ, περίπου, τα οποία έχουν ανοιχτεί κατά παράβαση των διατάξεων της πολεοδομικής νομοθεσίας και ανεξάρτητα εάν προκαλούν βλάβη στο ακίνητο της εφεσιβλήτου, υποχρεούνται οι εναγόμενες ήδη εκκαλούσες να προβούν στο κλείσιμο του. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι τα νερά της βροχής που συσσωρεύονται στη στέγη της ιδιοκτησίας των εναγομένων ήδη εκκαλουσών πέφτουν στην ιδιοκτησία της ενάγουσας ήδη εφεσιβλήτου και πρέπει να κατασκευαστεί κατάλληλη υδρορροή επί του κτιρίου αυτών (εναγομένων) έτσι ώστε αυτά (νερά βροχής) να οδηγούνται στην ιδιοκτησία τους (εναγομένων ήδη εκκαλουσών). Ειδικότερα: “…..Για την απορροή των όμβριων υδάτων των δύο οικοδομών, δεν προκύπτουν οι κατάλληλες κλίσεις, ώστε τα ύδατα να καταλήξουν στο δρόμο, καθώς το κτίριο έμπροσθεν της οικοδομής των εναγομένων έχει μεγαλύτερο υψόμετρο από αυτό της επίδικης οικοδομής των εναγομένων. Επομένως προτείνεται η απορροή των όμβριων των δύο ιδιοκτησιών να γίνεται στη νότια πλευρά τους σε άκτιστο τμήμα τρίτου οικοπέδου. Συγκεκριμένα, προτείνεται αφαίρεση της τελευταίας σειράς των κεραμιδιών της ιδιοκτησίας των εναγομένων και τοποθέτηση λαμαρίνας, στο κάτω μέρος της στέγης, η οποία θα ακολουθεί την κλίση της κεραμοσκεπής και θα έρχεται παράλληλα και σε επαφή με τον μελλοντικό τοίχο της οικοδομής της ενάγουσας. Στο πάνω μέρος του σημείου επαφής της λαμαρίνας με τον τοίχο της οικοδομής των εναγομένων προτείνεται η χρήση σιλικόνης ή αρμόστοκου έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η ορθότερη έδραση της λαμαρίνας. Στο τελείωμα της κατασκευής αυτής ,θα ακολουθεί πλαστική ή μεταλλική υδρορροή, η οποία θα καταλήγει στο οικόπεδο με το οποίο συνορεύουν οι νότιες πλευρές τους. Τα κόστος περιλαμβάνει την εργασία τοποθέτησης της λαμαρίνας και της υδρορροής με τα κατάλληλα στηρίγματά της και ανέρχεται μαζί με τα εργατικά έξοδα και τα απρόβλεπτα στα 250€…”, θα πρέπει η υδρορροή να είναι πλαστική και να γυρνάει στον νότιο τοίχο των εναγόμενων, με κατάλληλη κλίση 2% και πάνω. Στην συνέχεια μόλις περάσει την ιδιοκτησία, το τμήμα που κατοικείται, θα δημιουργηθεί μια οπή στον μαντρότοιχο της ιδιοκτησίας τους για να περάσει η υδρορροή μέσα στον ακάλυπτο χώρο, την αυλή της ιδιοκτησίας, θα κατέβει κάθετα στον μαντρότοιχο και έτσι τα όμβρια ύδατα να εισέρχονται στην ιδιοκτησία τους. Ύστερα από την δημιουργία της οπής θα πρέπει να τοποθετηθεί από την εξωτερική πλευρά της ιδιοκτησίας πλέγμα και ρητίνη δύο συστατικών για την σφράγιση της, προς αποφυγή εισροής χωμάτων στο εσωτερικό της ιδιοκτησίας. Θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι ο μαντρότοιχος είναι παλιός και επίσης συγκρατεί τα χώματα που βρίσκονται στην ιδιοκτησία που συνορεύει στη νότια πλευρά. Γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει οι εργασίες να γίνουν από εξειδικευμένα συνεργεία. Στο κόστος που έχει υπολογιστεί από την κ……. θα πρέπει να προστεθούν τα επιπλέον μέτρα της υδρορροής και τα στηρίγματα αυτής καθώς και τα επιπλέον μεροκάματα για την διάνοιξη της οπής και τυχόν σκαψίματα στο χώμα της ιδιοκτησίας που συνορεύει στη νότια πλευρά για την δημιουργία των ρύσεων. Συνεπώς το κόστος ,μαζί με τα απρόβλεπτα δεν θα πρέπει να ξεπεράσει τα οκτακόσια ευρώ (800€)” (βλ. …../2019 πραγματογνωμοσύνη του πραγματογνώμονα πολιτικού μηχανικού ….. .).
Η άνω προτεινόμενη λύση είναι, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, η πλέον κατάλληλη και ενδεδειγμένη, αφού διασφαλίζει ότι, τα βρόχια νερά από την στέγη των εναγομένων δεν θα διοχευτεύονται στην όμορη ιδιοκτησία της ενάγουσας, θα αποφευχθεί η δημιουργία υγρασίας στα δύο κτίρια καθώς και οιανδήποτε βλάβη στην τοιχοποιΐα και στο εσωτερικό της κατοικίας των εναγομένων, είναι λεπτομερής ως προς το κόστος κατασκευής της (υδρορροής), που προβλέπεται ελάχιστα δαπανηρό. Αντίθετη κρίση δεν δύναται να συναχθεί από την από 16.7.2020 τεχνική Έκθεση του πολιτικού μηχανικού …………., στην οποία ελλείπει σαφής γνωμοδότηση ως προς τα άνω ζητήματα που αφορούν τη διοχέτευση των βρόχινων νερών από τη στέγη της ιδιοκτησίας των εναγομένων μέσα στο ακίνητο των τελευταίων, αφού δεν λαμβάνει υπόψη, την προεξοχή της στέγης αυτής (ιδιοκτησίας εναγομένων) πάνω από το όμορο ακίνητο της ενάγουσας, την απαγόρευση οιονδήποτε ανοίγματος επί του εξωτερικού τοίχου ιδιοκτησίας αυτών (εναγομένων) επί του κοινού ορίου των ιδιοκτησιών” και επιπλέον την ύπαρξη και το προαναφερόμενο εύρος του σεισμικού αρμού που διαχωρίζει τα δύο όμορα ακίνητα, ο οποίος πρέπει να φραγεί καθ’ όλο το ύψος της νεοανεγειρόμενης οικοδομής της ενάγουσας σύμφωνα με τις ισχύουσες ειδικές περί αρμών διατάξεις (άρθ. 8 παρ. 3.6 ως άνω Κτιριοδομικού Κανονισμού), ενώ δεν ενισχύεται και αναιρείται η ως άνω Τεχνική Έκθεση από τα λοιπά ως άνω αποδεικτικά στοιχεία, μεταξύ των οποίων η από 24.5.2021 Τεχνική Έκθεση και η από Μαρτίου 2017 Δήλωση του αρχιτέκτονα-μηχανικού ………., κατά τις οποίες “…….Η υδρορροή που προτείνουν κάτω από τα κεραμίδια……….χρησιμοποιείται μόνο σε απολήξεις στέγης πάνω από κοινόχρηστους δημόσιους χώρους και εντός της ιδιοκτησίας. Μεταξύ γειτονικών ιδιοκτησιών, τα όμβρια συλλέγονται σε κάθε ιδιοκτησία ξεχωριστά. Μεταξύ των ιδιοκτησιών απαγορεύεται οποιαδήποτε προεξοχή ή κατασκευή, με εξαίρεση την επιβολή αρμοκάλυπτρου που γεφυρώνει τις δύο κατασκευές, εμποδίζοντας να καταλήξουν όμβρια στο μεταξύ διάκενο (βλ.24.5.2021 Τεχνική Δήλωση ……………), “………….Το κενό που δημιουργείται ανάμεσα στα δύο κτίρια, καλύπτεται μόνο περιμετρικά με κάλυψη του αρμού, είτε με ελαστικά υλικά που θα απορροφήσουν την μετακίνηση των κτιρίων, είτε με κατασκευές οι οποίες έχουν επικάλυψη (όπως λούκια), τα οποία σε καμμία περίπτωση δεν έρχονται σε επαφή, είτε σε κατάσταση ηρεμίας, είτε κατά το σεισμό………..Ο τρόπος που έχει κατασκευαστεί η γειτονική στέγη (το τελείωμά της), οδηγεί τα όμβρια ύδατα από τη στέγη στην γειτονική ιδιοκτησία……….Η μη απομάκρυνση των κεραμιδιών, και η μη ορθή κατασκευή του κοινού ορίου, μπορεί να θέσει σε κίνδυνο και τις δύο κατασκευές, με φθορές καθώς και την υγεία των χρηστών, λόγω των ομβρίων που μπορεί να εισέλθουν και να παραμείνουν ανάμεσα στα δύο κτίρια” (βλ.δήλωση επιβλέποντα μηχανικού – Μάρτιος 2017). Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή ως κατ’ ουσίαν βάσιμη, και να υποχρεωθούν οι εναγόμενες, α)να προβούν στο κλείσιμο των ανοιγμάτων (παράθυρο, φεγγίτης, αεραγωγός) που έχουν διανοιχθεί και υφίσταται επί του εξωτερικού βορειοδυτικού τοιχίου της οικοδομής τους, β)να απομακρύνουν τα κεραμίδια που εισέρχονται εντός της ιδιοκτησίας τους κατά μήκος 9,6 μέτρα και πλάτος 0,33 μέτρα, ήτοι 3,37 μέτρα και να διαμορφώσουν κατάλληλα τη στέγη τους έτσι ώστε τα βρόχινα νερά να μη πέφτουν στο ακίνητο της ενάγουσας και σε περίπτωση αρνήσεώς τους, να επιτραπεί στην ενάγουσα να προβεί η ίδια, με δαπάνες αυτών (εναγομένων) στο κλείσιμο των ανοιγμάτων και στην άρση της διατάραξης, με απειλή χρηματικής ποινής ύψους 500 ευρώ και προσωπικής κράτησης διάρκειας δύο (2) μηνών για κάθε παραβίαση της διατάξεως περί παράλειψης κάθε μελλοντικής διατάραξης της κυριότητας της ενάγουσας επί του ακινήτου της. Επομένως η εκκαλούμενη απόφαση που δέχθηκε την αγωγή ως κατ’ ουσίαν βάσιμη, κατά τα αμέσως ανωτέρω αναφερόμενα, έστω και με ελλιπή αιτιολογία, η οποία συμπληρώνεται από την παρούσα απόφαση (Κ.Πολ.Δ 535), ορθά τις αποδείξεις εκτίμησε και πρέπει ο συναφής λόγος της υπό κρίση εφέσεως με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος. Στη συνέχεια, και αφού δεν υπάρχει άλλος λόγος έφεσης προς έρευνα, πρέπει η υπό κρίση έφεση να απορριφθεί στο σύνολό της ως κατ’ ουσία αβάσιμη, να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου που κατατέθηκε από τις εκκαλούσες στο δημόσιο ταμείο (άρθ. 495 παρ. 4 εδ.ε΄ Κ.Πολ.Δ), όπως ειδικότερα στο διατακτικό. Τα δικαστικά έξοδα του παρόντα βαθμού δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος των εκκαλουσών, λόγω της ήττας τους (άρθ. 176, 183, 191 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ), όπως ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων την από 21.7.2020 (αριθ.καταθ. ………./2020) έφεση, κατά της υπ’ αριθ. 1268/2020 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και των προεκδοθεισών μη οριστικών υπ’ αριθ. 3668/2017 και 1793/2019 αποφάσεων.
Δέχεται τυπικά την από 21.7.2020 έφεση.
Απορρίπτει αυτή κατ’ ουσία.
Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου που κατατέθηκε από τις εκκαλούσες στο δημόσιο ταμείο.
Καταδικάζει τις εκκαλούσες στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας και τα ορίζει σε εξακόσια (600) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά την 9η Νοεμβρίου 2021 και δημοσιεύθηκε στις 7 Απριλίου 2022 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, με Γραμματέα την Τριανταφυλλιά Λαμπροπούλου, λόγω αποσπάσεως και αναχωρήσεως της Γραμματέως, Ελένης Τσίτου και με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους αυτών δικηγόρους.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ