Αριθμός 101 /2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Φωτεινή Μάμαλη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Ε.Τ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ-ΑΝΤΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «Δήμος Ύδρας», το οποίο εδρεύει στη νήσο Ύδρα και εκπροσωπείται νόμιμα από τον Δήμαρχό του, εκπροσωπήθηκε δε από την πληρεξούσιά του δικηγόρο Ευαγγελία Βαμβακοπούλου (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ-ΑΝΤΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ: 1) ……….. και 2) ……………..οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιό τους δικηγόρο Γεώργιο Χλωρό (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Οι εφεσίβλητοι-αντεκκαλούντες άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 25.7.2016 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2016) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκαν η υπ΄ αριθμ. 3414/2017 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που ανέβαλε την έκδοση οριστικής απόφασης και διέταξε τη διενέργεια τεχνικής πραγματογνωμοσύνης και η υπ΄ αριθμ. 2857/2018 απόφαση αυτού, που δέχθηκε την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου το εναγόμενο και ήδη εκκαλούν-αντεφεσίβλητο με την από 2.10.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../2018) έφεσή του, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου …………/2018) αρχικά η 24η.10.2019, μετά δε από αναβολή η δικάσιμος της 21ης.5.2020, οπότε η συζήτησή της ματαιώθηκε κατά τη διάρκεια της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των Δικαστηρίων λόγω της πανδημίας κορωναϊού Covid-19 (από 13.3.2020 έως 31.5.2020). Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 74 παρ 2 του ν. 4690/2020 (ΦΕΚ Α 104/30-5-2020) περί αυτεπαγγέλτου ορισμού δικασίμου προς συζήτηση αυτών των υποθέσεων, τις διατάξεις των άρθρων 1, 2 και 3 του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του Εφετείου Πειραιώς, την υπ΄ αριθμ. 37/2020 Πράξη του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και την υπ΄αριθμ. 86/2020 Πράξη του ορισθέντος από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς Δικαστή, Ιωάννη Αποστολόπουλο, Εφέτη, η προκειμένη υπόθεση επανεισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Την απόφαση αυτή (υπ΄ αριθμ. 2857/2018 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς) προσέβαλαν επίσης οι εφεσίβλητοι-αντεκκαλούντες (ενάγοντες) με την από 14.4.2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2021) αντέφεσή τους, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση από 2/10/2018 (αριθ.καταθ. ………./2018) έφεση του ηττηθέντος Ν.Π.Δ.Δ με την επωνυμία “Δήμος Ύδρας” κατά της υπ’ αριθ. 2857/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και της προεκδοθείσας συμπροσβαλλόμενης 3147/2017 μη οριστικής απόφασης του αυτού ως άνω δικαστηρίου, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία, και δέχθηκε την από 25.7.2016 (αριθ.καταθ. ………/2016) αγωγή των εναγόντων ήδη εφεσιβλήτων, και η οποία επαναφέρεται προς συζήτηση για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της απόφασης αυτής με την υπ’ αριθ. 86/2020 Πράξη του Εφέτη Ιωάννη Αποστολόπουλου ορισθέντος από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά, κατ’ άρθρο 74 παρ. 2 Ν. 4690/2020, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, ήτοι μέσα σε τριάντα (30) ημέρες από την επίδοση επικυρωμένου αντιγράφου της προσβαλλόμενης απόφασης (Κ.Πολ.Δ 144 παρ. 1) το Εκκαλών Ν.Π.Δ.Δ, (όπως προκύπτει από την από 6/9/2018 σημείωση του δικαστικού επιμελητή Αθηνών, ……….., επί αυτής) (άρθρο 495 παρ. 1, 2 , 511, 513 παρ. 1Β, 516 παρ. 1, 518 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ), αρμοδίως δε φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθ. 19 Κ.Πολ.Δ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/25.7.2011). Σημειώνεται ότι δεν απαιτείται η κατάθεση από το εκκαλούν Δημόσιο του παραβόλου, που προβλέπεται από το άρθρο 495 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ (όπως η διάταξη αυτή προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του Ν. 4055/2012, με έναρξη ισχύος την 2.4.2012), δεδομένου ότι το εκκαλούν Ν.Π.Δ.Δ με την επωνυμία “Δήμος Ύδρας” απολαμβάνει των ατελειών του Δημοσίου (άρθρο 28 παρ. 4 του Ν. 2579/1998, Εφ.Αιγ. 51/2020 ΝΟΜΟΣ). Πρέπει, επομένως, η έφεση αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρ. 533 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ).
Στην από 25.7.2016 (αριθ.καταθ. …………/2015) αγωγή τους ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, οι ενάγοντες ήδη εφεσίβλητοι ιστορούν ότι, έχουν στην κυριότητα, νομή και κατοχή τους κατά ποσοστό 45% εξ αδιαιρέτου ο πρώτος ενάγων και κατά ποσοστό 55% εξ αδιαιρέτου η δεύτερη από αυτούς, το επαρκώς περιγραφόμενο ακίνητο μετά των επί αυτού κτισμάτων, που βρίσκεται στην περιφέρεια του Δήμου Ύδρας της νήσου Ύδρας, στη θέση “…………”, επιφανείας μ.τ 968,49 που περιήλθε σε αυτούς κατά τον ιστορούμενο παράγωγο τρόπο. Ότι το λεπτομερώς περιγραφόμενο και εμφαινόμενο στο από Ιουνίου 2012 τοπογραφικό διάγραμμα του μηχανικού … …, τμήμα του ως άνω ακινήτου τους, εμβαδού 109,48 τ.μ, ο εναγόμενος Δήμος από τον Σεπτέμβριο του έτους 2014 αμφισβητεί με τις αναφερόμενες πράξεις του την κυριότητά τους, την οποία απέκτησαν τόσο κατά τον αναφερόμενο παράγωγο τρόπο άλλως και με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας, νεμόμενοι τούτο αδιατάρακτα διανοία κυρίων, με νόμιμους τίτλους και καλή πίστη από το έτος 1898 έως 2.12.1968, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα σε αυτή (αγωγή). Με βάση τα ανωτέρω ιστορούμενα, ζητούν, επικαλούμενοι άμεσο έννομο συμφέρον, να αναγνωριστούν συγκύριοι κατά τα ως άνω ποσοστά συγκυριότητας ο καθένας του επιδίκου εδαφικού τμήματος επιφανείας 109,48 τ.μ και να απαγορευτεί στον εναγόμενο κάθε μελλοντική διατάραξη της νομής τους στον επίδικο χώρο του οικοπέδου τους. Η ως άνω από 25.7.2016 αγωγή αφού κρίθηκε ορισμένη και νόμιμη ως στηριζομένη, στις διατάξεις των άρθρων 974, 976, 1045, 1033, 1045, 1051, 1192, 1198 ΑΚ, 70, 219, 176 Κ.Πολ.Δ, καθώς και στις διατάξεις του προϊσχύσαντος βυζαντινορωμαϊκού δικαίου κατά το τμήμα αυτής, το οποίο αφορά στο χρονικό διάστημα μέχρι τη θέση σε ισχύ του Αστικού Κώδικα (23.2.1946) και ειδικότερα στις διατάξεις ν.8 παρ.1 κωδ.(7.39), ν.9 παρ. 1 Πανδ.(50.14), ν.2 παρ. 20 Πανδ.(41.4), ν.δ Πρ.Πανδ. (44.30, ν.76 παρ. 1 Πανδ.(18.1) και ν.7 παρ. 3 Πανδ (23.3), ως προς την έκτακτη Χρησικτησία, ν.27 Πανδ.(18.1), 15 παρ. 2, 48 Πανδ.(41.3), 2 παρ. 7 ,4 παρ. 1 Πανδ.(51.4), 5 παρ. 1 Πανδ.(41.10) και 109 Πανδ.(50.16) ,για την έκτακτη χρησικτησία και την έννοια της καλής πίστης κατά το β.ζ.ρ δίκαιο, ν.2 παρ. 20 Πανδ.(41.4), ν.6 Πανδ.(44.3), ν.76 παρ. 12 Πανδ.(18.1) και ν.7 παρ. 3 Πανδ.(23.3) ως προς τον συνυπολογισμό από το διάδοχο του χρόνου χρησικτησίας του προκατόχου και τέλος στις διατάξεις των άρθρων 45 προϊσχύσαντος Κώδικα Χαρτοσήμου, 51, 64, 65 ΕισνΑΚ, 1 παρ. 1 ν.δ 31/1968, 2 α.ν 1539/1938 και απορρίφθηκε αυτή (αγωγή) ως απαράδεκτη ως προς το αίτημα περί παράλειψης διατάραξης της νομής, εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 3414/2017 μη οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά με την οποία διατάχθηκε η επανάληψη της συζήτησης της υπόθεσης, διατάχθηκε η διενέργεια πραγματογνωμοσύνης, διορίσθηκε πραγματογνώμονας ο ………….., Αγρονόμος-Τοπογράφος Μηχανικός, προκειμένου να γνωμοδοτήσει “αν το επίδικο τμήμα των 109,48 τ.μ περιλαμβάνεται, εν όλω ή εν μέρει και, σε καταφατική περίπτωση, κατά ποια συγκεκριμένη έκταση ή όχι, στους τίτλους κυριότητας των εναγόντων και των δικαιοπαρόχων τους,……..καθώς και εάν το επίδικο απεικονίζεται και περιλαμβάνεται ή όχι, σε καταφατική περίπτωση, δε, εν όλω ή μερικώς, και σε ποια έκταση, στο (από 28.6.1972) τοπογραφικό διάγραμμα της Νομαρχίας Πειραιά-Τ.Υ.Δ.Κ”. Μετά τη διενέργεια της διαταχθείσας ως άνω πραγματογνωμοσύνης, με την από 23.10.2017 κλήση των εναγόντων επανήλθε προς συζήτηση η ως άνω υπό κρίση αγωγή και εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 2857/2018 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, με την οποία έγινε δεκτή η αγωγή και ως κατ’ ουσίαν βάσιμη, αναγνωρίσθηκαν οι ενάγοντες, κατά ποσοστό 45% εξ αδιαιρέτου ο πρώτος και 55% εξ αδιαιρέτου η δεύτερη, κύριοι του επίδικου τμήματος εμβαδού 109,48 τ.μ και καταδικάστηκε το εναγόμενο στη δικαστική δαπάνη των εναγόντων, που ορίστηκε σε 1.350 ευρώ. Κατά της απόφασης αυτής, με την οποία συμπροσβάλλεται και η προεκδοθείσα ως άνω μη οριστική απόφαση (3414/2017), έστω και αν η έφεση δεν απευθύνεται ρητά κατά αυτής (Κ.Πολ.Δ 513 παρ. 2), παραπονειται το εκκαλών-εναγόμενο Ν.Π.Δ.Δ με την επωνυμία “Δήμος Ύδρας”, με τους λόγους της εφέσεώς του, που συνολικά και κατ’ ορθή εκτίμηση ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη, ώστε να απορριφθεί καθ’ ολοκληρία η από 25.7.2016 αγωγή των εναγόντων.
Οι νικήσαντες ενάγοντες, μετά την παρέλευση της προθεσμίας άσκησης έφεσης, άσκησαν εμπρόθεσμα, ήτοι τριάντα ημέρες πριν την συζήτηση της έφεσης, με νομότυπη κατάθεση του σχετικού δικογράφου στη γραμματεία του παρόντος δευτεροβάθμιου δικαστηρίου την από 14.4.2021 (αριθ.καταθ. ………../14.4.2021) αντέφεσή τους κατά της ιδίας προαναφερόμενης απόφασης και συμπροσβαλλόμενης προεκδοθείσας μη οριστικής, που την επέδωσαν στον αντίδικό τους την 15.4.2021 (βλ. … έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή περιφέρειας Εφετείου Αθηνών, …………). Επομένως, πρέπει να ενωθεί και να συνεκδικαστεί η αντέφεση με την έφεση, λόγω προδήλου συναφείας (άρθ. 524 παρ. 1, 31, 246 Κ.Πολ.Δ).
Με την υπό κρίση αντέφεση οι αντεκκαλούντες-εφεσίβλητοι παραπονούνται ότι έσφαλε η εκκαλούμενη γιατί δεν έλαβε υπόψη της την προσθήκη επί των νόμιμα κατατεθέντων προτάσεών τους, καθώς και τις από 31/1/2018 προτάσεις τους, με τις οποίες προέβησαν σε αξιολόγηση της πραγματογνωμοσύνης. Όμως αυτή (υπό κρίση αντέφεση) δεν είναι παραδεκτή, δεδομένου ότι οι αντεκκαλούντες-εφεσίβλητοι, είναι οι διάδικοι που έχουν νικήσει ολοσχερώς, κατ’ ανάλογη εφαρμογή των άρθρων 516 παρ. 2 και 532 του Κ.Πολ.Δ, επιπλέον δε ούτε επικαλούνται έννομο συμφέρον για την άσκηση της, [(δημιουργία δεδικασμένου από τις αιτιολογίες της εκκαλούμενης απόφασης) (ΑΠ 792/2015, 1174/2009, Εφ.Πειρ. 950/2004, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Κυριάκος Οικονόμου Η ΕΦΕΣΗ Συστηματική κατ’ άρθρο Ερμηνεία του Κ.Πολ.Δ, άρθ. 523 σελ. 204, Χαρούλα Απαλαγάκη Κ.Πολ.Δ Ερμηνεία Κατ’ Άρθρο, άρθρο 523 σελ. 1444 αρ. 7)]. Κατά συνέπεια η αντέφεση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη. Η δικαστική δαπάνη πρέπει να συμψηφιστεί μεταξύ των διαδίκων, λόγω του δυσερμήνευτου των κανόνων δικαίου που εφαρμόστηκαν από το Δικαστήριο (άρθ. 179, 183 Κ.Πολ.Δ), την εφαρμογή του οποίου (άρθ. 179 Κ.Πολ.Δ) δεν αποκλείει κατά την αληθή της έννοια ούτε η διάταξη του άρθρ. 281 Ν. 3463/2006 “Δημοτικός και Κοινοτικός Κώδικας” που εξακολουθεί να εφαρμόζεται ελλείψει ανάλογης διάταξης στο Ν. 3852/2010, Εφ.Αιγαίου 31/2021 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Ι. Από τις διατάξεις των άρθρων 369, 966, 967, 968, 972, 1033 και 1192 αρ. 1 του ΑΚ, οι οποίες εφαρμόζονται, σύμφωνα με το άρθρο 55 του ΕισΝ ΑΚ, προκειμένου να κριθεί μετά την εισαγωγή του ΑΚ η ιδιότητα ενός πράγματος ως εκτός συναλλαγής ή κοινοχρήστου, προκύπτει ότι μεταξύ των κοινοχρήστων πραγμάτων περιλαμβάνονται οι πλατείες και οι οδοί αδιακρίτως. Τα κοινής χρήσεως πράγματα λαμβάνουν τον προορισμό τους αυτό από το νόμο ή τη βούληση του ιδιοκτήτη τους (όπως με διαθήκη ή δωρεά), που μπορεί να εκδηλωθεί και με παραίτηση από την κυριότητα του πράγματος για να καταστεί αυτό κοινόχρηστο, η οποία όμως παραίτηση πρέπει να γίνει με συμβολαιογραφικό έγγραφο, που θα υποβληθεί σε μεταγραφή. Κατά το προϊσχύσαν του ΑΚ βυζαντινορρωμαϊκό δίκαιο (ν.3 Πανδ. 43, 7, ν.2 παρ. 8, Πανδ. 39.3, ν.28 Πανδ. 22.3) αναγνωριζόταν ως τρόπος κτήσης της ιδιότητας πράγματος ως κοινοχρήστου η αμνημονεύτου χρόνου αρχαιότητα στη χρήση του πράγματος από τους δημότες Κοινότητας ή Δήμου (vetustas), με την οποία κυρούνταν ως νόμιμη η πραγματική κατάσταση που υπήρχε πριν από τόσο χρόνο, ώστε η ζώσα γενεά να τη γνώρισε ως έχει κα να μη διέσωσε παράδοση από την παρελθούσα γενεά για την ύπαρξη άλλης διαφορετικής κατάστασης. Η αμνημονεύτου χρόνου αρχαιότητα δεν υιοθετήθηκε από τον ΑΚ, διατηρείται, όμως, σύμφωνα με το άρθρο 51 ΕισΑΚ, η δυνάμει αυτής ιδιότητα που απέκτησε το πράγμα ως κοινής χρήσεως, εφόσον πριν από την εισαγωγή του ΑΚ (23-2-1946) δύο συνεχόμενες γενεές ανθρώπων επί συνολικό διάστημα τουλάχιστον ογδόντα (80) ετών δεν γνώρισαν διαφορετική κατάσταση του πράγματος από την κοινοχρησία. Εκείνος που ισχυρίζεται ότι κάποιο ακίνητο ή οδός είναι κοινόχρηστος χώρος, πρέπει, για το ορισμένο του ισχυρισμού του, να καθορίσει το νόμιμο τρόπο με τον οποίο αποκτήθηκε η ιδιότητα της κοινοχρησίας. Προκειμένου, επομένως, να γίνει δεκτή ως και κατ’ ουσίαν βάσιμη αγωγή, η οποία θεμελιώνεται στην ιδιότητα του πράγματος ως κοινοχρήστου, πρέπει να καθορίζονται στην απόφαση όλα τα πραγματικά περιστατικά που είναι απαραίτητα κατά νόμο, δηλαδή κατά τις διατάξεις του προϊσχύσαντος του ΑΚ ΒΡΔ που προπαρατέθηκαν, για την εφαρμογή του θεσμού της αμνημονεύτου χρόνου αρχαιότητας. Έτσι, δεν αρκεί η επαναφορά στην απόφαση της ιδιότητας του πράγματος ως κοινοχρήστου και της κτήσης του εν λόγω ιδιότητας με την κοινή χρήση του πράγματος από δύο κατά συνέχεια γενεές (αμνημονευτου χρόνου αρχαιότητα), αλλά απαιτείται, επίσης, να αναφέρεται σε αυτή ότι η αρχαιότητα στην κοινή χρήση είχε συμπληρωθεί κατά το χρόνο εισαγωγής του ΑΚ (23-2-1946). Διαφορετικά η απόφαση αρκείται σε στοιχεία λιγότερα από εκείνα που απαιτούν οι διατάξεις του ΒΡΔ που προμνημονεύθηκαν, σε συνδυασμό με τη διάταξη του άρθρου 51 ΕισΝ Α.Κ (Α.Π 1081/2019, ΑΠ 137/2015, ΑΠ 616/2014, Εφ.Πειρ. 397/2016, Εφ.Πατρ. 254/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Η διάταξη του άρθρου 237 παρ. 1, παρ. 1 και παρ. 2 (όπως το άρθρο έχει τροποποιηθεί με τα άρθρα 23 του Ν. 3994/2011 και 8 παρ. 1 του Ν. 4055/2012 και αντικαταστάθηκε εκ νέου από το άρθρο 1 άρθρο δεύτερο παρ. 2 του Ν. 4335/2015 – ΦΕΚ Α΄ 87/27.3.2Ν015, Έναρξη ισχύος 1.1.2016 – άρθρο 1 άρθρο ένατο παρ. 4 Ν. 4335/2015), ορίζει “1. Μέσα σε εκατό (100) ημέρες από την κατάθεση της αγωγής οι διάδικοι οφείλουν να καταθέσουν προτάσεις και να προσκομίσουν όλα τα αποδεικτικά μέσα και τα διαδικαστικά έγγραφα που επικαλούνται με αυτές…….2. Οι αμοιβαίες αντικρούσεις γίνονται με προσθήκη στις προτάσεις, η οποία κατατίθεται μέσα στις επόμενες δεκαπέντε ημέρες από τη λήξη της παραπάνω προθεσμίας, με την παρέλευση των οποίων κλείνει ο φάκελος της δικογραφίας. Νέοι ισχυρισμοί με την προσθήκη μπορεί να προταθούν και νέα αποδεικτικά μέσα να προσκομίσουν μόνο για την αντίκρουση ισχυρισμών που περιέχονται στις προτάσεις. Εκπρόθεσμες προτάσεις και προσθήκες δεν λαμβάνονται υπόψη”. Αφετηρία για την προθεσμία κατάθεσης των προτάσεων, των αποδεικτικών μέσων και των διαδικαστικών εγγράφων, αποτελεί η ημερομηνία κατάθεσης της αγωγής και όχι η ημερομηνία επίδοσης αυτής. Ως προθεσμία ενέργειας, η προθεσμία των εκατό (100) ημερών, υπολογίζεται σύμφωνα με τον Κ.Πολ.Δ 144, δηλαδή εκκινεί από την επομένη ημέρα της κατάθεσης της αγωγής και, σε περίπτωση που η τελευταία ημέρα είναι κατά νόμο εξαιρετέα, λήγει την επομένη μη εξαιρετέα ημέρα. Στην προθεσμία αυτή, δεν υπολογίζεται το χρονικό διάστημα από 1 έως 31 Αυγούστου, όπως ρητά μνημονεύεται στην Κ.Πολ.Δ 147 παρ. 2. Αναστολή της προθεσμίας, όπως είναι και η προβλεπόμενη για το μήνα Αύγουστο ως προς τις προθεσμίες που ρητά αναφέρονται στην Κ.Πολ.Δ 147, σημαίνει ότι αυτή παύει να τρέχει, όσο διαρκεί ο λόγος αναστολής και συνεχίζεται μετά την άρση του λόγου αυτού. Όσο διαρκεί ο λόγος της αναστολής, δεν υπολογίζεται ο χρόνος που παρέχεται. Κατά τη διάρκεια δε του χρόνου αναστολής δεν αρχίζει η προθεσμία, παρά το γεγονός ότι εγκύρως συντελούνται επιδόσεις ή άλλα γεγονότα που θα την έθεταν σε κίνηση. Η προθεσμία στις περιπτώσεις αυτές αρχίζει την επομένη της λήξης της αναστολής (Χ. Απαλαγάκη Κ.Πολ.Δ Ερμηνεία Κατ’ Άρθρο, Άρθρα 147, 237, σελ. 530-531 αρ. 2, 237 σελ. 780 αρ. 2 – 783 αρ. 7, Χριστόφορου Κοσμίδη Οι Προθεσμίες στην Πολιτική Δικη έκδ.2020, άρθρ. 147 σελ. 9 αρ. 19,20, 237 παρ. 1 και παρ. 2, σελ. 48-49, Κεραμέας/Κονδύλης/Νίκας, άρθ.Ερμηνεία Κ.Πολ.Δ, άρθ. 147 σελ. 349-350 αρ. 1, αρ. 2).
ΙΙ) Η Κ.Πολ.Δ προβλέπει τη δυνατότητα του δικαστηρίου να διατάξει την επανάληψη της συζήτησης, όταν μετά το πέρας αυτής, κατά τη μελέτη της υπόθεσης ή κατά τη διάσκεψη, παρουσιάζονται κενά ή αμφίβολα σημεία. Η επανάληψη διατάσσεται με την έκδοση μη οριστικής απόφασης, στην οποία αναφέρονται απαραιτήτως τα ειδικά θέματα που θα αποτελέσουν αντικείμενο της συζήτησης που θα επαναληφθεί. Η επαναλαμβανόμενη συζήτηση θεωρείται συνέχεια της προηγούμενης (άρθρ. 254 παρ. 1 εδ.γ΄ Κ.Πολ.Δ). Επομένως, δεν απαιτείται να κατατεθούν νέες προτάσεις (Ολ. Α.Π 30/1997, ΑΠ 1024/2019, ΑΠ 845/2017, Εφ.Πειρ. 206/2016, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Τέτοια υποχρέωση υπήρχε πριν την τροποποίηση της διάταξης από την παρ. 2 του άρθρου δεύτερου του άρθρου 1 του ν.4335/2015. Στην περίπτωση που κατά την επαναλαμβανόμενη συζήτηση ο διάδικος καταθέσει προτάσεις ή προσθήκη στις ήδη κατατεθειμένες δεν μπορεί να περιλάβει νέους αυτοτελείς ισχυρισμούς, αφού αυτοί πρέπει να προτείνονται στην αρχική συζήτηση (Χ.Απαλαγάκη, ό.π άρθρ. 254 σελ. 817 αρ. 4, Χ.Κοσμίδης ό.π άρθρο 254 σελ. 60-61, Κεραμέας/Κονδύλης/Νίκας ό.π άρθρο 254 σελ. 530 αρ. 8).
Στην προκειμένη περίπτωση, 1)το εκκαλούν ΝΠΔΔ “Δήμος Ύδρας”, α) με τον πρώτο λόγο της υπό κρίση έφεσης του, πρώτο τμήμα αυτού (λόγου έφεσης), ισχυρίζεται ότι εσφαλμένα δεν έλαβε υπόψη της η εκκαλούμενη την προσθήκη επί των προτάσεών του, που κατατέθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα την 10.1.2017, γεγονός που προκάλεσε βλάβη στα συμφέροντά του, αφού δεν ελήφθησαν υπόψιν του Δικαστηρίου οι ισχυρισμοί και οι ενστάσεις του επί των περιεχομένων στις προτάσεις των αντιδίκων του ισχυρισμών τους, με συνέπεια να επηρεαστεί ουσιωδώς η έκβαση της δίκης σε βάρος του. Στην κρινόμενη υπόθεση, από την επισκόπηση των νόμιμα προσκομιζομένων από τους διαδίκους εγγράφων προκύπτει ότι, η υπό κρίση από 25.7.2016 αγωγή κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά στην 10.8.2016 με αριθ.καταθ. …………. Η προθεσμία των εκατό (100) ημερών κατάθεσης των προτάσεων εκκινεί από την επομένη της λήξης της αναστολής, κατά τα παραπάνω αναφερόμενα (Κ.Πολ.Δ 237 παρ. 1, σε συνδ.με 147 παρ. 2), ήτοι από 1.9.2016 και συμπληρώθηκε την 9.12.2016, ημέρα κατά την οποία οι διάδικοι, μεταξύ των οποίων και το εκκαλούν-εναγόμενο, κατέθεσαν στο Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο τις προτάσεις τους και προσκόμισαν όλα τα αποδεικτικά μέσα και τα διαδικαστικά έγγραφα που επικαλούνται με αυτές, όπως προκύπτει από τη σχετική βεβαίωση του αρμόδιου γραμματέα, που βεβαιώνει με επισημείωση τη χρονολογία κατάθεσης των προτάσεων. Από την επομένη της λήξης της προθεσμίας της Κ.Πολ.Δ 237 παρ. 1 εκκινεί η δεκαπενθήμερη προθεσμία κατάθεσης των αμοιβαίων αντικρούσεων με την προσθήκη στις προτάσεις και στην προκειμένη περίπτωση από 10.12.2016 που συμπληρώθηκε την 27.12.2016 (αφού 25.12 και 26.12. είναι εξαιρετέες ημέρες, Κ.Πολ.Δ 144) και συνεπώς η προσθήκη στις νόμιμα και εμπρόθεσμα κατατεθείσες προτάσεις του εναγομένου-εκκαλούντος, για την αντίκρουση ισχυρισμών που περιέχονται στις προτάσεις των εναγόντων, που κατατέθηκαν 10.1.2017, είναι εκπρόθεσμη και δεν λαμβάνεται υπόψη, όπως ρητά ορίζεται στη διάταξη του άρθρου 237 παρ. 2 εδ.τελευταίο. Κατά συνέπεια, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε όμοια και δεν έλαβε υπόψιν του την από 10.1.2017 προσθήκη επί των προτάσεων του εναγομένου και ήδη εκκαλούντος, έστω με ελλιπή αιτιολογία που συμπληρώνεται από την παρούσα (Κ.Πολ.Δ 534), ορθά τις ως άνω διατάξεις έκρινε και εφάρμοσε και ως άνω σχετικός λόγος της υπό κρίση έφεσης, είναι κατ’ ουσίαν αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί. Περαιτέρω, προκύπτει ότι η υπό κρίση από 25.7.2016 (αριθ.καταθ. ………/10.8.2016) αγωγή, συζητήθηκε κατά τη δικάσιμο την 10.3.2017, εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 3414/2017 μη οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που διέταξε την επανάληψη της συζήτησης προκειμένου να διενεργηθεί τεχνική πραγματογνωμοσύνη, από τον διορισθέντα πραγματογνώμονα ………, για τα ειδικά θέματα που αναφέρονται σε αυτή (3414/2017 μη οριστική απόφαση), μετά το πέρας της οποίας επαναφέρθηκε (η αγωγή) προς συζήτηση με την από 23.10.2017 κλήση και εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 2857/2018 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά. Οι διάδικοι, όπως ανωτέρω αναφέρθηκε, κατέθεσαν νόμιμα και εμπρόθεσμα τις προτάσεις τους κατά την αρχική συζήτηση της 10.3.2017. Κατά την επαναλαμβανόμενη συζήτηση το εναγόμενο και ήδη εκκαλούν κατέθεσε την 22.1.2018 προτάσεις που περιορίζονται μόνο στο θέμα που αποτέλεσε αντικείμενο της επαναλαμβανόμενης συζήτησης, αξιολογώντας και σχολιάζοντας την διαταχθείσα πραγματογνωμοσύνη, χωρίς να περιλαμβάνει νέους αυτοτελείς ισχυρισμούς. Επομένως, οι από 22.1.2018 προτάσεις του εναγομένου ήδη εκκαλούντος είναι παραδεκτές και λαμβάνονται υπόψη, αφού αφορούν αξιολόγηση της πραγματογνωμοσύνης που τάχθηκε με την προαναφερόμενη μη οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και κατά συνέπεια έσφαλε η εκκαλούμενη ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 254 και 237 Κ.Πολ.Δ η οποία δεν έλαβε υπόψη της, τις ως άνω προτάσεις, οι οποίες συμπληρώνουν τις κατατεθείσες κατά την αρχική συζήτηση, του ενάγοντος και ήδη εκκαλούντος, κατά παραδοχή ως κατ’ ουσίαν βάσιμου του πρώτου λόγου – δεύτερο τμήματος της υπό κρίση έφεσης.
Από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα, τα οποία οι διάδικοι προσκομίζουν νόμιμα με επίκληση, λαμβανόμενα υπόψη είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, για μερικά από τα οποία γίνεται αναφορά παρακάτω, δίχως, όμως, να παραλειφθεί κανένα για τη διάγνωση της παρούσας διαφοράς, τις φωτογραφίες που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 παρ. 1 εδ.γ΄, 457 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ), την υπ’ αριθ. ……/2017 έκθεση πραγματογνωμοσύνης του πραγματογνώμονα Αγρονόμου-Τοπογράφου Μηχανικού, …………. και την τεχνική έκθεση του διορισθέντος τεχνικού συμβούλου του εναγομένου (……………), τις υπ’ αριθ. ……………/2.12.2016, ………/7.12.2016, ένορκες βεβαιώσεις που λήφθηκαν με επιμέλεια του εναγομένου – εκκαλούντος ήδη ενώπιον της συμβολαιογράφου Ύδρας …………., κατόπιν νόμιμης κλήσης των αντιδίκων-εναγόντων ήδη εφεσιβλήτων (βλ. Τις υπ’ αριθ. …΄, …΄/29.11.2016, …, …./2.12.2016 εκθέσεις επιδόσεως της Δικαστικής Επιμελήτριας Εφετείου Πειραιά, ……..), την υπ’ αριθ. …../21.12.2016 ένορκη βεβαίωση που λήφθηκε από τους ενάγοντες ήδη εφεσίβλητους κατόπιν νόμιμης κλήσης του αντιδίκου (βλ.την υπ’ αριθ. …/15.12.2016 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή Εφετείου Αθηνών, ………..) ενώπιον του συμβολαιογράφου Ύδρας, ……….., και προσκομίστηκε, για αντίκρουση των ισχυρισμών που περιέχονται στις από 7/12/2016 προτάσεις του εναγομένου καθώς και αυτών (ισχυρισμών) των μαρτύρων αυτού (εναγομένου), ως νέο αποδεικτικό μέσο νόμιμα και παραδεκτά εντός της δεκαπενθήμερης προθεσμίας κατά τις διατάξεις των άρθρων 237 παρ. 2 και 421 Κ.Πολ.Δ, απορριπτέου ως αβασίμου του σχετικού δεύτερου λόγου της υπό κρίση εφέσεως, καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως (άρθ. 336 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Στον πρώτο ενάγοντα περιήλθε, με το υπ’ αριθ. ………./26.11.2010 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Αθηνών ………… που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Ύδρας (τ…. αριθ. …./1.12.2010), λόγω πωλήσεως από την …………., ένα οικόπεδο άρτιο και οικοδομήσιμο, μετά της επ’ αυτού διώροφης οικίας, με κολυμβητική δεξαμενή (πισίνα) κείμενο εντός του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου και της περιφερείας του Δήμου Ύδρας της Νήσου Ύδρας, πλησίον της ενορίας του Ναού ………… και επί δημοτικών οδών, εκτάσεως μ.τ 997,60 τ.μ, όπως εμφαίνεται στο προσαρτώμενο από Νοεμβρίου 2010 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού ………… και στο από Οκτωβρίου 2007 τοπογραφικό διάγραμμα του ιδίου ως άνω πολιτικού μηχανικού, που προσαρτάται στο υπ’ αριθ. …../2007 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Αθηνών ……….. Με το α)υπ’ αριθ. ………./13.4.2011 συμβόλαιο δωρεάς εν ζωή του ιδίου ως άνω συμβολαιογράφου Αθηνών που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Ύδρας (τ… αριθ. ….) ο πρώτος ενάγων μεταβίβασε, λόγω δωρεάς εν ζωή, κατά κυριότητα, νομή και κατοχή ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου του άνω περιγραφόμενου ακινήτου στη δεύτερη εναγομένη και β)με το υπ’ αριθ. ……../31.3.2016 συμβόλαιο δωρεάς εν ζωή του ιδίου ως άνω συμβολαιογράφου Αθηνών …….. που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Ύδρας (τ…. αριθ. …), μεταβίβασε κατά κυριότητα, νομή και κατοχή ο πρώτος ενάγων στην δεύτερη εναγομένη, λόγω δωρεάς ποσοστό 5% του ανωτέρω ακινήτου, (κυρία ήδη του 50%). Το ως άνω ακίνητο επί του οποίου έχει ανεγερθεί οικία συνολικού εμβαδού 244,30 τ.μ ,βρίσκεται στη θέση “…………”, εντός του οικισμού της Ύδρας και κατά νεώτερη και ακριβέστερη καταμέτρηση έχει εμβαδόν 968,49 τ.μ, όπως εμφαίνεται στο από Ιουνίου 2012 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού …………. Το παραπάνω ακίνητο (οικόπεδο άρτιο και οικοδομήσιμο μετά της επ’ αυτού διώροφης οικίας και πισίνας) εκτάσεως μ.τ 997,60 περιήλθε στην ………… με το υπ’ αριθ. ……../30.10.2007 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο του ιδίου ως άνω συμβολαιογράφου Αθηνών (………..) που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Ύδρας (τ….. αριθ. …./1.11.2007), λόγω πωλήσεως από τον …….., εμφαίνεται δε στο από Οκτωβρίου 2007 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού ………., που είναι προσαρτημένο στο ως άνω αναφερόμενο συμβόλαιο. Στον τελευταίο περιήλθε το ανωτέρω περιγραφόμενο ακίνητο, (ήτοι οικόπεδο μετά της επι αυτού διόροφης οικίας, μετά πισίνας) εμβαδού 997,60 τ.μ, λόγω πωλήσεως από τον …………. με το υπ’ αριθ. …./16.6.2004 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο του ιδίου ως άνω συμβολαιογράφου Αθηνών που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών Υποθηκοφυλακείου Ύδρας (τ…. αριθ. ….), όπως αυτό εμφαίνεται στο από Μαΐου 1994 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου υπομηχανικού ……….., το οποίο έχει προσαρτηθεί στο υπ’ αριθ. …./94 συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Αθηνών ……….. Στον ………. περιήλθε, λόγω γονικής παροχής με παρακράτηση οικήσεως, από τον πατέρα του ……….. με το υπ’ αριθ. …../10.3.1995 συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Αθηνών, ……….., που μεταγράφηκε νόμιμα στα ως άνω βιβλία μεταγραφών (τ…, αριθ. ….), όπως εμφαίνεται, α)στο από 18.11.1981 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου υπομηχανικού ………., το οποίο έχει προσαρτηθεί στο ……./1982 συμβόλαιο του Γενικού Προξένου της Ελλάδας στη Γενεύη ………, β)στο από Μαΐου 1994 τοπογραφικό διάγραμμα του άνω τοπογράφου μηχανικού …………, στο οποίο υπάρχει η δήλωση του Ν. 651/1997 που έχει προσαρτηθεί στο ……/1994 της συμβολαιογράφου Αθηνών …………. Στον ………… περιήλθε το ανωτέρω ακίνητο, λόγω αγοράς από την …….. και ……… με το υπ’ αριθ. ………./27.5.1994 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Αθήνας ………. και μεταγράφηκε νόμιμα στα ως άνω βιβλία μεταγραφών (τ… αριθ. ….), όπως εμφαίνεται, α)στο από 18.11.1981 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου υπομηχανικού ………., το οποίο είναι προσαρτημένο στο υπ’ αριθ. …./1982 συμβόλαιο του Γενικού Πρόξενου της Ελλάδας στη Γενεύη, ……….., β)στο από Μαΐου 1994 τοπογραφικό διάγραμμα του ιδίου τοπογράφου υπομηχανικού, το οποίο προσαρτάται σε αυτό (…./1994 συμβόλαιο). Στην ………… και ………… περιήλθε, μια διόροφη οικία μετά πισίνας, συγκείμενη από ισόγειο και πρώτο όροφο, μετά της περιοχής και του οικοπέδου της εκτάσεως μ.τ 997,60), λόγω αγοράς από τον …………., με το υπ’ αριθ. …./1982 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο του Γενικού Πρόξενου της Ελλάδας στη Γενεύη που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του ιδίου ως άνω Υποθηκοφυλακείου Ύδρας (τ…., αριθ. ..), όπως εμφαίνεται στο προσαρτημένο στο ως άνω αγοραπωλητήριο συμβόλαιο από 18.11.1981, τοπογραφικό του τοπογράφου μηχανικού ……… “συνορευομένην βορείως με δημοτικον χώρον, ιδιοκτησία ……., δρομίσκον και ιδιοκτησίαν . …., ανατολικώς με δημοτικόν δρόμον, ιδιοκτησίαν ………. και ιδιοκτησίαν αγνώστων, δυτικώς με βραχώδη έκταση και μεσημβρινώς με ιδιοκτησίαν … .., ιδιοκτησία αγνώστων και βραχώδη έκτασιν…….περιελθούσα εκ συνεννώσεως δύο ακινήτων”. Στον …….. περιήλθε α)λόγω αγοράς από τον ………. οικόπεδο μετά της επ’ αυτου οικίας εκτάσεως μ.τ 300 ή όσης εκτάσεως και αν είναι, με το υπ’αριθ. ……../20.1.1968 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Αθηνών, ………. που έχει μεταγραφεί νόμιμα στα ως άνω βιβλία μεταγραφών (τ…., αριθ. ….), κείμενο μέσα στην πόλη της Ύδρας στην ενορία του Ναού ……. και μέσα στην ενορία του Ναού ……….. της πόλης Ύδρας συνορευόμενο με δρόμο, ………. και βράχο, και β)λόγω αγοράς, από τους ………., οικοπέδου μετά της επ’ αυτού ερειπωμένης οικίας εκτάσεως μ.τ 150 “πλέον ή έλαττον ή όσης εκτάσεως και αν είναι”, κείμενον “εντός της πόλεως Ύδρας…….και κατά την ενορίαν του Ναού …………της πόλεως Ύδρας, συνορευομένου Ανατολικώς με οικίαν του αγοραστού ………., Δυτικώς με πάλαι ποτέ ιδιοκτησίαν ………., Αρκτικώς με πάλαι ποτέ ιδιοκτησίαν ………. και Μεσημβρινώς με βράχους……”, με το υπ’ αριθ. ………/9.1.1970 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Αθηνών ……….., που μεταγράφηκε νόμιμα στα ως άνω βιβλία μεταγραφών (τ…., αριθ. ……). Το ως άνω οικόπεδο μετά της επ’ αυτού οικίας εκτάσεως 300 ή όσης εκτάσεως “και αν είναι” “συνορευομένην γύρωθεν με δρόμον, ………,βράχον……”, περιήλθε στον ………, λόγω αγοράς από την ………… δυνάμει του υπ’ αριθμ. …/3.3.1958 αγοραπωλητηρίου συμβολαίου της συμβολαιογράφου Ύδρας ……… και έχει νόμιμα μεταγραφεί στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Ύδρας (τ…., αριθ. ….). Στην …………. περιήλθε, λόγω αγοράς από την …………, με το υπ’ αριθ. …./1952 συμβόλαιο του συμβολαιογραφούντος Ειρηνοδίκη Ύδρας ………. και έχει μεταγραφεί νόμιμα στα ως άνω βιβλία μεταγραφών (τ…., αριθ. …). Στη ……… το ως άνω οικόπεδο μετά της επί αυτού οικίας περιήλθε λόγω αγοράς από τον . ….., δυνάμει του υπ’ αριθ. …../1949 συμβολαίου του συμβολαιογραφούντος Ειρηνοδίκη …………., που έχει νόμιμα μεταγραφεί στα βιβλία μεταγραφών του ως άνω Υποθηκοφυλακείου (τ…., αριθ. ….). Στον ……. περιήλθε, λόγω αγοράς από την ……….., με το υπ’ αριθ. …./1946 συμβόλαιο του συμβολαιογραφούντος Ειρηνοδίκη Ύδρας …….. ιδίου ως άνω Υποθηκοφυλακείου (τ…., αριθ. ….). Στην ………. περιήλθε λόγω αγοράς από την …….., με το υπ’ αριθ. …./1946 συμβόλαιο του συμβολαιογραφούντος Ειρηνοδίκη Ύδρας …….. που έχει νόμιμα μεταγραφεί στα βιβλία μεταγραφών του ιδίου ως άνω Υποθηκοφυλακείου (τ…. αριθ. ….). Στην …….. είχε περιέλθει, λόγω αγοράς από την ………., με το υπ’ αριθ. …./1946 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Ύδρας . …. που έχει νόμιμα μεταγραφεί (τ…., αριθ. ….) στα ως άνω βιβλία μεταγραφών. Η ……….. είχε αποκτήσει το ως άνω ακίνητο (οικόπεδο μετά της επ’ αυτού οικίας εκτάσεως μ.τ 300 ή όσης εκτάσεως και αν είναι) λόγω κληρονομικής διαδοχής από την μητέρα της …………… Στην ………. είχε περιέλθει, λόγω αγοράς από τον ……….., με το υπ’ αριθ. …../1898 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Ύδρας ………., που έχει νόμιμα μεταγραφεί στα ως άνω ιδία βιβλία μεταγραφών (τ….., αριθ. ….). Στον …….. είχε περιέλθει, λόγω αγοράς από την ………., με το υπ’ αριθμ. …./1893 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Ύδρας ……… που έχει νόμιμα μεταγραφεί στα ίδια ως άνω βιβλία μεταγραφών (τ…., αριθ. ….). Ακολούθως, το οικόπεδο μετά της επ’ αυτού ερειπωμένης οικίας εκτάσεως μ.τ 150 “πλέον ή έλαττον ή όσης εκτάσεως και εάν είναι” περιήλθε στην κυριότητα των …. και .. …., λόγω κληρονομικής εξ αδιαθέτου διαδοχής και κατά ποσοστό 3/8 εξ αδιαιρέτου στον καθένα, από την αποβιώσασα την 14.4.1942 μητέρα τους …………. και κατά ποσοστό 1/8 εξ αδιαιρέτου στον καθένα λόγω κληρονομικής εξ αδιαθέτου διαδοχής του αποβιώσαντος την 30.9.1942 πατέρα τους ………….., στην κληρονομία των οποίων υπεισήλθαν και αναμίχθηκαν. Στον …. … το ποσοστό 2/8 εξ αδιαιρέτου επί αυτού (ως άνω ακινήτου) περιήλθε, λόγω κληρονομικής εξ αδιαθέτου διαδοχής της ως άνω προαποβιωσάσης αυτού συζύγου του, ………. Στην τελευταία είχε περιέλθει με το υπ’ αριθ. …./13.3.1929 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Ύδρας ……….. που μεταγράφηκε νόμιμα (τ…., αριθ. ….), λόγω προίκας από τους γονείς της, ……… και την σύζυγό του ………., “οριζομένων γύρωθεν με οικίαν ….., ομοίας ……., ομοίαν ……. και βράχον”. Στους τελευταίους είχε περιέλθει με το υπ’ αριθ. …../1902 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Ύδρας …….., που έχει νόμιμα μεταγραφεί (τ….., αριθ. ….), λόγω προίκας από την …….. (γιαγιά της …….), “οριζομένου ανατολικώς με οικία ……., δυτικώς με οικία ….., βορείως με οικία ………. και νοτίως με βράχο”. Στην ……… είχε περιέλθει ως προίκα από την ………. με το υπ’ αριθ. …../1958 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Ύδρας ………. Το ενιαίο ακίνητο, κατά τα προαναφερόμενα προήλθε από την συνένωση των δύο ως άνω ακινήτων (βλ.ανωτέρω …./1981 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο) που περιήλθαν στον δικαιοπάροχο των εναγόντων, …….., με τα ανωτέρω, α)υπ’ αριθ. ……./20.1.1968 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο, με το οποίο μεταβιβάστηκε “οικία, μεθ’ όλων των παραρτημάτων προσαυξημάτων και παρακολουθημάτων της του οικοπέδου και της λοιπής εν γένει περιοχής εκτάσεως τετραγωνικών μέτρων τριακοσίων ή όσης εκτάσεως και αν είναι” και β)υπ’ αριθ. ……/1970 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο ,που μεταβιβάστηκε “ερειπωμένη οικία μετά των παραρτημάτων και παρακολουθημάτων της του οικοπέδου και της περιοχής της εκτάσεως τετραγωνικών εκατόν πενήντα (150) πλέον ή έλαττον ή όσης εκτάσεως και αν είναι…….”. Η συνολική επιφάνεια του ακινήτου που δημιουργήθηκε από την ανωτέρω συνένωση ,ανήλθε σε 997,60 τ.μ και προέρχεται η εν λόγω αύξηση της πραγματικά μεταβιβασθείσας επιφάνειας από το δυτικό τμήμα που περιήλθε στον ……….. με το ως άνω …./1970 συμβολαιογραφικό μεταβιβαστικό τίτλο, όπως τούτο συνάγεται από την περιγραφή των ορίων στους αναφερόμενους συμβολαιογραφικούς τίτλους μεταβίβασης της κυριότητας, νομής και κατοχής (…./1968, …../1970) σε συνδυασμό με την γραμματική διατύπωση της περιγραφής της εκτάσεως “……ερειπωμένη οικία μετά…..του οικοπέδου της και της περιοχής της…….”, χωρίς να ασκεί ουσιώδη επιρροή, η κατά προσέγγιση αναφορά της επιφάνειας που μεταβιβάζεται τον ως άνω συμβολαιογραφικό τίτλο (427/1970), και επιβεβαιώνεται, 1)από την έκθεση πραγματογνωμοσύνης του πραγματογνώμονα τοπογράφου μηχανικού ……., “.……η αύξηση του εμβαδού, δεν αφορά στο ανατολικό τμήμα εμβαδού 300 τ.μ, αλλά στο δυτικό τμήμα εμβαδού 150 τ.μ, 2) και από την τεχνική έκθεση της εταιρείας “……..” “……..η αύξηση του εμβαδού αφορά το δυτικό κομμάτι των 150 μ”. Στην συνολική επιφάνεια 997,60 τ.μ είναι ενταγμένη ως ενιαίο τμήμα, αυτής και η επίδικη εδαφική έκταση εμβαδού 109,48 τ.μ που εμφαίνεται με τα στοιχεία “31-32-33-Τ11-Τ10-Τ9-Τ8-Τ7-Τ6-Τ5-Τ4-Τ3-Τ1-31” (στο από Ιουνίου 2012 τοπογραφικό διάγραμμα τοπογράφου μηχανικού ……….., ενσωματωμένο στο αγωγικό δικόγραφο), και με στοιχεία “33-Τ11-Τ10-Τ9-Τ8-Τ7-Τ6-Τ5-Τ4-Τ3-Τ2-Τ1-31-Ι-32-33” (συνημμένο στην έκθεση πραγματογνωμοσύνης τοπογραφικό διάγραμμα φωτοερμηνείας με αρ. 1 του διορισθέντος πραγματογνώμονα ……….), ενώ δεν ασκεί έννομη ουσιώδη επιρροή η μη περίφραξη αυτής, σε συσχετισμό με την συνεκτίμηση των λοιπών αποδεικτικών μέσων. Η κρίση του Δικαστηρίου, για το ανωτέρω πραγματικό γεγονός, ήτοι της συνολικής έκτασης μ.τ 997,60 εντός της οποίας ,ως αναπόσπαστο τμήμα αυτής βρίσκεται και η άνω επίδικη εδαφική έκταση (109,48 τ.μ), ενισχύεται και από τα ακόλουθα: α) Από το από Αυγούστου 1972 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου υπομηχανικού . …. στο οποίο εμφαίνεται και αποτυπώνεται ως τμήμα του μείζονος ακινήτου, συνορευομένου βόρεια επί πλευράς μήκους μ. 13 με αδόμητο χώρο και επί πλευράς μήκους μέτρων 13 με ιδιοκτησία ….. Το ως άνω σχεδιάγραμμα συνόδευε την υπ’ αριθ. ……/73 άδεια της Νομαρχίας Αττικής που χορηγήθηκε στον δικαιοπάροχο των εναγόντων …………, κατόπιν της από 4.4.1973 αίτησης αυτού για την κατασκευή πισίνας. Για την έκδοση δε αυτής (οικοδομικής άδειας) υπεβλήθη στην αρμόδια ως άνω Υπηρεσία και η υπ’ αριθ. 2321 από 15.11.1972 βεβαίωση του Δημάρχου Ύδρας, με την οποία βεβαιώνεται ότι η εν λόγω ιδιοκτησία δεν καταλαμβάνει δημοτικό χώρο. Η παραπάνω βεβαίωση εμφαίνεται στο ανωτέρω από Αυγούστου 1972 τοπογραφικό διάγραμμα με σχετική θεώρηση, όπως τα ανωτέρω προκύπτουν, 1) το υπ’ αριθ.πρωτ. …../2016 έγγραφο της Διεύθυνσης Υπηρεσίας Δόμησης και Γενικού Σχεδιασμού Πόλης/Τμήμα Έκδοσης Αδειών/Τομέας Β΄, 2) το από Αυγούστου 1972 τοπογραφικό διάγραμμα, και 3) από τη σχετική υπ’ αριθ. …../1972 βεβαίωση, Β)Από το από Σεπτεμβρίου 1994 τοπογραφικό διάγραμμα του υπομηχανικού ………., στο οποίο εμφαίνεται και αποτυπώνεται η επίδικη εδαφική έκταση συνορευομένη, βόρεια με ιδιοκτησία ……….., ως τμήμα του μεγαλύτερου ακινήτου, το οποίο συνόδευε την υπ’ αριθ. …./95 οικοδομική άδεια ανέγερσης νέας διόροφης οικοδομής ιδιοκτησίας ……….. (δικαιοπαρόχου εναγόντων). Για την χορήγηση της ως άνω οικοδομικής άδειας, προηγήθηκε έγκριση από την 1η Εφορία Βυζ. Αρχαιοτήτων και βεβαίωση με αριθμ.πρωτ. …../27.1.95 του Δήμου Ύδρας ότι η ιδιοκτησία δεν καταλαμβάνει Δημοτικό χώρο (βλ.αριθ.πρωτ. …..ε/8.2.1995 Έγγραφο 1ης Εφορίας Βυζ. Αρχαιοτήτων), Γ)Από την υπ’ αριθ………/6.2.2015 Πράξη Χαρακτηρισμού του Δασαρχείου Πόρου στην οποία απεικονίζεται το ακίνητο εμβαδού 986,13 τ.μ (κατά νεότερη και ορθότερη καταμέτρηση) στο από Φεβρουαρίου 2013 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού ……………… Η εν λόγω Πράξη του Δασαρχείου Πόρου, με την οποία χαρακτηρίσθηκε το μεγαλύτερο ακίνητο, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και η επίδικη εδαφική έκταση, “ως μη δασικού χαρακτήρα” αναρτήθηκε στον ειδικό δικτυακό τόπο και αντίγραφο της συνοδευόμενο με τα συνοδευόμενα τοπογραφικά διαγράμματα (από Φεβρουάριο 2013 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού …… ., καθώς και το ενσωματωμένο σε αυτό απόσπασμα χάρτη της Γ.Χ.Ε με αριθμό ……./6 θεωρημένο από το Δασαρχείο Πόρου) κοινοποιήθηκε και αναρτήθηκε επί ένα (1) μήνα στο Δήμο Ύδρας, χωρίς να ασκηθούν αντιρρήσεις ενώπιον της Επιτροπής Επίλυσης Δασικών Αμφισβητήσεων, ούτε κάποιο άλλο ένδικο μέσο. Για την έκδοση της ως άνω Πράξης Χαρακτηρισμού, λήφθηκε υπόψη και η υπ’ αριθ.πρωτοκ Δ.Υ ……/…….. Εισήγηση του Δασολόγου ………. στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρεται: “……….Από τα παραπάνω αναφερόμενα στοιχεία του παρελθόντος και της σημερινής κατάστασης διαπιστώνεται ότι η έκταση εμφανίζεται ανέκαθεν (από το 1945 μέχρι σήμερα) με μη δασική μορφή σε βαθμίδες, κτίσματα και περιαύλιους χώρους σε επίπεδα¨, Δ) Η υπ’ αριθ. …../2016 άδεια δόμησης της Διεύθυνσης Υπηρεσίας Δόμησης-Τμήμα Έκδοσης Αδειών Δόμησης-Δήμου Πειραιά συνοδεύονταν από το από Ιουνίου 2012 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού ………., στο οποίο απεικονίζεται το επίδικο ακίνητο επιφανείας 968,49 τ.μ συμπεριλαμβανομένης και της επίδικης εδαφικής έκτασης. Η ανωτέρω Διεύθυνση με το υπ’ αριθ. …/8.12.2016, σε συνέχεια του υπ’ αριθ. …./1.12.2016 εγγράφου Δήμου Ύδρας με το οποίο ζητήθηκε η διακοπή των οικοδομικών εργασιών στην ιδιοκτησία των εναγόντων, οι οποίες εκτελούνται σε συνέχεια της με αριθ. …../2016 σχετικής άδειας δόμησης, απάντησε τα κάτωθι: “…..ύστερα από έλεγχο των στοιχείων του φακέλου διαπιστώθηκε ότι: α.,Κατά την έκδοση της εν λόγω υπεβλήθη συνημμένα τοπογραφικό διάγραμμα που συνοδεύει την υπ’ αριθμ.πρωτοκ. ……/6.4.2015 βεβαίωση του Δήμου σας το οποίο είναι όμοιο με το εγκεκριμένο της (1) σχετικής άδειας δόμησης, Β.Επίσης από έλεγχο του φακέλου της …/73 οικοδομικής άδειας που έχει εκδοθεί στο όνομα . ….. και αφορά το ίδιο ακίνητο, διαπιστώθηκε ότι υπεβλήθη κατά την έκδοση της η υπ’ αριθμ.πρωτοκ. … από 15.11.1972 βεβαίωση Δημάρχου Ύδρας με την οποία βεβαιώνεται ότι η εν λόγω ιδιοκτησία δεν καταλαμβάνει δημοτικό χώρο. Την παραπάνω βεβαίωση συνοδεύει τοπογραφικό διάγραμμα με σχετική θεώρηση και το οποίο είναι και το εγκεκριμένο του σχετικού φακέλου. Από την σύγκριση του εν λόγω τοπογραφικού διαγράμματος με το εγκεκριμένο της (1) σχετικής άδειας δόμησης προκύπτει ότι δεν προκύπτουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των δύο αυτών. Ύστερα από τα παραπάνω σας γνωρίζουμε ότι δεν συντρέχει λόγος διακοπής των οικοδομικών εργασιών που εκτελούνται με την (1) σχετική άδεια δόμησης” (βλ. Το από 8.12.2016 Έγγραφο Δήμου Πειραιά/Διεύθυνσης Υπηρεσίας Δόμησης και Γενικού Σχεδιασμού Πόλης/Τμήμα Έκδοσης Αδειών Δόμησης/Τομέας Β΄), Ε)Από τον συσχετισμό της υπ’ αριθ. ως άνω αναφερόμενης Δ.Υ 13.11.2014 εισήγησης του ……….-Δασολόγου και της πλήρως αιτιολογημένης έκθεσης πραγματογνωμοσύνης, συνάγεται η έλλειψη φυτοκάληψης στον επίδικη εδαφική περιοχή και δενδροφυτεύσεων, τέτοιες αρχίζουν να εμφαίνονται από το έτος 2000 και μετέπειτα, καθώς και η απουσία διαχρονικά συγκεκριμένων πράξεων χρήσης αυτού (επίδικης εδαφικής λωρίδας ως τμήματος του ενιαίου χώρου δημοτικού πάρκου) ως κοινόχρηστου δημοτικού πάρκου, όπως περίφραξη, τοποθέτηση υπαίθριων καθιστικών, παιδική χαρά, δενδροφύτευση κλπ). Εξάλλου από την επίδικη εδαφική έκταση, τμήμα αυτής στο νότιο τμήμα, που εμφαίνεται με στοιχεία Λ-Τ10-Τ9-Τ8-Τ7-Τ6-Τ5-Τ4-Τ3-Τ2-Τ1-31-Ι-Κ-Λ (βλ. συνημμένο στην άνω έκθεση πραγματογνωμοσύνης τοπογραφικό διάγραμμα φωτοερμηνείας με αριθ. 1 του διορισθέντος πραγματογνώμονα ………..) εμβαδού 57,10 τ.μ δεν εμπίμπτει στα όρια ιδιοκτησίας του Δήμου Ύδρας, όπως αυτή αποτυπώνεται στο από 28.6.1972 τοπογραφικό διάγραμμα της Νομαρχίας Πειραιά, και “στην πρόσφατη τοπογραφική αποτύπωση των ακινήτων του εναγομένου από το τεχνικό γραφείο μελετών “…….” συντάξεως Νοεμβρίου 2016, το νότιο τμήμα της επίδικης έκτασης εμβαδού 57,10 τ.μ, δεν εμπίμπτει στα όρια ιδιοκτησίας του εναγομένου” (βλ.έκθεση πραγματογνωμοσύνης του διορισθέντος πραγματογνώμονα, ……), αλλά και κατά την από Δεκεμβρίου 2016 έκθεση φωτοερμηνείας του πολιτικού μηχανικού, ………. δεν εμφαίνεται στην ιδιοκτησία του εναγομένου, η ως άνω εδαφική επιφάνεια, την οποία προσδιορίζει σε 48,18 τ.μ,. Ο τελευταίος εντάσσει το νότιο ως τμήμα εμβαδού 57,10 τ.μ ως αδόμητο χώρο στο δημοτικό πάρκο ιδιοκτησίας του εναγομένου με τον οποίο το ένδικο ενιαίο ακίνητο ιδιοκτησίας των εναγόντων συνορεύει στη βόρεια πλευρά του και καταλήγει ότι πρόκειται περί ενιαίας κατά χρήση δημοτικής έκτασης καθώς και ότι ο μαντρότοιχος και η κλίμακα των εναγόντων συνιστούν το όριο με το οποίο διαχωρίζονται οι δύο ιδιοκτησίες (εναγόντων-εναγομένου) προς νότο. Τα αναφερόμενα όμως και τα συνεπεία τούτων ως άνω συμπεράσματα της άνω έκθεσης φωτοερμηνείας είναι, κατά την κρίση του Δικαστηρίου ανακριβή, ελλιπή, αναιτιολόγητα, και αβάσιμα, χωρίς να υποστηρίζονται από τα ως άνω αποδειχθέντα πραγματικά γεγονότα και λοιπά αποδεικτικά στοιχεία, λαμβανομένου υπόψη ότι το νότιο τμήμα εμβαδού 57,10 τ.μ (48,18 τ.μ κατά την ιδία ως άνω έκθεση φωτοερμηνείας) δεν εμπίπτει στην ιδιοκτησία του εναγομένου σύμφωνα με το από 28.6.1972 τοπογραφικό διάγραμμα της Νομαρχίας Πειραιά, και του γεγονότος ότι τα όρια του ακινήτου ιδιοκτησίας των εναγόντων μέχρι τα οποία οριοθετείται σύμφωνα με τους ως άνω συμβολαιογραφικούς τίτλους κυριότητας στη Νότια και Δυτική πλευρά του είναι “ιδιοκτησία ……, αγνώστων και βραχώδης έκταση” “βραχώδης έκταση”. Επιπλέον η επίδικη εδαφική έκταση, ήτοι εμβαδού 57,10 τ.μ στο νότιο τμήμα και εμβαδού 52,38 τ.μ (109,48 τ.μ) στο βόρειο τμήμα, εμφαινόμενη στο ως άνω από 28.6.1972 τοπογραφικό διάγραμμα της Νομαρχίας Πειραιά στην ιδιοκτησία του εναγομένου, διαχρονικά δεν ήταν περιτοιχισμένη και οριοθετείται σαφώς από το δημοτικό χώρο βόρεια του ακινήτου των εναγόντων (βλ.το από 18.11.1981 τοπογραφικό διάγραμμα του ………). Για τα ανωτέρω πραγματικά γεγονότα, οι μάρτυρες του εναγομένου ήδη εκκαλούντος καταθέτου, α) “…….. (………./2.12.2016 ένορκη βεβαίωση), “Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ύδρα……….το παρκάκι που βρίσκεται μεταξύ των οικιών ….., ……… και ……….. (πρώην …………) ήταν δημοτικός χώρος ανέκαθεν. Πρόκειται για ένα χώρο επιφανείας διακοσίων σαράντα πέντε (245) τ.μ περίπου με φυτεμένα διάφορα φυτά και δέντρα όπως φοίνικες και νεραντζιές, παγκάκια και βρύση. Το οικόπεδο αυτό ανήκει στο δήμο…….προ αμνημονεύτων ετών……Όταν.……..είχε προκύψει……..θέμα με προηγούμενη ιδιοκτήτρια του οικοπέδου………..την κ..……… το δημοτικό συμβούλιο……..αποφάσισε να τοποθετηθεί….……πινακίδα……… “Ιδιοκτησία Δήμου Ύδρας”στο σημείο του δημοτικού χώρου που επιχειρούσε να ιδιοποιηθεί η πρώην ιδιοκτήτρια κ….………..το οικόπεδό της συνορεύει βορείως με δημοτικό χώρο……Είναι κοινόχρηστος χώρος, οι περίοικοι συχνά σταματούν για να ξεκουραστούν, να καθίσουν, να συζητήσουν κλπ. Παλιά αλλά και τώρα πολλά παιδιά παίζουν στον χώρο αυτό. Οι τουρίστες ελεύθερα μπορούν επίσης να καθίσουν και να απολαύσουν το τοπίο, να φωτογραφήσουν κλπ. Οι υπάλληλοι του Δήμου φροντίζουν για το πότισμα των δέντρων και των φυτών και καθαρίζουν το χώρο……..γύρω στο 1995……τοποθετήθηκε κρήνη με επιμελημένη διακόσμηση και παγκάκια……..”, β) …….. (1825/2.12.2016 ένορκη βεβαίωση) “Ζω στην Ύδρα από το έτος 1969…….το παρκάκι που βρίσκεται μεταξύ των οικιών …., …… και …… (πρώην ….) ήταν δημοτικός χώρος ανέκαθεν. Πρόκειται για χώρο επιφανείας διακοσίων σαράντα πέντε (245) τ.μ περίπου με φυτεμένα διάφορα φυτά και δέντρα όπως φοίνικες και νεραντζιές……….ο χώρος είναι κοινόχρηστος, υπάρχει παγκάκι, βρύση, μπορούν οι περαστικοί να σταματήσουν και να απολαύσουν το τοπίο, και τη φύση αλλά και οι περίοικοι πολλές φορές ποτίζουν και περιποιούνται τον χώρο. Οι υπάλληλοι του Δήμου καθαρίζουν και περιποιούνται το χώρο……”, γ)…………. (…../2.12.2016 ένορκη βεβαίωση) “Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ύδρα………Ο χώρος αυτός είναι κοινόχρηστος με φυτεμένα διάφορα δέντρα και καλλωπιστικά φυτά. Ήδη από το 1989.…….τοποθετήθηκε πινακίδα…… “ΔΗΜΟΣ ΥΔΡΑΣ” στο δημοτικό χώρο…….ακριβώς κάτω από το οικόπεδο του ……. Η πινακίδα αυτή …….αφαιρέθηκε από τους προηγούμενους ιδιοκτήτες………….το 1996 είχε τοποθετηθεί πάλι στο ίδιο σημείο στην επάνω πλευρά του αλσυλλίου, πινακίδα από το Δήμο Ύδρας και……..ο χώρος αυτός καλλωπίστηκε και φυτεύθηκαν κάποια δέντρα και φυτά….λίγο πιο κάτω τοποθετήθηκε……..κρήνη…………η υδροδότησή της κρήνης….…..έγινε από τον κεντρικό αγωγό..….με επιμέλεια αποκλειστικά του Δήμου….αποτελεί μέρος στάσης για τους περαστικούς και τους περιπατητές-τουρίστες.….πρόκειται για ενιαίο χώρο με δέντρα όπως νεραντζιές ,φοίνικες κλπ”, δ)……. (…./7.12.2016 ένορκη βεβαίωση) “Διετέλεσα Δήμαρχος Ύδρας κατά τα έτη 1983 έως 1990………Κατά το έτος 1989…….η τότε ιδιοκτήτρια ………..η κ.. ….., επιχειρούσε ενέργειες .……….φυτεύοντας κάποια δέντρα……το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε την τοποθέτηση πινακίδας με την ένδειξη “Ιδιοκτησία Δήμου Ύδρας”….”, ε)……… (…./2.12.2016 ένορκη βεβαίωση) “Ζω στην Ύδρα από το 1965 με την οικογένειά μου……το παρκάκι που βρίσκεται μεταξύ των οικισμών …… …. και …… (πρώην …….), ήταν δημοτικός χώρος ανέκαθεν. Είναι ένας χώρος επιφανείας διακοσίων σαράντα πέντε (245) τ.μ περίπου με φυτεμένα διάφορα φυτά και δέντρα, όπως φοίνικες και νεραντζιές, παγκάκι, βρύση. Το οικόπεδο αυτή ανήκει στο δήμο.…..προ αμνημονεύτων ετών……το έτος 1983.….κ………….…..επιχειρούσε ενέργειες……φυτεύοντας κάποια δέντρα……το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε να τοποθετηθεί.….πινακίδα..….. “Ιδιοκτησία Δήμου Ύδρας”..……..από το έτος 1996 μέχρι και το έτος 2010 και με την ιδιότητά μου αυτή……..είχα αναλάβει τον καλλωπισμό…….και την τοποθέτηση κρήνης…….είναι κοινόχρηστος χώρος…….Οι υπάλληλοι του Δήμου φροντίζουν για το πότισμα των δέντρων και των φυτών και καθαρίζουν τον χώρο.….……”. Οι ως άνω μάρτυρες του εναγομένου, των οποίων οι ένορκες βεβαιώσεις προσκομίζονται, ως προαναφέρθηκε ,δεν κατέθεσαν ότι δύο γενεές πριν την εισαγωγή του ΑΚ (23.2.1946) δηλαδή ότι ήδη από το έτος 1866, η επίδικη εδαφική έκταση ως τμήμα της δημοτικής έκτασης συνολικής επιφανείας 245 τ.μ, χρησιμοποιούντα ως κοινόχρηστο πράγμα που παρείχε την δυνατότητα χρήσης σε αόριστο αριθμό προσώπων ως δημοτικό πάρκο. Όλοι οι ως άνω μάρτυρες περιορίστηκαν στο πως γνώρισαν οι ίδιοι την κατάσταση στο επίδικο, σε χρόνους πολύ μεταγενέστερους από την εισαγωγή του ΑΚ. Συγκεκριμένα, α)ο ….., γεννηθείς το 1946, καταθέτει όσα γνωρίζει από το έτος 1965 κατά το οποίο εγκαταστάθηκε στην Ύδρα, β)ο …….., γεννηθείς το έτος 1942 ,κατέθεσε όσα γνωρίζει κατά το διάστημα από 1983 έως 1990 που διετέλεσε Δήμαρχος, γ)ο ………., γεννηθείς το έτος 1938 κατέθεσε ότι γνωρίζει για την κατάσταση στο δημοτικό πάρκο μετά την εισαγωγή του ΑΚ, δ) ο . ……, γεννηθείς το έτος 1948, καταθέτει για την πραγματική κατάσταση που γνωρίζει από το 1974 όταν άρχισε να διαμένει μόνιμα στην Ύδρα, λόγω γάμου και επαγγελματικής εγκατάστασής και ε)ο ……………, γεννηθείς το 1962, καταθέτει την πραγματική κατάσταση που γνωρίζει από το 1987. Όλοι οι ως άνω μάρτυρες αναφέρονται σε σύγχρονα γεγονότα, τα οποία εισφέρονται αορίστως, αφού δεν τοποθετούνται σε συγκεκριμένο χρόνο με συγκεκριμένα περιστατικά επί της επίδικης εδαφικής λωρίδας και της θέσης αυτής σαν ενιαίο τμήμα του δημοτικού πάρκου συνολικής έκτασης 245 τ.μ, περίπου. Άλλωστε η αόριστη αναφορά της φράσεως “γνωρίζω”, το οικόπεδο ανήκει στο δήμο προ αμνημονεύτων ετών, ο χώρος είναι κοινόχρηστος”, που δεν τοποθετούνται συγκεκριμένα σε χρόνο και πραγματικά περιστατικά, δεν μπορούν να οδηγήσουν σε θεμελίωση, του απαιτούμενου χρόνου της από αμνημονεύτων ετών αρχαιότητας, και της κοινοχρησίας αυτής (επίδικης εδαφικής λωρίδας), όπως οι προϋποθέσεις εκτίθενται στην προδιαληφθείσα νομική σκέψη. Επίσης, οι καταθέσεις αυτές καταρρίπτονται από όλα τα προαναφερθέντα και αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά, μεταξύ των οποίων η κατάθεση του μάρτυρα των εναγόντων …….. , πρώην Δήμαρχος Ύδρας (βλ……/21.12.2016 ένορκη βεβαίωση), ο οποίος με γνώση των πραγματικών γεγονότων, καταθέτει: “..….το τμήμα, που αναφέρεται στην αγωγή του ……… και της συζύγου του δεν ήταν ποτέ δημοτικό ή κοινόχρηστο. Δημοτικός είναι ο χώρος, βόρεια του επιδίκου. Εκεί (στο τμήμα, βόρεια του επιδίκου), επί δημαρχίας μου, έχει εγκατασταθεί κρήνη και ο χώρος διαμορφώθηκε με δαπάνες του Δήμου Ύδρας και με δωρεές κατοίκων της περιοχής ενώ δημοτικοί υπάλληλοι το επιμελούνταν….……..οι πινακίδες………είχαν τοποθετηθεί βόρεια του επιδίκου, στο τμήμα, που ανήκει στο Δήμο Ύδρας.………Ενδεχομένως ο Δήμος Ύδρας και οι μάρτυρες του να συγχέουν τον δημοτικό χώρο-βόρεια του επιδίκου με το επίδικο..……..το τμήμα που αναφέρεται στην αγωγή..…..γνωρίζω ότι ανέκαθεν ανήκε σε ιδιώτες και σήμερα είναι ιδιοκτησία των εναγόντων, οι οποίοι ασχολούνται με τη φροντίδα του και των δέντρων εκεί, όπως έκαναν επί σειρά ετών και οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες χωρίς ενόχληση”, κατάθεση η οποία κατά την κρίση του Δικαστηρίου είναι σαφής, πειστική και αληθής.
Από τα παραπάνω, συνάγεται ότι ουδέποτε το επίδικο τμήμα επιφανείας 109,48 τ.μ απέκτησε την ιδιότητα του κοινόχρηστου δημοτικού πάρκου με τον θεσμό της αμνημονεύτου χρόνου αρχαιότητας, ούτε ασκεί έννομη ουσιώδη επιρροή στην πρόσληψη της ιδιότητας του κοινόχρηστου η καταχώρηση στο περιουσιολόγιο του εναγομένου ήδη εκκαλούντος δημοτικού οικοπέδου επιφανείας 244,77 τ.μ, όπως αποτυπώνεται στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα της Νομαρχίας Πειραιά – Τ.Υ.Δ.Κ που δεν εντάσσει στην ιδιοκτησία αυτού (εναγομένου ήδη εκκαλούντος Δήμου Ύδρας) τμήμα εμβαδού 57,10 τ.μ. Κατά συνέπεια ελέγχεται ως αβάσιμος ο σχετικός ισχυρισμός του εναγομένου, ήτοι ότι το επίδικο εδαφικό τμήμα αποτελεί τμήμα του δημοτικού οικοπέδου συνολικής επιφανείας 244,77 τ.μ ως κοινόχρηστο δημοτικό πάρκο προ αμνημονεύτων ετών, ενώ υπό τα ως άνω γενόμενα δεκτά ως αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά, το επίδικο τμήμα επιφανείας 109,48 τ.μ αποτελεί τμήμα του ακινήτου των εναγόντων ήδη εφεσιβλήτων την κυριότητα του οποίου απέκτησαν με τον προαναφερόμενο νόμιμο παράγωγο τρόπο.
Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που με την εκκαλούμενη απόφασή του, στις ίδιες αντίστοιχα κρίσεις κατέληξε και με τις αυτές κατά βάση, έστω και συνοπτικότερες αιτιολογίες, οι οποίες συμπληρώνονται ,όπου απαιτείται, με τις ως άνω αιτιολογίες της παρούσας απόφασης (άρθρο 534 Κ.Πολ.Δ), υπό την τελική αποδεικτική παραδοχή ότι, οι ενάγοντες κατέστησαν συγκύριοι του επίδικου εδαφικού τμήματος εμβαδού 109,48 τ.μ, με παράγωγο τρόπο, έκανε δεκτή την ένδικη αγωγή, την οποία έκρινε παραδεκτή και νόμιμη, ως και ουσιαστικά βάσιμη, υπό το προαναφερθέν διατακτικό, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε τις προδιαληφθείσες διατάξεις του ουσιαστικού δικαίου και εκτίμησε τις προσκομισθείσες ενώπιον του αποδείξεις και τς προκύψαντα από αυτές πραγματικά περιστατικά και όλοι οι, περί των αντιθέτων, λόγοι της κρινόμενης έφεσης είναι αβάσιμοι και απορριπτέοι. Συνακόλουθα, αφού δεν υπάρχουν προς έρευνα άλλοι λόγοι έφεσης, που να δικαιολογούν, κατά το αίτημά της, την εξαφάνιση ή την μεταρρύθμιση της εκκαλούμενης απόφασης κατά το εκκληθέν μέρος της, πρέπει η κρινόμενη έφεση του εκκαλούντος-εναγομένου Δήμου Ύδρας, να απορριφθεί ως αβάσιμη στην ουσία της και να επιβληθούν σε βάρος του, λόγω της ήττας του, τα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων του παρόντα βαθμού δικαιοδοσίας, κατά παραδοχή σχετικού αιτήματος των τελευταίων (άρθρα 176, 189 παρ. 1,191 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ), τα οποία όμως θα επιβληθούν μειωμένα ,σύμφωνα με το άρθρο 281 ν.3463/2006 “κύρωση του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων”, κατά τα οριζο΄μενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει αντιμωλία των διαδίκων την, α)από 2.10.2018 (αριθ.καταθ. ……../2018) έφεση και την από 14.4.2021 (αριθ.καταθ. ………/2021) κατά της υπ’ αριθμ.2857/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και της συμπροσβαλλόμενης υπ’ αριθμ. 3147/2017 μη οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και β)την από 14.4.2021 (αριθμ.καταθ. ……../2021) αντέφεση κατά των ιδίων ως άνω αποφάσεων (2857/2018 και συμπροσβαλλόμενης 3147/2017).
Απορρίπτει την από 14.4.2021 (αριθ.καταθ. ………/2021) αντέφεση.
Συμψηφίζει ολικά μεταξύ των διαδίκων την δικαστική δαπάνη.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ ουσίαν την από 2.10.2018 (αριθμ.καταθ. ………./2018) έφεση του εκκαλούντος-εναγομένου Ν.Π.Δ.Δ με την επωνυμία “Δήμος Ύδρας”.
Καταδικάζει το εκκαλούν Ν.Π.Δ.Δ με την επωνυμία “Δήμος Ύδρας’, στα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 24 Φεβρουαρίου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ