ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΤΜΗΜΑ 2ο
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός Απόφασης 292 /2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από το Δικαστή Ελευθέριο Γεωργίλη, Εφέτη, ο οποίος ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και από τη Γραμματέα T.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
Καλούσας – Αυτοτελώς Προσθέτως Παρεμβαίνουσας: εταιρίας …………………….., ως μη δικαιούχος και μη υπόχρεος διάδικος και ως διαχειρίστρια των απαιτήσεων της αλλοδαπής εταιρίας ………………η οποία κατέστη ειδική διάδοχος της τραπεζικής εταιρίας ………………και η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της Ελένη Πολυχρονοπούλου, με δήλωση.
Καθ’ ων η κλήση – καθ’ ων η Πρόσθετη Παρέμβαση – Εκκαλούντων: 1) ………………., 2) ……………… και 3) ………….., οι οποίοι δεν εκπροσωπήθηκαν από πληρεξούσιο δικηγόρο. Και
Κοινοποιούμενης η κλήση – Υπέρ ης η πρόσθετη παρέμβαση – Εφεσίβλητης: εταιρίας …………………., η οποία δεν παραστάθηκε / εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο.
Οι ανακόπτοντες ζήτησαν να γίνει δεκτή η από 19.1.2011 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……/2011 ανακοπή, την οποία άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, με την απόφαση 1153/2012, απέρριψε την ανακοπή. Κατά της απόφασης αυτής οι ανακόπτοντες άσκησαν την από 6.6.2014 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……/2014 έφεση, με την οποία ζητούσαν να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη και να γίνει δεκτή η ανακοπή τους. Η συζήτηση της έφεσης προσδιορίστηκε για τις 7.2.2019 (αριθμός έκθεσης κατάθεσης στο Εφετείο Πειραιώς ……………./2018), οπότε αναβλήθηκε για τις 22.10.2020. Εξάλλου, η αυτοτελώς προσθέτως παρεμβαίνουσα άσκησε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, την από 19.11.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……………/2019 παρέμβαση, η οποία προσδιορίστηκε για τις 22.10.2010 και γράφτηκε στο πινάκιο. Κατά την ως άνω δικάσιμο, κατά την οποία ματαιώθηκε η συζήτηση της έφεσης και συζητήθηκε η αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση, το Δικαστήριο τούτο, με την απόφαση 668/2020, κήρυξε απαράδεκτη τη συζήτηση της αυτοτελούς πρόσθετης παρέμβασης. Ήδη, με την από 17.12.2020 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………../2020 κλήση, η αυτοτελώς προσθέτως παρεμβαίνουσα ζήτησε και προσδιορίστηκε νέα δικάσιμος για τη συζήτηση της ως άνω έφεσης και της αυτοτελούς πρόσθετης παρέμβασης, αυτή που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο. Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το πινάκιο και συζητήθηκε.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, η πληρεξούσια δικηγόρος της αυτοτελούς προσθέτως παρεμβαίνουσας, ύστερα από δήλωσή της, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ., δεν παραστάθηκε στο Δικαστήριο, αλλά προκατέθεσε προτάσεις.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Νόμιμα φέρονται για συζήτηση, με την από 17.12.2020 κλήση, η από 6.6.2014 έφεση και η από 19.11.2019 αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση, μετά τον ορισμό νέας δικασίμου, λόγω της ματαίωσης της συζήτησης της πρώτης (έφεσης), κατά τη δικάσιμο της 22.10.2020, και της κήρυξης απαράδεκτης της συζήτησης της δεύτερης, με την απόφαση 668/2020 του Δικαστηρίου τούτου. Σημειωτέον ότι παραδεκτά φέρονται για συζήτηση με την ίδια κλήση και τα δύο ως άνω δικόγραφα (Α.Π. 11/2016 Νο.Β. 2016, σελ. 1177), που αφορούν στην ίδια υπόθεση, ενώ είναι υποχρεωτική η συνεκδίκασή τους, λόγω της αναγκαστικής ομοδικίας της αυτοτελώς προσθέτως παρεμβαίνουσας με την εφεσίβλητη και του παρεπόμενου χαρακτήρα της παρέμβασης (άρθρα 76 παρ. 1 και 83 Κ.Πολ.Δ.). Εξάλλου, η αυτοτελώς προσθέτως παρεμβαίνουσα αιτείται την ανάκληση της μη οριστικής απόφασης 668/2020 του Δικαστηρίου τούτου, επειδή, κατά την αρχική δικάσιμο της 22.10.2020, ματαιώθηκε η συζήτηση της από 6.6.2014 έφεσης, επί της έδρας, ενώ συζητήθηκε μόνο η από 19.11.2019 αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση και στη συνέχεια, το Δικαστήριο δέχθηκε ότι η τελευταία δεν μπορεί να εκδικαστεί αυτοτελώς, με αποτέλεσμα, κατά παράβαση της διάταξης του άρθρου 274 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ., να κηρύξει απαράδεκτη τη συζήτησή της. Το αίτημα αυτό, αλυσιτελώς προβάλλεται, διότι με την από 17.12.2020 κλήση εισάγονται προς συζήτηση τόσο η από 6.6.2014 έφεση, όσο και η από 19.11.2019 αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση. Εξάλλου, εφόσον, κατά τη δικάσιμο της 22.10.2020, από παραδρομή ματαιώθηκε η συζήτηση της από 6.6.2014 έφεσης και συζητήθηκε μόνο η από 19.11.2019 αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση, δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί η διάταξη του άρθρου 274 παρ. 2 περ. α του Κ.Πολ.Δ., η οποία προϋποθέτει συνεκδίκαση των ως άνω ένδικου μέσου και βοηθήματος, ώστε «αν δεν λάβουν μέρος κανονικά στη δίκη και οι δύο αρχικοί διάδικοι ή ο αντίδικος εκείνου υπέρ του οποίου ασκήθηκε η παρέμβαση, το δικαστήριο συζητεί την υπόθεση ερήμην του αντιδίκου εκείνου υπέρ του οποίου ασκήθηκε η παρέμβαση και εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 271 και 272» και όχι την περίπτωση που δεν εισάγεται προς συζήτηση το ένδικο μέσο των αρχικών διαδίκων, χωρίς το οποίο δεν υπάρχει εκκρεμής δίκη, ούτε ερημοδικία των τελευταίων. Αντίθετα, εάν, κατ’ εφαρμογή των άρθρων 249 ή 250 του Κ.Πολ.Δ., είχε αναβληθεί η συζήτηση της υπόθεσης (όπως αναφέρεται νομολογιακά), θα απαιτούνταν ανάκληση της μη οριστικής αυτής απόφασης, διότι, σε διαφορετική περίπτωση, δεν θα μπορούσε το δικαστήριο να προχωρήσει στην εκδίκαση της ουσίας της.
ΙΙ. Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 1 περ. γ΄ του ν. 4354/2015 “Διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων….”, “Τα δικαιώματα που απορρέουν από τις μεταβιβαζόμενες λόγω πώλησης απαιτήσεις, δύνανται να ασκούνται μόνο μέσω των εταιριών διαχείρισης της παρούσας παραγράφου. Οι μεταβιβαζόμενες απαιτήσεις από δάνεια και πιστώσεις λογίζονται ως τραπεζικές και μετά τη μεταβίβασή τους. Οι εταιρίες διαχείρισης απαιτήσεων ευθύνονται για όλες τις υποχρεώσεις απέναντι στο Δημόσιο και σε τρίτους, οι οποίες βαρύνουν τις εταιρίες απόκτησης απαιτήσεων και απορρέουν από τις μεταβιβαζόμενες απαιτήσεις”. Επίσης, σύμφωνα με τη διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 2 του άνω νόμου (4354/2015) “Οι Εταιρίες Διαχείρισης νομιμοποιούνται, ως μη δικαιούχοι διάδικοι, να ασκήσουν κάθε ένδικο βοήθημα και να προβαίνουν σε κάθε άλλη δικαστική ενέργεια για την είσπραξη των υπό διαχείριση απαιτήσεων, καθώς και να κινούν, παρίστανται ή συμμετέχουν σε προπτωχευτικές διαδικασίες εξυγίανσης, πτωχευτικές διαδικασίες αφερεγγυότητας, διαδικασίες διευθέτησης οφειλών και ειδικής διαχείρισης των άρθρων 61 επ. του ν. 4307/2014. Εφόσον οι Εταιρίες συμμετέχουν σε οποιαδήποτε δίκη με την ιδιότητα του μη δικαιούχου διαδίκου, το δεδικασμένο της απόφασης καταλαμβάνει και τον δικαιούχο της απαίτησης” (Α.Π. 368/2019 και Τριμ.Εφ.Αθ. 2407/2021 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”, Τριμ.Εφ.Πειρ. 594/2021 αδημ. και Τριμ.Εφ.Πατρ. 58/2021 Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”).
ΙΙΙ. Στην προκείμενη περίπτωση, η εταιρία “…………….”, όπως μετονομάστηκε η εταιρία «…………………..», ενεργώντας ως μη δικαιούχος και μη υπόχρεος διάδικος και ως διαχειρίστρια των απαιτήσεων της αλλοδαπής εταιρίας, με την επωνυμία «…………………», δυνάμει της από 12.9.2019 σύμβασης διαχείρισης επιχειρηματικών απαιτήσεων, που καταχωρήθηκε νόμιμα στο δημόσιο βιβλίο του Ενεχυροφυλακείου Αθηνών με αριθμό πρωτοκόλλου ……./16.9.2019 (τ. ……., α.α. …….), η οποία κατέστη ειδικός διάδοχος της τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία “………………”, δυνάμει της από 12.9.2019 σύμβασης πώλησης και μεταβίβασης επιχειρηματικών απαιτήσεων, που καταχωρήθηκε νόμιμα στο δημόσιο βιβλίο του Ενεχυροφυλακείου Αθηνών με αριθμό πρωτοκόλλου ……../16.9.2019 (τ. ……, α.α. …….), άσκησε την από 19.11.2019 αυτοτελή πρόσθετη παρέμβαση, επικαλούμενη ότι έχει έννομο συμφέρον να παρέμβει στην τελευταία δίκη, επί της από 6.6.2014 έφεσης των ………………., αφού η απόφαση, που θα εκδοθεί, την δεσμεύει, ως ειδική διάδοχο της εφεσίβλητης. Η αυτοτελής αυτή πρόσθετη παρέμβαση, η οποία ασκήθηκε παραδεκτά, το πρώτον, ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 80 του Κ.Πολ.Δ.), με ιδιαίτερο δικόγραφο, στο πλαίσιο της κατ’ έφεση δίκης, κατά των εκκαλούντων και υπέρ της εφεσίβλητης, είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 68, 76, 83 και 225 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ., διότι ως αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση πρέπει να θεωρηθεί και εκείνη την οποία ασκεί αυτός που έγινε διάδοχος του διαδίκου, όσο διαρκούσε η δίκη ή μετά το πέρας αυτής (άρθρο 225 παρ. 2 του ίδιου Κώδικα), αφού το δεδικασμένο από τη δίκη ισχύει υπέρ και κατά αυτού κατά το άρθρο 325 αρ. 2 του Κ.Πολ.Δ. (Α.Π. 368/2019 και Α.Π. 1564/2017 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”), η δε προσθέτως παρεμβαίνουσα – εταιρία διαχείρισης νομιμοποιείται ως μη δικαιούχος διάδικος, κατ’ άρθρο 2 παρ. 4 του ν. 4354/2015, σύμφωνα και με όσα αναφέρονται στην ως άνω μείζονα σκέψη. Περαιτέρω, η αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση αυτή, πρέπει να συνεκδικαστεί με την από 6.6.2014 έφεση, αφού είναι συναφείς, διότι η δεύτερη έχει παρεπόμενο χαρακτήρα και, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, διευκολύνεται και επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης (άρθρα 31 παρ. 1 και 246 του Κ.Πολ.Δ.).
ΙV. Από την έκθεση επίδοσης ……/20.4.2021 του δικαστικού επιμελητή με έδρα την περιφέρεια του Εφετείου Αθηνών …………., προκύπτει ότι ακριβές αντίγραφο της από 17.12.2020 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………./ 2020 κλήσης με πράξη ορισμού δικασίμου προς συζήτηση της από 6.6.2014 έφεσης (η συζήτησή της – έφεσης – είχε επισπευσθεί από την εφεσίβλητη, όπως προκύπτει από τις εκθέσεις επίδοσης …………./5.2.2018 του ίδιου ως άνω δικαστικού επιμελητή) και της από 19.11.2019 αυτοτελούς πρόσθετης παρέμβασης (η τελευταία επιδόθηκε στην εφεσίβλητη με την έκθεση επίδοσης ……../19.12.2019 του ίδιου δικαστικού επιμελητή με έδρα την περιφέρεια του Εφετείου Αθηνών …………………), για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα στην εφεσίβλητη – υπέρ ης η παρέμβαση (άρθρα 122 παρ. 1, 123, 124, 126 παρ. 1 γ, 127 παρ. 1 και 139 του Κ.Πολ.Δ.). Η τελευταία όμως, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του πινακίου, δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο, ωστόσο θεωρείται ότι αντιπροσωπεύεται από την παριστάμενη αναγκαία ομόδικο – αυτοτελώς προσθέτως παρεμβαίνουσα εταιρία με την επωνυμία “……………..”, κατ’ άρθρο 274 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ. (Α.Π. 368/2019 ό.π., Εφ.Δωδ. 14/2021 και Εφ.Δυτ.Μακ. 19/2020 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ»).
V. Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 524 παρ. 3 εδ. α´ του Κ.Πολ.Δ., όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του ν. 4335/2015 (και ισχύει κατά το χρόνο άσκησης της ένδικης έφεσης, ήτοι μετά την 1.1.2016) «Σε περίπτωση ερημοδικίας του εκκαλούντος η έφεση απορρίπτεται». Η απόρριψη δε αυτή της έφεσης του εκκαλούντος, ο οποίος επιμελήθηκε για τη συζήτηση ή κλητεύθηκε νόμιμα σ’ αυτήν, συντελείται κατ’ ουσίαν, παρά το ότι οι λόγοι της έφεσης στην πραγματικότητα δεν εξετάζονται ως προς το παραδεκτό και τη βασιμότητά τους, ωστόσο θεωρούνται, κατά πλάσμα του νόμου, ότι είναι αβάσιμοι και για την αιτία αυτή, πάντοτε, απορριπτέοι. Και τούτο, διότι το δικαστήριο δεν έχει τη δυνατότητα να εκδώσει αντίθετη απόφαση, δεχόμενο τους λόγους της έφεσης (Ολ.Α.Π. 16/1990 Νο.Β. 1990, σελ. 1337, Α.Π. 1479/2017, Α.Π. 783/2017 και Α.Π. 700/2017 όλες στην Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ»). Εξάλλου, ο εκκαλών με την απουσία του ή τη μη προσήκουσα παράστασή του τεκμαίρεται ότι παραιτείται α-πό την έφεση και αποδέχεται την πρωτόδικη απόφαση (Α.Π. 476/2017 και Α.Π. 268/2016 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ»).
VΙ. Στην προκείμενη περίπτωση, με την από 6.6.2014 έφεση των ηττηθέντων ανακοπτόντων – ……………., ζητείται η εξαφάνιση της οριστικής απόφασης 1153/2012 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία, με την οποία απορρίφθηκε η από 19.1.2011 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……/2011 ανακοπή τους, κατά της διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με την οποία επιτάσσονταν να καταβάλουν εις ολόκληρον στην καθ’ ης, το ποσό των 35.745,80 ευρώ, πλέον τόκων και εξόδων. Ωστόσο, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του πινακίου, οι εκκαλούντες δεν εμφανίστηκαν, ούτε εκπροσωπήθηκαν από πληρεξούσιο δικηγόρο. Εξάλλου, η συζήτηση της υπόθεσης επισπεύσθηκε από την αυτοτελώς προσθέτως παρεμβαίνουσα, η οποία επέδωσε την από 17.12.2020 κλήση προς τους εκκαλούντες, όπως προκύπτει από τις εκθέσεις επίδοσης ……… και ……../20.11.2019 και ……../19.11.2019 του δικαστικού επιμελητή στην περιφέρεια του Εφετείου Αθηνών …………., με τη σημείωση ότι δεν απαιτείται να επιδοθεί στους τελευταίους και το δικόγραφο της έφεσης, γιατί γνωρίζουν το περιεχόμενο του δικογράφου του ένδικου μέσου, που οι ίδιοι άσκησαν και η επίδοσή του είναι πλέον περιττή (Α.Π. 634/2017 Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ» και Α.Π. 773/2001 Ελλ.Δ/νη 2002, σελ. 1356). Επομένως, οι εκκαλούντες πρέπει να δικαστούν ερήμην.
VΙΙ. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, σύμφωνα και με όσα αναφέρονται στη μείζονα σκέψη, πρέπει, κατά τη διάταξη του άρθρου 524 παρ. 3 του Κ.Πολ.Δ., η υπό κρίση έφεση να απορριφθεί, κατ’ ουσίαν. Επιπλέον, πρέπει να ορισθεί παράβολο για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας κατά της παρούσας τόσο από τους ερημοδικαζόμενους εκκαλούντες (άρθρα 501, 502 παρ. 1 και 505 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.), όσο και από την εφεσίβλητη που δεν παραστάθηκε, έστω και αν αυτή θεωρείται ότι αντιπροσωπεύθηκε στη δίκη από την παρούσα αναγκαία ομόδικό της, αφού δικαίωμα να ασκήσει αιτιολογημένη ανακοπή ερημοδικίας κατά της απόφασης που εκδόθηκε, παρά την απουσία του, έχει και ο αναγκαίος ομόδικος (Α.Π. 338/2017, Α.Π. 285/2017, αμφότερες στην Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ» και Α.Π. 855/2015 Νο.Β. 2015, σελ. 2265), τις δε προϋποθέσεις του παραδεκτού αυτής, όπως είναι και την ύπαρξη έννομου συμφέροντος για την τυχόν άσκησή της, θα κρίνει το Δικαστήριο που θα δικάσει την ανακοπή ερημοδικίας (Ολ.Α.Π. 15/2001 Ελλ.Δ/νη 2002, σελ. 71, Α.Π. 848/2021, Α.Π. 611/2021 και Α.Π. 602/2021 όλες στην Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ»). Τέλος, λόγω της ήττας των εκκαλούντων πρέπει : α) να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο των παραβόλων (…… και …….. σειράς Α του ΤΑ.Χ.ΔΙΚ. και ……… και …….. σειράς Α του δημοσίου) ποσού διακοσίων (200) ευρώ, που κατέθεσαν (άρθρο 495 παρ. 3 εδ. α του Κ.Πολ.Δ., όπως ίσχυε μετά την τροποποίησή του με το άρθρο 93 παρ. 1 του ν. 4139/2013) και β) να καταδικαστούν στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της αυτοτελώς προσθέτως παρεμβαίνουσας στην έφεση αυτή, εταιρίας “…………..”, κατόπιν του σχετικού αιτήματος της τελευταίας (άρθρα 69 παρ. 1, 68 παρ. 1, 65, 63 παρ. 1i περ. α του ν. 4194/2013, 176, 180 παρ. 1, 182 παρ. 3, 183, 190 παρ. 3 και 191 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό. Σημειωτέον ότι: α) στην εφεσίβλητη δεν θα επιδικασθούν δικαστικά έξοδα, αφού, λόγω της μη παράστασής της, δεν υποβλήθηκε σε τέτοια, ούτε υπέβαλε σχετικό αίτημα, ενώ β) για την αυτοτελή πρόσθετη παρέμβαση δεν θα περιληφθεί διάταξη στο διατακτικό, διότι δεν περιέχει ίδιο αίτημα, που να πρέπει το Δικαστήριο να δεχθεί ή να απορρίψει (ούτε καν σιωπηρά), αλλά απλώς διευρύνει τα όρια της εκκρεμούς διαδικασίας, αποτέλεσμα που επέρχεται αμέσως μετά την άσκησή της (Α.Π. 850/2020, Α.Π. 1452/2010 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ», Τριμ. Εφ.Πειρ. 515/2021 αδημ, Τριμ.Εφ.Πειρ. 594/2021 αδημ., Εφ.Πατρ. 65/2020, Εφ.Πειρ. 111/2016, Εφ.Αθ. 5722/2011, όλες στην Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ», Εφ.Αθ. 6524/1996 Ελλ.Δ/νη 1997, σελ. 929 και Βασ. Βαθρακοκοίλης ΚΠΟΛΔ Ερμηνευτική – Νομολογιακή Ανάλυση (κατ’ άρθρο), Τόμος Α´, άρθρο 80, αρ. 2-3).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει την από 6.6.2014 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……/2014 έφεση και την από 19.11.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……../2019 αυτοτελή πρόσθετη παρέμβαση, ερήμην των εκκαλούντων και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων, της εφεσίβλητης αντιπροσωπευόμενης από την παριστάμενη αναγκαία ομόδικο – αυτοτελώς προσθέτως παρεμβαίνουσα.
Ορίζει το παράβολο για καθένα από τους εκκαλούντες και την εφεσίβλητη στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250) ευρώ, για την περίπτωση άσκησης, ανακοπής ερημοδικίας, κατά της απόφασης αυτής.
Απορρίπτει την από 6.6.2014 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……/2014 έφεση, κατά της οριστικής απόφασης 1153/2012 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο των κατατεθέντων από τους εκκαλούντες παραβόλων, που αναφέρονται στο σκεπτικό. Και
Καταδικάζει τους εκκαλούντες στην πληρωμή εις ολόκληρον των δικαστικών εξόδων της αυτοτελώς προσθέτως παρεμβαίνουσας, τα οποία καθορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων εκατόν σαράντα (2.140) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στις 18 Μαΐου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ