ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός 437/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Θεόκλητο Καρακατσάνη, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά και από τη Γραμματέα Δ.Π
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………… για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Α. ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: Εταιρίας …………., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Παύλο Σιούφα, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.
ΤΟΥ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: ………. ο οποίος εκπροσωπήθηκεαπό τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Νικόλαο Κουτούρη.
B. ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝTΟΣ: ………… ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Νικόλαο Κουτούρη.
ΤΗΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Εταιρίας …………….., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Παύλο Σιούφα, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ. Ο εκκαλών στη Β έφεση – εφεσίβλητος στην Α έφεση άσκησε την από 20-12-2018 και με ΓΑΚ ….. και ΕΑΚ ……/27-12-2018αγωγή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών – εργατικών διαφορών, απευθυνόμενη κατά της εφεσίβλητης στην Α έφεση – εκκαλούσας στη Β έφεση. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η με αριθ. 394/2021 οριστική απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, με την οποία η αγωγή έγινε εν μέρει δεκτή. Την ανωτέρω απόφαση πρόσβαλαν: Α)Η εναγόμενη με την από 5-4-2021 και με ΓΑΚ ….. και Α.Κ…../6-4-2021 έφεσή της και Β) ο ενάγων με την από 12-4-2021 και με ΓΑΚ ….. και Α.Κ…../16-4-2021 έφεσή του, οι οποίες ορίστηκαν να συζητηθούν την κατά την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο (13-1-2022), κατά την οποία εκφωνήθηκαν με τη σειρά τους από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκαν.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εκκαλούσας – εφεσίβλητης, ο οποίος παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε και ο πληρεξούσιος δικηγόρος του εκκαλούντος – εφεσίβλητου, αφού έλαβε το λόγο από το Δικαστή, ανέπτυξε τους ισχυρισμούς του και ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Οι υπό κρίση: α) από 5-4-2021 και με ΓΑΚ ….. και ΑΚ …./6-4-2021έφεσητης εναγόμενης εταιρίας «…….» (στο εξής Α έφεση) και β) από 12-4-2021 και με ΓΑΚ …. και ΑΚ …./16-4-2021έφεση του ενάγοντος ………. (στο εξής Β έφεση), οι οποίες στρέφονται κατά της ίδιας πρωτόδικης απόφασης (και δη κατά της με αριθ. 394/2021 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών – εργατικών διαφορών, επί της από 20-12-2018 και με ΓΑΚ …. και ΕΑΚ …./27-12-2018 αγωγής του εκκαλούντος στη Β έφεση κατά της εκκαλούσας στην Α έφεση, είναι συναφείς και πρέπει να συνεκδικαστούν, γιατί έτσι διευκολύνεται η διεξαγωγή της δίκης και επιτυγχάνεται μείωση των εξόδων (άρθρα 31 και 246 του Κ.Πολ.Δ). Οι άνω εφέσεις έχουν ασκηθεί σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις και εμπρόθεσμα, ενόψει του ότι δεν επικαλείται κάποιος διάδικος την επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης, ούτε προκύπτει αυτή από κάποιο στοιχείο (άρθρα 19, 495 παρ. 1, 511, 513 παρ. 1 περ. β, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 2 και 591 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ, όπως τα άρθρα 495, 518 και 591 ισχύουν μετά την αντικατάστασή τους με το άρθρο τρίτο και τέταρτο του άρθρου 1 του ν. 4335/2015, αντίστοιχα). Επομένως, πρέπει να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους (άρθρο 533 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ.), κατά την ίδια ως άνω διαδικασία που εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση. Σημειώνεται ότι δεν απαιτείται η κατάθεση παραβόλου εκ μέρους των εκκαλούντων, λόγω της φύσης της προκείμενης διαφοράς ως εργατικής (άρθρο 495 παρ. 3 εδάφ. τελευτ. Κ.Πολ.Δ. – Εφ.Δωδ. 225/2018, Εφ.Πειρ. 166/2014, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ).
Με την προαναφερθείσα αγωγή του, όπως εκτιμάται από το Δικαστήριο, ο ενάγων και ήδη εκκαλών στη Β έφεση / εφεσίβλητος στην Α έφεση εξέθεσε ότι, δυνάμει έγγραφης σύμβασης ναυτικής εργασίας ορισμένου χρόνου, διάρκειας ενός έτους, που κατήρτισε στο Φλοίσβο Αττικής, την 25-4-2017, με εκπρόσωπο της εναγόμενης, πλοιοκτήτριας του, αρχικώς υπό ιταλική και εν συνεχεία υπό ελληνική σημαία, επιβατηγού – τουριστικού πλοίου «Ζ», κ.ο.χ. 147,68, το οποίο ενεγράφη στα ελληνικά νηολόγια την 9-5-2017, προσλήφθηκε με την ειδικότητα του Α’ Μηχανικού στο άνω πλοίο, στο οποίο επιβιβάστηκε και ανέλαβε καθήκοντα αυθημερόν, αν και τυπικά ναυτολογήθηκε σ’ αυτό από τον πλοίαρχο την 13-6-2017. Ότι την 9-3-2018 συμφώνησε με την εναγόμενη την ανανέωση της άνω σύμβασης ναυτικής εργασίας του για ένα ακόμη έτος και δη για το χρονικό διάστημα από 1-5-2018 έως 1-5-2019. Ότι αμφότερες οι άνω συμβάσεις ναυτικής εργασίας του προέβλεπαν να αμείβεται με βάση τους όρους και τις συμφωνίες της εκάστοτε ισχύουσας Σ.Σ.Ε. Πληρωμάτων Μεσογειακών και Τουριστικών Επιβατηγών Πλοίων για την ειδικότητα και τα καθήκοντα που εκτελούσε, άλλως με βάση την τελευταία κυρωθείσα δι’ υπουργικής αποφάσεως τέτοια ΣΣΕ, καθώς οι προβλεπόμενες από αυτήν αποδοχές αποτελούν τον «ειθισμένο» μισθό για ναυτικούς απασχολούμενους με την ίδια ειδικότητα και καθήκοντα σε επιβατηγά τουριστικά πλοία που εκτελούν τουριστικούς πλόες εντός Μεσογείου. Ότι η τελευταία σύμβαση εργασίας του καταγγέλθηκε την 19-10-2018 στο Φλοίσβο Αττικής, τύποις λόγω «κλεισίματος ναυτολογίου», στην πραγματικότητα όμως λόγω καταγγελίας αυτής υπό του πλοιάρχου, κατ’ εντολή της εναγόμενης και χωρίς δικό του παράπτωμα, λόγος για τον οποίον η εναγόμενη του κατέβαλε αποζημίωση απόλυσης, η οποία ωστόσο υπολειπόταν της νόμιμης. Ότι, καθ’ όλο το διάστημα εργασίας του στο άνω πλοίο, η εναγόμενη του κατέβαλλε αποδοχές μικρότερες των νόμιμων, ήτοι αυτών που προβλέπονταν από τη ΣΣΕ Πληρωμάτων Μεσογειακών και Τουριστικών Επιβατηγών Πλοίων του έτους 2017 για την ειδικότητα του Α’ Μηχανικού. Ότι ακόμη η εναγόμενη δεν του κατέβαλε τα προβλεπόμενα από την άνω Σ.Σ.Ε. επίδομα αργιών και αντίτιμο τροφής για τις ημέρες που δεν ήταν ναυλωμένο το πλοίο και δεν του παρείχε διατροφή σε είδος. Επιπλέον, ισχυρίζεται ότι, αν και η εναγόμενη είχε αναλάβει την υποχρέωση, σε περίπτωση καταγγελίας της σύμβασης εργασίας του, να τον προειδοποιήσει εγγράφως έναν μήνα νωρίτερα, δεν έπραξε τούτο όταν κατήγγειλε τη σύμβασή του, ούτε του κατέβαλε μετά την καταγγελία τις αποδοχές του ενός μηνός. Ότι, τέλος, η εναγόμενη, παρανόμως και υπαιτίως παρακράτησε κατά το χρονικό διάστημα από 25-4-2017 έως 13-6-2017, κατά το οποίο δεν τον είχε ασφαλίσει στο Ν.Α.Τ, το ποσό των 756,15 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στις βαρύνουσες αυτόν για το διάστημα αυτό εισφορές Ν.Α.Τ, υποχρεώνοντάς τον να εργάζεται χωρίς ασφάλιση, προσβάλλοντας με τον τρόπο αυτό την προσωπικότητά του και προκαλώντας του ηθική βλάβη, αφού το άνω διάστημα δεν προσμετράται ως συντάξιμος χρόνος του και θα του καταβληθεί μειωμένη η μηνιαία σύνταξη και η εφάπαξ χρηματική παροχή που δικαιούται. Με βάση το ιστορικό αυτό, κατόπιν παραδεκτού μερικού περιορισμού του καταψηφιστικού αιτήματος της αγωγής του σε έντοκο αναγνωριστικό, με δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου του που καταχωρίσθηκε στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και επαναλήφθηκε στις πρωτόδικες προτάσεις του (άρθρα 223, 295 παρ. 1, 297 Κ.Πολ.Δ.), ζήτησε, επικαλούμενος κύρια τις ανωτέρω συμβάσεις ναυτικής εργασίας του και επικουρικά, για την περίπτωση που αυτές κριθούν άκυρες, τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού Α) να υποχρεωθεί η εναγόμενη να του καταβάλει το συνολικό ποσό των 13.852,64 ευρώ (και δη, για αντίτιμο τροφής το ποσό των 7.232,22 ευρώ, για επίδομα αργιών το ποσό των 2.486,72 ευρώ, για διαφορά αποζημίωσης απόλυσης το ποσό των 710,74 ευρώ και για διαφορές ενός μηνός για τη μη έγκαιρη προειδοποίηση της καταγγελίας της σύμβασης ναυτικής εργασίας του το ποσό των 3.422,96 ευρώ) και Β) να αναγνωριστεί ότι η εναγόμενη υποχρεούται να του καταβάλει υπόλοιπο ποσό 38.420,15 ευρώ (και δη, για διαφορά μεταξύ νόμιμων και καταβληθέντων αποδοχών του το ποσό των 28.420,51 ευρώ και για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης συνεπεία παράνομης και υπαίτιας προσβολής της προσωπικότητάς του το ποσό των 10.000,00 ευρώ), τα δε άνω ποσά με το νόμιμο τόκο από την επομένη της τελευταίας απόλυσής του από το πλοίο (20-10-2018), άλλως από την επίδοση της αγωγής. Ακόμη, ζήτησε να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί η εναγόμενη στην καταβολή της δικαστικής του δαπάνης.
Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλούμενη απόφασή του δέχθηκε την άνω αγωγή ως παραδεκτή, απέρριψε αυτήν ως μη νόμιμη κατά την επικουρική βάση της από αδικαιολόγητο πλουτισμό και κατά τα παρεπόμενα αιτήματά της περί επιδίκασης τόκων από την επόμενη ημέρα της απόλυσης του ενάγοντος όσον αφορά το αιτούμενο ποσό χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης και περί κήρυξης της απόφασης που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστής, έκρινε αυτή νόμιμη κατά την κύρια βάση της από συμβάσεις εξαρτημένης ναυτικής εργασίας και ακολούθως, δέχτηκε αυτήν (αγωγή) εν μέρει ως βάσιμη και κατ’ ουσία και υποχρέωσε την εναγόμενη να καταβάλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 13.852,43 ευρώ (7.232,22 ευρώ για αντίτιμο τροφής+ 2.486,72 ευρώ για επίδομα αργιών + 710,74 ευρώ για διαφορά αποζημίωσης απόλυσης + 3.422,96 ευρώ για διαφορές ενός μηνός για τη μη έγκαιρη προειδοποίηση της καταγγελίας της σύμβασης ναυτικής εργασίας του), με διάταξη που κηρύχθηκε προσωρινά εκτελεστή για ποσό 4.500,00 ευρώ και επιπλέον αναγνώρισε ότι η εναγόμενη υποχρεούται να καταβάλει στον ενάγοντα υπόλοιπο ποσό 28.419,24 ευρώ (για διαφορά μεταξύ νόμιμων και καταβληθέντων αποδοχών του), τα δε άνω ποσά με το νόμιμο τόκο από την επομένη της ημερομηνίας της τελευταίας απόλυσης του ενάγοντος, ήτοι από την 20η-10-2018, έως την πλήρη εξόφληση.
Κατά της ως άνω απόφασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου παραπονούνται τόσο ο ενάγων όσο και η εναγόμενη με τους λόγους των εφέσεών τους, που συνιστούν παράπονα για κακή ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, καθώς και για κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν την εξαφάνιση της εκκαλουμένης, ώστε να αναδικαστεί η αγωγή από το Δικαστήριο τούτο και να γίνει εν όλω δεκτή ή να απορριφθεί στο σύνολό της αντίστοιχα. Από την εκτίμηση της υπ’ αριθ. …./15-4-2019 ένορκης βεβαίωσης του μάρτυρος ……. ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά, που λήφθηκε με αίτηση του ενάγοντος, μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη (κατ’ άρθρο 422 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ, σε συνδ. με άρθρο 591 παρ. 1 του ιδίου κώδικα) κλήτευση της εναγόμενης (βλ. την υπ’ αριθ. ……../10-4-2019 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Πειραιά, με έδρα το Πρωτοδικείο Πειραιά, …….) και της υπ’ αριθ. ……../15-4-2019 ένορκης βεβαίωσης του μάρτυρος ….. ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά ………., που λήφθηκε με αίτηση της εναγόμενης, μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη (κατ’ άρθρο 422 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ, σε συνδ. με άρθρο 591 παρ. 1 του ιδίου κώδικα) κλήτευση του ενάγοντος (βλ. την υπ’ αριθ. …./10-4-2019 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Πειραιά, με έδρα το Πρωτοδικείο Πειραιά, ……..), οι οποίες (ένορκες βεβαιώσεις) εκτιμώνται κατά το λόγο γνώσης και το βαθμό της αξιοπιστίας του κάθε μάρτυρα (χωρίς το γεγονός ότι ο εξ αυτών ………… τυγχάνει αντίδικος της εναγόμενης επειδή άσκησε εναντίον της άλλη, δική του, αγωγή με παρόμοιο αντικείμενο, να αποκλείει μόνον αυτό την αποδεικτική αξία των λεγομένων του, εφόσον δεν θεωρείται ότι έχει άμεσο και βέβαιο συμφέρον, ως αναγκαία συνέπεια της έκβασης της προκείμενης δίκης, όπως αβάσιμα υποστηρίζει η εναγόμενη–Εφ.Πειρ. 31/2022, Εφ.Πειρ. 636/2021, www.efeteio-peir.gr, Εφ.Πειρ. 48/2021, Εφ.Πειρ. 196/2020, Εφ.Πειρ. 55/2017, Εφ.Αθ. 3879/2012, Εφ.Πατρ. 698/2003, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ) και όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων που οι διάδικοι νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν, για να ληφθούν υπόψη είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, σε μερικά των οποίων θα γίνει παρακάτω ειδική μνεία, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Ο ενάγων …….., Έλληνας απογεγραμμένος ναυτικός, κάτοχος του υπ’ αριθ…… . πτυχίου Μηχανικού Α’ τάξης, προσλήφθηκε την 25-4-2017, με άτυπη σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου, από εκπρόσωπο της εναγόμενης ελληνικής ναυτιλιακής εταιρίας πλοίων αναψυχής «……….», η οποία προέβη σε αγορά, δυνάμει του, από 12-4-2017 Bill of Sale, του υπό ιταλική σημαία Ε/Γ-Τ/Ρ πλοίου αναψυχής «Z», μήκ. ολ. 29,60μ, πλάτ. νηολ. 6,76 μ, κ.ο.χ. 147,68, το οποίο μετονομάστηκε σε «Ζ». Ειδικότερα, ο ενάγων προσλήφθηκε από την εναγόμενη κατά τον ανωτέρω χρόνο προκειμένου να συμμετάσχει από 1-5-2017 στις εργασίες επισκευής, συντήρησης και ευπρεπισμού του άνω πλοίου, ώστε να ξεκινήσει αυτό τους πλόες του ως επαγγελματικό τουριστικό σκάφος του Ν. 4256/2014 μόλις λάμβανε τη σχετική άδεια. Ακολούθως, την 9-5-2017 το άνω πλοίο ενεγράφη στο νηολόγιο Πειραιά, με αριθμό νηολογίου ………., παράλληλα δε εκδόθηκε έγγραφο εθνικότητας αυτού και ύψωσε ελληνική σημαία, ενώ την 13-6-2017 άνοιξε ναυτολόγιο και την ίδια ημέρα, στον Φλοίσβο Αττικής, ναυτολογήθηκε σ’ αυτό ο ενάγων ως Α’ Μηχανικός. Μέχρι τότε ο ενάγων παρείχε τις υπηρεσίες του στο πλοίο αυτό υπό καθεστώς χερσαίας και όχι ναυτικής εργασίας, αφού αυτό ήταν ελλιμενισμένο στον λιμένα του Φλοίσβου Αττικής, εν αναμονή της νηολόγησής του και της έκδοσης αδείας επαγγελματικού τουριστικού σκάφους αναψυχής, ήτοι δεν είχε τη δυνατότητα να εκτελέσει πλόες και συνεπώς δεν ευρισκόταν σε πλήρη ετοιμότητα και δυνατότητα προς εξυπηρέτηση του σκοπού του, που είναι η ναυτική του αποστολή, αφού προηγουμένως ήταν απαραίτητο να ολοκληρωθούν οι ανωτέρω διαδικασίες. Η εναγόμενη δε, αν και δεν είχε λάβει ακόμη την ιδιότητα της πλοιοκτήτριας του άνω πλοίου, την οποία απέκτησε, σύμφωνα με το άρθρο 6 του Κ.Ι.Ν.Δ, με την καταχώριση στις 7-5-2017 της πράξης μεταβίβασης στο νηολόγιο, είχε την ιδιότητα της εργοδότριας του ενάγοντος, τον οποίον προσέλαβε μέσω του αντιπροσώπου της στην Ελλάδα και λογιστή της ……… Για την ως άνω περίοδο άτυπης απασχόλησής του από 1-5-2017, οπότε και επιβιβάστηκε στο πλοίο, μέχρι την 31-5-2017, η εναγόμενη του κατέβαλε στις 15-5-2017, με πίστωση του υπ’ αριθ. …. λογαριασμού του στην Τράπεζα Πειραιώς, το ποσό των 3.696,00 δολ. Η.Π.Α. (ισόποσο τότε των 3.280,00ευρώ), με την αιτιολογία «boat repairs» (επισκευές σκάφους), όπως προκύπτει από τα προσκομιζόμενα με επίκληση απ’ αυτήν αντίγραφο κίνησης λογαριασμού μισθοδοσίας του στην τράπεζα Πειραιώς για τη χρονική περίοδο 8-3-2017 έως 8-6-2017 και αντίγραφο ανάλυσης λογαριασμού συναλλάγματος δολαρίων Η.Π.Α. (statement of account …. Currency US Dollar) για τη χρονική περίοδο από 29-4-2017 έως 26-5-2017 της μετόχου της εναγόμενης και ουσιαστικής ιδιοκτήτριας του άνω πλοίου υπηκόου Νοτίου Αφρικής …………. Στη συνέχεια, την 6-6-2017 καταρτίστηκε και τυπικά μεταξύ του ενάγοντος και της εναγόμενης σύμβαση ναυτικής εργασίας ορισμένου χρόνου, δυνάμει της οποίας ο ενάγων ναυτολογήθηκε στο άνω πλοίο, ως Α’ Μηχανικός, για ένα έτος και δη από την 1-5-2017, αντί καθαρών μηνιαίων αποδοχών 3.000,00 ευρώ. Αποδείχθηκε, περαιτέρω, ότι την 15-6-2017, δυνάμει της υπ’ αριθ. 1296/9-6-2017 απόφασης ΥΝΑΝΠ/Δ/ΝΣΗ Ν.Ε.&Θ.Τ, χορηγήθηκε στο άνω σκάφος άδεια επαγγελματικού πλοίου αναψυχής, η εναγόμενη δε ξεκίνησε έκτοτε να εκναυλώνει αυτό σε τρίτους ναυλωτές προς εκτέλεση τουριστικών πλόων αναψυχής σε ελληνικά νησιά, έχοντας πλήρωμα αυτού τον ……. ως πλοίαρχο, τον ενάγοντα ως Α’ Μηχανικό, το ……. ως θαλαμηπόλο και τον …….., ιταλό υπήκοο, ως μάγειρα. Ακόμη, αποδείχθηκε ότι, όσο το σκάφος βρισκόταν ελλιμενισμένο στη Μαρίνα του Φλοίσβου, ο ……… παρέμενε σε αυτό επί εικοσιτετράωρης βάσης, ασκώντας καθήκοντα φύλαξης και εκτελώντας όλες τις απαραίτητες για την ασφάλειά του εργασίες, ενώ οι Έλληνες πλοίαρχος, Α΄ μηχανικός και θαλαμηπόλος μετέβαιναν στο πλοίο το πρωί και αποχωρούσαν το μεσημέρι, γεγονός που βεβαίωσε ο μάρτυρας ανταπόδειξης ……. και δεν αρνείται και εμμέσως συνομολογεί ο ενάγων (261 Κ.Πολ.Δ.). Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι στον Φλοίσβο Αττικής, την 9-3-2018, συμφωνήθηκε μεταξύ του ενάγοντος και του εκπροσώπου της εναγόμενης η ανανέωση της άνω σύμβασης ναυτικής εργασίας του στο άνω πλοίο για ένα ακόμη έτος και συγκεκριμένα από 1-5-2018 έως 1-5-2019, με την ίδια ως άνω ειδικότητα και τους αυτούς μισθολογικούς και λοιπούς όρους εργασίας. Ο ενάγων εξακολούθησε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο άνω πλοίο, ασκώντας τα προαναφερόμενα καθήκοντα και με τους ίδιους ακριβώς όρους, χωρίς ουδέποτε, έως την απόλυσή του την 19-10-2018 «λόγω κλεισίματος του ναυτολογίου», να διαμαρτυρηθεί στον αντιπρόσωπο και λογιστή της εναγόμενης για τις αποδοχές που λάμβανε. Βέβαια, ισχυρίζεται ο ενάγων ότι στις επίδικες συμβάσεις εργασίας του είχαν εφαρμογή οι όροι και συμφωνίες της ισχύουσας κατά το επίδικο διάστημα ΣΣΕ Πληρωμάτων Μεσογειακών και Τουριστικών Πλοίων, καθώς, αφενός η εν λόγω ΣΣΕ αναγραφόταν στις μηνιαίες μισθοδοτικές καταστάσεις του, αφετέρου στο ναυτικό του φυλλάδιο καταγράφονταν η ένδειξη «ΣΣ». Ο ισχυρισμός αυτός τυγχάνει απορριπτέος, ως αβάσιμος, καθώς, καταρχήν το πλοίο της εναγόμενης, το οποίο ανήκει στην κατηγορία «επαγγελματικό/τουριστικό σκάφος αναψυχής», δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της ως άνω ΣΣΕ, ούτε η εναγόμενη ανήκει σε συμβαλλόμενη στην εν λόγω ΣΣΕ επαγγελματική ένωση. Εφαρμοστέα για το επίδικο πλοίο τυγχάνει η ΣΣΕ Πληρωμάτων Επαγγελματικών Τουριστικών Σκαφών του ν. 4256/2014, η οποία εφαρμόζεται επί των Επαγγελματικών Τουριστικών Πλοίων μελών της ΕΠΕΣΤ, του ν. 4256/2014 ή του εκάστοτε νόμου που διέπει τα Επαγγελματικά Τουριστικά Πλοία, τα οποία εκτελούν επαγγελματικούς πλόες, τέτοια όμως Σ.Σ.Ε. δεν ήταν σε ισχύ κατά την πρόσληψη του ενάγοντος, ενώ, με την υπ’ αριθ. 2242.5-1.8/69740/2018 Υ.Α, κυρώθηκε η ΣΣΕ Πληρωμάτων Επαγγελματικών Τουριστικών Σκαφών του ν.4256/2014 για τα έτη 2018-2019 (Φ.Ε.Κ. Β’ 4469/8-10-2018), με αναδρομική εφαρμογή, καταλαμβάνουσα και την επίδικη σύμβαση εργασίας από 1-1-2018, όπως συνομολογεί η εναγόμενη στις προτάσεις της ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου(βλ. σελ. 8, στιχ. 32 αυτών).Επίσης, δεν αποδείχθηκε ειδική συμφωνία για εφαρμογή της Σ.Σ.Ε. Πληρωμάτων Μεσογειακών και Τουριστικών Πλοίων, καθώς, σε αντίθετη περίπτωση, κρίνεται ότι η συμφωνία αυτή θα είχε αποτυπωθεί στις έγγραφες συμβάσεις του ενάγοντος, η αόριστη δε μνεία «ΣΣ» στο ναυτικό του φυλλάδιο δεν παράγει εν προκειμένω έννομες συνέπειες. Εφόσον, επομένως, κατά τον χρόνο ναυτολογήσεων του ενάγοντος δεν υφίστατο σε ισχύ συλλογική σύμβαση ναυτικής εργασίας που να τυγχάνει εφαρμογής επί της σύμβασης εργασίας του, οι όροι και οι συνθήκες ναυτολόγησής του ήταν αντικείμενο ελεύθερης συμφωνίας μεταξύ των συμβαλλομένων μερών, η οποία εν προκειμένω καταχωρίσθηκε εγγράφως στις ατομικές συμβάσεις εργασίας του, με τις οποίες συνομολογήθηκε «κλειστός» μισθός, οι επικαλούμενοι δε από τον ενάγοντα όροι της ΣΣΕ Πληρωμάτων Μεσογειακών και Τουριστικών Πλοίων δεν είχαν καταστεί τμήμα της ατομικής σύμβασης εργασίας αυτού, ώστε να δύναται αυτή να θεωρηθεί, κατά συμβατική πρόβλεψη, εφαρμοστέα. Όπως δε προκύπτει και από το περιεχόμενο της ένορκης βεβαίωσης του πλοιάρχου του πλοίου ………, μόλις κατά την απόλυσή τους οι ναυτικοί έλαβαν γνώση της αναγραφής της συγκεκριμένης ΣΣΕ στις μισθοδοτικές τους καταστάσεις, οπότε τους χορηγήθηκε λογαριασμός μισθοδοσίας του τελευταίου μήνα (Οκτωβρίου 2018) της ναυτολόγησής τους και της αποζημίωσης απόλυσης, ενώ μέχρι τότε αγνοούσαν αυτή, καθώς δεν ελάμβαναν μηνιαίους λογαριασμούς μισθοδοσίας. Η αναγραφή της ως άνω ΣΣΕ στους μηνιαίους λογαριασμούς μισθοδοσίας του ενάγοντος, όπως αναφέρει ο μάρτυρας ανταπόδειξης …………. στην ένορκη βεβαίωσή του, γινόταν για τυπικούς – λογιστικούς λόγους, καθώς, επειδή δεν υφίστατο εν ισχύ ΣΣΕ, υπήρχε αδυναμία υπολογισμού των κρατήσεων, για το λόγο δε τούτο χρησιμοποιήθηκε απ’ αυτόν το λογιστικό σύστημα για τα Μεσογειακά/Ακτοπλοϊκά πλοία, με σκοπό να εμφανίζεται, ως «καθαρός» μισθός το χρηματικό ποσό που είχε συμφωνηθεί μεταξύ των μερών, ήτοι για τον ενάγοντα εν προκειμένω το ποσό των 3.000,00 ευρώ. Εξάλλου, από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν προέκυψε ότι οι προβλεπόμενες από την ως άνω ΣΣΕ αποδοχές αποτελούσαν τη συνηθισμένη («ειθισμένη») αμοιβή για την ίδια εργασία, υπό τις αυτές συνθήκες, του ενάγοντος μη ανταποκριθέντος στο βάρος απόδειξης του σχετικού ισχυρισμού του. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο έκρινε ότι με τις επίδικες συμβάσεις εργασίας του ενάγοντος συμφωνήθηκε ότι θα αμείβεται ο τελευταίος με βάση τους όρους και τις αποδοχές που προβλέπονταν από την οικεία ΣΣΕ Πληρωμάτων Μεσογειακών και Τουριστικών Επιβατηγών Πλοίων και ότι γι’ αυτό το λόγο και όχι αποκλειστικά για λογιστικούς σκοπούς έγινε η σχετική καταχώρηση στις αποδείξεις μηνιαίων αποδοχών του, καθώς και ότι για τον τύπο του άνω επαγγελματικού πλοίου αναψυχής δεν δύναται να εφαρμοστεί η οικεία ΣΣΕ Πληρωμάτων Επαγγελματικών Τουριστικών Σκαφών του ν. 4256/2014, έσφαλε αντίστοιχα ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και την εφαρμογή του νόμου, γενομένων δεκτών ως ουσιαστικά βάσιμων των σχετικών λόγων (πρώτου και δεύτερου) της έφεσης της εναγόμενης. Μετά ταύτα, λαμβανομένου υπόψη α) ότι ο άνω συμφωνηθείς κλειστός μηνιαίος μισθός του ενάγοντος, τον οποίο ελάμβανε αυτός μηνιαίως κατά τη διάρκεια της ναυτολόγησής του (3.000,00 ευρώ), υπερέβαινε το ποσό των νόμιμων μηνιαίων αποδοχών του (οι οποίες ανέρχονταν, με βάση την εφαρμοστέα ΣΣΕ Πληρωμάτων Επαγγελματικών Τουριστικών Σκαφών ν. 4256/2014 έτους 2018, σε 2.692,28 ευρώ, ήτοι, βασικός μισθός 1.297,00 + επίδομα Κυριακών 285,34 + ειδικό επίδομα Α’ Μηχανικού 50,00 + ανθυγιεινό επίδομα 12,00 + αναλογία μηνιαίας αδείας άρθρου 6 παρ. 2 597,94 + μηνιαία τροφή (15,00 Χ 30 ημέρες) 450,00 ευρώ),β) ότι, για τη συμμετοχή του ενάγοντος στις εργασίες επισκευής και συντήρησης του πλοίου για το πριν τη ναυτολόγησή του διάστημα από 1-5-2017 έως 31-5-2017, είχε συμφωνηθεί με την εναγόμενη ο ίδιος κλειστός μισθός (3.000,00 ευρώ) και γ) ότι εν τέλει η εναγόμενη, ως ανταμοιβή για τη συμμετοχή του στις αμέσως ανωτέρω εργασίες, του χορήγησε την 15-5-2017 το μεγαλύτερο ποσό των 3.696,00 δολ. Η.Π.Α. (ισόποσο των 3.280,00 ευρώ, κατά τα προαναφερθέντα), ο ενάγων δικαιούταν για το επίδικο διάστημα εργασίας του από 1-5-2017 έως 19-10-2018 συνολική αμοιβή ποσού53.779,00 ευρώ (ήτοι, 3.000,00 ευρώ Χ 16,833 μήνες+ 3.280,00 ευρώ για το Μάιο 2017). Η εναγόμενη, με τον έβδομο λόγο της έφεσής της, επαναφέρει τον πρωτοδίκως υποβληθέντα (και απορριφθέντα ως αόριστο με την εκκαλουμένη)ισχυρισμό της (ένσταση) περί πλήρους εξόφλησης, δια καταβολής, των απαιτήσεων του ενάγοντος για μισθούς που απορρέουν από τις δυο άνω ατομικές συμβάσεις εργασίας του, ισχυριζόμενη ειδικότερα ότι συμφώνησε ελεύθερα με αυτόν να του καταβάλει μηνιαίως ως κλειστό μισθό ποσό 3.000,00 ευρώ καθαρά, ποσό που υπερκάλυπτε τις από την οικεία ΣΣΕ πληρωμάτων επαγγελματικών – τουριστικών σκαφών ν. 4256/2014 προβλεπόμενες και αναλυτικά εκτιθέμενες αποδοχές του καιτο οποίο του κατέβαλε κάθε μήνα, με κατάθεση στον προσωπικό λογαριασμό του με αριθ. GR ………… στην τράπεζα Πειραιά, καθώς και ότι, για το μήνα Μάιο 2017 κατά τον οποίον γίνονταν εργασίες επισκευών και συντήρησης στο πλοίο χωρίς να τηρείται ναυτολόγιο, του κατέβαλε την 15-5-2017 το μεγαλύτερο ποσό των 3.696,00 δολ. Η.Π.Α. (ισόποσο των 3.559,25 ευρώ)ως ανταμοιβή του για τη συμμετοχή του στις άνω εργασίες. Η άνω ένσταση είναι αρκούντος ορισμένη, αφού αναφέρεται το συνολικό ποσό που κατέβαλε η εναγόμενη για μισθοδοσία του ενάγοντος, τα επιμέρους ποσά που απαρτίζουν το συνολικό αυτό ποσό και την αιτία και το χρόνο της καταβολής τους (Α.Π. 836/2019, Α.Π. 602/2017, Α.Π. 1591/2017, Α.Π. 1881/2014, Α.Π. 1688/2012, Α.Π. 191/2011, ΑΠ 1322/2010, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ) και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 416 Α.Κ. και 262 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ, ενώ αποδεικνύεται και εν μέρει βάσιμη κατ’ ουσία, καθώς, από τις προσκομιζόμενες και επικαλούμενες από την εναγόμενη αποδείξεις συναλλαγής – μεταφοράς πίστωσης σε άλλη τράπεζα της τράπεζας Eurobank Ergasias AE, προκύπτουν μηνιαίες μεταφορές από λογαριασμό μετόχου της εναγόμενης προς τον άνω λογαριασμό μισθοδοσίας του ενάγοντος στην τράπεζα Πειραιώς, ποσών 3.000,00 ευρώ στις 5-7-2017, 2-8-2017, 1-9-2017, 4-10-2017, 6-11-2017, 4-12-2017, 28-12-2017, 26-1-2018, 27-2-2018, 29-3-2018, 26-4-2018, 31-5-2018, 26-6-2018, 1-8-2018, 31-8-2018 και 28-9-2018 (ήτοι συνολικά 3.000,00 Χ 16 =48.000,00 ευρώ) και1.938,82 ευρώ στις 19-10-2018 (αναλογία μισθοδοσίας Οκτωβρίου 2018 μετά εισφορών ΝΑΤ), ενώ από τα προαναφερθέντα αντίγραφο της κίνησης του λογαριασμού μισθοδοσίας του ενάγοντος στην τράπεζα Πειραιώς και αντίγραφο ανάλυσης λογαριασμού συναλλάγματος δολαρίων Η.Π.Α. της μετόχου της εναγόμενης ……….., προκύπτει μεταφορά προς αυτόν στις 15-5-2017 ποσού 3.696,00 δολ. Η.Π.Α. (ισόποσου κατά την άνω ημερομηνία των 3.280,00 ευρώ και όχι των 3.559,25 ευρώ, όπως η εναγόμενη αναπόδεικτα ισχυρίζεται)για την εργασία του το Μάιο 2017, ήτοι προκύπτουν καταβολές για την εργασία του κατά το επίδικο διάστημα συνολικού ποσού (49.938,82 + 3.280,00=) 53.218,82 ευρώ, που καλύπτουν εν μέρει τις άνω απαιτήσεις του ύψους 53.779,00 ευρώ για τη συμφωνηθείσα αμοιβή του. Μετά ταύτα, το υπ’ αριθ. 1 κονδύλι της αγωγής, που αφορά σε υπόλοιπο μισθών του ενάγοντος, πρέπει να γίνει δεκτό εν μέρει ως βάσιμο κατ’ ουσία για ποσό (53.779,00 – 53.218,00) 561,00 ευρώ, κατόπιν μερικής παραδοχής της άνω ένσταση εξόφλησης που επαναφέρεται με τον έβδομο λόγο της έφεσης της εναγόμενης, με τον οποίο η τελευταία πλήττει την εκκαλούμενη απόφαση για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου επειδή απέρριψε την άνω ένσταση ως αόριστη. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα της ναυτολόγησης του ενάγοντος από 13-6-2017 έως 19-10-2018, ήτοι επί 542 συνολικά ημέρες (162 ημέρες το έτος 2017 και 292 ημέρες το έτος 2018), δεν παρέχονταν σ’ αυτόν διατροφή σε είδος, παρά μόνον κατά τις 88 συνολικά ημέρες (46 το έτος 2017 και 42 το έτος 2018) που το άνω πλοίο ήταν ναυλωμένο ή βρισκόταν μακριά από το λιμένα μονίμου ελλιμενισμού του στο Φλοίσβο Αττικής και δη από 29-6-2017 έως 7-7-2017, από 11-7-2017 έως 16-7-2017, από 19-7-2017 έως 30-7-2017, από 5-8-2017 έως 19-8-2017, από 14-9-2017 έως 25-9-2017, από 25-4-2018 έως 2-5-2018, από 20-5-2018 έως 26-5-2018, την 20-7-2018, από 25-7-2018 έως 29-7-2018, από 11-8-2018 έως 19-8-2018, από 24-8-2018 έως 26-8-2018 και από 6-9-2018 έως 14-9-2018. Αποδείχθηκε ακόμη ότι κατά το χρονικό διάστημα των (292 – 42) 250 συνολικά ημερών εντός του έτους 2018 που δεν παρέχονταν στον ενάγοντα διατροφή σε είδος, δεν περιλαμβανόταν στον άνω κλειστό μηνιαίο μισθό του (3.000,00 ευρώ) το προβλεπόμενο από το άρθρο 3 της εφαρμοστέας άνω Σ.Σ.Ε. Πληρωμάτων Επαγγελματικών Τουριστικών Σκαφών ν. 4256/2014 αντίτιμο τροφοδοσίας, ποσού 15,00 ευρώ ημερησίως. Τούτο αποδεικνύεται από τις ερμηνευόμενες χωρίς προσήλωση στις λέξεις και σύμφωνα με την καλή πίστη, λαμβανομένων υπόψη και των συναλλακτικών ηθών, δυο συμβάσεις εργασίας του, ενόψει του ότι σ’ αυτές δεν εξειδικεύονται οι αποδοχές που καλύπτει ο κλειστός μισθός του, ούτε περιέχεται ορισμένη και ειδική συμφωνία περί καταλογισμού του οφειλόμενου αντιτίμου τροφής στις υψηλότερες των νόμιμων αποδοχές του και επομένως το γεγονός αυτό αλυσιτελώς προβάλλεται από την εναγόμενη (για την ανάγκη ύπαρξης ορισμένης και ειδικής συμφωνίας για τον καταλογισμό μονομερώς από τον εργοδότη ανάλογου επιδόματος στις υπέρτερες αποδοχές του συμφωνηθέντος κλειστού μισθού του ναυτικού βλ. Δημ. Καμβύση, Ναυτεργατικό Δίκαιο, 1994, σ. 204-205, Ι. Κοροτζή, Ναυτικό Εργατικό Δίκαιο, 1990, αριθ. 301, σ. 162, Α.Π. 1089/1987, Ε.Ν.Δ. 1988, 114, Εφ.Πειρ. 202/2021, Εφ.Πειρ. 50/2016, Εφ.Πειρ. 366/2016,Εφ.Πειρ. 369/2016, Εφ.Πειρ. 164/2014, Εφ.Πειρ. 640/2009, Εφ.Πειρ. 465/2009, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου και στις αποδείξεις πληρωμής αποδοχών του ενάγοντος που επικαλείται και προσκομίζει η εναγόμενη, ανεξάρτητα από τον άνω σκοπό της σύνταξής τους, δεν αναφέρεται ότι του καταβάλλεται οποιοδήποτε ποσό ως αντίτιμο τροφής (παρά μόνον ότι του καταβάλλεται μισθός ενεργείας, επίδομα Κυριακής και αποδοχές αδείας). Συνεπώς, με βάση την αυτεπαγγέλτως λαμβανόμενη υπόψη ΣΣΕ Πληρωμάτων Επαγγελματικών Τουριστικών Σκαφών ν. 4256/2014 για τα έτη 2018-2019, η αναδρομική εφαρμογή της οποίας, από 1-1-2018, όπως προαναφέρθηκε, συνομολογείται από την εναγόμενη ότι καταλαμβάνει την επίδικη σχέση εργασίας, ο ενάγων δικαιούται για τη ναυτολόγησή του το έτος 2018 ως αντίτιμο τροφής το ποσό των [15,00 ευρώ Χ 250 ημέρες=] 3.750,00 ευρώ, δεκτού γενομένου εν μέρει, ως κατ’ ουσία βάσιμου, του τρίτου λόγου έφεσης της εναγόμενης, καθώς, κατ’ εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου, η εκκαλουμένη επιδίκασε στον ενάγοντα το αιτηθέν ποσό 7.232,22 ευρώως αντίτιμο τροφής που δεν του παρασχέθηκε (υπ’ αριθ. 2 κονδύλι της αγωγής), δεχόμενη εσφαλμένα α) ότι αυτός δικαιούται αντίτιμο τροφής και κατά το έτος 2017, καίτοι, κατά το έτος αυτό, δεν υπήρξε σε ισχύ ΣΣΕ για τα επαγγελματικά – τουριστικά σκάφη και ελλείψει σχετικής συμφωνίας με την εναγόμενη, ίσχυαν οι όροι των ένδικων ατομικών συμβάσεων ναυτικής εργασίας του ενάγοντος (Α.Π. 1107/2017, Εφ.Πειρ. 98/2020, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ), που δεν προέβλεπαν τέτοια πρόσθετη παροχή και β) ότι το ημερήσιο αντίτιμο της μη παρεχόμενης τροφής ανέρχεται στο ποσό των 15,93 ευρώ, καίτοι, κατά το άρθρο 3 της εφαρμοστέας εν προκειμένω ΣΣΕ Πληρωμάτων Επαγγελματικών Τουριστικών Σκαφών ν. 4256/2014, ετών 2018-2019, ανέρχεται στο ποσό των 15,00 ευρώ. Περαιτέρω, σε σχέση με το αίτημα του ενάγοντος για επιδίκαση ποσού 2.486,72 ευρώ ως επιδόματος αργιών για τις 19 αργίες του επίδικου χρονικού διαστήματος της ναυτολόγησής του, αίτημα το οποίο έγινε δεκτό από την εκκαλουμένη, επισημαίνεται εδώ ότι, σύμφωνα με το άρθρο 7 παρ. 2 της εφαρμοστέας εν προκειμένω ΣΣΕ Πληρωμάτων Επαγγελματικών Τουριστικών Σκαφών ν. 4256/2014, ετών 2018-2019, το επίδομα αυτό χορηγείται υπό την προϋπόθεση ότι απασχολήθηκε ο ναυτικός εν πλω ή εν λιμένι λόγω αναγκών του πλοίου, πλην των εργασιών ασφαλείας αυτού. Δεν έχει δηλαδή το ανωτέρω ειδικό επίδομα το χαρακτήρα πάγιας αμοιβής και δεν αρκεί για την καταβολή του το γεγονός ότι ο ναυτικός ήταν ναυτολογημένος, αλλά καταβάλλεται μόνον εφόσον αυτός πράγματι παρέχει εργασία κατά τις ημέρες αργίας στο πλοίο, πλην των εργασιών ασφαλείας αυτού, είτε αυτό ταξιδεύει είτε παραμένει στο λιμάνι (π.ρ.β.λ. Α.Π. 350/2021, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Άλλωστε, όπου η άνω ΣΣΕ θέλησε να δώσει πρόσθετη αμοιβή ανεξάρτητα από το εάν εργάστηκε ή όχι ο ναυτικός, το προέβλεψε ρητά, όπως για την αμοιβή των Κυριακών, στο άρθρο 28 παρ. 3 εδάφ. β’ αυτής. Εν προκειμένω, ο ενάγων ούτε ισχυρίσθηκε, ούτε απέδειξε ότι εργάστηκε κατά τις επικαλούμενες ημέρες αργίας της ναυτολόγησής του και μάλιστα πέραν των εργασιών ασφαλείας του πλοίου, ώστε να δικαιούται γι’ αυτές πρόσθετη αμοιβή, ενώ ο ισχυρισμός του ότι δικαιούται τέτοια πρόσθετη αμοιβή κατά το άνω διάστημα εκ μόνου του γεγονότος ότι εξακολουθούσε να είναι ναυτολογημένος δεν αρκεί για να δικαιολογήσει την καταβολή της, αφού απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η παροχή εργασίας του κατά τις αργίες, σύμφωνα με τη νομική σκέψη που προαναφέρθηκε. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του έκρινε ότι, για την ως άνω αιτία, οφείλεται στον ενάγοντα το αιτούμενο συνολικό ποσό των 2.486,72 ευρώ (υπ’ αριθ. 3 κονδύλι της αγωγής), με βάση τη μη εφαρμοστέα εν προκειμένω, κατά τα προαναφερθέντα, ΣΣΕ Μεσογειακών Επιβατηγών Τουριστικών Πλοίων 2017 και μάλιστα, χωρίς να αποδεικνύεται ότι αυτός εργάστηκε κατά τις άνω ημέρες αργίας, έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου (και δη του άρθρου 7 παρ. 2 της εφαρμοστέας ΣΣΕ Πληρωμάτων Επαγγελματικών Τουριστικών Σκαφών ν. 4256/2014, κατά το βάσιμο σχετικό λόγο (τέταρτο) της έφεσης της εναγόμενης. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι η σύμβαση εργασίας του ενάγοντος λύθηκε την 19-10-2018, στο Φλοίσβο Αττικής, λόγω «κλεισίματος ναυτολογίου». Ο τρόπος αυτός λύσης της σύμβασης ναυτολόγησης συνιστά στην πραγματικότητα καταγγελία, για την οποία οφείλεται αποζημίωση, καθόσον ο λόγος αυτός (κλείσιμο ναυτολογίου) δεν εμπίπτει στην εξαίρεση του άρθρου 75 παρ. 2 ΚΙΝΔ, κατά την οποία ο ναυτικός δεν δικαιούται της κατ’ άρθρο 72 ΚΙΝΔ αποζημίωσης, εάν η καταγγελία της σύμβασης έγινε από πταίσμα αυτού. Δηλαδή, η κατ’ άρθρο 75 παρ. 2 Κ.Ι.Ν.Δ. προβλεπόμενη αποζημίωση του ναυτικού σε περίπτωση καταγγελίας της σύμβασής του από τον πλοίαρχο κατ’ άρθρο 72 Κ.Ι.Ν.Δ. τελεί μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η καταγγελία δεν δικαιολογείτο από παράπτωμα του ναυτικού και δεν απαιτεί κάποια υπαιτιότητα του πλοιάρχου (Εφ.Πειρ. 23/2021, Εφ.Πειρ. 346/2011, Εφ.Πειρ. 719/2006, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Η ως άνω αποζημίωση του ενάγοντος ανέρχεται, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 75,76 και 77 Κ.Ι.Ν.Δ, στις τακτικές αποδοχές του 15 ημερών, τούτων υπολογιζομένων κατά τον τελευταίο μήνα της εργασίας του με καθεστώς πλήρους απασχόλησης, και ειδικότερα (ανέρχεται) εν προκειμένω στο ποσό των 1.500,00 ευρώ (3.000,00 ευρώ οι τακτικές αποδοχές του κατά τα προεκτεθέντα : 30 ημέρες Χ 15 ημέρες), η εναγόμενη δε, του κατέβαλε το υψηλότερο ποσό των 2.316,56 ευρώ, που περιλάμβανε και τις κρατήσεις του για το ΝΑΤ (βλ. την υπ’ αριθ. ………. επιταγή της τράπεζας Eurobank, σε διαταγή του ενάγοντος) και συνεπώς ουδέν ποσόν του οφείλει για την αιτία αυτή. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφασή του, δέχθηκε εν μέρει την αγωγή ως βάσιμη κατ’ ουσία όσον αφορά το αίτημα καταβολής στον ενάγοντα αποζημίωσης απόλυσης λόγω της αποναυτολόγησής του από το πλοίο στις 19-10-2018 με αιτιολογία «κλείσιμο ναυτολογίου» και επιδίκασε στον ενάγοντα διαφορά αποζημίωσης λόγω λύσης της σύμβασης εργασίας του ποσού 710,59 ευρώ, υπολογίζοντας τις τακτικές αποδοχές του σε μεγαλύτερο ποσό με βάση τη μη εφαρμοστέα εν προκειμένω ΣΣΕ πληρωμάτων μεσογειακών – τουριστικών επιβατηγών πλοίων 2017, εσφαλμένα τις αποδείξεις εκτίμησε, όπως βάσιμα ισχυρίζεται η εναγόμενη με τον πέμπτο λόγο της έφεσής της. Περαιτέρω, η εναγόμενη αναγνώρισε, δια της από 1-10-2018 επιστολής της προέδρου του διοικητικού συμβουλίου της και νόμιμης εκπροσώπου της …….., ότι οφείλει στον ενάγοντα έναν μηνιαίο μισθό, αντί για προειδοποίηση της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας του, σύμφωνα με τον όρο 2.6 της σύμβασης εργασίας του, ήτοι ότι ο ενάγων δικαιούτο το ποσό των 3.000,00 ευρώ (συμφωνηθείς μισθός), πλέον αντιτίμου τροφής ποσού 450,00 ευρώ, όπως επίσης αναγνωρίζεται στο από 10-10-2018 ηλεκτρονικό μήνυμα που απέστειλε ο εκπρόσωπός της στην Ελλάδα ………… στον πλοίαρχο του πλοίου ……….. Ωστόσο, η εναγόμενη κατέβαλε στον ενάγοντα κατά την απόλυσή του μόνον τις αποδοχές για τις ημέρες του Οκτωβρίου που εργάστηκε, ήτοι το ποσό των 1.938,82 ευρώ και συνεπώς του οφείλει την ως άνω, αναγνωρισθείσα και από την ίδια, οφειλή, ποσού (3.000,00 + 450,00=) 3.450,00 ευρώ. Τέλος, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, κατά το διάστημα από 25-4-2017 έως 13-6-2017, ο ενάγων δεν ανήκε σε συγκροτημένο πλήρωμα και ως εκ τούτου δεν υπάγονταν στην υποχρεωτική ασφάλιση του Ν.Α.Τ, ως μη παρέχων ναυτική εργασία. Ως εκ τούτου τυγχάνει αβάσιμος ο αγωγικός ισχυρισμός, κατά τον οποίον η εναγόμενη παρακράτησε παράνομα και υπαίτια κατά το άνω διάστημα το ποσό των 756,15 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στις βαρύνουσες τον ασφαλισμένο εισφορές ΝΑΤ για το διάστημα αυτό, συνακόλουθα δε, πρέπει να απορριφθεί το συνεχόμενο με τον ισχυρισμό αυτό και εκτιθέμενο ανωτέρω υπό στοιχείο 6 αγωγικό κονδύλι χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης από προσβολή της προσωπικότητάς του, ελλείψει παράνομης συμπεριφοράς της εναγόμενης. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, επομένως, το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, επίσης απέρριψε κατ’ ουσία τον ανωτέρω ισχυρισμό – αίτημα του ενάγοντος, έστω και με την εσφαλμένη αιτιολογία ότι «παρόλο που δεν αποδόθηκε εκ μέρους της εναγόμενης προς το ΝΑΤ το ποσό 756,15 ευρώ ασφαλιστικών εισφορών, δεν αποδείχθηκε ότι εκ του γεγονότος τούτου τρώθηκε η τιμή και η υπόληψή του, ούτε ότι προσβλήθηκε η προσωπικότητά του και ότι ο ίδιος δοκίμασε στενοχώρια και ψυχική ταλαιπωρία», η οποία αντικαθίσταται με αυτήν της παρούσας, δεν έσφαλε κατ’ αποτέλεσμα ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, απορριπτόμενου ως ουσιαστικά αβάσιμου του σχετικού μόνου λόγου της έφεσης του ενάγοντος, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα. Μετά απ’ αυτά, μη υπάρχοντος άλλου λόγου έφεσης προς εξέταση, πρέπει: Α) να απορριφθεί η Β έφεση του ενάγοντος ως ουσιαστικά αβάσιμη στο σύνολό της και να επιβληθούν σε βάρος του, λόγω της ήττας του, τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, κατόπιν νόμιμου σχετικού αιτήματός της (άρθρα 106, 176, 183 και 191 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.) και Β) να γίνει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη η Α έφεση της εναγόμενης και να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση ως προς όλα τα κεφάλαιά της, για την ενότητα της εκτέλεσης (Εφ.Πατρ. 21/2019, Εφ.Θεσ. 174/2018, Εφ.Πειρ. 16/2017, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Σ. Σαμουήλ, «Η έφεση», έκδ. Ε’, σ. 430-431, παρ. 1143), ώστε η απόφαση να έχει ενιαίο διατακτικό (Α.Π. 748/1984, ΕλλΔνη 26, 642, Εφ.Πειρ. 155/2019, Εφ.Πατρ. 279/2018, Εφ.Δωδ. 309/2019, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Ακολούθως, πρέπει να κρατηθεί η υπόθεση προς εκδίκαση κατ’ ουσία στο Δικαστήριο τούτο (άρθρο 535 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ.), να γίνει εν μέρει δεκτή η από 20-12-2018 και με ΓΑΚ …. και ΕΑΚ …../27-12-2018 αγωγή κατά την κύρια βάση της από συμβάσεις ναυτικής εργασίας [κατά την οποία είναι ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 330, 340, 341, 345, 346, 361, 648, 653, 655, 669 Α.Κ, 53-55, 72 επ, 82, 84 Κ.Ι.Ν.Δ, 68,70, 176, Κ.Πολ.Δ. και της ΣΣΕ πληρωμάτων επαγγελματικών τουριστικών σκαφών του ν. 4256/2014 ετών 2018-2019 (ΦΕΚ Β’4469/8-10-2018], να υποχρεωθεί η εναγόμενη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των (3.750,00 + 3.450,00) 7.200,00 ευρώ και να αναγνωριστεί ότι υποχρεούται να του καταβάλει υπόλοιπο ποσό 561,00 ευρώ, τα δε άνω ποσά με το νόμιμο τόκο από την επομένη της απόλυσής του από το ένδικο πλοίο [ήτοι από την 20η-10-2018, η οποία από το νόμο τάσσεται ως δήλη ημέρα καταβολής του συμφωνηθέντος μισθού, με μόνη την πάροδο της οποίας καθίσταται υπερήμερος ο εργοδότης και οφείλει τόκους υπερημερίας (άρθρα 341 παρ. 1 και 345 εδ. α’ Α.Κ.- Α.Π. 493/2019, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ)] έως την πλήρη εξόφληση. Μετά, δε, την επιδίκαση στον ενάγοντα των άνω ποσών, πρέπει να απορριφθεί ως άνευ αντικειμένου το παραδεκτά υποβληθέν με τις προτάσεις της εκκαλούσας – εναγόμενης αίτημά της κατ’ άρθρο 914 Κ.Πολ.Δ. για επαναφορά των πραγμάτων στην προηγούμενη της εκτέλεσης κατάσταση σε περίπτωση που γίνει δεκτή η έφεσή της και απορριφθεί η εναντίον της αγωγή, με το οποίο ειδικότερα ζητεί να υποχρεωθεί ο εφεσίβλητος να της επιστρέψει το ποσό των 4.500,00 ευρώ, το οποίο του κατέβαλε σε εκτέλεση της εκκαλούμενης απόφασης που κηρύχθηκε προσωρινά εκτελεστή για το ποσό αυτό. Η εναγόμενη, λόγω της ήττας της και ανάλογα με την έκταση αυτής, πρέπει να καταδικασθεί σε μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, κατ’ αποδοχή του βάσιμου σχετικού αιτήματός του (άρθρα 106, 178 παρ. 1, 183 και 191 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ, 63 παρ. 1α’, 68 παρ. 1, 69 παρ. 1 Ν. 4194/2013 «Κώδικας Δικηγόρων»). Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου άσκησης έφεσης στην εκκαλούσα στην Α έφεση, λόγω της μερικής νίκης της (άρθρο 495 αριθ. 3 Κ.Πολ.Δ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει αντιμωλία των διαδίκων τις Α και Β εφέσεις.
Δέχεται τυπικά αυτές.
Ι. Απορρίπτει κατ’ ουσία τη Β έφεση.
Καταδικάζει τον εκκαλούντα στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει σε εξακόσια (600,00) ευρώ.
ΙΙ. Δέχεται κατ’ ουσία την Α έφεση.
Εξαφανίζει τη με αριθ. 394/2021 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών – εργατικών διαφορών.
Κρατεί και δικάζει επί της ουσίας την υπόθεση που αφορά την αναφερθείσα στο σκεπτικό από 20-12-2018 και με ΓΑΚ ….. και ΕΑΚ …../27-12-2018 αγωγή.
Δέχεται εν μέρει αυτή.
Υποχρεώνει την εναγόμενη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των επτά χιλιάδων διακοσίων (7.200,00) ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την 20-10-2018 έως την πλήρη εξόφληση.
Αναγνωρίζει ότι η εναγόμενη υποχρεούται να καταβάλει στον ενάγοντα υπόλοιπο ποσό πεντακοσίων εξήντα ενός (561,00) ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την 20-10-2018 έως την πλήρη εξόφληση.
Καταδικάζει την εναγόμενη στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων (1.000,00) ευρώ.
Διατάσσει την επιστροφή στην εκκαλούσα στην Α έφεση του με κωδικό ………… ηλεκτρονικού παράβολου άσκησης έφεσης του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ποσού εκατό (100,00) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 13 Ιουλίου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ