ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
2ο ΤΜΗΜΑ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός Απόφασης 428/2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από το Δικαστή Ελευθέριο Γεωργίλη, Εφέτη, ο οποίος ορίστηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και τη Γραμματέα Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις …………….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
Εκκαλούντος: ………………, ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Δημήτριο Μηλίτση, με δήλωση. Και
Εφεσίβλητης: ……………….., η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Γεώργιο Παπουτσή, με δήλωση.
Η ενάγουσα ζήτησε να γίνει δεκτή η από 2.11.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………/2018 αγωγή, την οποία άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Εξάλλου, ο εναγόμενος άσκησε την από 11.1.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./2019 ανταγωγή ενώπιον του ίδιου δικαστηρίου. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την απόφαση 2193/2020 δέχθηκε την αγωγή και απέρριψε την ανταγωγή. Κατά της απόφασης αυτής, ο αντενάγων άσκησε την από 19.4.2021 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./2021 έφεση (αριθμός έκθεσης κατάθεσης δικογράφου στο Εφετείο …………./2021), η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο. Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της (από το πινάκιο) και συζητήθηκε.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, ύστερα από δήλωσή τους, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ., δεν παραστάθηκαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, αλλά προκατέθεσαν προτάσεις.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η από 19.4.2021 έφεση του ηττηθέντος αντενάγοντος κατά της οριστικής απόφασης 2193/2020 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία και με την οποία απορρίφθηκε η από 11.1.2019 ανταγωγή του (αφού έγινε δεκτή η αγωγή της ενάγουσας), έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 παρ. 1, 511, 513 παρ. 1 περ. α, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.). Περαιτέρω, αρμοδίως φέρεται για συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του Κ.Πολ.Δ.), ενώ έχει κατατεθεί και το σχετικό παράβολο, κατ’ άρθρο 495 παρ. 3Α. περ. β´ του ίδιου Κώδικα. Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή (άρθρο 532 του Κ.Πολ.Δ.) και να ερευνηθεί περαιτέρω, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.), κατά την ίδια ως άνω διαδικασία.
ΙΙ. Η ενάγουσα …………. με την από 2.11.2018 αγωγή της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, όπως αυτή εκτιμάται από το Δικαστήριο, ιστορούσε ότι με τον εναγόμενο – αδερφό της εκμεταλλεύονται κατά ποσοστό 50% ο καθένας, το ειδικά αναφερόμενο ξενοδοχείο, που βρίσκεται στον Πόρο και του οποίου είναι συγκύριοι κατά 37,50% έκαστος, ενώ του υπόλοιπου ποσοστού (25%) έχει την επικαρπία η μητέρα της και ο εναγόμενος την ψιλή κυριότητα. Ότι έως και το έτος 2013 ο εναγόμενος ασκούσε αποκλειστικά τη διαχείριση του επίκοινου, το δε, εστιατόριο, που βρίσκεται στο ισόγειο του ξενοδοχείου, λειτουργούσε ατομικά ο τελευταίος με την οικογένειά του, με άδεια στο όνομα της συζύ-γου του, με ετήσιο μίσθωμα ποσού 8.000 ευρώ, που από το έτος 2013 μειώθηκε σ’ αυτό των 5.500 ευρώ. Ότι λόγω οικονομικών θεμάτων ως προς την εσφαλμένη διαχείριση του επίκοινου από τον εναγόμενο, στις 23.3.2013, διατυπώθηκε και εγγράφως η εταιρική σχέση της αφανούς εταιρίας υπό την οποία λειτουργούσε αυτό, ήτοι από 50% ο καθένας τους. Ότι από τις 2.2.2014 ανέλαβε αυτή τη διαχείριση του ξενοδοχείου και έγινε οικονομική εκκαθάριση της διαχείρισης του εναγόμενου ως προς τα έτη 2010 έως και 2013, από την οποία ο τελευταίος αναγνώρισε εγγράφως, πως της οφείλει το ποσό των 42.989 ευρώ. Ότι συμφωνήθηκε να της καταβάλει το πιο πάνω ποσό τμηματικά, εντός των επόμενων τριών ετών, από τα κέρδη της λειτουργίας του ξενοδοχείου τους, χωρίς ωστόσο, να το πράξει, αν και τον όχλησε προς τούτο. Κατόπιν τούτων, ζήτησε, μετά από παραδεκτό περιορισμό του καταψηφιστικού αιτήματος της αγωγής σε αναγνωριστικό, με τις προτάσεις της (άρθρο 223 του Κ.Πολ.Δ.), να αναγνωριστεί ότι ο εναγόμενος οφείλει να της καταβάλει το πιο πάνω ποσό των 42.989 ευρώ, κατά τις διατάξεις περί αναγνώρισης χρέους, άλλως μ’ αυτές περί αδικαιολόγητου πλουτισμού. Εξάλλου, ο εναγόμενος …………., με την από 11.1.2019 ανταγωγή του, ενώπιον του ίδιου ως άνω δικαστηρίου, ιστορούσε ότι στο επίκοινο λειτουργεί χωριστή επιχείρηση εστιατορίου, η οποία όμως, συλλειτουργεί με αυτή του ξενοδοχείου, για την προσφορά υπηρεσιών προς τους πελάτες αυτού. Ότι το έτος 2008 έλαβε τραπεζικό δάνειο ποσού 150.000 ευρώ και με το επιπλέον ποσό των 30.000 ευρώ, που κατέβαλε ο ίδιος, ανακαίνισε πλήρως το ισόγειο του ξενοδοχείου με το εστιατόριο αυτού, που δεν είχε ανακαινιστεί από την κατασκευή του το έτος 1970, τόσο ως προς τα συστατικά του, όσο και τα κινητά, που απαιτούνται για τη λειτουργία του. Ότι ανακαινίστηκαν εξ αρχής η κουζίνα – παρασκευαστήριο εμβαδού 53,65 τ.μ. (κόστος συστήματος ψυκτικών και εξαερισμού 40.000 ευρώ και εργασιών 3.000 ευρώ), φωτιστικών και ηλεκτρικής εγκατάστασης με νέους πίνακες (κόστος 15.000 ευρώ και εργασιών 3.000 ευρώ), αίθουσα εμβαδού 84,38 τ.μ. και βάθρο εστιατορίου, εξ αρχής οι 7 τουαλέτες ισογείου (4 κοινόχρηστες, μία αναπήρων και 2 προσωπικού), με κόστος υλικών κι εργασιών για κάθε μία 3.000 ευρώ και σύνολο 21.000 ευρώ, η αποθήκη, ο χώρος υποδοχής του ξενοδοχείου και η πρόσοψή του, το σαλόνι του εμβαδού 35,74 τ.μ., ο χώρος αναμονής – υποδοχής του, εμβαδού 24,48 τ.μ., η ρεσεψιόν και το γραφείο – λογιστήριο αυτού (κόστος ξυλουργικών υλικών και τοποθετήσεών τους – επίπλων, ερμαριών, πορτών, επενδύσεων και αλουμινένιων πυρίμαχων πορτών 50.000 ευρώ), ενώ έγινε και αλλαγή δαπέδου όλου του ισογείου, εμβαδού 340 τ.μ. (κόστος νέων πλακιδίων 20.000 ευρώ και τοποθέτησής τους 16.000 ευρώ). Ότι επιπλέον, για όλο το ξενοδοχείο αντικαταστάθηκαν το σύστημα πυρασφαλείας (κόστος μελέτης υλικών και εργασιών 4.000 ευρώ) και τα υδραυλικά συστήματα όλου του ισογείου (κόστος υλικών και εργασιών 8.000 ευρώ), που είχαν εγκατασταθεί το έτος 1970. Ότι στις ανωτέρω ενέργειες ανακαίνισης προέβη αναγκαστικά, διότι σε διαφορετική περίπτωση δεν θα ανανεωνόταν η άδεια λειτουργίας του ξενοδοχείου από τον ΕΟΤ. Ότι η αντεναγόμενη οφείλει να του καταβάλει το ποσό των 67.500 ευρώ, ανάλογα με το ποσοστό της συγκυριότητάς της, κατά τις διατάξεις περί κοινωνίας, άλλως με αυτές περί διοίκησης αλλοτρίων, εφόσον η ανακαίνιση έγινε προς το συμφέρον και την εικαζόμενη βούληση όλων των συγκυρίων, άλλως επειδή επήλθε ισόποση αύξηση της αξίας του ξενοδοχείου, που σώζεται και κατ’ επέκταση και του ποσοστού της αντεναγόμενης, κατά το οποίο κατέστη πλουσιότερη. Κατόπιν τούτων, ζητούσε, μετά από παραδεκτό περιορισμό του καταψηφιστικού αιτήματος της ανταγωγής σε αναγνωριστικό με τις προτάσεις του (άρθρο 223 του Κ.Πολ.Δ..), να αναγνωριστεί ότι η αντεναγόμενη οφείλει να του καταβάλει το ανωτέρω ποσό των 67.500 ευρώ, με το νόμιμο τόκο. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων, αφού συνεκδίκασε τις ως άνω αγωγή και ανταγωγή, με την εκκαλούμενη οριστική απόφασή του (2193/2020), έκρινε νόμιμη την αγωγή, ως στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 361, 873 του Α.Κ. και 70 του Κ.Πολ.Δ. και την έκανε δεκτή και κατ’ ουσία βάσιμη, ενώ απέρριψε την ανταγωγή ως αόριστη. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ήδη, ο αντενάγων με την έφεσή του για τον διαλαμβανόμενο σ’ αυτήν λόγο, που ανάγεται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και ζητεί την εξαφάνισή της, μόνο κατά το μέρος που απορρίφθηκε η ανταγωγή του ως αόριστη, προκειμένου να γίνει αυτή δεκτή. Με το ανωτέρω περιεχόμενο και αίτημα η ανταγωγή ήταν επαρκώς ορισμένη, αφού για τον προσδιορισμό των έργων που έγιναν από τον αντενάγοντα δεν ήταν αναγκαίο να προσδιορίζεται το κόστος για την αγορά των επιμέρους υλικών κατά μονάδα ή κατ’ αποκοπή, η αξία των ημερομισθίων εργασίας κ.λπ., διότι τα μεγέθη αυτά ανάγονται στην απόδειξη του ύψους της ζημίας (σχετ. Α.Π. 1399/2019, Α.Π. 345/2018 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ» και Τριμ.Εφ.Πειρ. 714/2020 αδημ.). Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που, με την εκκαλούμενη απόφασή του, έκρινε ως αόριστη την ανταγωγή, εσφαλμένα εφάρμοσε το νόμο και πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση έφεση ως προς το μοναδικό λόγο της και ως ουσιαστικά βάσιμη. Επιπλέον, πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση, καθ’ ο μέρος απέρριψε την από 11.1.2019 ανταγωγή ως αόριστη, να κρατηθεί η υπόθεση και να δικαστεί η ως άνω ανταγωγή (άρθρο 535 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.), η οποία, αφού κριθεί πως είναι νόμιμη, ως στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 340, 345, 722, 730, 736, 739, 787, 788, 789, 794, 802, 904, 1101, 1113 του Α.Κ. και 70 του Κ.Πολ.Δ., πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσία.
ΙΙΙ. Από την εκτίμηση των ένορκων βεβαιώσεων …./22.2.2019 και …../ 22.2.2019, που δόθηκαν η πρώτη ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιώς και η δεύτερη ενώπιον του συμβολαιογράφου Καλαυρίας (Πόρου) ……….., οι οποίες προσκομίζονται με επίκληση από την αντεναγόμενη – εφεσίβλητη, ύστερα από νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση του αντενάγοντος – εκκαλούντος, κατ’ άρθρο 422 παρ.1 του Κ.Πολ.Δ., όπως προκύπτει από την έκθεση επίδοσης ……/ 19.2.2019 του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Πειραιώς ………………., καθώς και από όλα ανεξαιρέτως τα επικαλούμενα και προσκομιζόμενα νόμιμα από τους διαδίκους έγγραφα (από τον αντενάγοντα – εκκαλούντα, αν και κλήθηκε κατ’ άρθρο 227 του Κ.Πολ.Δ., από τη Γραμματέα του Δικαστηρίου, να προσκομίσει όλα τα σχετικά που επικαλείται με τις προτάσεις του, όπως προκύπτει από την με ημερομηνία 29.6.2022 βεβαίωση της, στο οπισθόφυλλο της δικογραφίας (πλην των πρωτόδικων προτάσεων, της ανταγωγής του, της έφεσής του, της εκκαλουμένης, των πρακτικών της, του σχετικού 22 και της εξουσιοδότησης προς τον πληρεξούσιο δικηγόρο του, που είχε προσκομίσει), προσκόμισε μόνο τα σχετικά με αριθμούς 2, 4, 5, 16, 17, 23 και 27), τα οποία το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη του, για άμεση ή έμμεση απόδειξη, για μερικά από τα οποία γίνεται ειδική αναφορά κατωτέρω, χωρίς, όμως, να έχει παραληφθεί κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς (Α.Π. 1045/2017 και Α.Π. 386/2015 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι, οι οποίοι είναι αδέρφια, εκμεταλλεύονται κατά ποσοστό 50% ο καθένας, ακίνητο που βρίσκεται στο ….. Πόρου Τροιζηνίας, όπου λειτουργεί ξενοδοχείο τριών αστέρων, με την ονομασία «………………», του οποίου είναι συγκύριοι κατά 37,50% έκαστος. Εξάλλου, του υπόλοιπου ποσοστού (25%) έχει την επικαρπία η μητέρα τους, ο δε, αντενάγων έχει την ψιλή κυριότητα κατά το ίδιο ποσοστό. Το ανωτέρω ξενοδοχείο, το οποίο είναι πλήρως εξοπλισμένο, λειτουργεί από το έτος 1977, αποτελείται από 36 δωμάτια, κοινόχρηστους χώρους, βοηθητικούς χώρους, χώρο υποδοχής και εστιατόριο. Η νόμιμη άδεια λειτουργίας του ξενοδοχείου έχει εκδοθεί από τον ΕΟΤ στο όνομα της αντεναγομένης. Μέχρι και το έτος 2013, τη διαχείριση της εκμετάλλευσης του ως άνω ξενοδοχείου ασκούσε αποκλειστικά και μόνο ο αντενάγων, ενώ η αντεναγόμενη δεν είχε καμία απολύτως ανάμειξη στη διαχείριση και στη λειτουργία του. Περαιτέρω, στον ισόγειο χώρο του ξενοδοχείου, βρίσκεται εστιατόριο, το οποίο λειτουργούσε με άδεια στο όνομα της συζύγου του αντενάγοντος, …………….. Το εστιατόριο αυτό ήταν μισθωμένο από την τελευταία και το εκμεταλλευόταν αποκλειστικά ο αντενάγων με την ως άνω πρώην σύζυγό του και την οικογένειά του, το καταβαλλόμενο δε, μίσθωμα μέχρι και το έτος 2012 ανερχόταν στο ποσό των 8.000 ευρώ ετησίως, από δε το έτος 2013, ορίστηκε σ’ αυτό των 5.000 ευρώ. Από το μίσθωμα αυτό η αντεναγόμενη λάμβανε το ποσό που αναλογούσε στην προαναφερόμενη ιδανική της μερίδα (37,5%). Επομένως, η λειτουργία του εστιατορίου αποτελούσε ανεξάρτητη επιχείρηση από εκείνη της εκμετάλλευσης του ξενοδοχείου. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι λόγω οικονομικών προβλημάτων και οφειλών που είχαν δημιουργηθεί από την αποκλειστική διαχείριση του ξενοδοχείου από τον αντενάγοντα, στις 23.3.2013, συστάθηκε με ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ των διαδίκων αφανής εταιρεία για την εκμετάλλευσή του (ξενοδοχείου), με συμμετοχή στα κέρδη και τις ζημίες κατά ποσοστό 50% o καθένας. Στην εταιρία αυτή η αντεναγόμενη είχε τη θέση του εμφανούς εταίρου και ο αντενάγων του αφανούς, σύμφωνα με τους ειδικότερους όρους και συμφωνίες που περιλαμβάνονταν στο ως άνω συμφωνητικό. Επίσης, με το τελευταίο ανατέθηκε η διαχείριση της αφανούς εταιρείας στην αντεναγόμενη μετά από απαίτηση της ίδιας, επειδή είχε αρχίσει να διαπιστώνει την ύπαρξη οφειλών από τη λειτουργία του ξενοδοχείου και καθυστερήσεις στις πληρωμές των οικονομικών υποχρεώσεων, δεδομένου και του ότι, όπως προαναφέρθηκε, η άδεια λειτουργίας του ξενοδοχείου είχε εκδοθεί στο όνομά της, και εκείνη φαινόταν ως η μόνη οφειλέτιδα. Επίσης, από τις 2.2.2014 η αντεναγόμενη, με τη σύμφωνη γνώμη του αντενάγοντος, ανέλαβε την οικονομική διαχείριση της επιχείρησης, ενώ ο τελευταίος είχε πλήρη γνώση και ενημέρωση της διαχείρισης αυτής. Την ως άνω ημερομηνία (2.2.2014), στον …… Τροιζηνίας, οι διάδικοι από κοινού, παρουσία και του συζύγου της αντεναγόμενης …………….. και της πρώην συζύγου του αντενάγοντος ……………….., προέβησαν, μετά από διαπραγματεύσεις, σε οριστική εκκαθάριση των οικονομικών διαχειρίσεων της λειτουργίας του ξενοδοχείου για τα έτη 2010 έως και 2013. Με την εκκαθάριση αυτή, ο αντενάγων αναγνώρισε και αποδέχθηκε ότι, μέχρι και το έτος 2013, όφειλε κατ’ αποκοπή στην αντεναγόμενη το ποσό των 42.989 ευρώ. Προς τούτο ανέγραψε με τα χέρια του σε σελίδα του τετραδίου που διατηρούσε για την καταγραφή των λογαριασμών εσόδων – εξόδων, ότι οφείλει το ως άνω ποσό στην τελευταία, θέτοντας και την υπογραφή του. Στο τετράδιο αυτό, κάτω από την ως άνω καταγραφή και τη μη αμφισβητηθείσα υπογραφή του αντενάγοντος, τέθηκαν και οι υπογραφές της αντεναγόμενης, του συζύγου της και της πρώην συζύγου του αντενάγοντος. Τα ανωτέρω βεβαίωσαν και οι ανωτέρω (ο σύζυγος της πρώτης και η πρώην σύζυγος του τελευταίου, στις προσκομιζόμενες ένορκες βεβαιώσεις τους, που δεν αναιρέθηκαν από κάποιο άλλο αποδεικτικό στοιχείο. Τέλος, το ως άνω ποσό των 42.989 ευρώ, που ο αντενάγων όφειλε να καταβάλλει στην αντεναγόμενη, συμφωνήθηκε προφορικά να καταβληθεί τμηματικά τα επόμενα 2 έως 3 έτη, από τα κέρδη της λειτουργίας του ξενοδοχείου. Η συμφωνία αυτή όμως, δεν τηρήθηκε από τον αντενάγοντα, που συνεχώς ανέβαλλε την πληρωμή της οφειλής του, επικαλούμενος προσωπικές ανάγκες, αναλαμβάνοντας έτσι, πρόωρα όλα τα εταιρικά του κέρδη, πριν από το τέλος κάθε χρήσης. Τα ανωτέρω κρίθηκαν τελεσίδικα, ύστερα από την από 2.11.2018 αγωγή της εδώ αντεναγόμενης, η οποία συνεκδικάστηκε με την από 11.1.2019 υπό κρίση ανταγωγή και εκδόθηκε η εκκαλουμένη, με την οποία υποχρεώθηκε ο αντενάγων – εναγόμενος στην ως άνω αγωγή να καταβάλει στην τελευταία το ποσό των 42.989 ευρώ, απόφαση κατά της οποίας (ως προς την από 2.11.2018 αγωγή) δεν ασκήθηκε έφεση από τους διαδίκους. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι για την εκμετάλλευση της ξεχωριστής επιχείρησης του εστιατορίου, που βρισκόταν στον ισόγειο και τον υπαίθριο χώρο του ξενοδοχείου, είχε συναφθεί την 1.8.2007, μίσθωση με την πρώην σύζυγο του αντενάγοντος, στο όνομα της οποίας είχε εκδοθεί και η 3340/14.12.2009 άδεια ίδρυσης και λειτουργίας του εστιατορίου από τον ΕΟΤ. Σύμφωνα με την άδεια αυτή, μπορούσαν να αναπτυχθούν έως 220 κινητά καθίσματα (80 στο ισόγειο του ξενοδοχείου 80 στον υπαίθριο χώρο αυτού μπροστά από το κατάστημα και 60 στη χερσαία ζώνη του λιμένα Πόρου). Επιπλέον, αποδείχθηκε ότι οι όποιες παρεμβάσεις και επισκευές, που γίνονταν για τη λειτουργία του εστιατορίου κάθε έτος, επιβάρυναν τη μισθώτρια, όπως και η ίδια βεβαίωσε στην ένορκη βεβαίωσή της ενώπιον του Συμβολαιογράφου Καλαβρίας. Επιπλέον, αποδείχθηκε ότι, αν και το εστιατόριο αυτό μπορούσε να λειτουργήσει στην κατάσταση την οποία βρισκόταν, με μικρές επισκευές, όπως άλλωστε, γινόταν κάθε έτος, ο αντενάγων αποφάσισε, κατά το χρονικό διάστημα 2008 – 2009, να προβεί στην ανακαίνιση του εσωτερικού του, καθώς και της πισίνας ιδιοκτησίας του. Τούτο δε, προκειμένου να αυξήσει την επιφάνειά του (εστιατορίου) και κατ’ επέκταση και την πελατεία του, προς ίδιον όφελος (αυτού και της πρώην συζύγου του), χωρίς να λάβει την έγκριση της αντεναγόμενης. Αντίθετα, δεν αποδείχθηκε, όπως ισχυρίζεται ο αντενάγων, ότι ήταν υποχρεωτικό να γίνουν ενέργειες ανακαίνισης στο ξενοδοχείο, διότι σε διαφορετική περίπτωση δεν θα ανανεωνόταν η άδεια λειτουργίας του από τον ΕΟΤ. Άλλωστε, μόλις πριν ένα έτος, στις 20.9.2007, είχε εκδοθεί το ειδικό σήμα λειτουργίας του ξενοδοχείου από τον ΕΟΤ, ενώ από κανένα έγγραφο αυτού ή της υγειονομικής υπηρεσίας, δεν προέκυψε όχληση ή ανάγκη ανακαίνισης του ξενοδοχείου ή ακόμη και του εστιατορίου, με κίνδυνο ανάκλησης της άδειας λειτουργίας του ξενοδοχείου, ανεξαρτήτως του ότι, όπως προαναφέρθηκε, το εστιατόριο διέθετε δική του άδεια. Για την ανακαίνιση του ανωτέρω εστιατορίου ανακατασκευάστηκε το δάπεδο, αγοράστηκε νέος εξοπλισμός για την κουζίνα και τη σάλα του εστιατορίου, τραπεζοκαθίσματα, αναλώσιμα, κινητά, κλιματισμός και ψύξη και έγιναν υδραυλικές και ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις για τις ανάγκες λειτουργίας των νέων μηχανημάτων και του κλιματισμού. Επίσης, για να καλυφθούν οι νέες ανάγκες του εστιατορίου, λόγω της αύξησης της επιφάνειάς του και της πελατείας του, ο αντενάγων ανακατασκεύασε τις κοινές τουαλέτες με το ξενοδοχείο, που βρίσκονταν στο ισόγειο χώρο και τοποθέτησε νέο δάπεδο και στο ισόγειο της υποδοχής και του γραφείου, για την ενιαία εικόνα του ισογείου, τούτο δε, μόνο προς όφελος του εστιατορίου, αφού δεν απαιτείτο κάτι τέτοιο. Σχετικά εκδόθηκε και άδεια εργασιών μικρής κλίμακας για την τοποθέτηση ψευδοροφών από διπλή γυψοσανίδα για την τοποθέτηση συστήματος εξαερισμού – κλιματισμού. Σημειωτέον ότι όλα τα ανωτέρω κινητά που αγόρασε για τις ανάγκες του εστιατορίου δεν περιήλθαν στην περιουσία του ξενοδοχείου, ούτε παρείχαν σ’ αυτό κάποια ωφέλεια, δεδομένου και του ότι, όπως προαναφέρθηκε, επρόκειτο για δύο ξεχωριστές επιχειρήσεις. Μετά τη λήξη της μίσθωσης του εστιατορίου, το τελευταίο εκμισθώθηκε στον υιό του αντενάγοντος, …………….., στον οποίο μάλιστα, μεταβίβασε η έως τότε μισθώτρια – μητέρα του και όλο τον κινητό εξοπλισμό του (εστιατορίου), που είχε αγοραστεί από τον αντενάγοντα. Τα ανωτέρω προκύπτουν από τις σαφείς ένορκες βεβαιώσεις, τόσο της πρώην συζύγου του αντενάγοντος, όσο και του συζύγου της αντεναγομένης, που έχουν ιδία γνώση και δεν αναιρούνται από τις καταθέσεις τρίτων, σύμφωνα με τις προσκομιζόμενες από τον αντενάγοντα ένορκες βεβαιώσεις, που λήφθηκαν στο πλαίσιο άλλης δίκης ασφαλιστικών μέτρων μεταξύ των διαδίκων, οι οποίοι δεν είχαν ιδία γνώση. Σημειωτέον ότι από τον τελευταίο, ο οποίος δεν ανταποκρίθηκε στο σχετικό βάρος απόδειξης που έφερε, δεν αποδείχθηκε ποιο ποσό καταβλήθηκε, πλην αυτού για την ανακαίνιση του εστιατορίου, για την ανακαίνιση του ισογείου του ξενοδοχείου και αν αυτή επαύξησε την αξία του (ξενοδοχείου) και κατά ποιο ποσό. Άλλωστε, δεν προσκόμισε κατάσταση των εργασιών, που εκτελέστηκαν, ούτε για το κόστος αυτών, το οποίο κατέβαλε στους εργολάβους των έργων. Λόγω δε, της μη ύπαρξης απαίτησής του από την ανωτέρω ανακαίνιση, όταν έγιναν οι εκκαθαρίσεις των οικονομικών διαχειρίσεων της λειτουργίας του ξενοδοχείου για τα έτη 2010 έως και 2013, από τον ίδιο (αντενάγοντα), δεν τις συμπεριέλαβε σ’ αυτές. Και τούτο, διότι, εάν είχε τέτοια απαίτηση κατά της αντεναγομένης, δεν θα αναγνώριζε την ύπαρξη οφειλής του προς την τελευταία από τα κέρδη της επιχείρησης του ξενοδοχείου για τα έτη αυτά, αλλά θα ζητούσε τον συμψηφισμό των εκατέρωθεν απαιτήσεων, πράγμα που ουδέποτε έπραξε, μέχρι την αθέτηση της υποχρέωσής του να καταβάλει τις οφειλές του. Επομένως, δεν συνέτρεχε περίπτωση να λάβουν χώρα οι ανωτέρω εργασίες ανακαίνισης κατά τις διατάξεις περί κοινωνίας, ούτε υπήρχε επικείμενος κίνδυνος, ώστε να εκτελεστούν από τον αντενάγοντα, αλλά ούτε έγιναν προς το συμφέρον και την εικαζόμενη βούληση όλων των συγκυρίων, ενώ δεν αποδείχθηκε ότι επήλθε αύξηση της αξίας του ξενοδοχείου από αυτές.
ΙV. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, αφού έγινε δεκτή η έφεση και ως ουσιαστικά βάσιμη και εξαφανίστηκε η εκκαλούμενη απόφαση, καθ’ ο μέρος εκκαλείται και μεταβιβάστηκε (μόνο ως προς την από 11.1.2019 ανταγωγή), κρατήθηκε η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και ερευνήθηκε εκ νέου η ανταγωγή αυτή, πρέπει η τελευταία να απορριφθεί, ως ουσία αβάσιμη. Επίσης, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση στον εκκαλούντα του παραβόλου των εκατό (100) ευρώ, που κατατέθηκε με το ηλεκτρονικό παράβολο ……………. (άρθρο 495 παρ. 3Α. περ. β´ του Κ.Πολ.Δ.). Και τούτο διότι, εάν το ένδικο μέσο γίνει δεκτό και εξαφανισθεί η απόφαση, ο διάδικος που το άσκησε, θεωρείται, για την τύχη του κατατεθέντος παραβόλου, νικήσας, κατ’ άρθρο 495 του Κ.Πολ.Δ. (εφόσον η νίκη του καταθέσαντος το παράβολο πρέπει να κρίνεται σε σχέση με το διατακτικό της απόφασης, που εκδίδεται επί του ενδίκου μέσου) και δικαιούται να του επιστραφεί, ανεξαρτήτως αν η τελική κρίση του δικαστηρίου επί της ουσίας της υπόθεσης είναι ή όχι ευνοϊκή γι’ αυτόν (Α.Π. 532/2016 Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ»). Τέλος, όσον αφορά στα δικαστικά έξοδα, που αφορούν και στους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας ως προς την ανταγωγή, λόγω της εξαφάνισης της εκκκαλουμένης ως προς αυτήν, πρέπει να συμψηφιστούν εν μέρει (κατά το ½), επειδή πρόκειται για διαφορά μεταξύ συγγενών εξ αίματος (άρθρο 179 εδ. α´ του Κ.Πολ.Δ.), κατά το επιπλέον δε, να καταδικαστεί ο εκκαλών, λόγω της ήττας του, στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της εφεσίβλητης, σύμφωνα με το σχετικό αίτημα της τελευταίας (άρθρα 65, 69 παρ. 1, 68 παρ. 1, 63 παρ. 1 i περ. α του ν. 4194/2013, 176, 183 και 191 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό. Σημειωτέον ότι η διάταξη αυτή δεν αντιφάσκει μ’ εκείνη με την οποία γίνεται δεκτή η έφεση του ιδίου και εξαφανίζεται η εκκληθείσα πρωτόδικη απόφαση, διότι, κατά τα άρθρα 176 – 183 του Κ.Πολ.Δ., ως προς την τελική κατανομή των δικαστικών εξόδων των διαδίκων, καθιερώνεται η αρχή της ήττας, η οποία ισχύει και στο δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, με συνέπεια, όταν το δευτεροβάθμιο δικαστήριο εκδικάζει την αίτηση παροχής έννομης προστασίας, να λογίζεται ως ηττηθείς διάδικος, που βαρύνεται με την πληρωμή των εξόδων, εκείνος για τον οποίο αποβαίνει δυσμενής η κατάληξη της δίκης, με την παραδοχή ή την απόρριψη της αίτησης, ανεξαρτήτως του αν άσκησε το ένδικο μέσο αυτός ή ο αντίδικός του (Α.Π. 692/2004 Ελλ.Δ/νη 2006, σελ. 1015).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και κατ’ ουσίαν την από 19.4.2021 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……………./2021 έφεση.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη οριστική απόφαση 2193/2020 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, ως προς την από 11.1.2019 ανταγωγή του …………..
Κρατεί την υπόθεση και δικάζει την από 11.1.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………../2019 ανταγωγή.
Απορρίπτει αυτήν.
Διατάσσει την επιστροφή στον εκκαλούντα του κατατεθέντος από αυτόν παραβόλου των εκατό (100) ευρώ, που αναφέρεται στο σκεπτικό. Και
Συμψηφίζει κατά ένα μέρος τη δικαστική δαπάνη μεταξύ των ανωτέρω διαδίκων, που αφορά και στους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας και, κατά το επιπλέον μέρος, καταδικάζει τον αντενάγοντα – εκκαλούντα στην καταβολή της δικαστικής δαπάνης της αντεναγομένης – εφεσίβλητης, την οποία καθορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στις 12 Ιουλίου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ