Αριθμός 209/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 3ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Μαρία Παπαδογρηγοράκου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα T.Λ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
Α. ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ: 1) Ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας ………….2) …………. και 3) Ομόρρυθμης εταιρείας ………….οι οποίοι, εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιό τους δικηγόρο, Βασίλειο Κούρτη (με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας …………… η οποία δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο.
Β. ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ : 1) Ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας …………. 2) ………… και 3) Ομόρρυθμης εταιρείας ……….., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιό τους δικηγόρο, Βασίλειο Κούρτη (με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ : ………………. ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά του δικηγόρο, Θάλεια Γαβριηλίδη (με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ).
Γ. ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ : ………………, ο οποιος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσιά του δικηγόρο, Θάλεια Γαβριηλίδη (με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ : 1) ………… 2) Ομόρρυθμης εταιρείας ………… και 3) Ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας ……………….. οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιό τους δικηγόρο, Βασίλειο Κούρτη (με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ).
Ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς άσκησαν α) ο υπό στοιχ Β εφεσίβλητος-Γ εκκαλών την από 2.5.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../2019) αγωγή και β) η υπό στοιχ Α εφεσίβλητη την από 31.7.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2019) αγωγή, επί των οποίων εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 826/2020 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, αφού απέρριψε ό,τι κρίθηκε απορριπτέο, ως προς αμφότερες τις αγωγές, ανέβαλε την έκδοση οριστικής απόφασής του για τους λόγους που σε αυτήν αναφέρεται, αναφορικά με την υπό στοιχ α΄ως ανω αγωγή, την οποία δέχθηκε κατά τα λοιπά εν μέρει και δέχθηκε την υπό στοιχ β΄ ως άνω αγωγή.
Με την, κατατεθείσα ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, από 19.6.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../2020) κλήση του ενάγοντος της υπό στοιχ α αγωγής και ήδη υπό στοιχ Β εφεσιβλήτου-Γ εκκαλούντος, επαναφέρθηκε η υπό στοιχ α΄ ως άνω αγωγή προς εκδίκαση ενώπιον του ως άνω Δικαστηρίου, το οποίο, συζητήσεως γενομένης εξέδωσε την υπ΄ αριθμ. 325/2021 απόφασή του, με την οποία δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.
Την υπ΄ αριθμ. 826/2020 απόφαση προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου οι ήδη υπό στοιχ Α,Β εκκαλούντες-Γ εφεσίβλητοι με την από 20.4.2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ Πρωτοδικείου ………../2021, ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου …………/2021) έφεσή τους, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Την υπ΄ αριθμ. 325/2021 απόφαση (με την οποία συμπροσβάλλεται και η υπ΄ αριθμ. 826/2020 εν μέρει οριστική απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου) προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου α) οι ήδη υπό στοιχ Α, Β εκκαλούντες-Γ εφεσίβλητοι με την από 20.4.2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ Πρωτοδικείου ……../2021, ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου ………./2021) έφεσή τους και β) ο ήδη υπό στοιχ Β εφεσίβλητος -Γ εκκαλών με την από 15.11.2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ Πρωτοδικείου ………../2021, ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου …………/2021) έφεσή τους. Δικάσιμος αμφοτέρων των ως άνω εφέσεων ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των παρασταθέντων διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τη με αριθμό …../7.5.2021 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας στο Εφετείο Αθηνών που οι εκκαλούντες της με αριθμό ………./2021 έφεσης επικαλούνται και προσκομίζουν, προκύπτει ότι ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της προαναφερόμενης εφέσεως, κατά της με αριθμό 826/2020 εν μέρει οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που δίκασε κατά την ειδική διαδικασία περί περιουσιακών διαφορών αντιμωλία διαδίκων την υπόθεση επί της με αριθμό ………/6.5.2019 αγωγής του ήδη εφεσιβλήτου και εκκαλούντος δια της με αριθμό ………./1.12.2021 εφέσεως με πράξη προσδιορισμού δικασίμου και κλήση για συζήτηση για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας επιδόθηκε νόμιμα δια επιδόσεως σε αρμόδια για την παραλαβή δικογράφων υπάλληλο και πριν τριάντα ημέρες, κατ’άρθρο 498 παρ. 2 του ΚΠολΔ στην εφεσίβλητη ενάγουσα ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου ανώνυμη ασφαλιστική εταιρία που κατά την εκφώνηση της υπόθεσης στο ακροατήριο δεν πήρε μέρος στην συζήτηση αυτής. Το Δικαστήριο ωστόσο πρέπει να προχωρήσει στη συζήτηση της υπόθεσης σαν να ήταν και αυτή παρούσα (άρθρο 524 παρ. 4 ΚΠολΔ).
Οι υπό κρίση με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………../1.12.2021, ………./27.4.2021 και με αριθμό ………../27.4.2021 εφέσεις αφενός μεν, των εν μέρει ηττηθέντων στον πρώτο βαθμό διαδίκων κατά της με αριθμό 325/2021 και 826/2020 αποφάσεων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, οι οποίες εκδόθηκαν, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (άρθρο 614 παρ. 6 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά το ν. 4335/2015) και δέχθηκαν κατά ένα μέρος τη με αριθμό κατάθεσης …………/6.5.2019 αγωγή και στο σύνολο της τη με αριθμό ………./2019 αγωγή της ασφαλιστικής εταιρίας, έχουν ασκηθεί νομίμως με νομότυπη κατάθεση του σχετικού δικογράφου στην γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και εμπροθέσμως, αφού από τα έγγραφα της δικογραφίας δεν προκύπτει επίδοση των εκκαλουμένων αποφάσεων, ενώ από την δημοσίευσή τους μέχρι την άσκηση των κρινομένων εφέσεων δεν παρήλθε διετία (άρθρ. 495 παρ. 1, 2, 499, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 2, 520 παρ. 1, 591 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.). Οι εφέσεις πρέπει, να γίνουν τυπικώς δεκτές, να συνεκδικασθούν λόγω της συνάφειάς τους και της διευκολύνσεως διεξαγωγής της δίκης (άρθρ. 31, 246 και 524 παρ. 1 εδάφ. α΄ του Κ.Πολ.Δ) και να ερευνηθούν κατά την ίδια ως άνω διαδικασία ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους (άρθρ. 522, 524 παρ. 1, 2, 532 και 533 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.) με δεδομένο ότι για το παραδεκτό της συζήτησης αυτών έχουν κατατεθεί τα ηλεκτρονικά παράβολα εφέσεως με αριθμούς ………., ………../2021 και ………./2021 αντίστοιχα.
Με την από 2-5-2019 (αριθμ. καταθ. δικογρ. ……..60/2019) ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου αγωγή του ο ήδη εκκαλών εφεσίβλητος ενάγων εξέθετε ότι στον τόπο, χρόνο και υπό τις συνθήκες που ανέφερε ειδικότερα στην αγωγή του συνέβη τροχαίο αυτοκινητικό ατύχημα από αποκλειστική υπαιτιότητα του δεύτερου ήδη εκκαλούντος εφεσίβλητου πρώτου εναγομένου, οδηγού του με αριθμό …….. ΙΧΕ αυτοκινήτου, ιδιοκτησίας της τρίτης εκκαλούσας εφεσίβλητης δεύτερης εναγομένης, με την οποία ο οδηγός συνδεόταν με σχέση πρόστησης, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την προερχόμενη από την κυκλοφορία του έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην πρώτη εκκαλούσα εφεσίβλητη τρίτη εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία, συνεπεία του οποίου (ατυχήματος) αυτός τραυματίστηκε σοβαρά. Ακολούθως αιτήθηκε να αναγνωριστεί η υποχρέωση των ήδη εκκαλούντων εφεσιβλήτων εναγομένων να του καταβάλουν, ο καθένας εις ολόκληρο, το συνολικό ποσό των 197.602,50 ευρώ εκ του οποίου: α) 77.602,50 ευρώ ως αποζημίωση για τη θετική ζημία που υπέστη από την αδικοπρακτική συμπεριφορά του οδηγού και β) 120.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη λόγω του σοβαρού τραυματισμού του και όλα τα ανωτέρω ποσά με τον νόμιμο τόκο από τότε που κάθε επιμέρους ποσό κατέστη απαιτητό, άλλως από την επίδοση της ένδικης αγωγής μέχρι την εξόφληση. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με τη με αριθμό 86/2020 απόφαση του έκρινε ότι έχει υλική και τοπική αρμοδιότητα προς εκδίκαση της υπόθεσης σύμφωνα με τα άρθρα 16 περ. 11, 22, 35 και 41 του ΚΠολΔ κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών των άρθρων 591, 614 παρ. 1 και 6 ΚΠολΔ. Περαιτέρω έκρινε της αγωγή ορισμένη και νόμιμη ως προς το αίτημα τοκοδοσίας μετά το χρόνο επίδοσης της και τη συνεκδίκασε με την αγωγή περί ασφαλιστικής υποκατάστασης της εφεσίβλητης ενάγουσας ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας. Στη συνέχεια ανέστειλε την εκδίκαση της υπόθεσης ως προς τα νοσήλια προκειμένου να διαπιστωθεί αν επιδοτήθηκε ο ενάγων από τον ασφαλιστικό φορέα του ΕΟΠΥΥ και αφού απέρριψε ως ουσιαστικά αβάσιμα το κονδύλια περί βελτιωμένης διατροφής και μίσθωσης ταξί δέχθηκε κατά ένα μέρος κατ’ουσία την αγωγή κατά τις δαπάνες νοσηλείας, αποκλειστικού νοσοκόμου και φυσικοθεραπείας αναγνωρίζοντας ότι οι εναγόμενοι οφείλουν εις ολόκληρον να καταβάλουν ως αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση το συνολικό ποσό των 44.822,53 ευρώ με τον τόκο επιδικίας αφότου επιδόθηκε η αγωγή, ενώ δέχθηκε ως ουσιαστικά βάσιμη την αγωγή της ασφαλιστικής εταιρίας περί ασφαλιστικής υποκατάστασης αναγνωρίζοντας ότι οι εναγόμενοι ήδη εφεσίβλητοι εκκαλούντες οφείλουν να καταβάλουν εις ολόκληρον στην ενάγουσα ήδη εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρία το ποσό των 26.127,76 ευρώ με τον τόκο επιδικίας αφότου επιδόθηκε η αγωγή. Ακολούθως με τη με αριθμό 325/2021 οριστική απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου διαπιστώθηκε ότι ο ενάγων ήδη εκκαλών εφεσίβλητος δεν επιδοτήθηκε παρά μόνο ως προς τα ποσά των 84 και 273,42 ευρώ αντίστοιχα, αναγνωρίστηκε η υποχρέωση των εφεσιβλήτων εκκαλούντων εναγομένων να καταβάλουν εις ολόκληρον στον ενάγοντα ήδη εκκαλούντα εφεσίβλητο το ποσό των 35.292,69 ευρώ εντόκως αφότου επιδόθηκε η αγωγή. Κατά της απόφασης αυτής (και της προγενεστέρας αυτής) παραπονούνται ήδη αμφότερα τα διάδικα μέρη με τις κρινόμενες εφέσεις τους και τους διαλαμβανόμενους σε αυτές λόγους, που άπτονται της κακής εκτίμησης αποδείξεων και ζητούν την εξαφάνιση της προκειμένου ο ενάγων να γίνει δεκτή η αγωγή του στο σύνολο της, οι δε εναγόμενοι να γίνει δεκτό αυτής κατά ένα μικρό μόνο μέρος.
Από την επανεκτίμηση της ένορκης κατάθεσης της μάρτυρα απόδειξης, που εξετάστηκε στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου με επιμέλεια του ενάγοντος, και τις ανωμοτί εξετάσεις των διαδίκων που εμπεριέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά, την ποινική δικογραφία από την αυτεπάγγελτη προανάκριση και όλα τα υπόλοιπα έγγραφα που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται νομίμως, και για την συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων μεταξύ των οποίων και των φωτογραφικών απεικονίσεων του χώρου που έλαβε χώρα το ατύχημα (άρθρο 336 παρ. 3 του ΚΠολΔ) και τα αυτεπαγγέλτως λαμβανόμενα υπόψη διδάγματα της κοινής πείρας (άρθρο 336 παρ. 4 του ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο εκκαλών ………… 48 ετών στις 5-7-2017 το βράδυ περί ώρα 22:30 μμ οδηγούσε τη με αριθμό ………. δίκυκλη μοτοσικλέτα της ιδιοκτησίας του, και κινείτο στη δεύτερη από δεξιά κατά την κατεύθυνση του λωρίδα κυκλοφορίας της Λεωφόρου Ποσειδώνος με κατεύθυνση από Λεωφόρο Συγγρού προς Πειραιά. Όταν ο ανωτέρω οδηγός έφθασε στο ύψος της Λεωφόρου Βενιζέλου στην περιοχή της Καλλιθέας κινούμενος στη δεύτερη από τα αριστερά λωρίδα κυκλοφορίας, η οδηγούμενη από αυτόν μοτοσικλέτα παρουσίασε αιφνίδια και απρόβλεπτη μηχανική βλάβη στον ιμάντα, ο οποίος και κόπηκε, με αποτέλεσμα να μπλοκάρει ο πίσω τροχός της μηχανής, και να ακινητοποιηθεί στο σημείο αυτό το δίκυκλο όχημα γεγονός που προκάλεσε την ακινητοποίηση αυτής στο τμήμα του οδοστρώματος όπου κινείτο. Σύμφωνα με το προσκομιζόμενο σχεδιάγραμμα στο σημείο αυτό η Λεωφόρος Ποσειδώνος παρουσιάζει αριστερή ομαλή στροφή προς τη Λεωφόρο Κηφισού, είναι διπλής κατεύθυνσης, στο δε ρεύμα πορείας προς Πειραιά έχει τέσσερις λωρίδες κυκλοφορίες με πλάτος οδοστρώματος 14 μ., στις οποίες (λωρίδες κυκλοφορίας) επιτρέπεται, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 17 παρ. 8 α’ του ΚΟΚ, η κυκλοφορία σε παράλληλες σειρές [στοίχους] και οι οποίες χωρίζονται με κατά μήκος διαγράμμιση, αποτελούμενη από μία διακεκομμένη γραμμή επί του οδοστρώματος, η οποία, κατ’ άρθρο 5 παρ. 3 στοιχ. β’ του ΚΟΚ, καθορίζει τα όρια των λωρίδων για την καθοδήγηση της κυκλοφορίας. Κατά την προσκομιζόμενη έκθεση αυτοψίας της τροχαίας στον προαναφερόμενο τόπο και χρόνο, επικρατούσαν καλές καιρικές συνθήκες, το οδόστρωμα ήταν ξηρό, ο τεχνητός φωτισμός (λόγω νύχτας) επαρκής, η κίνηση των οχημάτων αυξημένη ενώ ο ορατότητα ήταν καλή και δεν περιοριζόταν από φυσικά ή τεχνητά εμπόδια. Μόλις ακινητοποιήθηκε η παραπάνω μηχανή, ο οδηγός αυτής …………. κατέβηκε από τη μοτοσικλέτα και την τοποθέτησε στο διπλό σταντ ενώ παράλληλα άναψε το δεξί φλας για να είναι πιο ορατός στους διερχόμενους οδηγούς, έχοντας αφήσει και τα φώτα της μηχανής αναμμένα. Σημειώνεται ότι, εξαιτίας της συγκεκριμένης μηχανικής βλάβης κατέστη αδύνατη η αυτοδύναμη λειτουργία της μηχανής, η οποία μπορούσε πλέον να μετακινηθεί στην άκρη του οδοστρώματος μόνο χειροκίνητα. Επειδή, όμως, η κίνηση των οχημάτων ήταν αυξημένη, όπως προαναφέρεται, σε συνδυασμό με το ότι το όριο ταχύτητας στο σημείο εκείνο ήταν 90 χιλιόμετρα ανά ώρα, σύμφωνα με την υφιστάμενη εκεί πινακίδα «Ρ-32», ήταν αδύνατη η άμεση και ασφαλής μετακίνηση της μηχανής και του οδηγού της στο άκρο δεξιό ή αριστερό τμήμα της εν λόγω Λεωφόρου. Για τον λόγο ακριβώς αυτό ο …………. προσπάθησε, στεκούμενος πεζός δίπλα και αριστερά στη μοτοσικλέτα του, να ειδοποιήσει τους διερχόμενους ομόρροπα οδηγούς, κάνοντας νόημα με τα χέρια του, προκειμένου αυτοί να σταματήσουν τα οχήματά τους και να του επιτρέψουν να ελευθερώσει το καταληφθέν τμήμα του οδοστρώματος, μετακινώντας χειροκίνητα τη μηχανή του σε ασφαλές σημείο. Την ίδια ώρα ο πρώτος εναγόμενος και δεύτερος εκκαλών εφεσίβλητος, …………., οδηγώντας με ταχύτητα 80 χιλιομέτρων ανά ώρα επί της ως άνω Λεωφόρου Ποσειδώνος με κατεύθυνση προς Πειραιά το με αριθμό κυκλοφορίας ………… ΙΧΦ αυτοκίνητο ιδιοκτησίας της δεύτερης εναγομένης ήδη τρίτης εκκαλούσας εφεσίβλητης ομόρρυθμης εταιρείας, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την προερχόμενη από την κυκλοφορία του έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην τρίτη εναγόμενη ήδη πρώτη εκκαλούσα εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρεία. κινείτο στη δεύτερη από τα δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας της εν λόγω Λεωφόρου. Αυτός οδηγούσε χωρίς σύνεση και διαρκώς τεταμένη την προσοχή του και επιχείρησε δίχως να λάβει υπόψη του τις επικρατούσες συνθήκες – να αλλάξει λωρίδα και εισήλθε στη λωρίδα όπου βρίσκονταν η (ακινητοποιημένη) μοτοσικλέτα και ο πεζός πλέον οδηγός αυτής, την παρουσία των οποίων, όμως, ο ίδιος (………….) δεν είχε αντιληφθεί από έλλειψη της προσοχής του. Ο οδηγός του φορτηγού περιορίστηκε στον έλεγχο αποκλειστικά της όπισθεν αυτού κυκλοφορίας, όταν δε έλεγξε και την έμπροσθεν αυτού κυκλοφορία, αντιλήφθηκε για πρώτη φορά και σε πολύ κοντινή απόσταση την ακινητοποιημένη μηχανή και τον οδηγό αυτής ……….., τον οποίο και επιχείρησε – ανεπιτυχώς – με απότομο ελιγμό προς τα αριστερά να τον αποφύγει. Συνέπεια της αμελούς ως άνω συμπεριφοράς του, ο πρώτος εναγόμενος επέπεσε με σφοδρότητα με το εμπρόσθιο δεξιό τμήμα του ΙΧΦ πάνω στον πεζό, τον οποίο και παρέσυρε από το σημείο της σύγκρουσης, τραυματίζοντάς τον σοβαρά. Όπως αποδεικνύεται από τα παραπάνω το ατύχημα οφείλεται στην αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού του ΙΧΦ, …………, ο οποίος δεν επέδειξε την επιβαλλόμενη προσοχή και σύνεση κατά την οδήγηση του ΙΧΦ οχήματος, όπως όφειλε ως μέσος συνετός οδηγός κάτω από τις συγκεκριμένες περιστάσεις και ειδικότερα οδηγώντας το εν λόγω όχημα του, χωρίς σύνεση και διαρκώς τεταμένη την προσοχή του και δεν είχε τον πλήρη έλεγχο τούτου, ώστε να εκτελεί ανά πάσα στιγμή τους απαιτούμενους ελιγμούς ή να διακόψει την πορεία του και δεν βεβαιώθηκε προηγουμένως ότι μπορεί να προβεί σε αλλαγή λωρίδας χωρίς κίνδυνο των λοιπών χρηστών της οδού, οι οποίοι κινούνταν πίσω, μπροστά ή πλάι του, κατά παράβαση των από τις διατάξεις των άρθρων 12 παρ. 1, 17 παρ. 8 περ. β’, 19 παρ. 1,2,3,21 παρ. 1 του ΚΟΚ και 330 εδαφ. β’ του ΑΚ. Η αμέλεια του αυτή συνδέεται αιτιωδώς με την πρόκληση του ατυχήματος. Μάλιστα με την από 6-7- 2017 υπεύθυνη δήλωση ατυχήματος προς την ασφαλιστική εταιρία του καλυπτόμενου φορτηγού ο οδηγός του φορτηγού αναγνώρισε την ευθύνη του στην πρόκληση του επίδικου ατυχήματος. Αντίθετα τον ενάγοντα εκκαλούντα εφεσίβλητο δεν βαρύνει μορφή συνυπαιτιότητας διότι η ακινητοποίηση της μηχανής οφειλόταν σε αιφνίδια και απρόβλεπτη μηχανική βλάβη, εξαιτίας της οποίας ο ίδιος εγκλωβίστηκε σε οδό ταχείας κυκλοφορίας. Επιπλέον δε, λαμβάνοντας υπόψη τις επικρατούσες συνθήκες, όπως αυτές εκτέθηκαν ανωτέρω, ο εν λόγω διάδικος κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να ειδοποιήσει τους διερχόμενους ομόρροπα οδηγούς για την μηχανική αυτή βλάβη και να μπορέσει με ασφάλεια να μετακινήσει χειροκίνητα, εκτός του οδοστρώματος, τη μοτοσικλέτα του, τα φώτα της οποίας φρόντισε να παραμείνουν αναμμένα (άρθρο 29 παρ. 3 του ΚΟΚ). Συνεπώς, η ένσταση περί συνυπαιτιότητας του ως άνω διαδίκου στην ένδικη σύγκρουση που προτάθηκε στον πρώτο βαθμό και επαναφέρεται με σχετικό λόγο έφεσης (πρώτος των ……../2021 και ………./2021 εφέσεων) είναι αβάσιμη και ο λόγος εφέσεως απορριπτέος. Ομοίως αναπόδεικτος παρέμεινε ο ενέχων αοριστία ισχυρισμός ότι ο οδηγός της μηχανής ήταν συνυπαίτιος κατά ποσοστό 70% στην πρόκληση του ατυχήματος, κατ’ άρθρο 300 ΑΚ, διότι από δικό του πταίσμα δεν φρόντισε για τη συντήρηση της μηχανής του και – λόγω ακριβώς της παράλειψης αυτής – η μοτοσικλέτα του υπέστη μηχανική βλάβη, καταλαμβάνοντας τμήμα οδοστρώματος μίας οδού ταχείας κυκλοφορίας, αφού το σπάσιμο ιμάντα είναι αιφνίδιο και απρόβλεπτο γεγονός και για το λόγο αυτό και ο δεύτερος λόγος των προαναφερόμενων εφέσεων είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Από το αποδεικτικό υλικό αποδείχθηκε περαιτέρω ο πεζός που οδηγούσε πριν τη μηχανή και παρασύρθηκε κατά τα ανωτέρω από το φορτηγό διακομίσθηκε αυθημερόν στο Γενικό Νοσοκομείο «Ασκληπιείο Βούλας». Εκεί διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί πολλαπλά κατάγματα και ειδικότερα: 1) κάταγμα δεξιών κνημιαίων κονδύλου τύπου ν κατά Schatzker με εκτεταμένη συντριβή, 2) κατάγματα μετακαρπίων δεξιού, 3) εκχυμώσεις δεξιάς ωμικής γκώνης και 4) πιθανό κάταγμα πλευρών. Την επομένη ημέρα, δηλαδή στις 6-7-2017, αυτός υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση προκειμένου να αντιμετωπιστεί το κάταγμα του άνω άκρου του οστού της κνήμης (κνημιαίοι κόνδυλοι) και το κάταγμα κεφαλής περόνης με συνοδό πάρεση περονιαίου νεύρου με πραγματοποίηση εσωτερικής οστεοσύνθεσης (διά πλακός και κοχλίων) και αποκατάσταση των μαλακών μορίων, ενώ προγραμματίστηκε και αποκατάσταση των καταγμάτων των μετακαρπίων, η οποία, όμως, δεν κατέστη εφικτή λόγω ανάπτυξης πυρετού. Την 12-7-2017 υπεβλήθη σε αξονική τομογραφία θώρακος, κατά την οποία διαπιστώθηκε ύπαρξη πνευμοθώρακα (δεξιά), συλλογή υγρού και υποδόριο εμφύσημα (δεξιά), και συστήθηκε η τοποθέτηση παροχέτευσης Bulau. Την ίδια ημέρα με δική του πρωτοβουλία καθόσον καλυπτόταν από ιδιωτική ασφάλιση έλαβε εξιτήριο και διακομίσθηκε στο ιδιωτικό νοσοκομείο «…………..» προς περαιτέρω νοσηλεία του. Στο νοσοκομείο αυτό υποβλήθηκε σε περαιτέρω ιατρικές εξετάσεις δηλαδή αξονικές τομογραφίες και άλλες ακτινολογικές εξετάσεις, κατά τις οποίες διαπιστώθηκαν πολλαπλά κατάγματα στη δεξιά θωρακική πλευρά και υπεζωκοτική συλλογή υγρού δεξιά με πυκνοατελακτασία στο δεξιό κάτω λοβό, υποδόριο εμφύσημα δεξιά, θρόμβωση δεξιάς μηριαίας φλέβας. Στις 13-7-2017 υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση από θωρακοχειρουργό για πλαστική ανακατασκευή θωρακικού τοιχώματος και εισαγωγή καθετήρα κεντρικής φλέβας από αναισθησιολόγο η οποία αφαιρέθηκε στις 19-7-2017 στα πλαίσια άλλης χειρουργικής επέμβασης. Στις 25-7-2017 αυτός υπεβλήθη σε νέα χειρουργική επέμβαση, κατά την οποία του τοποθετήθηκε φίλτρο κάτω κοίλης φλέβας (τύπου Cook CeIect) ενώ στις 28-7-2017 υπεβλήθη σε κλειστή ανάταξη και εσωτερική οστεοσύνθεση για την αντιμετώπιση των καταγμάτων του μετακαρπίου δεξιά. Στις 8-8- 2018, οπότε και η μετεγχειρητική του πορεία κρίθηκε ομαλή, εξήλθε από το ως άνω ιδιωτικό νοσοκομείο με οδηγίες, αντιπηκτική θεραπεία και φαρμακευτική αγωγή, του συστήθηκε η χρήση ελαστικής κάλτσας διαβαθμισμένης συμπίεσης ενώ παράλληλα του χορηγήθηκε αναρρωτική άδεια έξι (6) εβδομάδων, η οποία (άδεια) ανανεώθηκε διαδοχικά δύο φορές, ήτοι από 19-9-2017 έως 30-10-2017 και από 30-10-2017 έως 29-11-2017, οπότε και επανήλθε στην εργασία του στην εταιρεία «…………..». Να σημειωθεί ότι στις 6-9-2017 εισήχθη εκ νέου στο ……….., όπου υπεβλήθη σε νέα χειρουργική επέμβαση, κατά την οποία αφαιρέθηκαν τα υλικά οστεοσύνθεσης του δεξιού χεριού. Αυτός παρακολουθείται ανά τακτά χρονικά διαστήματα και υποβάλλεται σε εργαστηριακούς ελέγχους (ακτινογραφίες γόνατος και ηλεκτρομυογράφημα κάτω άκρου). Μάλιστα, στις 18-2-2019, κατά την εξέτασή του από τον ……….., Χειρούργο Ορθοπεδικό – Διευθυντή Ορθοπεδικής Κλινικής του ……….., διαπιστώθηκε πώρωση του κατάγματος των κνημιαίων κονδύλων με βελτίωση της βλάβης του περονιαίου νεύρου, περιορισμός της κινητικότητας του γόνατος (η κάμψη υπολείπεται κατά 10° περίπου) ως και αδυναμία εκτάσεως του άκρου ποδός και ιδίως του μεγάλου δακτύλου, του συνεστήθη δε αφαίρεση του υλικού οστεοσύνθεσης της κνήμης ως και παροχέτευση του αιματώματος του ώμου σύμφωνα με την από 18-2-2019 ιατρική βεβαίωση του …………., χειρούργου ορθοπεδικού. Τέλος σύμφωνα με την από 19-3-2019 ιατρική βεβαίωση του …………, καθηγητή Αγγειοχειρουργική, η φλεβική θρόμβωση έχει σταθεροποιηθεί. Τέλος έχει σύσταση για τη χρήση ελαστικών καλτσών δια βίου και την αποφυγή κοπιώδους εργασίας.
Από τα άρθρα 297, 298, 914, 929 και 930 παρ. 3 Α.Κ σαφώς συνάγεται ότι ως νοσήλια, τα οποία δικαιούται αυτός που έπαθε βλάβη του σώματος ή της υγείας του από αδικοπραξία, θεωρούνται όλες οι δαπάνες οι οποίες ήταν ή πρόκειται να είναι στο μέλλον, αναγκαίες για την αποκατάσταση της υγείας του, αδιάφορα αν αυτός πράγματι τις έκανε (Γεωργιάδη-Σταθόπουλου ΑΚ τ. IV σελ. 799, ΑΠ 2099/2007 ΝοΒ 2008.1339, ΜΕΑ 710/2018 αδημ.). Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται τα έξοδα νοσοκομείου, αμοιβές ιατρών, δαπάνες αγοράς φαρμάκων, βελτιωμένης τροφής αναγκαίας για τη νοσηλεία, πρόσληψης αποκλειστικής νοσοκόμου και γενικά κάθε δαπάνη, που κατά τις εκτιμήσεις της ιατρικής επιστήμης, ήταν αναγκαία για την πλήρη αποκατάσταση της υγείας του παθόντος. Αν για την αντιμετώπιση του τραυματισμού του παθόντος και την αποκατάσταση της υγείας του υπάρχουν πολλές δυνατότητες, εκείνος έχει το δικαίωμα να επιλέξει αυτή που ανταποκρίνεται καλύτερα στις προσωπικές του σχέσεις. Ειδικότερα, η ελεύθερη επιλογή του θεράποντος ιατρού, νοσοκομείου, θεραπευτικού ιδρύματος και θεραπευτικής μεθόδου ανήκει κατά κανόνα στον ίδιο το ζημιούμενο. Το ζήτημα εμφανίζεται τόσο για τους ασφαλιστικά καλυμμένους παθόντες όσο και για τους ανασφάλιστους ή μη έχοντες επαρκή ασφαλιστική κάλυψη. Ορθώς γίνεται δεκτό ότι ο παθών από αδικοπραξία δεν είναι υποχρεωμένος για να μην επιβαρύνει τον υπόχρεο, να αρκεσθεί να δεχθεί τις υπηρεσίες, τις οποίες του προσφέρει το ασφαλιστικό του ταμείο από πλευράς διαθεσίμων ιατρών και θεραπευτικών κλινικών ή να νοσηλεύεται σε κλινική κατώτερης θέσης και όχι σε ανώτερη ή και στην πρώτη θέση. Ενόψει όμως του ισχύοντος κανόνος ότι αποδίδονται μόνο εκείνα τα έξοδα νοσηλείας-θεραπείας που θεωρούνται εύλογα, δηλαδή εκείνα τα οποίας, από την άποψη ενός συνετού παρατηρητή, φαίνονται σκόπιμα βάσει των δεδομένων της συγκεκριμένης περιπτώσεως, το ζήτημα επιλύεται με τη σκέψη ότι πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ο τρόπος αντιμετώπισης του θέματος από τον παθόντα, αν δεν υπήρχε υπόχρεος προς αποζημίωση και ο ίδιος ο παθών έπρεπε να αντιμετωπίσει εξ ιδίων την κατάστασή του. Δηλαδή, επιβάλλεται να αποδίδονται μόνο εκείνες οι δαπάνες νοσηλείας- θεραπείας, τις οποίες πραγματοποίησε ο παθών εξ ιδίων, ακόμη και αν δεν υπήρχε τρίτος υπόχρεος προς αποζημίωση (Αθ. Κρητικός, Αποζημίωση από Τροχαία Αυτοκιν. Ατυχήματα έκδοση Δ`2008 παρ. 17, αρ. 21, σελ. 260-261). Εξάλλου, από τη διάταξη του άρθρου 930 παρ. 3 ΑΚ, που ορίζει ότι η αξίωση αποζημίωσης δεν αποκλείεται από το λόγο ότι κάποιος άλλος έχει την υποχρέωση να αποζημιώσει ή να διατρέφει αυτόν που αδικήθηκε και η οποία αποτελεί εκδήλωση της νομοθετικής βούλησης να μην αποβεί προς όφελος του ζημιώσαντος το γεγονός ότι κάποιος άλλος υποχρεούται από το νόμο ή από άλλο λόγο να αποζημιώσει ή να διατρέφει τον παθόντα, συνάγεται ότι στην περίπτωση που, εξαιτίας του είδους και της σοβαρότητας του τραυματισμού του τελευταίου, αυτός αδυνατεί να αυτοεξυπηρετηθεί και έχει ανάγκη πρόσληψης αποκλειστικής νοσοκόμου-οικιακής βοηθού, για τη φροντίδα και την εξυπηρέτησή του, έργο το οποίο αναλαμβάνει, με εντατικοποίηση των δυνάμεων του, συγγενικό ή φιλικό του πρόσωπο, το οποίο, με τις προς τον παθόντα υπηρεσίες του, καλύπτει την πιο πάνω ανάγκη πρόσληψης οικιακής βοηθού ή αποκλειστικής νοσοκόμου, θεμελιώνεται αξίωση αποζημίωσης του παθόντος κατά του υπόχρεου. Τέτοια συγγενικά πρόσωπα, κατά την έννοια της εν λόγω διάταξης, μπορεί να είναι και η σύζυγος, οι γονείς, τα πεθερικά ή άλλοι στενοί συγγενείς, αλλά και φιλικά πρόσωπα. Συνεπώς, ο τραυματισθείς από αδικοπραξία τρίτου, ο οποίος δέχεται τις αναγκαίως αυξημένες περιποιήσεις και φροντίδες αυτών, προς αποκατάσταση της υγείας του, δικαιούται να απαιτήσει από τον υπόχρεο προς αποζημίωση, το ποσό που θα ήταν υποχρεωμένος να καταβάλει σε τρίτο πρόσωπο, που θα προσλάμβανε για το σκοπό αυτόν, έστω και αν στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν κατέβαλε κανένα ποσό στους πιο πάνω οικείους του, οι οποίοι με υπερένταση των δυνάμεών τους και σε βάρος άλλων ενασχολήσεών τους, ασχολούνται με τη φροντίδα για την αποκατάσταση της υγείας του παθόντος συγγενούς ή φίλου τους (ΑΠ 553/2019, ΑΠ 1622/2013, ΑΠ 132/2010, ΑΠ 833/2005 δημ. ΝΟΜΟΣ).
Από το προαναφερόμενο αποδεικτικό υλικό αποδείχθηκε ότι ο εκκαλών εφεσίβλητος ενάγων κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στο Γενικό Νοσοκομείο Ασκληπιείο Βούλας, λόγω της σοβαρότητας του τραυματισμού του αδυνατούσε να αυτοεξυπηρετηθεί, και είχε ανάγκη πρόσληψης αποκλειστικών νοσοκόμων κατά τη διάρκεια της νύχτας και για την αιτία αυτή σύμφωνα και με τις προσκομιζόμενες αποδείξεις κατέβαλε το συνολικό ποσό των 200,49 ευρώ. Όμως από τα διδάγματα της κοινής πείρας αποδεικνύεται ότι στα ιδιωτικά νοσοκομεία παρέχονται υπηρεσίες υψηλού επιπέδου όλο το 24ωρο και γι’αυτό εξάλλου ο εκκαλών εφεσίβλητος ενάγων προτίμησε να εξέλθει από το Ασκληπιείο Βούλας δημόσιο νοσοκομείο με εξειδικευμένο προσωπικό σε ορθοπεδικά περιστατικά και να εισαχθεί στο ιδιωτικό νοσοκομείο …………. Επομένως το διάστημα της εκεί νοσηλείας του από 14-7-2017 έως 7-8-2017, δεν χρειαζόταν πρόσληψη αποκλειστικού νοσηλευτή το δε χρηματικό ποσό που κατέβαλε κρίνεται μη αποδοτέο επειδή έγινε από υπερβολική πρόνοια. Κρίνοντας τα ίδια το πρωτοβάθμιο δικαστήριο ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και τα όσα περί του αντιθέτου αναφέρονται στο πρώτο σκέλος του δευτέρου λόγου εφέσεως είναι αβάσιμα και πρέπει να απορριφθούν. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι µετά την έξοδό του από το νοσοκοµείο. και για χρονικό διάστημα 3,7 μηνών (110 ημερών), ήτοι από 8.8.2017 έως 25.11.2017, οπότε και έληξε η αναρρωτική του άδεια ο εκκαλών εφεσίβλητος ενάγων αδυνατούσε να αυτοεξυπηρετηθεί, λόγω των σοβαρών κακώσεων που έφερε, που απαιτούσαν να παραμένει κλινήρης και να αποφεύγει κάθε είδους σωματική προσπάθεια. Κατά το διάστημα αυτό χρησιμοποιούσε ως αποκλειστική νοσοκόμο τη μητέρα του, η οποία και εξετάστηκε ως μάρτυρας στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, η οποία με εντατικοποίηση των προσπαθειών της τον εξυπηρετούσε επί οκτάωρο (8ωρο). Οι υπηρεσίες που του προσέφερε η ως άνω συγγενής του – καθ’όλο το ανωτέρω χρονικό διάστημα – αποτιμώνται στο ποσό των 650 ευρώ μηνιαίως, δηλ. συνολικά στο ποσό των 2.405 ευρώ (ήτοι 650 χ 3,7 μήνες), όσο δηλαδή θα κατέβαλε ο εκκαλών εφεσίβλητος ενάγων σε αποκλειστική νοσοκόμα για τη φροντίδα του, την ατομική καθαριότητα, τη λήψη φαρμάκων κλπ. Σημειωτέον δε ότι το παραπάνω ποσό κρίνεται εύλογο, λαμβάνοντας υπόψη τις αντίστοιχες αμοιβές που, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, καταβάλλονται, για ανάλογες υπηρεσίες, σε οικιακές βοηθούς-περιποιήτριες, και με δεδομένο ότι το κονδύλιο αυτό δεν ζητείται προς αποζημίωση της συνολικής βοήθειας, αλλά της υπερβαίνουσας της εκ της συγγενικής σχέσεως επιβαλλόμενης. Το ποσό αυτό οφείλουν κατά τη νομική σκέψη που προηγήθηκε να το καταβάλουν οι εφεσίβλητοι εναγόμενοι, ενώ το υπόλοιπο αγωγικό κονδύλι που αφορούσε και την απασχόληση του θείου του το παραπάνω διάστημα και με το οποίο ο εκκαλών εφεσίβλητος ενάγων αιτείτο 110 ευρώ ως ημερήσια αποζημίωση για το φροντιστή του είναι απορριπτέο ως υπερβολικό. Πρέπει συνεπώς κατά παραδοχή του δευτέρου σκέλους του δευτέρου λόγου εφέσεως να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη με αριθμό 826/2020 απόφαση κατά το κεφάλαιο που αφορά το ποσό των 1.300 ευρώ καθώς κρίνεται ότι το ποσό που οφείλουν να αποδώσουν οι εφεσίβλητοι εναγόμενοι κατά το παραπάνω διάστημα ανέρχεται σε 2.405 ευρώ Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι από την επομένη της εξόδου του από το νοσοκομείο και έως τις 28-8-2018, καθ’ υπόδειξη των θεράποντων ιατρών (βλ προσκ. από 26-10-2017 και 28-2-2018 ιατρικές βεβαιώσεις των ……….., χειρούργου θώρακος και ….. ., χειρούργου – ορθοπεδικού αντίστοιχα) ο εκκαλών ενάγων, υπεβλήθη σε κινησιοθεραπείες και φυσικοθεραπείες για την αποκατάσταση της υγείας του καθόσον ήταν πολυτραυματίας με πολλαπλά κατάγματα. Έτσι, σύμφωνα με τις προσομιζόμενες αποδείξεις κατά το χρονικό διάστημα από 9-8-2017 έως 15-12-2017, πραγματοποιήθηκαν – για την παραπάνω αιτία – συνολικές, δαπάνες εκ 3.390 ευρώ εκ του οποίου: 1) 240 ευρώ για αμοιβή του φυσικοθεραπευτή ……….. για έξι (6) συνεδρίες φυσικοθεραπείας κατοίκον έως τις 18-8-2017, σύμφωνα με τη με αριθμό …../18-8-2017 τριπλότυπη απόδειξη παροχής υπηρεσιών, 2) 3.150 ευρώ για αμοιβή του φυσικοθεραπευτή ……….. για εξήντα τρεις (63) φυσικοθεραπείες κατ’ οίκον (αξίας 50 ευρώ εκάστη) έως τις 15-12-2017 σύμφωνα με τις με αριθμούς …./20-8-2017, …./10-9-2017, …./22-9-2017, …./10-2017, …../16-10-2017, …./2-11-2017 και …./24-12-2017 αποδείξεις. Περαιτέρω, κατά το υπόλοιπο χρονικό διάστημα, ήτοι από 16.12.2017 έως 28.8.2018, ο ενάγων πραγματοποίησε 108 συνεδρίες φυσικοθεραπείας (ήτοι 3 συνεδρίες την εβδομάδα χ 36 εβδομάδες) αφού αυτό ήταν αναγκαίο για την πλήρη αποθεραπεία των καταγμάτων και του χρόνιου πόνου από το ατύχημα. Αυτές τις πραγματοποίησε με τον οικογενειακό φίλο και φυσικοθεραπευτή ……….., ο οποίος του παρείχε τις εν λόγω υπηρεσίες χωρίς αμοιβή, ήτοι από λόγους φιλοφροσύνης, καθόσον γνώριζε ότι δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα για απασχόληση επ’αμοιβή τρίτου φυσικοθεραπευτή. Οι υπηρεσίες αυτές αποτιμώνται στο συνολικό ποσό των 3.240 ευρώ (ήτοι 108 συνεδρίες χ 30 ευρώ η καθεμία), όσο δηλαδή θα κατέβαλε ο ενάγων σε φυσικοθεραπευτή επ’ αμοιβή, και όχι το ποσό των 50 ευρώ ανά φυσικοθεραπεία κατά το αγωγικό αίτημα. Το ανωτέρω ποσό οφείλουν να του το καταβάλουν οι εφεσίβλητοι εναγόμενοι κατ’άρθρο 930 παρ. 3 του ΑΚ. Επομένως κατά το κεφάλαιο της επιδίκασης δαπάνης για φυσικοθεραπείες πρέπει κατά παραδοχή του τρίτου λόγου εφέσεως να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη με αριθμό 826/2020 απόφαση που επιδίκασε το ποσό των 1.080 ευρώ διότι αυτή εκτίμησε εσφαλμένα το αποδεικτικό υλικό κρίνοντας ότι είναι υπερβολική η διενέργεια φυσικοθεραπείας τρεις φορές την εβδομάδα για πολυτραυματία με πολλαπλά κατάγματα για διάστημα περίπου οκτώ μήνες μετά τη λήξη της αναρρωτικής του άδειας και της επανόδου του στην εργασία.
Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 932 ΑΚ, σε περίπτωση αδικοπραξίας, ως τέτοια δε δεν νοείται μόνο αυτή που συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις της διάταξης του άρθρου 914 ΑΚ, αλλά και κάθε περίπτωση που θεμελιώνει υποχρέωση αποζημίωσης με βάση διατάξεις ειδικών νόμων, όπως και ο ΓΠΝ/1911 ανεξάρτητα από την αποζημίωση για την περιουσιακή ζημία, το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει εύλογη κατά την κρίση του χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, τούτο δε ισχύει ιδίως για εκείνον που υπέστη προσβολή της υγείας, της τιμής ή της αγνείας του ή στερήθηκε την ελευθερία του, ενώ σε περίπτωση θανάτωσης προσώπου η χρηματική αυτή ικανοποίηση μπορεί να επιδικαστεί στην οικογένεια του θύματος, λόγω ψυχικής οδύνης. Ως προς την καθιερούμενη με την άνω διάταξη αξίωση για χρηματική ικανοποίηση πρέπει να σημειωθούν τα εξής: 1. Η ηθική βλάβη είναι μη αποτιμητή σε χρήμα ζημία, που υφίσταται το πρόσωπο από την προσβολή των μη περιουσιακών αγαθών του (άρθρο 299 ΑΚ), 2. Για τον καθορισμό του ύψους της εύλογης χρηματικής ικανοποίησης το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη του τις συνθήκες της θανάτωσης του παθόντος, τον βαθμό του πταίσματος του υπαιτίου και του ενδεχομένως συντρέχοντος πταίσματος του παθόντος (με βάση το οποίο το δικαστήριο, ύστερα από σχετική ένσταση του υπόχρεου, άρθρ. 300 ΑΚ, μπορεί, ανάλογα με τη βαρύτητα που αποδίδει σ’ αυτό, να επιδικάσει ή μη χρηματική ικανοποίηση ή να μειώσει το ποσό αυτής), την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των μερών, τις λοιπές προσωπικές σχέσεις και ιδιότητές τους (ηλικία, φύλο, ευαισθησία) και άλλες ενδεχομένως συντρέχουσες περιστάσεις, εκτιμώντας τα στοιχεία κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και τον ορθό λόγο, που υπαγορεύουν την ύπαρξη κάποιας αναλογίας μεταξύ των στοιχείων αυτών και του μεγέθους της χρηματικής ικανοποίησης, δεδομένου ότι το εύλογο της χρηματικής ικανοποίησης δεν αποσυνδέεται από το ανάλογο αυτής προς τα άνω στοιχεία προσδιορισμού του μεγέθους της (ΑΠ 1760/2001, ΕλλΔ/νη 43.1350, ΑΠ 1431/2000, ΕλλΔ/νη 42.67).
Ακολούθως όλων των παραπάνω αν ληφθεί υπόψη το είδος και το μέγεθος των τραυματισμών του εφεσιβλήτου εκκαλούντος ενάγοντος, που περιγράφονται λεπτομερώς παραπάνω, αν και δεν προσδιορίστηκε μόνιμη αναπηρία από την αρμόδια υγειονομική επιτροπή αλλά ωστόσο έχει διαπιστωθεί περιορισμός της κινητικότητας του γόνατος καθώς η κάμψη υπολείπεται κατά 10 μοίρες περίπου, την ηλικία του (48 ετών την ημέρα του ατυχήματος), τα επαναλαμβανόμενα χειρουργεία το πρώτο διάστημα έστω και σε δομή ιδιωτικού νοσοκομείου που περιορίζει λίγο την ταλαιπωρία του ασθενούς, την έλλειψη συντρέχοντος πταίσματος εκ μέρους του και εν γένει την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των διαδίκων φυσικών προσώπων, αλλά όχι της τρίτης εκκαλούσας εφεσίβλητης ασφαλιστικής εταιρίας, δεδομένου ότι η ευθύνη της είναι εγγυητική (βλ. ΑΠ 2182/2009, ΑΠ 433/2008, ΕφΠειρ 154/2014, ΝΟΜΟΣ), το ύψος της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης αυτής πρέπει να καθοριστεί στο ποσό των 30.000 ευρώ. Η εκκαλούμενη επομένως, η οποία έκρινε ότι το χρηματικό ποσό των χρηματικής ικανοποίησης πρέπει να καθοριστεί στο ποσό των 35.000 ευρώ, έσφαλε μερικώς κατά τον εν μέρει βάσιμο σχετικό τρίτο λόγο της με αριθμό …………/2021 έφεσης ενώ πρέπει να απορριφθεί ο σχετικός λόγος της με αριθμό …………/2021 εφέσεως του παθόντος περί του αντιθέτου. Συνεπώς πρέπει να εξαφανιστεί η με αριθμό 826/2020 εκκαλουμένη απόφαση κατά το κεφάλαιο αυτό.
Περαιτέρω η επίδοση στον εναγόμενο καταψηφιστικής αγωγής για χρηματική απαίτηση δεν είναι μόνο σύνθετη διαδικαστική πράξη, αλλά έχει και το χαρακτήρα οιονεί όχλησης του οφειλέτη για την εκπλήρωση της παροχής του (Ολ.ΑΠ 23 – 24/2004, Ολ.ΑΠ 13/1994, ΑΠ 423/2012, ΑΠ 1520/ 2010). Ήδη, το άρθρο 346 ΑΚ, που όριζε ότι “ο οφειλέτης χρηματικής οφειλής, κι αν δεν είναι υπερήμερος, οφείλει νόμιμους τόκους αφότου επιδόθηκε η αγωγή για το ληξιπρόθεσμο χρέος”, αντικαταστάθηκε με το άρθρο 2 νόμου 4055/2012, που ισχύει, κατά το άρθρο 113 του νόμου αυτού, από 2.4.2012, κατά το οποίο: “Ο οφειλέτης χρηματικής οφειλής, και αν δεν είναι υπερήμερος, οφείλει νόμιμους τόκους αφότου επιδόθηκε η αγωγή ή η διαταγή πληρωμής για το ληξιπρόθεσμο χρέος (τόκος επιδικίας). Το ποσοστό του τόκου επιδικίας είναι δύο (2) εκατοστιαίες μονάδες ανώτερο του τόκου υπερημερίας, όπως ο τελευταίος ορίζεται εκάστοτε από το νόμο ή με δικαιοπραξία. Η προσαύξηση αυτή δεν ισχύει, εάν πριν από τη συζήτηση της αγωγής ο οφειλέτης αναγνωρίσει εγγράφως την οφειλή ή συμβιβαστεί εξωδίκως, ή εάν δεν ασκήσει ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής αντιστοίχως. Με αίτημα του εναγομένου το δικαστήριο δύναται κατ` εξαίρεση, εκτιμώντας τις περιστάσεις, να επιδικάσει την απαίτηση με το νόμιμο ή συμβατικό τόκο υπερημερίας. Η εξαίρεση ισχύει ιδίως για τις κατ` εύλογη κρίση του δικαστηρίου επιδικαζόμενες χρηματικές απαιτήσεις. Από τη δημοσίευση της οριστικής απόφασης που επιδικάζει εντόκως χρηματική οφειλή ή απορρίπτει ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής το ποσοστό του τόκου επιδικίας είναι τρεις (3) εκατοστιαίες μονάδες ανώτερο του τόκου υπερημερίας. Η προσαύξηση αυτή δεν ισχύει εάν δεν ασκηθεί ένδικο μέσο κατά της οριστικής απόφασης”. Σύμφωνα με τη νέα αυτή ρύθμιση αυξάνεται το ποσοστό των τόκων επιδικίας, προκειμένου να περιοριστούν η φιλοδικία και η άσκοπη απασχόληση των δικαστηρίων από δικαστικούς αγώνες που δεν έχουν ουσία, ενώ ενθαρρύνεται και επιβραβεύεται άμεσα ο οφειλέτης που, μεταξύ των άλλων, πριν από τη συζήτηση της αγωγής, αναγνωρίσει εγγράφως την οφειλή ή συμβιβαστεί εξωδίκως. Αν μάλιστα εμμένει να αντιδικεί, μολονότι ηττήθηκε πρωτοδίκως, διακινδυνεύει περαιτέρω αύξηση του επιτοκίου επιδικίας, για αυτό και εδώ ενθαρρύνεται και επιβραβεύεται άμεσα ο διάδικος που ηττήθηκε, αν αποδεχθεί την οριστική απόφαση και τερματίσει την αντιδικία. Η εξαίρεση που προβλέπεται επιτρέπει στο δικαστή να σταθμίσει εκείνες τις περιπτώσεις που ο εναγόμενος ευλόγως αντιδικεί, επειδή πρόκειται για απαίτηση εύλογης χρηματικής ικανοποίησης (π.χ. ηθική βλάβη) ή επειδή προβάλλει ένσταση συμψηφισμού (βλ. αιτιολογική έκθεση ν. 4055/2012). Έτσι, ο νόμιμος τόκος, μετά την επίδοσή της αγωγής, είναι πλέον ο (αυξημένος) τόκος επιδικίας. Σημειώνεται ότι δεν απαιτείται ρητή μνεία γι` αυτό στη δικαστική απόφαση, ενώ, αντίθετα, απαιτείται ρητή αναφορά σ` αυτήν, όταν το δικαστήριο κατ` εξαίρεση επιδικάζει την απαίτηση με το νόμιμο ή το συμβατικό επιτόκιο υπερημερίας. Ακολούθως πλέον ο τόκος υπερημερίας, κατά τη σαφή πρόθεση του νομοθέτη, πρέπει να επιδικάζεται μόνο στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο οφειλέτης χρηματικής απαίτησης ευλόγως αντιδικεί, δεδομένου ότι μοναδικό κριτήριο για την εξαίρεση από την επιδίκαση τόκου επιδικίας είναι το εύλογο ή όχι της αντιδικίας (ΑΠ 609/2020 ΑΠ 1207/2017 δημ. νόμος). Στη συγκεκριμένη περίπτωση τα επιδικαζόμενα κατά τα ανωτέρω ποσά θα επιδικαστούν με το νόμιμο τόκο υπερημερίας κατά το σχετικό λόγο τέταρτο λόγο των με αριθμό ………./2021 και ………/2021 εφέσεων και όχι επιδικίας (βλ. το άρθρο 346 του ΑΚ όπως αντικαταστάθηκε μετά τα άρθρα 2 και 113 του ν. 4055/2012). Τούτο δε διότι το παρόν δικαστήριο κρίνει ότι η αντιδικία ως προς τα παραπάνω ήταν εύλογη αναφορικά με τη βασιμότητα και το ύψος της συγκεκριμένης επίδικης αξίωσης (ΑΠ 1207/2017, ΑΠ 2033/2013 δημ. νόμος). Μετά τα παραπάνω και εφόσον δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι προς έρευνα, πρέπει να γίνουν δεκτές κατά ένα μέρος όλες οι κρινόμενες εφέσεις κατά τα ανωτέρω ως βάσιμες στην ουσία τους, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη με αριθμό 826/2020 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, όχι μόνον ως προς τα κεφάλαια για τα οποία έγιναν δεκτοί οι σχετικοί λόγοι έφεσης, αλλά στο σύνολό της για το ενιαίο της εκτέλεσης του τίτλου (Σαμουήλ, έκδοση 2006, σελ. 430, 431) και εντεύθεν και ως προς τις διατάξεις των δικαστικών εξόδων. Για τον ίδιο λόγο (ενότητα του τίτλου) θα εξαφανιστεί στο σύνολο της και η εκκαλουμένη με αριθμό 325/2021 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς παρόλο που αυτή προσβλήθηκε με λόγο έφεσης μόνο ως προς το κεφάλαιο της περί επιδίκαση τόκων επιδικίας και όχι υπερημερίας. Ακολούθως, πρέπει, αφού διακρατηθεί η υπόθεση το παρόν Δικαστήριο και ερευνηθούν οι με στοιχεία ………/2019 και ………/2019 συνεκδικαζόμενες όπως και πρωτοδίκως αγωγές και ακολούθως να γίνει δεκτή κατά ένα μέρος ως ουσιαστικά βάσιμη η με αριθμό …………/2019 αγωγή και να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενες οφείλουν εις ολόκληρον να καταβάλουν στον ενάγοντα το ποσό των 43.087,53 (7.442,53 + 2.405 + 3.240 + 30.000) με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επομένης της επίδοσης της αγωγής έως την εξόφληση. Η με αριθμό 325/2021 εκκαλουμένη απόφαση θα εξαφανιστεί μόνο ως προς το κεφάλαιο περί τόκων και της δικαστικής δαπάνης και συνεπώς θα αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι οφείλουν εις ολόκληρον να καταβάλουν στον ενάγοντα το ποσό των 26.127,76 ευρώ με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επομένη της επίδοσης της αγωγής έως την εξόφληση, ενώ μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος αμφοτέρων των βαθμών θα επιβληθούν στους εναγομένους με ενιαία διάταξη στο διατακτικό. Επομένως το συνολικά καταβλητέο στον ενάγοντα ποσό ανέρχεται σε 43.087,53 + 26.127,76 = 69.215,29 ευρώ. Η με αριθμό ………../2019 αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή στο σύνολο της και να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι οφείλουν εις ολόκληρον να καταβάλουν στην ενάγουσα ασφαλιστική εταιρία το ποσό των 26.127,76 ευρώ με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επομένη της επίδοσης της αγωγής έως την εξόφληση. Επίσης, τα δικαστικά έξοδα και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας του ενάγοντος εφεσιβλήτου, πρέπει, κατόπιν υποβολής του σχετικού, νόμιμου αιτήματος του (άρθρο 106, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), να επιβληθούν εις ολόκληρον εν μέρει σε βάρος των εναγομένων λόγω της εν μέρει ήττας τους (άρθρ. 178,183 και 189 ΚΠολΔ) κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό, ενώ τα δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας επί της με αριθμό …………./2019 αγωγής θα συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων μερών με βάση τη διάταξη του άρθρου 178 παρ. 1 του ΚΠολΔ. Θα οριστεί παράβολο για την περίπτωση της ασκήσεως ανακοπής ερημοδικίας εκ μέρους της απολιπομένης εφεσίβλητης ασφαλιστικής εταιρίας. Τέλος θα διαταχθεί η απόδοση όλων των παραβόλων εφέσεων στους καταθέσαντες αφού όλες έγιναν δεκτές έστω και κατά ένα μικρό μέρος (άρθρο 495 παρ. 3 του ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει με δικονομικά απούσα την εφεσίβλητη επί της με αριθμό ……../2021 εφέσεως και με τη δικονομική παρουσία των λοιπών διαδίκων α) τη με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……../2021 έφεση, β) τη με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./27.4.2021 έφεση και γ) την με αριθμό έκθεση κατάθεσης ………./2021 έφεση κατά των με αριθμούς 826/2020 και 325/2021 αποφάσεων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που εκδόθηκαν με τη δικονομική παρουσία των διαδίκων επί των με αριθμό κατάθεσης ………./2019 και …………/2019 αγωγών
Ορίζει το παράβολο ερημοδικίας στο ποσό των διακοσίων ενενήντα (290) ευρώ.
Απορρίπτει ό,τι έκρινε ως απορριπτέο στο σκεπτικό
Δέχεται τυπικά και κατά ένα μέρος κατ’ουσίαν τις εφέσεις
Διατάσσει την απόδοση των ηλεκτρονικών παραβόλων εφέσεων με αριθμούς …./2021, …./2021 και …/2021 στους καταθέσαντες
Εξαφανίζει τη με αριθμό 826/2020 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς και κατά ένα μέρος τη με αριθμό 325/2021 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς
Κρατεί και δικάζει τις υποθέσεις επί των ……../2019 και …../2019 αγωγών τις οποίες και συνεκδικάζει
Δέχεται κατά ένα μέρος τη με αριθμό ………./2019 αγωγή
Αναγνωρίζει ότι οι εναγόμενοι σε αυτή οφείλουν εις ολόκληρον να καταβάλουν στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των εξήντα εννέα χιλιάδων διακοσίων δεκαπέντε ευρώ και είκοσι εννέα λεπτών (69.215,29) με το νόμιμο τόκο υπερημερίας αφότου επιδόθηκε η αγωγή και μέχρι την εξόφληση
Επιβάλλει σε βάρος των εναγομένων μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος για αμφοτέρους τους βαθμούς δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων πεντακοσίων ευρώ (2.500) τα οποία τους βαρύνουν εις ολόκληρον
Δέχεται τη με αριθμό ………../2019 αγωγή
Αναγνωρίζει ότι οι εναγόμενοι οφείλουν εις ολόκληρον να καταβάλουν στην εναγομένη ασφαλιστική εταιρία το ποσό των είκοσι έξι χιλιάδων εκατόν είκοσι επτά χιλιάδων ευρώ και εβδομήντα έξι λεπτών του ευρώ (26.127,76) με το νόμιμο τόκο υπερημερίας αφότου επιδόθηκε η αγωγή και μέχρι την εξόφληση
Συμψηφίζει μεταξύ των διαδίκων μέρων τα δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 11 Απριλίου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων όσων εξ αυτών παραστάθηκαν.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ