ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
2Ο ΤΜΗΜΑ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός Απόφασης 170 /2022
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από το Δικαστή Ελευθέριο Γεωργίλη, Εφέτη, ο οποίος ορίστηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
Εκκαλούντος : ………….. ο οποίος εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο του Δήμητρα Φουφρή. Και
Εφεσίβλητου: …………… ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Κωνσταντίνο Γκρινιαράκη, με δήλωση.
Ο ενάγων ζήτησε να γίνει δεκτή η από 4.12.2014 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………./2015 αγωγή, την οποία άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την απόφαση 1458/2019 απέρριψε την αγωγή. Κατά της τελευταίας απόφασης ο ενάγων άσκησε την από 23.5.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./2019 έφεση (αριθμός έκθεσης κατάθεσης ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου ………./2019), η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για τις 2.4.2020, οπότε δεν διεξήχθη, λόγω της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων. Ήδη, με την πράξη 75/2020 του Δικαστή, που ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, η οποία έλαβε τον ίδιο αριθμό έκθεσης κατάθεσης με αυτόν της κατάθεσης της έφεσης ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου για τον προσδιορισμό δικασίμου (………../2019), προσδιορίστηκε η συζήτησή της αυτεπάγγελτα, κατ’ άρθρο 74 παρ. 2 του ν. 4690/2020, για τις 19.11.2020, οπότε αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο. Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της (από το πινάκιο) και συζητήθηκε.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης η πληρεξούσια δικηγόρος του εκκαλούντος ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στις προτάσεις, που κατέθεσε, ενώ ο πληρεξούσιος δικηγόρος του εφεσίβλητου ύστερα από δήλωσή του, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ., δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, αλλά προκατέθεσε προτάσεις.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
I. Νόμιμα φέρεται για συζήτηση, με την Πράξη 75/2020 του Δικαστή, που ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, κατ’ άρθρο 74 παρ. 2 του ν. 4690/2020, η από 23.5.2019 έφεση, μετά τον ορισμό νέας δικασίμου, ύστερα από τη μη διεξαγωγή της συζήτησής της, κατά την ορισθείσα δικάσιμο, της 2.4.2020, λόγω της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων.
II. Η από 23.5.2019 έφεση του ενάγοντος κατά της οριστικής απόφασης 1458/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία και με την οποία απορρίφθηκε η από 4.12.2014 αγωγή του, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 παρ. 1, 511, 513 παρ. 1 περ. β, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ.). Περαιτέρω, αρμοδίως φέρεται για συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του Κ.Πολ.Δ.), ενώ έχει κατατεθεί το σχετικό παράβολο, κατ’ άρθρο 495 παρ. 3Α. περ. γ’ του ίδιου Κώδικα. Πρέπει, επομένως, αφού γίνει τυπικά δεκτή (άρθρο 532 του Κ.Πολ.Δ.), να ερευνηθεί περαιτέρω, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.), κατά την ίδια ως άνω διαδικασία.
III. Ο ενάγων (ήδη εκκαλών) – ………… με την από 4.12.2014 αγωγή του ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, ιστορούσε ότι με τον εναγόμενο – ανηψιό του, με τον οποίο ήταν συγκύριοι κατά ποσοστό 50% ο καθένας του ειδικά αναφερόμενου οικοπέδου, που βρίσκεται στο ….. Αττικής, αποφάσισαν να ανεγείρουν πενταώροφη οικοδομή με δώμα, ώστε να λάβουν ο καθένας από τα μισά διαμερίσματα. Ότι, αφού έλαβαν ο καθένας από δάνειο 000 ευρώ και ξεκίνησε η ανοικοδόμησή της, το Νοέμβριο του 2009, μετά την κατασκευή των θεμελίων, ο εναγόμενος – αξιωματικός του Εμπορικού Ναυτικού, αναχώρησε για ταξίδι και του ανέθεσε την επίβλεψη των εργασιών και για λογαριασμό του. Ότι ξαφνικά το Φεβρουάριο του 2010 ζήτησε να ανεγερθεί και πέμπτος όροφος, ώστε να εγκατασταθεί σ’ αυτόν και όχι στον τρίτο, όπως είχε συμφωνηθεί, γεγονός το οποίο δεν μπορούσε να γίνει άμεσα, επειδή είχαν συμφωνήσει να μην εξαντληθεί ο συντελεστής δόμησης, αφού, λόγω εσφαλμένης εγγραφής στο κτηματολόγιο ως προς το όμορο ακίνητο της δικαιοπαρόχου τους, κατά το 1/3, θα έπρεπε πρώτα να ολοκληρωθούν οι δικαστικές ενέργειες, άλλως η τελευταία θα έπρεπε να λάβει το ως άνω ποσοστό επί της ανεγειρόμενης οικοδομής, που αντιστοιχούσε στο δικαίωμα του υψούν των 5ου και 6ου ορόφων. Ότι, λόγω της άρνησής του αυτής, ο εναγόμενος δεν επιθυμούσε την ολοκλήρωση της οικοδομής, κατά την επιστροφή του δε, από το ταξίδι του, τον Απρίλιο του 2010, τον εξύβρισε (ενάγοντα) και του επιτέθηκε με οικοδομικό εργαλείο. Ότι προς άρση των εκκρεμοτήτων τους, ο πατέρας του εναγόμενου, ο οποίος πλέον τον εκπροσωπούσε, του ζήτησε να κρατήσει ο τελευταίος τον δεύτερο όροφο και αυτός (ενάγων) να λάβει για αποθήκη τον πρώτο όροφο, αφού σ’ αυτόν θα έπρεπε να κατασκευαστούν δύο θέσεις στάθμευσης, με δαπάνες του εναγομένου. Ότι όχι μόνο δεν του κατέβαλε τις δαπάνες αυτές, αλλά ο επιβλέπων μηχανικός του έργου τον πληροφόρησε ότι δεν ήταν σύμφωνος για την αλλαγή αυτή, ενώ δεν ήταν σύμφωνη και με τα σχέδια η κατάληψη κοινόχρηστων χώρων στο 2° όροφο από τον εναγόμενο, προκειμένου να κατασκευάσει διαμέρισμα αντί αποθήκης, όπως ήταν η χρήση του. Ότι επειδή ο εναγόμενος αρνούνταν να αναλάβει την περάτωση των εργασιών των κοινόχρηστων χώρων ο μηχανικός του έργου, αναγκάστηκε, με δικά του έξοδα να καθαιρέσει την αποθήκη του Α’ ορόφου και να κλείσει με πλέγμα την οικοδομή για την αποφυγή ατυχημάτων, μέχρι να βρεθεί τρόπος συνεννόησης για την πρόοδο του έργου. Ότι κατόπιν προσφυγής του στο δικαστήριο, διορίστηκε πολιτικός μηχανικός ως προσωρινός διαχειριστής το Σεπτέμβριο του 2011 για την αποπεράτωση των εργασιών των κοινόχρηστων χώρων και την καθαίρεση των υπερβάσεων στον Β’ όροφο. Ότι το Δεκέμβριο του ίδιου έτους ξεκίνησαν εκ νέου οι εργασίες και τον Ιούλιο του 2012 ξεκίνησαν οι εργασίες επένδυσης των κλιμάκων με μάρμαρα και ολοκληρώθηκαν το Φεβρουάριο του 2013. Ότι ο εναγόμενος αρνούνταν να συναινέσει στην τακτοποίηση αυθαιρεσιών των κοινόχρηστων χώρων, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ηλεκτροδοτηθεί και να κατοικηθεί το διαμέρισμά του. Ότι προς τούτο αναγκάστηκε να καταθέσει νέα αγωγή και τελικά επήλθε συμφωνία εξωδικαστικά, όταν όμως, ο εναγόμενος έπρεπε να υπογράψει, απαίτησε εκ νέου να του παραχωρηθεί ο Ε’ όροφος. Ότι κατόπιν τούτων, προέβη σε μονομερή τακτοποίηση των αυθαίρετων κατασκευών των κοινόχρηστων χώρων, ενώ από το Μάιο του 2013 κατέβαλλε ο ίδιος όλο το ποσό για την αποπεράτωση των χώρων αυτών. Ότι ενώ το Σεπτέμβριο του 2013 αποπερατώθηκαν σχεδόν όλες οι εργασίες των κοινόχρηστων χώρων και κλήθηκαν από το μηχανικό, ως συνιδιοκτήτες να παραλάβουν το έργο και τα κλειδιά των θυρών, ο εναγόμενος αρνήθηκε, ισχυριζόμενος ότι εκκρεμούσε απόφαση της Πολεοδομίας για αυθαίρετες εργασίες, την οποία (καταγγελία) είχε προκαλέσει ο ίδιος, προκειμένου να μην μπορεί (ο ενάγων) μέχρι σήμερα να κατοικήσει το διαμέρισμά του. Ότι από την ανωτέρω παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του εναγομένου να συμπράξει στη διοίκηση του κοινού πράγματος τον στέρησε από τη χρήση της κατοικίας του και των κοινόχρηστων χώρων της οικοδομής, με αποτέλεσμα να υποστεί: α) οικονομική ζημία, λόγω της αδυναμίας του να κατοικίσει (το διαμέρισμά του) από τον Οκτώβριο του 2010, οπότε υπολόγιζε ότι θα ολοκληρωνόταν η κατασκευή του, μέχρι και την άσκηση της αγωγής, το Δεκέμβριο του 2014, καταβάλλοντας μίσθωμα κάθε μήνα (380 ευρώ από 1.10.2010 έως 31.12.2010, 400 ευρώ από 1.1.2011 έως 31.12.2012 και 320 ευρώ από 1.1.2013 έως 1.12.2014 και συνολικά 18.420 ευρώ) και β) σημαντική ηθική βλάβη, λόγω της σωματικής και ψυχικής του ταλαιπωρίας, αλλά και της προσβολής της προσωπικότητάς του, επειδή αναγκάστηκε να σύρεται στα δικαστήρια. Κατόπιν τούτων, ζητούσε, μετά από παραδεκτό περιορισμό μέρους του καταψηφιστικού αιτήματος της αγωγής σε αναγνωριστικό με τις προτάσεις του (άρθρο 223 του Κ.Πολ.Δ.), να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να του καταβάλλει, λόγω της αδικοπραξίας του, ως αποζημίωση το ποσό των 18.420 ευρώ και να αναγνωριστεί ότι του οφείλει, ως χρηματική ικανοποίηση, αυτό των 60.000 ευρώ. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων, με την εκκαλούμενη οριστική απόφασή του έκρινε νόμιμη την αγωγή, ως στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 914, 932, 1000 και 1113 του Α.Κ. και αφού εκτίμησε ότι στο δικόγραφό της περιέχεται και βάση από την μεταξύ των διαδίκων κοινωνία, την οποία επίσης έκρινε νόμιμη, ως στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 361, 340, 341, 382, 383, 386, 788 παρ. 1 του Α.Κ., την απέρριψε (αγωγή) και ως τις δύο ανωτέρω βάσεις, ως ουσιαστικά αβάσιμη. Ήδη, κατά της τελευταίας απόφασης παραπονείται ο εναγών για τους διαλαμβανόμενους στην ως άνω έφεση λόγους, που ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την εξαφάνισή της, ώστε να γίνει δεκτή η αγωγή του. Ωστόσο, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, εκτιμώντας ότι στην ως άνω αγωγή εμπεριέχονται δύο βάσεις, όχι μόνο αυτής από την αδικοπραξία, αλλά και δεύτερη από τη μεταξύ των διαδίκων κοινωνία, εσφαλμένα εφάρμοσε το νόμο. Και τούτο διότι ναι μεν δικαστήριο, το οποίο εφαρμόζει αυτεπάγγελτα το νόμο, προβαίνει, με βάση το σύνολο των εκτιθέμενων στην αγωγή πραγματικών περιστατικών, ως παραγωγικών του επίδικου δικαιώματος, στον προσήκοντα χαρακτηρισμό του αντικειμένου της αγωγής και από το περιεχόμενό της προσδίδει στην προβαλλόμενη με αυτήν έννομη σχέση την αρμόζουσα νομική έννοια, ωστόσο, πράττει τούτο σύμφωνα με την ιστορική βάση και το αίτημα της αγωγής (Α.Π. 421/2021, Α.Π. 944/2020, Α.Π. 925/2017, Α.Π. 721/2017 όλες στην Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ» και Α.Π. 281/2013 στην ιστοσελίδα του Αρείου Πάγου). Εξάλλου, το δικόγραφο της αγωγής τόσο κατά την ιστορική του βάση, όσο και κατά το αίτημά του, στηρίζεται στις διατάξεις περί αδικοπραξίας, η οποία στοιχειοθετείται, υπό τα εκτιθέμενα στην αγωγή, στην παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του εναγομένου να συμπράξει στη διοίκηση του κοινού πράγματος (σχετ. Μαστροκώστας σε Απ. Γεωργιάδη ΣΕΑΚ 2010, Τόμος I, άρθρο 788 αρ. 1, Βασ. Βαθρακοκοίλης, ΕΡ.ΝΟΜ.Α.Κ. κατ’ άρθρο, Τόμος Γ’, Ημίτομος Γ’, άρθρα 786 αρ. 7, 788, αρ. 13), στερώντας με τον τρόπο αυτό τον ενάγοντα από τη χρήση της κατοικίας του και των κοινόχρηστων χώρων της οικοδομής. Πρέπει επομένως, δεδομένου ότι ο ενάγων – εκκαλών παραπονείται για την κατ’ ουσία απόρριψη της βάσης αυτής της αγωγής, η οποία δεν εμπεριέχεται στην αγωγή, να γίνει δεκτή η έφεση ως κατ’ ουσία βάσιμη, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη ως προς τη βάση αυτή και αφού κρατηθεί και δικαστεί η υπόθεση (άρθρο 535 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.), ύστερα από αυτεπάγγελτη έρευνα, ν’ απορριφθεί (η βάση αυτή) ως απαράδεκτη. Σημειωτέον ότι το Δικαστήριο τούτο έχει την εξουσία προς τούτο, λόγω του, κατ’ άρθρο 522 του Κ.Πολ.Δ., μεταβιβαστικού αποτελέσματος της έφεσης να ερευνήσει αυτεπάγγελτα τη νομική βασιμότητα της αγωγής κατά τη βάση της αυτή, διότι την πρωτόδικη απόφαση εκκαλεί ο ενάγων παραπονούμενος για την κατ’ ουσία απόρριψή της, δεδομένου ότι η απόφαση αυτή είναι επωφελέστερη για τον εκκαλούντα από την εκκληθείσα, ενώ δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις αιτιολογίες, κατ’ άρθρο 534 του ίδιου Κώδικα, διότι οι συνέπειες από την απόρριψη της αγωγής για το λόγο αυτό είναι διαφορετικές (Α.Π. 140/2019, Α.Π. 1631/2017, Α.Π. 769/2017, Α.Π. 1344/2015 και Α.Π. 356/2013 όλες στηνΤ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”). Κατόπιν τούτων, παρέλκει η εξέταση του δεύτερου λόγου της έφεσης, με τον οποίο ο ενάγων – εκκαλών ζητούσε την εξαφάνιση της εκκαλουμένης, η οποία, όπως αναφέρει, προχώρησε και σε κρίση για την ενδοσυμβατική ευθύνη του εφεσίβλητου. Τέλος, το νόμιμο της αγωγής θα πρέπει να συμπληρωθεί και με τις διατάξεις των άρθρων 787 και 788 του Α.Κ.
IV. Από την επανεκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων, που εξετάστηκαν με επιμέλεια των διαδίκων, ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του, καθώς και από όλα τα επικαλούμενα και προσκομιζόμενα νόμιμα από τους διαδίκους έγγραφα, τα οποία το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη του για άμεση ή έμμεση απόδειξη, για μερικά από τα οποία γίνεται ειδική αναφορά κατωτέρω, χωρίς, όμως να έχει παραληφθεί κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς (Α.Π. 1045/2017 και Α.Π. 386/2015 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο εκκαλών, ο οποίος είναι θείος του εφεσίβλητου και ο τελευταίος είναι συγκύριοι κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου ο καθένας ενός οικοπέδου άρτιου και οικοδομήσιμου, που βρίσκεται στην κτηματική περιφέρεια του Δήμου ….., εντός του οικοδομικού τετραγώνου 170/2 του εγκεκριμένου σχεδίου πόλεως, επί των παραλλήλων οδών ………….. Το οικόπεδο αυτό έχει καταχωρηθεί στα κτηματο- λογικά βιβλία του Εθνικού Κτηματολογίου, στο οποίο έχει υπαχθεί η ανωτέρω περιοχή, ως γεωτεμάχιο εμβαδού 250 τ.μ. με ΚΑΕΚ ……………, όπως προκύπτει από το προσκομιζόμενο απόσπασμα κτηματολογικού διαγράμματος. Η συγκυριότητα του ανωτέρω οικοπέδου περιήλθε στον εκκαλούντα, κατά τα 2/6 εξ αδιαιρέτου, αρχικά κατά την ψιλή κυριότητα, δυνάμει του συμβολαίου δωρεάς εν ζωή …../1.10.1993 της συμβολαιογράφου Πειραιώς …………., νόμιμα μετεγγραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Πειραιώς, λόγω δωρεάς από την …………., και κατά πλήρη κυριότητα όταν η τελευταία αποβίωσε στις 13.1.1996 και κατά το 1/6 εξ αδιαιρέτου, δυνάμει του συμβολαίου δωρεάς ………/2008 της συμβολαιογράφου Πειραιώς …………, που καταχωρήθηκε νόμιμα στα βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Πειραιά, λόγω δωρεάς από την ………….. Στον εφεσίβλητο η συγκυριότητα του ανωτέρω οικοπέδου περιήλθε, κατά ποσοστό 2/6 εξ αδιαιρέτου με μεταβίβαση, λόγω γονικής παροχής από τη μητέρα του ……………, δυνάμει του συμβολαίου γονικής παροχής ………./3.10.2008 της συμβολαιογράφου Πειραιώς …………., το οποίο καταχωρήθηκε στα ως άνω βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Πειραιά και κατά ποσοστό 1/6 εξ αδιαιρέτου, δυνάμει του δωρητήριου συμβολαίου ………./3.10.2008 της ίδιας ως άνω συμβολαιογράφου, που καταχωρήθηκε νόμιμα στα βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Πειραιά, λόγω δωρεάς από την …………. Επί του ανωτέρω ακινήτου οι διάδικοι αποφάσισαν την ανέγερση πολυώροφης οικοδομή με δώμα, προκειμένου να περιέλθουν σε έκαστο εξ αυτών οι οριζόντιες ιδιοκτησίες, σύμφωνα με το ποσοστό τους. Για το σκοπό αυτό, κατόπιν αιτήσεώς τους, εκδόθηκε η άδεια οικοδομής ……/2009 από τη Διεύθυνσης Πολεοδομίας Πειραιά, ενώ με την πράξη σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας …../ 20.7.2009 της συμβολαιογράφου Πειραιά ………., που καταχωρήθηκε στο κτηματολογικό γραφείο Πειραιά, υπήγαγαν το ως άνω ακίνητο στις διατάξεις του ν. 3741/1929, του ν.δ. 1025/1971 και των άρθρων 1002 και 1117 του Α.Κ. Με βάση την ανωτέρω πράξη, συστάθηκαν οι παρακάτω οριζόντιες ιδιοκτησίες : α) ισόγειο, το οποίο εμφαίνεται σε κάτοψη στο από Οκτωβρίου 2008 προ- σαρτώμενο στην άνω πράξη σχεδιάγραμμα κάτοψης του ισογείου του πολιτικού μηχανικού ………. και περιλαμβάνει τους κοινόκτητους και κοινόχρηστους χώρους της εισόδου, του ανελκυστήρα, του μηχανοστασίου και του αναβατορίου οχημάτων, την υπό στοιχεία Ρ-1 θέση στάθμευσης, επιφάνειας 12,15 τ.μ., που ανήκε κατ’ αποκλειστική χρήστη στο υπό στοιχεία Δ-1 διαμέρισμα, την υπό στοιχεία Ρ-2 θέση στάθμευσης, επιφάνειας 12,15 τ.μ., που ανήκε κατ’ αποκλειστική χρήση στο υπό στοιχεία Δ-1 διαμέρισμα και την υπό στοιχεία Ρ-1 θέση στάθμευσης, επιφάνειας 12,15 τ.μ. που ανήκε κατ’ αποκλειστική χρήση στο υπό στοιχεία Γ-1 διαμέρισμα, συνολικής επιφάνειας (του ορόφου αυτού) 68,63 τ.μ., β) πρώτος υπέρ το ισόγειο όροφος, ο οποίος εμφαίνεται σε κάτοψη στο προσαρτώμενο στην ως άνω πράξη από Οκτωβρίου 2008 σχεδιάγραμμα κάτοψης Α’ ορόφου του πολιτικού μηχανικού ………. και περιλαμβάνει τους κοινοχρήστους χώρους του κλιμακοσταστίου, του φρεατίου, του ανελκυστήρα, του λεβητοστασίου, της αποθήκης καυσίμων, το αναβατόριο του ανελκυστήρα και δύο αυτοτελείς ανεξάρτητες ιδιοκτησίες, την υπό στοιχεία Ρ3 κλειστή θέση στάθμευσης, επιφάνειας 12,15 τ.μ. και την υπό στοιχεία Ρ-4 κλειστή θέση στάθμευσης, επιφάνειας 12,15 τ.μ., γ) δεύτερος υπέρ το ισόγειο όροφος, ο οποίος εμφαίνεται σε κάτοψη στο προσαρτώμενο στην ως άνω πράξη από Οκτωβρίου 2008 σχεδιάγραμμα κάτοψης Β’ ορόφου του ίδιου ως άνω πολιτικού μηχανικού και περιλαμβάνει τους κοινόκτητους και κοινόχρηστους χώρους του κλιμακοστασίου, του φρεατίου, του ανελκυστήρα, του πλατύσκαλου και τρεις ημιυπαίθριους χώρους, καθώς και δύο οριζόντιες ιδιοκτησίες, την υπό στοιχεία Απ1 αποθήκη, επιφάνειας 30,90 τ.μ., ποσοστού συνιδιοκτησίας στο οικόπεδο 20/1000 εξ αδιαιρέτου και την υπό στοιχεία Απ2 αποθήκη, επιφάνειας 31,70 τ.μ. και ποσοστού συνιδιοκτησίας στο οικόπεδο 20/1000 εξ αδιαιρέτου, δ) τρίτος υπέρ το ισόγειο όροφος, ο οποίος εμφαίνεται σε κάτοψη στο προσαρτώμενο στην ως πράξη από Οκτωβρίου 2008 σχεδιάγραμμα κάτοψης Ρ ορόφου του πολιτικού μηχανικού …………. και περιλαμβάνει τους κοινόκτητους και κοινόχρηστους χώρους του κλιμακοστασίου, του φρεατίου του ανελκυστήρα, του πλατύσκαλου και το υπό στοιχεία Γάμα (Γ) διαμέρισμα, επιφάνειας 129,31 τ.μ., με ποσοστό συνιδιοκτησίας στο οικόπεδο 270/1000 εξ αδιαιρέτου, στο οποίο ανήκει η αποκλειστική χρήση της υπό στοιχεία Ρ2 θέσης στάθμευσης στην πυλωτή της οικοδομής, επιφάνειας 12,15 τ.μ., ε) τέταρτος υπέρ το ισόγειο όροφος, ο οποίος εμφαίνεται σε κάτοψη στο προσαρτώμενο στην ως άνω πράξη από Οκτωβρίου 2008 σχεδιάγραμμα κατόψεως Δ’ ορόφου του πολιτικού μηχανικού ……….. και περιλαμβάνει τους κοινόκτητους και κοινοχρήστους χώρους του κλιμακοστασίου, του φρεατίου του ανελκυστήρα, του πλατύσκαλου και το υπό στοιχεία Δέλτα (Δ) διαμέρισμα, επιφάνειας 129,31 τ.μ., με ποσοστό συνιδιοκτησίας στο οικόπεδο 270/1000 εξ αδιαιρέτου, στην οποία ανήκει η αποκλειστική χρήση της υπό στοιχεία Ρ-1 θέσης στάθμευσης στην πυλωτή της οικοδομής, επιφάνειας 12,15 τ.μ., στ) δώμα, το οποίο περιλαμβάνει τους κοινόκτητους και κοινόχρηστους χώρους της απόληξης του κλιμακοστασίου, του πλατύσκαλου και του φρεατίου του ανελκυστήρα και τον ελεύθερο ακάλυπτο χώρο του δώματος και ζ) δικαίωμα υψούν, με ποσοστό συνιδιοκτησίας στο οικόπεδο 400/1000 εξ αδιαιρέτου. Με την ως άνω πράξη σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας κατανεμήθηκαν οι οριζόντιες ιδιοκτησίες, ώστε ο ενάγουν απέκτησε το διαμέρισμα Δ1 του τέταρτου ορόφου, στην αποκλειστική χρήση του οποίου ανήκε η υπό στοιχεία Ρ1 θέση στάθμευσης ισογείου, η υπό στοιχεία Απ2 αποθήκη του δεύτερου ορόφου, n Ρ3 κλειστή θέση στάθμευσης του πρώτου ορόφου και το ήμισυ εξ αδιαιρέτου του δικαιώματος υψούν, που αντιστοιχούσε σε ποσοστό 200/1000 εξ αδιαιρέτου επί του οικοπέδου, ενώ στον εναγόμενο περιήλθαν το διαμέρισμα Γ1 του τρίτου ορόφου με την αποκλειστική χρήση της θέσης Ρ2 στάθμευσης του ισογείου, η Απ1 αποθήκη του δευτέρου ορόφου, η Ρ4 κλειστή θέση στάθμευσης του πρώτου ορόφου και το ήμισυ εξ αδιαιρέτου του δικαιώματος υψούν, που επίσης αντιστοιχούσε σε ποσοστό 200/1000 εξ αδιαιρέτου επί του οικοπέδου. Περαιτέρω, στην ως άνω πράξη σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας …./20.7.2009 της συμβολαιογράφου Πειραιά ……………, οι διάδικοι περιέλαβαν, μεταξύ άλλων, και τις ακόλουθες συμφωνίες: α) ότι ο κύριος ή οι συγκύριοι κάθε ανεξάρτητης ιδιοκτησίας θα έχουν το δικαίωμα δια μονομερών πράξεων, που θα μεταγραφούν νόμιμα, να συστήνουν περαιτέρω οριζόντιες ιδιοκτησίες, χωρίς να απαιτείται η σύμπραξη των άλλων, ανακατανέμοντας τα ποσοστά του και τροποποιώντας την ως άνω πράξη σύστασης μονομερούς, χωρίς όμως θα θίγονται οι ιδιοκτησίες των άλλων συγκυριών και οι κοινόχρηστοι χώροι, β) ότι καθένας από τους συνιδιοκτήτες υποχρεούται να ασκεί τα δικαιώματα που απορρέουν από την άνω πράξη σύστασης κατά τους κανόνες της καλής πίστης και κατά τρόπο ώστε η άσκηση αυτών από τον ένα συνιδιοκτήτη να μην παρεμποδίζει την άσκηση από τον άλλο, γ) ότι έκαστος των συνιδιοκτητών υποχρεούται να διευκολύνει την ανοικοδόμηση από τον άλλο της οικοδομής του, παρέχοντας συγχρόνως και τη συναίνεσή του, εάν αυτό απαιτείται, και να συμπράττει, όποτε αυτό καταστεί αναγκαίο, στην αρμόδια πολεοδομική ή άλλη διοικητική αρχή για την χορήγηση αδείας για την ανοικοδόμηση του προβλεπόμενου με την άνω πράξη οικήματος, με δαπάνες εκείνου που αιτείται την ανοικοδόμηση του ανήκοντος σ’ αυτόν οικήματος. Επιπλέον, αποδείχθηκε ότι για την ανέγερση της ανωτέρω οικοδομής οι διάδικοι έλαβαν τραπεζικό δάνειο, ποσού 190.000 ευρώ ο καθένας, από τη Τράπεζα MARFIN – EGNATIA BANK, από το οποίο, στις 17.12.2009, κατατέθηκε από ποσό 95.000 ευρώ για μεν τον εναγόμενο στον κοινό λογαριασμό …….., για δε τον ενάγοντα στον κοινό λογαριασμό του …….., στην ίδια τράπεζα, τους οποίους άνοιξαν επί τούτου, με συνδικαιούχους στον μεν λογαριασμό του εφεσίβλητου τον εκκαλούντα και τη σύζυγό του στον δε, λογαριασμό του εκκαλούντος, τη σύζυγο αυτού. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι, λόγω της φύσης του επαγγέλματος του εναγομένου (ηλεκτρολόγος σε εμπορικό πλοίο) και της ναυτολόγησής του στις 28.11.2009, που εκτελούσε πλόες στο εξωτερικό, καταρτίστηκε μεταξύ των διαδίκων σύμβαση άμισθης εντολής, προκειμένου ο εκκαλών και η σύζυγός του να προχωρήσουν τις εργασίες ανέγερσης της οικοδομής, διαχειριζόμενοι μέρος των χρημάτων του δανείου, ποσού 95.000 ευρώ, που είχε ήδη εκταμιευθεί στο όνομα του εφεσίβλητου. Στο πλαίσιο της εντολής αυτής, ο εκκαλών, με τη συνδρομή της συζύγου του, ξεκίνησαν τις εργασίες οικοδόμησης, περί τον Δεκέμβριο του 2009 και προέβησαν σε αναλήψεις χρηματικών ποσών από τον λογαριασμό του εφεσίβλητου, το οποίο διαχειρίζονταν, συνολικού ύψους 52.972 ευρώ. Κατά τη διάρκεια της ανέγερσης της ως άνω οικοδομής και ειδικότερα περί τα μέσα Απριλίου 2010, που ο τελευταίος επέστρεψε για λίγο στην Ελλάδα, διαταράχθηκαν ανεπανόρθωτα οι μέχρι τότε ομαλές σχέσεις των διαδίκων, με αφορμή αφενός την πορεία των εργασιών ανέγερσης στη κοινή οικοδομή και τη νομιμότητα των κατασκευών, αφετέρου δε την οικονομική διαχείριση από την πλευρά του εκκαλούντος και της συζύγου του. Ειδικότερα, στις 15.4.2010, όταν ο εφεσίβλητος επισκέφθηκε την άνω οικοδομή, διαπίστωσε ότι οι εργασίες δεν προχωρούσαν με τον ίδιο ρυθμό, αφού οι οριζόντιες ιδιοκτησίες του εκκαλούντος βρίσκονταν στο στάδιο κατασκευής των υδραυλικών και ηλεκτρολογικών, ενώ οι οριζόντιες ιδιοκτησίες που ανήκαν στον ίδιο βρίσκονταν στο στάδιο των οπτοπλινθοδομών. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι από τον ως άνω κοινό τραπεζικό λογαριασμό, του οποίου το υπόλοιπο περί τα μέσα Απριλίου ανερχόταν στο ποσό των 42.278,07 ευρώ, ο εκκαλών, από κοινού με τη σύζυγό του, το ανέλαβαν σταδιακά από 22.4.2010 έως και 14.5.2010, χωρίς να ενημερώσουν τον εφεσίβλητο για τις εν λόγω αναλήψεις και χωρίς να παραδώσουν σ’ αυτόν ακριβή καταγραφή των επιμέρους δαπανηθέντων ποσών (σχετ. η απόφαση 569/2018 του Μονομελούς Εφετείου Πειραιώς, ως προς την αγωγή λογοδοσίας του τελευταίου), παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις του σε σειρά εξωδίκων, που έκτοτε αντάλλαξαν μεταξύ τους οι διάδικοι, αντιμαχόμενοι για τα θέματα της κοινής οικοδομής τους (παραβάσεις πολεοδομικές, ανακατανομή οριζόντιων ιδιοκτησιών, κατανομή δαπανών κατασκευής). Οι έριδες μεταξύ των διαδίκων για τα θέματα της οικοδομής τους οδήγησαν σε διακοπή των σχετικών εργασιών και προκειμένου αυτές να συνεχιστούν εκ νέου, συνάφθηκε μεταξύ των τελευταίων νεότερη άτυπη συμφωνία, περί τις αρχές Μάιου 2010, με την οποία ολόκληρος ο δεύτερος όροφος θα περιερχόταν στην κυριότητά του εφεσίβλητου και αντίστοιχα ο πρώτος όροφος θα περιερχόταν στην κυριότητα του εκκαλούντος. Σύμφωνα με αυτήν, στον δεύτερο όροφο θα γινόταν αλλαγή της χρήσης, ώστε να κατασκευαστεί ένα οροφοδιαμέρισμα, αντί των δύο αποθηκών, που προέβλεπε η σύσταση οριζοντίου ιδιοκτησίας, στον δε πρώτο όροφο θα κατασκευαζόταν μια αποθήκη στη θέση της μίας εκ των δύο κλειστών θέσεων στάθμευσης, που προ- βλεπόταν αρχικά. Η εν λόγω προφορική συμφωνία άρχισε να υλοποιείται, χωρίς την προηγούμενη τροποποίηση της πράξης σύστασης της οριζοντίου ιδιοκτησίας και πραγματοποιήθηκαν οι εργασίες κατασκευής του οροφοδιαμερίσματος του ΕΓ ορόφου της οικοδομής και της αποθήκης του Α’ ορόφου, καθ’ υπέρβαση των εγκεκριμένων από την αρμόδια πολεοδομική αρχή σχεδίων και εν αγνοία του επιβλέποντος μηχανικού. Ο τελευταίος, όταν διαπίστωσε τις υπερβάσεις αυτές, ενημέρωσε τους διαδίκους ότι δεν ήταν σύννομες και πως δεν συμφωνούσε στη συνέχιση των οικοδομικών εργασιών, αν δεν αποκαθιστούσαν τα πράγματα στην προηγούμενη κατάσταση, σύμφωνα με τα εγκεκριμένα σχέδια από την πολεοδομική αρχή και τη σύσταση της οριζόντιας ιδιοκτησίας. Κατόπιν τούτων, ο εκκαλών κατεδάφισε την αποθήκη που είχε κατασκευάσει στον Α’ όροφο, περιέφραξε την οικοδομή με συρματόπλεγμα και έκτοτε το έργο σταμάτησε, επειδή οι διάδικοι δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν για την περαιτέρω πορεία των εργασιών. Τα ανωτέρω άλλωστε, βεβαιώθηκαν και με την απόφαση 5228/2011 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων), κατά την οποία μετά από αίτηση του εκκαλούντος διορίστηκε προσωρινός διαχειριστής ο πολιτικός μηχανικός …………., ο οποίος ήταν και ο επιβλέπων μηχανικός του έργου, σύμφωνα με την οικοδομική άδεια, προκειμένου να συνεχίσει αυτός, με κοινές δαπάνες των διαδίκων, τις εργασίες αποπεράτωσης των κοινοχρήστων χώρων και πραγμάτων της οικοδομής (επιχρίσματα, βάψιμο κεντρικού κλιμακοστασίου και λοιπών κοινοχρήστων χώρων και πραγμάτων, τοποθέτηση ανελκυστήρα, τοποθέτηση μαρμάρων στις σκάλες του κλιμακοστασίου, τοποθέτηση κεντρικής πόρτας εισόδου, ολοκλήρωση των όψεων και του περιβάλλοντος χώρου), καθώς και τις εργασίες επαναφοράς των υπερβάσεων του Β’ ορόφου στην προτέρα κατάσταση με την κατασκευή δύο αποθηκών, σύμφωνα με τα εγκεκριμένα σχέδια. Επομένως, μέχρι τότε δεν αποδείχθηκε ότι από υπαιτιότητα του εφεσίβλητου δεν προχώρησε η συνέχιση των εργασιών της κοινής οικοδομής, αλλά αυτή οφειλόταν στην έλλειψη κοινής συμφωνίας για τη συνέχισή τους, και ακολούθησε η περίφραξη της οικοδομής από τον εκκαλούντα. Οι ανωτέρω εργασίες ολοκληρώθηκαν από τον προσωρινό διαχειριστή, ο οποίος με την από 9 Σεπτεμβρίου 2013 πρόσκληση, ειδοποίησε τους διαδίκους να παραλάβουν τα κλειδιά των κοινόχρηστων χώρων, στις 16.9.2013, κάτι το οποίο ο εφεσίβλητος δεν έπραξε. Περαιτέρω, όσον αφορά στις αυθαίρετες εργασίες που είχαν εκτελεστεί στην κοινή οικοδομή, με το από 13.12.2012 συμφωνητικό, που υπογράφηκε μεταξύ των διαδίκων, ύστερα από αγωγή του εκκαλούντος, συμφωνήθηκε να ρυθμιστούν οι υπερβάσεις της ανωτέρω οικοδομικής άδειας, όσες ήταν δυνατό χωρίς μείωση του συντελεστή δόμησης με αναθεώρησή της (άδειας) και οι λοιπές να τακτοποιηθούν δυνάμει των διατάξεων του ν.4014/2011, προκειμένου να καταστεί εφικτή η ρευματοδότηση της οικοδομής. Προς εκπλήρωση του συμφωνητικού αυτού υποβλήθηκε η με αριθμό 847067 δήλωση ένταξης στο ν. 4014/2011, με ημερομηνία δημιουργίας τις 26.2.2013. Στη συνέχεια, υποβλήθηκαν οι από 14.6.2013 και 18.7.2013 αιτήσεις του εφεσίβλητου προς την Γενική Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Πειραιά και ύστερα από αυτοψία υπαλλήλων της ίδιας υπηρεσίας, που έλαβε χώρα στις 11.9.2013, προέκυψαν, σύμφωνα με το Π 6496/13/22.11.2013 έγγραφο της Γενικής Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Πειραιά και άλλες αυθαίρετες κατασκευές, με αποτέλεσμα να διαταχθεί διακοπή εργασιών στην ανωτέρω κοινή οικοδομή και να δοθεί προθεσμία 4 μηνών για να προσκομισθούν στοιχεία νομιμότητας ή να υποβληθούν δικαιολογητικά. Κατόπιν τούτων, υποβλήθηκαν, εκτός άλλων, στις 7.10.2013, η 2052721 δήλωση υπαγωγής στο ν. 4178/2013 από τον μηχανικό του εφεσίβλητου και στις 24.1.2014, η …….. δήλωση οριστικής υπαγωγής στον ίδιο νόμο από τον μηχανικό για λογαριασμό και των δύο, σύμφωνα με το ως άνω συμφωνητικό, που αφορούσε στους κοινόχρηστους χώρους της κοινής οικοδομής. Επιπλέον, κατά της αρχικής ως άνω δήλωσης υπαγωγής στο ν. 4014/2011 (με αριθμό ……..), ο εφεσίβλητος, θεωρώντας ότι δεν είχαν γίνει σωστά όλες οι ενέργειες για την τακτοποίηση των αυθαίρετων κατασκευών της οικοδομής, υπέβαλε την από 13.11.2013 προσφυγή του, προς ανάκληση της συναίνεσης που είχε δώσει προς τούτο, η οποία απορρίφθηκε με την από 2.9.2014 απόφαση του Συμβουλίου Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων (ΣΥ.ΠΟ.Θ.Α.). Εντούτοις και ενώ είχε ολοκληρωθεί η υπαγωγή των αυθαιρέτων κατασκευών των κοινόχρηστων και κοινόκτητων μερών και αυτών που αφορούσαν στις ιδιοκτησίες του εκκαλούντος (ο εφεσίβλητος ολοκλήρωσε την υπαγωγή στον ήδη ψηφισθέντα ν. 4178/2013 των δικών του ιδιοκτησιών μεταγενέστερα), υπέβαλε (ο εφεσίβλητος) την από 2.10.2014 αίτηση θεραπείας, κατά της από 2.9.2014 απόφασης του ΣΥ.ΠΟ.Θ.Α., η οποία επίσης απορρίφθηκε με την απόφαση της 2.7.2015 του ίδιου Συμβουλίου. Με βάση τα ανωτέρω, τόσο οι κοινόχρηστοι χώροι της οικοδομής, όσο και οι ιδιοκτησίες του εκκαλούντος, οι εργασίες των οποίων είχαν ολοκληρωθεί το Σεπτέμβριο του 2013, είχαν υπαχθεί οριστικά στις διατάξεις των ν. 4014/2011 και 4178/2013, στις 24.1.2014 και μετά την απόρριψη της προσφυγής του εφεσίβλητου από το ΣΥ.ΠΟ.Θ.Α., ήταν εφικτή η οίκηση από τον εκκαλούντα στην ως άνω οικοδομή. Ωστόσο, η συμπεριφορά του εφεσίβλητου να προβεί στην υποβολή της από 2.10.2014 αβάσιμης αίτησης θεραπείας, κατά της ως άνω απορριπτικής απόφασης του ΣΥ.ΠΟ.Θ.Α., η οποία και απορρίφθηκε, με την απόφαση της 2.7.2015 του ίδιου Συμβουλίου και που έγινε χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος, παρά μόνο λόγω της αντιδικίας του με τον εκκαλούντα και προκειμένου να καθυστερήσει τη χρησιμοποίηση από αυτόν του διαμερίσματος του, δεν επέτρεψε την ηλεκτροδότηση της οικοδομής. Σημειωτέον ότι η έκδοση απορριπτικής απόφασης από το τελευταίο Συμβούλιο αποτελούσε προϋπόθεση για την ολοκλήρωση των ανωτέρω υπαγωγών της οικοδομής στους ν.4014/2011 και 4178/2013, σύμφωνα και με το έγγραφο Π 6496/13/ 22.11.2013 της Γενικής Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Πειραιά. Εξάλλου, όσον αφορά στο με αριθμό πρωτοκόλλου Π4568/15/31.7.2015 έγγραφο της ίδιας ως άνω Διεύθυνσης, με το οποίο επικαλείται ο εφεσίβλητος ότι αποκαταστάθηκαν οι αυθαίρετες κατασκευές στην κοινή οικοδομή, αφορούσε μόνο στην αλλαγή χρήσης της αποθήκης του ΕΓ ορόφου, δικής του ιδιοκτησίας, ενώ το με αριθμό πρωτοκόλλου Π 5774/14/14.5.2015 έγγραφο της τελευταίας Διεύθυνσης του Δήμου Πειραιά, επίσης αφορούσε μόνο στην υπαγωγή στο ν. 4178/2013 των αυθαίρετων κατασκευών στην υπό στοιχείο Γ1 δική του οριζόντια ιδιοκτησία. Άλλωστε, η πράξη αυτή του εφεσίβλητου ήταν αντίθετη και με την υποχρέωση που είχε αναλάβει με την πράξη σύστασης οριζόντιων ιδιοκτησιών ……/2009, πως καθένας από τους συνιδιοκτήτες υποχρεούται να ασκεί τα δικαιώματα που απορρέουν από την άνω πράξη σύστασης κατά τους κανόνες της καλής πίστης και κατά τρόπο ώστε η άσκηση αυτών από τον ένα συνιδιοκτήτη να μην παρεμποδίζει την άσκηση από τον άλλο, και ότι έκαστος των συνιδιοκτητών υποχρεούται να διευκολύνει την ανοικοδόμηση από τον άλλο της οικοδομής, παρέχοντας συγχρόνως και τη συναίνεσή του, εάν αυτό απαιτείται, συμπράττοντας, όποτε αυτό καταστεί αναγκαίο, στην αρμόδια πολεοδομική ή άλλη διοικητική αρχή για την χορήγηση αδείας για την ανοικοδόμηση του προβλεπόμενου με την άνω πράξη οικήματος. Η συμπεριφορά αυτή του εφεσίβλητου να ασκήσει την από 2.10.2014 αίτησης θεραπείας κατά της απορριπτικής απόφασης του ΣΥ.ΠΟ.Θ.Α., ενώ είχαν ήδη ολοκληρωθεί η οριστική υπαγωγή των κοινόχρηστων χώρων της οικοδομής, όσο και αυτή των ιδιοκτησιών του εκκαλούντος στις διατάξεις των νόμων 4014/2011 και 4178/2013, ήταν αντίθετη με το καθήκον του εφεσίβλητου ως κοινωνού να συμπράξει στη διοίκηση του κοινού, όπως είχε άλλωστε συμφωνηθεί για την ανέγερση της κοινής οικοδομής και ήταν παράνομη, ως αντίθετη προς το γενικό καθήκον που επιβάλλει το άρθρο 914 Α.Κ. να μη προκαλεί κανένας σε άλλον υπαιτίως ζημία (Ολ.Α.Π. 967/1973 Νο.Β. 1974, σελ. 505, Α.Π. 1116/2019 Νο.Β. 2020, σελ. 292 και Α.Π. 346/2018 Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ»), αφού έτσι στερήθηκε τη χρήση της ιδιοκτησίας του. Από την παράνομη και υπαίτια αυτή συμπεριφορά του εφεσίβλητου ο εκκαλών αναγκάστηκε να διαμένει σε μισθωμένη οικία και κατά το χρονικό διάστημα από τον Οκτώβριο του 2014 έως και τον Οκτώβριο του 2015, καταβάλλοντας μηνιαίο μίσθωμα 320 ευρώ, ωστόσο με την από 4.12.2014 αγωγή ζήτησε την καταβολή αποζημίωσης μόνο για το μέχρι και το Δεκέμβριο του 2014 χρονικό διάστημα, που αντιστοιχεί στο ποσό των 960 ευρώ (320 ευρώ X 3 μήνες), το οποίο πρέπει να υποχρεωθεί ο εφεσίβλητος να του καταβάλλει. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι από την ίδια ως άνω παράνομη και υπαίτια πράξη του εφεσίβλητου, ο εκκαλών υπέστη σημαντική ηθική βλάβη προς αποκατάσταση της οποίας δικαιούνται χρηματική ικανοποίηση. Λαμβανομένων δε, υπόψη των εν γένει συνθηκών τέλεσης της πράξης αυτής, του είδους και της βαρύτητάς της, της βλάβης του παθόντος, του έντονου ψυχικού άλγους που του προκλήθηκε εξαιτίας της ανωτέρω πράξης του εφεσίβλητου, του βαθμού του πταίσματος του τελευταίου, της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων, όπως τα στοιχεία αυτά εκτιμώνται βάσει των κανόνων της κοινής πείρας και λογικής, το Δικαστήριο κρίνει ότι ο εκκαλών δικαιούται ως χρηματική ικανοποίηση από τον εκκαλούντα, ποσό 500 ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο, μετά τη στάθμιση των κατά νόμο στοιχείων (άρθρο 932 του Α.Κ.), σύμφωνα και με την αρχή της αναλογικότητας (Ολ.Α.Π. 9/2015 στην ιστοσελίδα του Αρείου Πάγου). Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφαση απέρριψε ως ουσιαστικά αβάσιμη τη βάση της αγωγής από την αδικοπραξία, εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει να γίνει δεκτός ο πρώτος λόγος της έφεσης και ως ουσιαστικά βάσιμος. Σημειωτέον ότι παρέλκει η εξέταση του τρίτου λόγου της έφεσης, με τον οποίο ζητείται η εξαφάνιση της διάταξης της απόφασης ως προς την επιβληθείσα σε βάρος του εκ- καλούντος, ως ηττηθέντος ενάγοντος, δικαστικής δαπάνης, αφού μετά την εξαφάνιση της εκκαλουμένης θα επιδικαστεί η δικαστική δαπάνη στο σύνολό της και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας.
V. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη 833/2018 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς και ως προς τη βάση της αγωγής από την αδικοπραξία, για την οποία έγινε δεκτός ο σχετικός λόγος της έφεσης και αφού κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο (άρθρο 535 παρ. 1 του Κ.Πολ.Δ.), να ερευνηθεί η από 2.12.2014 αγωγή ως προς τη βάση αυτή, να γίνει εν μέρει δεκτή ως και κατ’ ουσία βάσιμη και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 960 ευρώ και να αναγνωριστεί ότι του οφείλει το ποσό των 500 ευρώ, τα ποσά δε, αυτά με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Επομένως, εφόσον έγινε δεκτή, η έφεση και εξαφανίστηκε η εκκαλούμενη απόφαση, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή στον εκκαλούντα του παράβολου των εκατό (100) ευρώ, που κατέθεσε με το ηλεκτρονικό παράβολο ………… Τέλος, πρέπει να καταδικαστεί ο εναγόμενος στην πληρωμή μέρους της δικαστικής δαπάνης του ενάγοντος, ανάλογα με την έκταση της νίκης του τελευταίου και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, σύμφωνα με το σχετικό αίτημά του (άρθρα 178 παρ. 1, 183, 191 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ., 69 παρ. 1, 68 παρ. 1 και 63 παρ. 1 περ. ϊ. α του Κώδικα Δικηγόρων – ν. 4194/2013), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και κατ’ ουσία την από 23.5.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………../2019 έφεση του ………
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη απόφαση 1458/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία.
Κρατεί την υπόθεση και δικάζει την από 2.12.2014 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……../2015 αγωγή.
Απορρίπτει ό,τι κρίθηκε απορριπτέο.
Δέχεται εν μέρει την αγωγή.
Υποχρεώνει τον εναγόμενο ………. να καταβάλει στον ενάγοντα ……….. το ποσό των εννιακοσίων εξήντα (960) ευρώ και αναγνωρίζει ότι ο ως άνω εναγόμενος οφείλει να καταβάλει στον ίδιο ενάγοντα το ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ, τα ανωτέρω δε, ποσά, με το νόμιμο από την επίδοση της αγωγής.
Διατάσσει την επιστροφή στον εκκαλούντα του κατατεθέντος από αυτόν παράβολου των εκατό (100) ευρώ, που αναφέρεται στο σκεπτικό. Και
Καταδικάζει τον εναγόμενο – εφεσίβλητο στην πληρωμή μέρους της δικαστικής δαπάνης του ενάγοντος – εκκαλούντος και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, την οποία καθορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του στις 24 Μαρτίου 2022, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ