Αριθμός 511/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 4ο
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Σοφία Καλούδη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
ΚΑΛΟΥΝΤΩΝ-ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) …………. και 2) ………… οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από την πληρεξούσιά τους δικηγόρο Αναστασία Σταϊκούρα (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΚΑΘ΄ ΟΥ Η ΚΛΗΣΗ-ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης με την επωνυμία «Δήμος Ύδρας», ο οποίος εδρεύει στην Ύδρα και εκπροσωπείται νόμιμα, εκπροσωπήθηκε δε από την πληρεξούσιά του δικηγόρο Παναγιώτα Μαυροειδή (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Οι καλούντες-εφεσίβλητοι άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 14.12.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2018) αγωγή τους, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 3089/2020 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου ο εναγόμενος και ήδη καθ΄ ου η κλήση-εκκαλών ΟΤΑ με την από 9.11.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./2021) έφεσή του, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε (ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς ………./2021) αρχικά η 19η.5.2022.
Με την, κατατεθείσα ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, από 26.4.2021 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2021) κλήση των καλούντων-εφεσιβλήτων, η προκειμένη υπόθεση επανεισάγεται προς εκδίκαση ενώπιον αυτού στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιες δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίες παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η υπό κρίση έφεση κατά της με αριθμό 3089/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, παραδεκτά φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ) και έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, με την κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 1-2- 2021, δηλαδή εντός της από το άρθρο 518 παρ.2 του ΚΠολΔ οριζόμενης προθεσμίας των δύο ετών από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης, δεδομένου ότι δεν προέκυψε ούτε άλλωστε επικαλούνται οι διάδικοι επίδοση αυτής (άρθρα 495 παρ.1 και 2, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1 ΚΠολΔ). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).
ΙΙ. Με την από 14-12-2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………../2018 αγωγή τους οι ενάγοντες, και ήδη εφεσίβλητοι, ιστορούσαν, ότι δυνάμει των ειδικότερα αναφερομένων νόμιμα μεταγραμμένων συμβολαιογραφικών τίτλων, έχουν καταστεί συγκύριοι κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου έκαστος δύο ακινήτων, επιφάνειας 383 τμ και 486,44 ευρώ, που αποτελούν τμήματα ευρύτερης έκτασης ιδιοκτησίας τους, στη νήσο της Ύδρας, εντός του ορίου του παραδοσιακού οικισμού Ύδρας, στη συνοικία ……, τα οποία (επίδικα τμήματα και ευρύτερη έκταση) περιγράφουν με σαφήνεια κατ’όρια, ότι τόσο αυτοί όσο και οι άμεσοι και απώτεροι δικαιοπάροχοι τους ασκούσαν σε αυτά συνεχώς και αδιαλείπτως εμφανείς υλικές πράξεις νομής από το έτος 1901, ήτοι καλλιέργεια, καθαρισμό, περίφραξη και επίβλεψη, με συνέπεια να έχουν καταστεί συγκύριοι αυτών και με τα προσόντα της τακτικής άλλως έκτακτης χρησικτησίας, και ότι ο εναγόμενος Δήμος, ήδη εκκαλών, αμφισβητεί την κυριότητα τους σε αυτά. Ζητούσαν δε, να αναγνωρισθούν συγκύριοι των ως άνω εδαφικών τμημάτων κατά τα εξ αδιαιρέτου ποσοστά τους. Επι της ως άνω αγωγής εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση, με την οποία αυτή έγινε δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ο εναγόμενος Δήμος με την ένδικη έφεση του, επικαλούμενος εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, και ζητεί να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη, με σκοπό να απορριφθεί εξ ολοκλήρου η σε βάρος του αγωγή.
ΙΙΙ. Από τις νόμιμα προσκομιζόμενες ένορκες βεβαιώσεις :α) με αριθμό …../26.3.2019 της ……… ενώπιον του συμβολαιογράφου Πειραιώς, Γεωργίου Τριανταφυλλάκη και β) με αριθμό …./26.03.2019 του ………, ενώπιον του συμβολαιογράφου Ύδρας, ………, που λήφθηκαν νομότυπα και εμπρόθεσμα κατόπιν κλήτευσης των εναγόντων (βλ. τις υπ’αριθ. …/2019 και …/2019 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή ………….), [επισημαίνεται ότι η αναφερόμενη υπό τον αριθμό σχετικού 13 στις από 6-4-2022 προτάσεις του εκκαλούντος- εναγομένου ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου από 26.03.2019 (χωρίς αριθμό) ένορκη κατάθεση του ………….. δεν προσκομίσθηκε, όπως δεν είχε προσκομισθεί και πρωτοδίκως κατά τα αναφερόμενα στην εκκαλουμένη], τη νομίμως προσκομιζόμενη από 1.11.2018 τεχνική έκθεση φωτοερμηνείας του αγρονόμου-τοπογράφου μηχανικού …………, καθώς και από τα νομίμως προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα, μεταξύ των οποίων και οι φωτογραφίες, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται, λαμβανομένων υπόψη αυτεπαγγέλτως και των διδαγμάτων της κοινής πείρας (336 αρ. 4 ΚΠολΔ) αποδείχτηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει του με αριθμό …../11.10.2011 νόμιμα μεταγραμμένου συμβολαίου της συμβολαιογράφου Αθηνών, ……….., οι αδελφοί ….. και …………… πώλησαν και μεταβίβασαν στον πρώτο ενάγοντα κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου έκαστος την κυριότητα σε ένα οικόπεδο, μετά της επ’ αυτού ευρισκόμενης παλαιάς πέτρινης οικίας, που ευρίσκεται εντός των ορίων του παραδοσιακού οικισμού Ύδρας του Δήμου Ύδρας της νήσου Ύδρας στην συνοικία «……». Σύμφωνα με τον ανωτέρω τίτλο κτήσης το μεταβιβαζόμενο ακίνητο έχει έκταση 1.023,55 τ.μ. και αποτυπώνεται ως «Οικόπεδο 1» στο προσαρτημένο στο συμβόλαιο από Σεπτεμβρίου 2011 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού, ………, με στοιχεία Κ-Λ-Μ-Ν-Ξ-0-Π-Ρ-Σ-Ψ-Κ3-Κ2-Κ1-Κ, συνορεύει δε βόρεια σε πλευρά Κ-Λ μήκους 36,80 μ. με περιοχή ……… όπου και μονοπάτι προς ………, ανατολικά εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Λ-Μ-Ν-Ξ μήκους 8,15 μ. συν 9,22 μ. συν 3,00 μ. και εν μέρει σε πλευρά Π-Ρ μήκους 11,45 μ. με Δημοτικό Άλσος και δρόμο προς (την πόλη της) Ύδρας, νότια εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Ξ-Ο-Π μήκους 2,45 μ. συν 5,40 μ. και εν μέρει σε πλευρά Ρ-Σ μήκους 27,95 μ. με ελεύθερο χώρο και δημοτική οδό (που καταλήγει στο μονοπάτι προς .. ….) και εν μέρει σε πλευρά Σ-Ψ μήκους 1,93 μ. με την έτερη ιδιοκτησία των ιδίων (Οικόπεδο 2), δυτικά σε τεθλασμένη πλευρά Ψ-Κ3-Κ2-Κ1-Κ μήκους 7,89 μ. συν 13,47 μ. συν 1,88 μ. συν 4,12 μ. με όμορη ιδιοκτησία των ιδίων (Οικόπεδο 2) και ……….. (βράχο). Περαιτέρω, το ίδιο ως άνω ενιαίο οικόπεδο αποτυπώνεται και στο από Ιουλίου 2014 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού, ………, συνυπογραφόμενο από τον αρχιτέκτονα ………, με τα στοιχεία Κ-Λ-Μ-Μ1-Ν-Ξ-0-Π-Ρ-Σ-Ψ-Κ3-Κ2-Κ1-Κ, όπου το ευρισκόμενο εντός περιτοίχισης τμήμα 1 Α, έκτασης 640,55 τ.μ., εμφαίνεται υπό τα στοιχεία Κ2-Π1-Π-Ρ-Σ-Ψ-Κ3-Κ2 με την επ’ αυτού οικία ως συνορεύον βόρεια με το εκτός περιτοίχισης ελεύθερο τμήμα 1Β και πέραν αυτού με ……….., ανατολικά εν μέρει με το τμήμα 1Β και πέραν αυτού με ……….. και μονοπάτι προς ………. και εν μέρει με δημοτικό δρόμο προς την πόλη της Ύδρας και σε αντίθετη κατεύθυνση προς …….., νότια με δημοτική οδό (μονοπάτι) προς …………. , δυτικά με ιδιοκτησία των ιδίων, και το εκτός περιτοίχισης τμήμα 1Β (ήδη επίδικο) , εμφαίνεται με τα στοιχεία Κ-Λ-Μ-Μ1-Ν-Ξ-0-Π-Π1-Κ2-Κ1-Κ, ως συνορεύον βόρεια σε πλευρά Κ-Λ μήκους μέτρων 36,80 με …….., όπου και μονοπάτι προς ………., ανατολικά σε τεθλασμένη πλευρά Λ-Μ-Μ1-Ν-Ξ μήκους μέτρων 7,51 συν 2,72 συν 6,40 συν 2,99 με …….. και δρόμο προς Ύδρα, νότια σε τεθλασμένη πλευρά Ξ-Ο-Π μήκους μέτρων 2,45 συν 5,38 με ελεύθερο κοινόχρηστο χώρο και δημοτική οδό προς την πόλη της Ύδρας και σε αντίθετη κατεύθυνση προς ……….. και Π1-Κ2 μήκους μέτρων 29,71 με ιδιοκτησία των ιδίων (τμήμα ΙΑ), δυτικά σε πλευρά Π-Π1 μήκους μέτρων 10,30 με ιδιοκτησία των ιδίων (τμήμα ΙΑ) και σε πλευρά Κ2-Κ1-Κ μήκους μέτρων 1,87 συν 4,12 με ιδιοκτησία των ιδίων (Οικόπεδο 2) και ………. (βράχο) .Το ως άνω ενιαίο ακίνητο προήλθε, κατά τα αναφερόμενα στον ανωτέρω συμβολαιογραφικό τίτλο κτήσης, από τη συνένωση (α) ενός οικοπέδου, με την εντός αυτού κείμενη οικία, το οποίο περιήλθε στην κυριότητα κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου σε έκαστο των πωλητών με αγορά από την …….. ………, δυνάμει του με αριθμό …./20.4.1959 νόμιμα μεταγραμμένου συμβολαίου του συμβολαιογραφούντος Ειρηνοδίκη Ύδρας ……….., όπου αναφέρεται ότι το εν λόγω οικόπεδο συνορεύει βόρεια με περιοχή ……. Ύδρας επί πλευράς μήκους 40 μ., ανατολικά με οδό επί πλευράς μήκους 30 μ., νότια με οδό και δυτικά εν μέρει με περιοχή …… Ύδρας και εν μέρει με ιδιοκτησία ………, έχει δε έκταση 1.200 τ.μ.,(β) ενός όμορου γεωτεμαχίου, του οποίου την κυριότητα απέκτησαν οι πωλητές κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου έκαστος με αγορά από τον …….. δυνάμει του με αριθμό ………./21.02.1971 νόμιμα μεταγραμμένου συμβολαίου πωλήσεως ακινήτου της συμβολαιογράφου Ύδρας ……., όπου αναφέρεται ότι το εν λόγω ακίνητο συνορεύει νότια και δυτικά με το ανωτέρω αναφερόμενο υπό στοιχείο α οικόπεδο των ιδίων (….), βόρεια με δρόμο προς ….. και ανατολικά με δρόμο προς την πόλη της Ύδρας και δρόμο προς …………., έχει δε έκταση 1/3 του στρέμματος περίπου. Σύμφωνα δε με την δήλωση των πωλητών (αδερφών …..) στο ως άνω συμβόλαιο με αριθμό …../2011, το γεγονός ότι μέρος της έκτασης , όπως αυτή περιγράφεται στους ως άνω δύο τίτλους κτήσης τους φαίνεται να επικαλύπτεται, οφείλεται στο ότι αυτοί προέβησαν στην δεύτερη εκ των αγορών προς άρση κάθε αμφισβήτησης της κυριότητας τους εκ μέρους του πωλητή (…….). Περαιτέρω, με το με αριθμό …./11.10.2011 νόμιμα μεταγραμμένο συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Αθηνών, …….., οι ίδιοι ως άνω ….. και ………… μεταβίβασαν λόγω πώλησης στον πρώτο ενάγοντα την κυριότητα ενός οικοπέδου, με την επ’ αυτού ευρισκόμενη παλαιά πέτρινη ισόγεια οικία, (με ημιερειπωμένη στέγη), το οποίο ευρίσκεται εντός των ορίων του παραδοσιακού οικισμού Ύδρας του Δήμου Ύδρας της νήσου Ύδρας και ειδικότερα στην συνοικία «…..», του οποίου ακινήτου οι πωλητές δήλωσαν ότι ήταν συγκύριοι κατά ποσοστό 50% αδιαιρέτως ο καθένας. Το εν λόγω ακίνητο έχει έκταση 1.071,79 τ.μ. και έχει αποτυπωθεί με την ένδειξη «Οικόπεδο 2» στο προαναφερόμενο από Σεπτεμβρίου 2011 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού, …………, που έχει προσαρτηθεί στο ως άνω συμβόλαιο, οριζόμενο από τα στοιχεία Α-Β2-Β1-Β-Γ-Δ-Ε-Ζ-Η-Θ-Ι-Κ1-Κ2-Κ3-Ψ-Σ-Τ-Υ-Φ-Χ-Α. Σύμφωνα δε με το ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα συνορεύει βορειοδυτικά εν μέρει σε πλευρά Γ-Δ μήκους μέτρων 30,50 με ιδιοκτησία ………. (σύζυγο ….) και εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Δ-Ε-Ζ-Η-Θ-Ι μήκους μέτρων 2,85 συν 3,65 συν 3,80 συν 3,20 συν 8,75 με περιοχή ……… Ύδρας, βόρεια σε πλευρά Ψ-Σ μήκους μέτρων 1,93 με την έτερη ιδιοκτησία των ιδίων (Οικόπεδο 1), ανατολικά εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Ι-Κ1-Κ2-Κ3-Ψ μήκους μέτρων 4, 30 συν 1,88 συν 13,47 συν 7,89 με την ίδια ως άνω έτερη ιδιοκτησία των ιδίων και εν μέρει σε πλευρά Σ-Τ μήκους μέτρων 5,35 με δρόμο (δημοτική οδό), νοτιοανατολικά σε τεθλασμένη πλευρά Τ-Υ-Φ-Χ-Α-Β2-Β1-Β μήκους μέτρων 4,65 συν 5,85 συν 2,12 συν 0,68 συν 9,45 συν 8,45 συν 7,10 με δρόμο (δημοτική οδό που καταλήγει σε μονοπάτι προς ……….) και νοτιοδυτικά σε πλευρά Β-Γ μήκους μέτρων 11,70 με ιδιοκτησία . ….. Σημειώνεται ότι επίσης το ως άνω ενιαίο οικόπεδο εμφαίνεται και στο από Ιουλίου 2014 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού, ……., συνυπογραφόμενο από τον αρχιτέκτονα, ………., υπό τα στοιχεία Α-Β2-Β1-Β-Γ-Δ-Δ1-Ε-Ζ-Η-Θ-Ι-Κ1-Κ2-Κ3-Ψ-Σ-Τ-Υ-Φ-Χ-Α. Επίσης σύμφωνα με τα αναφερόμενα στο ως άνω συμβόλαιο το ακίνητο αυτό προήλθε από τη συνένωση δυο επιμέρους ακινήτων, ήτοι α) ενός οικοπέδου έκτασης 1 περίπου στρέμματος ή όσης έκτασης και εάν είναι σύμφωνα με τον κατωτέρω αναφερόμενο τίτλο κτήσης, (ενώ σύμφωνα με νεότερη καταμέτρηση η έκταση του προσδιορίζεται ήδη στα 585,35 τ.μ.), με την εντός αυτού κείμενη οικία, το οποίο έχει αποτυπωθεί με την ένδειξη τμήμα Α στο ανωτέρω από Σεπτεμβρίου 2011 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού, ………, οριζόμενο από τα στοιχεία Α1-Α2-Α3-Α4-Α5-Α6-Δ-Ε-Ζ-Η-Θ-Ι-Κ1 -Κ2-Κ3-Ψ-Σ- Τ-Υ-Φ-Χ-Α1, και στο προαναφερόμενο από Ιουλίου 2014 τοπογραφικό διάγραμμα εμφαίνεται με την ένδειξη Τμήμα 2Α (εντός περιτοίχισης), υπό τα στοιχεία Δ-Δ1-Ε-Ζ-Η- Θ-Ι-Κ1-Κ2 -Κ3-Ψ-Σ-Τ-Υ-Φ-Χ-Α1-Α2-Α3-Α4-Α5-Α6-Δ, ως συνορεύον βορειοδυτικά σε τεθλασμένη πλευρά Δ,Δ1,Ε,Ζ,Η,Θ,Ι μήκους μέτρων 0,96 συν 1,90 συν 3,65 συν 3,80 συν 3,20 συν 8,75 με περιοχή ……….. Ύδρας, βόρεια σε πλευρά Ψ,Σ, μήκους μέτρων 1,94 με ιδιοκτησία των ιδίων (Οικόπεδο 1), ανατολικά εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά Ι,Κ1,Κ2,Κ3,Ψ, μήκους μέτρων 4,30 συν 1,87 συν 13,50 συν 7,85 με ιδιοκτησία των ιδίων (Οικόπεδο 1) και εν μέρει σε πλευρά Σ,Τ μήκους μέτρων 5,34 με δρόμο (μονοπάτι προς ………..), νοτιοανατολικά σε τεθλασμένη πλευρά Τ,Υ,Φ,Χ,ΑΙ μήκους μέτρων 4,66 συν 5,85 συν 2,12, συν 0,73 με δρόμο και νοτιοδυτικά σε τεθλασμένη πλευρά Α1,Α2 μέτρων μήκους 7,36 και σε πλευρά Α2, Α3 μέτρων μήκους 2,78 σε πλευρά Α3,Α4, μέτρων μήκους 0,94 και σε πλευρά Α4,Α5 μέτρων μήκους 0,68 με ιδιοκτησία των ιδίων (τμήμα 2Β) και δυτικά σε πλευρά Α5,Α6,Δ μέτρων μήκους 9,25 συν 9,96 με ιδιοκτησία των ιδίων (τμήμα 2Β). Την κυριότητα σε αυτό οι πωλητές (αδελφοί …..) απέκτησαν, κατά τα αναφερόμενα στον ανωτέρω τίτλο, κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου ο καθένας ως εξής: (1) με αγορά του ιδανικού μεριδίου 2/4 αυτού από τους ……….. και ……….., δυνάμει του με αριθμό 615/ 1961 νόμιμα μεταγραμμένου συμβολαίου αγοραπωλησίας ακινήτου της συμβολαιογράφου Ύδρας, ……….., και (2) με άτυπη αποδοχή δωρεάς του έτερου ιδανικού μεριδίου 2/4 από τον ……….., κατά το έτος 1962, έκτοτε δε δια χρησικτησίας επί όλου του ακινήτου (οικοπέδου), λόγος άλλωστε για τον οποίο υπέβαλλαν την με αριθμό ΞΕ 164/2011 δήλωση στη Δ.Ο.Υ. Δ’ Αθήνας προκειμένου να διαβιβασθεί στη Δ.Ο.Υ. Πόρου και κατέβαλαν φόρο ύψους 13.247,41 ευρώ εκδοθέντος σχετικώς του με αριθμό 7949/ 10.10.2011 διπλοτύπου είσπραξης της ως άνω Δ.Ο.Υ. (β) ενός όμορου γεωτεμαχίου, έκτασης ημίσεως περίπου στρέμματος, σύμφωνα με τον κατωτέρω αναφερόμενο τίτλο κτήσης, κατά νεότερη καταμέτρηση έκτασης 486,44 τ.μ., το οποίο έχει αποτυπωθεί με την ένδειξη «Τμήμα Β» στο από Σεπτεμβρίου 2011 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού …….., οριζόμενο από τα στοιχεία Χ-Α-Β2-Β1-Β-Γ-Δ-Α6-Α5-Α4-Α3-Α2-Α1-Χ, και στο από Ιουλίου 2014 τοπογραφικό διάγραμμα, όπου αυτό αναφέρεται «Τμήμα 2Β, εκτός περιτοίχισης» (επίδικο τμήμα), περιγράφεται υπό τα στοιχεία Α,Β2,Β1,Β,Γ,Δ,Α6,Α5,Α4,Α3,Α2,Α1,Χ,Α και συνορεύει βορειοδυτικά σε πλευρά Δ,Γ μήκους μέτρων 30,53 με ιδιοκτησία πρώην ……… (νυν …….), ανατολικά σε πλευρά Δ, Α6, Α5, Α4, Α3, Α2, ΑΙ1, Χ, Α μήκους μέτρων 9,96 συν 9,25 συν 0,68 συν 0,94 συν 2,78 συν 7,36 συν 0,73 συν 0,68 με ιδιοκτησία των ιδίων (τμήμα 2Α), νότια σε πλευρά Α,Β2,Β1,Β μήκους μέτρων 9,45 συν 8,44 συν 7,11 με δρόμο (μονοπάτι) προς ……. και νοτιοδυτικά σε πλευρά Β,Γ μήκους μέτρων 11,73 με ιδιοκτησία πρώην …… (νυν ………..) (επίδικο εδαφικό τμήμα), την κυριότητα του οποίου απέκτησαν οι πωλητές κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου ο καθένας λόγω αγοράς από το …….., με το νόμιμα μεταγεγραμμένο με αριθμό ……../1971 συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Ύδρας, ……….. Τέλος, με το με αριθμό ………/1.8.2013 νόμιμα μεταγραμμένο συμβόλαιο δωρεάς της συμβολαιογράφου Αθηνών, ………. ,ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου των ως άνω ακινήτων ο πρώτος εκ των εναγόντων μεταβίβασε λόγω δωρεάς στη σύζυγο του, δεύτερη ενάγουσα. Οι ως άνω εκτάσεις ευρίσκονται στην κορυφή του λόφου σε υψόμετρο 75 μέτρων (με υψόμετρο κορυφής λόφου περίπου 90 μέτρα) με θέα προς τα αρχοντικά …. και …… Σύμφωνα με την από 1.11.2018 τεχνική έκθεση φωτοερμηνείας του αγρονόμου-τοπογράφου μηχανικού, ………., που επαναπροσκομίζουν νόμιμα οι εφεσίβλητοι- ενάγοντες, εντός των επίδικων τμημάτων, που όπως αναφέρθηκε, βρίσκονται εκτός της λίθινης περίφραξης της λοιπής ιδιοκτησίας των εναγόντων, και των οποίων το έδαφος είναι επικλινές, με έντονη κλίση, και βραχώδες, φύεται μόνον μία συκιά (εντός του τμήματος 2Β), και ουδέν δένδρο άγριας βλάστησης, ούτε υπάρχουν διαχρονικά ίχνη ύπαρξης δένδρων, ενώ διαπιστώνονται αναβαθμοί διαστάσεων ικανών να φιλοξενήσουν καλλιέργειες οπωροκηπευτικών αλλά και μικρής ποσότητας σιτηρών, που εμφανίζονται διαχρονικά κατά την μελέτη των αεροφωτογραφιών κατά τα έτη 1945-2009, χωρίς ωστόσο να διαπιστώνονται παράλληλα ίχνη κάποιας συστηματικής καλλιέργειας. Ομοίως από την φωτοερμηνεία των φωτογραφιών ετών 1945- 2018 προέκυψαν ίχνη μονοπατιού επι των ορίων και μόνον των μείζονων ιδιοκτησιών των εναγόντων, και συγκεκριμένα στο βόρειο-δυτικό όριο του τμήματος 2Β και στο ανατολικό όριο του τμήματος 1Β, γεγονός που καταδεικνύει, ότι δεν διέρχονταν από αυτά άνθρωποι ή υποζύγια. Περαιτέρω, όπως αποδείχθηκε οι ως άνω δικαιοπάροχοι των εναγόντων, ….. και ……….., ευθύς μετά την εκ μέρους τους αγορά των επιδίκων ακινήτων παρέλαβαν αυτά καλοπίστως στη νομή τους, και άσκησαν επ’ αυτών εμφανείς υλικές διακατοχικές πράξεις έως την πώληση τους στους ενάγοντες το έτος 2011. Συγκεκριμένα, αυτοί ασκούσαν την τακτική εποπτεία και επίβλεψη τους (ως αναπόσπαστα τμήματα των μείζονων ακινήτων τους, όπου και οι περιτοιχισμένες ιδιοκτησίες τους, μετά των επ’ αυτών οικιών, τις οποίες ανακαίνισαν), είτε αυτοπροσώπως, κατά τις επισκέψεις τους στο νησί (καθόσον δεν ήταν μόνιμοι κάτοικοι Ύδρας), είτε μέσω τρίτων προσώπων, που ενεργούσαν κατ’εντολή τους, ενώ επιπλέον, αναφορικά με το επίδικο (υπό στοιχείο 2Β) τμήμα αποδείχθηκε, ότι προέβησαν στην οριοθέτηση και περίφραξη του με την τοποθέτηση πασσάλων και συρματοπλέγματος, που παρέμειναν τοποθετημένα εκεί τουλάχιστον έως το έτος 1986, ενώ κατά τα έτη 1989, 1995 και 2001 κατά την διάρκεια των εργασιών στήριξης και επιδιόρθωσης των λίθινων περιτοιχίσεων των ακινήτων τους από το συνεργείο του ………., αυτοί το χρησιμοποίησαν για την εναπόθεση εκεί των αδρανών υλικών και των εργαλείων για επεξεργασία της πέτρας. Ακόμη, αποδείχθηκε ότι το έτος 2003 κτηνοτρόφος της περιοχής, ονόματι …………, επικαλούμενος ίδια κυριότητα επι εκτάσεως, επιφάνειας 1.443 τμ. (που περιλάμβανε και το με στοιχείο 2Β επίδικο εδαφικό τμήμα), κτηθείσας, κατά τους ισχυρισμούς του, με έκτακτη χρησικτησία, πώλησε και μεταβίβασε αυτήν με το με αριθμό ………./ 24-11-2003 νόμιμα μεταγραμμένο συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Ύδρας, ………, στον …. και την ……… Οι τελευταίοι, σκοπός των οποίων εξ αρχής ήταν η ανοικοδόμηση της αγορασθείσας έκτασης, πέτυχαν να εκδοθούν από το Πολεοδομικό Γραφείο της Νομαρχίας Πειραιά οικοδομικές άδειες για την ανέγερση εκεί εννέα διώροφων μονοκατοικιών. Η κατασκευή, όμως, αυτών τελικώς δεν προχώρησε, διότι με την με αριθμό 978/ 2012 απόφαση του Ε’ τμήματος του ΣτΕ ακυρώθηκε η σχετική εγκριτική από απόψεως αρχαιολογικού νόμου υπουργική απόφαση, που την επέτρεπε. Στα πλαίσια της αντιδικίας, που δημιουργήθηκε αναφορικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς του επίδικου 2Β τμήματος, οι αδερφοί …., που ουδέποτε αποβλήθησαν από τη νομή του, σε χρόνο μη επακριβώς προσδιορισθέντα, πάντως εντός των ετών 2004-2006, προέβησαν στην εκ νέου περίφραξη αυτού, και μετά από την άμεση αφαίρεση αυτής από τον …….., στην τοποθέτηση στο ανατολικό όριο αυτού πλησίον της λίθινης περίφραξης της υπόλοιπης 2Α ιδιοκτησίας τους, μίας πινακίδας μεγάλων διαστάσεων με την ένδειξη «ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ………….», στην οποία αναγράφονταν επιπλέον ευκρινώς ο αριθμός του συμβολαίου, με το οποίο είχαν αγοράσει το επίδικο («ΣΥΜΒ. ΑΡ. …../21-2-1971) και ο τόμος και ο αριθμός μεταγραφής αυτού στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Ύδρας («τ. … αρ. ….»), αλλά και το εμβαδόν αυτού («525 τμ», που, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, προέκυψε με νεότερη καταμέτρηση ότι ήταν 486,44 τ.μ.), η οποία παρέμεινε τοποθετημένη στο ανωτέρω σημείο τουλάχιστον μέχρι και το μήνα Απρίλιο του έτους 2013. Περαιτέρω, αποδείχθηκε, ότι την άσκηση καλόπιστης νομής επι των επιδίκων τμημάτων συνέχισε και ο πρώτος ενάγων, μετά την αγορά τους, ο οποίος συγκεκριμένα τα επέβλεπε επισκεπτόμενος αυτά τακτικά με την σύζυγο του, δεύτερη ενάγουσα, επιτηρώντας και τις εκτελούμενες εργασίες αναπαλαίωσης των κτισμάτων, που βρίσκονταν εντός των περιτοιχισμένων τμημάτων της έκτασης, που είχε αγοράσει, ενώ τον Μάιο του έτους 2012 επέτρεψε στον ………, ιδιοκτήτη όμορης έκτασης, να εναποθέτει κατά την εκτέλεση οικοδομικών εργασιών στην δική του ιδιοκτησία οικοδομικά υλικά και πέτρες, στο υπό στοιχείο 2Β τμήμα, υπό τον όρο ότι αυτός δεν θα προκαλούσε φθορές στην εντός αυτού συκιά και την υπόλοιπη βλάστηση. Τα ανωτέρω, εξάλλου, αποτελούν ουσιαστικές παραδοχές της νομίμως επαναπροσκομιζόμενης και λαμβανομένης υπόψη ως δικαστικό τεκμήριο με αριθμό 1075/ 2016 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (ήδη αμετάκλητη), που δίκασε επι της από 20-2-2013 αναγνωριστικής κυριότητας αγωγής του νυν πρώτου ενάγοντος κατά των ………. και την έκανε δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη, εκτιμώντας και σταθμίζοντας τις ενόρκως δοθείσες στο ακροατήριο του μαρτυρικές καταθέσεις και τις προσκομισθείσες ένορκες βεβαιώσεις προσώπων με άμεση γνώση και αντίληψη της περιοχής των επιδίκων κατά το ενδιαφέρον χρονικό διάστημα, οι οποίες δεν αναιρούνται από κάποιο άλλο αποδεικτικό στοιχείο από όσα προσκόμισε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου ο εκκαλών-εναγόμενος.
Από τα προσκομιζόμενα, εξάλλου, αποδεικτικά στοιχεία, ουδόλως αποδείχθηκε ο νομίμως προβληθείς πρωτοδίκως ισχυρισμός του εναγομένου, που παραδεκτώς επαναφέρεται με τους λόγους της κρινόμενης έφεσης του, περί ιδίας κυριότητας επι των επιδίκων τμημάτων, τον οποίο στηρίζει κυρίως στον χαρακτήρα αυτών ως κοινοχρήστων εκτάσεων, άλλως στην εκ μέρους του άσκηση της νομής τους τουλάχιστον από το έτος 1922, δηλαδή για χρονικό διάστημα άνω των είκοσι ετών (έκτακτη χρησικτησία). Ειδικότερα αυτός ισχυρίζεται, ότι τα επίδικα αποτελούν τμήματα δημοτικού άλσους, που περιλαμβάνονται στην από Δεκεμβρίου 2011 καταγραφή ακίνητης περιουσίας του της δικηγόρου, ………., με αριθμό 75 και 76 καθώς και στο διάγραμμα με κωδικό 03-02-02 και τους από Αυγούστου έτους 1986 τελικούς πίνακες και πινακίδες του κτηματολογικού τοπογραφικού διαγράμματος της Διεύθυνσης Νομαρχίας Αττικής, τα οποία κατέστησαν κοινόχρηστα, καθόσον χρησιμοποιούνταν συνεχώς από αόριστο αριθμό προσώπων-δημοτών του επί δύο γενεές, η καθεμία των οποίων εκτείνεται σε σαράντα έτη, ήτοι επί συνολικού χρονικού διαστήματος τουλάχιστον ογδόντα (80) ετών πριν από την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα (23-2-1946). Ωστόσο, ο ως άνω ισχυρισμός, που βασίζεται στην αμνημονεύτου χρόνου αρχαιότητα, την οποία προέβλεπε το προϊσχύσαν βυζαντινορωμαϊκό δίκαιο (ν.3 παρ.2 Πανδ. 43.7, ν. 2 παρ. 8, Πανδ. 39.3, ν. 28 Πανδ. 22.3), δεν αποδείχθηκε. Ειδικότερα, δεν αποδείχθηκε ότι τα δύο επίδικα εδαφικά τμήματα περιλαμβάνονται στο δημοτικό άλσος στη θέση Αυλάκι, το οποίο είναι προϊόν δενδροφύτευσης στη δεκαετία του 1950, και σύμφωνα με τα αναφερόμενα στα με αριθμούς …. και …./2011 συμβόλαια καθώς και τα με αριθμό …../ 1959 και …/1957 συμβόλαια κτήσης των δικαιοπαρόχων των εναγόντων, αποτελεί το όριο των ιδιοκτησιών τους, με το οποίο τα χωρίζει υψομετρική διαφορά λόγω των υφιστάμενων αναβαθμίδων (βλ. σελ. 10 και 12 της ως άνω τεχνικής έκθεσης φωτοερμηνείας, καθώς και τις περιλαμβανόμενες σε αυτήν φωτογραφίες, όπου εμφαίνεται κάτωθεν των επιδίκων εκτάσεων η συστάδα κυπαρισσιών και σε απόσταση από αυτά τα πεύκα του αλσυλίου), ενώ περαιτέρω δεν αποδείχθηκε η καθοιονδήποτε τρόπο κοινή χρήση των επιδίκων από δύο γενεές ανθρώπων πριν την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα, δηλαδή από το έτος 1865 έως 23-2-1946 προς εξυπηρέτηση κάποιου δημοτικού ή κοινοτικού σκοπού. Ομοίως, άλλωστε δεν αποδείχθηκε η συνεχής και αδιάλειπτη άσκηση εκ μέρους του εναγόμενου Δήμου των επικαλούμενων διακατοχικών επ’αυτών πράξεων (καθαρισμού και δενδροφύτευσης) για χρονικό διάστημα είκοσι ετών, ούτως ώστε να καταστεί κύριος των επιδίκων με έκτακτη χρησικτησία. Ειδικότερα, η επικαλούμενη από τον εναγόμενο δενδροφύτευση των επίδικων εδαφικών εκτάσεων κατά τα έτη 1922 έως το έτος 1960, για την οποία προσκομίζει σχετικό δημοσίευμα περί φύτευσης εκατό δασικών δένδρων σε μικρή έκταση στη θέση «…..» (οικία ……) (βλ. το από Ιανουαρίου 1960 φύλλο του μηνιαίου περιοδικού «Το μέλλον της Ύδρας») καθώς και στον χέρσο περίβολο του …….. (βλ. το από Μαΐου 1934 φύλλο του ίδιου περιοδικού) ουδόλως αποδείχθηκε ότι αφορούσε στις επίδικες εκτάσεις, οι οποίες, όπως αναφέρθηκε δεν είναι δεντροφυτεμένες, ενώ δεν ευρίσκονται πλησίον των ως άνω σημείων δενδροφύτευσης. Επίσης, στις προσκομιζόμενες από 10-12-2013 και 4 Μαΐου έτους 2006 και 5 Μαρτίου έτους 2008 επιστολές κατοίκων της περιοχής (…….. και ………..), που αφορούν στα επίδικα τμήματα 1Β και 2Β αντίστοιχα, γίνεται γενικόλογη μόνον αναφορά στον κοινόχρηστο, άλλως δημόσιο χαρακτήρα αυτών χωρίς ειδικότερη μνεία συγκεκριμένων στοιχείων, που να στηρίζουν αυτόν τον χαρακτηρισμό, που είναι άλλωστε και το ζητούμενο. Περαιτέρω, ο εναγόμενος Δήμος ουδέποτε όχλησε τους ως άνω δικαιοπαρόχους των εναγόντων για την τοποθέτηση της πινακίδας, που δήλωνε την ιδιοκτησία τους επι του 2Β επιδίκου, και η οποία, όπως προαναφέρθηκε, παρέμεινε σε αυτό επι πολλά έτη, ούτε ποτέ στράφηκε κατά του ………. και της …….. (που όχι μόνον εμφανίζονταν ως νόμιμοι κύριοι αυτού, αλλά επιπλέον πέτυχαν και την έκδοση οικοδομικών αδειών στο όνομα τους για την ανέγερση εκεί διώροφων κατοικιών), αλλά αντιθέτως, στην δίκη ενώπιον του ΣτΕ για την ακύρωση της υπουργικής απόφασης, με την οποία χορηγήθηκε έγκριση για ανοικοδόμηση αυτού, παρενέβη προσθέτως υπέρ των τελευταίων. Μόνον δε το έτος 2007 αυτός αντέδρασε με την από 30-10-2007 επιστολή του τότε Δημάρχου του, ……….., που απέστειλε στον ……….. και αμφισβήτησε το πρώτον τη νομή και κυριότητα του στο 1Β επίδικο τμήμα, ισχυριζόμενος ότι έχει αναγνωρισθεί αμετάκλητα η κυριότητα του ιδίου (εναγομένου) επ’ αυτού δυνάμει της με αριθμό 954/1996 απόφασης του Εφετείου Πειραιώς (επικυρωθείσα με την με αριθμό 1006/1997 απόφαση του Αρείου Πάγου), και τον καλούσε να αφαιρέσει τους πασσάλους περίφραξης, που είχε τοποθετήσει εκεί (δίχως ωστόσο να τον αποβάλει καθοιονδήποτε τρόπο από τη νομή του, ενώ αρκετοί εκ των τοποθετηθέντων από τον …….. πασσάλων, εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα στο επίδικο, βλ. τις προσκομιζόμενες από τους εφεσίβλητους-ενάγοντες, αρ. 24 και 24 σχετικών). Ωστόσο, η αναφερόμενη στην εν λόγω απόφαση (954/1996 του Εφετείου Πειραιώς) έκταση 3.500 τμ, δεν περιλαμβάνει και τα επίδικα, ώστε να αίρεται το στοιχείο της καλής πίστης της νομής τους από τους δικαιοπάροχους των εναγόντων, ενώ δεν προσδιορίζεται από τον εναγόμενο η εγγύτητα της σε σχέση με αυτά, από το περιεχόμενο της δε γίνεται σαφές ότι ο εναγόμενος Δήμος σε εκείνη την περίπτωση είχε όντως ασκήσει σαφείς διακατοχικές πράξεις επι του επιδίκου ακινήτου, και συγκεκριμένα το επέβλεπε και το καθάριζε με τους αρμοδίους υπαλλήλους του, προέβη σε μερική δεντροφύτευση του κατά τα έτη 1923, 1933-1937 και 1955, με πεύκα-, κυπαρίσσια και ευκάλυπτους, ενώ το χρησιμοποιούσε και για σταυλισμό ζώων των δημοτών του. Τέλος, ομοίως δεν αποδείχθηκε, ότι ο εναγόμενος παρεμπόδισε και σε προηγούμενα χρονικά διαστήματα την περίφραξη του με στοιχείο 1Β επιδίκου, όπως αυτός επικαλείται, καθόσον ουδέν στοιχείο προσκομίστηκε σχετικά, ενώ στην από 10-12-2013 προαναφερόμενη επιστολή του ………….., αορίστως και μόνον αναφέρεται, ότι, όπως αυτός έχει πληροφορηθεί από τρίτους, «στη δεκαετία του 1970, όταν ο πατήρ ….. περιέκλεισε τη συγκεκριμένη έκταση με συρματόπλεγμα ο τότε Δήμαρχος την αφαίρεσε, και ότι ίσως σε αυτή την περίπτωση να υπάρχει και απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου». Σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, οι ενάγοντες κατέστησαν νόμιμα συγκύριοι των επίδικων ακινήτων με παράγωγο τρόπο, βάσει των αναφερομένων τίτλων τους, ο δε πρώτος ενάγων και με βάση τα προσόντα της τακτικής χρησικτησίας, νεμόμενος αυτά καλόπιστα συνεχώς και αδιαλείπτως για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των δέκα ετών, προσμετρουμένου και του χρόνου νομής των δικαιοπαρόχων του (από το έτος 1971), οι οποίοι ουδέποτε αποβλήθηκαν από αυτήν, αλλά, σε κάθε περίπτωση, και με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας. Ωστόσο, ο εναγόμενος Δήμος κατά το έτος 2017 αμφισβήτησε το δικαίωμα της κυριότητας των εναγόντων επ’ αυτών, αρνούμενος να εκδώσει πιστοποιητικό μη διεκδίκησης των επιδίκων τμημάτων προκειμένου να εκδοθούν αρμοδίως άδειες για την λίθινη περιτοίχιση τους και ισχυριζόμενος ότι ανήκουν στον ίδιο (βλ. έγγραφο με αρ. πρωτ……/ 9-6-2017 Δημάρχου Ύδρας). Κατόπιν τούτου, η αγωγή είναι ουσιαστικά βάσιμη και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που έκρινε ομοίως και την έκανε δεκτή, με αιτιολογία που συμπληρώνεται με την αιτιολογία της παρούσας, δεν έσφαλε κατά την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και τις αποδείξεις καλώς εκτίμησε, απορριπτομένων ως αβασίμων των κατ’ αυτής σχετικών αιτιάσεων, που προβάλει ο εναγόμενος με τους λόγους της κρινόμενης έφεσης του. Μετα ταύτα η υπο κρίση έφεση πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη και ο εκκαλών -εναγόμενος να καταδικασθεί, λόγω της ήττας του, κατόπιν σχετικού αιτήματος προς τούτο των εφεσιβλήτων- εναγόντων, στα δικαστικά έξοδα αυτών, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, (άρθρα 176, 191 παρ.2 ΚΠολΔ), μειωμένα σύμφωνα με το άρθρο 281 παρ. 2 του Ν. 3463/2006 (Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό .
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ την έφεση με παρόντες τους διαδίκους.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά την έφεση και ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτήν στην ουσία.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εκκαλούντα στα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, ποσού διακοσίων (200) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 23 Αυγούστου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ