ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός Απόφασης: 23/2019
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Ιωάννη Γερωνυμάκη, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς και τη Γραμματέα Γ.Λ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη έφεση κατά της υπ’ αριθ. 767/2016 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών για ζημίες από αυτοκίνητο (άρθρο 681Α του ΚΠολΔ), ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα εντός της διετίας από τη δημοσίευσή της (άρθρα 495 επ., 511, 513 παρ. 1β, 518 παρ. 2, 520 του ΚΠολΔ), δοθέντος ότι κανένας από τους διαδίκους επικαλείται ούτε αποδεικνύεται από τη δικογραφία ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έχει επιδοθεί και αρμοδίως φέρονται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού (άρθρο 19 του ΚΠολΔ), ενώ κατατέθηκαν τα νόμιμα παράβολα με αριθμούς …/.. (ΤΑΧΔΙΚ), ……. (ΤΑΧΔΙΚ), …… (ΔΗΜΟΣΙΟΥ) ……… (ΔΗΜΟΣΙΟΥ), …….. (ΔΗΜΟΣΙΟΥ) και …….. (ΔΗΜΟΣΙΟΥ) συνολικού ποσού 200 ευρώ, τα οποία επισυνάπτονται στην από 25/5/2016 έκθεση που συνέταξε η Γραμματέας του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 του ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, η έφεση να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία (άρθρα 533 παρ. 1, 591 παρ. 7 του ΚΠολΔ).
Ο ενάγων, ήδη εφεσίβλητος, στην από 20/1/2015 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …….. αγωγή του ισχυρίστηκε ότι η πρώτη εναγόμενη, ήδη δεύτερη εκκαλούσα, ………., την 27/8/2014 οδηγώντας το υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας ……..ΙΧΕ αυτοκίνητο, συνιδιοκτησίας της ίδιας και του δεύτερου εναγόμενου, ήδη τρίτου εκκαλούντος, ………, κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου ο κάθε ένας, του οποίου η αστική ευθύνη για τις έναντι τρίτων ζημιές ήταν ασφαλισμένη κατά το χρόνο εκείνο στην τρίτη εναγόμενη, ήδη πρώτη εκκαλούσα, ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία «……..», προκάλεσε από αποκλειστική υπαιτιότητά της υλικές ζημίες στο υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας …….. ΙΧΕ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του, που οδηγούσε, στο τροχαίο ατύχημα που έγινε υπό τις συνθήκες που αναφέρει στην αγωγή του. Ζητούσε, να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να του καταβάλουν, ευθυνόμενοι εις ολόκληρον έκαστος, το συνολικό ποσό των 5.341,98 ευρώ ως αποζημίωση λόγω της ζημίας του και χρηματική του ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης που υπέστη, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και να καταδικαστούν στην εν γένει δικαστική του δαπάνη. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την προσβαλλόμενη απόφασή του, δέχθηκε εν μέρει την αγωγή ως ουσιαστικά βάσιμη και υποχρέωσε τους εναγόμενους να καταβάλουν στον ενάγοντα, ευθυνόμενοι εις ολόκληρον ο κάθε ένας, το ποσό των 4.341,98 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση. Ήδη οι εναγόμενοι – εκκαλούντες με την υπό κρίση έφεσή τους παραπονούνται για κακή εφαρμογή του νόμου και εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν να γίνει δεκτή η έφεσή τους ώστε να εξαφανιστεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να απορριφθεί η αγωγή στο σύνολό της. Επίσης, επικαλούμενοι την εκούσια εν μέρει εκτέλεση της προσβαλλόμενης απόφασης, κατά το μέρος που κηρύχθηκε προσωρινά εκτελεστή, ζητούν, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 914 του ΚΠολΔ, την επαναφορά των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση και να υποχρεωθεί ο εφεσίβλητος – ενάγων να αποδώσει σε αυτούς το ποσό των 1.088,73 ευρώ, που του κατέβαλαν εκουσίως, σε μερική εκτέλεση της ανωτέρω αποφάσεως, με τον νόμιμο τόκο από την επομένη της καταβολής του.
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα απόδειξης που εξετάστηκε στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την προσβαλλόμενη απόφαση πρακτικά, οι εναγόμενοι δεν εξέτασαν μάρτυρα και όλων των εγγράφων που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται είτε ως άμεσα αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, συμπεριλαμβανομένων των φωτογραφιών που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 αριθμ. 3, 448 παρ. 2 και 457 παρ. 4 του ΚΠολΔ) αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά (σημειωτέον ότι οι εκκαλούντες αν και επικαλούνται τις υπ’ αριθμ. …. και …… ένορκες καταθέσεις των …… και …… αντίστοιχα, δεν τις προσκομίζουν και επομένως δεν λαμβάνονται υπόψη): Απογευματινές ώρες της 27/8/2014 η πρώτη εναγόμενη, ………, οδηγούσε το υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας ………. ΙΧΕ αυτοκίνητο συνιδιοκτησίας της ίδιας και του συζύγου της ………, δεύτερου εναγόμενου κατά ποσοστό 50% εξ αδιαίρετου στον κάθε ένα, του οποίου η αστική ευθύνη για τις έναντι τρίτων ζημίες ήταν ασφαλισμένη κατά τον ανωτέρω χρόνο στην τρίτη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία «……» και εκινείτο με μικρή ταχύτητα επί της οδού ……. (πρώην ….) εντός της πόλης του Πύργου Ηλείας και στην δεξιά λωρίδα της οδού με κατεύθυνση από το κέντρο της πόλης προς τον Κόμβο Φιλοθέης. Η εν λόγω οδός είναι διπλής κατεύθυνσης, τα δυο ρεύματα κυκλοφορίας διαχωρίζονται με νησίδα και κάθε ρεύμα κυκλοφορίας διαχωρίζεται κατά δυο λωρίδες κυκλοφορίας. Όταν περί ώρα 19:45 βρισκόταν στο ύψος του Εθνικού Σταδίου Πύργου και σε σημείο που η νησίδα διακόπτεται, επιχείρησε να πραγματοποιήσει ελιγμό από τη δεξιά λωρίδα όπου εκινείτο προς τα αριστερά, με σκοπό να πραγματοποιήσει αναστροφή και να εισέλθει στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, χωρίς όμως από αμέλειά της, δηλαδή από έλλειψη της προσοχής που όφειλε από τις περιστάσεις να επιδείξει, καταβάλλοντας την επιμέλεια του μέσου συνετού οδηγού κάτω από ανάλογες συνθήκες, να αντιληφθεί το κινούμενο στην ίδια οδό και με την ίδια κατεύθυνση υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας ……..ΙΧΕ αυτοκίνητο που οδηγούσε ο ενάγων, ο οποίος την ώρα εκείνη εκινείτο με κανονική ταχύτητα στην αριστερή λωρίδα και βρισκόταν πίσω και αριστερά του οχήματος την πρώτης εναγόμενης και σε πολύ μικρή απόσταση. Αποτέλεσμα της κίνησης αυτής της πρώτης εναγόμενης ήταν το όχημά της να παρεμβληθεί αιφνιδιαστικά στην πορεία του οχήματος του ενάγοντος και ο τελευταίος, μην έχοντας δυνατότητα να πραγματοποιήσει αποφευκτικό ελιγμό ή να τροχοπεδήσει λόγω του πλήρους αιφνιδιασμού του, να επιπέσει με το εμπρόσθιο δεξιό τμήμα του οχήματός του στο οπίσθιο αριστερό τμήμα του οχήματος της πρώτης εναγόμενης και να προκληθούν υλικές ζημίες και στα δυο οχήματα. Με βάση τα ανωτέρω αποδεικνύεται ότι αποκλειστικά υπαίτια στην πρόκληση του ατυχήματος ήταν η εναγόμενη οδηγός, η οποία μην οδηγώντας με σύνεση και με διαρκώς τεταμένη την προσοχή της, πραγματοποίησε έξαφνα ελιγμό προς τα αριστερά, χωρίς να καταστήσει εγκαίρως γνωστή την πρόθεσή της στους λοιπούς χρήστες της οδού με τη χρήση του αριστερού δείκτη αλλαγής κατεύθυνσης, να πλησιάσει προοδευτικά την αριστερή πλευρά του οδοστρώματος και να βεβαιωθεί ότι μπορεί να αλλάξει κατεύθυνση προς τα αριστερά με ασφάλεια τόσο της ίδιας όσο και των λοιπών χρηστών της οδού (άρθρα 21 και 23 του ΚΟΚ). Τα ανωτέρω αποδεικνύονται από τις επιφάνειες των δυο οχημάτων που προκλήθηκαν οι υλικές ζημίες λόγω της σύγκρουσης. Συγκεκριμένα από την επισκόπηση των φωτογραφιών των δυο οχημάτων που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται αποδεικνύεται ότι το όχημα που οδηγούσε η πρώτη εναγόμενη υπέστη φθορά στην πίσω αριστερή γωνία του και μάλιστα φαίνεται να προκλήθηκε κατόπιν σύγκρουσης υπό γωνία, ενώ το όχημα του ενάγοντος στην εμπρόσθια και δεξιά πλευρά του, καθώς έχει καταστραφεί ο δεξιός εμπρόσθιος φανός του σε αντίθεση με τον αριστερό εμπρόσθιο φανό ο οποίος είναι άθικτος. Ο ισχυρισμός των εναγόμενων ότι το ατύχημα συνέβη την ώρα που το αυτοκίνητο που οδηγούσε η πρώτη εναγόμενη ήταν ακινητοποιημένο δίπλα στη νησίδα και ανάμεσα στα δυο ρεύματα κυκλοφορίας αναμένοντας να της δοθεί η δυνατότητα να εισέλθει στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, οπότε ο ενάγων χωρίς να το αντιληφθεί έγκαιρα επέπεσε σε αυτό, δεν αποδεικνύεται βάσιμος, διότι από κανένα απολύτως αποδεικτικό στοιχείο αποδείχθηκε ότι την ώρα του ατυχήματος το αυτοκίνητο των δυο πρώτων εναγόμενων ήταν ακινητοποιημένο δίπλα στη νησίδα. Καταρχάς είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν από τη θέση αυτή η πρώτη εναγόμενη είχε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει ευχερώς την αναστροφή, χωρίς άλλο ελιγμό στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, ενόψει του στενού οδοστρώματος. Εκτός τούτου όμως, στην περίπτωση αυτή το όχημα του ενάγοντος θα έπρεπε να είχε υποστεί ζημίες στο εμπρόσθιο και αριστερό τμήμα του, δεδομένης της κίνησής του κοντά στη νησίδα, το δε όχημα των δυο πρώτων εναγόμενων θα έπρεπε να είχε υποστεί εκτεταμένες φθορές στην αριστερή πλευρά του και κυρίως στην οπίσθια αριστερή πόρτα, η οποία στις φωτογραφίες φαίνεται ότι είναι ανέπαφη. Άλλωστε η βασιμότητα του ως άνω ισχυρισμού των εναγόμενων προϋποθέτει ότι ο ενάγων δεν αντιλήφθηκε το ακινητοποιημένο έμπροσθέν του όχημα και δεν πραγματοποίησε τον παραμικρό αποφευκτικό ελιγμό, χωρίς όμως αυτό όχι μόνο να αποδεικνύεται από κάποιο αποδεικτικό στοιχείο, αλλά και σε κάθε περίπτωση να μην δικαιολογείται, καθώς η ταχύτητά του ήταν εντός του νόμιμου ορίου, η οδός ήταν ευθεία και είχε απεριόριστη ορατότητα, χωρίς αυτή να περιοριζόταν, κατά τον ισχυρισμό των εναγόμενων, από το φως του ήλιου, ο οποίος την ώρα εκείνη έδυε και βρισκόταν μπροστά στα αυτοκίνητα που κινούνταν με την ίδια κατεύθυνση με αυτή των δύο εμπλεκόμενων οχημάτων, πρωτίστως διότι, όπως ευκρινώς φαίνεται στις φωτογραφίες, ο ενάγων είχε «κατεβάσει» το σκίαστρο που βρίσκεται στη θέση του οδηγού ως προστασία του από το φως του ήλιου. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που τα ίδια έκρινε, ορθά εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει ο πρώτος λόγος της έφεσης, με τον οποίο οι εκκαλούντες – εναγόμενοι παραπονούνται ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο δέχθηκε ότι η εναγόμενη οδηγός ήταν αποκλειστικά υπαίτια της πρόκλησης του ατυχήματος και απέρριψε την προβαλλόμενη με τις πρωτόδικες προτάσεις τους ένσταση συνυπαιτιότητας του ενάγοντος, την οποία επανέφεραν με τον λόγο αυτό, να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος.
Από το ένδικο ατύχημα το αυτοκίνητο του ενάγοντος υπέστη φθορές για την αποκατάσταση των οποίων απαιτείται ο τελευταίος να καταβάλει για την αγορά ενός εμπρόσθιου φτερού το ποσό των 113,82 ευρώ, για την αγορά ενός εμπρόσθιου καπώ το ποσό των 292,68 ευρώ, για την αγορά εμπρόσθιου φανού το ποσό των 77,23 ευρώ, για την αγορά εμπρόσθιου προφυλακτήρα το ποσό των 219,51 ευρώ, για την αγορά τραβέρσας άνω προφυλακτήρα το ποσό των 65,04 ευρώ, για την αγορά τραβέρσας κάτω προφυλακτήρα το ποσό των 77,23 ευρώ, για την αγορά εμπρόσθιας μετώπης το ποσό των 170,73 ευρώ, για την αγορά γωνίας φλας το ποσό των 20,32 ευρώ, για την αγορά παγουριού νερού το ποσό των 130,08 ευρώ, για την αγορά ενός εμπρόσθιου προβολέα το ποσό των 109,78 ευρώ, για την αγορά δύο εμπρόσθιων πλαστικών βάσεων το ποσό των 40,64 ευρώ και συνολικά, πλέον ΦΠΑ 23% του ποσού των 1.619,98 ευρώ (υπ’ αριθμ. ………. δελτίο αποστολής τιμολόγιο του ……….), για την αγορά ενός ψυγείου νερού το ποσό των 100 ευρώ, για την αγορά ενός ψυγείου a/c το ποσό των 100 ευρώ και για την αγορά ενός βεντιλατέρ το ποσό των 100 ευρώ και συνολικά πλέον ΦΠΑ 23% το ποσό των 369 ευρώ (υπ’ αριθμ. …….. δελτίο αποστολής τιμολόγιο της ………), για την εξαγωγή και τοποθέτηση ψυγείου νερού, ψυγείου a/c και του βαντιλατέρ το ποσό των 123 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ 23% (υπ’ αριθμ. ……. τιμολόγιο του ……..) και για εργασία τοποθέτησης των ανταλλακτικών και επισκευής των βλαφθέντων μερών και τοπική βαφή το συνολικό ποσό, πλέον ΦΠΑ 23% των 1.230 ευρώ (υπ’ αριθμ. …….. τιμολόγιο του ………). Συνολικά δαπάνησε το ποσό των 3.341,98 ευρώ.
Περαιτέρω αποδεικνύεται ότι το όχημα του ενάγοντος, εργοστασίου κατασκευής NISSAN EUROPE S τύπου X- TRAIL, 2.000 cc, με ημερομηνία πρώτης κυκλοφορίας 3/1/2005 που είχε αξία πριν το ένδικο ατύχημα 7.000 ευρώ, υπέστη μείωση της εμπορικής του αξίας, διότι παρά την ανωτέρω επισκευή του, στους υποψήφιους αγοραστές αυτού στο μέλλον παρατηρείται απροθυμία αγοράς επισκευασμένων αυτοκινήτων, λόγω του φόβου εμφανίσεως κρυμμένων ελαττωμάτων κατά τη χρήση τους στο μέλλον. Η μείωση δε αυτή, λαμβανομένης υπόψη της έκτασης των ζημιών, της επιμελημένης επισκευής του ανωτέρω αυτοκινήτου σε συνεργεία επιλογής του ενάγοντος και της αντικατάστασης των βλαβέντων μερών του που δεν σχετίζονται με τη μηχανική του λειτουργία με καινούργια ανταλλακτικά, ανέρχεται σε ποσοστό 5% επί της αξίας του ως άνω αυτοκινήτου και προσδιορίζεται στο ποσό των 350 ευρώ. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την προσβαλλόμενη απόφασή του δέχθηκε ότι η μείωση της εμπορικής αξίας του ζημιωθέντος αυτοκινήτου μειώθηκε κατά το ποσό των 700 ευρώ έσφαλε και πρέπει ο δεύτερος λόγος της έφεσης, με τον οποίο οι εναγόμενοι παραπονούνται ότι η πιο πάνω εκτίμηση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου δεν είναι ορθή, διότι δεν υπέστη μείωση της εμπορικής αξίας του, να γίνει εν μέρει δεκτός και ως ουσιαστικά βάσιμος Τέλος, ενόψει των συνθηκών κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα το ένδικο ατύχημα, του βαθμού υπαιτιότητας του οδηγού του ζημιογόνου οχήματος στην πρόκληση του ατυχήματος, της κοινωνικής θέσεως και οικονομικής καταστάσεως των διαδίκων φυσικών προσώπων, ο ενάγων υπέστη ηθική βλάβη και πρέπει να του επιδικαστεί ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση αυτής το ποσό των 300 ευρώ, που, μετά από στάθμιση των κατά νόμο στοιχείων, σύμφωνα και με τους κανόνες και τα διδάγματα της ανθρώπινης εμπειρίας και λογικής, τα οποία λαμβάνονται υπόψη αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο, κρίνεται εύλογο (άρθρο 932 του ΑΚ). Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που τα ίδια έκρινε δεν έσφαλε και πρέπει ο περί του αντιθέτου τρίτος λόγος της έφεσης να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος.
Κατόπιν αυτών, αφού δεν υπάρχει άλλος λόγος προς έρευνα, πρέπει η έφεση να γίνει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση στο σύνολό της για το ενιαίο της εκτέλεσης του τίτλου (ΑΠ 748/1984 ΕλλΔνη 26, 642, ΕφΠειρ 587/2008 ΕΣυγκΔ 2009, 329, Σαμουήλ, Η έφεση, έκδοση 2009, σελ. 447). Ακολούθως, πρέπει, αφού κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο (άρθρο 535 παρ. 1 του ΚΠολΔ), να ερευνηθεί η αγωγή, να γίνει αυτή εν μέρει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να καταβάλουν στην ενάγοντα, ευθυνόμενοι εις ολόκληρον ο κάθε ένας, το ποσό των τριών χιλιάδων εννιακοσίων ενενήντα ενός ευρώ και ενενήντα οκτώ λεπτών (3.991,98) με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση, απορριπτομένης της αίτησης για επαναφορά των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση, διότι το πιο πάνω επιδικασθέν ποσό είναι μεγαλύτερο από αυτό που προσωρινά εκτελέσθηκε. Ένα μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος και για τους δυο βαθμούς δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθεί σε βάρος των εναγόμενων λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας των διαδίκων (άρθρα 178 παρ. 1, 183, 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ), σύμφωνα με το διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ την έφεση τυπικά και κατ’ ουσίαν.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ’ αριθμ. 767/2016 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε με την ειδική διαδικασία των αυτοκινητικών διαφορών.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και δικάζει επί της από 20/1/2015 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …….. αγωγής.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τους εναγόμενους να καταβάλουν στον ενάγοντα, ευθυνόμενοι εις ολόκληρον ο κάθε ένας, το ποσό των τριών χιλιάδων εννιακοσίων ενενήντα ενός ευρώ και ενενήντα οκτώ λεπτών (3.991,98) με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αίτηση περί επαναφοράς των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος των εναγόμενων ένα μέρος της δικαστικής δαπάνης του ενάγοντος και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, το οποίο ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, την 14 Ιανουαρίου 2019.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ