ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός απόφασης 393/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τον Δικαστή Νικόλαο Κουτρούμπα, Εφέτη, τον οποίο όρισε η Διευθύνουσα το Εφετείο Πρόεδρος Εφετών και από τη Γραμματέα Κ.Σ
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στον Πειραιά, στις ……….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Του εκκαλούντος: Ελληνικού Δημοσίου, νόμιμα εκπροσωπούμενου από τον Υπουργό Οικονομικών, που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα (ΑΦΜ …..) και ήδη από 1.1.2017 από την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.) (ΑΦΜ …..), νομίμως εκπροσωπούμενη από τον Διοικητή της που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα εν προκειμένω δε και από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Α’ Πειραιά (πρώην Δ.Ο.Υ. Γ’ Πειραιά) που κατοικοεδρεύει στον Πειραιά, το οποίο εκπροσωπήθηκε από την δικαστική πληρεξούσια Ν.Σ.Κ., Παναγιώτα Κλουκίνα,
Των εφεσίβλητων:1) Του εδρεύοντος στην Αθήνα (………) Ν.Π.Δ.Δ. υπό την επωνυμία «ΙΔΡΥΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ- Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών (ΙΚΑ Ε.Τ.Α.Μ.)», όπως νόμιμα εκπροσωπείται από τον Διοικητή του και ειδικώς εν προκειμένω από τον Διευθυντή του Α’ Ταμείου Εισπράξεως Εσόδων ΙΚΑ-Ε.Τ.Α.Μ. Αθηνών (………) και πλέον, του εδρεύοντος στην Αθήνα ΝΠΔΔ με την επωνυμία «ΕΝΙΑΙΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ» (ΕΦΚΑ), νομίμως εκπροσωπούμενου από τον Διοικητή του, εν προκειμένω δε κι από τον Διευθυντή του Α’ Περιφερειακού ΚΕΑΟ Αθηνών, ως καθολικού διαδόχου του ως άνω ΝΠΔΔ με την επωνυμία ΙΔΡΥΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ ΕΝΙΑΙΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΜΙΣΘΩΤΩΝ (ΙΚΑ-ΕΤΑΜ), που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Γεώργιο Χλούπη με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ, 2) Της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας …………., που εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της, Αικατερίνη Κασνάκη με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ.
Το νυν εκκαλούν άσκησε κατά των νυν εφεσίβλητων και της συμβολαιογράφου Αίγινας ……….. ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 21-11-2012 (με αριθμό κατάθεσης …../2012) ανακοπή του, επί της οποίας εκδόθηκε, ερήμην της δεύτερης των καθ’ ων συμβολαιογράφου και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων η 3283/2019 οριστική απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου (ειδική διαδικασία των πιστωτικών τίτλων), που την δέχθηκε εν μέρει ως προς την πρώτη των καθ’ ων ανώνυμη τραπεζική εταιρεία και την απέρριψε ως προς τη δεύτερη και τον τρίτο των καθ’ων.
Το ανακόπτον προσέβαλε την ανωτέρω οριστική απόφαση με την από 12-11-2019 έφεσή του, την οποία κατέθεσε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά, στις 12.11.2019 με Γ.Α.Κ. …/2019 και Ε.Α.Κ. …/2019. Επικυρωμένο αντίγραφο της εφέσεως κατατέθηκε στις 9.10.2020 στη Γραμματεία του Εφετείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2020 και Ε.Α.Κ. …/2020, οπότε δικάσιμος ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμος και γράφτηκε στο πινάκιο. Περαιτέρω, το εκκαλούν άσκησε ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου τον από 6.10.2020 πρόσθετο λόγο έφεσης, τον οποίο κατέθεσε στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου στις 9.10.2020 με Γ.Α.Κ. …../2020 και Ε.Α.Κ. …../2020, οπότε δικάσιμος ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο.
Κατά τη δικάσιμο αυτή η έφεση και ο πρόσθετος λόγος έφεσης εκφωνήθηκαν με τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκαν. Κατά τη συζήτησή τους στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, η δικαστική αντιπρόσωπος του Ν.Σ.Κ. ως πληρεξούσιος δικηγόρος του εκκαλούντος, αφού έλαβε τον λόγο, ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στις προτάσεις του, ενώ οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των εφεσίβλητων παραστάθηκαν με δήλωσή τους, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 § 2 του ΚΠολΔ και ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η από 12.11.2019 (κατατεθείσα στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2019 και Ε.Α.Κ. …./2019 και για προσδιορισμό δικασίμου στη γραμματεία του Εφετείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …./2020 και Ε.Α.Κ. …../2020) έφεση του Ελληνικού Δημοσίου κατά του ν.π.δ.δ. με την επωνυμία «ΙΔΡΥΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ- Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών (ΙΚΑ Ε.Τ.Α.Μ.)», όπως νόμιμα εκπροσωπείται και ήδη κατά του ν.π.δ.δ. με την επωνυμία «ΕΝΙΑΙΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ» (ΕΦΚΑ) ως καθολικού διαδόχου του ΙΚΑ-Ε.Τ.Α.Μ., καθώς και κατά της ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία «…………» προς εξαφάνιση της 3283/2019 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (διαδικασία πιστωτικών τίτλων- άρθρα 979 παρ.2 ΚΠολΔ, όπως ισχύει από 2.4.2012 σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 19 παρ.11 εδ. δ’ και 113 του ν. 4055/2012, 973 παρ.3 ΚΠολΔ, όπως ισχύει από 2.4.2012) που δικάζοντας ερήμην της δεύτερης των καθ’ ων (νυν μη διαδίκου) και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων την από 21.11.2012 (υπ’ αριθ. κατ. δικ. ………../21.11.2012) ανακοπή του νυν εκκαλούντος κατά του υπ’ αριθ. ……./25.10.2012 πίνακα κατάταξης της συμβολαιογράφου Αίγινας, …………., απέρριψε την ανακοπή ως προς τη δεύτερη και τρίτο των καθ’ ων η ανακοπήκαι δέχθηκε εν μέρει αυτή ως προς την πρώτη των καθ’ ων η ανακοπή έχει ασκηθεί νομότυπα με κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 495 παρ.1 ΚΠολΔ κι εμπρόθεσμα εντός τριάντα ημερών κατ’ άρθρο 518 παρ.1 του ίδιου Κώδικα, αφού η προσβαλλόμενη απόφαση επιδόθηκε στο Ελληνικό Δημόσιο στις 14.10.2019, όπως αναφέρεται στο εφετήριο και δεν αμφισβητείται από τους λοιπούς διαδίκους, η δε έφεση ασκήθηκε στις 12.11.2019. Επομένως η έφεση, η οποία αρμοδίως κατ’ άρθρο 19 ΚΠολΔ εισάγεται ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου για να δικασθεί με την ίδια ειδική διαδικασία που δικάσθηκε πρωτοδίκως σύμφωνα με το άρθρο 591 παρ.7 ΚΠολΔ, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξετασθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της. Επίσης, με την έφεση πρέπει να συνεκδικασθεί λόγω της μεταξύ τους συνάφειας κατ’ άρθρο 246 σε συνδυασμό με το άρθρο 524 παρ.1 ΚΠολΔ, ο από 6.10.2020 (κατατεθείς στη γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου με Γ.Α.Κ. …./2020 και Ε.Α.Κ. …../2020) πρόσθετος λόγος έφεσης του παραπάνω εκκαλούντος που αφορά στο κεφάλαιο της εκκαλούμενης απόφασης που ήδη έχει προσβληθεί με την υπό κρίση έφεση και ο οποίος κοινοποιήθηκε στους εφεσίβλητους τριάντα τουλάχιστον ημέρες πριν τη συζήτηση της εφέσεως κατ’ άρθρο 520 παρ.2 ΚΠολΔ (βλ. τις υπ’ αριθ. …../19.10.2020, ……../19.10.2020 και ………/19.10.2020 εκθέσεις επιδόσεως της δικ. επιμελήτριας της περιφέρειας του Εφετείου Πειραιώς με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, …… προς τον «ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΕΘΝΙΚΟ ΦΟΡΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ» οι δύο πρώτες και δη προς τον Διοικητή του η πρώτη και προς το Α’ Περιφερειακό Κ.Ε.Α.Ο. Αθηνών η δεύτερη και προς την «………….» η τρίτη), οπότε κι αυτός τυγχάνει παραδεκτός και θα εξετασθεί ως προς τη βασιμότητά του. Σημειώνεται ότι για το παραδεκτό του ως άνω ενδίκου μέσου δεν απαιτείται η καταβολή του τασσόμενου από την παράγραφο 3 του άρθρου 495 ΚΠολΔ παραβόλου, αφού το εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο απαλλάσσεται από την υποχρέωση καταβολής κάθε τέλους και παραβόλου για την άσκηση ενδίκου μέσου σύμφωνα με το άρθρο 19 παρ.1 του Καν. Δ/τος της 26 Ιουνίου/10 Ιουλίου 1944 “Περί Κώδικος των νόμων περί δικών του Δημοσίου” (βλ. ΤρΕφΠειρ 50/2020 στο site του Εφετείου Πειραιά, efeteio-peir.gr).
Το ήδη εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά κατά της νυν δεύτερης εφεσίβλητης ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας, του νυν πρώτου εφεσίβλητου ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και κατά της συμβολαιογράφου Αίγινας ………. την από 21.11.2012 (με αριθμό κατάθεσης …../2012) ανακοπή του κατά του υπ’ αριθ. …./25-10-2012 πίνακα κατάταξης δανειστών της αμέσως παραπάνω συμβολαιογράφου. Ειδικότερα υποστήριζε ότι μετά από επίσπευση της πρώτης καθ’ ης τράπεζας, σε εκτέλεση της υπ’ αριθ. …../2010 διαταγής πληρωμής του δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης και δυνάμει της υπ’ αριθ. ……/27-6-2012 έκθεσης αναγκαστικού πλειστηριασμού της δεύτερης καθ’ ης συμβολαιογράφου ως υπαλλήλου του πλειστηριασμού, εκπλειστηριάσθηκε στην Αίγινα Αττικής το αναγκαστικώς κατασχεθέν δια της υπ’ αριθ. …../30.11.2010 έκθεσης αναγκαστικής κατάσχεσης του δικ. επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών …….., ακίνητο του οφειλέτη ………., ήτοι ένα οικόπεδο εκτάσεως 1.072,95 τ.μ. με την επ’ αυτού υφιστάμενη ημιτελή διώροφη οικοδομή με υπόγειο στον οικισμό ………..στη νήσο Αίγινας, προς είσπραξη απαίτησης ποσού 205.000 ευρώ έναντι της αρχικής συνολικής απαίτησης της τράπεζας των 479.030 ευρώ. Ότι το ανωτέρω ακίνητο κατακυρώθηκε στην πρώτη καθ’ ης τραπεζική εταιρεία αντί επιτευχθέντος πλειστηριάσματος ποσού 210.500 ευρώ. Ότι στον ανωτέρω αναγκαστικό πλειστηριασμό αναγγέλθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα με την υπ’ αριθ. …./9/29-6-2012 αναγγελία του Προϊστάμενου της Δ.Ο.Υ. Γ’ Πειραιά, το ανακόπτον Ελληνικό Δημόσιο για προνομιακές και ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις του ποσού 84.408,14 ευρώ. Ότι επίσης στον ανωτέρω πλειστηριασμό αναγγέλθηκε το τρίτο των καθ’ ων ΙΚΑ-ΕΤΑΜ δια του Διευθυντή του Α’ Ταμείου Εσόδων ΙΚΑ-ΕΤΑΜ με την υπ’ αριθ. ………./4-7-2012 αναγγελία του για το ποσό των 81.469,35 ευρώ (από οφειλόμενες ασφαλιστικές εισφορές της οφειλέτιδάς του ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «…………..» για το διάστημα από 1.7.2005 έως 31.1.2010), καθώς και η ως άνω επισπεύδουσα ανώνυμη τραπεζική εταιρεία με την από 2.7.2012 αναγγελία της για το ποσό των 552.910,97 ευρώ. Ότι επειδή το πλειστηρίασμα δεν επαρκούσε για την πλήρη ικανοποίηση της επισπεύδουσας και των αναγγελθέντων δανειστών, η υπάλληλος του πλειστηριασμού συνέταξε τον υπ’ αριθ. …../2012 πίνακα κατάταξης, με τον οποίο, αφού αφαίρεσε τα έξοδα εκτέλεσης ποσού 11.761,23 ευρώ, στο απομένον ποσό των 198.738,77 ευρώ κατέταξε ως γενικό προνομιούχο δανειστή σύμφωνα με το άρθρο 975 παρ.3 ΚΠολΔ, όπως είχε αντικατασταθεί με το άρθρο 19 παρ.10 του ν.4055/2012 σε συνδυασμό με το άρθρο 115 του ν. 2238/1994 και το άρθρο 69 του ν. 2676/1999, το τρίτο των καθ’ ων η ανακοπή-ήδη πρώτο εφεσίβλητο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ για το ποσό των 84.728,13 ευρώ σε εξόφληση ολόκληρης της απαίτησής του, ενώ το υπόλοιπο διανεμητέο πλειστηρίασμα των 114.010,64 ευρώ διαίρεσε σε ποσοστά σύμφωνα με τα άρθρα 975 και 976 σε συνδυασμό με τα άρθρα 1007 και 977 ΚΠολΔ και κατέταξε προνομιακά και οριστικά στο 1/3 του πλειστηριάσματος, ήτοι για ποσό 38.003,55 ευρώ τη Δ.Ο.Υ. Γ’ Πειραιά ως γενική προνομιούχο δανείστρια για μέρος της απαίτησής της και στα 2/3 του πλειστηριάσματος κατέταξε προνομιακά και τυχαία την πρώτη καθ’ης- ήδη δεύτερη εφεσίβλητη τραπεζική εταιρία ως πρώτη προσημειούχο δανείστρια στο ποσό των 76.007,69 ευρώ και επικουρικά το Ελληνικό Δημόσιο. Με την ως άνω ανακοπή του, το ανακόπτον και ήδη εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο στρεφόταν κατά της πρώτης καθ’ης (νυν δεύτερης εφεσίβλητης) ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας και της δεύτερης καθ’ ης η ανακοπή συμβολαιογράφου ως υπαλλήλου του πλειστηριασμού αφενός λόγω συμπερίληψης στα προαφαιρεθέντα έξοδα της εκτέλεσης μη νομίμως υπολογισθέντος ποσού 424,86 ευρώ αφετέρου ως προς την πρώτη καθ’ης τραπεζική εταιρία λόγω κατάταξης αυτής και για ποσό 7.365 ευρώ που αφορούσε σε επιδικασθείσα δικαστική δαπάνη για την έκδοση του εκτελεστού τίτλου της ως επισπεύδουσας, ήτοι της υπ’ αριθ. 25115/2010 διαταγής πληρωμής του δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης. Επίσης το ανακόπτον προέβαλε ως λόγο ανακοπής κατά του καθ’ ου η ανακοπή ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ότι ο καθ’ου η εκτέλεση ………δεν έφερε κάποια από τις ιδιότητες του διευθυντή, διαχειριστή, διευθύνοντα συμβούλου ή εκκαθαριστή της ανώνυμης εταιρείας «…………….» για το χρονικό διάστημα από 1.7.2005 έως και 31.1.2010, στο οποίο ανάγονται οι οφειλόμενες ασφαλιστικές εισφορές της παραπάνω εταιρίας προς το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ώστε να συνευθύνεται για τις εισφορές αυτές αυτός (καθ’ ου η εκτέλεση) και συνεπώς εσφαλμένως κατετάγη το καθ’ ου ΙΚΑ-ΕΤΑΜ στο ποσό των 84.728,13 ευρώ, άλλως ότι μη νόμιμα η υπάλληλος του πλειστηριασμού κατέταξε το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και στο ποσό των 3.258,78 ευρώ για οφειλόμενα πρόσθετα τέλη έως και την 30.11.2012, χωρίς τούτο να προβλέπεται εκ του νόμου. Συνακόλουθα το ανακόπτον Δημόσιο ζητούσε να μεταρρυθμισθεί ο προσβαλλόμενος πίνακας κατάταξης, ώστε να καταταγεί αυτό αφενός στο ποσό των μη νομίμως προαφαιρεθέντων εξόδων ύψους 424,86 ευρώ, αφετέρου στο ποσό των 46.404,59 ευρώ πλέον του ποσού των 38.003,55 ευρώ, για το οποίο είχε καταταγεί μέχρι την πλήρη ικανοποίηση της απαίτησής του, με την αποβολή του τρίτου καθ’ ου η ανακοπή. Επί της ανακοπής αυτής εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, με την οποία το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δικάζοντας ερήμην της δεύτερης των καθ’ ων συμβολαιογράφου και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων, απέρριψε την ανακοπή ως προς τη δεύτερη καθ’ ης, δέχθηκε εν μέρει αυτή έναντι της πρώτης καθ’ ης τράπεζας ως προς το ύψος των προαφαιρεθέντων από το πλειστηρίασμα εξόδων της εκτέλεσης σχετικά με την αμοιβή και τα δικαιώματα του υπαλλήλου του πλειστηριασμού και μεταρρύθμισε τον πίνακα κατάταξης για το ποσό των 336,60 ευρώ στο οποίο κατέταξε το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά απέρριψε στο σύνολό τους τους λόγους ανακοπής που στρέφονταν κατά του τρίτου καθ’ ου η ανακοπή ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Η εν λόγω απόφαση απέρριψε την ανακοπή του Ελληνικού Δημοσίουκατά του τρίτου καθ’ ου δεχόμενη τα εξής: ότι αποδείχθηκε ότι η πρώτη των καθ’ ων ανώνυμη τραπεζική εταιρία «…………….»- ήδη δεύτερη εφεσίβλητη άσκησε την από 9.11.2012 και με αρ. κατ. δικ. …../2012 ανακοπή ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, αιτούμενη τη μεταρρύθμιση του και νυν προσβαλλόμενου πίνακα κατάταξης και ειδικότερα την ακύρωση της κατάταξης του τρίτου των καθ’ων (ήτοι του εφεσίβλητου πρώην ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και νυν ΕΦΚΑ) για το ποσό των 84.728,13 ευρώ για να καταταγεί εκείνη στη θέση του, ότι επί της ανακοπής εκδόθηκε η 2722/2014 απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου, η οποία έκανε δεκτή την ανακοπή και κατέταξε την ανακόπτουσα τράπεζα στη θέση του τρίτου καθ’ου και ότι κατόπιν ασκήσεως έφεσης από τον τρίτο των καθ’ ων εκδόθηκε η 747/2015 τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Πειραιώς, η οποία δέχτηκε τυπικά την έφεση και απέρριψε αυτή κατ’ ουσίαν. Ότι συνεπώς ο προσβαλλόμενος πίνακας κατάταξης έχει μεταρρυθμισθεί τελεσιδίκως και στη θέση του τρίτου των καθ’ ων ασφαλιστικού φορέα (νυν πρώτου εφεσίβλητου) έχει καταταγεί πλέον η πρώτη των καθ’ ων ανώνυμη τραπεζική εταιρεία (νυν δεύτερη εφεσίβλητη). Ότι συνεπώς είναι μεν σαφές ότι δεν υφίσταται δεδικασμένο από την ως άνω τελεσίδικη απόφαση, δυνάμει της οποίας μεταρρυθμίσθηκε ο ανωτέρω πίνακας, καθόσον δεν υφίσταται ταυτότητα διαδίκων μεταξύ των δύο δικών (επί των δύο διαφορετικών ανακοπών), ωστόσο, ενόψει του ότι ο προσβαλλόμενος πίνακας έχει μεταρρυθμιστεί και στη θέση του τρίτου των καθ’ ων (νυν πρώτου εφεσίβλητου) έχει καταταγεί τελεσιδίκως, δυνάμει της προδιαληφθείσας αποφάσεως, η πρώτη των καθ’ων τράπεζα, θα πρέπει να απορριφθεί ο κρινόμενος λόγος ανακοπής ως ουσία αβάσιμος, ελλείψει παθητικής νομιμοποίησης στο πρόσωπο του τρίτου των καθ’ ων, του οποίου ζητείται η αποβολή με τον προβαλλόμενο λόγο ανακοπής. Κατά της ως άνω απόφασης και συγκεκριμένα κατά της ανωτέρω απορριπτικής κρίσης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου αναφορικά με την ανακοπή κατά του τρίτου καθ’ ου παραπονείται το εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο, με σκοπό να γίνει δεκτή η ανακοπή του, με τους δύο λόγους της έφεσής του. Δεδομένου ότι με τους λόγους έφεσης και τον πρόσθετο λόγο αυτής, δεν εφεσιβάλλονται τα κεφάλαια της ανακοπής που αφορούσαν στην κατάταξη στον προσβαλλόμενο πίνακα, της δεύτερης εφεσίβλητης ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας, η έφεση τυγχάνει απορριπτέα ως προς αυτή, ως απαράδεκτη, ελλείψει παθητικής της νομιμοποίησης κατ’ άρθρο 68 ΚΠολΔ. Ειδικότερα, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 68, 516 και 517 Κ.Πολ.Δ. προκύπτει, ότι η έφεση απευθύνεται κατά του νικήσαντος αντιδίκου του εκκαλούντος ή των καθολικών διαδόχων ή κληροδόχων του, όχι δε και κατά του ομοδίκου του ως προς τον οποίον είναι απαράδεκτη, λόγω της έλλειψης εννόμου συμφέροντος, εφόσον η απόφαση δεν περιέχει διάταξη υπέρ αυτού, η οποία βλάπτει τον εκκαλούντα (ΟλΑΠ 24/1991), εκτός αν συντρέχει αναγκαστική ομοδικία, οπότε πρέπει η έφεση να απευθύνεται κατά όλων των ομοδίκων, αλλιώς απορρίπτεται ως απαράδεκτη (ΟλΑΠ 11/1992 στην ΤΝΠ Νόμος). Εξάλλου, όπως προκύπτει από τη διάταξη του άρθρου 979 § 2 Κ.Πολ.Δ, σε συνδυασμό προς τα άρθρα 985 έως 980 του ίδιου Κώδικα, όταν το εκπλειστηρίασμα δεν αρκεί για να ικανοποιηθούν ο υπέρ ου η εκτέλεση και όλοι οι δανειστές που αναγγέλθηκαν, η κατάταξη των δανειστών για την διανομή του, γίνεται μεν με ενιαία πράξη ως προς όλους, πλην όμως η διαδικασία της κατάταξης δεν είναι αδιαίρετη. Γι’ αυτό κάθε δανειστής ασκεί δική του αυτοτελή ανακοπή και τη στρέφει εναντίον εκείνων μόνο από τους δανειστές κατά των οποίων επιδιώκει να εξέλθει νικητής και όχι εναντίον όλων των δανειστών που αναγγέλθηκαν. Έτσι, μεταξύ των δανειστών που μετέχουν στη σχετική δίκη δεν υφίσταται αναγκαστική ομοδικία κατά την έννοια του άρθρου 76 του ΚΠολΔ και δεν ωφελείται ο ένας δανειστής από την ανακοπή που άσκησε άλλος δανειστής, ούτε βλάπτεται από την ανακοπή που απευθύνθηκε κατά άλλου δανειστή. Συνεπώς, δεν είναι αναγκαίο η ανακοπή να στρέφεται εναντίον όλων των δανειστών και για τον ίδιο λόγο δεν είναι απαράδεκτο και το ένδικο μέσο, κατά της απόφασης που εκδόθηκε για την ανακοπή, αν δεν απευθύνεται εναντίον όλων των δανειστών που μετείχαν στην δίκη ως ομόδικοι, ούτε το ένδικο μέσο που ασκεί ο ένας από τους ομόδικους δανειστές μπορεί να το απευθύνει κατά των άλλων ομοδίκων των δανειστών (ΑΠ 1134/2012, ΑΠ 1321/2009, ΑΠ 1510/2005, στην ΤΝΠ Νόμος, ΑΠ 1/2009 ΕλΔνη 41 σελ 390, ΕφΔωδ.335/2009 στην ΤΝΠ Νόμος, ΕφΠειρ 527/2014 στην ΤΝΠ Νόμος). Στην προκειμένη, λοιπόν, περίπτωση που οι λόγοι της υπό κρίση έφεσης αφορούν στην κατάταξη του πρώτου εφεσίβλητου-τρίτου καθ’ου η ανακοπή στον προσβαλλόμενο πίνακα κατάταξης και στη μη αποβολή του από αυτόν για να καταταγεί το ανακόπτον- ήδη εκκαλούν, κατόπιν απορρίψεως πρωτοδίκως της από 21.11.2012 ανακοπής και δεν περιέχει παράπονο σχετικά με την καταταγείσα απαίτηση της δεύτερης εφεσίβλητης, η οποία ήταν απλή ομόδικος του πρώτου εφεσίβλητου (τρίτου καθ’ου η ανακοπή) στον πρώτο βαθμό, η τελευταίαδεν νομιμοποιείται παθητικά για την κατά αυτής απεύθυνση της υπό κρίση εφέσεως.
Περαιτέρω, σχετικά με το εκκαλούμενο κεφάλαιο της προσβαλλόμενης απόφασης, ήτοι ως προς την κατάταξη του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, το εκκαλούν υποστηρίζει ότι η εκκαλούμενη απόφαση έπρεπε να δεχθεί ότι κατά τον χρόνο σύνταξης του υπ’ αριθ. …../2012 πίνακα κατάταξης και άσκησης της ανακοπής του εκκαλούντος το τρίτο καθ’ ου η ανακοπή ΙΚΑ-ΕΤΑΜ (νυν ΕΦΚΑ) νομιμοποιείτο παθητικά και ότι επομένως παραδεκτά και βάσιμα στράφηκε η ένδικη ανακοπή κατά αυτού (α’ λόγος της έφεσης) και ότι μη νόμιμα κι αναιτιολόγητα, άλλως με αντιφατική αιτιολογία το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δέχθηκε ότι κατ’ ουσίαν δεσμεύεται το Ελληνικό Δημόσιο από την 2722/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που κατέστη τελεσίδικη μετά την έκδοση της 747/2015 απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Πειραιά και με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η ανακοπή της ως άνω τραπεζικής εταιρίας (ήδη δεύτερης εφεσίβλητης) και κατατάχθηκε αυτή στο ποσό των 84.728,13 ευρώ, αποβάλλοντας τον τρίτο των καθ’ ων (ήδη πρώτο εφεσίβλητο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ήδη ΕΦΚΑ) από τον πίνακα κατάταξης (β’ λόγος της έφεσης). Περαιτέρω, με τον πρόσθετο λόγο έφεσης που αναφέρεται στο ίδιο κεφάλαιο της εκκαλούμενης απόφασης, το εκκαλούν παραδεκτά και νόμιμα αιτιάται την ως άνω απόφαση, επειδή προκειμένου να κρίνει την έλλειψη παθητικής νομιμοποίησης του καθ’ου ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, στηρίχθηκε σε εσφαλμένο έρεισμα, δηλαδή στην ισχύ της 2722/2014 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που κατέτασσε στη θέση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ στον πίνακα κατάταξης την «. ………..». Ότι ωστόσο μετά την κατάθεση της υπό κρίση έφεσης, κατά την προσπάθεια λήψης ακριβούς αντιγράφου της ως άνω επικαλούμενης 747/2015 τελεσίδικης απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Πειραιώς που απέρριψε την έφεση κατά της ως άνω 2722/2014 απόφασης, με σκοπό την άσκηση τριτανακοπής κατά αυτής, το εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο διαπίστωσε ότι η πιο πάνω εφετειακή απόφαση δεν υφίστατο στο νομικό κόσμο, καθώς είχε αναιρεθεί με την 687/2018 απόφαση του Α1 Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, κατόπιν άσκησης αίτησης αναίρεσης εκ μέρους του ΕΦΚΑ. Ότι μάλιστα η αρεοπαγητική απόφαση είχε δημοσιευθεί στις 12.4.2018 και τούτο είχε σημειωθεί από την αρμόδια γραμματέα στο σώμα της εφετειακής απόφασης στις 28.11.2018, οπότε η ως άνω καθ’ ης ανώνυμη τραπεζική εταιρεία που επικαλέστηκε την εφετειακή απόφαση με τις από 16.1.2019 προτάσεις της ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, γνώριζε ότι η απόφαση αυτή είχε ήδη αναιρεθεί και δεν υφίστατο πια στον νομικό κόσμο, όπως το γνώριζε και το εφεσίβλητο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ που είχε ήδη καταθέσει από τις 20.9.2018 την υπ’ αριθ. κατ. …………/2018 κλήση μετά από παραπομπή ενώπιον του Εφετείου Πειραιά, ώστε να ορισθεί νέα ημερομηνία συζήτησης της ασκηθείσας έφεσής του κατά της 2722/2014 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία (έφεση) συζητήθηκε στη δικάσιμο της 19.9.2019 και αναμένεται απόφαση. Εκ των παραπάνω λόγων έφεσης,ο μεν πρώτος λόγος τυγχάνει νόμω αβάσιμος, καθώς η έρευνα του δικαιώματος του ανακόπτοντος στην ανακοπή του άρθρου 979 ΚΠολΔ να στραφεί κατά συγκεκριμένου καταταγέντος στον προσβαλλόμενο πίνακα κατάταξης καθ’ ου δανειστή, ήτοι η ύπαρξη της παθητικής νομιμοποίησηςτου τελευταίου αποτελεί στοιχείο που ερευνάται αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο στην ουσία του σε κάθε στάδιο της πολιτικής δίκης, με αποτέλεσμα αν υποτεθεί ότι κατά το στάδιο συζήτησης της ανακοπής έχει ήδη αποβληθεί ο συγκεκριμένος καθ’ ου η ανακοπή από τον πίνακα κατάταξης με τελεσίδικη δικαστική απόφαση που εκδόθηκε επί ανακοπής άλλου δανειστή, να πρέπει να απορριφθεί στην ουσία της η ένδικη ανακοπή λόγω έλλειψης παθητικής νομιμοποίησης του καθ’ου. Επίσης, απορριπτέος τυγχάνει στην ουσία του ο δεύτερος λόγος έφεσης ότι αναιτιολόγητα ή αντιφατικά το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ενώ δέχθηκε ότι δεν υπάρχει δεδικασμένο λόγω ταυτότητας των διαδίκων, στη συνέχεια δέχθηκε ότι δεσμεύεται ο ανακόπτων από την τελεσίδικη 2722/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά επί της ανακοπής της πρώτης καθ’ ης κατά του τρίτου καθ’ου, μετά την έκδοση της 747/2015 εφετειακής απόφασης και με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η ανακοπή της ως άνω τραπεζικής εταιρίας και κατατάχθηκε αυτή στο ποσό των 84.728,13 ευρώ στη θέση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Αφ’ ης στιγμής δέχθηκε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ότι με ήδη τελεσίδικη απόφαση επί άλλης ανακοπής είχε αποβληθεί από τον προσβαλλόμενο πίνακα κατάταξης ο τρίτος καθ’ ου, ορθά δέχθηκε ότι τούτο θα επηρέαζε την παθητική νομιμοποίηση του ήδη αποβληθέντος από τον πίνακα ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, καθώς η ένδικη ανακοπή για να τελεσφορήσει θα έπρεπε να στραφεί κατά της καταταγείσας στη θέση του τρίτου καθ’ου, ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας. Περαιτέρω, όμως, ο πρόσθετος λόγος έφεσης τυγχάνει βάσιμοςστην ουσία του, καθώς πράγματι η εκκαλούμενη απόφαση απέρριψε την ένδικη από 21.11.2012 ανακοπή του εκκαλούντος Ελληνικού Δημοσίου κατά του τρίτου των καθ’ ων (πρώτου εφεσίβλητου ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ήδη ΕΦΚΑ) ως ουσία αβάσιμη ελλείψει παθητικής νομιμοποίησης αυτού επειδή με την 2722/2014 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που κατέστη τελεσίδικη κατόπιν απόρριψης της κατ’ αυτής εφέσεως με την 747/2015 απόφαση του Εφετείου Πειραιώς έγινε εν μέρει δεκτή η από 9.11.2012 ανακοπή της ως άνω καθ’ ης τράπεζας κατά του τρίτου των καθ’ων και κατετάγη αυτή στη θέση του στο ποσό των 84.728,13 ευρώ, πλην όμως ήδη κατά τη συζήτηση της ένδικης ανακοπής στον πρώτο βαθμό είχε αναιρεθεί η ως άνω 747/2015 εφετειακή απόφαση με την προσκομιζόμενη 687/2018 απόφαση του Αρείου Πάγου, γεγονός που αποσιωπήθηκε από τους καθ’ ων η ανακοπή (ήδη εφεσίβλητους). Επιπλέον, ήδη μετά την παραπομπή της υπόθεσης εκ νέου στο Μονομελές Εφετείο Πειραιώς για τη συζήτηση της εφέσεως, εκδόθηκε η κατ’ άρθρο 529 παρ.1 ΚΠολΔ νομίμως προσκομιζόμενη από το εκκαλούν 603/2020 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού που δέχθηκε την έφεση, εξαφάνισε την 2272/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και απέρριψε την από 9.11.2012 ανακοπή της ανωτέρω τράπεζας κατά του καθ’ ου ΕΦΚΑ, πρώην ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, καθώς κατά την εν λόγω απόφαση αποδείχθηκε η ύπαρξη της καταταγείσας στον προσβαλλόμενο πίνακα κατάταξης απαίτησης του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ κατά του καθ’ου η εκτέλεση οφειλέτη και ο προνομιακός της χαρακτήρας. Επομένως, παραδεκτά στράφηκε το ανακόπτον Ελληνικό Δημόσιο κατά του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ζητώντας να αποβληθεί το τελευταίο από τον πίνακα κατάταξης και να καταταγεί στη θέση του το ανακόπτον στο παραπάνω ποσό των 84.728,13 ευρώ για το οποίο το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ προνομιακά κατετάγη, η δε εκκαλούμενη που απέρριψε την ανακοπή ως ουσία αβάσιμη λόγω έλλειψης παθητικής νομιμοποίησης του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και γι’ αυτό πρέπει να εξαφανισθεί και να εξετασθούν εκ νέου οι λόγοι της ανακοπής. Εξ αυτών ο κύριος λόγος ανακοπής κατά του τρίτου καθ’ ου ότι κακώς κατετάγη το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ στο προαναφερόμενο ποσό στον πίνακα κατάταξης κατά τα ανωτέρω, καθώς ο καθ’ου η εκτέλεση ………. που εμφανίζεται ως εις ολόκληρον συνυπόχρεος για τις χρεωστούμενες ασφαλιστικές εισφορές της «………….» προς το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ για το χρονικό διάστημα 1.7.2015 έως και 31.1.2010, δεν έφερε κάποια από τις ιδιότητες του διευθυντή, διαχειριστή, διευθύνοντα ή εντεταλμένου συμβούλου ή εκκαθαριστή της παραπάνω εταιρίας κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα, οπότε δεν οφείλει και ο ίδιος στον παραπάνω ασφαλιστικό φορέα το οφειλόμενο από την εταιρία ποσό των 84.728,13 ευρώ, για το οποίο κατετάγη το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ τυγχάνει νόμιμος. Συγκεκριμένα σύμφωνα με το άρθρο 115 του ν. 2238/1994 «1. Τα πρόσωπα που είναι διευθυντές, διαχειριστές ή διευθύνοντες σύμβουλοι και εκκαθαριστές των ημεδαπών ανώνυμων εταιριών ή συνεταιρισμών κατά το χρόνο διάλυσης ή συγχώνευσής τους, ευθύνονται προσωπικώς και αλληλεγγύως για την πληρωμή του φόρου που οφείλεται από αυτά τα νομικά πρόσωπα σύμφωνα με τον παρόντα, καθώς και του φόρου που παρακρατείται, ανεξάρτητα από το χρόνο βεβαίωσής τους(…) 2. Τα πρόσωπα που είναι διευθυντές, διαχειριστές και γενικά εντεταλμένοι στη διοίκηση του νομικού προσώπου, κατά το χρόνο της διάλυσης των λοιπών νομικών προσώπων του άρθρου 101, ευθύνονται προσωπικώς και αλληλεγγύως για την πληρωμή του φόρου, που οφείλεται από αυτά τα νομικά πρόσωπα σύμφωνα με τον παρόντα, καθώς και των φόρων που παρακρατούνται, ανεξάρτητα από το χρόνο βεβαίωσής τους.»Στο άρθρο 69 παρ. 2 του ν. 2676/1999, με το οποίο αντικαταστάθηκε η διάταξη του άρθρου 4 παρ. 4 του ν. 2556/1997 «Μέτρα κατά της εισφοροδιαφυγής, διασφάλιση εσόδων ΙΚΑ κλπ» (ΦΕΚ Α` 270/24.12.1997), και το οποίο άρχισε να ισχύει από τη δημοσίευση του νόμου στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, δηλαδή από 5-1-1999, ορίζεται ότι: «οι διατάξεις του άρθρου 115 του N. 2238/1994 (ΦΕΚ Α` 151), όπως ισχύουν κάθε φορά, που αναφέρονται στην ευθύνη των διοικούντων νομικά πρόσωπα για την καταβολή των φόρων που οφείλουν στο Δημόσιο τα πρόσωπα αυτά, εφαρμόζονται κατ` αναλογία και για την καταβολή των οφειλομένων στο ΙΚΑ ασφαλιστικών εισφορών». Από το συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων των νόμων 2676/1999 και 2238/1994 συνάγεται, ότι από την έναρξη ισχύος του άρθρου 69 (του ν. 2676/1999), δηλαδή από 5-1-1999, οι διευθυντές, διαχειριστές, διευθύνοντες σύμβουλοι και γενικά οι εντεταλμένοι στην διοίκηση των νομικών προσώπων του άρθρου 101 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, ευθύνονται προσωπικώς και αλληλεγγύως για την καταβολή των οφειλομένων από τα νομικά αυτά πρόσωπα προς το Ι.Κ.Α. ασφαλιστικών εισφορών, οι οποίες έχουν γεννηθεί κατά τη διάρκεια του χρόνου λειτουργίας τους, υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι είχαν μία από τις ανωτέρω ιδιότητες κατά το χρόνο γέννησης της σχετικής απαίτησης του Ι.Κ.Α. και ανεξάρτητα από το χρόνο βεβαίωσης των εισφορών αυτών (πρβλ. ΣτΕ 245/2008,ΔΕφΑθ 44/2010 στην ΤΝΠ Νόμος). Περαιτέρω, ο όρος «διευθυντές, διαχειριστές ή διευθύνοντες σύμβουλοι και εκκαθαριστές» στον οποίο παραπέμπει η πιο πάνω διάταξη του ν.2238/1994, δεν αναφέρεται στα μέλη συλλογικού οργάνου νομικού προσώπου που για να το εκπροσωπήσουν πρέπει κατά νόμο να δρουν από κοινού (όπως στο άρθρο 18 του ν. 2190/1920 περί ανωνύμων εταιρειών), αλλά μόνο σε εκπροσώπους νομικών προσώπων που έχουν εξουσία εκπροσωπήσεως και δεσμεύσεως του νομικού προσώπου ατομικώς. Δηλαδή, δεν υπέχουν την ως άνω ευθύνη για οφειλές ανωνύμου εταιρείας προς το ΙΚΑ τα μέλη διοικητικού συμβουλίου αυτής, που δεν ορίσθηκαν εκπρόσωποι της με την σχετική περί τούτου απόφαση του διοικητικού της συμβουλίου (πρβλ. Σ.τ.Ε. 5847/88, 644/88, ΔΕφΑθ 110/2012, στην ΤΝΠ Νόμος, γνμ ΝΣΚ 59/2009 στην ΤΝΠ Νόμος).
Περαιτέρω, από την εκτίμηση όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων που νόμιμα μετ’ επικλήσεως προσκομίζουν οι διάδικοι, ακόμη και αυτών που προσκομίζονται το πρώτον ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 529 παρ.1 ΚΠολΔ, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει της υπ’ αριθ. ……/30.11.2010 έκθεσης αναγκαστικής κατάσχεσης ακίνητης περιουσίας του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών ……… κατασχέθηκε αναγκαστικά, με επίσπευση της πρώτης καθ’ης ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας «……… ….», σε εκτέλεση της υπ’ αριθ. 25.115/2010 διαταγής πληρωμής του δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, η λεπτομερώς περιγραφόμενη στην ως άνω κατασχετήρια έκθεση ακίνητη περιουσία του ……….. Περαιτέρω, δυνάμει της υπ’ αριθ. …../2012 Δ’ επαναληπτικής περίληψης κατασχετήριας έκθεσης ακινήτου του ίδιου ως άνω δικ. επιμελητή, με επίσπευση της πρώτης καθ’ ης εκπλειστηριάσθηκε δημόσια στις 27.6.2012, ενώπιον της συμβολαιογράφου Αίγινας ………, ως υπαλλήλου του πλειστηριασμού, η ως άνω ακίνητη περιουσία του καθ’ ου η εκτέλεση, αντί πλειστηριάσματος ποσού 210.500 ευρώ και συντάχθηκε η υπ’ αριθ. …./27.6.2012 έκθεση αναγκαστικού πλειστηριασμού της ίδιας συμβολαιογράφου. Υπερθεματίστρια αναδείχθηκε η επισπεύδουσα τράπεζα, στην οποία κατακυρώθηκε η προαναφερόμενη ακίνητη περιουσία. Στον πλειστηριασμό αυτό αναγγέλθηκαν, ζητώντας να καταταγούν προνομιακά και οριστικά: α) το Ελληνικό Δημόσιο δια του Προϊσταμένου της Γ’ Δ.Ο.Υ. Πειραιά, με την υπ’ αριθ. πρωτ. …./29-6-2012 αναγγελία του για ποσό 84.408,14 ευρώ, ήτοι για ληξιπρόθεσμες οφειλές του καθ’ ου η εκτέλεση οφειλέτη, σύμφωνα με τον συνημμένο στην αναγγελία πίνακα χρεών, β) το Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. δια του Διευθυντή του Α’ Ταμείου Είσπραξης Εσόδων Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. με την υπ’ αριθ. …./2/4-7-2012 αναγγελία του για ποσό 81.469,35 ευρώ, πλέον πρόσθετων τελών και λοιπών εξόδων ήτοι για ληξιπρόθεσμες οφειλές του καθ’ ου η εκτέλεση οφειλέτη, σύμφωνα με τον συνημμένο στην αναγγελία πίνακα χρεών και γ) η επισπεύδουσα «…….. .» με την από 2.7.2012 αναγγελία της για το ποσό των 552.910,97 ευρώ, απαίτηση για την οποία εκδόθηκε η υπ’ αριθ. ……./2010 διαταγή πληρωμής του δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης. Επειδή το ανωτέρω επιτευχθέν πλειστηρίασμα δεν επαρκούσε για να ικανοποιηθούν η επισπεύδουσα δανείστρια και οι αναγγελθέντες δανειστές, η υπάλληλος του πλειστηριασμού συνέταξε τον προσβαλλόμενο υπ’ αριθ. …./25-10-2012 πίνακα κατάταξης δανειστών. Με αυτόν, η υπάλληλος του πλειστηριασμού, αφού αφαίρεσε από το εκπλειστηρίασμα έξοδα εκτέλεσης συνολικού ποσού 11.761,23 ευρώ κατά τα αναλυτικά εκτιθέμενα σε αυτή, κατέταξε στο εναπομείναν υπόλοιπο των 198.738,77 ευρώ: 1) Το τρίτο καθ’ουΙ.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. δια του Διευθυντή του Α’ Ταμείου Εσόδων Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. προνομιακά και οριστικά, ως γενικό προνομιούχο δανειστή για απαίτηση συνολικού ποσού 84.728,13 ευρώ (81.469,35 ευρώ κύρια οφειλή + 3.258,78 ευρώ πρόσθετα τέλη και λοιπά έξοδα). 2) Το ανακόπτον Ελληνικό Δημόσιο για μέρος της απαίτησής του και ειδικότερα για ποσό 38.003,55 ευρώ και 3) Την πρώτη καθ’ ης επισπεύδουσα «……….» προνομιακά και τυχαία στο υπόλοιπο ποσό των 76.007,09 ευρώ, ως προσημειούχο δανείστρια. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι η απαίτηση ποσού 84.728,13 ευρώ για την οποία κατετάγη το τρίτο καθ’ ου, αφορά οφειλή της εταιρείας «…………» και προέρχεται από καθυστερούμενες κατά το χρονικό διάστημα από 1.7.2005 έως 31.1.2010 ασφαλιστικές εισφορές συνολικού ποσού 81.469,35 ευρώ καθώς και επιπλέον ποσό 3.258,78 ευρώ για πρόσθετα τέλη και έξοδα μέχρι τις 30.11.2012, όπως η συνολική απαίτηση προκύπτει από τις υπ’ αριθ. ………/2006 Π.Ε.Π.Ε.Ε., υπ’ αριθ. …/2008 Π.Ε.Ε., υπ’ αριθ. …/2008 Π.Ε.Π.Ε.Ε., υπ’ αριθ. …/2008 Π.Ε.Ε. και τον υπ’ αριθ. …../2009 χρηματικό κατάλογο που επισυνάφθηκαν στην ως άνω αναγγελία. Όπως προεκτέθηκε, η πρώτη των καθ’ ων άσκησε την από 9.11.2012 και με αριθ. κατ. δικ. 8847/2012 ανακοπή ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά κατά του τρίτου καθ’ ου, αιτούμενη τη μεταρρύθμιση του προσβαλλόμενου πίνακα κατάταξης και ειδικότερα την αποβολή του τρίτου καθ’ ουκαι την κατάταξη αυτής στη θέση του στο ποσό των 84.728,13 ευρώ. Επί της εν λόγω ανακοπής εκδόθηκε η 2272/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία αφού έκανε εν μέρει δεκτή αυτή, κατέταξε την ανακόπτουσα στο ποσό των 84.728,13 ευρώ και απέβαλε τον τρίτο καθ’ ου. Ακολούθως, κατόπιν ασκήσεως εφέσεως από τον τρίτο καθ’ου, εκδόθηκε η 747/2015 απόφαση αυτού του Δικαστηρίου που δέχθηκε τυπικά την έφεση και απέρριψε αυτή στην ουσία της, πλην όμως με την 687/2018 απόφαση του Αρείου Πάγου η απόφαση αυτή αναιρέθηκε και παραπέμφθηκε η υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση ενώπιον του Εφετείου Πειραιά, εκδοθείσας της 603/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Πειραιά, το οποίο δέχθηκε την έφεση του ΕΦΚΑ (πρώην ΙΚΑ-ΕΤΑΜ) και εξαφάνισε την 2722/2014 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, κράτησε τη με αριθμό κατάθεσης …./2012 ανακοπή της «………..» κατά του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ προς μεταρρύθμιση του και νυν προσβαλλόμενου πίνακα κατάταξης και απέρριψε αυτή στην ουσία της. Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα από 1.7.2005 έως 31.1.2010 κατά το οποίο κατέστησαν ληξιπρόθεσμες οι ανωτέρω οφειλές της ανώνυμης εταιρείας «……………» προς το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ο καθ’ου η εκτέλεση ……….. συμμετείχε αρχικά ως μέλος στο πρώτο διοικητικό συμβούλιο της εταιρίας σύμφωνα με την ανακοίνωση καταχώρησης στο Μητρώο Ανωνύμων Εταιρειών της σύστασης της ανωτέρω ανώνυμης εταιρείας (βλ. προσκομιζόμενο από το πρώτο εφεσίβλητο υπ’ αριθ. 1671/17.3.2005 Φ.Ε.Κ. Τεύχος Α.Ε. και Ε.Π.Ε.), στη συνέχεια όμωςμε την ανακοίνωση καταχώρησης στο Μητρώο Ανωνύμων Εταιρειών του από 3.3.2005 Πρακτικού του Δ.Σ. της παραπάνω ανώνυμης εταιρείας στο προσκομιζόμενο από τον πρώτο εφεσίβλητο υπ’ αριθ. 1846/23.3.2005 Φ.Ε.Κ. Τεύχος Α.Ε. και Ε.Π.Ε. ορίστηκε Πρόεδρος του Δ.Σ., καθώς και εκπρόσωπος αυτής που την εκπροσωπεί και τη δεσμεύει από κοινού ή μεμονωμένα έναντι παντός τρίτου με τον ……………., Διευθύνοντα Σύμβουλο και Αντιπρόεδρο Δ.Σ. Δεν αποδείχθηκε ότι μέχρι την 31.1.2010 ο καθ’ου η εκτέλεση οφειλέτης έπαψε να έχει την παραπάνω ιδιότητα του νομίμου εκπροσώπου της ως άνω ανώνυμης εταιρείας, την οποία δέσμευε και μεμονωμένα έναντι παντός τρίτου. Τα δε παραστατικά βεβαίωσης οφειλών προς το ΙΚΑ της ως άνω ανώνυμης εταιρείας «……….» αφορούν στα παρακάτω χρονικά διαστήματα: Η Π.Ε.Π.Ε.Ε. …./22.10.2006 στο διάστημα από 1.7.2005 έως 31.7.2005, η Π.Ε.Ε. …/19.11.2008 στο διάστημα από 1.7.2005 έως 30.9.2006, η Π.Ε.Π.Ε.Ε. …/22.12.2008 στο διάστημα από 1.12.2006 έως 31.12.2006, η Π.Ε.Ε. …./22.12.2008 στο διάστημα από 1.12.2006 έως 31.12.2006 και η ΕΞ.ΔΙΟΙ. …./25.1.2010 στο διάστημα από 1.1.2010 έως 31.1.2010. Εφόσον λοιπόν εκπροσωπούσε και δέσμευε και μόνος του την παραπάνω εταιρεία, διαχειριζόμενος και ατομικά τις υποθέσεις της, ο καθ’ου η εκτέλεση ευθυνόταν συνακόλουθα και προσωπικά για τα χρέη της έναντι του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ για το ως άνω κρίσιμο χρονικό διάστημα σύμφωνα με τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 115 του ν. 2238/1994 και 69 του ν. 2676/1999. Συνεπώς, νομίμως κατετάγη το πρώτο εφεσίβλητο από την υπάλληλο του πλειστηριασμού, συμβολαιογράφο Αίγινας ………….. προνομιακά και οριστικά κατά τις διατάξεις του άρθρου 975 περ.3 ΚΠολΔ, όπως είχε συμπληρωθεί με το άρθρο 31 του ν. 1545/1985 και το άρθρο 56 του ν. 3994/2011, στον προσβαλλόμενο υπ’ αριθ. …../25.10.2012 πίνακα κατάταξης δανειστών, πριν από τη διαίρεση του εκπλειστηριάσματος σε ποσοστά κατά το άρθρο 977 ΚΠολΔ για το ποσό των 81.469,35 ευρώ, απορριπτομένου στην ουσία του, του δεύτερου λόγου της από 21.11.2012 ανακοπής του εκκαλούντος Ελληνικού Δημοσίου. Επιπλέον το τρίτο καθ’ ου κατετάγη στην ίδια σειρά, πριν τη διαίρεση του πλειστηριάσματος και στο ποσό των 3.258,78 ευρώ που αντιστοιχεί στα πρόσθετα τέλη έως και την 30.11.2012, πιθανολογούμενη ημερομηνία κατά την οποία ο εν λόγω πίνακας θα καθίστατο απρόσβλητος. Κατά τον επικουρικό λόγο ανακοπής που προέβαλε το ανακόπτον, ήδη εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο έναντι του τρίτου καθ’ ου, ο οποίος (λόγος) κι εξετάζεται εφόσον απορρίφθηκε στην ουσία του ο κύριος λόγος της ανακοπής, μη νόμιμα η υπάλληλος του πλειστηριασμού κατέταξε στον ως άνω πίνακα κατάταξης το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και στο ποσό των 3.258,78 ευρώ που αντιστοιχεί σε πρόσθετα τέλη έως και την 30.11.2012 (πιθανολογούμενη ημερομηνία τελεσιδικίας του προσβαλλόμενου πίνακα), αφού από καμία διάταξη νόμου δεν προκύπτει κάτι τέτοιο και ότι ως εκ τούτου πρέπει να καταταγεί στο ανωτέρω ποσό το ανακόπτον. Ο λόγος αυτός τυγχάνει νόμιμος κι αποδεικνύεται βάσιμος στην ουσία του. Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 61 παρ. 1 εδ.α. του ν.δ.356/1974 (ΚΕΔΕ), η οποία μετά την κατάργηση της παρ. 2 του ίδιου άρθρου από το άρθρο 24 παρ. 1 του ν. 2093/1992, ρυθμίζει αποκλειστικά το προνόμιο του Ελληνικού Δημοσίου, όπως ίσχυε κατά τον χρόνο σύνταξης του νυν προσβαλλόμενου πίνακα κατάταξης, “το Δημόσιο κατατάσσεται εν αναγκαστική εκτελέσει κινητού ή ακινήτου δια τας ληξιπροσθέσμους μέχρι της ημέρας του πλειστηριασμού απαιτήσεις αυτού εκ πάσης αιτίας, μετά των πάσης φύσεως προσαυξήσεων και τόκων…». Εξάλλου, με τη διάταξη του άρθρου 27 παρ.3 του α.ν. 1846/1951, ως τροποποιήθηκε με το άρθρο 18 του ν. 1469/1984, προβλέφθηκε ανάλογη εφαρμογή των κανόνων που αφορούν στην είσπραξη των απαιτήσεων του Δημοσίου και στις αντίστοιχες του ΙΚΑ. Από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται ότι το προνόμιο των εμπιπτουσών σε αυτές απαιτήσεων του Δημοσίου και του ΙΚΑ, δεν αφορά μόνο στο ποσό των κύριων απαιτήσεων, αλλά και στις πάσης φύσεως προσαυξήσεις και τόκους των απαιτήσεων τούτων μέχρι την ημέρα του πλειστηριασμού. Η ρύθμιση αυτή ακολουθεί τον κανόνα ότι οι προσαυξήσεις από πλευράς προνομίου, εξομοιούνται με την κύρια οφειλή (βλ. ΣτΕ 297/2011 στην ΤΝΠ Νόμος, την οποία προσάγει και το πρώτο εφεσίβλητο). Το περιοριστικό όριο που οι ανωτέρω διατάξεις ορίζουν για τον χρόνο μέχρι τον οποίο ισχύει το προνόμιο, δηλαδή η ημέρα του πλειστηριασμού αναφέρεται και στις προσαυξήσεις της κυρίας απαίτησης, προς την οποία αμέσως συνδέονται, ώστε έσχατο όριό τους να είναι η ημέρα του πλειστηριασμού και συνεπώς να μην εξακολουθούν να παράγονται ασφαλισμένες με το προνόμιο και να ικανοποιούνται προνομιακώς, είτε μέχρι την ικανοποίηση της κυρίας απαίτησης, είτε μέχρι την κατάταξη στον πίνακα κατάταξης, είτε μέχρι την πιθανολογούμενη τελεσιδικία του πίνακα κατάταξης(βλ. ΑΠ 1950/2009 ΝοΒ 2010 σελ. 2283, ΑΠ 1708/2002 ΕλΔνη 44 σελ. 1602, ΕφΠειρ 527/2014 στην ΤΝΠ Νόμος). Στην προκειμένη λοιπόν περίπτωση που ο ένδικος πλειστηριασμός διενεργήθηκε στις 27.6.2012 (βλ. την προσκομιζόμενη υπ’ αριθ. 1.476/27.6.2011 έκθεση κατακύρωσης αναγκαστικού πλειστηριασμού ακινήτου της συμβολαιογράφου Αίγινας ………..), η υπάλληλος του πλειστηριασμού μη νόμιμα κατέταξε το τρίτο καθ’ ου η ανακοπή ΙΚΑ-ΕΤΑΜ (ήδη ΕΦΚΑ) στην τρίτη τάξη του άρθρου 975 παρ.3 ΚΠολΔ στον συνταχθέντα υπ’ αριθ. 1.539/25.10.2012 πίνακα κατάταξης, πέραν του ποσού των 81.469,35 ευρώ και για το ποσό των 3.258,78 ευρώ που αντιστοιχεί σε νόμιμα πρόσθετα τέλη έως και την 30.11.2012, πιθανολογούμενη ημερομηνία κατά την οποία ο προσβαλλόμενος πίνακας θα καθίστατο απρόσβλητος, δηλαδή για πρόσθετα τέλη που δεν είχαν καταστεί ληξιπρόθεσμα μέχρι την ημερομηνία του πλειστηριασμού. Επομένως, ως προς το ποσό αυτό των 3.258,78 ευρώ πρέπει να μεταρρυθμισθεί ο πίνακας κατάταξης και να καταταγεί στη θέση του τρίτου καθ’ ου η ανακοπή-ήδη πρώτου εφεσίβλητου το έχον γενικό προνόμιο ανακόπτον-ήδη εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο, πέραν του ποσού για το οποίο έχει ήδη καταταγεί, γενομένου δεκτού του επικουρικού λόγου σε σχέση με τον δεύτερο κύριο λόγο της από 21.11.2012 ανακοπής, ήτοι γενομένης εν μέρει δεκτής της ως άνω ανακοπής κατά του τρίτου καθ’ου, κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα του εκκαλούντος και του πρώτου εφεσίβλητου, λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας τους πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ τους και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας κατ’ άρθρο 22 παρ.1β του ν. 3693/1957 (βλ. ΑΠ 928/2021 στην ΤΝΠ Νόμος), σύμφωνα με το διατακτικό, ενώ τα δικαστικά έξοδα της δεύτερης εφεσίβλητης για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας πρέπει, κατόπιν σχετικού αιτήματος αυτής που υπέβαλε με τις προτάσεις της, να επιβληθούν σε βάρος του εκκαλούντος (άρθρα 176, 183, 191 παρ.2ΚΠολΔ) μειωμένα κατ` άρθρο 22 του ν.3693/1997, κατά τα αναφερόμενα στο διατακτικό ειδικότερα.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει την από 12.11.2019 (κατατεθείσα στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …/2019 και Ε.Α.Κ. ../2019 και στη γραμματεία του Εφετείου Πειραιά με Γ.Α.Κ. …/2020 και Ε.Α.Κ. ../2020) έφεση και τον από 6.10.2020 (με Γ.Α.Κ. …/2020 και Ε.Α.Κ. …/2020) πρόσθετο λόγο έφεσης κατά της 3283/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την έφεση και τον πρόσθετο λόγο αυτής κατά της δεύτερης εφεσίβλητης ως απαράδεκτη.
Επιβάλλει τα δικαστικά έξοδα της δεύτερης εφεσίβλητης για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας σε βάρος του εκκαλούντος και ορίζει αυτά στο ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ.
Δέχεται τυπικά την έφεση και τον πρόσθετο λόγο αυτής κατά του πρώτου εφεσίβλητου.
Απορρίπτει ό,τι έκρινε απορριπτέο στην έφεση.
Δέχεται στην ουσία του τον πρόσθετο λόγο έφεσης κατά του πρώτου εφεσίβλητου.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη απόφαση.
Κρατεί και δικάζει την από 22.11.2012 (με αριθμό κατάθεσης …./2012) ανακοπή κατά του τρίτου καθ’ ου προς μεταρρύθμιση του υπ’ αριθ. …./25.10.2012 πίνακα κατάταξης δανειστών της συμβολαιογράφου Αίγινας ……….
Απορρίπτει ό,τι έκρινε απορριπτέο σε αυτή.
Δέχεται τον επικουρικό λόγο ανακοπής κατά του τρίτου καθ’ου.
Μεταρρυθμίζει τον υπ’ αριθ. ……./25-10-2012 πίνακα κατάταξης της συμβολαιογράφου Αίγινας ………., ώστε να καταταγεί το ανακόπτον Ελληνικό Δημόσιο προνομιακά και οριστικάστη θέση του τρίτου καθ’ου η ανακοπή, στο ποσό των τριών χιλιάδων διακοσίων πενήντα οκτώ ευρώ και εβδομήντα οκτώ λεπτών (3.258,78), πέραν του ποσού για το οποίο έχει ήδη καταταγεί, για την ικανοποίηση ισόποσου μέρους της αναγγελθείσας απαίτησής του, αποβαλλομένου του τρίτου καθ’ου από τον πίνακα κατάταξης για το αντίστοιχο ποσό.
Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα του εκκαλούντος-ανακόπτοντος και του πρώτου εφεσίβλητου- τρίτου καθ’ ου η ανακοπή και για τους βαθμούς δικαιοδοσίας μεταξύ τους.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, στις 29.6.2022.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ