Αριθμός απόφασης 213 /2022

Αριθμός    213 /2022

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Τμήμα 4^ο

Αποτελούμενο από τη Δικαστή Παρασκευή Μπερσή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα  Τ.Λ..

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις  …………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :

ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: …………., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Στέφανο Ανδριακόπουλο (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).

ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ:  1) ……… και 2) …………, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιό τους δικηγόρο Νικόλαο Γεωργιάδη.

Οι εφεσίβλητοι άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από  16.11.2016 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../2016) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 511/2018 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε κατά ένα μέρος την αγωγή.

Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου η εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα με την από 5.3.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../2019) έφεσή της, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε αρχικά (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου  …………../2019)  η 5^η.3.2020, μετά δε από αναβολή, η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.

Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.

Ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εκκαλούσας, ο οποίος παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξε τις απόψεις του με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε και ο πληρεξούσιος δικηγόρος των εφεσιβλήτων, αφού έλαβε το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε.

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η κρινόμενη, από 5.3.2019 (υπ΄αριθ. κατάθ. ………./8.3.2019 – …………/15.3.2019) έφεση της πρωτοδίκως ηττηθείσας εναγομένης, ………., κατά των εν μέρει νικησάντων εναγόντων και της υπ΄αριθ. 511/2018 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτικής διαδικασίας) ασκήθηκε νομότυπα, με κατάθεση του δικογράφου στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου (άρθρα 495 παρ.1 και 2, 500,511, 513 παρ.1 περ.β΄εδ.α, 516 παρ.1, 517 εδ.α και 520 παρ.1 του ΚΠολΔ) και εμπρόθεσμα, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 518 παρ. 1 ΚΠολΔ, όπως προκύπτει από την από την υπ΄αριθ. ….΄/8.2.2019 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας Εφετείου Αθηνών ……….. σε συνδυασμό με την από 8.3.2019 έκθεση κατάθεσης δικογράφου έφεσης του Γραμματέα του Πρωτοδικείου Πειραιώς.  Πρέπει, επομένως να γίνει τυπικά δεκτή και να εξετασθεί περαιτέρω  από το Δικαστήριο τούτο, που είναι καθ΄ύλην  και κατά τόπο αρμόδιο, κατά την ίδια ως άνω  διαδικασία με την οποία εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους (άρθρα 19, 533 παρ.1,2 ΚΠολΔ) και εντός των ορίων που καθορίζονται από αυτούς (άρθρο 522 ΚΠολΔ), εν όψει του ότι για το παραδεκτό της κατατέθηκε τα προσήκον υπ΄αριθ. ……../2019 ηλεκτρονικό παράβολο έφεσης (495 παρ. 3 Αβ ΚΠολΔ).

Με την από 16.11.2016 (υπ΄αριθ. κατάθ. ………/2016) αγωγή τους οι ενάγοντες  εξέθεταν ότι ο πατέρας τους, …………., κάτοικος εν ζωή Πειραιά, που απεβίωσε στις 17.4.2014, κατέλειπε την από 3.11.2008 ιδιόγραφη διαθήκη, που δημοσιεύτηκε και κηρύχτηκε κυρία κατά τα αναφερόμενα στην αγωγή. Oτι ο θανών  άφησε πλησιέστερους συγγενείς τους ενάγοντες (τέκνα του) από προηγούμενο γάμο του και την εναγομένη – 2^η σύζυγό του. Ότι η κληρονομιαία περιουσία του που αποτελεί και την πραγματική κληρονομική ομάδα, αποτελείται από ένα περιουσιακό στοιχείο, ήτοι  την οριζόντια ιδιοκτησία – διαμέρισμα που βρίσκεται στον Πειραιά και περιγράφεται στην αγωγή, της αξίας της ανερχόμενης  στο ποσό των 50.000 €. Ότι με την ανωτέρω διαθήκη του ο κληρονομούμενος κατέλιπε στην εναγομένη το σύνολο της κινητής και ακίνητης περιουσίας του, χωρίς να συμπεριλάβει καμία διάταξη για τους ενάγοντες, ούτε ακόμη και για την αποκλήρωσή τους. Ότι κατά το χρόνο του θανάτου του ο κληρονομούμενος είχε και τέσσερεις τραπεζικούς λογαριασμούς, που αναφέρονται ειδικότερα στην αγωγή και που ήταν κοινοί λογαριασμοί με την εναγομένη, εκ των οποίων οι δύο, που  περιείχαν αποκλειστικά αποταμιεύσεις του εμφάνιζαν υπόλοιπο 89.323,41 € και 50.000 €. Ότι η εναγομένη, προ του θανάτου του και αντίθετα από τη μεταξύ τους συμφωνία, ανέλαβε από τον έναν λογαριασμό το ποσό των 70.000 €, για το οποίο ο κληρονομούμενος δεν όρισε την τύχη του με την ως άνω διαθήκη και συνεπώς, ως προς αυτό, επέρχεται εξ αδιαθέτου κληρονομική διαδοχή, στα πλαίσια της οποίας το ποσοστό του καθενός εξ αυτών διαμορφώνεται σε 3/8 εξ αδιαιρέτου, που αντιστοιχεί στο ποσό των 26.250 €. Ότι η κατάθεση των ποσών αυτών στους ανωτέρω κοινούς λογαριασμούς αποτελεί για την εναγομένη σε δωρεά αιτία θανάτου, καθόσον είχε σιωπηρώς συμφωνηθεί μεταξύ τους ότι το ποσό των λογαριασμών η εναγομένη θα το αναλάβει μετά το θάνατό του. Ότι η αξία της πλασματικής ομάδας κληρονομίας του αποβιώσαντος ανέρχεται στο ποσό των 189.323,41 € (= 139.323,41 + 50.000). Ότι η κατά τα ανωτέρω δωρεά αιτία θανάτου προσβάλλει το δικαίωμα της νόμιμης μοίρας τους, που διαμορφώνεται σε ποσοστό 3/16 και αντιστοιχεί στο ποσό των 35.498 € εξ αδιαιρέτου για τον καθέναν και υπόκειται σε ανατροπή, γιατί το μοναδικό υπάρχον κληρονομιαίο στοιχείο ήταν το ανωτέρω διαμέρισμα, η αξία του οποίου δεν επαρκεί για την κάλυψη της νόμιμης μοίρας τους. Ότι από το θάνατο του κληρονομούμενου, η εναγομένη παρακρατεί το ανωτέρω ακίνητο, αρνούμενη και να τους το αποδώσει και να τους καταβάλλει μίσθωμα κατά τα ανωτέρω ποσοστά, που αντιστοιχεί στο ποσό των 75 € μηνιαίως, δοθείσης της συνολικής μισθωτικής αξίας από 400 € μηνιαίως, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στην αγωγή. Με βάση τ΄ανωτέρω, επικαλούμενοι ότι ο αποβιώσας πατέρας τους δεν προέβη σε καμία άλλη παροχή προς τους ίδιους κατά τη διάρκεια της ζωής του, ζητούσαν, κατά μεν την κύρια βάση της αγωγής, να υποχρεωθεί η εναγομένη να τους καταβάλει ως εξ αδιαθέτου κληρονόμους κατά ποσοστό 3/8 εξ αδιαιρέτου, το ποσό των 26.250 € σε καθέναν από αυτούς, από το ποσό των 70.000 € το οποίο ανέλαβε η εναγομένη από τον τραπεζικό λογαριασμό του αποβιώσαντος πριν το θάνατό του και να τους αποδώσει ποσοστό 3/16 εξ αδιαιρέτου σε καθέναν από αυτούς επί της προαναφερθείσας οριζόντιας ιδιοκτησίας  για να συμπληρωθεί η νόμιμη μοίρα τους, κατά δε την επικουρική βάση της αγωγής, να αναγνωριστεί η ακυρότητα της από 3/11/1998 ιδιόγραφης διαθήκης στο μέτρο που προσβάλλει τη νόμιμη μοίρα τους, να αναγνωριστεί το κληρονομικό δικαίωμά τους επί της περιουσίας του αποβιώσαντος, από 3/16 εξ αδιαιρέτου για καθέναν από αυτούς, να υποχρεωθεί η εναγομένη να τους αποδώσει ποσοστό 3/16 εξ αδιαιρέτου σε καθέναν από αυτούς επί της οριζόντιας ιδιοκτησίας που προαναφέρθηκε, να αναγνωριστεί η αυτοδίκαιη ακυρότητα της ανωτέρω αιτία θανάτου δωρεάς κατά το ποσό των 52.246 €, άλλως, εάν ήθελε κριθεί ότι αφορά δωρεά εν ζωή, να υποχρεωθεί η εναγομένη να τους εγχειρίσει κατάλογο με όλα τα στοιχεία της κληρονομίας και να τους πληροφορήσει για την κατάσταση και την τύχη αυτών και να τους καταβάλει το συνολικό ποσό των 2.250 € σε καθέναν από αυτούς, που αντιστοιχείς το ποσοστό της νόμιμης μοίρας τους επί των μισθωμάτων που ωφελήθηκε η εναγομένη, σύμφωνα και με τη μισθωτική αξία του ακινήτου, για χρονικό διάστημα 30 μηνών από το θάνατο του κληρονομούμενου, καθώς και να καταδικαστεί η εναγομένη στη δικαστική τους δαπάνη.

Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, απέρριψε το αίτημα της αγωγής για παροχή πληροφοριών για την κατάσταση της κληρονομίας λόγω καθ΄ύλην αναρμοδιότητας και συγκεκριμένα διότι αυτό, ως φέρον χαρακτήρα ειδικής μορφής λογοδοσίας είναι ανεπίδεκτο χρηματικής αποτίμησης και υπάγεται στην υλική αρμοδιότητα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου. Επίσης, απέρριψε ως μη νόμιμη την κύρια βάση της αγωγής, διότι, σύμφωνα με το περιεχόμενο της διαθήκης που εκτίθεται αυτολεξεί στην αγωγή, ο διαθέτης κατέλιπε στην εναγομένη – εκκαλούσα το σύνολο της περιουσίας του, μη απομένουσας κληρονομίας που δεν διατίθεται με την ως άνω διαθήκη, ώστε να χωρήσει εξ αδιαθέτου διαδοχή. Επίσης, απέρριψε το αίτημα να υποχρεωθεί η εναγομένη να τους αποδώσει τα 3/16 του ακινήτου σε έκαστο εξ αυτών προς συμπλήρωση της νόμιμης μοίρας τους, εφόσον αυτό στηρίζεται στην εσφαλμένη προϋπόθεση ότι υφίσταται περιουσία επί της οποίας να χωρήσει εξ αδιαθέτου διαδοχή και παράλληλα αναγκαστική διαδοχή. Τέλος δε, έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή και ως κατ΄ουσίαν βάσιμη, αναγνώρισε το δικαίωμα νόμιμης μοίρας των εναγόντων  σε ποσοστό 3/16 εξ αδιαιρέτου σε καθέναν στην κληρονομία του αποβιώσαντος πατέρας τους, στην οποία συμπεριλαμβάνεται το ανωτέρω διαμέρισμα και υποχρέωσε την εναγομένη – εκκαλούσα ως νομέα της κληρονομίας, να τους αποδώσει τα αντίστοιχα ποσοστά κυριότητας, καθώς και το συνολικό ποσό των 1.968,6 € σε καθέναν που αντιστοιχεί στην ωφέλεια που αποκόμισε από την αποκλειστική χρήση του διαμερίσματος από το χρόνο θανάτου του διαθέτη και μέχρι την άσκηση της αγωγής.

Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται η εναγομένη – εκκαλούσα με την κρινόμενη έφεσή της για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη και να απορριφθεί συνολικά η κρινόμενη αγωγή.

Όπως προκύπτει από τις διατάξεις των άρθρων 1874, 1876, 1877 και 1096 ΑΚ, ο κακόπιστος νομέας, δηλαδή εκείνος που γνωρίζει, ή που από βαριά αμέλεια αγνοεί ότι δεν δικαιούται να νέμεται τα κληρονομιαία, όπως και ο καλόπιστος νομέας για τον μετά την επίδοση της περί κλήρου αγωγής χρόνο, υποχρεούται να αποδώσει τα ωφελήματα πο9υ έχουν εξαχθεί από τα πράγματα, οι δε σχετικές αξιώσεις ασκούνται είτε με την περί κλήρου αγωγή είτε και αυτοτελώς (ΕφΠατρ 367/2021,155/2019, ΝΟΜΟΣ). Αν πρόκειται για αστικό ακίνητο, η ωφέλεια απόδοσης από τη χρήση του, είναι ισοδύναμη με τη μισθωτική αξία που είχε κατά το χρόνο της αποκλειστικής χρήσης. Για να εκτιμηθεί αυτή η αξία, λαμβάνονται υπ΄όψιν οι μισθωτικές συνθήκες της περιοχής, σε συνδυασμό προς τη θέση και την κατάσταση του ακινήτου. Συνεπώς, για να είναι ορισμένη η σχετική αγωγή, αρκεί να προσδιορίζεται το κοινό αντικείμενο, ότι ο εναγόμενος κάνει αποκλειστική χρήση αυτού ως νομέας κληρονομίας και τα ωφελήματα που αποκόμισε από τη χρήση αυτού, τα οποία αντιστοιχούν στη μισθωτική του αξία. Άλλο στοιχείο και μάλιστα αναφορά στην αγωγή συγκριτικών στοιχείων για την εξεύρεση της μισθωτικής αξίας δεν απαιτείται, αφού η εν λόγω αξία θα προκύψει από τις αποδείξεις (ΑΠ 1480/2000, ΕφΠειρ 105/2016, 50/2021, ΝΟΜΟΣ).

Με τον πρώτο λόγο της κρινόμενης έφεσης, η εκκαλούσα – εναγομένη παραπονείται ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο εσφαλμένα απέρριψε (σιγή) την προταθείσα εκ μέρους της ένσταση αοριστίας που συνίστατο στο ότι στην κρινόμενη αγωγή δεν αναφερόταν ο τρόπος προσδιορισμού τόσο της αγοραίας όσο και της μισθωτικής αξίας του ακινήτου και ότι η εκκαλουμένη έσφαλε στον προσδιορισμό των σχετικών αξιών χωρίς να λάβει υπ΄όψιν τα προσαχθέντα εκ μέρους της αποδεικτικά στοιχεία. Ως προς το τμήμα του κρινόμενου λόγου έφεσης περί αοριστίας της αγωγής από την έλλειψη αναφοράς του τρόπου προσδιορισμού της αξίας του ακινήτου, αγοραίας και μισθωτικής, ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος, καθόσον, σύμφωνα με τα αναφερθέντα στην προεκτεθείσα νομική σκέψη, στην αγωγή περί κλήρου με την οποία ζητείται απόδοση ωφελημάτων ακινήτου από το νομέα της κληρονομίας, δεν απαιτείται να αναφέρεται ο τρόπος προσδιορισμού της αξίας του ακινήτου. Σημειωτέον ότι στην προκειμένη περίπτωση, στην κρινόμενη αγωγή αναφέρεται ότι η αγοραία αξία αυτού  προκύπτει από το μέσο όρο πώλησης ακινήτων της ίδιας κατηγορίας στην περιοχή και ανέρχεται στο ποσό των 50.000 €, σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής και τα κρατούντα στο χώρο αγοραπωλησιών ακινήτων.

Από την εκτίμηση των εγγράφων που οι διάδικοι νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται και των προσκομιζόμενων υπ΄αριθ. …. και ….. από 13.2.2017 ενόρκων βεβαιώσεων των μαρτύρων της εκκαλούσας, ……….. και ………., αντίστοιχα, που συνέταξε ο Ειρηνοδίκης Πειραιώς, ….. και ….. από 23.2.2017 ενόρκων βεβαιώσεων των μαρτύρων των εκκαλούντων, ………. και ……….., αντίστοιχα, που συνέταξε η συμβολαιογράφος Αθηνών ………. και των υπ΄αριθ. …, …. και …. από 13.3.2017 ενόρκων βεβαιώσεων για αντίκρουση των ενόρκων βεβαιώσεων των εφεσιβλήτων, των μαρτύρων της εκκαλούσας, ……………., αντίστοιχα, που λήφθηκαν μετά νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση της εφεσίβλητης και των εκκαλούντων, αντίστοιχα, (βλ. υπ΄αριθ. …./6.2.2017 και …/8.2.2017 εκθέσεις επίδοσης στους ενάγοντες – εφεσιβλήτους του δικαστικού επιμελητή Εφετείου Πειραιά ………, …./17.2.2017 έκθεση επίδοσης προς την εναγομένη – εκκαλούσα του δικαστικού επιμελητή Εφετείου Αθηνών …… και υπ΄αριθ. …./8.3.2017 έκθεση επίδοσης προς τους ενάγοντες – εφεσίβλητους του δικαστικού επιμελητή Εφετείου Πειραιά ……….., αντίστοιχα) αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά :

O ………….., απεβίωσε στον Πειραιά, όπου και κατοικούσε, στις 17.4.2014 (βλ. υπ΄ αριθ. ……..1/2014 απόσπασμα ληξιαρχικής πράξης θανάτου Ληξιαρχείου Ξυλοκάστρου). Οι ενάγοντες είναι τέκνα του από τον πρώτο γάμο του με την ……….. που λύθηκε το έτος 1986. Η εναγομένη είναι η δεύτερη σύζυγός του με την οποία παντρεύτηκαν στον Πειραιά, στις 10.1.1987 και έζησαν μαζί μέχρι το θάνατό του. Ο αποβιώσας κατέλιπε την από 3.11.1988 ιδιόγραφη διαθήκη του, που κατατέθηκε στη συμβολαιογράφο Πειραιά ……. (βλ. υπ΄αριθ. …../4.11.1988 πράξη κατάθεσης ιδιόγραφης διαθήκης της ως άνω συμβολαιογράφου), δημοσιεύτηκε με το υπ΄αριθ. 581/2014 πρακτικό του Ειρηνοδικείου Πειραιά και κηρύχτηκε κυρία με την υπ΄αριθ. …../14.10.2014 πράξη του ίδιου δικαστηρίου. Το περιεχόμενο της διαθήκης έχει ως εξής : «Ιδιόγραφη Διαθήκη. Στον Πειραιά σήμερα στις 3 του μήνα Νοέμβρη του 1988 ημέρα Πέμπτη στο σπίτι μου στην οδό …….. όπου μένω επιθυμώ να διαθέσω το μοναδικό περιουσιακό μου στοιχείο δηλαδή το διαμέρισμα της οδού …… που αγόρασα πρόσφατα και δηλώνω ότι αφήνω κληρονόμο μου σ΄αυτό την γυναίκα μου ………….. και σε ότι άλλο κινητό ή ακίνητο βρεθεί κατά την ημέρα του θανάτου μου. Είναι σύντροφος Πιστός εργάζεται και ότι απόκτησα της ανήκει. Ο Διαθέτων – Υπογραφή». Κατά το χρόνο θανάτου του η κληρονομιαία περιουσία του αποτελείτο από το υπό στοιχ. Δ΄ διαμέρισμα (οριζόντια ιδιοκτησία – οροφοδιαμέρισμα) του τέταρτου ορόφου οικοδομής που βρίσκεται στην περιφερειακή ενότητα Δ. Πειραιά, εντός σχεδίου πόλεως  και επί της οδού …………, εμβαδού 53,11 τμ, χτισμένο εντός οικοπέδου επιφανείας 114,75 τμ, αποτελείται από δύο κύρια δωμάτια, χώλ, κουζίνα, λουτρό, βεράντα προς την οδό …… και εξώστη προς τον ακάλυπτο χώρο. Η εκκαλούσα αποδέχτηκε την κληρονομία του αποβιώσαντος συζύγου της δυνάμει της υπ΄αριθ. …../1.12.2014 δήλωσης αποδοχής κληρονομίας της συμβολαιογράφου Πειραιά ………. που μεταγράφηκε νόμιμα στον τόμο …. και αριθμό ….. στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Πειραιά (βλ. υπ΄αριθ. …../2.12.2014 πιστοποιητικό μεταγραφοφύλακα Πειραιά). Η οριζόντια αυτή ιδιοκτησία, κατά το χρόνο θανάτου του διαθέτη, είχε αξία 50.000 €, όπως προκύπτει από τα διδάγματα της κοινής πείρας, το είδος του διαμερίσματος (οροφοδιαμέρισμα με αποκλειστική χρήση αποθήκης 7,8 τμ στο δώμα η οποία του ανήκει), τα χαρακτηριστικά των εσωτερικών χώρων του (διαμπερές με απεριόριστη θέα, επίστρωση με μάρμαρα, κεραμικά πλακάκια στο μπάνιο, κουφώματα αλουμινίου, εντοιχισμένα έπιπλα κουζίνας, ξύλινες πόρτες), κεντρική θέρμανση, σχετικά μικρή απόσταση από την ακτή Κονδύλη (1.100 μ.), ολοκλήρωσης κατασκευής έτους 1988 (βλ. θεώρηση για χρήση στη ΔΕΗ επί της οικοδομικής άδειας που εκδόθηκε το έτος 1983), το γεγονός ότι πρόκειται για οικοδομή εντός του αστικού ιστού, με καταστήματα και εύκολη πρόσβαση σε αυτά και στα μέσα συγκοινωνίας. Η αντικειμενική του αξία ανέρχεται σε 42.542,7 € (ήτοι 36.645,9 € για το διαμέρισμα και 5.896,8 € για την αποθήκη που ανήκει στο διαμέρισμα και επί της οποίας έχει αποκλειστική χρήση στο δώμα). Σχετικά με την εμπορική αξία του, η εναγομένη – εκκαλούσα, επαναπροσκομίζει την από Ιανουαρίου 2017 έκθεση εκτίμησης του πραγματογνώμονα – ορκωτού εκτιμητή ……….., που συντάχθηκε με πρωτοβουλία της, στο συμπέρασμα της οποίας, η αγοραία αξία του εν λόγω διαμερίσματος εκτιμάται στο ποσό των 39.000 – 41.000 € και κατόπιν συνυπολογισμού ποσοστού 10% που αποδίδεται, κατά την έκθεση, στη «διαπραγματευτική δύναμη των αγοραστών», διαμορφώνεται στο ποσό των 36.000 €. Πέραν του γεγονότος ότι ο παράγοντας «διαπραγματευτικής δύναμης των αγοραστών» είναι ασταθής και αβέβαιος, η αναφερόμενη αξία 39.000 € – 41.000 €, διαμορφώνεται, όπως προκύπτει από την ανωτέρω έκθεση, από την τιμή ανά τετραγωνικό μέτρο των 670,24 €, με προσαύξηση ποσοστού 5% ανά όροφο, ώστε ν΄ανταποκρίνεται στα δεδομένα της προκειμένης περίπτωσης που αφορά τον 4^ο όροφο. Ωστόσο, στα συγκριτικά στοιχεία δεν αναφέρεται διαμέρισμα 4^ου ορόφου, ούτε η διεύθυνση των συγκρινόμενων διαμερισμάτων, ούτε τα εσωτερικά τους στοιχεία, όπως για παράδειγμα, εάν το πάτωμα είναι επενδεδυμένο με μάρμαρα, το μπάνιο με κεραμικά πλακάκια, τα έπιπλα κουζίνας εντοιχισμένα, εάν υπάρχει αποθήκη αποκλειστικής χρήσης, εάν έχουν απεριόριστη θέα, κλπ. Αντ΄αυτών, αναφέρονται οι όροι «σε ήσυχη γειτονιά», «κοντά σε σχολείο και σε συγκοινωνίες», «σε καλή θέση», «σε πολύ καλή κατάσταση», «βαμμένο», θέσης στην οικοδομή ημιορόφου έως 2^ου ορόφου, επιφανείας 67 – 98 τμ., ετών κατασκευής 1980 – 1982. Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι το επίδικο διαμέρισμα σαφώς υπερτερεί των αναφερομένων προς σύγκριση διαμερισμάτων, ενώ η αναφορά ότι δεν έχουν ανακαινιστεί τα έπιπλα κουζίνας και τα είδη υγιεινής, δεν ασκεί επιρροή, δεδομένου ότι δεν αναφέρεται επίσης σε ποια κατάσταση βρίσκονται. Επίσης, αν και στη σελίδα 6 της εκτιμητικής αυτής έκθεσης αναφέρεται ως αρνητικό στοιχείο «υψηλό επίπεδο ρύπανσης», εν τούτοις, στη σελίδα 16 αυτής αναφέρεται ότι «δεν παρατηρήθηκε ρύπανση, φυσική ή χημική, που να επηρεάζει την αξία του ακινήτου». Εξάλλου ως προς τον προσδιορισμό της  μισθωτικής αξίας του ακινήτου, στην ανωτέρω έκθεση αναφέρονται ως συγκριτικά στοιχεία τρία μίσθια της ίδιας με το επίδικο περιοχής, μόνο για το ένα εκ των οποίων αναφέρεται η διεύθυνσή του, ενώ για τα υπόλοιπα δύο «κοντά σε σχολείο και στο Θεμιστόκλειο αθλητικό κέντρο» και «κοντά σε στάση λεωφορείων και τρόλλεϋ». Επίσης, πρόκειται για διαμερίσματα του 1^ου ορόφου, έτους κατασκευής 1977 και 1978, δηλαδή πολύ παλαιότερα του επιδίκου και 1990, δηλαδή νεώτερο, αλλά με θέρμανση με θερμοσυσσωρευτές και πατάρι για αποθηκευτικό χώρο, έναντι της μαρμάρινης επίστρωσης, κεντρικής θέρμανσης και της αποθήκης 7,8 τμ με αποκλειστική χρήση του επιδίκου. Συνεπώς, το επίδικο υπερτερεί και αντίστοιχα η μισθωτική του αξία ανέρχεται στο ποσό των 350 € μηνιαίως έναντι των 260 και 250 € που αναφέρονται στην εν λόγω έκθεση.  Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που έκρινε όμοια και προσδιόρισε την αγοραία αξία του επιδίκου στο ποσό των 50.000 € και τη μισθωτική αξία αυτού στο ποσό των 350 €, δεν έσφαλε και ορθώς το νόμο εφάρμοσε και τις αποδείξεις εκτίμησε, έστω και με εν μέρει διαφορετική αιτιολογία που αντικαθίσταται παραδεκτά με την παρούσα (534 ΚΠολΔ) και ο σχετικός (1^ος) λόγος έφεσης κατά το τμήμα του που αφορά αιτιάσεις κατά της εκκαλουμένης για τον τρόπο προσδιορισμού της αγοραίας και της μισθωτικής αξίας του επιδίκου ακινήτου, πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος. Περαιτέρω, η εκκαλούσα και ο αποβιώσας διατηρούσαν κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς στην Εθνική Τράπεζα Ελλάδος, ήτοι : 1) τον υπ΄αριθ. ……….., που ήταν ο λογαριασμός κατάθεσης της σύνταξης του αποβιώσαντος, με συνδικαιούχο την εκκαλούσα και υπόλοιπο στις 11.4.2014 ποσό 89.323,14 €, ενώ αυθημερόν πραγματοποιήθηκε ανάληψη 70.000 € και το υπόλοιπό του διαμορφώθηκε σε 10.323,41 €, 2) τον υπ΄αριθ. ……….., που ήταν ο λογαριασμός κατάθεσης της σύνταξης της εκκαλούσας, με συνδικαιούχο τον αποβιώσαντα, με υπόλοιπο στις 10.4.2014 ποσό 5.537,98 €, 3) τον υπ΄αριθ. . ….. κοινό προθεσμιακό λογαριασμό, με συνδικαιούχο την εκκαλούσα, αρχικό ποσό κατάθεσης 50.000 € και χωρίς να παρουσιάζει κίνηση μέχρι το θάνατο του αποβιώσαντος και 4) τον υπ΄αριθ. …… κοινό προθεσμιακό λογαριασμό, με συνδικαιούχο την εκκαλούσα και αρχικό ποσό κατάθεσης 20.000 €, το οποίο στις 10.4.2014, μεταφέρθηκε τον υπό στοιχ. 1 ως άνω λογαριασμό. Επίσης, ο αποβιώσας, δυνάμει του υπ΄αριθ. …./18.10.1988 πωλητηρίου συμβολαίου της συμβολαιογράφου Πειραιά …….., νομίμως μεταγεγραμμένου στον τόμο … υπ΄αριθ. ….. στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Πειραιά, απέκτησε το ένδικο διαμέρισμα, έναντι τιμήματος 4.600.000 δρχ., το οποίο εξοφλήθηκε με καταβολή 2.100.000 δρχ. ενώπιον της ανωτέρω συμβολαιογράφου και το υπόλοιπο των 2.500.000 δρχ. με δάνειο που έλαβε ο αποβιώσας από την Εθνική Κτηματική Τράπεζα της Ελλάδος, συνταχθείσας της υπ΄αριθ. …./13.1.1989 πράξης εξόφλησης της ίδιας συμβολαιογράφου. Για το ανωτέρω στεγαστικό δάνειο καταρτίστηκε η υπ΄αριθ. …./2.12.1988 σύμβαση χρεωλυτικού δανείου της συμβολαιογράφου Αθηνών …………, με προθεσμία εξόφλησης 15 ετών, αρχής γενομένης από 15.12.1988 και με εγγραφή υποθήκης στον τόμο …, φύλλο … και αριθ. …. του βιβλίου υποθηκών του ίδιου ως άνω Υποθηκοφυλακείου, η οποία εξαλείφθηκε ολικά στις 24.3.2004, μετά την ολοσχερή εξόφληση του δανείου στις 4.2.2004 (βλ. υπ΄αριθ. …./15.12.2016 πιστοποιητικό Υποθηκοφυλακειου Πειραιά και …./2019 έγγραφο της Εθνικής Τράπεζας). Κατά τη διάρκειά του, το ανωτέρω στεγαστικό δάνειο εξυπηρετείτο από τον υπ΄αριθ. ………… κοινό λογαριασμό της Εθνικής Κτηματικής Τράπεζας που είχε ανοιχτεί στα ονόματα της εκκαλούσας και του αποβιώσαντος, στη συνέχεια δε, μετά τη συγχώνευση της Εθνικής Κτηματικής Τράπεζας με την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, ο αριθμός αναφοράς του λογαριασμού άλλαξε σε ……. (βλ. υπ΄αριθ. …../7.3.2019 έγγραφο της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος – κατ/μα Πειραιώς Α). Από τα παραπάνω σε συνδυασμό με τα προαναφερθέντα αποδεικτικά μέσα, προκύπτει ότι μεταξύ της εκκαλούσας και του αποβιώσαντος συζύγου της υπήρχε κοινή διαχείριση των δαπανών διαβίωσης και των υποχρεώσεών τους, τα δε εισοδήματά τους δεν διέφεραν ουσιωδώς. Ενδεικτικά, για το έτος 2008, τα καθαρά εισοδήματα του αποβιώσαντος ανέρχονταν στο ποσό των 19.364,43 € και της εκκαλούσας στο ποσό των 13.026,22 €, για το έτος 2009 τα εισοδήματα του αποβιώσαντος στο ποσό 20.544,61 και της εκκαλούσας στο ποσό των 13.696,46 € και για το έτος 2010 τα εισοδήματα του αποβιώσαντος ανέρχονταν στο ποσό των 20.258,4 € και της εκκαλούσας στο ποσό των 13.486,15 €. Παρά την κοινή διαχείριση όμως, το  ανωτέρω διαμέρισμα αγοράστηκε στο όνομά του, πράγμα που σημαίνει ότι η αγορά πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά από δικά του χρήματα με ανάλωση των δικών του αποταμιεύσεων. Επίσης, ο αποβιώσας είχε αναλάβει ως οφειλέτης  την υπ΄αριθ. ……/17.11.1976 σύμβαση τοκοχρεωλυτικού δανείου του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, ποσού 390.000 δρχ., το οποίο καταρτίστηκε στο όνομά του αλλά για ανέγερση κατοικίας της πρώτης συζύγου του στο Ξυλόκαστρο, το οποίο όμως εξοφλήθηκε ολοσχερώς από την τελευταία (βλ. απόδειξη δρχ. 390.000 με ημερομηνία 27/12 και δυσδιάκριτο έτος).         Εξάλλου, ο αποβιώσας είχε προβεί σε μεταφορές χρηματικών ποσών : Α. Από τον υπό στοιχ. 1 ως άνω λογαριασμό προς τον υπ΄αριθ. ……. λογαριασμό της 2^ης εφεσίβλητης, α) στις 4.10.2010, ποσού 1.000 €, β) στις 7.12.2010, ποσού 500 €, γ) στις 5.4.2011, ποσού 2.000 €, δ) στις 4.6.2011, ποσού 1.000 €, ε) στις 15.3.2012, ποσού 500 €, στ) στις 6.8.2012, ποσού 500 €, ζ) στις 4.9.2012, ποσού 500 €, η) στις 16.10.2012, ποσού 500 €, θ) στις 8.4.2013, ποσού 300 €, ι) στις 2.6.2013, ποσού 300 €, ήτοι συνολικά ποσό  7.100 €.Β.  Από τον υπό στοιχ. 2 ως άνω λογαριασμό, προς τον ίδιο, ως άνω,  λογαριασμό της εφεσίβλητης α) στις 14.6.2011, ποσού 1.000 €, β) στις 9.1.2012, ποσού 500 €, γ) στις 6.8.2012, ποσού 500 € και δ) στις 12.6.2013, ποσού 300 €, ήτοι συνολικά ποσό 2.300 €. Δηλαδή συνολικά μετέφερε στο λογαριασμό της θυγατέρας του – 2^ης εφεσίβλητης, το ποσό των 9.400 € (= 7.100 + 2.300). Γ. Από τον υπό στοιχ. 1 ως άνω λογαριασμό προς τον υπ΄αριθ. ………. κοινό λογαριασμό του ενάγοντα και  της μητέρας του ……….., a) στις 4.10.2010, ποσού 4.000 €, β) στις 5.4.2011, ποσού 3.000 € και (αφού στον ίδιο λογαριασμό προστέθηκε και η 2^η εφεσίβλητη) γ) στις 14.6.2011, ποσού 5.000 €, ήτοι συνολικά ποσό 12.000 €. Τέλος, ο αποβιώσας διατηρούσε τον υπ΄αριθ. ………. κοινό λογαριασμό στον οποίο φέρεται να συμμετέχει η 2^η εφεσίβλητη θυγατέρα του, ο οποίος ήταν συνδεδεμένος με το επενδυτικό ομολογιακό προϊόν ………, αξίας χαρτοφυλακίου 18.107,75 €, για τον οποίο δεν αποδείχθηκε ότι η 2^η εφεσίβλητη ανέλαβε οποιοδήποτε ποσό, καθόσον όλα τα προσκομιζόμενα παραστατικά διαχείρισης (από 7.5.2001, 15.11.2001, 12.9.2002, 12.5.2004, 18.1.2005, 9.1.2006. 10.1.2007  και 9.1.2008) φέρουν την υπογραφή του αποβιώσαντος και δεν προσκομίζεται οποιοδήποτε παραστατικό από το οποίο να προκύπτει ανάληψη από τη 2^η εφεσίβλητη. Πέραν των ανωτέρω εμβασματικών μεταφορών στους λογαριασμούς των εφεσιβλήτων, συνολικού ποσού 21.400 € (= 9.400 + 12.000), που πραγματοποιήθηκαν σε χρονικό διάστημα 32 μηνών, από 4.10.2010 έως 12.6.2013, δηλαδή σε χρονικό διάστημα ενός έως τεσσάρων   ετών  προ του θανάτου του,  δεν προέκυψε άλλου είδους χρηματική παροχή του αποβιώσαντος προς τους εφεσίβλητους – τέκνα του. Οι τελευταίοι, αρνούνται τον ισχυρισμό της εκκαλούσας ότι επρόκειτο για συνεπή πατέρα που μεριμνούσε για τα παιδιά του καταβάλλοντας διατροφή, υποστηρίζοντας οικονομικά τις σπουδές τους στο εξωτερικό και αγοράζοντας αυτοκίνητο στο γιό του, προσκομίζουν : α) Τρεις ειδοποιήσεις του υποκαταστήματος Ξυλοκάστρου της Εθνικής Τράπεζας προς τη μητέρα τους …….., για καταβολή διατροφής μηνών Φεβρουαρίου, Απριλίου και Σεπτεμβρίου 1984, με ημερομηνίες 1.2.1984, 30.3.1984 και 17.9.1984, ισχυριζόμενοι ότι πέραν των τριών αυτών καταβολών δεν πραγματοποίησε άλλη για τη μηνιαία διατροφή τους ευρισκόμενος σε διάσταση με τη μητέρα τους, β) την από 2.5.1990 υπεύθυνη δήλωση της μητέρας τους, ….. … προς την ακαδημία πιλότων ….., ότι αναλαμβάνει να καταβάλει τα τροφεία και δίδακτρα του 1^ου εφεσίβλητου στο ανωτέρω πανεπιστήμιο, μαζί με τις από 13.2.1990 και 14.2.1990 επιστολές των Εθνικής και Ιονικής και Λαϊκής Τραπεζών ότι διατηρούν τους αναφερόμενους λογαριασμούς ταμιευτηρίου στο όνομα της μητέρας των εφεσιβλήτων ……….. ., η οποία διατηρούσε επιχείρηση παντοπωλείου, ώστε να προκύπτει η δυνατότητά της να ανταποκριθεί στις δαπάνες αυτές του ανωτέρω πανεπιστημίου που φοίτησε ο 1^ος εφεσίβλητος, καθώς και διάφορα παραστατικά εξαγωγής συναλλάγματος προς αυτόν, γ) το υπ΄αριθ. ………  τιμολόγιο αγοράς οχήματος (BMW 14 μεταχειρισμένο) από το εξωτερικό από τον 1^ο εφεσίβλητο με το υπ΄ αριθ. ……./9.2.2005 αποδεικτικό είσπραξης φόρων εκτελωνισμού, συνολικής αξίας 23.855 €, δ) σπουδαστικά εμβάσματα του 1^ουεφεσιβλήτου προς τη 2^η εφεσίβλητη από την Εθνική Τράπεζα προς την τράπεζα …….. του Λονδίνου. Από τα έγγραφα αυτά σε συνδυασμό με τις καταθέσεις των μαρτύρων των εφεσιβλήτων, προέκυψε ότι η διατροφή τους μέχρι το χρόνο φοίτησής τους στο πανεπιστήμιο, (ο 1^ος εφεσίβλητος φοίτησε στην Αμερική, η δε 2^η εφεσίβλητη φοίτησε σε παράρτημα του αγγλικού πανεπιστημίου …… Ελλάδα επί 3 χρόνια και το 4^ο έτος στην Αγγλία), τα δίδακτρα, τα τροφεία και γενικά οι δαπάνες φοίτησής τους και οποιαδήποτε ανάγκη τους καλυπτόταν από τη μητέρα τους και στην περίπτωση της 2^ης εφεσίβλητης και από τον αδελφό της 1^ο εφεσίβλητο. Ο τελευταίος μάλιστα εργαζόταν ως πιλότος στην ………, από το 1992 έως το 2009 με πολύ ικανοποιητικές αποδοχές και κατόπιν, από το 2011 έως το 2014 στις μαλαισιανές αερογραμμές με ακόμη καλύτερες αποδοχές, ώστε είχε τη δυνατότητα να αγοράσει αποκλειστικά με δικά του χρήματα το μεταχειρισμένο αυτοκίνητο  που προαναφέρθηκε. Επίσης, η δαπάνη των μεταπτυχιακών σπουδών της 2^ης εφεσίβλητης καλύφθηκε από την εργοδότιδα αυτής, ΔΕΗ, λόγω της θέσης που κατείχε σ΄αυτήν. Από κανένα στοιχείο δεν αποδείχτηκε, ότι ο αποβιώσας πατέρας τους, πέραν των τριών μηνιαίων διατροφών που προαναφέρθηκαν συμμετείχε με οποιονδήποτε τρόπο στις δαπάνες αυτές, αλλά και ότι πραγματοποίησε οποιαδήποτε παροχή προς τα τέκνα του τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία, εκτός από τη μεταφορά των ανωτέρω χρηματικών ποσών μέσω των προαναφερθέντων τραπεζικών λογαριασμών (συνολικού ποσού 21.400 €) που πραγματοποιήθηκαν εντός της τελευταίας τετραετίας προ του θανάτου του. Σημειωτέον, ότι η εγγραφή στην προσκομιζόμενη δήλωση φόρου εισοδήματος έτους 1988 περί πραγματοποίησης δαπάνης διατροφής ύψους 168.000 δρχ., δεν αποδεικνύει ότι έγινε πράγματι η μηνιαία καταβολή διατροφής καθόσον δεν προσκομίζεται σχετική απόδειξη, οι δε μάρτυρες των εφεσιβλήτων που γνωρίζουν τα γεγονότα εκείνης της εποχής καταθέτουν ότι πέραν  των τριών αυτών καταβολών που προαναφέρθηκαν, καμία άλλη καταβολή διατροφής δεν πραγματοποίησε, η δε μητέρα τους έπαυσε τις σχετικές διεκδικήσεις και μερίμνησε αποκλειστικά η ίδια για τη διατροφή και τις λοιπές ανάγκες τους. Το ίδιο ισχύει και για το δάνειο ανέγερσης της κατοικίας της μητέρας των εφεσιβλήτων στο Ξυλόκαστρο, καθώς ο αποβιώσας διευκόλυνε την τελευταία με λήψη του δανείου για το σκοπό αυτόν από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, λόγω της ιδιότητάς του ως δημοσίου υπαλλήλου, αλλά αυτή το εξόφλησε στον αποβιώσαντα ολοσχερώς και εντόκως, όπως αναφέρεται στην προαναφερθείσα σχετική απόδειξη. Σχετική είναι και η υπ΄αριθ. ……/2.4.1986 ένορκη βεβαίωση του αποβιώσαντος, στην οποία δηλώνει ότι δεν έχει καμία αξίωση ή διεκδίκηση από τη μητέρα των εφεσιβλήτων, ούτε από τα αποκτήματα αυτής κατά τη διάρκεια του έγγαμου βίου τους. Οι μάρτυρες των εφεσιβλήτων αναφέρουν ακόμη ότι ο αποβιώσας, από το 1982 που βρισκόταν σε διάσταση με τη μητέρα τους και για πολυετή χρονικά διαστήματα δεν είχε επαφές με τα παιδιά του και όταν αυτό γινόταν, οι συναντήσεις πραγματοποιούντο σε εξωτερικούς χώρους, λόγω των κακών σχέσεων που είχαν με την εκκαλούσα, η οποία δεν επιθυμούσε επαφές μαζί τους, γι΄αυτό και για μεγάλο χρονικό διάστημα οι εφεσίβλητοι δεν είχαν ούτε τη διεύθυνσή του ούτε το τηλέφωνό του. Εξάλλου, η εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι το επίδικο διαμέρισμα αγοράστηκε και αποπληρώθηκε από τα έσοδα και της ίδιας, η οποία συμμετείχε εξίσου. Κάτι τέτοιο όμως είναι αντιφατικό, καθώς, ναι μεν ως σύζυγοι είχαν το δικαίωμα ελεύθερης διαχείρισης των κοινών λογαριασμών τους, οι οποίοι τροφοδοτούνταν από τις συντάξεις τους, το ίδιο όμως δεν συνέβη με το διαμέρισμα, η αγορά του οποίου  δεν έγινε και από τους δύο συζύγους, όπως θα ήταν αναμενόμενο στην περίπτωση που η εκκαλούσα συμμετείχε και αυτή με τυχόν αποταμιεύσεις  της στην αγορά του, αλλά αποκλειστικά από τον αποβιώσαντα. Επομένως, η εκκαλούσα απλώς απολάμβανε τα υπέρτερα εισοδήματα του συζύγου της τα οποία διαχειρίζονταν από κοινού, η δε φράση στη διαθήκη «Είναι σύντροφος πιστός – εργάζεται και ό,τι έχω της ανήκει» δεν οδηγεί στο συμπέρασμα ότι συμμετείχε και μάλιστα εξίσου στην αγορά του, γιατί εάν συνέβαινε αυτό, το διαμέρισμα θα μεταβιβαζόταν και στους δύο συζύγους ή και μόνον στην ίδια την εκκαλούσα, εφόσον ο αποβιώσας είχε ήδη τέκνα τους εφεσίβλητους, οι οποίοι θα καλούνταν  ως κληρονόμοι του, χωρίς να χρειάζεται να την «κατοχυρώσει» ο αποβιώσας με τη διαθήκη, όπως καταθέτουν οι μάρτυρες της εκκαλούσας, …. και ……. Επίσης δεν προσκομίστηκε κοινός λογαριασμός του αποβιώσαντος και της εκκαλούσας που να είχε ανοιχτεί πριν από το έτος 1988 που έγινε  η αγορά του διαμερίσματος, ώστε να προκύπτει ότι τον τροφοδοτούσαν και οι δύο και ότι από αυτόν πλήρωναν το στεγαστικό δάνειο. Τέλος, το επίδικο διαμέρισμα αποπληρώθηκε τουλάχιστον μία δεκαετία προ του θανάτου του αποβιώσαντος, ώστε  οι παροχές του προς τους εφεσίβλητους που πραγματοποιήθηκαν από τέσσερα έως και ένα χρόνο προ του θανάτου του να μην επηρεάζει τη δυνατότητά του να καταβάλει τις μηνιαίες δόσεις αυτού. Εν όψει των ανωτέρω, οι παροχές προς τους εφεσίβλητους πραγματοποιήθηκαν από λόγους ιδιαίτερου ηθικού καθήκοντος και δεν συνυπολογίζονται για τον προσδιορισμό της κληρονομίας και της νόμιμης μοίρας των εφεσιβλήτων. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που κατέληξε σε όμοιο συμπέρασμα, έστω και με εν μέρει διαφορετική αιτιολογία η οποία παραδεκτά αντικαθίσταται με την παρούσα (534 ΚΠολΔ) δεν έσφαλε και ορθώς το νόμο ερμήνευσε και εφάρμοσε και τις αποδείξεις εκτίμησε και απορριπτέοι ως κατ΄ουσίαν αβάσιμοι τυγχάνουν οι λόγοι της έφεσης με τους οποίους η εκκαλούσα παραπονείται ότι εσφαλμένα ερμηνεύτηκε η διαθήκη, ενώ  η φράση ότι εργαζόταν  έπρεπε να ερμηνευθεί ότι συμμετείχε τουλάχιστον κατά το ήμισυ στην αποπληρωμή του διαμερίσματος, καθώς και ότι οι κοινοί λογαριασμοί αποκλείουν ότι το επίδικο διαμέρισμα αγοράστηκε αποκλειστικά με χρήματα του διαθέτη, ότι οι μεταφορές χρημάτων προς τους εφεσίβλητους, όπως προαναφέρθηκαν, αποτελούν χαριστικές παροχές προς αυτούς που πρέπει να συνυπολογιστούν και να καταλογιστούν για τον προσδιορισμό της νόμιμης μοίρας τους και την υπερκαλύπτουν και ότι δεν συνυπολογίστηκε για τη διαμόρφωση της πλασματικής κληρονομικής ομάδας η εξόφληση στεγαστικού δανείου της ……….. Συνεπώς, εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος έφεσης προς εξέταση, αυτή πρέπει ν΄απορριφθεί στο σύνολό της, να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου έφεσης που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας στο δημόσιο ταμείο και να επιβληθεί η δικαστική δαπάνη των εφεσιβλήτων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας εις βάρος της εκκαλούσας, λόγω της ήττας της (176, 183 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.

Δέχεται τυπικά την από 5.3.2019 (υπ΄αριθ. κατάθ. ……../8.3.2019 – …………/15.3.2019) έφεση κατά της υπ΄αριθ. 511/2018 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.

Απορρίπτει αυτήν κατ΄ουσίαν.

Διατάσσει  την εισαγωγή του παραβόλου έφεσης που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας στο Δημόσιο Ταμείο.

Επιβάλλει σε βάρος της εκκαλούσας, τη δικαστική δαπάνη των εφεσιβλήτων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση,  στις 11 Απριλίου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.

Η    ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                              Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ