Αριθμός απόφασης 257/2022

EΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

2ο  ΤΜΗΜΑ

ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Αριθμός Απόφασης 257/2022

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Αποτελούμενο από το Δικαστή Ελευθέριο Γεωργίλη, Εφέτη, ο οποίος ορίστηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και τη Γραμματέα Τ.Λ..

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:

Εκκαλούσας: εταιρίας ……………….  η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Θεολόγο Ζησίμου, με δήλωση.  Και

Εφεσίβλητης: εταιρίας ……………., η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της Αναστασία Αποστόλου.

Η ενάγουσα ζήτησε να γίνει δεκτή η από 28.7.2014 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………../2014 αγωγή, την οποία άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, με την απόφασή του 1228/2019 απέρριψε την αγωγή. Κατά της απόφασης αυτής η ενάγουσα άσκησε την από 3.6.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./2019 έφεση, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε (αριθμός έκθεσης κατάθεσης στο Εφετείο ………../2019) για τις 7.5.2020, αλλά δεν διεξήχθη, λόγω της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων. Ήδη, με την πράξη 78/2020 του Δικαστή, που ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, η οποία (πράξη) έλαβε τον ίδιο αριθμό έκθεσης κατάθεσης με αυτόν της κατάθεσης της έφεσης ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου για τον προσδιορισμό δικασίμου (…………/2019), προσδιορίστηκε η συζήτησή της αυτεπάγγελτα, κατ’ άρθρο 74 παρ. 2 του ν. 4690/2020, για τις 23.9.2021, οπότε αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο.Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της (από το πινάκιο) και συζητήθηκε.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εκκαλούσας, ύστερα από δήλωσή του, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ., δεν παραστάθηκεστο ακροατήριο του Δικαστηρίου, αλλά προκατέθεσε προτάσεις, ενώ η πληρεξούσια δικηγόρος της εφεσίβλητης, ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στις προτάσεις, που κατέθεσε.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Ι.  Νόμιμα φέρεται για συζήτηση, με την Πράξη 78/2020 του Δικαστή, που ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, κατ’ άρθρο 74 παρ. 2 του ν. 4690/2020, η από 3.6.2019 έφεση, μετά τον ορισμό νέας δικασίμου, ύστερα από τη μη διεξαγωγή της συζήτησής της, κατά την ορισθείσα δικάσιμο, της 7.5.2020, λόγω της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων.

ΙI.  Η από 3.6.2019 έφεση της ηττηθείσας ενάγουσας κατά της οριστικής απόφασης 1228/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς,που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία και με την οποία απορρίφθηκε η από 28.7.2014 αγωγή της, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 παρ. 1, 511, 513 παρ. 1 περ. β, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 2του Κ.Πολ.Δ.). Περαιτέρω, αρμοδίως φέρεται για συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του Κ.Πολ.Δ.), ενώ έχει κατατεθεί το σχετικό παράβολο, κατ’ άρθρο 495 παρ. 3Α. περ. γ´ του ίδιου Κώδικα. Πρέπει, επομένως,αφού γίνει τυπικά δεκτή (άρθρο 532 του Κ.Πολ.Δ.), να ερευνηθεί περαιτέρω, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.), κατά την ίδια ως άνω διαδικασία.

ΙΙΙ.  Η ενάγουσα (ήδη εκκαλούσα) – εταιρία με την επωνυμία «…………..», με την από 28.7.2014 αγωγή της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, ιστορούσε ότι με την εναγόμενη εταιρία με την επωνυμία «…………», σύναψε τις ειδικά αναφερόμενες συμβάσεις, με τις οποίες πώλησε και παρέδωσε στην τελευταία τα μνημονευόμενα αντικείμενα κατασκευής της, έναντι του συμφωνηθέντος τιμήματος, για τα οποία εκδόθηκαν τα επισυναπτόμενα τιμολόγια, προκειμένου να εγκατασταθούν στα ακίνητα που κατασκεύαζε η εναγομένη. Ότι, ενώ η τελευταία παρέλαβε τα ανωτέρω εμπορεύματα, δεν έχει καταβάλει το τίμημα, αξίας 27.448,86 ευρώ, όπως συμφωνήθηκε μετά την πάροδο τριάντα ημερών από την έκδοση των ανωτέρω φορολογικών στοιχείων. Ότι μετά από παραδεκτό περιορισμό του του καταψηφιστικού αιτήματος της αγωγής σε αναγνωριστικό, με τις προτάσεις της (άρθρο 223 του Κ.Πολ.Δ.), ζητούσε να αναγνωριστεί ότι η εναγομένη οφείλει να της καταβάλει το ανωτέρω ποσό των 27.448,86 ευρώ, το ποσό δε, που αναγράφεται στο κάθε τιμολόγιο,με το νόμιμο τόκο από την πάροδο 30 ημερών από την παραλαβή του, άλλως από την επίδοση της αγωγής. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων, αφού έκρινε νόμιμη την αγωγή, ως στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 361 και 513 του Α.Κ., την απέρριψε ως ουσιαστικά αβάσιμη. Ήδη, κατά της απόφασης αυτής, η ενάγουσα παραπονείται για τους διαλαμβανόμενους στην υπό κρίση έφεση λόγους, που ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητεί δε, την εξαφάνισή της, ώστε να γίνει δεκτή ηως άνω αγωγή.

ΙV.  Κατά τη διάταξη του άρθρου 683 του Α.Κ., «Όταν πρόκειται για σύμβαση κατασκευής έργου, σε περίπτωση αμφιβολίας, αν την ύλη που απαιτείται για το σκοπό αυτόν τη χορηγεί ο εργολάβος, εφαρμόζονται οι διατάξεις για την πώληση, και αν τη χορηγεί ο εργοδότης εφαρμόζονται οι διατάξεις για τη σύμβαση έργου». Η διάταξη αυτή θέτει ερμηνευτικό κανόνα για την περίπτωση που δεν πρόκειται ούτε για καθαρή πώληση ούτε για καθαρή μίσθωση έργου και έχει εφαρμογή μόνο σε περίπτωση αμφιβολίας, δηλαδή όταν οι συμβληθέντες δεν εκφράσθηκαν σαφώς περί του ποια σύμβαση (πώληση ή μίσθωση έργου) έχουν την πρόθεση να συνάψουν, δηλαδή όταν γεννώνται αμφιβολίες για την έννοια και την έκταση της βούλησής τους, οπότε το άρθρο αυτό προσδιορίζει την έννοια που πρέπει να αποδοθεί στη δήλωσή τους και όχι όταν οι συμβαλλόμενοι εκφράσθηκαν για την έννοια της σύμβασης σαφώς και δεν προκύπτει γι’ αυτήν καμία αμφιβολία, οπότε δεν υπάρχει πεδίο εφαρμογής του ερμηνευτικού κανόνα που θέτει η διάταξη αυτή (Α.Π. 403/1992 Ελλ.Δ/νη 1993, σελ. 1089, Εφ.Αθ. 6533/1996 Ελλ.Δ/νη 2000, σελ. 194,Μον.Εφ.Πειρ. 209/2020 και Μον.Εφ.Λαρ. 207/2020 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ»).Ειδικότερα, το περιεχόμενο της σύμβασης που καταρτίσθηκε μπορεί να παρέχει τα στοιχεία για τη διαπίστωση της αναμφίβολης βούλησης των μερών. Έτσι, ακόμη και αν ο εργολάβος κατασκευαστής χορηγεί την ύλη, οι συμβαλλόμενοι είναι δυνατόν να θέλησαν να καταρτίσουν σύμβαση έργου, εφόσον στη σύμβαση απαντούν στοιχεία χαρακτηριστικά, τυπικά της σύμβασης αυτής (έργου) και ασυμβίβαστα προς τη φύση της πώλησης, όπως τούτο συμβαίνει στην περίπτωση κατά την οποία, κατά ρητή ή σιωπηρή συμφωνία των μερών, η εκτέλεση του έργου θα γίνει από τον εργολάβο και το επιτελείο των τεχνιτών που διαθέτει στο εργαστήριό του, όταν η αξία του εκτελεστέου έργου είναι πολύ μεγαλύτερη από την αξία της ύλης, όταν το κατασκευαστέο πράγμα έχει προσδιορισθεί στη σύμβαση με ατομικά γνωρίσματα ή ιδιαίτερες ιδιότητες, έτσι ώστε να προσαρμόζεται αποκλειστικά στις ιδιαίτερες προσωπικές ανάγκες και επιθυμίες του παραγγελέως και, συνεπώς, σε τυχόν περίπτωση άρνησής του να παραλάβει το πράγμα δεν μπορεί, ή μόνο δυσχερώς μπορεί, να διατεθεί σε άλλον ενδιαφερόμενο (Α.Π. 957/2019 Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ», Εφ.Αθ. 6533/1996 Ελλ.Δ/νη 2000, σελ. 194, Εφ.Θεσ. 444/1995 Αρμ. 1995,σελ. 889, Εφ.Λαρ.49/2001Τ.Ν.Π.«ΝΟΜΟΣ», Μον.Εφ.Πειρ. 209/2020 ό.π.,Μον.Εφ.Λαρ. 207/2020ό.π., Βαλτούδης σε Απ. Γεωργιάδη, Σ.Ε.Α.Κ., έκδοση 2010, τόμος Ι, άρθρο 683, αρ. 7, σελ. 1269,Δελληγιάννης / Κορνηλάκης Ειδικό Ενοχικό Δίκαιο1992, Τόμος ΙΙ, παρ. 159και Καρδαράς σε Γεωργιάδη – Σταθόπουλου, Ερμ.Α.Κ., τόμος ΙΙΙ, άρθρο 683, αρ. 13),αφού είναι διαφορετικά από αυτά που παράγονται μαζικά ή διατίθενται στο εμπόριο βάσει τιμοκαταλόγων(Δελληγιάννης / Κορνηλάκης Ειδικό Ενοχικό Δίκαιο ό.π.).

V. Στην προκείμενη περίπτωση, από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα, που εξετάστηκε με επιμέλεια της ενάγουσας – εκκαλούσας, ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του (αντίθετα,σύμφωνα και με τον σχετικό ισχυρισμό της ενάγουσας, η κατάθεση του μάρτυρα της εναγομένης –εφεσίβλητης, μέλους του ΔΣ αυτής,ιδιότητα η οποία δεν αμφισβητήθηκε, δεν λαμβάνεται υπόψη, ως ανυπόστατο αποδεικτικό μέσο, διότι αυτός δεν είναι τρί-τος και μόνο ως διάδικος θα μπορούσε να εξεταστεί –Α.Π. 894/2021, Α.Π. 1192/2018,Α.Π. 2076/2017,Α.Π. 1457/2017καιΑ.Π. 1325/2017 όλες στηνΤ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ»),την επισκόπηση των προσκομιζόμενων φωτογραφιών, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 παρ. 1γ΄, 448 παρ. 2 και 457 παρ. 4 του Κ.Πολ.Δ.), καθώς και από όλα τα έγγραφα, που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νόμιμα, τα οποία λαμβάνονται υπόψη, είτε προς άμεση απόδειξη, είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων – η τυχόν αναφορά κατωτέρω ορισμένων από τα ανωτέρω έγγραφα είναι ενδεικτική, αφού δεν παραλήφθηκε κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς (Α.Π. 1045/2017 και Α.Π. 386/2015 στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”) – αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η εκκαλούσα εταιρία δραστηριοποιείται στην πώληση, μετά από κατασκευή, μεταλλικών αντικειμένων, όπως κουφωμάτων, πορτών, παραθύρων και των πλαισίων τους, ενώ η εφεσίβλητη δραστηριοποιείται στοχώρο της μελέτης, επίβλεψης και εκτέλεσης τεχνικών – οικοδομικών έργων. Μεταξύ του ……….. –ομόρρυθμου εταίρου της εκκαλούσας και του …………….. πρώην διευθύνοντος συμβούλου και μεταγενέστερα μέλους του Δ.Σ. της εφεσίβλητης, είχε αναπτυχθεί φιλική και οικογενειακή σχέση από τη δεκαετία του 1980. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι περί τα μέσα του έτους 2009, οι συμβαλλόμενοι συμφώνησαν για την κατασκευή από την εκκαλούσα των μεταλλικών κατασκευών σε πολυκατοικία (ψευτόκασες, παντζούρια, παράθυρα, πόρτες και κάγκελα), που η εφεσίβλητη ανέγειρε επί τις οδού ………… στα Καμίνια του Πειραιά, αρχικά των ψευτοκασών και μεταγενέστερα και των υπόλοιπων κατασκευών.Στο πλαίσιο αυτό μάλιστα, η εκκαλούσα προσκομίζει και συγκεκριμένο προϋπολογισμό του έργου με σχετικές οικονομικές προσφορές, που προσκομίστηκαν στην εφεσίβλητη μεταγενέστερα της ανωτέρω προφορικής τους συμφωνίας(με ημερομηνία 12.3.2010), για την κατασκευή και τοποθέτηση κουφωμάτων αλουμινίου στους πέντε ορόφους της οικοδομής (διαφόρων διαστάσεων, άλλα μονόφυλλα, άλλα δίφυλλα, άλλα ανοιγόμενα, άλλα χωνευτά, άλλα επάλληλα,άλλα με σίτα, άλλα με φεγγίτη, άλλα με τζάμι, άλλα με ανάκληση και άλλα σταθερά), την προμήθεια υαλοπινάκων διαφόρων διαστάσεων και για διάφορες λοιπές εργασίες (κατασκευή και τοποθέτηση σκέπαστρων σιδήρου με κάλυψη από πάνελ πολυουρεθάνης, κατασκευή και τοποθέτηση πόρτας σιδήρου με λαμαρίνα μονή, βιτρινών αλουμινίου με τζάμια και κλειδαριά, κατασκευή και τοποθέτηση κάγκελων μασίφ σιδήρου με χιαστό στο επάνω μέρος και κατασκευή και τοποθέτηση φαναριών σκάλας ορόφων και πορτών σιδήρου αποθηκών).Οι ανωτέρω κατασκευές, που ανέλαβε να εκτελέσει η εκκαλούσα,δεν υπήρχαν πριν την κατάρτιση της σύμβασης και ανέλαβε να τις κατασκευάσει, με την αγορά υλικών (αλουμινίου, σίδηρου, υαλοπινάκων κλπ.), κυρίως από την εταιρία ……., με την οποία συνεργαζόταν και προμηθευόταν υλικά. Προς τούτο διέθετε στο εργαστήριό της σχετικό επιτελείο, αποτελούμενο από10 έως 15 τεχνίτες, όπως κατέθεσε στο ακροατήριο και ο μάρτυρας απόδειξης. Δεν επρόκειτο δηλαδή για προϊόντα που παράγονταν μαζικά από την επιχείρηση της εκκαλούσας, ώστε να μπορούν να διατεθούν σε οποιονδήποτε πελάτη της, βάσει τιμοκαταλόγου, αλλά για κατασκευές, με βάση τα ιδιαίτερα γνωρίσματα της συγκεκριμένης οικοδομής (τύπο, σχήμα, διαστάσεις) και τις επιθυμίες της εφεσίβλητης, που δεν θα ήταν ευχερές να διατεθούν αλλού, σε περίπτωση που η τελευταία αρνούνταν να τα παραλάβει. Με βάση τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά, συνάγεται,σύμφωνα και με όσα αναφέρονται στην πιο πάνω μείζονα σκέψη, ότι τα συμβαλλόμενα μέρη δεν είχαν ως σκοπό καθ’ εαυτή την πώληση των κινητών πραγμάτων, όπως αναφέρει η εκκαλούσα με την αγωγή της, αλλά απέβλεψαν κυρίως, σε ορισμένο αποτέλεσμα, που αποτελεί αντικείμενο της σύμβασης μίσθωσης έργου,παρά το γεγονός ότι η ύλη χορηγήθηκε από την εκκαλούσα – εργολάβο.Επιπλέον, όπως αναφέρθηκε ανωτέρω,είχε δοθεί και σχετικός προϋπολογισμός του έργου με βάση τις σχετικές προσφορές της εκκαλούσας, ενώ δεν αποδείχθηκε ότι η αξία της ύλης είναι πολύ μεγαλύτερη του έργου, που εκτέλεσε η τελευταία. Σημειωτέον ότι η εφεσίβλητη με τις προτάσεις της ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, είχε ευθέως αμφισβητήσει τις επικαλούμενες με την αγωγή συμβάσεις, ισχυριζόμενη ότι αυτή ήταν αόριστη, αφού η εκκαλούσα δεν ανέφερε σε κανένα σημείο ποιο ήταν το έργο που της είχε αναθέσει (η εφεσίβλητη), ούτε τη μεταξύ τους συναφθείσα σύμβαση έργου, ενώ (ισχυρίστηκε) ότι οι κατασκευές, που ανέλαβε να εκτελέσει με τη σύμβαση έργου, στην επί της οδού Βασιλικών 22 οικοδομή, είχαν ελλείψεις και κακοτεχνίες. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που κρίνοντας όμοια, εκτίμησε ότι μεταξύ των διαδίκων συνάφθηκε σύμβαση έργου και όχι πώληση, έστω και με ελλιπή αιτιολογία, η οποία συμπληρώνεται από αυτήν της παρούσας (άρθρο 534 του Κ.Πολ.Δ.), ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και εφάρμοσε το νόμο και πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο περί του αντιθέτου πρώτος λόγος της έφεσης. Περαιτέρω, η εκκαλούσα στην από 28.7.2014 αγωγή της δεν ανέφερε άλλα πραγματικά περιστατικά πλην της πώλησης των αναφερόμενων υλικών – αντικειμένων, ώστε να δύναται το Δικαστήριο, υπάγοντάς τα στον προσήκοντα κανόνα δικαίου, να εφαρμόσει τις διατάξεις περί μίσθωσης έργου. Και τούτο, διότι γινόταν λόγος σ’ αυτήν (αγωγή)περί του ότι η εκκαλούσα πώλησε στην εφεσίβλητη διάφορα αντικείμενα κατασκευής δικής της (εκκαλούσας), προς το σκοπό εγκατάστασής τους (από την εφεσίβλητη) στα ακίνητα που η τελευταία κατασκεύαζε, δυνάμει προφορικής συμφωνίας, εμπορεύματα τα οποία και της παρέδωσε. Ότι η εφεσίβλητη τα παρέλαβε ανεπιφύλακτα, χωρίς να της καταβάλει το τίμημα, ενώ παρέθεσε στην αγωγή και τα σχετικά τιμολόγια, χωρίς καμία αναφορά σε εργασίες εγκατάστασης και κατασκευής τους από αυτήν (εκκαλούσα) σεοικοδομή, που η εφεσίβλητη κατασκεύαζε, όπως όψιμα ισχυρίζεται. Εξάλλου, από τα επισυναφθέντα στην αγωγή τιμολόγια, όπως παρατίθενται σ’ αυτά τα αγαθά (ενδεικτικά αναφέρονταν: φανάρι αποτελούμενο από στράντζα, κοιλ/οί 30 Χ 20 σταθερά πλαίσια σιδήρ. 200 Χ 50, μονόφ. ανοιγ. 0,40 Χ100, σταθερά αλουμ. 0,40 Χ 0,60, διφ. Επλαλλ. 2,70 Χ 2,60, δίφ. χων.160 Χ 210, Αρμοκαλ. Αλουμ. Συρρ., Σταχ 040 Χ 060, Κάγκελα Φάτσα Τρ.Μ. 38,60 Χ 35,00), χωρίς καμία άλλη αναφορά, δεν είναι εφικτό από το Δικαστήριο, να εκτιμήσει ότι πρόκειται για σύμβαση έργου, εφαρμόζοντας τις σχετικές διατάξεις. Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, δεν είχε τη δυνατότητα να υπαγάγει τα πραγματικά περιστατικά στις περί μίσθωσης έργου διατάξεις, ώστε, μετά από εξέταση της ουσίας της υπόθεσης, να επιδικάσει στην εκκαλούσα την τυχόν οφειλόμενη αμοιβή από την εφεσίβλητη (adhoc Εφ.Λαρ. 49/2001ό.π.,Μον.Εφ.Πειρ. 209/2020ό.π. και Μον.Εφ.Λαρ. 207/2020 ό.π.) και μην πράττοντας τούτο, έστω καιχωρίς αιτιολογία, η οποία συμπληρώνεται με αυτήν της παρούσας (άρθρο 534 του Κ.Πολ.Δ.), ορθά εφάρμοσε το νόμο και πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο περί του αντιθέτου δεύτερος λόγος της έφεσης.

VΙ.  Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος της έφεσης προς έρευνα, πρέπει να απορριφθεί αυτή ως ουσιαστικά αβάσιμη,να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του ηλεκτρονικού παραβόλου των εκατό (100) ευρώ με αριθμό …………, που κατατέθηκε από την εκκαλούσα και να καταδικαστεί η τελευταία, λόγω της ήττας της, στη δικαστική δαπάνη της εφεσίβλητης, όπως αυτή αιτείται,με βάση το αίτημα της αγωγής, όπως παραδεκτά περιορίστηκε (από την εκκαλούσα),στο ποσό των 17.447,96ευρώ, με τις προτάσεις της, ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρα 294 εδ. α, 295 παρ.1 και 297 του Κ.Πολ.Δ.),χωρίς η εφεσίβλητη να προβάλει αντίρρηση (άρθρο 294εδ. β του Κ.Πολ.Δ.),για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας (άρθρα 176, 183, 191 παρ. 2 του ίδιου Κώδικα,58 παρ. 3,69 παρ. 1, 68 παρ. 1 και 63 παρ. 1 περ. i. α του ν. 4194/2013– Κώδικας Δικηγόρων), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.

Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ ουσία την από 3.6.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………/2019 έφεση, κατά της οριστικής απόφασης 1228/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.

Διατάσσει την εισαγωγή στο δημόσιο ταμείο του κατατεθέντος από την εκκαλούσα παραβόλου, ποσού εκατό (100) ευρώ, που αναφέρεται στο σκεπτικό.  Και

Καταδικάζει την εκκαλούσα στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της εφεσίβλητης, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, τα οποία καθορίζει στο ποσό των εφτακοσίων (700) ευρώ.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στις 5 Μαΐου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.

Ο   ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                       Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ